บทที่ 175 ฉันต้องการผู้หญิงคนนี้

ตอนที่รเมศเข้ามาถึงแม้จะดูหงอยเหงาเล็กน้อย แต่ชุด สูทสั่งตัดเฉพาะตัวสไตล์อิตาเลียนสะดุดเข้ากับสายตา แหลมคมของหญิงสาว

“โอ้ คุณผู้ชาย คุณเพิ่งมาครั้งแรกใช่ไหมคะ? ต้องการ ดื่มหรือต้องการห้องส่วนตัวดี? ฉันจะพาไปค่ะ! ”

กลิ่นน้ำหอมแสบจมูกของหญิงสาวทำให้รเมศนึกถึงนร มนอีกครั้ง

นรมนบริสุทธิ์บอบบางเสมอ บนร่างกายมีกลิ่นหอมอย่าง เป็นเอกลักษณ์ ทำให้คนชอบ

“หลีกไป!

รเมศผลักเธอออก เดินไปที่เคาท์เตอร์เครื่องดื่มคนเดียว แม่เล้ามองเห็นเด็กของตนเองถูกผลัก จึงรีบตรงมา ทักทาย

“คุณผู้ชาย มาครั้งแรกใช่ไหมคะ ? ด้านนอกเสียงดัง คงจะดีกว่าหากฉันหาห้องส่วนตัวคุณ? คุณจะดื่มหรือ สนุกสนานก็ได้ มีความเป็นส่วนตัวสุดๆ ดูแล้วคุณผู้ชายน่า จะเป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม หากเสียงดังเอะอะด้านนอก จนเกิดเป็นข่าวคงจะไม่ดี คุณผู้ชายคิดว่าอย่างไรคะ? ”

คำพูดของแม่เล้าเป็นความจริงมาก

รเมศไม่ค่อยคุ้นเคยกับที่นี่ เมื่อได้ยินแม่เล้าพูดเช่นนี้ ก็คิดไปคิดมาและตอบกลับไปว่า: “ช่วยหาห้องส่วนตัวที่อยู่ ห่างไกลจากผู้คนให้หน่อย ยิ่งห่างไกลยิ่งดี ตราบใดที่ไม่มี คนรบกวนฉัน ฉันจะจ่ายให้เธอไม่อั้น”

“แน่นอน! เชิญคุณผู้ชายทางนี้ค่ะ บริเวณชั้นหนึ่งของ พวกเรามีห้องส่วนตัวที่อยู่ห่างออกไป ค่อนข้างใกล้กับชั้น ใต้ดิน ปกติแล้วไม่มีคนไปที่นั่น คุณผู้ชายสามารถไปที่นั่น ได้”

“ไปเถอะ”

รเมศเพียงแค่ต้องการหาที่พัก ดื่มเหล้าย้อมใจ เพื่อเลีย แผลใจคนเดียวเงียบๆ ไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนมาเห็น ความอ่อนแอของเขา

ความภาคภูมิใจทั้งหมดของเขาที่มีต่อนรมนถูกทำลาย

จนย่อยยับ เขาไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นความจนตรอกของ

เขา

แม่เล้าพบเจอผู้คนมากมายจนเคยชิน เหมือนกับรเมศ แค่มองก็รู้ว่ามาดื่มเพราะเจ็บปวดจากความรัก และไม่ ต้องการให้ใครมารบกวน ดังนั้นจึงรีบพารเมศมาที่ห้องส่วน ตัวที่อยู่ห่างไกลจากผู้คนอย่างรวดเร็ว

“คุณผู้ชาย คุณต้องการบริการพิเศษหรือไม่คะ? แม่เล้าไม่ลืมหน้าที่ของตนเอง รีบเอ่ยถามทันที

“ไม่ต้องการ ออกไปซะ! หากไม่ได้รับการอนุญาตจาก ฉัน ใครก็ไม่มีสิทธิเข้ามา! ”

รเมศหยิบแบงค์ดอลล่าจากกระเป๋าหนังโยนออกไป
แม่เล้าเห็นรเมศใจกว้างเหลือเกิน รีบคว้าเงินและออกไป

ทันที

รเมศรู้สึกว่าการตกแต่งภายในไม่เลว ถึงแม้จะดู

สุรุ่ยสุร่าย แต่ก็สามารถทำให้คนมีความสุขได้เช่นกัน

การใช้เงินเพื่อเมามายเป็นสิ่งที่ไร้สาระที่สุดที่เขาเคยทำ มาในชีวิต แต่แล้วยังไง? ใครจะมาสนใจ?

เดาว่าตอนนี้นรมนกำลังเฝ้าลูกชายของเธอและใช้ชีวิต อย่างมีความสุขอยู่ที่เมืองชลธี

ยิ่งคิดแบบนี้ รเมศยิ่งรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน

พนักงานบริการนำเหล้ามาเสริฟ

“คุณผู้ชาย นี่คือเหล้าที่คุณต้องการ หากดื่มเสร็จแล้ว พวกเราจะนำมาเสริฟใหม่ เพียงแค่คุณกดกริ่งด้านข้าง”

“เข้าใจแล้ว ออกไปได้”

พนักงานเดินออกไป

รเมศเปิดขวดเหล้าออก และไม่ใช้แก้ว ตรงนี้ไม่มีใครจะ ทำตัวสง่างามให้ใครดู?

เขาเงยหน้าขึ้น กรอกขวดXOเข้าปาก

ความเผ็ดร้อนกระตุ้นต่อมรับรสของเขา ทำให้รเมศยาก ที่จะรับได้ แต่กลับรู้สึกสบายสุดๆ เขาดื่มทีละขวดๆ กลับได้ยินเสียงตะโกนของผู้หญิงแว่ว

มา
เสียงนั้นคุ้นหูมาก คิดไม่ถึงว่าจะเหมือนกับเสียงของนร

มัน

รเมศรู้สึกว่าตนเองใกล้จะเป็นบ้าจริงๆ

ตอนนี้นรมนอยู่เป็นเพื่อนลูกที่เมืองชลธี จะมาปรากฏตัว ที่นี่ได้อย่างไร?

เขาหยิบอีกขวดกรอกเข้าปาก เสียงโวยวายด้านนอกยิ่ง รุนแรงขึ้น

รเมศชะงักงันเล็กน้อย

ทำไมเสียงถึงได้คล้ายแบบนี้?

เขาอดใจไม่ไหวลุกขึ้นเปิดประตูออก เสียงดังมาจากห้อง

ใต้ดิน

เพราะเปิดประตูห้องส่วนตัวออก ดังนั้นเสียงจึงยิ่งชัดเจน

ขึ้น

เสียงตะโกนนั้น หากไม่ใช่นรมนแล้วจะเป็นใคร?

ห้าปีที่ผ่านมา รเมศคุ้นเคยกับเสียงของนรมนเป็นอย่างดี

นรมนอยู่ที่นี่?

รเมศทิ้งขวดทันที ตรงไปที่ห้องใต้ดินอย่างรวดเร็ว

ประตูห้องใต้ดินมีคนเฝ้าอยู่ มองเห็นรเมศเดินเข้ามา พร้อมกับกลิ่นเหล้าฟังไปทั่วร่างกาย จึงเข้าใจว่าเดินมาผิด ทาง รีบขวางรเมศเอาไว้และเอ่ยว่า: “คุณผู้ชาย ขอโทษ ครับ คุณเดินมาผิดทางแล้ว ตรงนี้คือห้องใต้ดินของพวก เรา ห้องส่วนตัวของคุณน่าจะอยู่ทางนั้น”
รเมศถูกขวางเอาไว้

ตอนนี้เขามีสติชัดเจนดีมาก เสียงตะโกนจากด้านในดัง ออกมาอีกครั้ง ฟังแล้วเหมือนกำลังได้รับการลงโทษ

รเมศรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่ทำเป็นถามอย่างนิ่ง เฉย: “นั่นเสียงอะไร? ร้องไห้ดังขนาดนี้? ที่นี่มีบริการ แบบนี้ด้วยหรือ?

การบริการประเภทนี้ค่อนข้างโรคจิต

คนเฝ้าประตูได้ยินว่ารเมศเป็นผู้เชี่ยวชาญ รีบหัวเราะ และตอบว่า : “โอ้ ไม่ได้มีการบริการอะไรหรอกครับ นี่เป็น เด็กมาใหม่ ซื้อมาจากในประเทศ ไม่ยอมเชื่อฟัง ต้องขังไว้ ที่นี่เพื่อสั่งสอน ตราบใดที่เชื่อฟังถึงจะออกไปรับแขกได้ ถึงจะขายได้เงินจริงไหมครับ? ”

ดวงตาของรเมศหรี่ลงเล็กน้อย

“สั่งสอน? สั่งสอนอย่างไร? พวกคุณคงไม่ช่วยลองของ ให้ก่อนใช้ไหม? ”

“จะเป็นไปได้อย่างไรครับ! หลังจากสินค้ามาถึงพวกเรา ไม่กล้าแตะต้อง ยังต้องหวังให้พวกเธอสร้างรายได้ ความ จริงแล้ว คนด้านในค่อนข้างสวย ว่ากันว่าไม่เชื่อฟัง อารมณ์แปรปรวน ถูกแม่สามีขายมาให้พวกเราที่นี่ ตอน เพิ่งขึ้นเรือคิดว่าเป็นใบ้ ไม่พูดไม่จา คิดไม่ถึงว่าจะเป็น เพียงการสูญเสียเสียงไปชั่วขณะ ตอนนี้กำลังถูกเฆี่ยน ได้ยินเสียงนี้ แค่ได้ฟังก็ทำให้คนรู้สึกเศร้ารันทด หากคุณ ผู้ชายสนใจ พรุ่งนี้ให้รีบมา พวกเราจะมีการประมูล คนที่เสนอราคาสูงที่สุดจะได้ไป! 1

คนเฝ้าประตูพูดคุยกับรเมศไปเรื่อยเปื่อย

รเมศรู้สึกร้อนใจมาก กล่าวว่า: “ให้ฉันเข้าไปดูสักหน่อย หากสวยจริงๆ พรุ่งนี้ก็คุ้มค่าที่มา แต่ถ้าน่าเกลียด ฉันจะไม่ เสียเวลาไปเปล่าๆหรือไง”

“คุณผู้ชาย สวยแน่นอน คุณวางใจได้! ”

“นายบอกว่าสวยไม่ได้หมายความว่าฉันจะคิดว่าสวย ให้ ฉันดูสักหน่อย ฉันไม่ได้เป็นอันตรายต่อพวกนาย ฉันแค่ดู ถ้าสวยจริงๆ ฉันจะให้รางวัลนายไม่น้อย”

รเมศดึงแบงค์ดอลล่าออกมาจากกระเป๋าและส่งให้ คนเฝ้าประตูเคยเห็นเงินจำนวนมากขนาดนี้ซะที่ไหน ดวงตาลุกวาวทันที

“ได้ครับ คุณผู้ชาย คุณแค่ดูอย่างเดียว อย่ายื่นมือ เข้าไปยุ่งกับเรื่องข้างในนั้น คุณวางใจได้ พวกเราทำธุรกิจ นี้มาหลายปี ตีส่วนที่เจ็บที่สุดบนร่างกายของคน แต่ไม่ ทำลายรูปลักษณ์ ไม่งั้นจะขาดทุน พวกเรารู้ดีที่สุด วางใจ ได้ ตีแค่นี้ไม่ตายหรอก อย่างมากก็แค่เจ็บจนไม่กล้าขยับ ตัวทั้งคืน”

คนเฝ้าประตูยิ่งพูดแบบนี้ รเมศยิ่งร้อนใจ

“อย่าชักช้า ให้ฉันดูให้ชัดเจน ฉันจะได้กลับไปเตรียม

เงิน”

“ได้ได้ได้ เชิญคุณผู้ชายทางนี้! ”
คนเฝ้าประตูมองซ้ายมอง ว่า เมื่อพบว่าไม่มีใครสนใจตรง นี้ ถึงจะเปิดประตูห้องใต้ดินให้รเมศเข้าไป

แค่เปิดประตูออก กลิ่นเลือดก็ลอยเตะจมูก

ทัศนวิสัยของคุกใต้ดินไม่ค่อยดีนัก แต่รเมศมองเห็นได้ อย่างเลือนรางว่า ภายในห้องใต้ดินมีเสาอยู่หลายต้น แต่ละต้นล่ามหญิงสาวเอาไว้ เบื้องหน้าของพวกเธอมีชาย ร่างใหญ่ถือแส้จุ่มลงในกะละมังข้างๆและดึงออกมาฟาด พวกเธอ

เลือดสีแดงไหลซึมออกมาจากเสื้อผ้าของพวกเธอ ทำให้ คนที่มองเห็นรู้สึกสยดสยอง เสียงร้องเรียกยิ่งดังขึ้นต่อ เนื่อง

คนที่ฟาดแส้กลับหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า: “สบาย ตัวไหม? ฉันจะบอกพวกแกให้นะ พรุ่งนี้ทำตัวดีๆให้ฉัน หน่อย ถ้าเสี่ยพวกนั้นชอบพวกแก แล้วซื้อพวกแกไป ก็นับ ว่าโชคดี แต่ถ้าไม่มีใครสนใจ พวกแกต้องกลับมารับแขก ให้ฉัน! มิฉะนั้น ฉันจะฟาดพวกแกทุกวัน ถ้าตีไม่ตาย ก็จะ ตีให้เนื้อแตก ให้เหมือนตายทั้งเป็น! เข้ามาในนี้ พวกแก ต้องยอมรับชะตาชีวิต! ไม่ว่าก่อนหน้านี้พวกแกจะเป็นใคร มาจากไหน เข้ามาในนี้มีเพียงสถานะเดียว นั่นคือสินค้า! ฉันเสียเงินจำนวนมหาศาลซื้อพวกแกมา ไม่ทำเงินให้ฉัน มากพอ ฉันก็จะไม่ยอมปล่อยให้พวกแกตาย! ”

“ถุย!

ชายคนดังกล่าวเพิ่งจะพูดจบ ผู้หญิงคนหนึ่งก็ถุยน้ำลาย

ใส่หน้าเขา
“ต่อให้แกตีฉันให้ตาย! ฉันจะบอกให้นะ ฉันจะไม่ยอม ให้พวกแกกดขี่ตามใจชอบ! ” เสียงของหญิงสาวแหบแห้ง มีบาดแผลไปทั่วทั้งตัว เลือด

หยดลงมาตามลำตัวจนถึงเท้า รวมกันเป็นกองเลือดจำนวน

ไม่น้อย

หัวใจของรเมศเต้นรัวขึ้นมาฉับพลัน ถ้าไม่ใช่นรมนแล้วจะเป็นไคร!

ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?

รเมศกำลังคิดจะก้าวเข้าไป ฝ่ามือของชายคนนั้นตบลง บนใบหน้าของนรมน ด่าว่า: “นังโสเภณี ปากแข็งนักนะ เชื่อไหมว่าตอนนี้แกเสร็จฉันแน่!

“หยุดนะ! ”

รเมศส่งเสียงออกไป ทุกคนตกใจตื่นทันที นรมนเงยหน้าขึ้น ก็มองเห็นรเมศยืนอยู่ตรงประตูกำลัง มองมาที่เธอ

เธอคิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญได้เจอกับรเมศที่นี่ นี่คือความห่วงใยของพระเจ้าที่มีต่อเธอหรือ?

และบอกว่าตอนนี้เธออยู่ในอเมริกา? นรมนรู้สึกดีใจ ขอบตามีน้ำตาเอ่อออกมา เธอกำลังคิด

จะพูดอะไร แต่ก็ได้ยินรเมศพูดขึ้นมาก่อนว่า: “พวกแกตี เธอจนเสียหายแบบนี้ พรุ่งนี้คงขายไม่ได้ราคา ฉันถูกใจผู้ หญิงคนนี้ และค่อนข้างชอบมาก ไม่ว่าพรุ่งนี้จะราคาเท่าไหร่ ฉันก็จะซื้อ นับตั้งแต่ตอนนี้ แกไม่สามารถตีเธอได้อีก ถ้าพรุ่งนี้ฉันเห็นว่าเธอมีบาดแผลตรงไหน ธุรกิจของแกได้ ปิดลงแน่!

“แกเป็นใคร? เข้ามาในนี้ได้อย่างไร จอร์จ แกพาคนเข้า มาอีกแล้วนะ! ”

ชายที่ฟาดแส้ตะโกนใส่จอร์จคนเฝ้าประตูอย่างโหด เหี้ยม

จอร์จเกาศีรษะเอ่ยขอโทษ: “เฮีย เขาเป็นแขก ผมไม่ ต้องชักชวนแขกล่วงหน้าหรือไง? ”

“เหลวไหล! ผู้หญิงพวกนี้ยังต้องชักชวนแขกไหม? แก มันโง่หรือเปล่า? ”

รเมศกลับไม่สนใจว่าพวกเขาทั้งสองจะคุยอะไรกัน สายตาที่มองนรมนมีความห่วงใยและความร้อนใจ แต่เขา กลับต้องพูดอย่างเฉียบขาด: “ฉันจะพูดอีกครั้ง ไม่ อนุญาตให้ตีเธอ ได้ยินไหม? ”

“แกเป็นใคร? กล้ามาออกคำสั่งฉัน แกรู้ไหมว่าฉันมีชื่อ เสียงที่นี่มากแค่ไหน ฉันชื่อ….”

“ฉันชื่อรเมศ! ตราบใดที่แกยังอยากอยู่ในอเมริกาไป วันๆ ก็ฟังฉันให้ดี ถ้าพรุ่งนี้ฉันยังเห็นบาดแผลบนร่างกาย ของเธออย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

รเมศเปิดเผยตัวตนทันที

อีกฝ่ายได้ยินชื่อของรเมศ ก็มีท่าทางอ่อนปวกเปียกทันที
“ประ ประธานรเมศ?

“ได้ยินที่ฉันพูดไหม? ”

“ครับๆ ! รับรองว่าจะไม่ตี รอประธานรเมศมารับพรุ่งนี้” ชายคนดังกล่าวรีบทำความเคารพ อย่างไรเสียทั้ง อเมริกา ใครจะกล้าทำให้ตระกูลวัชโรทัยไม่พอใจ

รเมศมองนรมน กล่าวด้วยความรักอย่างสุดหัวใจ: “รอ ผมนะ พรุ่งนี้ผมจะมารับคุณไป”

นรมนพยักหน้า

ทุกครั้งที่เธอจนตรอกสุดๆรเมศจะมาปรากฏตรงหน้าเธอ บุญคุณนี้เธอจะทดแทนอย่างไร!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ