บทที่ 173 กรุณาเรียกเธอว่าคุณนายบุริศร์

บุริศร์กำลังจะเข้าไปดูกมล มือถือกลับดังขึ้นมาเสียก่อน กลัวจะกระทบการพักผ่อนของกมล บุริศร์จึงหยิบมือถือ

เดินออกมา

“มีเรื่องอะไร? ”

คนที่โทรเข้ามาคือพฤกษ์

พฤกษ์กล่าวเสียงเบาว่า: “ประธานบุริศร์ ได้ข่าวของเข มิกาแล้ว”

“อยู่ที่ไหน? ” %3D

บุริศร์ตึงเครียดไปทั่วทั้งร่างกาย

ตราบใดที่ตามหาเขมิกาได้ ก็อาจจะพบกับกานต์? พฤกษ์เงียบไม่ตอบคำถามไปพักใหญ่

“พฤกษ์! ”

บุริศร์รู้สึกว่าตนเองใกล้จะบ้าคลั่งแล้ว เขาจำต้องคำราม ออกมา เพราะในใจกำลังกระวนกระวาย

พฤกษ์รู้ว่าตนเองไม่สามารถซ่อนมันได้ จึงตอบเสียง เบา: “พบในทะเล แต่ว่าตายแล้ว ศพขึ้นอืดอย่างรวดเร็ว จนแทบจำไม่ได้”

“นายพูดว่าอะไรนะ? กานต์ล่ะ ? แล้วกานต์ล่ะ? ”

เขมิกาจะอยู่หรือตาย บุริศร์ไม่สนใจสักนิดเดียว เขาสนใจเพียงเบาะแสของกานต์

พฤกษ์กัดริมฝีปากและตอบว่า: “ไม่มีข่าวคราวของ คุณชายกานต์ ตอนพวกเราพบเขมิกา ก็มีเพียงเธอคนเดียว หมอชันสูตรร่างของเธอพบเมทแอมเฟตามีนจำนวนมาก เสียชีวิตจากการใช้ยาเกินขนาด จากนั้นถูกคนโยนร่างทิ้ง ลงทะเล”

“ใครฉีดยาเสพติดให้เธอ? ใครจัดหาที่อยู่ให้แก่เธอ? พวกนายตรวจเจอหรือยัง? ”

บุริศร์รู้สึกถึงความโกรธที่สุมทรวง เหมือนย้อนกลับมาที่ เดิม ไร้เรี่ยวแรงและสิ้นหวังเหลือเกิน

เดิมที่คิดว่าการตามหาเขมิกาเจอจะสามารถเจอกานต์ ด้วย ตอนนี้เขมิกาตายแล้ว แต่กลับไม่มีข่าวคราวของ กานต์เลย แท้จริงแล้วลูกชายของเขาไปอยู่ที่ไหน?

พฤกษ์รองรับความโมโหในตอนนี้ของบุริศร์ไม่ค่อยไหว แต่ยังคงพยายามรายงานอย่างเต็มที่ : “ตรวจสอบแล้ว ครับ เป็นไนต์คลับมีชื่อว่าGolden Queen เจ้าของไนต์คลับ นี้เป็นคนนอกพื้นที่ ตัวตนไม่ชัดเจน แต่มีคนเคยเห็นป้าโอ เข้าออกที่นั่น”

“ป๋าโอ ป้าโออีกแล้ว! ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าแม่นม คนนี้ของฉันมีความสามารถขนาดนี้? นึกไม่ถึงว่าจะมี ความเกี่ยวข้องกับการค้าขายใต้ดิน ฉันไม่ต้องการฟังนาย พูดอะไรแล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้ว่า พวกนายมีเบาะแส ของป้าโอหรือยัง? ”
“ยังไม่มีครับ ธิดาได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่ลูกของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ตั้งแต่เกิดเธอเข้าใจว่าตนเองเป็นลูก นอกสมรสของตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาตลอด ตอนนี้รู้แล้ว ว่าไม่ใช่ จิตใจถูกกระทบกระเทือน จนผิดปกติ นาวิน ต้องการช่วยเธอ จึงเสียชีวิต”

“คนเหล่านี้จะเป็นหรืออยู่ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันแค่อยาก รู้ว่านรมนภรรยาของฉันอยู่ที่ไหน กานต์ลูกชายของฉันอยู่ ที่ไหน!

บุริศร์ส่งเสียงคำราม นึกขึ้นได้ว่าตนเองอยู่ในโรง พยาบาล จึงลดเสียงเบาลงกล่าวว่า: “ตามหาป้าโอแม้ว่า จะต้องเสียเงินมากแค่ไหนก็ตาม”

“ครับ! ”

หลังจากวางสาย บุริศร์รู้สึกว่าหัวใจของเขาว่างเปล่า และเจ็บปวดเหมือนไฟสุมทรวง

คนในครอบครัวที่สำคัญที่สุดของเขา คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ จะถูกแม่นมของตนเองวางแผนจนกลายเป็นเช่นนี้

คำพูดของธิดาหมายความว่าอย่างไร?

ทำไมเธอจึงบอกว่าเขาจะไม่มีวันได้เจอนรมนอีกแล้ว?

บุริศร์ไม่อาจเข้าใจได้

ตอนนี้ดูเหมือนว่ากุญแจสำคัญคือการตามหาป่าโอ

ป้าโออยู่ในเมืองชลธี อาศัยอยู่ในตระกูลโตเล็กมาหลาย สิบปี ปกติดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ไม่ค่อยมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องต่างๆ เป็นคนซื่อสัตย์ ไม่คาดคิดว่า เธอจะมีรากฐานที่ยิ่งใหญ่ในเมืองชลธีมานานหลายปี สามารถเกี่ยวข้องกับการซื้อขายใต้ดิน แน่นอนว่าไม่ใช่

คนธรรมดา

บุริศร์รู้สึกว่าตนเองใช้ชีวิตหลายปีที่ผ่านมาอย่างไร้ค่า ถูกผู้หญิงแบบนี้คอยติดตามทั้งวัน เอาใจใส่ดูแล เขากับ ตรินท์สามารถเติบโตขึ้นมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย

แม่บุริศร์รู้ตัวตนของป่าโอหรือเปล่า?

นึกถึงตรงนี้ บุริศร์รีบกดโทรหาแม่ทันที

แม่บุริศร์กำลังวาดภาพ รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหลังจากมอง เห็นเบอร์ของบุริศร์ ตอนนี้ดูเหมือนในใจของลูกคนนี้จะยัง มีแม่อย่างเธออยู่

“ว่าไง? ในที่สุดก็โทรมาหาแม่? ”

แม่บุริศร์อารมณ์ดีไม่ใช่น้อย

บุริศร์ถามเสียงเบา: “แม่ แม่รู้ไหมว่าป้าโอเป็นคน อย่างไร? ”

“หมายความว่าอะไร? ทำไมอยู่ดีๆถึงถามแบบนี้? ” บุริศร์ตอบ: “ช่วงนี้เธอได้ก่อเรื่องไม่ดีบางอย่าง มีส่วน

แม่บุริศร์ชะงักงัน ถามกลับไปทันที

เกี่ยวข้องกับอิทธิพลบางส่วน เธอน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับ

แก๊งใต้ดิน หลายปีที่ผ่านมา เธอเข้ามาทำอะไรในตระกูล

โตเล็กของพวกเรา? ใช้ความสัมพันธ์ของพวกเราตระกูลโตเล็กเพื่อแสวงหาอะไรให้ตนเองหรือเปล่า ? แม่ แม่ไว้ใจ คนๆนี้มาก แท้จริงแล้วเพราะอะไร? แต่ก่อนเป็นเพื่อนสนิท กันหรือไง? ผมจำได้ว่าเธอมาจากบ้านนอก เข้ามาในเมือง ชลธีด้วยความสิ้นหวัง ตอนนั้นถูกแม่กับพ่อรับเลี้ยงถึงได้ เข้ามาในตระกูลโตเล็ก หลายปีที่ผ่านมาเบื้องหน้าดูมีความ รับผิดชอบสูง แต่ใครจะรู้ว่าเธอปกปิดเจตนาชั่วร้ายเช่น นี้? ”

“หุบปาก! แกอย่ามาพูดถึงเธอแบบนี้นะ! หลายปีที่ผ่าน มาที่อื่นฉันไม่รู้ แต่ในตระกูลโตเล็ก เธอทำทุกอย่างเพื่อแก กับตรินท์ ทำไมแกถึงได้เนรคุณแบบนี้? ”

การปกป้องของแม่บุริศร์ทำให้บุริศร์รู้สึกโมโห

“แม่ แม่รู้บ้างไหม? เธอลักพาตัวนรมน ลักพาตัวลูกชาย ของผม ตอนนี้พวกเขาเป็นหรือตายก็ไม่รู้ ถึงแม้ทุกอย่างจะ เป็นฝีมือของเขมิกา แต่เขมิกาก็ตายแล้ว ตายเพราะยาพิษ ผมคิดว่าหลายปีที่เขมิกาอยู่ในตระกูลโตเล็กเป็นเหมือน อาวุธของเธอ ผู้หญิงคนนี้หน้าเนื้อใจเสือเกินไป ก่อนหน้านี้ ตรวจร่างกายของกิจจาพบว่าถูกวางยาพิษมานานแล้ว เป็น เวลาสองปี ถ้าไม่ใช่เพราะนรมนไหวตัวทัน ตอนนี้ไม่รู้ว่า ตระกูลโตเล็กจะยังหลงเหลือทายาทหรือเปล่า ถึงแบบนี้ แม่จะยังปกป้องเธอไหม?

“เป็นไปไม่ได้! ถึงแม้ว่าใครก็ตามจะลงมือกับทายาท ตระกูลโตเล็ก แต่ไม่ใช่ป้าโอ! ”

“ทำไม? ทำไมเธอจะทำไม่ได้? ตระกูลโตเล็กไม่ใช่ ตระกูลของเธอ! ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีหัวใจ! ถ้าไม่ใช่เธอใครจะสามารถแอบวางยาพิษกิจจาได้? ใครจะสามารถ ลักพาตัวนรมนกับกานต์ภายใต้จมูกของผมได้? แม่ แท้จริงแล้วแม่กับเธอเกี่ยวข้องกันอย่างไร? ทำไมต้อง ปกป้องเธอแบบนี้? เธอมีเบื้องหลังอย่างไร แม่บอกผมมา ได้ไหม? ตอนนี้ลูกชายกับภรรยาของผมอยู่ในกำมือเธอ ผมรอช้าไม่ได้แล้วครับแม่ !

บุริศร์แทบจะคุกเข่าลงให้แม่บุริศร์

แม่บุริศร์รู้สึกสับสนวุ่นวาย กลับตอบเสียงเบาว่า: “เรื่อง นี้ไม่ใช่อย่างที่ลูกคิดแน่นอน บุริศร์ ฟังแม่พูดนะ เรื่องนี้แม่ จะส่งคนไปตรวจสอบ กานต์คือลูกชายของลูก ถ้าถูกป้าโอ ลักพาตัวไปจริงๆ เธอจะไม่ทำอะไรเขา หลายปีที่ผ่านมาป้า โอปฏิบัติต่อลูกอย่างไรลูกรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรือ?

“ผมไม่รู้! แต่ก่อนเธอดีกับผม นั่นอาจเป็นเพราะผมคือ คนตระกูลโตเล็ก เธอยังต้องการให้ผมเป็นที่คุ้มกะลาหัวให้ เธอ แต่ตอนนี้เธอเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงแล้ว ลักพาตัว ภรรยาของผม แม่ยังจะพูดว่าเธอดีกับผมอีกไหม? แม่ แม่ ไม่บอกผมก็ไม่เป็นไร ผมจะหาคำตอบเอง แต่ถ้าผมตรวจ พบเบาะแสของเธอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายและภรรยา ของผม เธอจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!

“ไม่ได้นะ บุริศร์ ลูกจะทำอย่างนั้นไม่ได้!

แม่บุริศร์รู้สึกกระวนกระวาย แต่บุริศร์กลับตัดสายทิ้งไป เพราะอะไร?

ทำไมแม่บุริศร์จึงต้องปกป้องป้าโอเช่นนี้?
ww t

แท้จริงแล้วระหว่างพวกเขามีความเกี่ยวข้องกัน

อย่างไร?

บุริศร์คิดไม่ถึงว่าแม่ของตนเองจะกลายเป็นคนแปลก หน้า ถึงแม้จะไม่ชอบนรมนกับกานต์ แต่พวกเขาก็คือคนใน ตระกูลโตเล็กไม่ใช่หรือ?

ไม่สนใจว่าคนในตระกูลโตเล็กจะอยู่หรือตายเพื่อคนรับ ใช้เพียงคนเดียว?

ยิ่งแม่บุริศร์เป็นแบบนี้ บุริศร์ยิ่งไม่เข้าใจ จนอยากขุดคุ้ย ความจริงทุกอย่างของป้าโอออกมา

แท้จริงแล้วผู้หญิงคนนี้มีที่มาอย่างไร?

เขาอารมณ์เสีย จึงอยากสูบบุหรี่เพื่อผ่อนคลายสักหน่อย กลับนึกขึ้นได้ว่าในโรงพยาบาลนี้ กมลไม่ควรได้กลิ่นบุหรี่ จากร่างกายของเขา

ตอนนี้เขามีแค่เพียงกมล

บุริศร์เก็บบุหรี่กลับเข้าไปในซอง ก็มองเห็นผู้หญิงคน หนึ่งเดินตรงมาหาเขา

“ประธานบุริศร์ใช่ไหมคะ? คุณนายของตระกูลพวกเรา เชิญคุณไปดื่มกาแฟ”

บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณนายของตระกูลพวกคุณคือใคร? ”

“คุณนายตระกูลวัชโรทัย”

คำตอบของเธอทำให้บุริศร์ชะงักไปเล็กน้อย แต่นึกถึงบุญคุณของตระกูลวัชโรทัยที่มีต่อนรมนและลูกๆของเขา ดังนั้นบุริศร์ไปที่ร้านกาแฟตรงข้าม ถึงแม้คุณนายตระกูลวัชโรทัยจะอายุเยอะแล้ว แต่ยังคง

เปล่งประกายมีชีวิตชีวา เมื่อมองเห็นบุริศร์ก็ยิ้มบางๆ มี

ความสง่างามมาก

“คุณนายตระกูลวัชโรทัย ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับ ผมครับ?

ถึงแม้บุริศร์จะพบคุณนายตระกูลวัชโรทัยเป็นครั้งแรก แต่จากแววตาของเธอนั้น เขามองเห็นบางอย่าง

เธอไม่เหมือนกับรเมศ

รเมศอาจช่วยนรมนแม่ลูกเพียงเพราะความรัก แต่เห็นได้ ชัดเจนว่าคุณนายตระกูลวัชโรทัยไม่ต้องการให้ความช่วย เหลือห้าปีที่ผ่านมาสูญเปล่า

บุริศร์นั่งลงตรงข้ามกับคุณนายตระกูลวัชโรทัย

คุณนายตระกูลวัชโรทัยมองบุริศร์ตรงหน้า เขาคือคู่ต่อสู้ ที่หาได้ยาก ถ้าตระกูลวัชโรทัยกับตระกูลโตเล็กต่อสู้กัน โดยไม่คำนึงถึงผลเสีย ไม่รู้ว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ

เธอเคยได้ยินกิตติศัพท์ของบุริศร์มาแล้ว และทำการ ตรวจสอบเรียบร้อย ดังนั้นจึงกล้านัดเขาออกมา

“ได้เจอลูกสาวของคุณแล้ว? ”

“เจอแล้วครับ ขอบคุณตระกูลวัชโรทัยที่ดูแลมาตลอด

ห้าปี”
บุริศร์เอ่ยเบาๆ

คุณนายตระกูลวัชโรทัยดื่มกาแฟตรงหน้า และเอ่ยเสียง เบา: “ประธานบุริศร์ ฉันขอพูดตรงๆ ตระกูลวัชโรทัยไม่ ได้ขาดแคลนเงินทอง แต่ก็ไม่ต้องการเลี้ยงลูกให้คนอื่นไป เรื่อยเปื่อย”

“คุณนายตระกูลวัชโรทัยต้องการพูดอะไรสามารถพูดมา ได้เลยครับ ตราบใดที่ผมบุริศร์สามารถทำได้ ผมจะทำให้ แน่นอน”

บุริศร์ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทั ยยิ่งรู้สึกชื่นชม และยังแอบตัดสินใจที่จะไม่เป็นศัตรูกับ ตระกูลโตเล็ก

“ในเมื่อคุณตรงไปตรงมาแบบนี้ ฉันก็จะชัดเจนไม่พูด อ้อมค้อม ประธานบุริศร์ อย่างที่คุณรู้ รเมศของพวกเรา เอาใจใส่นรมนภรรยาของคุณมาก ห้าปีที่ผ่านมาเพื่อนรมน รเมศปฏิเสธการแต่งงานทั้งหมด ถึงแม้ตระกูลวัชโรทัยไม่ จำเป็นต้องใช้การแต่งงานเพื่อทำให้มีฐานะมั่นคง แต่ก็ ไม่ใช่ว่าใครก็จะสามารถแต่งเข้ามาในตระกูลวัชโรทัยได้”

“นรมนคือนายหญิงของตระกูลโตเล็กมาตั้งแต่แรกแล้ว สำหรับตระกูลวัชโรทัย เธอไม่ควรเข้าไป! ”

บุริศร์เอ่ยอย่างเยือกเย็น

คุณนายตระกูลวัชโรทัยคิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะไม่ไว้หน้า ตนเองแม้แต่น้อย เธอไอออกมาเพื่อปกปิดอาการเสีย

มารยาทของตนเอง และกล่าวทันที่: “คุณนรมนวางตัวดีWW 175 มาก ห้าปีที่ผ่านมาไม่เคยเกินเลยกับรเมศ ทำให้ฉันรู้สึก ชื่นชมมาก”

“นายหญิงของตระกูลโตเล็กรู้จักการเว้นระยะห่าง

คุณนายตระกูลวัชโรทัย กรุณาเรียกเธอว่าคุณนายบุริ

ศร์! สถานะของเธอไม่เคยเปลี่ยน ถ้าจำเป็น ผมจะแต่ง

เธอเข้ามาใหม่อีกครั้ง”

ความขี้หวงของบุริศร์ทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัยมอง ออกว่า เขาสนใจนรมนจริงๆ และไม่มีวันปล่อยมือไปจาก

เธอ

ผลลัพธ์ดังกล่าวทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัยรู้สึก สบายใจอยู่บ้าง

“ครั้งนี้คุณนายบุริศร์ไม่มาอเมริกาหรือ? ”

“เปล่าครับ เธอติดธุระไม่สามารถมาได้ อีกอย่างหาก ต้องมาเจอกับรเมศที่นี่ คงจะรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อย? ผมได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เธอปฏิเสธการขอแต่งงานของ ตระกูลวัชโรทัย”

บุริศร์ไม่ไว้หน้าคุณนายตระกูลวัชโรทัยสักนิดเดียว ถึง แม้คุณนายตระกูลวัชโรทัยจะได้รับการอบรมมาอย่างดี แต่ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโมโหขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ