บทที่ 158 สู้ๆนะคุณธรณี

ความเจ็บปวดในใจแผ่ขยายออกไป แต่ก็ไม่เพียงพอที่ จะแสดงให้คนนอกรู้ และว่าแผลในใจจะเลือดไหลริน ภายนอกของนรมนยังคงดูสงบนิ่ง

เธอคิด เธอต่างจากนรมนคนเดิมไปแล้วจริงๆ ฝืนยิ้มเบาๆ นรมนมองคุณหมออีกครั้ง

คุณหมอได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ ไม่ลังเลอีกต่อไป เขา มองคนพวกนี้ พูดเสียงเบาว่า “ในช่วงแรกพวกเราคิดว่า คุณชายกิจจาเป็นหวัดในทางเดินอาหาร เลยรักษาตามวิธี การรักษาหวัดในทางเดินอาหาร แต่เห็นได้ชัดว่าไม่มีผล อะไรเลย พวกเราได้นำเลือดของคุณชายกิจจาเข้าตรวจ และวิเคราะห์ พบว่าในร่างกายของคุณชายกิจจามีบางสิ่ง บางอย่าง เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของคุณชายกิจจา อ่อนแอ และมีไข้สูงคล้ายกับเป็นหวัด”

“มันคืออะไร?”

มือของนรมนกุมกันไว้แน่น

เธอแค่สงสัยเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง

ความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวเหลือเกิน

เมื่อนึกถึงอยู่ภายไปการปกป้องของแชมป์ยังเกิดเรื่อง

แบบนี้ได้ นรมนตัวสั่น
สีหน้าของทุกคนดูไม่ค่อยดีนัก

คุณหมอมองพวกเขา พูดอย่างเจ็บปวด “เป็นตะกั่ว”

“คืออะไร?”

ทันใดนั้นนรมนก็จับกานต์แน่น

คุณหมอพูดเสียงเบา “ตะกั่ว เป็นสารอันตรายชนิดหนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าสู่ร่างกายเด็กและส่งผลร้ายในทันที ต้องถูกสะสมไว้ในร่างกายเป็นเวลานาน เพียงแค่มีพาหะ นำ ก็สามารถทำให้เกิดโรคแทรกซ้อนต่างๆได้ ผมดูจาก ส่วนผสมในเลือดของคุณชายกิจจา สารตะกั่วนี้อย่างน้อย สองปีแล้ว”

หัวใจของนรมนปวดขึ้นมาทันที

เด็กที่อายุแค่สี่ขวบกว่า ถูกคนวางพิษมานานสองปีแล้ว ทุกคนไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆเลย นี่มันน่ากลัวเหลือ

เกิน

“มีวิธีรักษาไหมคะ? คุณหมอ เขายังเป็นแค่เด็กอายุสี่ ขวบเท่านั้น!”

นรมนก็เป็นแม่คนเช่นกัน แต่ก็ยากที่จะจินตนาการจะมี แม่ที่ทำกับลูกในเรื่องที่เลวร้ายไม่สามารถอภัยได้อย่างนี้

กานต์ไม่เข้าใจอะไร แต่ก็จับมือของนรมนถามอย่าง กังวลว่า “แม่ครับ อาการของกิจจาร้ายแรงมากเลยเหรอ ครับ?”

พฤกษ์เพิ่งนึกถึงกานต์ได้ขึ้นมา ผลักเขามาตรงหน้าคุณหมอแล้วพูดว่า “คุณหมอครับ ตรวจเลือดให้คุณชายกานต์

ด้วยครับ”

สีหน้าของนรมนเปลี่ยนไปทันที

“กานต์ไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง? เขาเพิ่งกลับมาไม่นาน!”

“ป้องกันไว้ก่อน”

พฤกษ์ตอบนรมนแค่สีดำ แต่ในใจของนรมนกลับไม่นิ่ง

ถ้าหากอีกฝ่ายเกลียดเธอมาตลอด และอยากจะกำจัด กานต์ไปเสีย เขาจะถูกคนวางยาด้วยหรือเปล่า?

เมื่อนึกได้ว่าเป็นไปได้ ตัวของนรมนก็เย็น เหงื่อออกตรง

ฝ่ามือ

“แม่ครับ เกิดอะไรขึ้นครับ? ผมก็ต้องตรวจเหรอครับ?”

แววตาคู่นั้นที่คล้ายบุริศร์ ทำให้นรมนไม่รู้จะตอบ อย่างไร แต่กลับพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกครับ ไม่เป็นไร ก็ แค่ตรวจเลือด แม่จะได้วสบายใจหน่อย”

“ครับ”

กานต์ไม่อยากให้นรมนไม่สบายใจ พยักหน้าอย่างเชื่อ

ฟัง

คุณหมอรีบพากานต์เข้าไป

พฤกษ์วิ่งไปด้านข้างโทรหาบุริศร์แล้ว

ถึงเวลาแบบนี้แล้ว บุริศร์น่าจะออกมานะ

นรมนไม่อยากเจอบุริศร์ด้วยวิธีแบบนี้ แต่เธอคิดถึงเขามาก

เพิ่งแยกกันครึ่งวัน เธอก็คิดถึงใจจะขาด ไม่รู้ว่าบุริศร์ เป็นยังไงบ้างแล้ว

ตอนที่บุริศร์ได้ข่าวนี้ก็โกรธมาก

“คนในตระกูลโตเล็กเป็นของตายหมดเหรอ? สามารถ วางยาพิษใส่กิจจาภายใต้การดูแลของฉันมาสองปี พวก คนใช้ที่ดูแลกิจจาเป็นอะไรกันแน่? ไปสืบทีละคน! เรื่องนี้ ต้องหาความจริงให้เจอ”

พฤกษ์เห็นด้วยอย่างธรรมชาติ

เขาบอกแผนการของนรมนให้ฟัง บุริศร์เงียบไปสักพัก “ทำตามที่เธอพูด”

“ประธานบุริศร์ ท่านไม่มาเหรอครับ?”

“ฉันจะพักฟื้นตัว ฉันบอกแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่เรื่องเล็ก ของตระกูลโตเล็กให้เธอจัดการ ถ้าผลตรวจของกานต์ ออกมาแล้ว รีบส่งให้ฉัน”

บุริศร์พูดจบก็วางสายไป แต่ว่าทั้งคนดูท้อแท้มาก

ใครกัน?

ใครเป็นวางยาใส่กิจจา?

เขมิกาหรือเปล่า?

เธอจะมีความสามารถขนาดนั้นเหรอ?

จะใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
วางยาใส่ลูกชายแท้ๆของตัวเอง ดูยังไงคิดยังไงก็รู้สึกว่า เป็นไปไม่ค่อยได้ แต่ว่านอกจากเขมิกาที่น่าสงสัยแล้ว ยังมี ใครที่จะทำเรื่องแบบนี้ใส่กิจจา?

ผลตรวจของกานต์ออกมาแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร อาจเป็น เพราะอีกฝ่ายยังไม่ทันได้ทำอะไรกานต์ อาจเป็นเพราะ การกลับมาของกานต์นั้นระยะเวลาสั้น อีกฝ่ายยังไม่มี โอกาสได้ลงมือ แต่ว่านรมนก็ตกใจจนเหงื่อแตกทั้งตัว เธอกอดกานต์ไว้แน่นๆ ท่าทีดูกระวนกระวายใจมาก “คุณหมอคะ กิจจาเป็นแบบนี้ต้องรักษาอย่างไรคะ?”

“ทางที่ดีควรเปลี่ยนเลือด แต่กรุ๊ปเลือดRHนั้นน้อยมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือการแบกรับของร่างกายของเด็กนั้นมีความ จำกัด สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ไม่เหมาะแก่การ ผ่าตัด ดังนั้นตอนนี้ทำได้เพียงรักษาเสถียรภาพ รวดหา แหล่งเลือด แต่ว่าตะกั่วอยู่ในร่างกายคนนานมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่ดีต่อร่างกาย โดยเฉพาะเด็ก จะมีผลกระทบต่อการ พัฒนาทางสติปัญญาและร่างกาย ของแบบนี้ไม่ถึงขั้น ทำให้ตาย แต่อาจทำให้เด็กกลายเป็นเด็กโรคสมองเสื่อม ได้”

คำพูดของคุณหมอทำให้นรมนตัวสั่น

เป็นใครกันที่ใจร้ายใจดำแบบนี้?

จะเป็นเขมิกาหรือเปล่า?

เธอไม่รู้ แต่กลับพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ฉันต้องการมั่นใจ ความปลอดภัยของกิจจา”
“อันนี้ไม่มีปัญหาครับ ผมจะส่งคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

มาผลัดกันเฝ้า”

ธรณีพูดทันที

นรมนรู้สึกขอบคุณอยู่บ้าง

“คุณชายธรณี เรื่องนี้ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเลยสักนิด การช่วยเหลือในเมื่อกี้ ขอบคุณมากจริงๆ คุณว่า….

“หยุดพูดเกรงใจกับผมสักที ถ้าหากคุณเห็นผมเป็นเพื่อน จริงๆละก็ ก็อย่าปฏิเสธ ทั้งเมืองชลธี คิดจะเป็นศัตรูกับ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และในขณะเดียวกันก็ทำผิดต่อ ตระกูลโตเล็ก คาดว่าคงไม่มีก่คน ผมไม่กลัวเขามา ผมกลัว แค่เขาไม่กล้าโผล่มา”

ธรณีรู้สึกโกรธมาก

เด็กบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาส่วนมากตายในสนามรบ แต่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็มีลูกหลาน เพียงว่าล้วนเสียไป โดยสาเหตุบางอย่าง

เมื่อก่อนธรณีรู้สึกว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาฆ่าคนเยอะ มากไป ฟ้าได้ลงโทษตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่วันนี้เห็น กิจจาเป็นแบบนี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าสาเหตุการตายของลูก หลานตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็คงมีคนแอบทำเหมือนกัน หรือเปล่า?

ความสงสัยนี้ราวกับปีศาจที่คอยวนเวียนในสมองของ

ธรณี
ถ้าใช่ อีกฝ่ายจะเป็นใครล่ะ?

ธรณีคิดยังไงก็คิดไม่ออก แต่จะยืนดูเด็กที่บริสุทธิ์ตาย ไปแบบนี้

“คุณหมอ ผมจำได้ว่าโรงพยาบาลทหารนี้ ตระกูลทวี

ทรัพย์ธาดามีห้องพิเศษส่วนตัว ไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป”

“ครับ”

คุณหมอพยักหน้า “นี่เป็นสิทธิพิเศษที่ให้กับตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา นอกจากลายมือของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ไม่ งั้นไม่มีใครเข้าออกห้องผู้ป่วยห้องนั้น”

“จัดการเอากิจจาไปรักษาตรงนั้น ต้องรีบหาแหล่ง เลือดRHให้เร็วที่สุด รักษาเด็กให้หายจากโรคนี้ไป

คำพูดของธรณีทำให้คุณหมอพยักหน้า

“ครับ พวกเราจะพยายามให้ถึงที่สุด ถ้าถึงเวลาที่จำเป็น สามารถใช้แรงกำลังทหารของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้ใช่ ไหมครับ?”

“ได้”

ตอนนี้ธรณีเป็นหัวหน้าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เมื่อพูดคำ พูดนี้ นรมนรู้ว่าตัวเองและตระกูลโตเล็กติดหนี้บุญคุณของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดามากแค่ไหน

เธอโค้งคำนับให้กับธรณีอย่างเอาจริงเอาจัง

“คุณชายธรณี ฉันเป็นตัวแทนตระกูลโตเล็กขอขอบคุณ

คุณ!”
คิ้วของธรณีขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอพูดว่า เป็นตัวแทนตระกูลโตเล็กรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

“ผมแค่ไม่อยากเห็นเด็กที่บริสุทธิ์นั้นเกิดเรื่อง นี่มันไม่ เกี่ยวข้องกับตระกูลโตเล็กสักนิด อีกอย่างคุณเป็นตัวแทน ให้กับตระกูลโตเล็กไม่ได้ แม้ว่าบุริศร์จะบอกว่าทุกเรื่อง ของตระกูลโตเล็กให้คุณตัดสินใจ แต่ภายนอก คุณก็เป็น แค่คุณนรมนไม่ใช่เหรอ?”

ความหมายของประโยคนี้ชัดเจนมาก

ตราบใดที่บุริศร์ยังไม่แต่งงานกับนรมน เธอก็ยังคงเป็น คุณนรมน แม้ว่าบุริศร์จะให้อำนาจเธอใหญ่แค่ไหน ธรณีก็ ไม่ยอมรับ

พฤกษ์โมโหเล็กน้อย อยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับ เห็นอารมณ์ความรู้สึกในดวงของเขา

“คุณชายธรณีครับ!”

พฤกษ์อดที่จะตกใจเสียงหนึ่งไม่ได้

ธรณีกลับยิ้มและมองนรมนแล้วพูดว่า “ตราบใดที่คุณยัง ไม่ใช่ภรรยาของบุริศร์ ผมก็มีสิทธิ์ที่จะจีบคุณ ไม่ใช่เหรอ ครับ? คุณนรมน”

นรมนก็เห็นอารมณ์ความรู้สึกในแววตาของธรณี

ก่อนหน้านี้เธอก็รู้สึกได้ แต่ในตอนนั้นธรณีไม่ได้ แสดงออกมา เขายังลังเลยังสับสน แต่ตอนนี้ธรณีได้ ชัดเจนในเป้าหมายแล้ว รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
นรมนรู้สึกกดดัน

“คุณชายธรณี คนที่ฉันรักคือบุริศร์ ทั้งชีวิตนี้เป็นได้แค่ ภรรยาของเขา”

“ไม่เป็นครับ ไม่ถึงนาทีสุดท้าย ผมจะไม่ยอมแพ้”

ธรณีไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด แต่กลับทำให้นรมนรู้สึก อึดอัดเล็กน้อย

กานต์ขมวดคิ้วเบาๆ มองธรณีที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูด “คุณ อยากจะจีบแม่ผมเหรอครับ?”

“แน่นอนครับ”

ธรณีมองตรงไปที่กานต์ไม่เกรงกลัวใดๆ “คุณไม่รู้สึกว่าแม่มีผมที่เป็นภาระแบบนี้ไม่ดีเหรอครับ?”

“กานต์”

นรมนไม่ชอบที่กานต์ว่าตัวเองแบบนี้ ซึ่งเธอไม่เคยมองว่า กานต์และกมลเป็นภาระของเธอ

ธรณีมองเห็นความแน่วแน่ในแววตาของกานต์

เด็กคนนี้ไม่ธรรมดา!

โดยเฉพาะตาคู่นั้น เหมือนกับบุริศร์มาก เกรงว่าในเวลา ต่อมา เขาคงเก่งกาจกว่าบุริศร์แน่นอน

ธรณียิ้มแล้วพูด “ไม่กลัวครับ ลูกหลานของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดานั้นน้อย ขอแค่นายอยาก แม่ของนายอยาก นายก็เป็นลูกของผม”
“ผมมีพ่อแล้วครับ ขอโทษด้วยนะครับ”

กานต์พูดอย่างนิ่งเฉย แต่กลับยิ้มแล้วพูด “แต่ว่าผม ชื่นชมคุณมากครับ สู้ๆครับ!”

ทันใดนั้นเขาก็แสดงท่าทางให้กำลังใจธรณี ปนกับความ ซุกซนเล็กน้อย

นรมนแทบจะเป็นลม

“กานต์”

“ครับ!”

กานต์ยืนตัวตรงวางมาดขรึม แลบลิ้นใส่นรมนแล้วพูด “แม่ครับ ช่วงนี้ผมเจอวลีหนึ่ง เราไม่สามารถรักใครคนหนึ่ง ที่ไร้ค่า ผมว่าคุณชายธรณีนี้ก็ดีนะครับ แม่สามารถ พิจารณาดูได้ คุณบุริศร์ที่เอาใจสาวไม่เป็นแบบนั้น แม่คิด ดูอีกทีนะครับ”

“กานต์”

นรมนรู้สึกว่าลูกชายที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกับเปลี่ยนไป เขาโน้มน้าวเธอที่เป็นแม่แท้ๆให้ยอมรับคำขอจีบของ ชายอื่น!

ในใจของเขาไม่ชอบบุริศร์ขนาดนั้นเลยเหรอ?

นรมนว่าจะสั่งสอนกานต์ กานต์กลับวิ่งเข้าไป พลางวิ่ง พลางทำหน้ากวนตีน “แม่ครับ กิจจาขี้กลัว อยู่คนเดียวในนี้ ต้องกลัวแน่เลย ผมจะอยู่เป็นเพื่อนเขา! แม่พิจารณาคำพูด ผมดูนะครับ ลุงธรณีที่อยู่ข้างๆแม่ไม่แย่เลยนะครับ! คุณธรณี สู้ๆนะครับ!”

“กานต์!”

นรมนรู้สึกว่าหน้าตัวเองทั้งร้อนทั้งแดง แต่ธรณีกลับหลุด

หัวเราะออกมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ