บทที่826 นรมนจะมีปาฏิหาริย์มั้ย

“นรมน! บรมน! คุณได้ยินผมมั้ย”

บุริศร์ตัวสั่นเทิ้ม

ไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน ต่อให้คราวที่แล้วนรมน โดนวางยาพิษ เขาเองยังไม่รู้สึกหมดหวังหรือหวาดกลัวเท่านี้

แววตาของเขาแดงก่ำ และยังมีไออุ่น รอยบวมแดง

นรมนราวกับได้ยินเสียงบุริศร์ในช่วงที่กำลังสะลึมสะลือ เสียง นั้นคล้ายไกลคล้ายใกล้ ราวกับแว่วเสียงมาแต่โบราณ

เธอตายแล้วจริงๆหรือ

นรมนไร้ความรู้สึกไปทั้งตัว ความรู้สึกหนักอึ้งและง่วงเหงา หาวนอนทำให้เธอลืมตาไม่ขึ้น

รเมศลืมตาขึ้นตอนที่รู้สึกเหมือนมีใครกำลังเดินเข้ามา เมื่อเทียบกับนรมนแล้ว รเมศจะมีกำลังมากกว่า ตอนที่เขาเห็นบุริศร์โอบกอดนรมน จู่ๆก็รู้สึกเดือดดาลขึ้นมา

“บุริศร์! แกยังเป็นคนอยู่มั้ย ทำไมแกยังอุตส่าห์หาจนเจอ วางนรมนลงซะ! วางลง! เธอเป็นของฉัน! เป็นของฉัน!

รเมศตะเกียกตะกายจะลุกขึ้น ลุกไม่ขึ้นก็คลานไป บุริศร์โมโหจนไม่มีที่ระบาย พอเห็นรเมศจึงระเบิดอารมณ์ขึ้นอย่างเต็มที่

เขาถีบรเมศกระดอนไปไกล

“ฉันจะไม่ให้แกตาย ฉันจะให้ครึ่งชีวิตที่เหลือของแกอยู่อย่าง ทรมาน จะให้แกชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองทำ ”

บริศ หันไปกอดนรมนขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แล้วรีบเดินออก ไปข้างนอก

“รีบเรียกรถพยาบาล! ”

นภดล โทรศัพท์ไป พอเห็นว่านรมนมีน้ำแข็งเกาะเต็มตัว จึงส่ง สายตาประหลาดใจ

ใครจะไปคาดคิดว่าเมศจะใช้วิธีสุดโต่งขนาดนี้

บุริศร์อุ้มนรมนขึ้นรถพยาบาล พูดเสียงเย็นกับนภดลว่า “อย่าปล่อยให้รเมศตาย ช่วยให้ฟัน ฉันจะทำให้มันเสียใจชั่ว ชีวิต!

“ครับ”

นภดลถอยหลังหนึ่งก้าว ชัยยศรีบรุดขึ้นหน้า กดรเมศไว้

รเมศเจ็บร้าวไปทั้งตัว อยากจะตามนรมนไป แต่ว่าไร้เรี่ยวแรง เขาตะโกนไล่หลัง“บุริศร์ ฉันสู้แกไม่ได้! ทำไม ทำไมแม้แต่ ความหวังสุดท้ายของฉันแกก็ต้องพรากไปด้วย ทำไม แกเป็น ปิศาจหรือไง”

แววตาบุริศร์เย็นเฉียบจนน่ากลัว
ถ้าไม่ใช่เพราะลมหายใจแรมนอ่อนแรง เขาคงบีบคอรเมศ

แน่นอน

สมควรตาย!

รถรีบวิ่งไปที่โรงพยาบาล บุริศร์อยากจะพูดอะไร แต่หมอกับ พยาบาล ให้รออยู่นอกประตู

“คุณบุริศร์ใช่ไหมครับ คุณนภดลได้โทรศัพท์มาแล้ว ห้อง

ฉุกเฉินเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว รีบส่งคนไข้มาเลยครับ”

บุริศร์นิ่งอึ้ง รู้สึกพอใจกับการทำงานของนภดล จึงรีบอุ้มนร มนลงรถ

“พวกคุณไม่ต้อง ผมอุ้มเข้าไปเอง ไปทางไหน ตอนนี้บุริศร์ไม่กล้าวางมือแม้แต่น้อย เดิมที่คุณหมอจะรับไป แต่เห็นท่าที่อันร้อนใจของบุริศร์ จึงอด

ชี้ไปที่ป้ายบอกทางไม่ได้

บุริศรีรีบอุ้มนรมนไปยังห้องฉุกเฉิน

“ไม่ว่าอย่างไร ต้องช่วยชีวิตเธอให้ได้!

บุริศร์หายใจแรง จนถึงขั้นหอบ

คุณหมอพยักหน้า

หลังจากที่นรมนถูกเข็นเข้าไป บุริศร์จึงนั่งลงบนเก้าอี้ มือทั้ง สองสั่นเทา
เพราะอุ้มนรมนมาตลอดทาง บุริศร์จึงรู้สึกแขนแข็งที่อไปหมด เห็นได้ชัดว่านรมนมีแผลใหญ่แค่ไหน เขากลัวมาก กลัวจะได้คุณ หมอพูดว่าหมอพยายามแล้ว

รอจนเวลาสุกงอม

บริศ เห็นไฟแดงหน้าห้องฉุกเฉินยังติดอยู่ กำลังคิดว่าเป็น ครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่ต้องมาทนคนรมนอยู่ในช่วงความเป็นความ

ตาย

ทำไมเขาถึงให้โลกที่สงบสุขและปลอดภัยกับเธอไม่ได้

เมื่อก่อนเพราะมีเรณุกาคอยคุม มีคนถ้อยคอยยุแยง นรมนถึง ได้รับทุกข์สาหัสขนาดนี้ ตอนนี้เขากุมตระกูลโตเล็กทั้งตระกูลอยู่ ในมือ ทำไมยังให้ความปลอดภัยกับนรมนไม่ได้อีก

เพราะเขาไร้ความสามารถเหรอ

บุริศร์ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะไร้ความสามารถ แต่ในเวลานี้ เขา เริ่มสงสัยตัวเอง

ถ้าไม่มีปัญญาให้ความสุขและความปลอดภัยแก่นรมน เขายัง

มีหน้าคู่ควรที่จะมีเธออีกหรือ เขายังคู่ ควรที่จะเคียงคู่เธออีกหรือ ในฐานะผู้ชาย ดูแลเมียไม่ได้ ยังเรียกว่าเป็นผู้ชายอีกเหรอ

เขามีอำนาจล้นเมืองชลธี เขามีคอนเนคชั่นที่กว้างขวาง แต่แค่ ปกป้องเมียทำไม่ได้ ทุเรศมั้ย

ตอนที่บุริศร์กำลังตัดสินตัวเองอยู่นั้น นภดลโทรมาพอดี
“ประธานบุรีศร์ รเมศถูกส่งไปรักษาโรงพยาบาลเดียวกับนาย หญิง แต่ได้ยินว่าเขาพยายามฆ่าตัวตาย

“บอกเขาว่าถ้าเขาตาย ฉันจะให้แม่เขาฝังร่างเป็นเพื่อน

พอรเมศพูดแบบนี้ นภดลจึงชะงัก

ใครๆก็รู้ว่ามารดาของรเมศถึงแก่กรรมไปแล้ว ทำไมบุริศร์ถึง พูดแบบนี้ได้

แต่นภดลก็ไม่กล้าถามอะไร สำหรับเขาแล้ว ขอแค่เป็นคําสั่งบุ ริศร์กับนรมน เขาแค่ทำตามก็พอ เรื่อง อื่น ไม่เกี่ยวกับเขา

เขามีชีวิตเพื่อทดแทนคุณ อีกอย่างต้องมีชีวิตเพื่อฉัตรยา

“ครับ”

หลังจากที่นภดลวางสายโทรศัพท์ แววตาของบุริศร์ก็ครึมลง กับคนอื่นทํางานได้ไม่มีข้อผิดพลาด แต่ทำไมกับนรมนถึงมีข้อ ผิดพลาดได้

เพราะฝ่ายตรงข้ามแกร่งเกินไปอย่างนั้นหรือ

ไม่!

ตรงกันข้าม โดยสิ้นเชิง!

คู่ต่อสู้เขานับเป็นคู่ต่อสู้ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่กลับประสบความ สําเร็จ ทําไม

บุริศร์คิดไม่เข้าใจ
เวลาผ่านไปทีละนาที นรมนกำลังต่อสู้กับความเป็นความตาย เธอหนาวเหลือเกิน หนาวจนจะแข็งตายอยู่แล้ว เธอเห็นตัวเอง เดินมาทางบุริศร์ ท่าทางร้อนใจของเขาทําให้เธอเจ็บปวดหัวใจ

ปากของบริศ กำลังขยับ ตัวก็ขยับ เธออยากเขยิบไปใกล้เขา บอกเขาว่าไม่เป็นไร แต่เธอขยับอะไรไม่ได้เลย

ทําไงดี

จู่ๆรู้สึกไม่อยากจากบริศร์ไปเลย

ถ้าตัวเองต้องตายไปแบบนี้ บุริศร์กับลูกจะทำอย่างไร

เธอเคยรับปากบริศร์ เธอจะเป็นเพื่อนเขาจนแก่เฒ่า จะคอยดู ตะวันตกดินเป็นเพื่อนเขา เธอไม่ใช่คนไร้สัจจะ และก็ไม่อยาก เป็น

นรมนดีดดิ้น ตะโกนก้อง แต่ดูเหมือนลำคอแข็งที่อไปหมด

พูดอะไรไม่ออกสักคำ

เธอกลัวว่าบริศ จะรู้สึกผิด กลัวว่าบุริศร์จะใจไม่สงบเพราะ เรื่องนี้ กลัวแม้กระทั่งบุริศร์จะคิดว่าตัวเอง ไร้ความสามารถ

ที่จริงบุริศร์นั้นโดดเด่นมาก แต่เป็นเพราะเธอ เพราะเธอไม่ เชื่อฟังบุริศร์เอง ไม่ได้อยู่ในบ้าน

ถ้าเธอเชื่อฟังคอยอยู่กับนภดล รเมศก็จะไม่มีโอกาสทำตาม แผนการ

เป็นความผิดของเธอแท้ๆ!
นรมนเสียใจเหลือเกิน เพราะตัวเองใจอ่อนเลี้ยงเสือไว้ชัดๆ ทำให้ตัวเองกับบริศร์ต้องตกอยู่ในอันตราย ถ้าเธอมีชีวิตกลับ คืนมาได้ เธอจะไม่ใจดีกับใครอีกเลย

นรมนดีดดิ้น เครื่องช่วยหายใจกระเพื่อม สีหน้าคุณหมอและ

หนักอึ้ง

“คุณหมอคะ อวัยวะภายในของผู้ป่วยแข็งทื่อหมดแล้ว แต่เด็ก ในท้องดูแข็งแรงน่าดู ยังได้ยินเสียงใจ เต้นอยู่

พยาบาลรู้สึกประหลาดใจ และหมอเองก็ตกใจ

“ท้องด้วยเหรอ”

“ใช่ค่ะ เห็นได้ชัดว่าท้อง

“บ้าเอ๊ย!

คุณหมอรู้สึกว่าชาตินี้ทั้งชาติยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ดันมา เจอเรื่องแบบนี้ได้ ถ้าเป็นคนธรรมดา ช่างเถอะ แต่คนข้าง นอกเป็นใคร

แม้ว่าหมอจะไม่ค่อยแน่ใจ แต่นภดลเป็นใครหมอก็พอรู้ ที่นี่ ตระกูลจันทรวงศ์คือฟ้า

แม้ว่านภดลจะตำแหน่งไม่สูงในบ้านจันทรวงศ์ แต่คุณหนู ใหญ่แห่งตระกูลจันทรวงศ์ชอบนภดลไม่มีใครไม่รู้ และก่อนหน้า ไม่นานบ้านจันทรวงศ์เพิ่งเกิดเรื่องใหญ่ ส่วนนภดลก็ยังคง สามารถอยู่รอดปลอดภัยต่อไปได้ คุณหมอรู้ว่าอำนาจของนภดลน่าจะใหญ่กว่าตระกูลจันทรวงศ์

เมื่อเห็นบริศแล้ว คุณหมอรู้แน่ว่าต้องเป็นผู้สูงส่ง ตอนนี้ ผู้ใหญ่ก็อาจจะไม่รอด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเด็กในท้อง

“เร็ว! รีบบอกคุณบุริศร์ที่อยู่ด้านนอก ออกหนังสือฉุกเฉิน” พยาบาลรีบจัดการ

ตอนที่พยาบาลรายงานบุรีศร์ว่านรมนอาจจะไม่รอด แต่ว่าเด็ก ในท้องสมบูรณ์มาก ดูว่าจะรักษาเด็กได้ไหม บุริศร์คว้าคอเสื้อ พยาบาล แววตาแดงก่ำกระชากเสียงด้วยความเดือดดาล ไม่มี นรมน ผมจะเอาลูกไปทำไม ผมไม่เอาเด็ก ผมต้องการเก็บ ผู้ใหญ่! ถ้าเป็นไปได้ สามารถสละเด็กไป จะช่วยชีวิตเธอได้ไหม ได้ไหม”

น้ำตาอุ่นๆไหลรินออกมาจากดวงตาบุริศร์ พยาบาลอึ้ง

เธอไม่ค่อยจะเจอผู้ชายแบบนี้ เพื่อเมียไม่เอาลูกก็ได้ เห็นได้ ชัด บุริศร์ใกล้ร้องไห้แล้ว แต่อดกลั้นไว้

“คุณบุริศร์คะ ตอนนี้ฉันตัดสินใจเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันต้องถามคุณ หมอค่ะ แต่ว่าหัวใจเด็กเต้นดีมากนะคะ คุณจะทิ้งจริงๆหรือคะ ฉันคิดว่าในฐานะแม่ เธอจะไม่ยอมทิ้งลูกค่ะ”

พยาบาลมองบุริศร์ เห็นเขาดูเหม่อลอย

บริศร์คำรามเสียงเบา คุณไม่ใช่เธอ ถือดียังไงมาตัดสินใจแทนเธอ ผมไม่อนุญาต! ถ้าต่อไปนี้ไม่มีเธอ ผมจะมีชีวิตไปเพื่อ อะไร คุณไปบอกหมอ ไม่ว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ ผมจะรักษาภรรยา ไว้! ”

เขาขยุ้มกำไหลพยาบาลแน่น แรงที่ออก ราวกับเหล็กไหลก็ไม่

ปาน

พยาบาลโดนขยุ้มจนเจ็บเหลือเกิน แต่ก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ถ้าชาติ นี้มีผู้ชายดีกับเธอขนาดนี้ ต่อให้ตายบนเตียงผ่าตัดเธอก็ยอม

“ได้ค่ะ คุณบุริศร์ ฉันจะไปถ่ายทอดเจตนารมณ์คุณนะคะ” พยาบาลรู้สึกไหล่เกือบหัก

บุริศร์ถึงได้คลายมือออก

ตอนที่พยาบาลเข้าไป สีหน้าหมอไม่สู้ดี

“คุณหมอคะ คุณบุริศร์บอกว่าไม่ว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ หรือสูญ เสียอะไรไปให้รักษาผู้ใหญ่ไว้ สามารถสละเด็กเพื่อรักษาผู้ใหญ่

พยาบาลพูดจบ สีหน้าหมอซีดเผือด

“เร็ว เครื่องช่วยหายใจ! หัวใจผู้ป่วยเกิดการติดขัด เกรง

คำพูดหลังเขาไม่กล้าพูดออกมา

พยาบาลตะลึง รีบวิ่งไปเอาเครื่องช่วยหายใจ จู่ๆเธอก็อยาก ร้องไห้
ถ้าช่วยมรมนไม่ได้ คุณบุริศณ์จะเป็นอย่างไร เขาดูเสียใจขนาดนั้น ดูโดดเดี่ยวขนาดนั้น ต่อให้พยาบาลผู้ที่ เคยชินกับความเป็นความตายก็อดสะ เทือนไม่ได้

นรมนจะมีปาฏิหาริย์มั้ย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ