บทที่1292 ฉันถึงต้องการความช่วยเหลือของนาย

“นี่คือ”

“เหมืองทอง”

คริชณะมองสายแร่ที่อยู่ตรงหน้า พูดเสียงเคร่งขรึม “ตอนนั้น พิรุณเป็นนักธรณีวิทยา เขาค้นพบที่นี่มีสายแร่ทองคำ ถึงได้ สนใจหมู่บ้านดารายนมากขนาดนั้น และทำให้เกิดการสังหาร หมู่ที่หมู่บ้านดารายน ในเวลาต่อมา

“สายแร่หรือครับ เขาทั้งลูกนี้คือสายแร่ทองคำหรือครับ

บุริศร์มีเหมืองเพชรที่แอฟริกา ย่อมเข้าใจที่คริชณะพูดทันที

คริชณะพยักหน้า “ใช่แล้ว ต้นกำเนิดสายแร่อยู่ที่หมู่บ้านดา รายน ผู้ใหญ่บ้านดารายนทุกรุ่นต่างรู้เรื่องนี้ หน้าที่ของพวกเขา คือปกป้องสายแร่ ที่จริงแล้วสำหรับพวกเขา แร่ทองคําไม่ใช่ ความมั่งคั่ง แต่เป็นจิตวิญญาณ คือจิตวิญญาณที่ปกป้องดูแล หมู่บ้าน แมลงพิษบนเทือกเขาที่นี่พิเศษมาก คุณภาพแมลงพิษที่ สกัดออกมายิ่งดี นายก็รู้ หมู่บ้านดารายนนับแต่อดีตก็สกัดแมลง พิษสืบต่อกันมา สายแร่นี้ไม่ต้องสงสัยคือพื้นฐานในการลงหลัก ปักฐานของหมู่บ้านดารายน เมื่อสายแร่ถูกทำลาย คุณภาพของ แมลงพิษก็จะลดลง ได้ยินว่าหลายร้อยปีถึงจะสกัดพิษทองคำได้ หนึ่งแผ่น แต่หมู่บ้านดารายน ใช้เวลาแค่ร้อยปีก็สกัดพิษทองคำ ได้สามแผ่น และคุณภาพยังดีมาก หมู่บ้านดารายนจึงไม่ยอมให้ คนนอกแตะต้องสายแร่นี้เด็ดขาด และเพื่อปกป้องความลับนี้ คนของหมู่บ้านดารายนจึงไม่แต่งงานกับคนภายนอก ต้องการเก็บ ความลับนี้ไว้ตลอดไป

เมื่อได้ยินเรื่องเล่าเช่นนี้ บุริศร์ก็อึ้งไป

พิษทองคำมีถึงสามแผ่นหรือ

ในตัวเขามีอยู่หนึ่ง แล้วอีกสองล่ะ

“คุณอาบุญทิวาตอนนั้นก็มาที่นี่เพราะสายแร่นี้หรือครับ

“ไม่ใช่ คุณอาบุญทิวามาที่นี่เพราะพิษทองคำ”

คริชณะถอนหายใจ ส่ายหน้า “คุณอาบุญทิวาของนายเป็นคน คลั่งรัก ตอนนั้นเขารักนงลักษณ์แต่คิดว่าตัวเองรักผู้หญิงคนเดียว กับพี่ชาย ถูกนงลักษณ์หลอกไปต่างประเทศแล้วรอดพ้นอันตราย มาได้ ต่อมาในที่สุดเขาก็รู้ความลับของนงลักษณ์กับคิม แต่ตอน นั้นนงลักษณ์เป็นผู้หญิงของพระราชา เขาท้อแท้หมดหวัง แต่เขา บังเอิญรู้ว่าในตัวนงลักษณ์มีพิษ ถ้าหากต้องการถอนพิษ จะต้อง ใช้พิษทองคำที่เป็นสุดยอดพิษของหมู่บ้านดารายนถึงจะแก้พิษ ได้ เพื่อช่วยนงลักษณ์ คุณอาบุญทิวาถึงได้มาที่หมู่บ้านดารายน

บุริศร์คาดไม่ถึงคุณอาบุญทิวาจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลนี้

เขาขมวดคิ้วนิดหนึ่ง นึกอะไรบางอย่างได้ จึงถามขึ้น “คุณอา บุญทิวามาที่นี่ คุณน้าชัญญาก็มาที่นี่ ทำให้ธนเดชที่จับตา สถานการณ์สายแร่ที่นี่มาตลอดสนใจขึ้นมาใช่มั้ย เขาคิดว่าคุณ อาบุญทิวากับคุณน้าชัญญารู้ความลับของสายแร่ที่นี่ ถึงได้ฆ่า พวกเขาปิดปากถูกมั้ย”
“น่าจะเป็นอย่างนี้ แต่ฉันรู้มาว่าคุณอาบุญทิวาเจอพิษทองคำ แผ่นหนึ่งจริงๆ และส่งให้นงลักษณ์แก้พิษ แต่ถูกเปิดเผยร่องรอย หลังจากนั้นเขาก็หายตัวไปไม่มีใครพบเห็นอีก นงลักษณ์หลายปี นี้ก็ตามหาตัวคุณอาบุญทิวา แต่คุณอาบุญทิวาหายตัวไปไร้ร่อง รอย ไม่มีเบาะแสอะไร ขณะที่คุณน้าสัญญา ก็หายตัวไปเหมือน

กันหลังจากที่คุณอาบุญทิวาหายตัวไป คริชณะขมวดคิ้วแน่น นี่เป็นปริศนาที่ยังไม่คลี่คลาย ทำให้เขา สงสัยมาก

บริศ คิดถึงคำพูดของบุณพจน์ พูดเสียงเบา “บุณพจน์เคย บอกว่าคุณอาบุญทิวาอยู่ในหุบเขา

“หุบเขานี้หรือ”

คริชณะประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

“เขาบอกอย่างนั้น

ใจของบุริศร์ไม่ค่อยสงบ

“พี่คริชณะ พี่บอกว่าตอนนั้นพิรุณเข้าหมู่บ้านดารายนเพราะ สายแร่ใช่มั้ย แต่คนของหมู่บ้านดารายนห้ามคนนอกเข้าไม่ใช่ หรือครับ ทำไมตอนนั้นถึง ให้พิรุณเข้าหมู่บ้านล่ะครับ และยังให้ เขาอยู่ในหมู่บ้านตั้งนาน อีกอย่างป้าโอคือผู้ใหญ่บ้านนายน้อย เธอจะไม่รู้เรื่องสายแร่นี้ได้อย่างไร

เมื่อได้ยินบุริศร์ถามอย่างนี้ คริชณะพูดเสียงเบา “ป้าโอเป็น แค่ผู้ใหญ่บ้านนายน้อย ตามกฎของหมู่บ้านดารายน มีแต่ผู้ใหญ่บ้านคนปัจจุบันตอนใกล้ตายถึงจะบอกความลับให้ผู้ใหญ่บ้าน คนต่อไป แต่ตอนนั้นการสังหารหมู่ที่บ้านหมู่บ้านดารายนเกิดขึ้น กะทะหัน อดีตผู้ใหญ่บ้านไม่ทันบอกอะไรกับป้าโอ ป้าโอจึงไม่รู้ เรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเราเริ่มสำรวจธรณีวิทยา บางทีพวก เราก็คงไม่มีทางรู้ความลับนี้

“การสำรวจธรณีวิทยาหรือ

“ใช่แล้ว พิรุณเป็นนักสำรวจธรณีวิทยา แม้ว่าเป็นแค่สถานะ แต่พวกเราแปลกใจมาตลอด นักสำรวจธรณีวิทยาทำไมสนใจ หมู่บ้านดารายนมากขนาดนั้น และได้ยินมาว่าสมัยนั้นพิรุณเข้า หมู่บ้านดารายนได้เพราะเขาเป็นนักสำรวจธรณีวิทยา

ได้ยินคริชณะพูดอย่างนี้ บุริศร์ก็สงสัย

“ผมไม่เข้าใจ ถ้าสายแร่คือความลับของหมู่บ้านดารายน และ พิรุณก็เป็นนักสำรวจธรณีวิทยา พวกเขาไม่ควรจะอนุญาต ห้าม เขาเข้าไปถึงจะถูกสิ”

คริชณะพยักหน้า

“ตามเหตุผลควรจะเป็นอย่างนั้น แต่เท่าที่เราตรวจสอบแฟ้ม ข้อมูล ตอนนั้นพิรุณเข้าไปในหมู่บ้านดารายนโดยไม่มีอุปสรรค เพราะภูเขาด้านหลังหมู่บ้านดารายนเกิดดินโคลนถล่ม สายแร่ที่ ซ่อนในเขาลึกจึงปรากฏเบาะแส คนของหมู่บ้านดารายนตื่น ตระหนกมาก จึงส่งคนขึ้นเขาไปกลบฝังสายแร่นี้ แต่ภูเขาดิน ถล่ม มีคนตายไปสิบกว่าคน ตอนนั้นอดีตผู้ใหญ่บ้านไม่ตัดใจ ส่ง คนไปกลบฝังอีกรอบ แต่เกิดเหตุการณ์ประหลาด ตอนนั้นคนที่เข้าร่วมภารกิจตายอย่างไม่ทราบสาเหตุในบ้านหมด เรื่องนี้ ทำให้ในหมู่บ้านตื่นตระหนก พอดีกับที่ตอนนั้นพิรุณสำรวจ ธรณีวิทยาอยู่แถวนั้น อดีตผู้ใหญ่บ้านเข้าใจว่าเขาศึกษาด้านนี้ ถึงได้ให้เขาเข้ามาในหมู่บ้านเป็นกรณีพิเศษ เดิมทีอดีตผู้ใหญ่ บ้านคิดว่า พิรุณช่วยฝังสายแร่แล้วจะฆ่าเขาปิดปาก แต่เขาไม่มี โอกาสนั้น กลับกลายเป็นหมู่บ้านดารายนถูกสังหารหมู่แทน

ได้ยินคริชณะพูดอย่างนี้ บริศร์ก็รู้สึกค่อนข้างเศร้าใจ

“พิรุณตั้งใจวางแผน หรือบางทีเหตุการณ์ดินถล่มและ เหตุการณ์ประหลาดอาจเป็นเขาเองที่ตั้งสร้างเรื่องปริศนาขึ้น ในเมื่อเป้าหมายของเขาคือทางเข้าสายแร่ในหมู่บ้านดารายนอ ยู่แล้ว”

บุริศร์ไม่ใช่คนโง่ ในโลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญมากมายขนาดนั้น เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นมากแล้ว นั่นคือตั้งใจวางแผนทำขึ้นต่างหาก

คริชณะพยักหน้า “น่าจะเป็นอย่างนั้น

“เรื่องพวกนี้พวกพี่สืบได้จากที่ไหนครับ

บุริศร์ประหลาดใจทีเดียว

ตอนนั้นหมู่บ้านดารายนเหลือคนไม่มาก ตอนนี้ยังมีคนที่อยู่ กับเขาหรือทำงาน ให้ คริชณะไปรู้เรื่องในอดีตมาจากไหนกัน

คริชณะหยิบหนังสือเก่าที่เก็บในเสื้อส่งให้บริศร์

บริศร์รู้สึกคุ้นตามาก หลังพลิกดูก็รู้สึกกลุ้มใจ
“นี่คือหนังสือเก่าเล่มนั้นของหมู่บ้านดารายนใช่มั้ย ทำไมมา อยู่กับพี่ได้”

“ฉันอยากได้ ก็ต้องอยู่ที่ฉันสิ ข้างในนี้มีภาษาเผ่าเหมียว แต่ ฉันให้คนแปลแล้ว นอกจากเทคนิคการสกัดพิษ ก็บันทึกความ ลับบางอย่างของหมู่บ้านดารายน ตอนนี้ถือว่าฉันเป็นเจ้าของมัน แล้ว”

บริศ ขมวดคิ้วนิดหนึ่ง พูดอย่างเซ็งๆ หนังสือนี้อยู่ในมือ กิจจาไม่ใช่หรือครับ”

“พี่ให้กมลเอามาให้

คริชณะพูดหนักแน่น แต่บุริศร์รู้สึกเซ็ง

“ใช้ลูกสาวผมน้อยๆ หน่อย อย่าคิดว่าดนัยดีกับกมลแล้วจะ ให้เธอทำอะไรก็ได้นะ”

“กมลเป็นเด็กฉลาด

คริชณะไม่ปิดบังความชื่นชอบกมล

บุริศร์กลับพูดเรียบๆ “ลูกสาวผมต้องเป็นเด็กฉลาดอยู่แล้ว”

“เอาล่ะ อย่าน้อยใจไป ฉันไม่ได้จะทำอะไรนายซะหน่อย ตอน นี้นายก็รู้เรื่องนี้แล้ว ต่อไปพวกเราต้องสืบหาใครคือคนที่อยู่ เบื้องหลังพิรุณ”

ได้ยินคริชณะพูดอย่างนี้ บุริศร์หรี่ตานิดหนึ่ง “ตอนนั้นพิรุณน่า จะร่วมมือกับ ธนเดช เช่นนั้นคนที่อยู่เบื้องหลังเขาน่าจะต้องเป็นธนเดช”

“ธนเดชออกนอกประเทศไปแล้ว อีกทั้งหลังออกไปได้ปีที่สอง ก็หายสาบสูญไป

คำพูดของคริชณะทำให้บริศร์อึ้งไปทันที

“พี่พูดอะไรนะ”

“เรื่องนี้ถูกเก็บซ่อนดีมาก แม้แต่พวกเราก็คิดว่าธนเดชตอนนี้ สุขสบายอยู่ที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเร็วๆ นี้พวกเราถึงได้ข่าว คนที่ อยู่ต่างประเทศไม่ใช่ธนเดช แต่เป็นพี่น้องของเขา หลังธนเดช ออกไปปีที่สองก็หายสาบสูญไป ถ้าเบื้องหลังของพิรุณคือ ธนเดช จริงๆ ละก็ เขาไม่น่ามีเหตุผลอะไรทิ้งลูกทิ้งเมียหลายปีขนาดนี้ และถ้า ธนเดชได้ครอบครองแร่ทองคำล้ำค่านี้ ก็ไม่จำเป็นต้อง ซ่อนตัวในต่างประเทศ นายรู้มั้ยขุดเหมืองทองคำทั้งเขาลูกนี้จะ ได้เงินมหาศาลขนาดไหน

บุริศร์มองเทือกเขาที่อยู่เบื้องหน้า พูดเรียบๆ “แน่นอนว่าไม่มี ค่าเท่าเหมืองเพชรของผม”

มุมปากของคริชณะเกร็งนิดหนึ่ง “ไอ้บ้า ทำไมฉันรู้สึกว่าตอนนี้นายเหม็นกลิ่นคนรวย

“ผมเป็นนักธุรกิจมาหลายปีขนาดนี้ ไม่เหม็นกลิ่นคนรวย หรือ ว่าจะให้ผมเหม็นกลิ่นคาวหรือไง”

บุริศร์พูดเช่นนี้ทำให้คริชณะรู้สึกเซ็ง
“นายพูดอย่างนี้ฉันเกลียดความรวยเลย

“ผมก็แค่มีเงินเยอะหน่อยเท่านั้น ถ้าประเทศต้องการละก็ ผม บริจาคให้ก็ได้”

“ไม่เสียดายหรือไง”

“มีอะไรต้องเสียดายล่ะ ก็แค่ของนอกกายทั้งนั้น

บริศ ท่าทางไม่แยแสอย่างนี้ทำให้คริชณะอยากอัดคนมาก คนมีเงินโอ้อวดทำให้คนอิจฉาริษยาแบบนี้กันหมดหรือเปล่า

“เข้าเรื่องดีกว่า อยากรู้เบื้องหลังของพิรุณคือใคร ต้องจับเขา ให้ได้ก่อน เจตนาเบื้องบนชัดเจน ไม่ว่าใช้วิธีไหนจะต้องจับพิรุณ มาให้ได้ และจะต้องจับลับๆ อย่าแหวกหญ้าให้ตื่น ทำให้คนที่ อยู่เบื้องหลังตกใจ”

บริศพยักหน้า สายตาเคร่งขรึม

“อยากจะจับพิรุณเงียบๆ ค่อนข้างยากทีเดียว

“เพราะอย่างนี้ถึงต้องการความช่วยเหลือของนาย

บุริศร์เลิกคิ้วนิดหนึ่ง คิดอะไรขึ้นมาได้

“อยากให้ผมหลอกใช้บุณพจน์หรือ

“จะพูดว่าหลอกใช้ก็ไม่ถูก บาปที่พิรุณเคยทำและทุกอย่าง ตลอดหลายปีนี้ จับเขาก็ไม่ผิด ถ้าหากบุณพจน์ช่วยเหลือได้ละก็ เป็นผลดีกับเขาด้วย นายก็น่าจะรู้ หลายปีนี้บุณพจน์ก็ปล้นฆ่า ถึง ตอนตัดสินจริงๆ จะช่วยลดโทษได้ ฉันรู้นายสนิทสนมกับบุณพจน์ แต่บุริศร์ นายก็น่าจะรู้สถานะของตัวเอง ควรจะทําอะไร นายน่าจะรู้อยู่แก่ใจใช่มั้ย

มองดวงตาของคริชณะ ในใจบุริศร์รู้สึกหงุดหงิด

เขารู้ดีหลายปีมานี้ท่าเรื่องอะไรมาบ้าง แต่เห็นได้ชัด เบื้องบน ก็รู้ ตอนนี้ถึงจะให้โอกาสบุณพจน์ทำคุณไถ่โทษ เขาก็หวังว่าคุณ พจน์จะเปลี่ยนเส้นทางเชิดหน้าได้อย่างสง่าผ่าเผย

แต่บุณพจน์จะเลือกอย่างไร บุริศร์ไม่รู้จริงๆ

“จะมีเมตตาหน่อยไม่ได้หรือไง วินเซนต์หลายปีมานี้ก็ทำตั้ง หลายเรื่อง คุณชายธเนศพลปิดบังสถานะให้เขาได้ ทำไมจะทำ ให้บุณพจน์ไม่ได้”

คริชณะถอนหายใจ ตบไหลบุริศร์ “วินเซนต์เป็นคนที่พวกเรา ฝึกฝนมา ต่อให้ทำเรื่องอะไร เขาก็ยืนข้างพวกเรา แต่บุณพจน์ เป็นทหารเมืองนอก บุริศร์ บางเรื่องนายก็น่าจะเข้าใจ แนวคิด การอบรมของเมืองนอกไม่เหมือนกับเรา อีกอย่างวินเซนต์แม้จะ โหดเหี้ยม แต่หลายปีมานี้ฆ่าผู้ก่อการร้าย ไม่เคยทำร้ายผู้ บริสุทธิ์ แต่บุณพจน์ตั้งองค์กรรับเงินเพื่อทำงานให้ ขอแค่จ่าย เงินก็ทํางานถวายชีวิต หลายคนที่ตายในมือเขาก็เป็นคน บริสุทธิ์”

บุริศร์ทันใดนั้นก็รู้สึกพูดไม่ออก กระทั่งรู้สึกหายใจลำบาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ