บทที่ 986 บุริศร์คนนี้ มันจงใจแน่นอน
เมื่อราเชนหันศีรษะกลับมาก็เห็นนรมนกำลังมองตัวเองด้วย ใบหน้าเหมือนดูละครสนุกๆ ก็กระอักกระอ่วนนิดหน่อยอย่างอด ไม่ได้
“อะแฮ่โด่งดัง คือว่า คือฉันมาเยี่ยมเธอ เธอเป็นยังไงบ้าง?
ราเชนเห็นนรมนอยู่บนเตียง ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้
“จอชไอ้ชั่วนั่นมันทำร้ายเธอจนเป็นแบบนี้เลยเหรอ?”
“จอช?”
นรมนได้ยินชื่อแปลกชื่อหนึ่งจากคำพูดเขาอย่างว่องไว
“จอ คือใคร?”
ราเซนตกตะลึงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตามไม่ค่อยทัน
ทางด้านบุริศร์มันปากแข็งมาก เขาถามตั้งนานก็ไม่รู้อะไรเลย แค่รู้ว่านรมนได้รับบาดเจ็บเท่านั้น
บาดเจ็บจนกลายเป็นแบบนี้ บุริศร์มันปิดข่าว แม้ว่าเขาจะใช้ เงินก็ไม่มีทางเปิดปากแพทย์ได้
ในขณะนี้เห็นนรมนทำหน้าสงสัย ราเชนก็ไม่ค่อยแน่ใจนิด หน่อย
“จอชจับตัวเธอไปไม่ใช่เหรอ?”
ถึงนรมนจะไม่ค่อยใส่ใจราเชนมากนัก แต่ตอนนี้ชื่อที่จู่ๆ ก็ ปรากฏขึ้นทำให้นรมนรู้สึกว่าในนี้บางทีมันอาจมีบางอย่างซ่อน อยู่ที่ตัวเองไม่รู้ก็ได้
“เล่าให้ฉันฟังหน่อย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
นรมนดิ้นรนจะลุกจากเตียง แต่มันโดนบาดแผล เจ็บจนเหงื่อ
แตก
“ฉันช่วยเธอ”
ราเชนรีบเดินเข้ามา ประคองนรมนเบาๆ
บนร่างกายเขามีกลิ่นโคโลญจ์จางๆ ไม่เหมือนกับกลิ่นแห้ง และสะอาดของบริศร์ มีความหวาน แต่ทำให้นรมนรู้สึกอึดอัดนิด หน่อย
“ฉันทําเองดีกว่า”
ขณะที่เธอดิ้นรนลุกขึ้น เสื้อผ้าบนไหล่ก็หย่อนหลวมเล็กน้อย เผยรอยแผลเป็นน่ากลัวด้านใน
ดวงตาราเชนหรี่ขึ้นมาทันที
“พวกมันใช้แส้ฟาดเธอจริงๆ เหรอ?”
ขณะที่ราเชนพูดก็จะยื่นมือไปดึงคอเสื้อนรมน แต่ได้ยินนรมน พูดอย่างเย็นชา “ราเชน อย่าให้ฉันมีโอกาสติดมือนาย ชายหญิง ไม่ควรแตะเนื้อต้องตัวกันนายไม่เข้าใจเหรอ?”
ประโยคนี้ทำให้มือราเชนชะงักกลางอากาศทันที สีหน้าเขากระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก
“ขอโทษครับ ฉันแค่อยากบาดแผลของเธอ”
นายเป็นหมอเหรอ?”
นรมนถามกลับหนึ่งประโยคอย่างเยาะเย้ย
ราเชนยิ่งกระอักกระอ่วนทันที
“ไม่ใช่”
“นายเป็นสามีฉันเหรอ?”
คำถามนี้ของนรมน ราเชนยิ่งพูดไม่ออก
“มองทําบ้าอะไร!”
ประโยคนี้นรมนพูดด้วยความหงุดหงิดและโกรธเคืองเล็กน้อย
ราเซนตกตะลึง
จากความรู้ความเข้าใจของเขา นรมนฉลาดหลักแหลม สูง ศักดิ์ และมีกลิ่นอายความสง่างาม อย่างไรเขาก็ไม่คิดเลยว่านร มันจะพ่นคําหยาบคายออกมา และยังพูดกับตนอีกด้วย
นรมนไม่สนว่าตอนนี้เขาจะมีการแสดงออกอย่างไร และไม่สน ว่าตอนนี้ในใจเขาคิดอย่างไร ยื่นมือไปเก็บคอเสื้อ จากนั้นก็ ด้วยความยากลำบากก่อนจะมองราเชนด้วยความเย็นชาแล้วพูด ขึ้น “ตอนนี้บอกฉันได้ไหมว่าจอคือใคร? แล้วทำไมนายมาอยู่ที่ นี่? เป็นไปได้ไหมว่าที่ฉันโดนลักพาตัวถูกทำร้ายนายเป็นคน ทํา?”
“จะเป็นไปได้ยังไง?”
ราเชนร้อนรนใจทันที
“ฉันไม่มีวันไม่มีวันไม่มีวันทำร้ายเธออย่างเด็ดขาด!”
เขาพูดไม่มีวันอย่างเด็ดขาดสามครั้ง มันทำให้นรมนค่อนข้าง ประหลาดใจ
“แล้วทําไมนายมาเยี่ยมฉัน? เราสองคนเหมือนไม่สนิทกัน นะ?”
คําถาม ราเชนไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไรโดยทันที
ความสัมพันธ์กับนรมน ตอนนี้แน่นอนว่าเธอไม่รู้ และบุริศร์ก็ ไม่อนุญาตให้นรมนรู้เรื่องพวกนี้ เดิมทีราเชนอยากบอกนรมน แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้มา จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิด
บางทีการที่นรมนไม่รู้อะไรทั้งนั้น รักษาสภาพชีวิตปัจจุบันถึง
จะดีที่สุดสําหรับเธอ
หลังจากความคิดนี้ผ่านหัวสมองราเชนไปอย่างรวดเร็ว ก็พูด เสียงทุ้ม “ฉันมาเยี่ยมเธอในฐานะเพื่อนไม่ได้เหรอ?”
“ฉันกับนายไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
นรมนพูดประโยคนี้อย่างโหดเหี้ยม
ราเชนไม่สามารถตำหนิเธอได้ ทำได้แค่หัวเราะขมขื่นในใจ
“โอเค ถือว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองโอเคไหม? ฉันแค่อยากมาดู ว่าเธอบาดเจ็บเป็นยังไงบ้าง
“จากนั้นล่ะ?”
คําถามของนรมนทำให้ราเชนไม่ค่อยรู้ว่าควรตอบอย่างไร แล้ว
บอกนรมนว่าเขาจะหาความยุติธรรมให้กับเธอ เกรงว่านรมน คงไม่เชื่อ บางทีอาจจะยิ่งสงสัยในความตั้งใจของตน
ทันใดนั้นราเชนก็รู้สึกว่าตัวเองต้องการเป็นห่วงนรมน ทำไม มันยากขนาดนั้น?
“จอ คือแฟนหนุ่มสุดที่รักในวัยเด็กของกันยกา และกันยกา คือลูกสาวแม่บ้านของครอบครัวเรา หล่อนอยากเข้าสู่วงการ บันเทิง โดยใช้คอนเน็กชั่นของฉัน แต่หล่อนไม่ได้จบสายงานนี้ มา หน้าตาก็ไม่ได้โดดเด่นมาก ก็เลยไม่ได้โด่งดังรุ่งโรจน์มา ตลอด เป็นนักแสดงที่ไม่ดังซ้ำแล้วซ้ำเล่า มีครั้งหนึ่งหล่อนมาหา ฉันเพื่อทรัพยากร หล่อนบังเอิญได้ยินบางเรื่องที่ฉันพูดพอดี หล่อนเคยสัญญากับฉันว่าจะไม่พูดมันออกไป ฉันก็เชื่อหล่อน แต่ ไม่นานหล่อนก็ไปเจอกับบุริศร์”
ราเชนไม่ได้ตอบคำถามนรมน ในทางกลับกันพูดถึงกันยกา
ผู้หญิงคนนี้นรมนเพิ่งได้ยินชื่อเธอเป็นครั้งแรก ในขณะ เดียวกันก็รู้สึกเบื่อหน่ายวิธีที่เขาตอบสนองตนเป็นพิเศษ
แต่เรื่องที่บุริศร์ปิดบังเธอมันก็เกี่ยวข้องกับกันยกา ตอนนี้ ราเชนพูดออกมา นรมนรู้สึกว่าตัวเองจะได้ข้อมูลอะไรบางอย่าง จากราเซน
“นายพูดเรื่องอะไร? ทําไมกันยกาอยากไปเจอบริศร์”
สายตาราเชนค่อนข้างหลีกเลี่ยงเล็กน้อย
“เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้ บางทีอาจจะเพื่อทรัพยากรก็ได้
คําพูด ราเชนพูดอย่างเป็นทางการมาก นรมนไม่มีทางเชื่อ เค็ดขาด
“ถ้านายอยากเป็นเพื่อนกับฉันจริงๆ ก็บอกฉันดีกว่านะว่า เพราะอะไร นายก็รู้ เพราะกันยกาคนนี้ ฉันเกือบหย่ากับสามีฉัน เธอล่อลวงสามีฉันไม่ได้ ต่อมาทำไมถึงตายล่ะ? ทุกอย่างนี้ฉันคิด ว่านายน่าจะรู้มันทั้งหมด”
นรมนมองราเชน พูดขึ้นทีละคำ
ราเชนรู้สึกกดดันเป็นพิเศษ
แน่นอนว่าเรื่องที่กันยการก็คือความจริงที่ว่านรมนเป็นน้อง สาวแท้ๆ ของราเชน ข้อมูลที่บุริศร์รู้จากปากกันยกาก็คือเรื่องนี้ แต่ข้อมูลนี้ไม่สามารถให้นรมนรู้ได้
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกค่อนข้างเสียใจที่ตัวเองมาเยี่ยมนรมน อย่างฉับพลันแบบนี้
ตอนแรกนึกว่าเธอเป็นสาวน้อยใสชื่อที่อ่อนแอ ตอนนี้พบว่า เธอดันเหมือนต้นเหมย ในฤดูหนาว
“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่รู้ เธอจะเชื่อไหม?”
ราเชนมองนรมน ยิ้มอย่างค่อนข้างกระอักกระอ่วน
“นายคิดว่าฉันเหมือนคนโง่ไหม?”
สองมือนรมนกอดอก มองราเชนด้วยความเย็นชา
“แค่กๆ!”
ราเชนอยู่ในวงการบันเทิงมาตั้งนาน นี่เป็นครั้งแรกที่ดำเนิน เรื่องต่อไปไม่ค่อยได้แล้ว
“เรามาคุยเรื่องการลักพาตัวครั้งนี้กันดีไหม?”
“โอเค”
จู่ๆ นรมนก็ตอบอย่างรวดเร็ว แต่มันทำให้ราเชนรู้สึกค่อนข้าง
อึดอัด
“เป็นอะไร?”
“เปล่า”
ราเชนรีบก้มหน้า ปิดบังความประหลาดใจและความทำอะไร
ไม่ถูกของตัวเอง
“การลักพาตัวครั้งนี้จอชเป็นคนวางแผน กันยกาตายไปแล้ว มันโทษทุกอย่างกับเธอ ก็เลยให้คนไปลักพาตัวเธอตั้งใจว่าให้ เธออดอาหารหนึ่งวันหนึ่งคืน จากนั้นก็ให้คนไปจัดการเธอ นี่คือ
ที่ฉันรู้”
ได้ยินคำพูดราเชนจบ ในใจนรมนก็เข้าใจบ้างแล้ว
จอชลักพาตัวตนเพราะกันยกา ตั้งใจจะแก้แค้นให้กันยกา แต่ ไม่คิดว่าจะถูกเนตรายึดเอาไปก่อน
แต่เนตรารู้ได้อย่างไรว่าตนถูกจอหลักพาตัวไป?
หรือระหว่างเธอกับจอ มีความสัมพันธ์กัน?
หรือเธอติดตามตนอย่างลับๆ มาตลอด?
คิดถึงตรงนี้ นรมนก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้
ไม่กลัวโจรขโมย แต่กลัวโจรคิดวางแผนอย่างแท้จริง
เนตราก็ไม่รู้ประสบอะไรมาบ้างในคุก แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ดี แน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่เกลียดชังตนขนาดนั้น แทบรอไม่ไหวที่จะ ฆ่าเธอ
หัวสมองนรมนคิดอย่างรวดเร็ว
ราเชนไม่รู้ว่าทุกอย่างที่ตนพูด นรมนจะเชื่อหรือไม่ สีหน้าเธอ ลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย มองไม่เห็นอารมณ์ ด้านใน
“นรมน เธอ…….
“นายเล่นบทบาทอะไรที่นี่?”
“ฮะ?”
ราเซน โดนถามจนงงทันที
“ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกมัน!
“แล้วทําไมตอนแรกนายมาหาฉันออกตัวอยากให้เซ็นสัญญา ล่ะ? ทำไมต้องการดูแลฉันมากๆ? ถึงขนาดตอนนี้ฉันเกิดเรื่องก็ยังรีบมาเยี่ยมฉัน? อย่าบอกฉันว่านายตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรก พบ ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนด้วยซ้ำ”
แววตาแหลมคมของนรมนทำให้ราเชนรู้สึกหนีไม่ค่อยพ้นแล้ว
เขาพบว่าการแสดงออกและอำนาจของนรมน ในตอนนี้เหมือน กับพ่อของตนเกินไป
ราเชนส่ายหน้า ยิ้มขมขื่นพูดขึ้น “ฉันอธิบายไม่ถูก
เขามาผิดพลาดจริงๆ
ถ้ารู้นานแล้วว่าหลังจากนรมนได้รับบาดเจ็บหัวสมองจะ ชัดเจนแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะไม่บุกเข้ามา
นรมนตกตะลึง
เธอนึกว่าราเชนจะแต่งเรื่องน่าฟังให้กับตน หรือพูดโกหกอะไร สักอย่าง แต่ขณะที่ราเชนพูดอธิบายออกมา นรมนกลับรู้สึกว่าใน นี้มันมีเรื่องราวมากกว่านั้น
ดวงตานรมนอยากจะมองเข้าใจราเชนทั้งด้านในและด้าน นอก เห็นก้นบึ้งหัวใจเขาได้ก็จะดีที่สุด น่าเสียดายที่เธอไม่ได้มี ความสามารถพิเศษเช่นนี้
“ราเชน นายเป็นใครกันแน่? นายคิดยังไงกับฉัน?”
“ฉันบอกได้แค่ว่า ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ
ราเชนพูดจบก็เหลือบมองนรมน จากนั้นก็ลุกขึ้น
เขาเอาบัตรหนึ่งจากกระเป๋าวางไว้บนโต๊ะ
“ฉันรู้เธอไม่ขาดเงิน เงินในนี้ก็ไม่มากหรอก ฉันรีบมา เลยไม่มี เวลาซื้อของ เธอดูเองว่าชอบอะไรก็ซื้อมันมาแล้วกัน ยังไงก็ เป็นน้ำใจฉัน”
“ฉันไม่ต้องการ!”
นรมนปฏิเสธทันที
ถึงราเชนจะเตรียมใจไว้นานแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจมาก
“ถือว่าฉันขอร้องให้เธอรับมันได้ไหม?”
“เหตุผลล่ะ”
สองคำนี้ทำให้ราเชนพูดไม่ออก เขาถอนหายใจ แล้วเก็บบัตรธนาคารบนโต๊ะขึ้นมา “ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บดีๆ ฉันไปก่อนนะ”
พูดจบเขาก็ลุกขึ้นออกไปจากห้องผู้ป่วย
ขณะที่เปิดประตูห้องผู้ป่วย บุริศร์ก็กลับมาจากข้างนอกพอดี เมื่อพบกับราเซน ดวงตาบุริศร์ก็มีความโกรธเคืองและการตก เตือนแวบผ่านไป
นรมนเผชิญหน้ากับบริศร์ เห็นสีหน้าเขาทั้งหมด
บุริศร์รู้จักราเชนเหรอ?
การรับรู้นี้ทำให้นรมนค่อนข้างประหลาดใจ
เธอผลุบตาลงอย่างสงบ สมองทำงานอย่างรวดเร็ว
บริศร์จะรู้จักราเซนได้อย่างไร? ระหว่างเขากับราเซน และกันยกามีความลับอะไรที่เธอไม่รู้กัน
แน่?
เมื่อบริศร์เดินเฉียดไหล่ราเชนไป เขาพูดขึ้นด้วยเสียงที่ได้ยิน กันเพียงสองคน “อย่าให้ฉันเห็นนายปรากฏตัวต่อหน้านรมน อีก”
“ฉันแค่มาดูว่าเธอบาดเจ็บเป็นยังไงบ้าง”
“มันคือความรับผิดชอบของฉันในฐานะสามี ไม่เกี่ยวกับนาย
บุริศร์พูดจบก็เข้าห้องโดยตรง จากนั้นก็เหวี่ยงประตูทันที ราเชนเกือบโดนกระแทกจมูก ถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว บริศร์คนนี้ มันจงใจแน่นอน
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
