บทที่ 983 โหดร้ายเกินไปแล้ว

เมื่อจอชได้ยินบริศร์ถามถึงนรมน ก็ขมวดคิ้วทันที

“แกเป็นอะไรกับเธอ?”

สิ้นสุดคําพูดจอช มือบุริศร์ก็เหวี่ยงออกไปทันที

ตบนี้ทำให้จอชรู้สึกมึนงงเล็กน้อย ระหว่างที่บุริศร์ถามเกี่ยวกับนรมน ก็มีคนคนหนึ่งมายังสถานที่ กักขังของนรมนอย่างเงียบๆ

เป็นเวลานานขนาดนี้แล้ว ในที่สุดนรมนก็ได้ยินเสียงมีคนเข้า

“พวกแกจะทำอะไรกันแน่? ต้องการฆ่าต้องการตัดเนื้อเพื่อเอา

สนุกใช่ไหม?”

นรมนทั้งหิวทั้งกระหายน้ำ ในขณะนี้เสียงที่พูดออกมาก็แทบ พร่าเล็กน้อย

คนที่มาถึงก็ไม่พูด หวดแสบนร่างกายนรมนทันที

เมื่อแส้หวดลงมา นรมนก็เปล่งเสียงครวญครางทันที

แม่งโคตรเจ็บ!

เสื้อผ้าบินขึ้นบินลง คราบเลือดกระเซ็นออกมา ในอากาศคลุ้งไปด้วยกลิ่นเลือด
นรมนกระตุกทั้งร่าง

เพราะเธอถูกปิดตา มองไม่เห็นว่าคนตรงหน้าคือใคร แต่อีก ฝ่ายไม่พูดจา คงมีความเกลียดชังกับตนสินะ?

แต่คนที่เป็นศัตรูกับเธอจะเป็นใครได้?

“แกเป็นใคร?”

นรมนเกร็งร่างกายถามขึ้นหนึ่งประโยค สิ่งที่ทักทายเธอคือแส้ ครั้งที่สอง

แม้ครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งแรกมาก

นรมนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้ แต่เธอทำไม่ได้

สิ่งที่อีกฝ่ายอยากเห็นคือสภาพเธอร้องไห้อย่างเศร้าโศกใช่

ไหม?

เธอก็จะไม่ทำให้พวกมันสมความปรารถนา

จมูกนรมนได้กลิ่นน้ำหอมนิดหน่อยอย่างว่องไว

กลิ่นน้ำหอมนี้ดูคุ้นเคย

หัวใจนรมนเต้นตึกตัก

“เนตรา?”

เมื่อเธอตะโกนชื่อนี้ออกมา แส้ที่สามก็ฟาดใส่ร่างนรมน

ครั้งนี้นรมนแทบเป็นลม
แส้ มันมีหนาม เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเกลียดเธอเข้ากระดูก ครั้งนี้นรมนแทบหายใจไม่ออก เลือดจํานวนมากติดอยู่ในลำ คอ เจ็บแสบปวดร้อน

“เนตรา! แกคือเนตรา!”

นรมนคุ้นเคยกับกลิ่นน้ำหอมเนตรา ผู้ที่เกลียดตนได้มาก ขนาดนี้ อยากฆ่าตนให้ตายก็มีแค่เนตราเท่านั้น

เนตราเห็นนรมนเรียกชื่อตัวเองออกมา ขณะที่จะยกแส้เตรียม ฟาดนรมนอีกครั้ง ด้านนอกจู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาระยะหนึ่ง

“คุณครับ มีคนมา เรารีบไปกันเถอะ”

เนตรามองนรมนตรงหน้าด้วยความขุ่นเคือง แล้วพูดอย่างเป็น ชา “ฉันอยากฆ่ามัน!!

“คนที่มาคือบริศร์! คุณครับ ถ้าเราไม่หนีก็จะหนีไม่ได้แล้ว!

อีกฝ่ายแทบจะกึ่งลากกึ่งดึงเนตราออกไป

ทั้งร่างนรมนเจ็บปวดแสบปวดร้อน ร่างกระตุกอย่างควบคุม ไม่ได้

เนตราคนนี้ แส้สามทีในวันนี้เธอจะต้องได้รับมันคืนไม่ช้าก็เร็ว

ในที่สุดด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าวุ่นวายดังขึ้น

“คุณนายน่าจะอยู่ที่นี่”

เมื่อได้ยินเสียงชัยยศ สุดท้ายนรมนก็เป็นลมอย่างทนไม่ไหว
บริศ เตะประตูเปิดออก

เมื่อเห็นนรมนเลือดท่วมร่าง ทั้งร่างเขาก็แทบบ้า

“นรมน!”

เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแก้มือและเข้าให้นรมน

นรมนตกลงมาในอ้อมแขนเขาทันทีเหมือนตุ๊กตาผ้าขี้ริ้ว กลิ่นเลือดรุนแรงทำให้บริศร์โกรธจนเลือดพลุ่งพล่าน เขาอุ้มนรมนขึ้นมาอย่างเร่งรีบแต่ระมัดระวัง ยกเท้าวิ่งออกไป

ข้างนอก

“รีบขับรถไปโรงพยาบาล

ชัยยศก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าเช่นกัน

ราเชนที่ได้รับข่าวก็รีบมาเมื่อเห็นนรมนอยู่ในสภาพนี้ หัวใจก็

เจ็บปวดอย่างรุนแรง

“บรมนเธอ……..

“ไสหัวออกไป!”

บุริศร์ตาสองข้างแดงก่ำ เหมือนสัตว์ป่าตัวหนึ่งที่โกรธแค้น

ซินดี้รู้สึกเสียใจเล็กน้อยแทนราเชน อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ราเชนห้ามเอาไว้

รถบุริศร์อยู่ด้านหน้า รถราเชนตามอยู่ด้านหลัง คนกลุ่มหนึ่ง ไปโรงพยาบาลอย่างเอิกเกริก
เมื่อนรมนถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน บุริศร์อยากเข้าไป แพทย์ขัดขืนเขาไม่ได้ จึงให้ชุดปลอดเชื้อเขาสวมใส่

หลังจากบุริศร์เข้าไปแล้ว แพทย์กำลังตัดเสื้อผ้านรมน แต่ เลือดมันติดอยู่กับเสื้อผ้า พอแตะลงไปนรมนก็กระตุกด้วยความ เจ็บ ถึงจะหมดสติไปแล้ว ประสาทสัมผัสของร่างกายก็ยังว่องไว มาก

เห็นสิ่งเหล่านี้ บุริศร์ก็มีจิตใจอยากฆ่าคน

“เบาหน่อย!!

ท่าทางทรงเกียรติน่ากลัวของบุริศร์ แพทย์และพยาบาลรู้สึก ว่าบรรยากาศรอบๆ ถึงจุดเยือกแข็ง แต่ละคนเหงื่อแตกพลั่ก แต่ ไม่มีใครกล้าเริ่มลงมือ

รมิดาได้ยินว่านรมนจะผ่าตัด ก็รีบมาทันที เมื่อเห็นบริศร์อยู่ใน

ห้องผ่าตัดก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังเปลี่ยนตัวแพทย์

“ฉันเอง”

มีฝีมือผ่าตัดของรมิดา ท่าทีของบุริศร์ก็ผ่อนคลายลง แต่ก็ยัง ไม่ละสายตาไปจากนรมนตลอดเลย สามแส้นี้เฆี่ยนตีจนเนื้อตัวแตกยับ แส้สุดท้ายเห็นถึงกระดูก

เลย

บุริศร์กัดฟันดังกึกๆ

เขาจะต้องสับคนคนนี้ให้เป็นชิ้นๆ
ดวงตารมิดาก็หรี่ลง ใช้เครื่องมือเปิดเสื้อผ้านรมนเบาๆ เริ่ม ฆ่าเชื้อและเย็บแผล

พยาบาลที่อยู่รอบๆ รีบหยิบทิชชูออกมาเช็ดเหงื่อให้รมดา การผ่าตัด าเนินไปสามชั่วโมงกว่า เส้นใยด้านในกรมิดา เอาออกมาทีละนิด

บุริศร์รู้สึกด้านหลังของตัวเองเปียกชื้น

ถึงไม่ใช่การผ่าตัดของตัวเอง แต่หลังจากการผ่าตัดทั้งหมด หัวใจเขาก็เจ็บจนจะแตกสลาย

นรมนถูกเข็นเข้าไปในห้องไอซียู

“คืนนี้เฝ้าดู อย่าให้เธอเป็นไข้

รมิดารู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่เป็นประโยชน์ ทำได้แค่กำชับ บุริศร์เสร็จแล้วก็จากไป

บุริศร์มองนรมนที่สีหน้าซีดราวกับกระดาษ ด่าตัวเองว่าไม่ ระวังเกินไป

เขาพูดกับชัยยศด้านนอก “รวบรวมหลักฐานของจอช เอามัน เข้าไป แล้วหาคนสองสามคนเข้าไป อย่าให้จอมันตายทันที ฉัน อยากให้มันชดใช้ทุกอย่างที่นรมนแบกรับ

“ครับ!”

ชัยยศร้ความรักของบริศร์และนรมน เมื่อเห็นนรมนอยู่ใน สภาพนี้ พูดตามตรงเขาก็ทนไม่ค่อยได้เช่นกัน
จอ ไม่รู้ว่าตัวเองทําอะไรลงไป และไม่รู้ว่าสามีของนรมนคือบุ ริศร์ แค่ภักดีอยากแก้แค้นเพื่อกันยกา ไม่คิดว่าจะโดนตัวเองไป

ราเชนอยากไปดูบรมนสักหน่อย แต่ห้องไอซียูจํากัดการเยี่ยม บุริศร์ยังไม่ออกมาเลย เขาก็เข้าไปไม่ได้

ที่นี่มีคนเดินไปเดินมา เขาก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้เช่นกัน ทำได้ แค่ตามซินดี้กลับไปก่อน

คมทิพย์ได้ยินนรมนเกิดเรื่อง ก็รีบไปมาทันที เมื่อเห็นนรมน นอนบนเตียงผู้ป่วยเหมือนตุ๊กตาผ้าขี้ริ้ว เธอก็โทษตัวเองไม่มีสิ้น

สุด

“ขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดฉัน ฉันไม่ควรพาเธอไปที่ซอย เล็ก”

“มันไม่เกี่ยวกับเธอ อีกฝ่ายเล็งเป้าไปในรมน ถึงพวกเธอไม่ ไปที่ซอยเล็ก ก็มีโอกาสอื่นจัดการนรมน ถ้าพูดถึงเรื่องขอโทษ ก็ คือฉันเองที่ปกป้องหล่อนได้ไม่ดี

เสียงบริศแหบแห้งหมดแล้ว

คมทิพย์มองความรักลึกซึ้งจากดวงตาบุริศร์ออก เธอลังเลสัก พักก่อนถามขึ้น “อีกฝ่ายคือใคร?”

“ผู้ชายของกันยกา”

“กันยกาเป็นใคร?
“ผู้หญิงที่แต่ก่อนทำให้นรมนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นชู้กับฉัน”

ได้ยินบริศ พูดแบบนี้ คมทิพย์ก็เงียบไปไม่กี่วินาที จากนั้นก็ ถามเสียงทุ้ม “เกิดอะไรขึ้นกับกันยกาคนนั้น? ตอนแรกนรมหนัก ว่าเป็นชู้กับคุณ แต่ต่อมาเธอบอกว่าไม่เชื่อว่าคุณนอกใจ แต่ ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับคุณต้องมีความลับแน่ๆ และความลับนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับนรมน บุริศร์ ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณต้องปิดบังนร มน บางทีคุณอาจจะหวังดีกับเธอ แต่ปิดบังเธอมันหวังดีกับเธอ จริงๆ ไหม? ถ้าตอนแรกคุณบอกความจริงกับนรมน นรมนจะ หวาดระแวงไหม แล้วจะเกิดเรื่องแบบนี้ไหม? แน่นอนว่าฉันพูด ว่าถ้า”

บริศ เงียบ

หากสิ่งที่คมทิพย์พูดทั้งหมดเหมือนมีดสั้นแหลมคมด้ามหนึ่ง มันแทงลึกเข้าไปในอกของเขาแล้ว

เขาผิดจริงๆ เหรอที่ปิดบังนรมน

เห็นบริศร์ครุ่นคิด คมทิพย์ก็ไม่พูดอะไร บางคำพูดก็หยุดไว้ดี กว่า อีกทั้งเป็นคนที่มีสถานะอย่างบุริศร์ด้วย

“ฉันกลับกองถ่ายไปบอกคนเรียบเรียงก่อน สภาพนี้ของนรมน ต้องไม่มีทางเล่นกู่เจิงได้แล้ว ไม่ว่ายังไง ฉันต้องไปบอกสัก หน่อย”

“ฉันส่งคนไปเชิญอาจารย์กู่เจิงมืออาชีพคนหนึ่งให้พวกเธอ แล้ว อัลบั้มเธอจะไม่ถ่ายทำล่าช้า กองถ่ายพวกเธอก็จะไม่หยุด งาน เธอคือมือใหม่ที่นรมนอยากสรรเสริญ และเซ็นสัญญากับริชาร์ดไปแล้ว แน่นอนว่าต้องดำเนินการต่อไป

คำพูดของบุริศร์ทำให้คมทิพย์ตกตะลึงเล็กน้อย

ทุกการกระทำของนรมนบุริศร์รู้ทั้งหมด เห็นได้ชัดว่าความ รู้สึกของเขาที่มีต่อเธอมันไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย

ดังนั้นข้อมูลภายในแบบไหนกันนะที่บอกนรมนไม่ได้?

คมทิพย์สงสัยมากจริงๆ แต่ก็รู้ว่าความอยากรู้จะทำให้เกิดภัย พิบัติ เธอพยักหน้าแล้วออกจากห้องผู้ป่วยไป

รมิดาเดินออกมาจากโรงพยาบาล มีแต่สภาพนรมนได้รับบาด เจ็บก้องอยู่ในหัวสมองตลอดเวลา

ไม่ว่าอีกฝ่ายคือใคร ก็โหดร้ายเกินไปแล้ว

และนรมนเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ไม่ว่าอย่างไรก็ปล่อยให้ เพื่อนสนิทตัวเองถูกคนอื่นข่มเหงจนเป็นเช่นนี้ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?

รมิดาคิดสักพัก ก็โทรหาอรรณพ

“ช่วยฉันหน่อยเรื่องหนึ่ง

นี่เป็นครั้งแรกที่อรรณพได้ยินว่ารมิดาขอความช่วยเหลือตน จึงอดตกตะลึงไม่ได้

“หม?”

“กลับบ้านมาคุยเถอะ อีกครึ่งชั่วโมงฉันกลับบ้าน
แน่นอนว่าชัยยศรู้ว่าบริศ จะไม่ปล่อยจอบไป แต่เขาก็พูดต่อ ไปว่า “กล้องวงจรปิดรอบๆ ถูกคนทำลายไปแล้ว แต่ผมหาคนมา ซ่อมมันแล้ว คนที่ทำร้ายคุณนายคือเนตราครับ!”

“ใครนะ?”

ทั้งร่างบุริศ ตกตะลึง

ชัยยศพูดอย่างเคารพ “เนตราครับ! ผู้หญิงของกล้าณรงค์ ครั้งนี้เธอออกมาจากคุกได้ก็เกี่ยวข้องกับกล้าณรงค์ อีกอย่างคือ เป็นของขวัญที่พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนมอบให้เบื้องบน

ดวงตาบุริศร์หรี่ลง

พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน?

พ่อแม่ที่ครั้งหนึ่งเคยดีกับนรมนมาก ไม่คิดเลยว่าจู่ๆ จะทำกับ ลูกสาวบุญธรรมแบบนี้เพื่อลูกสาวแท้ๆ ของตัวเอง?

เนตรามันก็กล้าหาญมาก!

คิดจริงๆ เหรอว่ามีการสนับสนุนจากกล้าณรงค์แล้วไม่กังวล เลยสักนิดก็ได้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ