บทที่ 927 ห้ามไปแหย่ไอ้บ้าเชษฐ์

แพรวาชะงักงัน

เธอมองใบหน้าของนรมนไม่ชัด แต่เธอรู้เกี่ยวกับเรื่องศพของ ชินทร

“คุณน้าแพรวา ?”

นรมนไม่ได้ยินเสียงของเธอ เลยอดไม่ได้ที่จะถาม

แพรวาถอนหายใจ ก่อนพูดว่า “ศพของชินทรฉันรู้ว่าเกิดอะไร ขึ้น แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาเอาศพไปไว้ที่ไหน รู้เพียงว่าเขาค้นหาที่เย็น ยะเยือกบนโลกและเก็บศพไว้ในห้องเย็น ไม่มีการผ่าตัด ไม่ได้ ทําการทดลองใดๆ แค่แช่แข็ง และไม่อนุญาตให้เคลื่อนที่ ซ่อน ไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ไม่ใช่บนเกาะนี้อย่างแน่นอน อย่างที่ฉันบอกไป เกาะเล็กๆ แห่งนี้เป็นสวรรค์วิมานสำหรับเขาและ อชิระ ถ้าไม่ใช่ เพราะเหตุผลอื่นใด เขาจะไม่มีวันปล่อยให้คนนอกเข้ามาเหยียบ ที่นี่ ดังนั้นศพของพ่อเธอไม่อยู่ที่นี่แน่ มีสถาบันวิจัยอยู่ที่นี่ เชษฐ์ ก่อตั้งไว้เพื่อสภาพร่างกายของอชิระ ฉันไม่รู้ว่าภายในปีที่ผ่าน มาเชษฐ์ทำงานอะไรข้างนอก แต่เขารวยมาก ราวกับเงินมัน ไม่ใช่เงิน นักวิจัยในสถาบันวิจัยทั้งหมดถูกดึงตัวมาโดยเขาและ ถูกจ้าง ในราคาที่สูง”

“งานประจำวันของพวกเขาคือศึกษาสภาพร่างกายของ อชิระ จากนั้นจึงจัดทำประเภทโภชนาการให้เธอ ที่นี่ไม่ต้องการสิ่งที่มี สารปนเปื้อนไม่ว่าอะไรก็ตาม เธอก็เห็นแล้ว สุขอนามัยที่นี่ละเอียดถี่ถ้วน แม้แต่การฆ่าเชื้อก็ยังต้องทำหลายครั้งต่อวัน ทั้งหมดนี้ก็เพื่ออชิระดังนั้นจะไม่มีซากศพซ่อนอยู่ในสถานที่แห่งนี้ แน่”

นรมนนิ่งงัน

จุดประสงค์ที่เชษฐ์พาพวกเธอมาที่นี่เพื่อใช้ร่างของชินทรมา เพื่อควบคุมเธอและคิม ตอนนี้ศพไม่อยู่ที่นี่เชษฐ์จะพาพวกเธอมา ทําไม?

และทัศนคติของเขาที่มีต่อพวกเธอนั้นแตกต่างออกไป ไม่ แม้แต่จะรุนแรงกับพวกเธอ

นรมนรู้สึกว่าต้องมีอะไรบางอย่างในนั้นซึ่งตัวเองคิดไม่ถึงหรือ เดาไม่ออก

เมื่อแพรวาเห็นเธอเงียบ จึงคิดว่าเธอเศร้า เลยปลอบเธอว่า

“อย่าเศร้าไปเลย แม้ว่าร่างของพ่อเธอจะไม่อยู่ที่นี่ มันอาจจะอยู่

อีกที่หนึ่ง บางทีอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้

“ที่ไหนคะ?”

“ในสุสานส่วนตัวนอกประเทศ

นรมนตกตะลึงกับคำพูดของ แพรวา

“สุสานส่วนตัว?”

“ใช่ เชษฐ์ซื้อมันมา เขาบอกว่า ในอีกร้อยปีเขาจะถูกฝังที่นั่น พร้อมกับ อชิระ เขายังบอกอีกว่า เขาถูกตระกูลโตเล็ก ขับไล่ออกสุสานของตระกูลโตเล็กไม่มีสำหรับเขา เขาก็หยิ่งกลับไป ดังจึงใช้เงินตัวเองซื้อสุสาน ตอนนี้ฉันออกแล้ว ว่า ที่

เมื่อนรมนเข้าใจว่าทำไมนำศพของชินทรไปวางไว้สุสานตัวด้วยแล้วประสงค์ที่เชษฐ์ซ่อนศพของชินทรไว้คืออะไรกัน แน่

นโมนคิดเกี่ยวเรื่องนี้ ก็เข้าใจ

ทีหนาวมาก เธอตัว

แพรวาพูดขอโทษ ฉันคุ้นเคยกับอุณหภูมิของแล้ว แถม เชษฐ์ไม่ขอโทษนะ ช่วยเธอได้ แต่เธอสามารถลุกขึ้นเคลื่อนไหวสัก หน่อย เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น ที่คือ ใต้ท้องทะเล ที่ล้อมรอบไป ด้วยน้ำทะเล ระดับความเย็นมากกว่าแรกที่ต้องทนทุกข์

“ได้ค่ะ ยังขนาดนั้น หนาวนิดหน่อย

นรมนขึ้นและเริ่มแพรวารู้สึกกังวลเมื่อได้ยินเธอท้อง

เธออยู่นี่ไม่ได้ เธอท้องแล้ว เด็กอาจผลกระทบด้วยได้ เธอต้องหาวิธีออกไปจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นฉันกลัวจริงๆว่า เธอจะแท้ง!”

ค่าพูดของ แพรวาทำให้นรมนเครียดขึ้นมา

“จะแท้งได้เหรอคะ?”

“ตอนนี้ใกล้จะมืดแล้ว? เมื่อมันมืดสนิทแล้ว เธอไม่สามารถ จินตนาการถึงอุณหภูมิของทะเลที่นี่ได้หรอก ไม่ได้พูดเกินจริงที่ จะบอกว่าที่นี่เป็นดั่งโกดังน้ำแข็ง ลองคิดดู ร่างกายเธอตอนนี้ สามารถอยู่ในโกดังน้ำแข็งได้ตลอดคืนได้ไหม?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ แพรวาพูด นรมนรู้สึกกลัวเล็กน้อย

“ทำอย่างไรดีคะ? ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ไอ้สารเลวเชษฐ์จะมีปฏิกิริยา โต้กลับมา ถ้ามันลืมฉันไปแล้ว ฉันจะไม่แย่เอาเหรอ?”

“นั่นไง เธอก็ต้องรีบหาทางออกไปจากที่นี่”

แพรวาดูเครียดมากกว่านรมนเสียอีก

ตอนนั้นรมนมีวิธีอะไรได้บ้าง?

เชษฐ์ไอ้สารเลวนั่นตอนนี้คงจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ

แต่เมื่อพูดถึงการตั้งครรภ์ นรมนก็นึกอะไรบางอย่างออกมาได้ ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “น้าแพรวา ฉันยังไม่ได้แสดงความยินดีกับ คุณเลย”

“อะไรเหรอ?”

แพรวาชะงัก
นรมนยิ้ม และพูด “ธิดาท้องแล้วค่ะ ไม่ทิ้งห่างจากฉันมากนัก เพิ่งตรวจได้ไม่นาน เธอก็เพิ่งจะรู้เหมือนกัน ดังนั้นฉันจึงอยาก ยินดีกับคุณ คุณ ใกล้จะได้เป็นคุณยายแล้วนะ ดังนั้นคุณต้อง รักษาตัวเองให้ดี อดทนรอจนถึงวันที่ฉันมาช่วยคุณออกไปจากที่ นี้ คุณจะได้ดูธิดาให้กำเนิดลูกอย่างไรละคะ

“เธอพูดอะไร?”

แพรวานิ่งไป จากนั้นจู่ๆก็ร้องไห้ออกมา

“ธิดาของฉันจะเป็นแม่คนแล้วเหรอ?”

“ใช่ค่ะ เธอแต่งงานแล้ว อีกฝ่ายคือนาวิน เขาเป็นเด็กผู้ชายที่ อยู่กับเธอมาตั้งแต่เด็กๆ เขาดูแลเธออย่างดีและรักเธอมาก แล้ว ก็อีกอย่างพ่อแม่ของนาวินก็เป็นนักวิทยาศาสตร์ทั้งคู่ พวกเขาถูก เชษฐ์จับมาที่ฐานการวิจัยเพื่อศึกษาข้อมูลทางพันธุกรรม แต่แม่ ของเขาเสียชีวิตไปแล้ว ส่วนพ่อเพิ่งถูกช่วยออกมาได้ คุณวางใจ เถอะค่ะ พวกเขาปฏิบัติต่อธิดาค่อนข้างดีเลยทีเดียว”

นรมนบอก แพรวาเกี่ยวกับสถานการณ์บางอย่างของ ธิดา

ผู้หญิงคนนี้ทรมานเจ็บปวดมากเกินไป

ถึงแม้จะเป็นความทุกข์ที่เธอหามาเองแต่ นรมนก็ยังเห็นใจ เธอในฐานะผู้หญิงด้วยกัน แถมเธอยังเป็นแม่ของธิดาถ้าไม่มี อะไรสามารถรั้งเธอไว้ได้ นรมนกลัวว่าเธอจะไปแบบนั้นจริงๆ

หลังจากแพรวาได้ยินข่าวนี้ เธอก็ตื่นเต้นมากจนลุกขึ้นเดินไป เดินมา ราวกับว่าเธอสามารถแสดงความสุขในใจได้ด้วยวิธีนี้เพียงเท่านั้น

หลังจากที่นรมนขยับร่างกายอยู่ได้พักหนึ่ง ร่างกายของเธอก็ รู้สึกอบอุ่นขึ้น จากนั้นเธอจึงนั่งลงอีกครั้ง

เธออยากจะออกไปข้างนอกจริงๆ ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว

แพรวาบอกว่าที่นี่จะหนาวขึ้นเรื่อยๆ ในตอนกลางคืน แต่ ร่างกายของเธอก็เคยเผชิญความเหน็บหนาวมาก่อน แต่ก็ไม่ สามารถอยู่ที่นี่แล้วทำให้ลูกหายไปหรอกนะ

คิมรู้สึกไม่สบายใจในขณะเดียวกันข้างนอก

นรมนออกไปตลอดบ่าย และตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่าง ผิดปกติที่ตำหนักหลักเธอไม่สนใจว่า อชิระเป็นอย่างไร เธอ สนใจเพียงนรมน ว่าเธอเป็นอย่างไรในตอนนี้

คิมถามจากใครสักคน จากนั้นก็รู้ว่านรมนถูกโยนลงไปใน

ห้องใต้ดิน โดย เชษฐ์

คนอื่นๆ ไม่รู้ แต่คิมรู้ว่าห้องใต้ดินบนเกาะนั้นรอบข้างเป็น ทะเล โดยปกติแล้วทะเลในตอนกลางคืนก็ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะ สามารถรับได้ นอกจากนั้นรมนก็ยังตั้งครรภ์อยู่ด้วย

คิมไม่สนการขัดขวางของทุกคน เธอตรงเข้าไปหาเชษฐ์ทันที

เชษฐ์ยังคงยุ่งอยู่กับการอาเจียนและท้องเสียของ อชิระแต่คิ มกลับลากเธอขึ้นมา

“เชษฐ์ ปล่อยนรมนเดี๋ยวนี้!”
“ใครให้เธอเข้ามา? รีบออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้!

เชษฐ์อารมณ์เสียและหงุดหงิด และตอนนี้เขาก็ทำหน้าไม่ดีต่อ คิม

คิมคว้าตัวเขาไว้แน่นแล้วพูดว่า “แค่ดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้อาหาร เป็นพิษ คุณหาหมอมาให้น้ำเกลือเธอหรือกินยาก็ดีขึ้นแล้ว ตอน นี้คุณตอบแทนที่ลูกสาวฉันพูดความจริงด้วยการโยนเธอลงไปยัง ห้องใต้ดิน อยากให้เธอหนาวตายหรือไง? ในท้องเธอยังมีเด็ก นะ!”

อาจเป็นเพราะเสียงของคิมที่ดัง หรือบางทีอาจเป็นเพราะสิ่ง อื่น อชิระก็เลยได้ยินทั้งหมด

“คุณพูดว่าอะไรนะ? เชษฐ์ คุณขังใครเอาไว้?”

“อชิระ ไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้ ไม่ต้องกังวลนะ ผมให้คนไป เชิญหมอมาแล้ว กำลังนั่งเฮลิคอปเตอร์ตรงมาที่นี่

ตอนนี้ในใจของเชษฐ์เต็มไปด้วยเรื่องของอชิระ เขาทนไม่ได้ กับใครอื่น

อชิระพยายามลุกขึ้นมา ก่อนคว้าแขนเสื้อ เชษฐ์แล้วพูดว่า “คุณรีบปล่อยคุณนรมนนะ! ตอนเที่ยงฉันกินปูไปนิดหน่อย แล้วก็ เห็นลูกพลับน่ากินดี ก็เลยกินไปครึ่งลูก อาจเป็นเพราะสองสิ่งนี้ ไม่สามารถทานพร้อมกันได้เลยเป็นอย่างนี้ ครั้งที่แล้วหมอก็ถูก โยนลงทะเลไปเพราะความโกรธของคุณ ตอนนี้คนทั้งเกาะต่างก็ ไม่มีใครกล้าป่วย กลัวป่วยแล้วไม่มีหมอรักษา ทำไมตอนนี้คุณ ถึงยังจะทึกทักเรื่องโรคเอาเองอีกนะ?”
เธอยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ สุดท้ายก็ไอออกมา

เชษฐ์ตื่นตระหนกเมื่อเห็นอชิระไอ

*โอเค ได้ ได้ ผมจะปล่อยโอเคไหม? คุณอย่าโกรธนะ ระวัง ร่างกายหน่อย”

“คุณรีบปล่อยคุณนรมนเลย

แววตาของอชิระอ้อนวอน แต่กลับหัวแข็งนัก ท่าทางนั้น ราวกับถ้าเขาไม่ปล่อยคน เธอก็ไม่ยอมเช่นกัน

เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ เชษฐ์จึงต้องพูดกับโดมที่อยู่ข้างนอกว่า “ไปที่ชั้นใต้ดินแล้วพานรมนออกมา ให้เธอไสหน้ากลับไปที่ของ

ตัวเอง”

เขาหันหน้ากลับไป เมื่อเห็นคิมยังยืนอยู่ ทันใดก็พูดด้วยความ โกรธว่า “คนก็ปล่อยออกมาแล้ว ยังยืนทำอะไรอยู่อีก?

คิมมองไปยังอชิระ เธอไม่ได้จะตัดสินความสัมพันธ์ระหว่าง เชษฐ์และอชิระแต่กลับหันไปพูดกับอชิระว่า”ขอบคุณมากที่ช่วย ชีวิตลูกสาวของฉัน”

พูดจบคิมก็เดินจากไป

เธอตาม โดมลงไปยังหน้าประตูห้องใต้ดิน

เมื่อประตูห้องใต้ดินเปิดออก ทั้งนรมนและ แพรวาต่างก็ตกใจ

“นรมน อยู่ข้างล่างไหมลูก?”

“แม่? มาได้ยังไง?”
เมื่อนรมนได้ยินเสียงของคิม เธอก็ชะงักไป

“ไอ้เวรเชษฐ์ทำให้แม่มาอยู่ข้างล่างนี้เหรอ? รอก่อนนะ หนูจะ ไปฆ่ามัน!!

นรมนคลานออกไปด้วยความโกรธ

คิมกอดเธอไว้ สะอื้นไห้พลางพูด “อยากให้แม่ตกใจตายเหรอ ลูก? รู้ไหมว่าตอนกลางคืนน้ำทะเลเย็นแค่ไหน? ลูกจะไปเย้าแหย่ ไอ้บ้าเชษฐ์ให้ได้ขึ้นมาอะไร? มาเร็ว ให้แม่ดูหน่อย แข็งไปหรือ ยัง?”

เมื่อ นรมนเห็นว่าคิมไม่เหมือนกับถูกโยนลงมา แต่มารับเธอ มากกว่า จึงไม่โต้ตอบอะไรไปชั่วขณะ

“แม่ นี่แม่.…..…..

“อะไรคืออะไร! ลูกจะต้องอยู่เคียงข้างแม่ต่อไปในอนาคต

ไม่อนุญาตให้ไปไหน! แล้วก็ห้ามไปยั่วแหย่ไอ้บ้าเชษฐ์”

คิมดด้วยน้ำเสียงรุนแรง นรมนไม่กล้าเถียงกลับสักคำ

แพรวาที่อยู่ด้านล่างได้ยินบทสนทนาของคิมและนรมน จู่ๆ ดวงตาของเธอก็เปียกชื้น

ถ้าธิดาได้เติบโตเคียงข้างเธอ เธอจะเป็นห่วงธิดาอย่างนี้ไหม? ธิดาจะคอยออดอ้อนอยู่เคียงข้างเธออย่างนี้ไหม?

แต่ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการ ธิดาของเธอโตแล้ว ตัวคน เดียวลำบากอยู่ข้างนอก เธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อ ธิดาของเธอ

ทันใดดวงตาของแพรวาก็ปรากฏแววตาที่มืดมนพาดผ่าน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ