บทที่ 923 เขากับฉันเป็นญาติพี่น้องกัน

ช้าชีวิต?

นรมนนิ่งไปกับประโยคนี้

“คุณกับเชษฐ์รู้จักกันมานานแล้วเหรอคะ?”

“ใช่แล้วละ รู้จักกันมา20กว่าปีแล้ว ถ้าหากว่าไม่เจอเขา บางที ฉันคงจากโลกนี้ไปแล้ว เป็นเวลาหลายปีที่เขาปฏิบัติกับฉัน เหมือนที่ตั้งใจไว้ แม้กระทั่งไม่แต่งงาน หรือมีลูกเพื่อฉัน ฉันนี่ สมควรที่จะละอายใจกับเขาจริงๆ

ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกเศร้าใจเมื่อเธอพูดขึ้นมา กระทั่งบรรยากาศ ในห้องก็เปลี่ยนไปเป็นโศกเศร้า

นรมนหยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะถามว่า “พ่อแม่เขาเห็นด้วยที่

เขาทําอย่างนี้เหรอคะ?”

“พ่อแม่ของเขา? เชษฐ์ก็เหมือนกับฉัน เป็นเด็กที่ถูกทิ้ง? ฉันถูก พ่อแม่ทอดทิ้งด้วยเหตุนี้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อแม่ของฉันเป็นใคร ฉันพบเขาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

“เขาไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อช่วยเหลือพวกเด็กกำพร้า ฉันพบเขาพอดี ตอนที่ฉันถูกทุกคนรังแกและกำลังจะตาย เขา ช่วยฉันไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะการมาของเขา ฉันคงตายไปแล้วจริงๆ”

ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางหยิบบางอย่างออกมาจากใต้หมอนแล้วยื่นให้นรมน

เธอยิ้มอย่างมีความสุข

“ดูสิ นี่คือสิ่งที่เขาให้ฉัน ตอนนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเอง สามารถสีเพลงได้ไพเราะขนาดนี้ เขาพูดกับฉันว่าตราบเท่าที่ฉัน ชอบ ตราบเท่าที่ฉันต้องการ ฉันสามารถดึงสิ่งที่ดีที่สุดในโลก ออกมาได้ ฉันเชื่อคำพูดของเขา ฉันไม่หยุดที่จะเล่นเพลงนี้ติดต่อ กัน ตอนนี้ในที่สุดก็สามารถหยุดลงได้แล้ว ฉันรู้ว่าฉันมีข้อ บกพร่องมากมาย คุณช่วยชี้ให้เห็นได้ไหม หลังจากผ่านไปหลาย ปี คุณเป็นคนนอกกลุ่มแรกที่ก้าวเข้ามาที่นี่ คุณกับเชษฐ์เป็น เพื่อนกันใช่ไหม? ก็ไม่ถูก เชษฐ์แก่มากแล้ว เป็นพ่อของคุณยังได้ พวกคุณมีความสัมพันธ์ยังไงกันเหรอ?”

เมื่อผู้หญิงตรงหน้าพูดจบ นิ้วของเธอก็บีบผ้าห่มแน่น ดูท่าทาง เธอจะประหม่าและสนใจมาก

เธอรัก เชษฐ์

หลังจากที่นรมนแน่ใจเรื่องนี้ เธอจึงรีบพูด “ฉันกับเขาเราเป็น ญาติกันค่ะ”

“ญาติ?”

ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างแปลกใจ

“ใช่ เขาเป็นอาสองของสามีฉัน ฉันควรเรียกเขาว่าอาสอง ด้วย”

นรมนมองไปยังดวงตาที่บริสุทธิ์ราวกับทารกของผู้หญิงคนนั้นในที่สุดก็ทนไม่ได้ที่จะเอ่ยความจริงออกไป

“ที่จริงมันเป็นอย่างนี้ เชษฐ์พบญาติของเขาแล้วใช่ไหม? เขาก็

ไม่พูดกับฉัน ฉันคิดว่า คิดว่า…….

“คิดว่าฉันคือผู้หญิงของเขาเหรอ?”

คำพูดของนรมน ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าหน้าแดงด้วยความเป็น

อาย

“ฉันหน้าไม่อายใช่ไหม? ฉันไม่สามารถมีลูกให้เขาได้ ไม่ สามารถแม้แต่จะทำในสิ่งที่ผู้หญิงควรทำ ทำให้ทุกครั้งที่เขามอง มาได้แต่หวังแต่ไม่สามารถได้ชิดใกล้ ฉันรู้ดี ผู้หญิงอย่างฉันไม่ ควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะมีความรัก แต่ฉัน แค่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับเขา และไม่ควรรั้ง เขาไว้ แต่หากไม่มีเขาในชีวิต ฉันคงเป็นบ้าไปเสียแล้ว

นรมนชะงักไปอีกครั้ง

“หมายความว่ายังไงคะ ที่คุณไม่สามารถทำในสิ่งที่ผู้หญิงคน อื่นทําได้?”

ผู้หญิงคนนั้นก้มศีรษะลงอย่างเขินอาย แต่พูดด้วยรอยยิ้มที่ ขมขื่น “ฉันนอนกับผู้ชายไม่ได้”

“อะไรนะ?”

“จริงนะ เมื่อฉันมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้น จะตาย และเขาก็จะตายอย่างน่าอนาถ เลือดออกจากรูทวารทั้ง นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาบอกว่าฉันเป็นสัตว์ประหลาด บางทีฉันอาจจะเป็นจริงๆ”

ผู้หญิงคนนั้นเบือนหน้าหนี พร้อมน้ำตาที่ไหลพราก

นรมมตกตะลึง

ทำไมเรื่องของผู้หญิงคนนี้ถึงฟังดูแล้วไม่เหมือนความบกพร่อง ทางพันธุกรรม แต่เป็นการโดนวางยา?

แต่เธอไม่ใช่หมอ และไม่สามารถระบุปัญหานี้ได้

เธอกระซิบ “เอาละ พวกเราอย่าพูดถึงเรื่องนี้กันเลยเชษฐ์ทำ สิ่งนี้กับคุณมาตลอด20ปีเลยเหรอ?”

“ใช่ เขาทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และฉันก็มีความ สุขที่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย เพียงแต่เชษฐ์ไม่ อยากให้ฉันถูกโลกภายนอกปนเปื้อน ไม่เป็นไรสำหรับฉันที่จะ เป็นนกขมิ้นที่เขาเลี้ยง แต่ดูเหมือนฉันไม่มีคุณสมบัติสำหรับนก ขมิ้นเลยด้วยซ้ำ”

คำพูดของหญิงสาวมีร่องรอยของความเหงา

นรมนไม่รู้จะพูดอะไรเลย

ฉันเคยคิดว่า เชษฐ์เป็นวายร้ายตัวยง และไปศึกษาการวิจัย ทางพันธุกรรมเพื่อความทะเยอทะยานของตัวเอง ตอนนี้ เธอมี ความคิดอย่างหนึ่ง บางทีทุกสิ่งที่ เชษฐ์ทำไป ก็เพื่อผู้หญิงคนนี้

เป็นไปได้ไหม?

คนที่ใจดำไร้ความรู้สึก โหดร้ายต่อครอบครัวมาก นึกไม่ถึงว่าจะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกเพื่อผู้หญิงอย่างนี้

หากเห็นแก่ได้กับร่างกายของเธอ นรมนก็พอเข้าใจได้ แต่เมื่อ ผู้หญิงคนนี้บอกว่า พวกเขาแม้แต่การหลับนอนขั้นพื้นฐานยังไม่ สามารถทําได้ นรมนละแปลกใจเสียจริง

รัก จิตวิญญาณเหรอ?

เชษฐ์ก็ทําได้?

นรมนไม่รู้เลยว่าควรแสดงความคิดของเธออย่างไร เสียงต่ำ “พวกเรามาพูดเรื่องดนตรีกันเถอะ” เธอพูด

“โอเค”

ทันทีที่พูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที ราวกับดาวบนฟ้าแสนสุกสกาว สะดุดตา

นรมนรู้สึกได้ไม่มากก็น้อยว่า เชษฐ์อาจจะรักผู้หญิงคนนี้จริงๆ

“คุณชื่ออะไร?”

“ฉันอชิระ”

“ฉันนรมนค่ะ”

นรมนูแนะนำตัวเอง ในขณะเดียวกันก็จดจำชื่อของอชิระ

ทั้งสองเริ่มคุยกันเรื่องไวโอลิน

เดิมทีเธอคิดว่า อชิระเรียนด้วยตัวเอง และคงไม่พูดภาษา เดียวกันกับเธอ นึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความสามารถด้านดนตรีสูง

ทั้งสองคุยกัน จนถึงเวลาอาหารค่ำ

เชษฐ์ไม่รู้ว่ามาเมื่อไหร่ เขาไม่ได้เห็น อชิระตื่นเต้นอย่างนี้มา นานแล้ว

ดวงตาของเธอดูเต็มไปด้วยความหลงใหล และท่าทางการ

แสดงออกที่พูดกับนรมนก็ดูตื่นเต้นมาก

เชษฐ์มองไปที่ อชิระตรงหน้าเขา ดวงตาของเขาขึ้นเล็กน้อย

รอจนกว่าอชิระจะไอ เขาจึงค่อยเปิดปากพูดขึ้น

“ควรพักได้แล้ว”

เสียงของเขาอ่อนโยนราวสายน้ำ จนทำให้นรมนตกใจ

ถ้าเธอไม่ได้เห็นกับตาหรือว่าได้ยินกับหู อย่างไรเธอก็ไม่เชื่อ ว่านี่คือเชษฐ์

เมื่อ อชิระเห็น เชษฐ์ เธอก็ยิ้มขึ้นมาด้วยความดีใจ เชษฐ์เป็นคนเดียวในสายตาของเธอ

นรมนที่ดูเหมือนกับคนนอกอยู่ผิดที่ผิดทาง ก็เลยรู้สึกประหม่า เป็นอย่างมากไปชั่วขณะหนึ่ง

“ฉันไปทานข้าวก่อนนะ พวกคุณคุยกันเถอะ”

“ไปกินด้วยกันเถอะค่ะ”

อชิระชอบนรมนมาก เธอคว้าแขนของนรมนอย่างรวดเร็ว
เชษฐ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่นานก็คลาย

“อชิระ นรมนยังมีเรื่องอื่น คราวหลังฉันจะให้เธอมาอยู่เป็น เพื่อนทุกวัน ดีไหม? แต่คุณต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ร่างกายของ คุณไม่สามารถทำงานหนักได้

“ฉันไม่เป็นไร”

อชิระยิ้มเบา ๆ

เชษฐ์ก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา และพูดเบา ๆ ว่า “อย่าเอาร่างกายตัวเองมาลำบากหนักหนาเลย รู้ไหม ผมปวดใจนะ”

“เอาละ ฉันเข้าใจแล้ว อายุปูนนี้แล้ว ยังจะเป็นอย่างนี้ ไม่กลัว ว่าภรรยาของหลานคุณจะหัวเราะเยาะเหรอคะ?”

เชษฐ์นิ่งไปนิดกับคำพูดของ อชิระ

“ภรรยาของหลาน?”

“ใช่สิ นรมนเป็นภรรยาของหลานชายคุณไม่ใช่เหรอคะ?” ดวงตาที่ไว้ใจของ อชิระทำให้ เชษฐ์ทนไม่ได้ที่จะมองสบตา เขาเหลือบไปมองนรมน เมื่อเห็นนรมนไม่แสดงท่าทีอะไร จึง ค่อยพูดว่า “ใช่สิ เธอเป็นภรรยาของหลานผม

“หลานชายของคุณก็มาเหรอคะ? เชษฐ์ดีจังที่หาญาติเจอ ฉัน ดีใจแทนคุณจังค่ะ คุณไม่ต้องทะเลาะกับพวกเขาเพราะฉันรู้

ไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะเสียใจมาก
“อย่าพูดถึงเรื่องพวกนั้นเลย ผมจะไปทะเลาะกับพวกเขาได้ อย่างไร? หลานชายของผมติดธุระมาไม่ได้ มีเพียงภรรยาของ หลานเท่านั้นที่มาค้างไม่กี่วันทีหลังจะเล่าให้ฟังนะ คุณทานยา ก่อนไหม?”

เชษฐ์กล่าว ทันใดนั้นเสียงของคนรับใช้ก็ดังมาจากข้างนอก “คุณนาย ได้เวลาทานยาแล้ว

นรมนรู้ว่า ตัวเองควรจะไปเช่นกัน

เธอยิ้มและพูดกับ อชิระ “อชิระ ฉันไปก่อนนะคะ พรุ่งนี้จะมา พูดคุยเรื่องไวโอลินกับคุณอีก

“ตอนบ่ายไม่ได้เหรอคะ?”

ดวงตาของ อชิระเต็มไปความคาดหวัง

นรมนเห็นความทุกข์ใจและแววตาที่ไม่อาจทนได้ในสายตา ของ เชษฐ์ก่อนจะพูดเสียงเบา “ตอนบ่ายฉันมีธุระค่ะ”

“อย่างนั้นสินะ โอเคค่ะ

แม้ว่า อชิระจะผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังมีความสุขมาก

นรมนเดินออกมาจากตำหนักหลักและเห็นคิมรออยู่ข้างนอก

คิมมองมาที่เธออย่างกังวล ก่อนจะถาม “เป็นอะไรไหมลูก? ผู้ หญิงข้างน้ำให้ลูกอึดอัดใจไหม?”

“ไม่ค่ะ แม่คะ บางทีหนูอาจจะรู้แล้ว ว่าทำไม เชษฐ์ถึงหมกมุ่น อยู่กับการวิจัยทางพันธุกรรมมาตลอดชีวิตของเขา”
“อะไรนะ?”

คิมไม่เข้าใจ แต่นรมนกลับยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรค่ะ ไป เถอะ เรากลับไปทานข้าวกัน

เมื่อนรมนและคิมกลับไปที่ตำหนักรอง ก็มีคนคอยจัดเตรียม อาหารไว้ให้แล้ว

“นี่คือ……

“คุณนรมน หัวหน้าสั่งไว้แล้ว ว่าให้เรารับผิดชอบกับอาหาร สามมื้อของพวกคุณ ที่นี่ยังมีเพลงที่คุณนายแต่งเองมาตลอด หลายปีมานี้ หัวหน้า ให้พวกเราเอามาให้คุณดู

โน้ตเพลงในมือของคนรับใช้ ทำให้นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เชษฐ์ ไม่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนเป็นคนนอกจริงๆ ฉันพูดเมื่อ ไหร่ว่าจะดูเพลงของอชิระ?”

นรมนเห็นใจอชิระ แต่ไม่จำเป็นต้องถูกจูงจมูกโดยเชษฐ์

เมื่อก่อนไม่รู้จุดอ่อนของเชษฐ์แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว เธอจะให้มี แค่เชษฐ์ตัดสินใจทุกเรื่องคนเดียวได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่านรมนถามอย่างนี้ คนรับใช้ก็ตะลึงงัน “คุณนรมน ….…….…

“กลับไปบอกเชษฐ์ ถ้าอยากให้ฉันช่วยอะไรเขา ควรทำตัวดี กับฉันก่อน อย่างแรกเลย ฉันต้องการมือถือที่โทรออกไปข้าง นอกได้ ถ้าเขาตกลง อย่าว่าแต่โน้ตเพลงเลย ให้ฉันเขียนเนื้อเพลง ให้เธอฉันก็เต็มใจ

คำพูดของนรมนทำให้คนรับใช้ลำบากใจ แต่ก็รีบเดินออกไป อย่างเร็ว

เมื่อคิมเห็นว่านรมนมีความมั่นใจมาก รู้ว่านรมนมีความคิด เห็นของตัวเอง เธอไม่รู้ว่าไปเอาเครื่องเงินปักศรีษะมาตั้งแต่ตอน

ไหน จากนั้นจึงนำไปทดสอบในน้ำซุปและอาหาร

นรมนยิ้มขึ้นมาทันที

“แม่เหมือนคนสมัยก่อนเลยนะคะ เอาเข็มเงินมาทดสอบพิษ

“ระวังหน่อยก็ไม่ผิดหรอก นอกจากนี้ลูกยังเวียนหัว

“มีพิษบางอย่างที่ไม่สามารถพบได้ในการใช้เข็มเงินทดสอบ ดังนั้นเราจึงต้องปรุงกินด้วยตัวเอง แต่วัตถุดิบเป็นเชษฐ์ที่นำมา ให้ เลี่ยงไม่ได้ ไม่ก็เราต้องกินเข้าไป ไม่ว่าจะมีพิษหรือไม่ก็ตาม

คำพูดของนรมน ทำให้คมขมวดคิ้วแน่น

“เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเหรอ?”

คิมไม่ชอบความรู้สึกที่มีอะไรจุกที่คอหอย เธอรู้ว่านรมนก็ไม่ ชอบ แต่ว่าตอนนี้ยังมีวิธีใดที่จะเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ได้หรือ ไม่?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ