บทที่ 914 อย่าเอาความมีเมตตาของเธอมาทำร้ายเธอ
นรมนนอนหลับอย่างเต็มอิ่ม เมื่อเธอลืมตาขึ้นมา คนที่นั่งอยู่ ตรงหน้าไม่ใช่คิม แต่เป็นบุรีศร
“ตื่นแล้วเหรอ”
บุริศร์มองเธอแล้วยิ้มบางๆ
นรมนคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ จู่ๆ เธอก็ขยี้ตาตัวเองแล้ว ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แต่บุริศร์ก็ยังอยู่
เห็นท่าทางน่ารักของเธอ บุริศร์รู้สึกเอ็นดูขึ้นมา
“ผมเอง ผมกลับมาแล้วจริงๆ เขายังไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้า
จู่ๆ นรมนก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วโผเข้าไปในอ้อมกอดของเขา
ความอบอุ่นของร่างกายและความแข็งแกร่งของแผงอกทำให้ เธอรู้ว่าเป็นความจริง
บริศร์กลับพูดอย่างร้อนรนว่า “ผมยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย ตอนนี้ตัวผมเย็น”
“ฉันไม่สนหรอก ฉันอยากกอดคุณ
เธอเหมือนเด็กที่กอดบริศร์แน่นไม่ยอมปล่อย
บริศร์หัวเราะเบาๆ และกอดเธอเอาไว้แน่น
“เป็นแม่ของลูกแล้วนะ ทำตัวเหมือนเด็กๆ ไปได้
“ฉันพอใจที่จะทำแบบนี้”
นรมนพูดพลางอ้อนบุริศร์
บริศร์รู้สึกไฟในตัวของเขากำลังลุกโซน แต่ก็ไม่สามารถผลัก เธอออกไปได้
นี่คือความทุกข์ที่อยู่ในความหวานสินะ
นรมนรู้สึกว่าร่างกายของบุริศร์แปลกไป เธอพูดติดตลกกับ เขา “คุณกำลังอึดอัดเหรอ”
“จะเป็นอะไรไปได้ล่ะ”
บริศร์มองแววตาที่จงใจของนรมนและถอนหายใจออกมา “คุณเนี่ยนะ นั่งดีๆ สิ ผมขอดูหน่อยว่าคุณผอมลงไหม
บุริศร์จัดแจงให้นรมนนั่งดีๆ เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ว รู้สึกโล่งอก
“คุณอยู่ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า”
นรมนรู้ว่าการที่จะทำลายฐานการวิจัยของเชษฐ์ไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นเธอจึงกังวลใจ
บุริศร์ส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก ผมจัดคนมีฝีมือไปที่นั่นด้วย ปีมาแล้วล่ะ ครั้งนี้ที่ไปก็เป็นหน้าที่ของพวกเขา ผมแค่ค่อยกำกับ อยู่ข้างหลัง ฐานการวิจัยของเชษฐ์ซับซ้อนมาก พวกเราใช้เวลา อยู่ระยะหนึ่ง ตอนนี้เขตทหารส่งคนไปรับช่วงต่อแล้ว ผมรับพ่อของนาวินกับพ่อของคนทิพย์กลับมาแล้ว พฤกษ์พาคุณลุงนาร ปกลับไปก่อนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะพาคุณแวะไปหาพวกเขา
” โอเค”
นรมนได้ฟังก็รู้สึกโล่งอก
“เชษฐ์ เขา…
“ผมรู้หมดแล้ว คุณไม่ต้องสนใจเรื่องนี้แล้ว ผมจะพาเนตราก ลับมา แต่ว่าคุณห้ามออกไปก็พอแล้ว”
บริศร์รู้เรื่องที่พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนทำเพราะคิมบอกเขา เขาอด โมโหไม่ได้
“อ้อ อืม”
นรมนก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้
เธอรู้สึกมีความสุขอะไร
ทั้งสองสวีทกันอยู่ครู่หนึ่ง มีเสียงกมลดังขึ้นมาจากข้างนอก
“แด๊ดดี้ หม่า ออกมาทานข้าวค่ะ ทำอะไรกันอยู่ข้างในเหรอ คะ หนูจะเข้าไปแล้วนะ”
นรมนผลักบริศ ออก
บริศ เกือบจะหงายหลัง เขามองนรมนอย่างเหนื่อยใจแล้วพูด
ว่า “คุณต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ”
“อย่าให้ลูกเห็นสิ มันไม่ดี”
“ทำไมถึงไม่ดีล่ะ ให้ลูกเห็นว่าพ่อแม่รักกันขนาดไหน นี่คือ การสอนลูกอย่างหนึ่งนะ
บุริศร์พูดพลางรวบนรมนเข้ามากอด
นรมนยังไม่ทันได้ขัดขืน กมลก็ผลักประตูเข้ามา
“โอ้!”
เด็กน้อยอุทานออกมาแล้วรีบเอามือปิดตา แต่ร่องตรงนิ้ว กว้างมากจนเห็นดวงตาออกมาครึ่งหนึ่ง
“ไม่เหมาะกับเด็ก! พ่อแม่ทำอะไรกันนะ
บริศ ตลกกับคําพูดของลูกสาว
“เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย พ่อแค่อยากกอดหม่า ทำไม หนูไม่ อยากให้แด๊ดดี้กอดเหรอ”
“หนูทําได้เหรอ”
กมลมองนรมนเหมือนกำลังขอความเห็น จนทำให้นรมนรู้สึก
ทําตัวไม่ถูกขึ้นมา
“เขาเป็นพ่อของหนู แน่นอนว่าสามารถกอดได้
“แด๊ดดี้หนูอยากกอด!”
กมลได้ยินนรมนพูด ก็อ้าแขนออกทั้งสองข้างแล้ววิ่งเข้ามา บริศร์ยื่นแขนออกไปซ่อนตัวของเธอ กมลหัวเราะอย่างมีความสุข
นรมนรู้สึกว่าบุริศร์กลับมา ทำให้รอยยิ้มในบ้านกลับมา เหมือนกัน
เพราะการกลับมาของบริศร์ ทำให้อาหารเย็นของบ้านตระกูล พรโสภณหลากหลายขึ้นมาก
บริศ เอาแต่คีบอาหารให้นรมน สวีทจนทำให้คนข้างๆ อิจฉา
คุณท่านตระกูลพรโสภณกระแอมออกมา “บุริศร์ เดี่ยวทาน ข้าวเสร็จไปคุยกันที่ห้องหนังสือหน่อยนะ
“ครับ”
บริศพยักหน้า
หลังจากทานข้าวเสร็จ นรมนพูดขึ้นมาเบาๆ ว่า “คุณตา อย่า ใช้เวลากับสามีของหนูเยอะนะคะ เรายังมีเรื่องต้องคุยกันอีก เยอะแยะเลย
คุณท่านตระกูลพรโสภณอึ้งเล็กน้อย จากนั้นจึงยิ้มแล้วพูดว่า “อยู่ต่อหน้าลูก เธอก็ยังไม่อายนะ”
“หนูมีอะไรจะต้องอายล่ะคะ นั่นสามีของหนูนะ
นรมนพูดอย่างอารมณ์แปรปรวน บุริศร์ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งพอใจเข้าไปใหญ่
“หม่ามี้เขิน”
กมลพูดออกมาเบาๆ กิจจาหัวเราะออกมาเหมือนกัน
ส่วนคิมก็กำลังเม้มปากแต่ไม่ได้พูดอะไร แต่ท่าทางของเธอ เหมือนกำลังหัวเราะ
จริงๆ แล้วนรมนก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน แต่เธอก็กระแอมออก มา แล้วหอมแก้มบุรีศร์ไปหนึ่งที่ด้วยความยโสโอหัง “ไปเถอะ
จิตใจของบุริศร์ไปไม่เป็นแล้ว
ยากมากที่นรมนจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน แต่น่าเสียดายที่เขาทำ อะไรไม่ได้
เมื่อไรสามเดือนนี้จะผ่านไปนะ
บริศร์คิดพิมพ์และเดินเข้าไปในห้องหนังสือ
คิมเดินมายืนข้างนรมน จากนั้นจึงยิ้มแล้วพูดว่า “ลูกอย่าไป หยอกเขาสิ ถ้าเขามีอารมณ์ขึ้นมา ตอนนั้นคนที่ลำบากก็คือลูก
“แม่พูดอะไรน่ะ”
จู่ๆ หน้าของนรมนก็แดงขึ้นมา
“เขินขึ้นมาแล้วหรือไง เมื่อกี้ใครที่กล้าไปหอมแก้มบุริศร์กัน
นะ”
นรมนยิ้มแหยๆ และไม่เถียงอีก
คิมหยิบสมุดขึ้นมาเล่มหนึ่งแล้วส่งให้นรมน
“นี่เป็นพวกภาพสเก็ตช์ของพ่อ ฉันเก็บไว้ตลอด ลูกดูสิ บางที มันอาจจะช่วยลูกได้ การประกวดออกแบบรอบแรก ใกล้จะมาถึงแล้วนิ ลูกเตรียมแบบร่างไปถึงไหนแล้วล่ะ”
นรมนถอนหายใจออกมา “ตอนแรกวาดเสร็จแล้ว แต่เหมือน ความคิดจะไม่ตรงกันบางจุด เลยให้หนูโยนทิ้งไป ช่วงนี้หนูกำลัง จะวาด”
“รักษาสุขภาพด้วย”
“เข้าใจแล้วค่ะ อ้อ แม่อยากทานอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวหนู
“อย่าเลย ตอนนี้ลูกกำลังท้อง อย่าทำอะไรหนักๆ แม่ไม่ได้ อยากทานอะไร ลูกมีสุขภาพดีแม่ก็พอใจแล้ว”
คิมรู้ว่านรมนอยากทําอะไรให้เธอ แต่คนที่ใช้ชีวิตมาจนอายุ ขนาดนี้ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ขอแค่ได้เห็นนรมนทุกวัน ได้ฟัง
เสียงหัวเราะของนรมนทุกวัน เธอก็พอใจแล้ว
นรมนพยักหน้า จากนั้นจึงเปิดอัลบั้มภาพสเก็ตซ์ของพ่อ
ไม่พูดก็ไม่ได้ว่าเธอชอบฝีมือการวาดภาพของพ่อมาก
คิมเล่าเรื่องราวของภาพแต่ละภาพอยู่ข้างๆ นรมนที่ได้ฟังยิ่งมี ความรู้สึกดีต่อพ่อของเธอ
เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว บุริศร์เดินออกมาจากห้องหนังสือ เห็น สองแม่ลูกกำลังย้อนความทรงจำภาพวาดของผู้เป็นพ่อ เขาไม่ได้ เข้าไปรบกวน และเดินไปที่ระเบียงคนเดียว จากนั้นจึงปิดประตูที่ ระเบียงแล้วโทรหาพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน
“บุริศร์มีอะไรหรือเปล่า อย่าบอกนะว่าเนตรา
เมื่อแม่นรมนเห็นว่าเป็นเบอร์ของบุริศร์ก็รีบรับสายทันที เธอ รีบถามอย่างร้อนใจ
บุรีศร์จุดบุหรี่ เขาหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ก็สะกดกลั้นอารมณ์เอา ไว้ “แม่ ผมได้ยินมาว่าแม่ให้นรมนเอาตัวไปแทนเนตรา อย่างนั้น เหรอ”
น้ำเสียงของเขาไม่ได้รุนแรง แต่กลับทำให้แม่นรมนเงียบไป จากนั้นจึงพูดออกมาอย่างกระอักกระอ่วน “ลุงรองเป็นคนของ บ้านพวกนาย ฉันคิดว่านรมนเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลโตเล็ก…
“งั้นคุณไม่เคยคิดเหรอว่าเชษฐ์เป็นคนของบ้านเรา ทำไมเขา ต้องใช้ลูกสาวของคุณมาบีบบังคับให้นรมนออกไป ผมว่าแม่คิด ได้นะ แม่ก็รู้ว่านรมนโดนแทง แต่แม่กลับไม่ส่งข้อความมาเลย ผมเข้าใจจิตใจที่อยากได้ลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองกลับไปนะ แล้ว ก็เข้าใจด้วยว่าพวกคุณกลัวว่าเมื่อตัวเองจากไปจะไม่มีใครดูแล ลูกสาวของพวกคุณ เลยตั้งใจให้นรมนพาลูกสาวของคุณเข้าไป ในสังคมชั้นสูง แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจก็คือ นรมนที่ถูกพวกคุณเลี้ยง จนโตมาเหมือนกัน เธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณอย่างนั้นเหรอ อย่า บอกนะว่าความรักที่พวกคุณมีให้เธอเป็นเพียงความรักจอม ปลอมเท่านั้น
เมื่อต้องเผชิญกับคำถามของบุริศร์ จู่ๆ แม่นรมนก็พูดอะไรไม่ ออก
บุริศร์ไม่สนว่าตอนนี้เธอจะรู้สึกอย่างไร เขาพูดต่อว่า “แม่ ผมกับนรมนเคารพพวกคุณ ดังนั้นพวกเรายังคงเรียกคุณว่าพ่อแม่ แต่พวกคุณลองคิดเอาเองแล้วกันว่าสิ่งที่พวกคุณทำกับนรมน เป็นสิ่งที่พ่อแม่ควรจะทำหรือเปล่า ชีวิตลูกสาวแท้ๆ ของพวกคุณ มีค่ามาก แล้วชีวิตของนรมนไม่มีค่าอย่างนั้นเหรอ ไม่ต้องพูดถึง เรื่องที่เธอโดนแทงแล้วพวกคุณไม่สนใจเธอ เอาเรื่องที่พวกคุณ ทำในครั้งนี้ก่อน มันทำให้คนเจ็บปวดใจจริงๆ ถ้าพวกคุณไม่ อยากให้นรมนเป็นลูกสาวของพวกคุณอีก พวกคุณก็พูดกับเธอ ให้ชัดเจนไปเลย อย่าเอาจิตใจที่ดีของเธอมาทำร้ายเธอ พวกคุณ รู้ดีว่าน้อยมากที่เธอจะปฏิเสธคำขอร้องของพวกคุณ แต่ครั้งนี้สิ่ง ที่พวกคุณต้องการคือชีวิตของเธอ!
แม่นรมนกัดริมฝีปาก เบ้าตาของเธอเริ่มร้อนขึ้นมา
“บุริศร์ พวกเราไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน นายก็รู้ว่าฉันกับพ่อ ของเธอเป็นอะไรกัน การที่สามารถมีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซใน เมืองชลธีก็เพราะภาพวาดของพ่อเธอ ตอนนี้พวกเราแก่แล้ว จะ หาเส้นสายก็เป็นเรื่องยากแล้ว พวกเราโทรหานายก็โทรไม่ติด เลยทำได้แค่โทรหานรมน ฉันยอมรับว่าฉันใจร้อนจนทำให้พูด แบบนั้น ฉันไม่ได้คิดจริงๆ ลุงรองเป็นคนของตระกูลโตเล็ก ฉัน คิดว่าพวกเขาแค่ขัดแย้งกันเล็กน้อย แต่ตอนนี้นายพูดแบบนี้ฉัน ก็ยิ่งร้อนใจ ถ้าพวกเขาไม่ยอมจบง่ายๆ งั้นเนตราที่อยู่ในมือของ เขาก็จะเป็นอันตราย บุริศร์ นายก็ถือว่าเป็นพี่เขยของเนตรา นาย หาวิธีช่วยเธอกลับมาได้ไหม
คำพูดแรกๆ ของแม่นรมนถือว่าดีอยู่หรอก แต่ประโยคหลังที่ วกเข้าไปหาเนตรา ทำให้บริศร์ไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“แม่ ถ้าเชษฐ์ให้แม่เลือกระหว่างเนตรากับนรมน แม่จะเลือก ใคร”
บริศ ไม่อยากถามแบบนี้ เริ่มแรกความคิดของเขากับนามน เหมือนกัน ขอแค่พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนไม่ทำเกินไป พวกเขา จะให้เนตรามีประสบการณ์ต่อโลกภายนอก และแนะนำคนที่อยู่ ในแวดวงไฮโซ ให้กับเธอ ให้เธอสามารถมีหน้ามีตาต่อไปได้ก็ เป็นเรื่องที่พวกเขาสามารถทําได้
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ฐานะของ เนตราในสายตาของพ่อแม่ ตระกูลธนาศักดิ์ธนจะข้ามหน้าข้ามตานรมนไปแล้ว ถึงขนาด ตอนที่เธอเสียเปรียบ สิ่งแรกที่พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนคิดก็คือ ให้นรมนเสียสละเพื่อเนตรา พวกเขามีสิทธิ์อะไรถึงทำเช่นนี้
นรมนเคยเป็นสมบัติล้ำค่าของครอบครัวเขาไม่ใช่หรือไง แล้ว ตอนนี้เธอควรจะถูกพวกเขาทอดทิ้งตามอำเภอใจอย่างนั้นเหรอ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
