บทที่ 908 เธอเรียนรู้เรื่องไม่ดีตามบุริศร์จริงๆ ด้วย

ปัญญยิ้มขมขื่นพูดขึ้น “คุณหมอผ่าตัด ให้ผมประสบความ สำเร็จอย่างมาก แต่ช่วงหลังผมไม่ได้ระวังเรื่องสุขอนามัย เกิด การติดเชื้อ ตอนนี้ลำบากมาก

ถึงปัญญ์จะพูดแบบนี้ แต่นรมนคิดได้ทันทีว่าสิ่งที่ทำให้ปัญญ ไม่ระวังเรื่องสุขอนามัย ต้องเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย แน่นอน

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะการบีบบังคับของเชษฐ์ ปัญญ์จะติดเชื้อ ได้อย่างไร?

“นายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะต้องจ้างหมอที่ดีที่สุดในโลกมา

รักษาขานายให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันจะไม่ทำให้นายพิการ

แน่นอน”

คำพูดนรมันทำให้ปัญญ์พยักหน้า

“พี่นรมน ไม่ต้องหรอก ประธานบริศ เตรียมให้ผมเรียบร้อย แล้ว พรุ่งนี้ผ่าตัด คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะไม่เป็นอะไร

ได้ยินปัญญ์พูดแบบนี้ นรมนก็วางใจ

“มีปัญหาลำบากอะไรก็บอกฉันได้ไม่ต้องเกรงใจนะ”

“ทำไมต้องเกรงใจล่ะ? ยังไงตระกูลโตเล็กของพวกคุณก็ติด หนี้ตระกูลเจริญไชยของเรา ไม่ว่าเราต้องการอะไรก็เป็นหลักการที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้”

คมทิพย์ไม่รู้ว่าตื่นตั้งแต่ตอนไหน สิ่งที่พูดออกมาทำให้นรมน ตกตะลึง

“มองอะไร? ฉันพูดไม่ถูกเหรอ?” คมทิพย์เชิดคอ ท่าทางนั้นกวนตีนมาก แต่นรมนก็รีบพยัก

หน้า

“ถูกๆๆ เธอพูดถูกทั้งหมด เธอสวย เธอมีเหตุผล”

“นั่นก็จริง ใครใช้ให้ฉันสวยล่ะ”

คมทิพย์พยักหน้าอย่างไม่ฝักฝ่ายใด แต่จากนั้นก็ลุกขึ้น คว้า คอเสื้อนรมนไว้ทันที แล้วดึงมันลงมา

“เฮ้ คมทิพย์……

ถูกถอดเสื้อคลุมในที่สาธารณะ นรมนก็ไม่ทันได้ตั้งตัว และที่นี่ ก็ยังมีปัญญ์อีกด้วย

ปัญญ์รีบหลับตา แต่สีหน้ากลับแดงแล้ว

“บาดเจ็บตรงไหน?”

คมทิพย์ขมวดคิ้ว ทำหน้ากังวลและเป็นห่วง

หัวใจนรมนร้อนระอุ แผดเผาทันที รู้สึกได้ว่าความรักระหว่าง เธอกับผมทิพย์มันกลับมาแล้ว

“ไม่ได้บาดเจ็บ ฉันแสดงละครให้ทุกคนดู มีถุงเลือดอยู่ด้านใน เลือดพวกนั้นคือเลือดในถุง ไม่ใช่เลือดของฉัน”

ดมทิพย์ตกตะลึงจริงๆ

เธอมองนรมน หลังจากเห็นบนร่างกายน มันไม่มีรอยแผลเป็น จริงๆ ก็ขมวดคิ้วพูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจ “เธอเรียนรู้เรื่องไม่ดีตาม บริศ จริงๆ ด้วย”

“แต่กับเธอ ฉันยังเป็นเหมือนเดิมนะ”

นรมนกอดเธอจากด้านหลัง

“คมทิพย์ ต่อไปห้ามพูดตัดความสัมพันธ์กับฉันง่ายๆ อีกแล้ว นะ เธอก็รู้ เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในชีวิตนี้ก็คือเธอ ถ้าเธอไม่ ต้องการฉันฉันจะเสียใจมาก

ร่างคมทิพย์แข็งทื่อทันที ดวงตาก็มีความอบอุ่นเล็กน้อย

“เรื่องพ่อแม่ฉันทำให้ฉันเสียใจมากจริงๆ ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้ คิดอะไรมาก เห็นกับตาตัวเองว่าคนคนนั้นคือบุริศร์ ฉันก็เลยเป็น บ้านรมน เธอก็รู้ จะเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น แต่ห้ามเป็นเธอคนเดียว ยิ่งห้ามเป็นคนที่เธอเกี่ยวข้อง ฉันทนไม่ได้

น้ำตาคมทิพย์ไหลสะอึกสะอื้นลงมา

ทุกวันนี้พฤกษ์ไม่กล้าคุยเรื่องใดๆ เกี่ยวกับตระกูลโตเล็กและ นรมนข้างๆ หูเธอ แต่เขาจะคุยกับปัญญ์

คมทิพย์ได้ยินบางอย่างจากข้างๆ จริงๆ แล้วก็เป็นห่วง แทบ อยากจะติดปีกบินไป แต่เธอยังผ่านช่วงเวลาสำคัญของพ่อแม่ไปไม่ได้

ในขณะนี้รู้แล้วว่าเรื่องพ่อแม่ไม่เกี่ยวข้องกับบริศร์ คนทิพย์ นึกถึงเรื่องไร้ยางอายที่ตัวเองทําลงไปเพื่อแก้แค้นพวกเขา เธอ แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีหน้าไปเจอนรมน แต่ไม่คิดเลยว่านรมนจะ มาหาเอง

นรมนจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคนทิพย์คิดอย่างไร?

เธอพูดเสียงทุ้ม “มันผ่านไปแล้ว ต่อไปเรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อ กัน ไม่ว่าเจอเรื่องอะไร เธอต้องห้ามปิดบังฉันนะโอเคไหม?”

“โอเค”

ในที่สุดทั้งสองก็ให้อภัยต่อกัน

ระหว่างนรมนและคมทิพย์คุยกันไม่จบไม่สิ้น ปัญญ์เห็นพวก เธอเป็นแบบนี้แล้วก็ดีใจแทนพวกเธอ

โดยไม่รู้ตัว นรมนก็พูดถึงพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนและเนตรา คมทิพย์ฟังจบก็มองเธออย่างสงสัยแล้วพูดขึ้น “เธอทนเนตราผู้ หญิงคนนั้นได้จริงๆ เหรอ? ไม่ใช่สิ เธอเลี้ยงพ่อแม่ไปทำไม? หลอกใช้เธอปูทางให้เนตราเหรอ?”

“เหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ

พูดถึงตรงนี้ นรมนก็เสียใจเหมือนกัน

“ช่างเถอะ ถือเป็นการตอบแทนพระคุณที่พวกเขาเลี้ยงดู แค่ เนตราไม่ก่อเรื่อง ไม่ใช่ว่าฉันดูแลเธอไม่ได้”
ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ ผมทิพย์ก็ค่อนข้างโกรธทันที

“เธอเลี้ยงดูพ่อแม่เพื่อให้มาควบคุมเธอสินะ”

“เอาล่ะ ไม่ว่าฉันแล้ว เธอกับปัญญรักษาบาดแผลที่นี่ให้เต็มที่ นะ รอบริศร์กลับมาแก้ไขปัญหาเรื่องนี้แล้ว ฉันกับพวกเธอก็ไป รับคุณลุงนารธิปกลับบ้านด้วยกัน

คมทิพย์และปัญญ์ชะงักทันที จากนั้นก็พยักหน้า

“ก็ไม่รู้ตอนนี้พ่อฉันเป็นยังไงบ้างแล้ว? เธอว่าบุริศร์พาพวกเขา กลับมาได้จริงๆ ไหม?”

“ได้สิ! ฉันเชื่อใจเขา

นรมนส่งแววตาเด็ดเดี่ยวให้ความกล้าหาญและความหวังกับ คมทิพย์

“แค่เขาพาพ่อฉันกลับมา ฉันยอมแบกรับหนามเพื่อขอโทษ

เลย”

“รู้แล้ว”

นรมนและคมทิพย์คุยกันสักพัก จากนั้นก็กลับไปที่ห้องผู้ป่วย โรงพยาบาลของตัวเอง

ชัยยศบอกเธอ คิมและคุณท่านตระกูลพรโสภณมาแล้ว นรมนค่อนข้างกังวล

ถึงแม้เรื่องการจับกุมตัวเชษฐ์นั้นตัวเองจะทำผลงานออกมา แต่เรื่องที่โดนแทงยังทำให้หลายๆ คนเป็นห่วงมากจริงๆ
เธอถอนหายใจ จากนั้นก็ผลักประตูเดินเข้าไป

“แม่ คุณตา พวกคุณมาแล้วเหรอ?”

นรมนยิ้มบางๆ จากนั้นก็เดินเข้ามา

“นรมน ลูกเป็นยังไงบ้าง? เจ็บตรงไหนไหม? เจ็บหนักขนาด นั้น ลูกยังไปไหนมาอีก? รีบมาให้แม่ดูสิ

คิมไม่กี่วันนี้เนื่องจากการดูแลของคุณท่านตระกูลพรโสภณ สีหน้าก็ดีขึ้นมาก ในขณะนี้เมื่อเห็นนรมน ฝีเท้าก็เร็ว

นรมนแลบลิ้นอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย เล่าเรื่องที่ตนไม่ได้รับบาด เจ็บให้ฟังอีกรอบ

คุณท่านตระกูลพรโสภณและคิมตกตะลึง

คุณท่านตระกูลพรโสภณยังเป็นคนที่ตอบสนองเร็วที่สุด

“ยัยเด็กคนนี้ ถึงจะเป็นการแสดง ยังไงเธอก็โทรหาฉันกับแม่ เธอหน่อยสิ ให้เราได้รู้ ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ เธอดูสิ เธอไม่พูด อะไรสักคำ ยังเห็นฉันเป็นคนสําคัญของตัวเองอยู่หรือเปล่า?”

คุณท่านตระกูลพรโสภณโกรธแล้วจริงๆ

นรมนรีบเดินเข้าไปปลอบ

“คุณตา ไม่ใช่นะคะ ถ้าฉันบอกพวกคุณล่วงหน้า พวกคุณจะ มาหาฉันได้เหรอ? พอคนข้างนอกเห็น โอ๊ยตาย นรมนโดนแทง บาดเจ็บ คนในครอบครัวตัวเองไม่มาเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล ฉันก็เสียหน้ามากไม่ใช่เหรอคะ? จากนั้นมันก็จะไม่สำเร็จ!
“งั้นก็ห้ามโกหกพวกเรา

คุณท่านตระกูลพรโสภณเหมือนเด็ก อย่างไรก็ตามยังคงทําท่า ทางเกลี้ยกล่อมไม่ได้

คิมยิ้มทันที

“เอาล่ะ พ่อ นรมนไม่ได้เป็นอะไรก็ดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ? พ่อ อยากให้เธอบาดเจ็บจริงๆ หรือไง?”

“ฉันเปล่าสักหน่อย”

คุณท่านตระกูลพรโสภณก็หายโกรธเล็กน้อย

“มา ให้แม่ดูดีๆ หน่อย”

คิมจับมือนรมน เห็นลูกสาวฉลาดแบบนี้ มีความรับผิดชอบ แบบนี้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าตัวเองปล่อยวางได้แล้ว

“นรมน เส้นทางในอนาคตยังอีกยาวไกล ลูกต้องให้ความ สำคัญกับตัวเองนะ”

ทันใดนั้นนรมนก็รู้สึกหัวใจค่อนข้างหนักอึ้ง

อาการป่วยของคิมยังคงแพร่กระจาย มิลินเคยบอกว่ารักษา ไม่ได้ เวลาในการอยู่ร่วมกันของเธอและแม่เธอยิ่งสั้นลงเรื่อยๆ แล้ว

แต่เชษฐ์มันดันสร้างเรื่องมากมายขนาดนี้ ครอบครองเวลา ของเธอไป และทำให้เธอไม่มีเวลาอยู่กับคิม

นรมนกอดคิม พูดขึ้นสะอึกสะอื้น “แม่ ฉันอยากให้แม่อยู่กับฉันทนี่ อยากให้อยู่กับ

ยัยหม แม่กับตลอดได้ยังไง? ต่อไปจะบุรี ศ พวกๆ อยู่”

“แม่—”

เธอค่อนข้างอยากร้องไห้แล้ว

คุณท่านตระกูลพรโสภณก่อนพูดขึ้น ในเมื่อเธอเป็นอะไร เธอกลับ

“คุณตา บุริศร์ไปต่างประเทศ ตอนกลางคืนกลับมา

เรื่องไม่กี่ที่รู้ นรมนบอกท่านตระกูลพรโสภณ

คุณท่านตระกูลพรโสภณตกตะลึงพัก ก่อนพูดขึ้นอย่างเคือง เขายุ่งๆ

ข่าวเกี่ยวกับเชษฐ์ถูกจับกุมยังคงปิดกั้นราวภายบางอย่างในด้วย

นรมนพยักหน้า

คิ้วท่านตระกูลพรโสภณขมวดเข้ากันแน่น

“แล้ว ก็เขากลับมา ให้พาเธอร่างกายแม่แย่มาก เธอหล่อนนั่งกันไป ฉันจะออกไปเดินเล่น

คุณท่านตระกูลพรโสภณอาจจะต้องการมอบพื้นที่ให้บรมน และคิมคุยกันตามลำพัง ยกเท้าเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย

นรมน ให้คิมนั่งบนเตียงผู้ป่วย ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง “แม่ สุขภาพร่างกายแม่เป็นยังไงบ้าง?

“ไม่กี่วันนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงแม่นะ แม่อยากคุยกับ ลูกเรื่องบุริศร์”

“เกิดอะไรขึ้นกับเขาเหรอคะ?”

ทันใดนั้นนรมนก็เครียดขึ้นมา

คิมจับมือเธอแล้วยิ้มขณะพูดขึ้น “ลูกไม่ต้องเครียด ไม่มีอะไร แค่แม่ได้ยินว่าอำนาจบุริศร์ที่ต่างประเทศก็ยิ่งใหญ่มาก ที่ต่าง ประเทศมีอำนาจหลักๆ สามกลุ่ม มีเชษฐ์ มีองค์กรR และยังมี สหภาพQT แต่หลักๆ สหภาพ คือทำธุรกิจ ไม่ค่อยเข้าร่วม เรื่องระหว่างแก๊ง ช่วงนี้แม่ได้ยินจากคุณตาว่าบุริศร์คือหัวหน้า ของสหภาพQT”

“ใช่เหรอคะ?”

นรมนไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้มากนัก แต่พอรู้ว่าบริศร์มี อำนาจต่อสู้กับองค์กรR เธอก็วางใจ คิมเห็นนรมนทำท่าสับสน ก็ยิ้มขณะพูดขึ้น “ลูกน่ะ ไม่รู้จัก

ผู้ชายของตัวเองจริงๆ สินะ”
“ฉันแค่รู้ว่าเขารักฉัน รักครอบครัวของเราก็พอแล้วค่ะ อย่าง อื่นฉันไม่สนใจ แม่บอกฉันเรื่องพวกนี้ เพราะอยากให้ฉัน สบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะเกิดเรื่องที่ต่างประเทศ ใช่ไหม?”

“อืม แม่ทำเพราะแบบนี้แหละ”

คิมเห็นลูกสาวตอนนี้ยิ่งโตเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ ก็ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นใจมาก

“พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนของลูกมาเยี่ยมลูกหรือยัง? ประโยคนี้ทำให้นรมนค่อนข้างเสียใจ เธอส่ายหน้า ยิ้มขณะพูดขึ้น “ช่วงนี้พวกเขายุ่งมาก

ดวงตาคมหนักอึ้งขึ้น แต่ก็ยิ้มขณะพูดขึ้น “นรมน แม่รู้ว่าลูก เป็นเด็กดี แต่บางครั้ง อย่าสร้างปัญหาให้ตัวเอง โดยไม่จําเป็น เพราะความใจดีของตัวเอง แม่รู้ว่าบุญคุณของการเลี้ยงดูมันยิ่ง ใหญ่มาก แต่แม่ก็เห็นแก่ตัว แม่ไม่อยากให้ลูกได้รับความอ ยุติธรรม บางเรื่อง แม่เชื่อว่าลูกจะจัดการมันได้เป็นอย่างดีด้วย ตัวเอง ใช่ไหม?”

ได้ยินคิมพูดแบบนี้ นรมนก็รู้ว่าคิมอาจจะรู้เรื่องเนตราแล้ว และรู้ว่าพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนหลอกใช้ประโยชน์จากเธอ เธอ ก็พยักหน้า

“แม่ ตราบใดที่มันไม่ได้เกินไป ฉันไม่อยากฉีกหน้าพวกเขา ยังไงแล้วพวกเขาก็เลี้ยงดูฉันจนเติบโต ไม่มีพวกเขาก็ไม่มีฉันใน ตอนนี้”
พูดถึงเรื่องนี้ คิมก็รู้สึกผิดในใจเป็นพิเศษ

“นรมน ต้องโทษแม่ทั้งหมด ทั้งหมดเป็นความผิดของแม่ใน ตอนนั้น

“แม่ มันผ่านไปหมดแล้ว”

ตอนนี้นรมน ให้อภัยแล้วจริงๆ ไม่อยากให้คิมคิดมาก รีบ ปลอบเธอ

ในขณะนี้ ด้านนอกจู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังผ่านเข้ามา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ