บทที่ 893 เราไม่ต้องการผู้ถือหุ้นแล้ว

ทันใดนั้นประธานเคนก็ตกใจสะดุ้งกับสายตานริมน ถ้าไม่ใช่ว่ารู้ว่าบุริศร์ไม่สามารถปรากฏตัวที่นี่ได้ เขาคิดว่าตัว เองเจอบุริศร์เข้าแล้ว

ผู้หญิงคนนี้อยู่กับบริศร์มาเป็นเวลานานแล้วใช่ไหม แม้แต่ แววตาดุดันก็กลายเป็นแบบนี้?

ในใจประธานเคนพูดพล่ามสองที แต่ใบหน้ามองนรมนอย่าง แข็งแกร่งแล้วพูดขึ้น “ทำไม? ฉันพูดผิดเหรอ? ในเมื่อเป็นผู้ถือ หุ้นกันหมด มีอะไรพูดกับเราไม่ได้เหรอ? พวกคุณคุยกระซิบ กระซาบกับพฤกษ์ต่อหน้าพวกเรา ใครจะไปรู้ว่าพวกคุณไม่ได้คิด อะไรอยู่?”

นรมนเห็นความร้อนตัวในดวงตาประธานเป็นแวบผ่านไป ที่แท้ก็ไม่ใช่ว่าไม่กลัวอะไรเลยนี่หน่า

นรมนหันตัวไป นั่งตำแหน่งบุริศร์อย่างมั่นคง

“ประธานเคน ฉันต้องอธิบายให้คุณฟังไหมว่าฉันพูดอะไรกับ พฤกษ์? คุณเป็นอะไรสำหรับฉันเหรอ? คุณมีหุ้นในบริษัท มากกว่าฉันเหรอ?”

ถือว่านรมนมองเข้าใจ ตอนนี้บริศร์ไม่อยู่ เธอเป็นผู้ถือหุ้น ใหญ่ที่สุด ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น และบุริศร์มอบอำนาจให้เธอด้วย

ประธานเคนเห็นท่าทางเฉยเมยของนรมน ในตอนนี้ ก็ค่อนข้าง ปวดรากฟันอย่างอดไม่ได้ แต่ก็พูดขึ้นอย่างอุ่นเคือง “ตอนนี้ไฟ มันลนกันแล้ว คุณนายเทวินบุริศร์พูดจาไร้สาระให้น้อยลงหน่อย เถอะ”

“งั้นได้ ฉันขอถามหน่อย บริษัทฮวยกรุ๊ปจำกัดอยู่มาตั้งหลาย ปี เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หรือเราเลี้ยงฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัท เสียข้าวสุกกันล่ะ? บริษัทไม่มีบุริศร์ ผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นอยู่ ที่นี่ได้เงินเดือนสูงไปทำไม? ฉันไม่รู้ว่าบริษัทยั่วยกรุ๊ปจำกัดกลาย เป็นองค์กรการกุศลตั้งแต่เมื่อไร ช่วยให้บำนาญผู้สูงอายุคนอื่น ด้วยเหรอ?”

นรมนพูดจาชัดเจน มีความโกรธนิดหน่อยอย่างเห็นได้ชัด

เธอพูดกับพฤกษ์ “พฤกษ์ ไปลาพักร้อนแบบให้เงินกับผู้จัดการ เคนซะ ค่าใช้จ่ายพยาบาลอะไรบริษัทพวกเราออกให้ แล้วไปดู ว่าเรื่องนี้ใครเป็นผู้รับผิดชอบ ถอนทั้งหมดตั้งแต่บนลงล่าง ให้ ฝ่ายประชาสัมพันธ์โพสต์วิธีการจัดการของพวกเราออกไปอีก ส่วนให้คนไปแจ้งตำรวจ สอบสวนคดีผู้เสียชีวิตอุบัติเหตุแรงงาน ข้ามชาติ ที่เหลือคือให้ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเอาสัญญา ประกันชีวิตผู้เสียชีวิตและเงินชดเชยของบริษัทไปเยี่ยม ครอบครัวแรงงานข้ามชาติ หน้าที่นี้ใครจะทำ

นรมนมองห้องประชุม

ผู้ถือหุ้นแต่ละคนเบือนหน้าหนีทันที กลัวว่านรมนจะพูดชื่อตัวเอง

นโมนเสียงฮึดฮัดพอใจ

“ถ้าพวกคุณออกไปเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญเวลาบริษัท เกิดเรื่อง แล้วเชื่อฟังเป็นแบบนั้น งั้นรอโบนัสสิ้นตอนบุริศร์ครั้งด้วยซ้ำ ตอนมันอะไรขึ้นว่าบริศร์ไม่อยู่ ตั้งใจจะ ฉวยโอกาสยึดบัลลังก์ หรือว่าความตั้งใจคุณจะบริษัทเหลือพวกคุณถือหุ้นพวกไว้ใช่เพราะบริษัทต้องการ พวกคุณแต่บุริศร์เป็นห่วงที่ในปีนั้นพวกคุณอยู่ทำงานกับ พ่อฉันเฝ้าดูแลบริษัทไม่ง่ายเลยให้โอกาสให้บำนาญพวก คุณ พวกคุณพวกตอนได้ถ้าไม่อยากบริษัทอีกต่อไป ใครอยากถอนตัวจากบริษัท จดบันทึกให้ทีละคน ตระกูล เล็กพวกเราเงินสำรองมากขนาดนั้นหรอก บริษัทร่วม ทุนใช่ไหมเหมืองน้ำมันแอฟริกาตะวันออกของเราคงมี กำไรไหม ถอนกลับมาให้ฉันทั้งหมด เราไม่ต้องการถือ หุ้นแล้ว”

เมื่อนรมนทิ้งพูดนี้ออกไป ทำให้สีหน้าถือหุ้นสอง

เปลี่ยนไป

คุณนายเทวินบุริศร์ เพื่อบังคับให้คุณทำอะไร ประธานเคนเป็นคนให้พวกเรามา
“ใช่ๆๆ ประธานเคนให้พวกเรามา เราไม่รู้อะไรทั้งนั้นจริงๆ

นะ”

ผู้ถือหุ้นอื่นๆ สองสามรายผลักดันทุกอย่างให้กับประธานเคน

ประธานเคนโกรธจนมุมปากกระตุกเล็กน้อย “พวกคุณพวกนี้ เกินไปแล้วจริงๆ

แต่ตอนนี้ไม่ว่าประธานเคนจะพูดอะไร ผู้ถือหุ้นรายอื่นก็ไม่ร่วม มือกับเขาแล้ว

นรมนเห็นจุดประสงค์ตัวเองสำเร็จ ก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ใน เมื่อทุกคนไม่มีธุระแล้ว แล้วมีปัญหากับวิธีการแก้ไขปัญหาของ ฉันเมื่อกี้ไหม?”

“ไม่มี ไม่มีปัญหา”

“งั้นกลับไปเถอะ รอโบนัสสิ้นปี ช่วงนี้ก็ไปเที่ยวตามใจชอบ พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง แค่หวังดีกับตระกูลโตเล็กด้วยใจจริง บุริ ศร์ของเราจะไม่ปฏิบัติแย่ๆ กับทุกคน แต่ถ้ามีพวกเกลือเป็น หนอนคิดจะทรยศพวกเรา ก็อย่ามาโทษบุริศร์ของเราว่าไม่ เกรงใจใครตอนกลับมาก็แล้วกัน”

คำพูดนี้ของนรมนหมายถึงใคร ทุกคนก็รู้แน่นอน

เดิมทีคิดว่านรมนเป็นผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งควบคุมอะไรไม่ได้ แต่เห็นเธอจัดการทุกอย่างด้วยความใจเย็น แต่ละคนก็ไม่กล้า พูดอะไรจริงๆ
ประธานเคนพาผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ออกไปด้วยความขุ่นเคือง

นรมนแค่รู้สึกปวดศีรษะอย่างแท้จริง

พฤกษ์เห็นนรมนสีหน้าไม่ค่อยดี ก็พูดเสียงทุ้ม “คุณนายเทวิน ให้ผมไปดีกว่า แรงงานข้ามชาติเสียชีวิตไปแล้ว ตอนนี้อารมณ์ ของคนในครอบครัวพวกเขาค่อนข้างสะเทือนใจ ถ้าประธานบุรี ศร์ไม่อยู่ ให้ผมไปจะเหมาะสมที่สุด คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผม จัดการมันได้”

“ให้ฉันไปดีกว่า ทางด้านคมทิพย์กับปัญญ์ยังต้องการคุณ

นรมนกดขมับตัวเอง จากนั้นก็ยืนขึ้น

เธอมองพฤกษ์ ยิ้มขณะพูดขึ้น “ดูแลพวกเขาให้ดี อย่าให้พวก เขาได้รับผลกระทบเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดของคุณในตอนนี้ จริงสิ คุณมาที่นี่ ทางด้านพวกเขามีคนเฝ้าไหม?”

พฤกษ์ชะงักไป จากนั้นก็ส่ายหน้า

นรมนรีบพูดขึ้น “คุณรีบกลับไป เรื่องทางด้านบริษัทฉันจัดการ เอง คุณไม่ต้องเป็นห่วง อีกไม่นานบุริศร์จะกลับมา ทางนี้จะไม่มี ปัญหา ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องกังวลมากที่สุดคือพวกเขาสองพี่น้อง จู่ๆ คุณอารองเชษฐ์สร้างหายนะให้กับตระกูลโตเล็ก ลงมือกับบุรี ศร์ ถึงแม้เรื่องนี้ทำให้เราไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ยังมีร่องรอยอยู่ ถึง ขนาดรู้เหตุและผลด้วย แต่ที่พวกเขาลงมือกับตระกูลเจริญไชย อย่างไร้เหตุผล ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายแบบนั้นตั้งแต่ต้นจน จบ ตอนนี้ตระกูลเจริญไชยเหลือแค่คมทิพย์กับปัญญ์ คุณควรอยู่ เคียงข้างเขาตลอดเวลาดีกว่า ตระกูลโตเล็กมีคนอื่นๆ อยู่ แต่เขาคุณ รีบกลับไป

ไม่ทำไม จิตใจนรมนค่อยสบายใจ

พฤกษ์ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ ชะงักจากนั้นก็ลังเลขณะพูด ขึ้น “แต่ประธานบริศร์อยู่ คุณนายเทวินไปที่คนเดียวจริงๆ

“ฉันจะหาคนไปด้วยกับฉัน รีบกลับเถอะ

“โอเคครับ”

พฤกษ์นรมนว่ารู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย

หลายแล้ว แม้ตอนตานรมนยังมีชีวิตอยู่ คุณอารองเชษฐ์สร้าง ปัญหามาสักระยะหนึ่ง ตอนนี้ทำอีกครั้งไม่เป็นไปไม่ได้ แต่นรมนถูก เกิดอะไรขึ้นกับตระกูล

ตระกูลเล็กได้ติดต่อกับตระกูลคุณอารองเชษฐ์ก็ตายตระกูลเจริญไชย และเอาพ่อคม ทิพย์ไปด้วย ใครไปว่าในนั้นเรื่องสกปรกอะไร? ตอนนี้คมทิพย์และปัญญ์เสี่ยงอันตรายมากที่สุด

พฤกษ์วิ่งออกไปอย่างเร่งด่วน

ถ้าเป็นไปได้ นรมนอยากตามไปจริงๆ ขาเป็น อย่างไรบ้าง และอยากดูว่าคมทิพย์ในตอนเป็นอย่างไร แต่เธอ ไปได้
เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่คุณอารองเชษฐ์เป็นคนทำจะดีที่สุด ไม่ อย่างนั้นเธอจะต้องให้ชายคนนั้นชดใช้จริงๆ! นรมนรู้สึกว่าตัวเองยิ่งปวดศีรษะ

และในขณะนี้ กานต์ก็โทรหานรมน

“หม่ามี้ ผมเจอว่าบริษัทมีคนโอนเงิน

นรมนชะงักเล็กน้อย

“ลูกว่าไงนะ?”

“บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดของเรามีคนโอนเงิน โอนไปบัญชีต่าง ประเทศ และเงินจํานวนไม่น้อยด้วย มากกว่าพันล้าน”

หางตานรมนสั่น

“ลูกแน่ใจนะว่าเป็นบัญชีต่างประเทศ หาได้ไหมว่าบัญชีอีก ฝ่ายมาจากไหน?”

“อีกฝ่ายใช้บัญชีปลอม ตามสถานการณ์ปกติ การโอนเงิน แบบนี้เป็นการฟอกเงิน หม่า ทักษะคอมพิวเตอร์อีกฝ่ายไม่แย่ เลย”

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ นรมนก็นวดขมับตัวเองอีกครั้ง

“ลูกเทียบกับเขาแล้ว ใครเก่งกว่ากัน?”

แน่นอนว่ากานต์ฟังความเหนื่อยล้านรมนออก ตั้งแต่เกิดเรื่อง นรมนไม่ได้พักผ่อนเลย ตอนนี้บริษัทก็เกิดเรื่องอีก กานต์ค่อนข้างสงสารหมา

“ผมคงจะทำให้ร่องรอยหายไปได้ จากนั้นก็โอนเงินไปฝากไว้ อีกบัญชี”

“ระวังหน่อยนะ”

นรมนรู้ บางเรื่องตัวเองเข้าไปแทรกไม่ได้

หลังจากกานต์วางสายไป นรมนก็ลุกขึ้นไปฝ่ายการเงิน

ผู้จัดการฝ่ายการเงินเห็นนรมนมา ถึงแม้ไม่ได้คุ้นเคย แต่เรื่อง ในห้องประชุมพฤกษ์ก็ได้อธิบายก่อนจะไปแล้ว แน่นอนว่าผู้ จัดการรู้ว่าคนที่ดูแลบริษัทในตอนนี้คือใคร

เธอรีบลุกขึ้น

“คุณนายเทวินบุริศร์ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรคะ?

“เมื่อกี้ใครใช้คอมพิวเตอร์?”

นรมนรู้ ถ้าเป็นแฮกเกอร์จริงๆ คนเหล่านี้ไม่สามารถตรวจสอบ ได้ แต่เธอก็ยังถาม

ในห้องทำงานมีคนไม่เยอะ ได้ยินนรมนถามแบบนี้ ก็เงยหน้า ขึ้นด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็ส่ายหน้า

นรมนเห็นพวกเขาไม่เหมือนโกหก จึงพูดกับนักบัญชีว่า “เอา เงินก้อนหนึ่งให้ฉัน ใช้เป็นการชำระเงินค่าชดเชย

“ค่ะ คุณนายเทวินบุริศร์ เท่าไรคะ?”
“ห้าแสน”

หลังจากนรมนบอกไป ก็โทรหานาวิน

“ขับรถมารับฉันที่บริษัท พาฉันไปที่ที่หนึ่งหน่อย

นรมนรู้ ถ้าตัวเองไปที่เกิดเหตุ จะกลายเป็นจุดสนใจของสื่อ ทั้งหมดแน่นอน อาจจะถูกกักตัวไว้ที่นั่นออกมาไม่ได้ แต่ตอนนี้ถ้า เธอไม่ไป ก็ไม่มีใครไปได้อีกแล้วจริงๆ

ถึงจะรู้ว่ามันเป็นกับดัก นรมนก็ต้องไป เพื่อบริศร์ เพื่อ เกียรติยศบริษัท เธอต้องไป

เมื่อนาวินมาถึง นรมนก็รอตรงประตูทางเข้าบริษัทแล้ว “คุณนายเทวิน ขอโทษครับ ผมมาช้า”

นาวินหายใจหอบ

นโมนเหลือบมองเขา ส่ายหน้า

“ไม่เป็นไร ขับรถเถอะ พาฉันไปที่สถานที่ก่อสร้าง

เมื่อนรมนพูดประโยคนี้ออกไป นาวินก็ชะงักทันที

“คุณนายเทวิน คุณชายป้องบอกว่าคุณอย่าไปเลยดีกว่า เรื่อง นี้ให้เขาไปจัดการ”

“เขาเป็นหมอ จะเข้าไปยุ่งทำไม? นี่เป็นเกมที่พุ่งเป้าไปที่ ตระกูลโตเล็กชัดๆ ป้องไม่มีภาระหน้าที่ที่ต้องช่วยเหลือเรา และ โพนี่ก็ท้องแล้วด้วย ถ้าป้องเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาฉันไม่ใช่แค่ เสียใจกับโพนี่ แต่จะยิ่งเสียใจกับบุริศร์ เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องฟังเขา ให้ฉันไปก็พอ

นรมนรู้เจตนาของป้อง บางทีป้องก็มองอะไรบางอย่างออก เช่นกัน แต่เธอไม่สามารถให้ตระกูลพรรณโรจน์เข้ามาเกี่ยวข้อง

ได้

ขณะที่นาวินไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี โรลส์-รอยซ์ โฮลดิงส์ที่ ไม่เป็นจุดสนใจคันหนึ่งก็ขับมาตรงหน้านรมน

ขณะที่กระจกรถเลื่อนลงมา นรมนก็ตกตะลึงทันที

เป็นเขาได้อย่างไร?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ