บทที่ 850 ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเกินไปจริงๆ
“เด็กคนนี้ รีบลุกขึ้นมา มีอะไรจะพูดให้ลูกลุกขึ้นก่อนค่อยว่า กัน”
คิมรีบประคองนรมน แต่นรมนพูดเสียงทุ้ม “แม่ ฉันพาคุณน้ามา”
“น้าอะไร? ลูกมีคุณน้าที่ไหน?
คิมพูดจบทั้งร่างก็ตกตะลึง
เธอจ้องมองนรมน ไม่ค่อยเข้าใจว่าเธอพูดอะไร
“ลูกพาใครมา?”
“น้าฉัน เทย่า อยู่นอกประตู
เพิ่งสิ้นคำพูดนรมน คิมก็ปล่อยมือเธอทันที พูดขึ้นอย่างเป็น ชา “ไปซะ!”
“แม่ แม่ฟังฉันพูดก่อน
“ฉันสั่งให้เธอออกไป! พาหล่อนออกไปด้วย!”
การพลิกหน้ากลายเป็นโกรธของคิมกะทันหันทำให้นรมน ไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ไม่ได้โกรธ
“แม่ ทำไมแม่ถึงขับไล่คุณน้าแบบนี้?”
“ฉันบอกแล้ว ให้เธอพาหล่อนออกไป ต้องให้ฉันพูดเป็นรอบที่สามเหรอ? ถ้าเธอกตัญญูกับฉันจริงๆ เห็นฉันเป็นแม่เธอจริงๆ ตอนนี้พาหล่อนออกไปซะ ชีวิตนี้อย่าปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก
คิมพูดอย่างเด็ดขาด
นรมนมองเธอ พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันมัดเธอมา ด้านนอกอาจจะ มีคนของเธอ ถ้าฉันพาเธอออกไปจากที่นี่ ฉันอาจจะไม่มีโอกาส ได้เจอแม่อีกแล้วก็ได้
“หมายความว่าไง?”
คิ้วคมขมวดเข้าหากันแน่น
นรมนพูดเสียงทุ้ม “ฉันรับเธอมาจากประตูทางเข้าบ้านคุณตา เธอบอกว่าเธอคิดถึงคุณ ตั้งหลายปีแล้ว อยากกลับมาพบกัน แบบสองพี่น้อง”
“เหลวไหล!”
คิมเป็นคนที่มีหลักการและได้รับการศึกษา แต่ขณะที่นรมนูพูด อยู่เธอก็พูดโพล่งคำหยาบออกมา มันทำให้นรมนตกตะลึง
“แม่ คุณ…….
“ฉันกับเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์พี่น้องกัน ถ้าเลือกได้ ฉัน ยินยอมไม่เกิดแม่เดียวกับเธอ”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
นรมนค่อนข้างสงสัย
คิมมองเธอ ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “เรื่องมันยาว ลูกลุกขึ้นก่อนเถอะ ระวังร่างกายหน่อย สภาพแม่ในตอนนี้มีชีวิตอยู่ได้ไม่ นาน ถ้าให้ลูกแท้งเด็กที่กว่าจะท้องได้ แม่คงตายตาไม่หลับ
“แม่ แม่อย่าพูดแบบนี้
นรมนฟังแล้วในใจเจ็บปวด
หลังจากเธอลุกขึ้น ก็ได้ยินคิมถามขึ้น “ลูกบอกว่ารอบๆ นี้เป็น คนของเธอเหรอ?”
“อาจจะ เราเห็นคนของเธอที่สนามบินกับประตูทางเข้าสถานี ตำรวจ ตอนนี้มาที่นี่ก็ไม่รู้ว่า……
“พาเธอเข้ามาเถอะ”
จู่ๆ คิมก็พูดแบบนี้ กลับทำให้นรมนตกตะลึง
“ว่าไงนะคะ?”
“พาเธอเข้ามา”
คิมพูดอีกครั้ง นรมนถึงได้ตอบสนอง
เธอรีบออกไป ให้นภดลพาเทย่าเข้ามา ตัวเองประคองปาณี เข้ามาในบ้าน
มิลินเห็นท่าทางการเดินของปาณี ก็พูดเสียงทุ้ม “กระดูก ก้นกบหัก ต้องพักผ่อนสองสามวันห้ามขยับ
“ขอบคุณค่ะ”
นรมนส่งปาณีให้กับมิลินทันที
มิลินทำหน้ามืดมนพูดขึ้น “ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะรักษาเธอ
“ไม่งั้นให้ฉันเรียกกิจจามา?”
นรมนยิ้มเย้าแหย่ แต่ได้ยินมิลินพูดขึ้น “ได้ ให้เขามา ฉัน คิดถึงเขา ทักษะการแพทย์ในชีวิตนี้ของฉันยังไม่ได้สอนเขาเลย
คำพูดนี้ทำให้นรมนชะงัก จากนั้นก็พูดอย่างรู้สึกผิด “ตอนนี้ ยังไม่ได้ อีกสองวันได้ไหม? รอบริศร์จัดการเรื่องทางนี้เสร็จก่อน ฉันรับประกันว่าจะพาเขามาหาคุณ
“เรื่องอะไร?”
“เรื่องน้าฉัน”
สิ่งที่นรมนสามารถพูดได้มีแค่นี้
มิลินเห็นว่าเธอยากที่จะพูด จึงพูดขึ้นอย่างเย็นชา “เอาเถอะ รีบเข้าไป ทางนี้ฉันจัดการเอง”
“ขอบคุณ”
นรมนเพิ่งพูดจบ ปาณีก็ดิ้นแล้วพูดขึ้น “คุณนาย ฉันต้องดูแล
“สภาพเธอในตอนนี้ เธอยังดูแลหล่อนได้เหรอ? ถ้าเธออยาก
นั่งรถเข็นไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ เธอก็ไปดูแลซะ”
น้ำเสียงมิลินแย่มาก แต่นรมนรู้ว่าจิตใจเธอไม่เลวร้าย
นรมนมองปาณี พูดเสียงทุ้ม ให้ความร่วมมือในการรักษาดีๆ ฉันอยู่ที่นี่ไม่ต้องการให้ใครมาดูแลรับใช้ รู้ไหม? แต่เธอต้องพักผ่อนให้เต็มที่ ฉันจะรอเธอคอยเลี้ยงเด็กน้อยกับฉันในอนาคต นะ”
เห็นนรมนพูดแบบนี้ ปาณีก็ทำได้แค่พยักหน้า
บรมนและนกคลพาเทย่าเข้าไปในบ้านคิม
คิมเห็นเทย่าถูกมัดและหมดสติ ดวงตาก็เกิดความซับซ้อนเล็ก
น้อย
ไม่เจอกันตั้งหลายปี เทย่าแก่แล้ว แต่ไม่ได้แก่จริงๆ อย่างน้อย ผิวเธอก็ยังดีอยู่ ไม่เคยสัมผัสลมฝนใดๆ เลย
“พูดให้ฉันฟังหน่อย ในปีที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตเป็นยังไงบ้าง? คำถามของคิมทำให้นรมนตกตะลึงเล็กน้อย
เมื่อครู่นี้ยังไม่สนใจกันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ถาม เรื่องเทย่า?
นรมนรีบบอกคิม ในสิ่งที่ตนรู้ รวมถึงพูดเรื่องเจตต์ด้วย
หลังจากคิมฟังจบแล้ว ก็ทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจแล้วพูด ขึ้น “เธอยังฉลาดแกมโกงเหมือนตอนเด็กๆ หลายปีมานี้ คนข้าง นอกเป็นโล่ให้เธอ เธอซ่อนตัวในสถานพักฟื้นควบคุมทุกอย่าง แต่ทำให้คนอื่นเห็นใจเธอเพราะความรู้สึกซึมเศร้า คนอย่างเธอ น่ะ ไม่มีหัวใจเลย จะทำร้ายตัวเองจนกลายเป็นแบบนั้นเพราะ ผู้ชายคนเดียวได้ยังไง? ฉันเห็นเพลิงไหม้นั้น ในตอนแรก ก็เดาว่า ต้องเกี่ยวข้องกับเธอ”
นรมนทั้งรู้สึกตะลึงงัน
เจตต์ประสบ ในนั้นเธอเป็นคนวางแผนเหรอ? ลูกแท้ๆ ของนะ”
นรมนกล้าจะเชื่อเลย
คิมแท้ๆ หล่อนหลอกเหมือนกัน เธอว่าไหมน้องสาวรัก ของฉันหลายที่ผ่านเธอตามฉันมาฉันตอนนี้ฉันตรงหน้าเธอแล้ว ทําไมเธอยังแกล้งตายอยู่อีกล่ะ
นรมนตกตะลึงทั้งร่าง
แม่ แม่พูดอะไรน่ะเธอ……
“เจอกันหลายสาวก็ยังเหมือนเดิม
ทันใดนั้นเทย่านั่งตัวตรง สภาพสลบนรมนอึ้งไปทั้งร่าง
“คุณ ทําไมคุณ……..
คิมหัวเราะเยาะพูดขึ้น ยัยม ลูกคิดๆ เหรอว่าคนนี้ ของลูกเป็นผู้หญิงอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง”
“หรือใช่?ไงว่าพี่สาวฉันอยู่ที่ไหน? ใช่ไหมพี่สาว
“เธอไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่สาว ฉันขยะแขยง
คิมไม่ไว้หน้าเทย่าเลยสักนิด
นรมนรู้สึกหดหูไปทั้งร่างกาย
เธอคิดว่าตัวเองฉลาด ไม่คิดว่าสุดท้ายก็ยังโดนเทย่าหลอกใช้ ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเกินไปจริงๆ !
“เหตุเพลิงไหม้ของเจตต์ในปีนั้นคุณเป็นคนทำจริงๆ เหรอ?”
นรมนไม่เชื่อ มองเทย่าที่ดูแปลกตาตรงหน้าอีกครั้ง ต้องเอ่ย ปากถาม ดวงตาเทย่าหรี่ลง พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันก็ไม่มีทางเลือก ถ้าไม่
ทำแบบนั้น ฉันไม่มีเหตุผลในการหนีจากโลก”
“คุณมันไม่ใช่คน! คุณมันปีศาจ! ไม่! คุณน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจ อีก! มีคนบอกว่าเสือมันร้ายแค่ไหนก็ไม่กินลูกตัวเอง คุณยิ่งกว่า สัตว์เดรัจฉานอีก คุณเคยคิดไหม ถ้าเหตุเพลิงไหม้ในตอนนั้นฉัน ไปไม่ทัน เจตต์อาจจะตายจริงๆ! เขาดีกับคุณมาก กตัญญูกับคุณ มาก คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?”
นรมนอยากจะตบเธอสักสองที แต่ขยับมือไม่ได้
เพราะไม่ว่าอย่างไร เทย่าก็เป็นผู้ใหญ่ของเธอ และคิมก็อยู่ที่นี่ ยังไม่ถึงเวลาที่เธอลงมือ
คิมได้ยินคำพูดนรมน ก็ยิ้มเยาะพูดขึ้น “เธอไม่มีหัวใจเลย จะสนใจชีวิตลูกชายตัวเองได้ยังไง? สำหรับเธอ ไม่มีใครสำคัญไป กว่าพ่อของเธอแล้ว เพื่อพ่อคนนั้นที่เธอไม่ได้เจอสองสามครั้ง เธอสามารถฆ่าแม่ตัวเองด้วยน้ำมือตัวเองได้ ยังมีอะไรที่เธอทำ ไม่ได้อีกล่ะ?”
“ว่าไงนะ?”
นรมนอึ้งอีกครั้ง
เทย่าเหมือนถูกกระตุ้น ทันใดนั้นเสียงก็พูดเสียงดังขึ้น
“เธอหุบปากนะ! เธอมีสิทธิอะไรมาว่าฉัน? ตอนที่ฉันกับแม่ถูก ไอ้แก่ตายยากของพ่อเธอไล่ออกจากบ้าน เธอเคยรั้งเราไว้ไหม? ตอนที่เราลำบากมากที่สุด เธอไม่แม้แต่จะแบ่งเงินช่วยเหลือมา ให้เราเลยด้วยซ้ำ ฉันเคยไปตามหาเธอที่โรงเรียน ฉันบอกว่าฉัน จะลาออกจากโรงเรียนแล้ว ให้เธอช่วยฉันหน่อย เธอมาเจอฉัน ไหม? เธอยอมเห็นฉันถูกแช่แข็งนอกโรงเรียนเธอ ถูกคนเอาตัว ไป เธอไม่มาเจอฉันเลยสักครั้ง เธอมีสิทธิอะไรมาว่าฉันว่าจิตใจ โหดเหี้ยม?”
คิมมองเธอพูดเรื่องในอดีตออกมา ก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “เธอ รู้ไหมว่าทำไมฉันไม่ช่วยเหลือพวกเธอ? เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันไม่ ห้ามตอนพ่อไล่พวกเธอออกไป? เพราะแม่ไงล่ะ เพราะแม่บอกฉัน ว่าพ่อแท้ๆ ของเธอคือใคร หล่อนบอกฉันว่าชีวิตนี้ของหล่อนรู้สึก ผิดกับพ่อฉันมากพอแล้ว ทำให้ตระกูลพรโสภณอับอาย หล่อน ไม่อนุญาตให้ฉันติดต่อกับพวกเธอ หล่อนเอาชีวิตของหล่อนมา ฉัน ถ้าฉันห้ามไม่ให้พวกเธอออกไป ถ้าฉันไปตามหาพวกเธอหล่อนจะตายต่อหน้าฉัน
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดวงตาคมก็เปียกชื้น
นรมนอึ้งไปเช่นกัน
ทำไมคุณยายขอร้องแบบนี้ล่ะ?
เทย่ากลับส่ายหน้าซ้ำๆ “ฉันไม่เชื่อ! เธอพูดไร้สาระ! นี่มันเป็น ข้ออ้างของเธอทั้งนั้น! เธอพูดขึ้นเพื่อหลอกฉัน! หล่อนจะทำแบบ นี้กับฉันได้ยังไง? ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง? ฉันก็เป็นลูกสาว หล่อนนะ! เป็นลูกสาวที่หล่อนท้องมาสิบเดือน! เธอมีสิทธิอะไรมา ทำกับฉันแบบนี้?”
เห็นท่าทางสะเทือนใจของเทย่า คิมก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “เธอ ไม่รู้หรอกว่าอะไรคือความรัก แม่เลี้ยงดูเธอมา ถึงหล่อนจะรู้ ประวัติชีวิตของเธอ แต่หล่อนก็ไม่ทอดทิ้งเธอด้วยเหตุผลนี้ แต่พา เธอออกไปจากตระกูลพรโสภณ หล่อนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อ เลี้ยงดูเธอ แต่เธอทำอะไรลงไป? ก่อนที่ออกไปจากตระกูลพร โสภณเธอรู้สถานะของตัวเองแล้วใช่ไหม? เธอรู้แล้วว่าเธอไม่ใช่ ลูกของตระกูลพรโสภณใช่ไหม? เธอทำอะไรลงไป? คิดจริงๆ เห รอว่าไม่มีใครรู้? เธอขโมยกระสุนจากปืนพ่อฉันไป เธอไม่รู้เหรอ ว่าการกระทํานี้ของเธอสามารถทำให้พ่อฉันตายได้เลย? ไม่! เธอ รู้ เธอจงใจทำแบบนี้ วันต่อมาเธอเห็นพ่อไม่เป็นอะไร เธอก็ผิด หวังและสงสัย ตอนนี้ฉันจะบอกเธอให้ เรื่องที่เธอทำในคืนนั้นฉัน อยู่ข้างหลังเธอ ฉันไม่คิดเลย น้องสาวของฉัน เธอที่เติบโตที่ ตระกูลพรโสภณมาหลายปี ถึงจะอายุแค่สิบสองสิบสาม แต่เธอจิตใจโหดเหี้ยมอยากจะยืมมือใครสักคนเพื่อฆ่าคนอื่น! ตั้งแต่ นั้นเป็นต้นมา ฉันก็บอกตัวเองว่าฉันไม่มีน้องสาวอย่างเธอ เธอ ไม่ใช่น้องสาวฉัน!”
เมื่อเรื่องราวในอดีตถูกคิมเล่าออกมา ดวงตาสองข้างของเท ย่าก็เบิกกว้าง เธอไม่คิดเลยว่าตอนแรกที่คุณท่านพรโสภณไม่ เป็นอะไรเพราะคิมแอบช่วยชีวิตเขาไว้เบื้องหลัง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
