บทที่ 817 ฉัตรยาตายแล้ว
“นรมน แกฉันอย่างนี้ข้างนอก บางทีฉันอาจจะลังเลเล็กน้อย แต่ในนี้ ต้องฟังคำพูดของฉัน! ถ้าเครื่องส่งสัญญาณของแก สามารถส่งออกไปได้ ก็ถือว่าฉันแพ้ เป็นอย่างไร? ”
เรณูกาล่าพองใจสุด ๆ
นรมนถึงจะนึกขึ้นมาได้ว่าในนี้ไม่มีสัญญาณ หรือจะพูดว่า สัญญาณในนี้ถูกบล็อกไว้
เธอมองนภดลที่ทุกข์ทรมาน วิ่งไปแย่งชิงสะพานไฟอย่างไม่
คิด
“ขวางมันเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคนที่ต้องเข้าไปต่อคือพวกแก
เสียงของเรณุกามีความน่าเกรงขาม บอดี้การ์ดเหล่านั้นวิ่งไป
ทางนรมนทันที
นรมนไม่สนใจพวกเขาอาศัยร่างกายที่คล่องแคล่ว หลบหลีก พวกเขาอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดสามารถเกี่ยวที่จับของสวิตช์ได้ แต่บรรดาบอดี้การ์ดต่างโผเข้ามา
เมื่อนภดลเห็นนรมน เขาเจ็บจนแทบจะไม่หายใจแล้ว เมื่อเขา มองเห็นนรมนพยายามอย่างสุดกำลังเช่นนี้เพื่อเขา ราวกับว่าเขา เห็นฉัตรยา
ไม่!
ฉัตรยาตายแล้ว!
สามารถปรากฏตัวตรงนี้มีแค่เพียงนรมน
นภดลตะโกนร้อง พยายามดิ้นรน แต่กลับไม่อาจต่อต้าน กระแสไฟที่ช็อต ใส่ได้
นมนมองเห็นนภดลแบกรับความเจ็บปวด ถึงจะเสี่ยงถูกบอดี้ การ์ดต่อย ก็เสี่ยงพยายามดึงสวิตช์ลง
ในที่สุดนภดลก็หอบสั้น ๆ
“ไป! รีบไปซะ! ไม่ต้องเป็นห่วงผม นภดลตะโกน มุมปากเต็มไปด้วยเลือด นรมนถึงจะมีสมาธิสู้กับบอดี้การ์ดเหล่านั้น
ถึงแม้ร่างกายของเธอจะไม่เทียบเท่าบุริศร์ และตอนนี้ก็ยังท้อง อยู่ด้วย แต่อาจเป็นเพราะศักยภาพที่ซ่อนอยู่ถูกกระตุ้น นรมน รับมือกับผู้ชายตัวใหญ่เหล่านั้นเหมือนนักรบผู้กล้าหาญ และยัง
เป็นฝ่ายที่เหนือกว่า
เมื่อเรณุกามองเห็นฉากนี้ โมโหจนปากเบี้ยว
“ไอ้พวกไร้ประโยชน์ แม้แต่ผู้หญิงยังสู้ไม่ได้ ฉันให้พวกแกทำ อะไร? กิมจิ! ”
เมื่อนรมนได้ยินชื่อนี้ก็อดแปลกใจเล็กน้อยไม่ได้
กิมจิ?
เป็นเขาเหรอ?
ในขณะที่นรมนตกตะลึง บอดี้การ์ดคนหนึ่งต่อยลงบนใบหน้า ของเธอ ของเหลวอุ่น ๆ ไหลออกมาจากจมูก
นรมนถอยหลังไปสองก้าว มองเห็นกิมจิเข้ามาจากด้านนอก สายตาเย็นชาอย่างยิ่ง
เธอยังจำได้ว่ากิมจิขอร้องให้ตนเองยกโทษให้อย่างไร ถ้า ไม่ใช่เพราะเธอยึดถือในหลักการของตนเอง เกรงว่าตอนนี้คงจะ ถูกเขาทําร้ายเป็นครั้งที่สอง
มองกิมจิเดินมาหาตนเอง นรมนหัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าว ว่า “ฉันมันตาบอดจริง ๆ ไม่คิดว่ายังจะเชื่อว่านายจะช่วยฉัน ได้”
กิมจิมองนรมน แววตาแฝงไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน
“นายหญิง ผมขอโทษ”
“อย่ามาเรียกฉันว่านายหญิง! นายอยู่หน้ากล้อง”
เจ้านายของนายกำลังมอง
นรมนโกรธจนขึ้นเสียงอย่างห้ามไม่ได้
คนอื่นมองเห็นกิมจิเข้ามา ก็หยุดการโจมตี และยังถอยหลัง ออกไปสองก้าว กลายเป็นวงล้อม โอบล้อมนรมนกับกิมจิอยู่ข้าง ใน
นรมนมองเห็นท่าทางแบบนี้ รู้ว่าวันนี้ตนเองจะต้องพ่ายแพ้อยู่นี้
ถ้าเป็นคนอื่น ยังแผนการเอาชนะได้บ้าง แต่ถ้าต่อ เป็นกิมจิ ถึงแม้เธอจะพยายามอย่างยากล่าเสมอเขา
มีบอดี้การ์ดล้อมรอบสามารถพานภดลออกได้
หรือว่านี้หนทางแล้วๆ
นรมนมองกิมจิ ว่าตนเอง
มาเถอะ ไม่ต้องพูดให้ความ ในเมื่อเลือกเป็นศัตรูอย่า ทำท่าทางเหมือนไม่ทางเลือก”
ก้าว จัดท่าทางทันที เตรียมตัวพร้อม
กิมจิเมื่อ
นภดลเห็นนรมนสุดชีวิตอย่างห้ามไม่ได้
“นรมน ไปเถอะ ไม่ความหมาย โดยเฉพาะอย่างออกแล้วเป็นอย่างไร? ผมจะถูกคนว่าเป็นสัตว์ ประหลาดเหรอบางความตายอาจจะพึ่งสุดท้ายดี ที่สุด
อย่าจาประโยชน์ ฉันรับปากฉัตรยาแล้วว่าพานาย
คําพูดของนรมนทําให้นภดลอึ้งไปเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอย ยิ้มขมขื่นทันที “ฉัตรยาช่างโง่เหลือเกิน เชื่อเสมอว่าความรัก ในครอบครัวจะสามารถเอาชนะทุกสิ่งได้ น่าเสียดาย…..เธอถูก คนฆ่าตาย! ”
“ฉันเข้าใจ ดังนั้นรอออกไปแล้วค่อยคุยกันนะ นรมนไม่สนใจนภดลอีก และมองไปที่กิมจิ พูดอย่างไม่ แยแส : “เริ่มเถอะ”
“ขอโทษด้วย”
กิมจิรู้สึกละอายใจมาก แต่กลับโจมตีใส่นรมินทันที นรมนรีบหลบ แต่บอดี้การ์ดคนอื่นกลับฉวยโอกาสดันเธอ กลับไป
นี่มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด!
แต่นรมนก็รู้ว่า ความยุติธรรมสำหรับเรณุกาคือเรื่องที่ไปไม่ได้ เธอมองทุกสิ่งตรงหน้าอย่างเคร่งขรึม ต่อสู้กับกิมจิด้วยความ
ระมัดระวังมาก
การโจมตีของกิมจิยิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนนรมน รู้สึกเหนื่อย
เมื่อนรมนรู้สึกว่าตนเองกำลังจะพ่ายแพ้ให้แก่กิมจิ ทันใดนั้น เองกิมจิก็ฉวยโอกาสยัดกุญแจดอกหนึ่งให้กับนรมน กระซิบ ว่า “นี่คือกุญแจเปิดฉนวนใยแก้วของนภดล เดี่ยวหลังจากที่คุณช่วยเขาแล้วให้ไปทางขวา จะมีประตูลับบานหนึ่ง มัน สามารถทะลุออกไปซอยด้านหลังตระกูลจันทรวงศ์ได้ สิ่งที่ผม ช่วยคุณได้มีเพียงเท่านี้ ส่วนบอดี้การ์ดทางนี้ส่งมาให้ผมรีบไป ซะ บุริศ เป็นกําลังหนุนของคุณอยู่ด้านนอก”
นรมนอึ้งไปเล็กน้อย
“ไม่ต้องพูดแล้ว รีบไปซะ! ”
กิมจิถือโอกาสออกแรงส่งที่มือ ผลักนรมนไปตรงหน้าฉนวน ใยแก้วของนภดลทันที
“ฉันเชื่อใจนายได้ใช่ไหม? ”
กิมจิรู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่งกับคำถามของนรมน
เขามองนรมน ตอบเบา ๆ : “ผมขอสาบานด้วยชีวิตของผม ผมไม่มีทางหลอกคุณ
“กิมจิ ดูแลตัวเองด้วย
นรมนเข้าใจความรู้สึกในแววตาของกิมจิ
ทันใดนั้นเองเธอคิดอยากจะหนีไป
กิมจิชอบเธอ?
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?
ทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลย
กิมจิได้ยินนรมนพูดเช่นนี้ จึงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“หัวหน้ากิมจิ นี่คุณ……..
คนอื่นเห็นความผิดปกติ จึงไถ่ถามอย่างสงสัย
กิมจิหันตัวไป ยิ้มให้พวกเขาและกล่าวว่า: ” ปล่อยพวกเขา
ไป”
“หัวหน้ากิมจิ คุณพูดอะไร? ”
“ฉันพูดว่า ปล่อยพวกเขาไป! ”
ในขณะที่พูดกิมจิก็ลงมือกับพวกเขา
เห็นกิมจิพัวพันอยู่กับพวกเขา นรมนรีบไปตัดไฟฟ้าอย่าง รวดเร็ว จากนั้นเปิดฉนวนใยแก้ว พยุงนภดลออกมา
“ยังเดินไหวไหม? ”
“ไหว! ”
“งั้นไปเถอะ! ”
นรมนพยุงนภดล มองเห็นกิมจิกำลังอยู่ เธอรู้ว่าครั้งนี้เรณุกา อาจจะไม่ปล่อยกิมจิไป
ทันใดนั้นเองนรมนรู้สึกไม่สบายใจ
เธอไม่อยากติดค้างกิมจิ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับนภดล นภดล จําเป็นต้องออกไปรับการรักษา
นรมนกัดริมฝีปาก พานภดลออกไปตามคำชี้แนะของกิมจิ
“กิมจิ คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าทรยศฉันแกจะกล้าดียังไง! ” เธอตบโต๊ะอย่างโมโหทันที จากนั้นเพิ่มกำลังคนเพื่อไปควบ คุมตัวกิมจิ และให้คนไปสกัดกั้นนรมน
นรมนพานภดลไปเปิดประตูลับ แต่นภดลกลับห้ามเธอไว้
“ตอนนี้ด้านนอกต้องมีคนมากมายรอพวกเราติดกับดักอยู่แน่ ๆ พวกเราออกไปก็ไม่มีทางรอดหรอก”
“บุริศร์รอเป็นกองหนุนของพวกเราอยู่ด้านนอก”
บุริศร์คือความหวังเดียวของนรมน
นภดลกลับกล่าวอย่างเย็นชา : “ผมไม่ปฏิเสธความสามารถ ของประธานบริศร์ แต่เขาเข้ามาในตระกูลจันทรวงศ์ไม่ได้ ถึงแม้ เขาส่งคนเข้ามาสอดแนมและประสานอยู่ภายใน แค่ก็ยังคงเข้า มาไม่ได้เหมือนเดิม นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับอำนาจ แต่เป็นเพราะซอย ด้านหลังตระกูลจันทรวงศ์ติดตั้งระบบป้องกันตนเอง ด้านในมี พิษร้ายอยู่ คนทั่วไปถ้าขืนเข้ามา ก็จะถูกพิษ พวกเขาไม่มีความ สามารถเข้ามาช่วยผู้คน ในที่นี้ ตระกูลจันทรวงศ์มีอำนาจอยู่ฝ่าย เดียว และระบบป้องกันตนเองก็ทำได้อย่างไม่มีข้อบกพร่อง ดัง นั้นตราบใดที่พวกเราไม่ออกไป เรณุกาอาจจะไม่เปิดระบบ ป้องกันตนเอง แต่ในกรณีที่พวกเราออกไป เธอจะทำให้พวกเรา พ่ายแพ้ยับเยิน
นรมนฟังถึงตรงนี้ ก็อดตกใจจนเหงื่อแตกไม่ได้ และยิ่งเป็น ห่วงบุริศร์ขึ้นมาด้วย
“ทำอย่างไรดี? ถ้าบุริศร์ไม่รู้ ถ้าบุกเข้ามา แล้ว…….
“พวกเราต้องหาโทรศัพท์โทรหาเขา”
“พูดเป็นเล่นไป ตอนนี้มือถือของฉันถูกบล็อกสัญญาณ จะโทร ออกไปได้ที่ไหน? ”
นรมนรู้สึกว่าพระเจ้าเล่นตลกกับตนเอง
นภดลกลับขมวดคิ้วและกล่าวว่า “มีโทรศัพท์อยู่ในห้อง ของฉัตรยา เป็นโทรศัพท์ตั้งโต๊ะของตระกูลจันทรวงศ์ สามารถ โทรออกได้”
นรมนอึ้งไปเล็กน้อย
“นายอยากไปห้องของฉัตรยาเหรอ? ”
“ใช่ ถึงแม้จะต้องออกไป ผมอยากพาเธอไปด้วยกัน ที่นี่คือ สุสานฝังศพของเธอ ผมไม่ต้องการให้เธออยู่ที่นี่ต่อ ออกไปจากที่ นี่ ไปสู่โลกกว้างคือความปรารถนาสุดท้ายของเธอ”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของนภดลโศกเศร้าและทุกข์ใจยิ่ง นัก จนแม้แต่เจ็บปวดตรงส่วนลึกของหัวใจ
นรมนรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา บางทีหลายปีที่ผ่านมา มิตรภาพตั้งแต่วัยเด็กของทั้งสองหยั่งรากลึกยิ่งกว่าใคร
“ได้ พวกเราไปห้องของฉัตรยากัน
นรมนกับนภดลทำการตัดสินใจทันที ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
ทั้งสองคนเปลี่ยนเส้นทาง หลังจากออกมาจากภูเขาจําลองก็ มองเห็นดร.ฐานทัตกำลังเฝ้าอยู่ด้านนอก
ร่างกายของนภดลหดตัวอย่างไม่ตั้งใจ สามารถเห็นได้ว่า หลายปีที่ผ่านมานภดลอยู่ข้างกายดร.ฐานทัตได้รับความทรมาน ไม่น้อย
ดร.ฐานทัตมองนภดลด้วยแววตาไม่ดี
“ดร.ฐานทัต คุณคิดว่าจะเอาชนะฉันได้เหรอ? ”
นรมนดึงนภดลไปด้านหลังเพื่อปกป้องเป็นอย่างแรก
ดร.ฐานทัตมองนรมน มองใบหน้าที่เหมือนกับลูกสาวอย่างยิ่ง ทันใดนั้นจึงพูดขึ้นมาว่า “ฉันสามารถส่งพวกเธอออกไปได้ แต่ พวกเธอต้องพาลูกสาวของฉันไปด้วย
“อะไรนะ? ”
นรมนคิดว่าตนเองฟังผิด
ดร.ฐานทัตกล่าวด้วยความพยายามอย่างเจ็บปวดว่า “ฉันรู้ ว่าฉัตรยาอยู่ที่นี่ไม่มีความสุข ตอนนี้เธอจากไปแล้ว ฉันไม่อยาก ขังร่างของเธอเอาไว้ที่นี่ ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบนภดล แต่ฉันรู้ว่า นภดลดีกับฉัตรยา เพียงแค่พวกเธอรับปากฉัน ว่าจะเอาร่างของ ฉัตรยาออกไปทำพิธีฝัง ฉันจะพาพวกเธอออกไปจากที่นี่
นรมนเข้าใจทันที
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาก็คือพ่อของฉัตรยา
บางทีเขาก็อาจจะรักฉัตรยา เพียงแค่ประเพณีของครอบครัวที ปฏิบัติต่อเนื่องมายาวนานทำให้เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของเรณุกา และอาจเพราะเรณุกาข่มขู่ ทำให้เขาหวาดกลัว แต่สิ่งเหล่านี้หลัง จากที่ลูกสาวตายไปยังคงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ จนในที่สุด ดร.ฐานทัตก็ทนไม่ไหว
นรมนมองหน้าเขา กล่าวออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ : “ฉัน สามารถรับปากคุณได้ พาฉัตรยาออกไปทำพิธีฝังศพ เพียงแต่ ตอนนี้ฉันต้องการมือถือ
มือถือใช้ไม่ได้ สัญญาณที่นี่ถูกบล็อกเอาไว้ นอกจากโทรศัพท์ ตั้งโต๊ะ พวกเธอสามารถไปใช้โทรศัพท์ในห้องของฉัตรยา เพียง แต่ต้องเร็วหน่อย พวกเธอสามารถคิดวิธีนี้ได้ คุณย่ารองก็ต้อง คิดได้เหมือนกัน”
ได้ยินดร.ฐานทัตพูดเช่นนี้ นรมนกับนภดลก็ตึงเครียดขึ้นมา พวกเขาสามคนรีบตรงไปที่ห้องของฉัตรยา กลับเจอคนคนหนึ่ง ขวางอยู่ที่ประตูห้องของฉัตรยา
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
