บทที่ 815 พวกคุณเลวทรามต่ำช้าเหลือเกิน

“ทำไม ? พวกแกกลัวเหรอ?

นรมนมองพวกเขา ใบหน้างงงวย

“ให้เธอเข้าไปก็เข้าไปสิ จะพูดมากทำไม! ”

มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งละอายใจจนโกรธขึ้นมา ผลักนรมนเข้าไป

ทันที

ลมเย็นปะทะหน้า

นรมนลูบแขนของตนเองอย่างไม่รู้ตัว

หนาวจังเลย!

ในห้องนี้คือห้องเย็นเหรอ?

เธอมองไปรอบ ๆ กลับมองไม่เห็นอะไร ชัดเจนว่าเป็นช่วง กลางวัน แต่ในนี้กลับมืดตึดตื้อจนน่ากลัว

นโมนเอื้อมมือออกไปคลำบนกำแพง เมื่อคลำเจอสวิตช์ไฟ กดเปิด และในขณะเดียวกัน ประตูห้องถูกปิดอย่างรวดเร็ว จน แม้แต่ล็อกกลอนด้วยซ้ำ

ความแปลกประหลาดเหล่านี้ทำให้นรมนรู้สึกหวาดกลัวไม่ น้อย แต่เธอยังแสร้งทำเป็นกล้าหาญเหลือบมองดู

หน้าต่างทั้งห้องปิดสนิท จนแม้แต่ดึงม่านผืนใหญ่สีดำมาปิดไว้ ถ้านรมนเดาไม่ผิด ภายในห้องนี้น่าจะติดตั้งเครื่องทําความ เย็นเพิ่มเติม เพื่อไม่ให้ศพของฉัตรยาเน่าเปื่อย

ความกล้าหาญของนรมนยังมีค่อนข้างมาก โดยเฉพาะอย่าง

ยิ่งเธอไม่คิดว่าฉัตรยาจะทำร้ายตนเอง ในเมื่อทั้งสองคนไม่ได้ เป็นศัตรูกันจริงไหม?

พูดให้ถูกคือ พวกเขาก็นับว่าเป็นเพื่อนกัน

เธอเดินไปที่หน้าเตียงของฉัตรยาอย่างช้า ๆ เมื่อเห็นสีหน้า ของฉัตรยา ก็ตกใจทันที เกือบจะทรุดลงไปกับพื้น ฉัตรยามีเลือด ออกทางจมูกและปาก ใบหน้าดำ แค่มองก็รู้ว่าตายเพราะโดน วางยาพิษ

แต่นภดลบอกว่าฉัตรยาป่วยตายไม่ใช่เหรอ?

และถ้าโดนวางยาพิษ การใช้เลือดของนภดลช่วยชีวิตฉัตรยา ไม่ได้เป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายเหรอ? ทำไมต้องไปเชิญมิลินมา ด้วย?

นรมนไม่เข้าใจ และคิดไม่ออก

เธอกลืนน้ำลาย เอื้อมไปจับมือของฉัตรยาเบา ๆ

ร่างกายของฉัตรยาแข็งไปแล้ว เพราะความเกี่ยวพันของ เครื่องทำความเย็นจึงยังรักษาสภาพเอาไว้อย่างดี แต่นรมนกลับ รู้สึกว่าเป็นการเหยียดหยามฉัตรยามาก ๆ

หรือการโดนยาพิษของฉัตรยามีความเกี่ยวข้องกับเรณุกา
นรมนไม่เข้าใจ และไม่มีโอกาสได้ไถ่ถาม

“ฉัตรยา พวกเราจากกันที่เมืองใต้ดิน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นการ จากกันชั่วนิรันดร์ เธอวางใจได้เลย ไม่ว่าเธอได้รับความไม่เป็น ธรรมอย่างไร ฉันจะช่วยเธอล้างความอัปยศให้เอง และฉัน รับปาก ฉันจะช่วยนภดลออกมา ให้เธอจากไปอย่างหมดห่วง”

นรมนกระซิบ

เธอรู้ว่าในห้องนี้ต้องมีเครื่องดักฟังแน่นอน แต่เสียงของเธอ เบามาก เบาจนตนเองก็แทบจะไม่ได้ยิน เธอไม่เชื่อว่าหูของเรณู กาจะดีขนาดนั้น

ที่นี่มีทุกอย่าง แต่ทุกอย่างเป็นของฉัตรยา

นรมนเข้าใจอย่างยิ่ง เรณุกาวางแผนให้ตนเองสวมรอยฉัตร ยาจริง ๆ ให้กลายเป็นคนตระกูลจันทรวงศ์ จากนั้นแต่งงานกับร เมศ

ถ้าบอกว่าห้าปีก่อนหญิงแก่คนนี้วางแผนนี้ เธอก็เก่งเรื่องการ วางแผนมากเกินไป

ห้าปีก่อน เธอยังเป็นลูกสะใภ้ตระกูลโตเล็ก ตอนนั้นเรณุกาไม่ ได้ตัดสินใจให้เธออยู่ในตระกูลโตเล็กต่อไป

ถ้าไม่ใช่เพราะหลังจากห้าปีตนเองต้องกลับมาหาบุริศร์เพื่อ กมล นรมนไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไร จะกลายเป็นหุ่นเชิด ของเรณุกาไหม?

เพียงแต่เธอไม่เข้าใจ ฉัตรยาคือลูกตระกูลจันทรวงศ์ ทำไมถึงกลายเป็นเบี้ยที่ถูกโยนทิ้ง

บางทีแม่ของฉัตรยาอาจจะให้คำตอบเธอได้ แต่ตอนนี้เดาว่า เธอคงจะไม่สามารถเจอได้

เครื่องปรับอากาศเปิดเต็มที่ นรมนรู้สึกว่าจะแข็งไปทั้งตัวแล้ว

เธอกแขนตนเองไปมาด้วยฝ่ามือไม่หยุด มองซ้ายมองขวา รู้สึกทนไม่ไหวจริง ๆ จึงวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าของฉัตรยาหาเสื้อผ้าออก มาคลุมร่างกายเอาไว้

หลังจากรู้สึกอุ่นขึ้นมาบ้าง นรมนนั่งลงบนพรม มองดูห้องที่ ตกแต่งอย่างตระการตา นึกถึงโชคชะตาของฉัตรยา ก็อดรู้สึก เศร้าใจไม่ได้

คนด้านนอกไม่ได้ยินเสียงร้องเรียกของนรมนก็แปลกใจ เคารพในความกล้าหาญของนรมน เข้าใกล้ประตูอย่างสอดรู้ สอดเห็น เคาะประตูและถามว่า “เฮ้ คนข้างในยังหายใจอยู่ ไหม? ”

นรมนตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มบาง ๆ : “แกเข้ามาดูเอง

“อย่าเลย เธอเฝ้าไปเองเถอะ ฉันจะบอกเธอให้ กลางดึกจะมี ผีหลอก เธอสวดมนต์เอาไว้ให้เยอะ ๆ เถอะ”

พูดจบ ด้านนอกเงียบสงัดในชั่วพริบตา

ผีหลอก?

นรมนหัวเราะอย่างไม่แยแส บนโลกใบนี้มีคนหลายคนที่น่ากลัวกว่าผี ถ้าผีหลอกจริง เธออยากจะรู้ว่าฉัตรยาตายอย่างไร เวลาผ่านไปนาทีต่อวินาที

โดยไม่รู้ตัว นรมนรู้สึกง่วงไม่น้อย

เธอฟุบอยู่ข้างเตียงของฉัตรยาและผล็อยหลับไป

ในความฝันเหมือนมีคนลูบไล้เส้นผมของเธอ ค่อย ๆ ลูบ อ่อน

โยนมาก

นรมนอดคิดถึงคิมแม่ของตนเองไม่ได้ นานมากแล้ว ไม่รู้ว่า เธอสบายดีหรือเปล่า ทางฝั่งกิมจิไม่ได้ส่งข่าวอะไรกลับมา ทำให้ เธอเป็นห่วงมาก

“แม่.…….…..

เธอพึมพำอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นหลับสนิทไปอย่างช้า ๆ

เช้าวันต่อมาเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น นรมนตื่นขึ้นมา ภายในห้อง ยังคงมืดอยู่ แต่ยังมีแสงสว่างเล็กน้อย

นรมนมองฉัตรยา เธอยังคงอยู่ในท่าเดิม ความฝันเมื่อคืนคง เป็นเพียงแค่ความฝันจริง ๆ

เธอเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา จากนั้นรอเรณุกาเรียกหา ตนเอง

เพียงแต่คนที่มาหาคนแรกกลับเป็นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์

หลังจากเธอเข้ามาในห้องมองเห็นนรมนนั่งอยู่ข้างฉัตรยา และตำแหน่งของฉัตรยาไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียวสีหน้าของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์

ดีขึ้นมามาก

“ฉันจะบอกเธอเอาไว้นะ ห้ามแตะต้องลูกสาวของฉัน เข้าใจ ไหม? เธอเป็นแค่เพียงตัวแทน ชีวิตนี้ไม่มีทางกลายเป็นลูกสาว ของฉันได้! ลูกสาวของฉันมีเพียงแค่คนเดียว นั่นคือฉัตรยา

ขอบตาของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์แดงก่ำ สามารถมองออก ว่า เธอร้องไห้มาทั้งคืน บางทีตั้งแต่ฉัตรยาจากโลกนี้ไป คุณนาย ตระกูลจันทรวงศ์ไม่เคยหลับสนิทได้เลย

“คุณไม่คิดว่าฉัตรยาจะตำหนิคุณเหรอ? คุณเป็นแม่คนหนึ่ง กลับไม่มีความสามารถปกป้องลูกของตัวเองได้”

คำพูดของนรมนทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เงียบไป ชั่วคราว จากนั้นจึงกล่าวอย่างจนตรอก “เธอจะเข้าใจอะไร? ทั้งบ้านนี้ไม่ได้เชื่อฟังคุณย่ารองหรือไง? เธอเป็นนายหญิงของ

บ้านหลังนี้ ”

“เพื่อนายหญิงคนนี้สามารถยกลูกสาวตนเองให้อย่างไม่มี ข้อแม้เลยเหรอ? ฉันและคุณต่างรู้ดี ฉัตรยาตายอย่างผิดปกติ เธอตายอย่างไร? คุณเป็นแม่ไม่อยากให้ฝังลูกสาวของตนเอง ให้ไปอย่างสงบเหรอ?

นรมนบีบคั้น ทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เอามือปิดหน้า ร้องไห้

“ฉันจะไม่คิดได้อย่างไร? นี่คือลูกสาวของฉันนะ! ฉันตั้งท้องเธอสิบเดือนถึงจะคลอดลูกสาวคนนี้ออกมา! ฉันจะไม่หวังให้ เธอเติบโตอย่างมีความสุขได้อย่างไร! แต่ตอนนี้เธอนอนอยู่ ตรงนี้ และไม่ได้ยินเสียงของฉันอีกแล้ว ฉันอยากจะตายแทนเธอ เหลือเกิน”

“พูดจาสวยหรูไปก็เท่านั้น ในเมื่อคุณยังมองดูเรณุกาฆ่าฉัตร ยาอยู่เต็มสองตา ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ คำสั่งของนายหญิงสามารถ ทำให้คุณยกชีวิตลูกสาวของตนเองให้ได้เลยเหรอ เพราะ อะไร?

“เพราะอะไร? ไม่ใช่เพราะโชคชะตาของพวกเราทั้งตระกูลตก อยู่ในกำมือของหล่อนหรือไง? พวกเราจะไปไหนได้? พวกเรามี ชีวิตอยู่ที่ตระกูลจันทรวงศ์ ประเพณีที่ตระกูลจันทรวงศ์ยึดถือมา หลายชั่วอายุคนคือการเชื่อฟังนายหญิงของตระกูล สามีของฉัน ถึงแม้จะเป็นศาสตราจารย์ แต่อยู่ตรงหน้าของเรณูกาก็ไม่มีค่า อะไร พวกเราตัดใจทิ้งลูกสาวไปไม่ได้ แต่ชีวิตของพ่อแม่ของฉัน ชีวิตของญาติพี่น้องของฉัน และไหนจะชีวิตญาติพี่น้องสามีฉัน ต่างอยู่ในกำมือของหล่อน พวกเราจะทำอะไรได้? เธอคิดว่า พวกเราไม่ได้คิดหาทางออกเหรอ? พวกเราเคยคิดแล้ว แม้แต่ เชิญยมราชหรือที่ชื่อว่ามิลินมา แต่สุดท้ายเธอก็ทำร้ายฉัตรยา และหนีไป พวกเรายังจะหวังพึ่งใครได้อีก? ให้เลือกระหว่างชีวิต ของผู้คนมากมายกับชีวิตของฉัตรยา พวกเราจะเลือกอะไรได้?

เมื่อคุณนายตระกูลจันทรวงศ์เล่ามาถึงตรงนี้ก็ร้องไห้แทบ ขาดใจ

นรมนเดาอะไรขึ้นมาได้ทันที สีหน้าของเธอขาวซีด
“คุณอย่าบอกนะว่า ฉัตรยาตายด้วยน้ำมือของพวกคุณเอง! เธอจ้องมองคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ ”

ร่างกายของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ฮั่นไหวยิ่งขึ้น

“พวกเราก็ไม่อยากทํา แต่ถ้าพวกเราไม่ลงมือ เรณุกาจะหาคน อื่นลงมือแทน ถึงตอนนั้นฉัตรยาจะยิ่งทรมาน! ”

“พวกคุณยังเป็นพ่อคนแม่คนอยู่หรือเปล่า? พวกคุณเลวทราม ช้าเหลือเกิน ! ฉัตรยาเชื่อใจพวกคุณ ทำไมพวกคุณถึงท่า แบบนี้? ”

นรมนช็อก

เธอเข้าใจมาตลอดว่าเรณุกาเป็นคนฆ่าฉัตรยา แต่ไม่คาดคิด ว่าจะเป็นดร.ฐานทัตสองสามีภรรยา

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ร้องไห้ทรุดลงมากับพื้น มองดูฉัตร

ยาที่ตายไปแล้ว พูดทั้งน้ำตาว่า “พวกเราไม่มีทางเลือก

“อะไรที่เรียกว่าไม่มีทางเลือก? คุณตั้งท้องเธอสิบเดือนคลอด เธอออกมา แต่กลับจบชีวิตของเธออย่างเลวทราม คุณช่างโหด ร้ายเหลือเกิน!

“ฉันก็ไม่อยากทำ แต่ความจริงแล้วฉัตรยามีอายุไม่ยืน เธอ เกิดมาร่างกายมีข้อบกพร่อง ถ้าไม่ใช่เพราะเลือดของนภดลช่วย เธอเอาไว้ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เธออาจจะตายไปนานแล้ว! พวก เราซื้อนภดลมาเพื่อเลี้ยงดูให้เป็นคนทดลองยาเพื่อต่อชีวิตให้ ฉัตรยา ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเรามีนภดลอยู่ในมือ เกรงว่าฉัตรยาคงจะถูกกำจัดทิ้งตั้งแต่เกิด หลายปีที่ผ่านมานี้พวกเราเลี้ยงดู ฉัตรยาอย่างประคบประหงม แต่คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายคนหัวหงอก ต้องมาส่งคนห้วนําไปก่อน

ได้ยินคุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดเช่นนี้ คิ้วของนรมนขมวด เข้าหากัน

“ช้าก่อน พวกคุณบอกว่าเพื่อต่อชีวิตของฉัตรยานภดลจึง

ปรากฏตัวขึ้น งั้นฉัตรยาป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่?

“เป็นโรคหายากชนิดหนึ่งบนโลกนี้ เมื่อคลอดออกมาคุณ หมอบอกว่าจะมีอายุไม่ถึงสามขวบ แต่อาศัยเลือดของนภดล ฉัตรยาสามารถอยู่ได้ถึงยี่สิบกว่าปี แต่เธอไม่น่าเลยจริง ๆ ไม่น่า ตกหลุมรักคนทดลองยาของตนเอง เรณุกา ให้เธอแต่งงาน เรื่อง นี้กำหนดเอาไว้เมื่อห้าปีก่อน แต่ปีนี้ฉัตรยากลับเอาแต่คัดค้าน จนแม้แต่เพื่อได้อยู่กับนภดล เธอตัดสินใจหนีตามกันไป นี่ทำให้ เกิดความหายนะ ในตระกูลจันทรวงศ์ เกิดเป็นผู้หญิง ถ้าไม่ทำ ตามข้อตกลงของวงศ์ตระกูล จุดจบก็เธอมีเพียงความตาย เมื่อ พวกเรารู้ว่าห้าปีก่อนเรณุกาได้หาเธอมาเป็นตัวแทนเอาไว้ล่วง หน้านานแล้ว เธอไม่รู้หรอก พวกเราอยากให้คนที่ตายไปเป็น เธอจริง ๆ ! ”

นัยน์ตาของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์มีความบ้าคลั่ง กลับ ทำให้นรมนรู้สึกเธอคนนี้บิดเบือนข้อเท็จจริงทั้งหมด

อาจเพราะอยู่ในวงศ์ตระกูลแบบนี้เป็นเวลานานเกินไป หรือ อาจเพราะเก็บกดมานานมากเกินไป ทำให้คนไม่กล้าเห็นด้วยกับความคิดของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์

“ห้าปีก่อนฉันยังไม่รู้อะไรเลย ก็ถูกพวกคุณวางแผนแล้ว ตอน นี้คุณมาพูดแบบนี้อีก คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ ตระกูลจันทรวงศ์ ของพวกคุณ นอกจากฉัตรยา ฉันไม่ชอบพวกคุณสักคน!

“แล้วเธอคิดว่าพวกฉันชอบเธองั้นเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะมีเธอ เป็นตัวแทน ฉัตรยาของพวกเราคงจะยังมีชีวิตอยู่! เป็นเธอที่ฆ่า ฉัตรยาทางอ้อม ตอนนี้กลับใช้ฐานะของฉัตรยาแต่งงานกับ ตระกูลวัชโรทัย นรมน เธอคิดว่าตนเองยังจะมีชีวิตรอดออกไป จากที่นี่เหรอ? ถึงแม้เธอจะแต่งงานกับตระกูลวัชโรทัย เธอก็ยัง คงมีจุดจบเหมือนกับฉัตรยา! ไม่อย่างนั้นฉัตรยาของฉันถูกฝัง ได้อย่างไร? ”

ได้ยินคุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดเช่นนี้ นรมนเข้าใจทันที ไม่ ว่าจะวางแผนอย่างไร เรณูกาก็ไม่คิดจะปล่อยตนเองไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ