บทที่ 781 คุณกอดฉันได้ไหม

“ประธานนรมน ฉันอาจจะไม่มีเวลามากแล้ว”

เมื่อนิตาพูดคำนี้ออกมาเห็นได้ชัดว่ารู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง นรมนพยักหน้า ไม่ได้ขัดคำพูดของเธอ และไม่ได้พูดอะไร ทำให้นิตารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ฉันรู้ว่าคุณต้องเกลียดฉันมากแน่ ๆ หรืออาจจะรู้สึกว่าฉันแย่ มาก คุณดูสิ พระเจ้าลงโทษฉันแล้ว คุณอย่าโกรธฉันเลยได้ไหม คะ? –

นิตามองนรมนอย่างน่าสงสาร

นรมนตอบเสียงเบาว่า “ฉันไม่ได้โกรธเธอ หรือจะพูดให้ถูก ก็คือ ตั้งแต่ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อน เธอไม่จริงใจกับฉัน ฉันก็รู้สึก เสียใจ จากนั้นฉันบอกกับตัวเองว่า สำหรับคนแปลกหน้าคนหนึ่ง ไม่มีความจําเป็นต้องเอาอารมณ์ของอีกฝ่ายมาส่งผลกระทบต่อ ตนเอง ดังนั้นตอนนี้ฉันจึงไม่ได้มีอารมณ์หวั่นไหวอะไรไปกับเธอ”

ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ นิตายิ่งเจ็บปวดใจ

“ประธานนรมน ฉันรู้ เป็นฉันที่ทรยศความเชื่อใจของคุณ และ เป็นฉันเองที่ทำลายความเป็นไปได้ทั้งหมดระหว่างพวกเรา แต่ ฉันจะทำอะไรได้? ตั้งแต่พ่อแม่ของฉันจากไป น้องชายของฉันก็ เริ่มป่วย ชีวิตของฉันไม่อาจเป็นของฉันได้อีก สิ่งที่ฉันสามารถ ทำได้ก็คือปกป้องพวกคุณให้ได้มากที่สุด นี่คือการยอมอ่อนข้อให้มากที่สุดที่ฉันทำได้”

นิดาพูดอย่างโศกเศร้า

เธออาจจะยังรู้สึกผิดเล็กน้อย

นรมนมองเธอ อดนึกถึงค่าพูดของเทย่าไม่ได้

“เธอไม่ได้ลักพาตัวคุณน้าของฉันไปใช่ไหม? เธอไปสถาน พักฟื้นเพื่อช่วยเธอออกมา เธอกลัวเจตต์รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับแม่ แล้วจะเสียใจใช่ไหม? ”

นรมนถามสิ่งที่ตนเองคาดเดาออกมา

นิตาอึ้งไปเล็กน้อย

“คุณน้าของคุณ? ”

“อืม ใช่แล้ว ฉันลืมบอกเธอไป คุณน้าของฉันก็คือแม่ของเจต ต์ เธอคือคุณน้าที่ฉันสนิทที่สุด ฉันกับเจตต์มีความเกี่ยวข้องเป็น ลูกพี่ลูกน้องกัน ฉันก็เพิ่งรู้เรื่องนี้ได้ไม่นาน

ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ นิตามองพวกเขาอย่างแปลกใจ

“พวกคุณสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน? ”

“ใช่! ”

เจตต์พยักหน้า

นิตารู้สึกว่าตนเองน่าหัวเราะอย่างยิ่ง

เธอกำลังทําอะไรอยู่?
คิดไม่ถึงว่าจะแย่งเจตต์กับน้องสาวสามี เธอเป็นแบบนี้ไปได้ อย่างไร?

“คุณคิดว่าฉันน่าหัวเราะมากไหม? ”

“ไม่หรอก ตรงกันข้ามด้วยซ้ำไป สำหรับความรู้สึกที่เธอมีต่อ เจตต์ ฉันกลับชอบเธอนะ ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้สึกที่เธอมีต่อเจต ฉันคงไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ เธอควรจะดีใจ ตอนที่เธอมีชีวิต อยู่ยังได้ทำเรื่องที่เหมือนคน

นโมนพูดจบอย่างเชือดเฉือน นิตารู้สึกเจ็บปวดจนหายใจไม่ ออก

“คุณพูดจาได้ไม่เกรงใจจริง ๆ

“จําเป็นต้องเกรงใจด้วยเหรอ? ฉันคิดว่าไม่จําเป็นนะ สีดำคือ สีดำ สีขาวคือสีขาว เธอช่วยชีวิตคุณน้าของฉันออกมาเพื่อเจตต์ ทำให้หล่อนรอดพ้นจากความหายนะอย่างอื่น เรื่องนี้ฉันต้อง ขอบคุณเธอ จนแม้แต่ถ้าเธอต้องการเงิน ฉันก็สามารถให้เงินเธอ ได้จำนวนหนึ่งด้วยซ้ำไป ส่วนเรื่องอื่นเธอไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว”

คำพูดของนรมนทำให้นิตารู้สึกเจ็บปวดมาก เธอเข้าใจมา ตลอดว่านโมนเป็นคนเข้าถึงง่าย กลับคิดไม่ถึงว่าเมื่อเธอจริงจัง ขึ้นมาจริง ๆ ประโยคนั้นจะเชือดเฉือด จนเลือดซิบออกมา

นิตาส่ายหน้าไปมาอย่างขมขื่น : “ตอนนั้นฉันก็เห็นแก่ตัว ฉัน อยากให้คุณป้ารู้สึกดีกับฉัน หลังจากเขากลับไปพูดเรื่องแต่งงาน จะได้ราบรื่นสักหน่อย
ได้ยินนิตาพูดแบบนี้ ถึงแม้นรมนจะรู้อยู่แล้ว แต่ในใจยังคง ขยะแขยงมาก

“เธออยากเจอฉันไม่ใช่เพราะอยากให้ฉันมาฟังการสารภาพ บาปใช่ไหม? นิตา ฉันไม่ใช่เจตนะ คนอย่างเจตต์ให้ความ สำคัญกับมิตรภาพ บางทีเธออาจจะรู้แบบนี้ ถึงได้โกหกเจตต์ แล้วซ้ำเล่า ตอนนี้มาถึงตรงนี้แล้ว ฉันก็จะไม่ปิดบังเธอ หลังจากที่ ฉันรู้ว่าเธอคือคนของหมู่บ้านดารายน ฉันก็บอกเจตต์ เธอมดลูก เสียหายเพราะช่วยชีวิตเจตต์เรื่องนี้ต้องตรวจสอบความจริงสัก หน่อย แต่เธอรู้ไหมว่าเจตต์พูดว่าอะไร? เขาบอกว่าผู้หญิงคน หนึ่งถ้าแม้แต่ยอมสละคุณสมบัติความเป็นแม่คนได้ งั้นเธอก็อาจ จะจนตรอกจริง ๆ เขาบอกว่าเนื้อแท้ของเธอไม่ใช่คนเลวร้าย เขา สามารถดูแลเธอต่อไปได้ จนแม้แต่คิดจะพัฒนาความสัมพันธ์กับ เธอต่อไป จนแม้แต่จะให้การแต่งงานเป็นหลักประกันกับเธอ ผู้ชายแบบนี้ ทำไมเธอถึงไปหลอกเขาได้ลงคอ? ทำร้ายเขาได้ อย่างไร? ”

พูดตามความจริง นรมนโกรธที่นิตาไม่จริงใจกับเจตต์

ในอาณาจักรแห่งความรักทำไมถึงได้มีการหลอกลวงกันไปมา มากมายเช่นนี้?

รักก็คือรัก จําเป็นต้องผสมสิ่งอื่นเข้าไปด้วยเหรอ? นิตามองเจตต์อย่างตกใจ ถามเสียงสั่นเทา : “นี่คือความจริง เหรอ? ”

“ตอนนี้พูดไปจะมีประโยชน์อะไร? ”
เห็นได้ชัดว่าเจตต์ไม่ต้องการพูดถึงเรื่องเหล่านี้

นัยน์ตาของนิตามีความตื่นเต้นไปจนถึงความหดหู่ และ สุดท้ายซีดจางลงไป

เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างอื่น ๆ : “จริงด้วย ตอนนี้พูดเรื่อง เหล่านั้นไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะฉันกำลังจะตาย ถึงแม้ฉัน จะรู้สึกสำนึกผิด อยากจะชดใช้ อยากจะรับผิดพร้อมแก้ไข ทุก อย่างก็สายไปแล้ว ชาตินี้ฉันกับคุณคงไม่มีวาสนาต่อกันจริง ๆ

นรมนได้ฟังเธอพูดแบบนี้ ก็อดรู้สึกโมโหไม่ได้

“นิตา เธอรู้ไหม? ฉันสามารถให้อภัยทุกเรื่องที่เธอทำกับฉัน แต่เรื่องเดียวที่ฉันให้อภัยเธอไม่ได้คือการที่เธอปฏิบัติต่อผู้ชายที่ จริงใจกับเธอแบบนี้ เขาคือลูกพี่ลูกน้องของฉัน เป็นเพื่อนสนิท ก่อนหน้านี้ของฉัน เดิมที่ฉันต้องการจับคู่พวกเธอทั้งสองคนจึงให้ เธอกับเขาออกทริปธุรกิจด้วยกัน แต่ผลลัพธ์ล่ะ? เป็นฉันที่ ตาบอด ไม่เห็นว่าเธอเป็นอย่างไร เธออาจจะมีความอึดอัดใจ มากมาย และมีความจำใจมากมายเช่นกัน แต่นี่ไม่ได้ หมายความว่าเธอจะสามารถทำร้ายคนอื่นตามอำเภอใจ ใช้ เหตุผลและข้อแก้ตัวเพื่อหลอกลวงคนอื่น ถึงแม้เธอใกล้จะตาย แล้ว ฉันยังคงไม่ยกโทษให้เธอเหมือนเดิม และไม่คิดจะยกโทษ ให้ เพียงแต่ฉันบอกแล้ว เห็นแก่ที่เธอเคยช่วยชีวิตของคุณน้าฉัน ฉันสามารถตอบรับค่าขอของเธอได้ข้อหนึ่ง นี่อาจเป็นจุด ประสงค์ที่เธอเรียกฉันมา

คําพูดของนรมนทําให้นิตาเป็นทุกข์มาก
“ประธานนรมน ตอนนี้คุณยังพูดอย่างตรงไปตรงมาจริง ๆ ถึง แม้ฉันจะเป็นคนใกล้ตาย คุณจะไม่ให้ความรู้สึกอบอุ่นกับฉันสัก หน่อยเหรอคะ ? ”

“เธอไม่ต้องการหรอก ฉันเองก็ทำไม่ลง ทำไมจะต้องทำเส แสร้งให้อึดอัดใจกันทั้งสองฝ่ายด้วย? พูดจุดประสงค์ของเธอ ออกมาซะเถอะ”

ความรําคาญของนรมนทำให้นิตาเข้าใจโดยสิ้นเชิง เธอสูญ เสียความรู้สึกดีที่นรมนมีต่อเธอไปหมดแล้ว

ยังจําตอนที่ทั้งสองพบกันครั้งแรก นรมนเหมือนดั่งสายลม โชยที่สดชื่น อ่อนโยนและมีเมตตาแบบนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะตนเอง ทำมากเกินไป ตอนนี้เธออาจจะมีความสุขมากที่ได้มีเพื่อนอย่าง นรมน

เธอรู้สึกผิดอย่างยิ่ง แต่ถ้าโชคชะตา ให้เธอเลือกได้ใหม่ เธอ อาจจะยังเลือกแบบนี้

เธอยิ้มฝัน ๆ กล่าวเสียงเบา: “ใช่ค่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะ ขอร้องคุณจริง ๆ ฉันได้ยินน้องชายของฉันบอกว่า พวกคุณได้พบ กับหมู่บ้านดารายนแล้ว ประธานบริศร์ก็รับปากว่าเขาสามารถ ไปทำงานที่บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดได้ ฉันหวังว่าพวกคุณจะ สามารถทำตามคำสัญญาของพวกคุณ ไม่รู้สึกแสลงใจใด ๆ กับ น้องชายของฉันเพราะฉัน เขาไม่รู้เรื่องทุกอย่างที่ฉันทำลงไป

นรมนคาดเดาไว้ล่วงหน้าแล้วว่านิตา ให้ตนเองมาที่นี่อาจจะ เป็นเพราะเรื่องของ โสธร เพียงแต่เธอยังคงสงสัย
“ทำไมไม่ให้เขาไปบริษัทของเจตต์? เธอควรจะรู้ เห็นแก่ มิตรภาพที่เจตต์มีต่อเธอ เขาไม่มีทางปฏิบัติกับน้องชายของเธอ โสธรอย่างไร้ความยุติธรรม

ได้ยินคําถามของนรมน นิตารีบส่ายหน้าไปมา

“ไม่ได้ค่ะ ! โสธรสามารถไปได้ทุกบริษัท แต่ไม่สามารถไป ทํางานที่บริษัทของเจตต์ได้! ฉันยังน้องชายเอาไว้ในชุมชนแห่ง หนึ่ง ยังหวังว่าถึงเวลาประธานนรมนจะสามารถยื่นมือเข้าไป และพาเขาออกมา ส่วนเรื่องสาเหตุการตายของฉัน คุณแค่บอก ว่าฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ห้ามบอกเด็ดขาดว่าทำไมฉัน จึงจากโลกนี้ไป ฉันกลัวเขารับไม่ไหว เดินตามรอยเท้าของฉัน โสธรเป็นเด็กดี เขามีอนาคตที่สดใส ไม่ควรจะมาเกี่ยวพันกับ ฉัน”

น้ำตาของนิตาไหลรินลงมา

สามารถมองออกว่า เธอรักน้องชายของตนเองอย่างสุดหัวใจ

นรมนพยักหน้าและกล่าวว่า “ได้ ฉันรับปากเธอ ฉันจะให้บุรี ศร์ให้โอกาสโสธรสักครั้ง และคุ้มครองความปลอดภัยของเขา ฉันคิดว่านี่คือเรื่องที่เธอต้องการฝากฝังพวกเราที่สุดใช่ไหม? ”

นิตาพยักหน้าทันที

“ใช่แล้ว ขอบคุณพวกคุณนะคะ

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ” นรมนพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ตบไหล่ของเจตต์ จากนั้นเดินออกไป
เมื่อภายในห้องเหลือเพียงแค่เจตต์กับนิตา เห็นได้ชัดว่าเจต เงียบเป็นพิเศษ

นิตามองผู้ชายตรงหน้า เขาหล่ออย่างไม่มีใครเทียบ แถมยังดี กับเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ เธอหวัง ว่าจะอยู่กับเขาไปจนแก่เฒ่าจริง ๆ ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะไม่รัก ตนเอง แค่ให้เธอรักเขาก็เพียงพอแล้ว

“เจตต์ ฉันชอบคุณจริงนะ”

นิตาเอ่ยออกมาอย่างห้ามใจไม่ได้

ร่างกายของเจตต์สั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นจึงหันหน้าไป น้ำตา ซึมออกมาตรงหางตา

“ผมก็อยากจะให้ครอบครัวกับคุณจริง ๆ อยากจะใช้ชีวิตไป

กับคุณจริง ๆ ”

ประโยคนี้ เจตต์ไม่ได้โกหก

นิตาเชื่อ!

แต่อย่างไรเสียเธอไม่มีวาสนา

“เจตต์ คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่าฉัน ส่วนฉันนั้นไม่คู่ควร ฉันยอมรับ ตั้งแต่แรกฉันวางแผนกับคุณ การเข้าใกล้คุณก็เพื่อ ทำให้คุณตกหลุมรักฉัน ฉันจะฉวยโอกาสนี้หยิบตราประทับของ บริษัทคุณ น่าเสียดายที่ในที่สุดฉันก็ทำเรื่องนี้ไม่ได้”

การสารภาพของนิตาทำให้เจตต์อึ้งไปเล็กน้อย
“ตราประทับของบริษัทผม? คุณต้องการตราประทับไป ทำไม? ไม่สิ พูดให้ถูกคือ ผู้อยู่เบื้องหลังของคุณต้องการตรา ประทับบริษัทผมไปทำอะไร? คนนั้นคือศัตรูทางธุรกิจของผมใช้ ไหม ? มันเป็นใคร? ”

เผชิญหน้ากับคำถามรัว ๆ ของเจตต์ นิตากลับทำได้เพียงแค่ ยิ้ม

เธอเจ็บปวดมาก!

เจ็บไปทั้งร่างกาย!

แต่เจ็บหัวใจที่สุด!

เธอรู้เวลาของตนเองเหลือไม่มากแล้วจริง ๆ

เธอมองเจตต์ กล่าวอย่างเศร้าเสียใจ “เจตต์ ตอนที่ได้อยู่ กับคุณถึงแม้จะเป็นแผนการและเล่ห์เพทุบาย แต่ฉันก็เปิดใจอยู่ กับคุณจริง ๆ คำพูดเหล่านั้นที่ฉันพูดมันคือความจริง ฉันหวังว่า น้องชายของฉันจะสามารถเข้าโรงเรียนทหารได้ คุณเคยรับปาก ฉันแล้ว”

สำหรับเรื่องนี้ เจตต์รู้สึกเสียใจ

“ขอโทษ ผมทำไม่สำเร็จ การตรวจสอบภูมิหลังของโสธรไม่ ผ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ถ้าคุณมีประวัติการก่อ อาชญากรรม……

“ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องการให้พวกคุณขอความ เป็นธรรมให้แก่ฉัน ฉันจะไม่พูดอะไรกับตำรวจ ฉันจะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุจากการจราจร เป็นฉันเองที่ขับรถไม่ระมัดระวัง จึงชน เข้ากับกําแพง ขอร้องคุณล่ะ อย่าให้โสธรไม่ผ่านการตรวจสอบ ภูมิหลังเลยได้ไหม? ฉันรู้ คุณจะต้องมีหนทาง ถึงแม้จะผ่านไป อีกหลายปีก็ไม่เป็นไร ได้โปรดเถอะนะ”

การอ้อนวอนของนิตาทำให้เจตต์รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก

“อืม”

เขาพยักหน้า

ในที่สุดนิตาก็ยิ้มออกมา

เธอมองเจตต์ กล่าวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา “เจตต์ ฉันกำลัง จะตายแล้ว คุณกอดฉันได้ไหม? ฉันรู้สึกหนาวเหลือเกิน! ”

คำพูดของนิตาทำให้เจตต์อยากร้องไห้ออกมา

เขาไม่พูดอะไร เข้าไปกอดนิตาทันที กอดเธอเอาไว้แน่น มาก….……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ