บทที่ 764 ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของเราไม่มีคนโง่

หรือสิ่งที่ตัวเองคิดจะผิดกัน?

อันที่จริงเรณุกาตายไปแล้วจริงๆ?

นรมนคิดไม่ตก

“เอาละ ไม่ต้องคิดเรื่องนี้แล้ว ให้บริศร์หัวหมุนไปเถอะ ในเมื่อ เขาอยากจัดการตระกูลโตเล็ก ถ้าอย่างนั้นก็ชำระสะสางไป ช่วง เวลานี้หนูก็อยู่ในบ้านเป็นเพื่อนตาแก่สองคนหน่อยนะ

คำพูดของธรรคทำให้นรมนหัวเราะขึ้นมา

“ตาแก่อะไรกันคะ? พวกอาอายุแค่สามสิบกว่าๆเท่านั้นเอง”

“ใกล้สี่สิบแล้ว”

ธรรศถอนหายใจ พลางพูด “คาดว่าพวกเราคงไร้หนทางมี ทายาทสืบทอดตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว หนูดูสิ ใครจะยินยอม แต่งงานกับคนแก่แบบเรากัน

“ฉันมีคนที่ชอบ ไม่เหมือนนาย

คำพูดของธรณีทำให้นรมนหัวเราะ

“อาเล็กมีความรัก?”

“เขามีความรักกับผี

ธรรครื้อที่ยืนของธรณีโดยเฉพาะ
ทั้งสองพูดคุยกันจุกกะจิก

นรมนยิ้มและหัวเราะก่อนจะหันไปเห็นภาพวาดของคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดา

“อาสาม อาเล็ก หนูสามารถไปไหว้คุณย่าได้ไหมคะ?”

“ได้แน่นอนสิ”

ธรรศพานรมนไปยังศาลบรรพบุรุษ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกในรมนมาที่ศาลบรรพบุรุษของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา แต่แค่ครั้งนี้รู้สึกจิตใจหนักอึ้งเป็นพิเศษ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก่อนหน้าไม่ค่อยจะเป็นที่ชอบพอหรือ รักใคร่ แต่สุดท้ายเธอกลับตายเพื่อนรมน ด้วยเหตุนี้เพียงอย่าง เดียวนรมนไม่สามารถโทษอะไรเธอได้อีกต่อไป

นรมนคุกเข่าต่อหน้ารูปภาพของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ก่อน จะกระแทกศีรษะของเธอลงไปสามครั้ง

ดวงตาของเธอคลอไปด้วยหยาดน้ำตา

“คุณย่า หนูขอโทษ”

นี่เป็นครั้งแรกในรมนกล่าวขอโทษต่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้ยิน

ธรรคที่ยืนอยู่ข้างๆ เมื่อเขาเห็นว่านรมนเศร้ามาก เขาอดไม่ ได้ที่จะพูด “นรมน ไม่ต้องเศร้าไปหรอก หนูเป็นลูกสาวของพี่ ใหญ่ เป็นพี่ชายของอาที่รู้สึกเสียใจกับแม่มากที่สุดในชีวิต ถ้าเธอไม่ยืนกรานที่จะให้พี่ใหญ่ไปเป็นทหารก็คงไม่เป็นเช่นนั้นตอน

นี้หนูเป็นสายเลือดของพี่ใหญ่ คุณแม่ของอายินดีที่จะทำทุกอย่าง

เพื่อคุณ ตราบใดทีหนูสบายดี พวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็ สบายดี” “แต่เป็นเพราะหนูที่ทำร้ายคุณย่า ถ้าไม่ใช่เพราะหนู คุณย่าคง

ไม่.……….

“มันจบไปแล้ว พวกเรารู้เจตนาของคุณย่าดี อย่าโทษตัวเอง เลย ร้องไห้จนร่างแหลกสลาย อาและอาเล็กของหนูจะปวด ใจเสียเปล่า”

ธรรสดงนรมนขึ้นมา

นรมนเช็ดหน้า และออกมา จุดธูปเคารพคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาเสร็จแล้ว ก็ออกมาจากศาลบรรพบุรุษ

เด็กๆ ยังคงเล่นอยู่ในสนาม

นรมนอดไม่ได้ที่จะยกริมฝีปากขึ้น ขณะที่ดูพวกเขาเล่นอย่างมี ความสุข

ไม่กี่วันมานี้กิจจาอึดอัดใจมาก แต่ตอนนี้ที่กำลังเล่นขี่ม้าไม้กับ กมล รอยยิ้มที่มีความสุขนั้นช่วยเยียวยาความเศร้าได้มากมาย จริงๆ

นรมนรู้สึกว่า แค่ดูเด็กแสนบริสุทธิ์ทั้งสองเล่นกันอย่างมีความ สุข เธอรู้สึกถึงความสุขที่อธิบายไม่ได้

“หม่ามี้ มาเร็ว! มาเล่นกับพวกเรา!
ตาที่แหลมคมของกมลมองเห็นนรมน เธอรีบโบกมือให้นรมน อย่างรวดเร็ว

นรมนยิ้ม เธอส่ายหัวและพูดว่า “พวกหนูเล่นเถอะ หม่ามี เหนื่อยนิดหน่อย”

“หม่ามีป่วยหรือเปล่า? ทำไมช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยบ่อยจัง?”

กมลถามนรมนราวกับผู้ใหญ่ตัวเล็กๆ แล้วพูดว่า “หยา หม่ามี้ คงไม่ใช่ว่าจะให้น้องสาวและน้องชายกับหนูและพวกพี่ๆหรอก นะ? ในทีวีบอกว่า ง่วงนอนบ่อย หรือมักจะเหนื่อยเป็นไปได้ว่าจะ มีลูก”

นรมนตกไม่รู้ว่าจะยิ้มหรือร้องไห้ดี

“นี่หนูไปเรียนเรื่องอะไรเลอะเทอะมาเนี่ย? หม่ามีไม่ได้จะมี น้อง ตลอดชีวิตนี้คงไม่มีแล้ว

“หม่ามี เพราะท้องของหม่ามีไม่แข็งแรงหรือ เลยคลอดไม่ ได้?”

คำพูดอย่างเด็กไม่รู้สาของกมล แต่กลับแทงเข้าไปในหัวใจ ของนรมนราวกับมีดคม

จู่ๆ เธอก็ยิ้มอย่างขมขื่น

เมื่อนึกถึงลูกคนก่อนของเธอ เธอบอกตัวเองว่าอย่าไปโทษ อะไร แต่เธอแค่รู้สึกเศร้าเสียใจมาก ธรณีได้ยินกมลพูดแบบนี้ จึงรีบเข็นวีลแชร์เข้าไปหา
“กมล หม่ามี้กับแต๊ดดี้มีพวกหนูแค่สามคนก็โอเคแล้ว มีเยอะ แล้วหม่ามีจะเหนื่อยมาก”

“จริงไหมคะ? แต่หนูเป็นน้องเล็กสุด หนูอยากเป็นพี่สาว

ปากเล็กๆ ของกมลขมุบขมิบ

กมลเศร้าเล็กน้อย แต่กลับรู้ว่าไม่สามารถให้เด็กพบว่าตัวเอง เสียใจได้ เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม “กมลยังคงเป็นพี่สาวได้นะ น้าโพ นี่ของหนูกำลังตั้งครรภ์ เมื่อถึงตอนที่น้องคลอดออกมา ก็จะเป็น น้องสาวหรือน้องชายของกมลแล้ว”

“จริงไหมคะ?”

กมลดูมีความสุขมาก

“จริงค่ะ หม่ามี้เคยโกหกหนูไหม?”

คำพูดของนรมนทำให้กมลกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข

“ระวังหน่อย”

กิจจาเตือนเธอทันทีเมื่อเห็นว่าเธอไม่ระวัง

นรมนที่อยู่เคียงข้างเมื่อเห็นกมลท่าทางมีความสุข ก็อดไม่

ได้ที่จะเอามือวางไว้บนท้อง

มันคงดีมากถ้าตัวเองสามารถตั้งครรภ์ได้

ธรณีรู้ว่านรมนกำลังคิดอะไรและเขากระซิบว่า “อีกสักพัก เด็กๆก็ลืมมันไปแล้ว อย่าเอามาใส่ใจ ยิ่งไปกว่านั้นถ้ามีเด็กๆ เยอะหนูจะเอามาไม่หมดนะ จะเหนื่อยเอา แบบนี้แหละดีแล้ว”
“อาเล็ก อย่าปลอบหนูเลยค่ะ หนูรู้ว่าอากำลังปลอบหนูอยู่ ถ้า ทำได้ หนูก็หวังให้ตัวเองสามารถตั้งท้องลูกให้บริศร์ได้หนึ่งคน เขาไม่เคยมีส่วนร่วมในการเกิดและเติบโตของกานต์และกมล เลย นี่เป็นความเสียใจสำหรับชีวิตของเขาแม้ว่าเขาจะไม่พูด แต่ ฉันก็เข้าใจ”

เสียงของนรมนต่ำลงเล็กน้อย

“เด็กโง่เอ๋ย ผู้ชายคนหนึ่งถ้าหากรักหนูจริง แม้จะไม่ท้องให้ เขา เขาก็ยังวางหนูไว้บนฝ่ามือ ถ้าหากผู้ชายคนหนึ่งไม่รักหนู ถึง แม้หนูท้องให้เขาก็ไม่มีประโยชน์ อย่าไปคิดมากเลย มีเวลา เลือกคณะของตัวเองจะดีกว่า คิดพิจารณาถึงปริญญาหรือรางวัล ที่จะได้กลับมา”

“หืม?”

นรมนอึ้งไปทันใด

“อาเล็กหมายความว่าอะไร?”

เมื่อเห็นท่าทางตกใจของนรมน ธรณีก็ส่ายหัวและพูดว่า “หนู น่ะ ถึงแม้จะเล่นสนุกเป็นเพื่อนบริศร์ ตัวเองเรียนคณะอะไรมาลืม ไปแล้ว? ”

“ไม่มีนี่คะ”

“ยังพูดว่าไม่ ตอนนี้เดือนที่เท่าไหร่? การแข่งขันรางวัลนัก ออกแบบยังเหลืออีกหนึ่งเดือนจะเปิดแล้ว ยังไม่สมัครชื่อของตัว เองลงไปใช่ไหม? หรือว่าเจตนาหนูจะอยู่ในบ้านเป็นคุณนายย่าตระกูลโตเล็กกัน?

เมื่อได้ยินคําพูดของธรณี นรมนก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

“ไม่ค่ะ หนูอยากพัฒนาธุรกิจของตัวเอง หนูไม่อยากเป็นแม่ บ้านเต็มตัว

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปลงสมัคร เดี๋ยวไม่ทันการ

เมื่อได้ยินธรณีพูด นรมนก็รีบกลับไปที่ห้องและเปิดโทรศัพท์ จริงที่ว่าการแข่งขันรางวัลนักออกแบบจะปิดตัวลงในอีกไม่กี่

ชั่วโมง

นรมนเปิดหน้าเว็บอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกรอกข้อมูลของตัวเอง ลงไป จากนั้นเข้าร่วมการแข่งขัน

หลังจากท่าทั้งหมดเสร็จแล้ว เธอก็พบว่าธรณีนั่งอยู่บนรถเข็น ข้างประตู มองมาที่เธอและยิ้มด้วยความพึงพอใจ

“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของเราไม่มีคนโง่ พวกเราจะรอหนูได้

เหรียญทองกลับมา

“โอเคค่ะ”

ทันใดนั้นนรมนก็หัวเราะออกมา

ธรรศยังคงลงมือทำอาหารเอง โดยบอกว่าเป็นการเฉลิม ฉลองที่นรมนพาเด็กๆ กลับมายังบ้านเก่าของเธอ

นรมนดื้อรั้นไม่ยอม จำใจต้องเป็นลูกมือให้เขา แต่กลับโดน ธรรคผลักออกมา
“รอกินดีกว่า”

ธรณีดูเหมือนจะคุ้นชินกับชีวิตแบบนี้ ก่อนจะหัวเราะคิกคัก ก่อนพูด

เมื่อเปรียบเทียบกับธรรคแล้ว นรมนจะสนิทกับธรณีมากกว่า

“อาเล็ก ถ้าหากช่วงนี้หนูถอยจากปัญหาไป จะไม่เป็นไรหรือ?”

“มีอะไรไม่ดีกัน? หนูแค่ถอยไปเพื่อรีบเรียน เรื่องอื่นยังมีอา และอาสามนะ อาได้ยินมาว่า บ้านของเจตต์มีเรื่อง อารู้ความ รู้สึกของเจตต์และหนู เจตต์เกือบจะสละชีวิตเพื่อหนูในตอนแรก สบายใจเถอะนะ ความรู้สึกนี้ พวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดายัง อยู่ อาพูดกับบริศร์และเจตต์แล้ว หากสามตระกูลพบข่าวคราว ของนิตา หนูก็จะมีสมาธิในการเรียน พวกเด็กๆมีอาคอยช่วย ดูแล ”

เมื่อได้ยินคำพูดของธรณี นรมนรู้สึกอุ่นอกอุ่นใจขึ้นมาทันใด

“อาเล็กดีจังค่ะ”

“ตอนนี้เพิ่งรู้เหรอว่าอาดี? งั้นทำไมเวลาตั้งนานไม่กลับมา อายังไม่รู้ว่าหนูประสบพบเจอเรื่องอะไรมาบ้าง บุริศร์พูดกับอา อาถึงเพิ่งจะรู้ เด็กโง่เอ๋ย หนูเป็นใบ้ กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ขนาดนั้น ตอนแรกทำไมถึงไม่โทรมาหาอาหรืออาสามเล่า? หนู ไม่คิดว่าพวกเราเป็นครอบครัวหรือ? ดูสิ ถ้าหากไม่พบเจอคม ทิพย์ ตอนนี้หนูจะเป็นอย่างไรใครจะรู้ ถ้าหากเกิดอะไรไม่ดีขึ้น หนู จะให้อาและอาสามบากหน้าไปพูดกับพ่อของหนูได้ อย่างไร?”
ธรณีพูดพึมพำ แต่ทันใดนรมนก็จําอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“แย่แล้ว!”

“เกิดอะไร? มีอะไร!

“อาเล็ก หนูไม่คุยกับอาแล้ว กลับห้องก่อนนะคะ

นรมนรีบพุ่งเข้าไปในห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ธรณีก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ และทำเพียงปล่อยให้เธออยู่ คนเดียว ถึงอย่างไรก็อยู่ในบ้าน มีเรื่องอะไรเขาและพี่สามก็ สามารถจัดการช่วยได้

หลังจากที่นรมนรีบเข้าไปในห้องตัวเอง เธอก็โทรศัพท์หาคม ทิพย์ สองพี่น้อง

มันนานมากแล้วและเธอไม่ได้ข่าวคราวจากคมทิพย์ ที่นั่นคือ ชายแดนจีนพม่า ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นจะทำอย่างไร?

ช่วงนี้มีเรื่องมากมายเหลือเกิน จนกระทั่งทำให้ร่างกายนามน อ่อนล้า ตอนนี้เหนื่อยเสียจนไม่คิดถึงเรื่องนี้

โทรศัพท์สายไม่ว่างตลอด

นรมนยังคงโทรต่อไปโดยไม่ยอมแพ้ แต่ทางนั้นกลับเป็นเวลา นานที่ไม่รับสาย

จู่ๆ เธอก็รู้สึกกังวล

คงไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกนะ?
ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ นรมนก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ

ไม่มีทางเลือก เธอต่อสายหาพฤกษ์โดยตรง

“พฤกษ์ คุณได้ติดต่อกับคุมทิพย์ช่วงนี้ไหม? ฉันเพิ่งโทรหาเธอ แต่ไม่มีคนรับสาย คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”

นรมนสอบถามอย่างร้อนรนใจ

พฤกษ์ถอนหายใจ ก่อนพูดว่า “คุณนาย ผมเพิ่งโทรศัพท์คุย กับคมทิพย์เมื่อมานานมานี้ แต่เธอไม่มีเวลาคุยกับผมมากนัก พูดอะไรเร่งรีบ แถมยังบอกว่าเป็นภารกิจที่คุณนายมอบให้ คุณนายครับ ถึงแม้ประธานบริศร์จะบีบคั้นผม อารมณ์ของคน ทิพย์ คุณไม่ต้องให้ภารกิจเธอแล้วนะครับ ผมกลัวเธอทำมันพัง

เมื่อได้ยินพฤกษ์พูดเช่นนี้ ภายในใจของนรมนก็สงบลง

“ขอโทษนะ ตอนนั้นฉันสลัดไม่พ้นตัวจริงๆ เลยทำได้เพียงให้ คมทิพย์คู่พี่น้องนั้นไป ตอนนี้ฉันติดต่อพวกเขาไม่ได้ ถ้าหากคุณ ติดต่อคมทิพย์ได้ รบกวนโทรหาฉันนะ ได้ไหม?”

นรมนขอร้อง

พฤกษ์รับปาก แต่เขาก็ถามต่อ

“คุณนายครับ เทย่าคุณแม่ของเจตต์หายตัวไป เรื่องนี้จะ เกี่ยวข้องกับคุณแม่ของผมไหม? พวกคุณอย่างไรก็อย่าปิดบังมัน จากผมนะครับ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ