บทที่ 716 อาจจะเป็นการสำนึกผิด

“เฮ้ เธอ โอเคไหม? ”

นรมนรีบเอ่ยถามด้วยภาษามือ

ป้าโอไออยู่สักพักจึงหยุดลง

เธอมองคราบเลือดบนฝ่ามือ กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่นว่า “รู้สึกว่าสมควรได้รับมันใช่ไหม? เห็นฉันในตอนนี้ เธอไม่มีอะไร ที่อยากพูดเลยหรือไง?

“เธอเป็นอะไรไปกันแน่? ”

นรมนไม่ซ้ำเติม ไม่ได้พูดเรื่องอื่น ไถ่ถามอย่างตรงประเด็น ป้าโอรู้สึกประหลาดใจ

นรมนมองเธอ กล่าวด้วยภาษามือ : “ฉันทำเพื่อบริศร์”

ป้าโอตะลึง จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอก้มหน้าไม่รู้ว่าคิด

อะไรอยู่

ความจริงแล้วนรมนกระวนกระวายใจ แต่เธอไม่สามารถ เร่งรัดป้า โอได้ เพราะถ้าเร่งรัด ก็แสดงให้เห็นว่าตนเอง กระวนกระวายใจ แล้วเธอก็จะเป็นฝ่ายที่แพ้พ่าย

ในตอนนี้ขึ้นอยู่กับว่าใครจะสามารถสงบสติอารมณ์ได้

ป้าโอก้มหน้าเหมือนหลับไป ถึงแม้นรมนจะกระวนกระวายใจก็หลับตาพักสักครู่ ช่วงนี้เหนื่อยมากเหลือเกิน โดยเฉพาะบินจาก เมืองชลธีไปตระกูลจันทรวงศ์ และจากตระกูลจันทรวงศ์บินกลับ มา การเดินทางไปกลับนี้ ร่างกายรับไม่ไหวจริง ๆ

โดยไม่รู้ตัว นรมนเผลอหลับไป

ป้าโอได้ยินลมหายใจที่สม่ำเสมอของนรมน และยังเห็น ท่าทางเหนื่อยล้าของเธอ แววตาส่องแสงระยิบระยับ จากนั้นพูด กับผู้คุมด้านข้างว่า “ฉันอยากกลับแล้ว ถ้าพวกเขาต้องให้ฉัน ไปช่วยคน ก็ให้เอายาสมุนไพรจีนตามที่ฉันบอกมาให้ฉัน

ผู้คุมพาป้าโอไป กลับไม่ได้ทำให้นรมนตกใจตื่น นรมนหลับไปได้ไม่นาน สัปหงกหนึ่งครั้งแล้วจึงตื่นขึ้นมา กลับ พบว่าป้าโอตรงหน้าไม่อยู่แล้ว

เธออดด่าตนเองไม่ได้ ทำไมถึงได้เผลอหลับไปนะ?

นรมนรีบร้อนต้องการถามถึงสถานการณ์ของป้าโอ ผู้คุมน้ำ คำพูดของป้าโอมาบอกนรมน และยังให้กระดาษแผ่นหนึ่งกับ เธอ ซึ่งบนกระดาษคือรายชื่อยาสมุนไพรจีนทั้งหมด

เห็นแบบนี้แล้ว นรมนก็ไม่พัก นำกระดาษกลับไปทางฝั่งของ ป้อง

วันภพยังคงดูแลรักษาบุริศร์ จำเป็นต้องพูดว่า เพราะความ ช่วยเหลือของวันภพ ถึงได้ประคับประคองความดันโลหิตของบุรี ศร์ให้อยู่ในสถานะที่ดีที่สุดมาตลอด แต่ทุกคนต่างรู้ว่า สถานะ แบบนี้ไม่อาจคงอยู่ได้นานเกินไป
“เป็นอย่างไรบ้าง? ” ป้องและโพนี่ต่างห่วงใย

นรมนยื่นกระดาษให้ป้อง กล่าวด้วยภาษามือว่า “นี่คือร้าน ขายยาที่ป้าโอให้มา เธอให้พวกเราไปเอามาและนำเข้าไปให้

“นี่มันไม่ถูกต้อง! นี่ไม่ใช่ใบสั่งยาเพื่อรักษาการสะกดจิตกับ อาการเจ็บเส้นประสาทนะ”

คำพูดของป้องทำให้นรมนตึงเครียดขึ้นมาทันที

“หมายความว่าอะไร? ป้าโอกำลังเล่นตลกกับฉันอยู่เห รอ? ”

อันที่จริงผลลัพธ์แบบนี้ทุกคนต่างตั้งสมมุติฐานไว้ก่อนแล้ว เพียงแต่นรมนยังคงทนไม่ไหว

เห็นนรมนโกรธ ป้องรีบกล่าวว่า “คุณอย่าเพิ่ง

กระวนกระวาย ถึงแม้จะไม่ใช่ใบสั่งยาเพื่อรักษาเส้นประสาท สมอง แต่มันมีผลดีกับคุณนะ”

“หมายความว่าอะไร? ”

นรมนไม่สามารถเข้าใจได้

วันภพดูใบสั่งยาและตอบว่า “นี่น่าจะเป็นใบสั่งยาสำหรับ รักษาเส้นเสียงเสียหายและลําคอ

“อะไรนะ? ”

นรมนตะลึงไปหมด
โพนี่เองก็ไม่กล้าเชื่อถือ

“พวกคุณมั่นใจเหรอ? ใบสั่งยานี้ไม่มีอันตรายที่แฝงเร้นแน่ เหรอ? ฉันไม่เชื่อว่าป้าโอจะมีเมตตา จะเป็นฝ่ายช่วยรักษาลำคอ ให้นโมนเอง?

ได้ยิน โพนี่พูดแบบนี้ นรมนอึ้งไปทันที

“ความหมายของคุณนี่คือใบสั่งยาสำหรับฉันเหรอ?

“น่าจะใช่นะ”

คำตอบของป้องทำให้นรมนอึ้งไปอีกครั้ง

ไม่มีใครรู้ว่าป้าโอคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ยังมีความหวังอันริบ

ป้องนำยาสมุนไพรจีนมาตามใบสั่งยา และไม่ได้พาบุริศร์ไป

หรี่

ด้วย ตรงไปที่คุกกับนรมน เพียงแต่เหมือนกับครั้งก่อน ป้าโอเห็น

เพียงนรมนคนเดียว

เมื่อนโมนพบป้าโออีกครั้ง จึงเอ่ยถามด้วยภาษามือเป็นสิ่ง

แรก : ” ใบสั่งยาของเธอคือใบสั่งยาอะไร? ”

“ป้องไม่ได้มากับเธอด้วยเหรอ ไม่ได้บอกเธอหรือไง? ”

ป้าโอไม่เงยหน้า มองมือของตนเองเหมือนกำลังค้นคว้าอะไร ศร์ก็พอ”

“ทําไมถึงอยากรักษาคอให้ฉัน? ฉันต้องการให้เธอรักษาบุรี

นรมนรีบเขียน
ป้าโอหัวเราะ ถามว่า “ทําไม เธอกลัวฉันทำร้ายเธอเห

รอ? ”

“ก็เป็นไปได้! ”

นรมนพูดอย่างตรงไปตรงมา

ป้าโอยิ่งหัวเราะอย่างเบิกบาน

“งั้นก็ช่วยไม่ได้ ฉันแค่อยากรักษาเธอ ถ้าเธอไม่รักษา ฉันก็จะ ไม่ตรวจให้บริศร์ ถึงอย่างไรคนอย่างเธอ จะมีหรือไม่มีทายาท

ไม่สําคัญ”

“แก! ”

นรมน โมโหแทบคลั่ง

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าบนโลกใบนี้ยังมีแม่แบบนี้

“เอาไง ? รีบตัดสินใจนะ ไม่อย่างนั้นถึงแม้ฉันจะอยากช่วย ชีวิตบุริศร์ หากสายเกินไปก็ทำอะไรไม่ได้

นรมนอยากจะเอาสิ่งของในมือทุบลงบนหน้าของป้าโอ เพียง แต่คิดถึงบุริศร์ เธอไม่อาจเดิมพันได้

“ได้ ฉันตกลงกับเธอ ฉันจะดื่ม ถึงแม้เธอจะให้ยาพิษแก่ฉัน ฉัน ก็จะดื่ม เพื่อบริศร์ ฉันทำได้ทุกอย่าง ตราบใดที่เธอสามารถ รักษาเขาได้ ถึงแม้จะเอาชีวิตของฉันไปฉันก็ไม่สนใจ

นรมนเขียนลงบนกระดาษด้วยความโมโห รุนแรงจนกระดาษขาดเป็นเสี่ยง ๆ
ป้าโอเห็นลายมือ เธอเอื้อมมือออกมาเก็บกระดาษนั้นไป

“เธอจะทําอะไร?

นโมนไม่สบายใจ

ป้าโอกลับตอบอย่างไม่แยแส “เข้ามา ฉันจะตรวจดูคอของ เธอ ถึงแม้จะไม่สามารถพูดได้ว่ายาของฉันทำได้ทุกอย่างครอบ จักรวาล แต่ถ้าเธอดื่มตามที่ฉันบอก หลังจากนี้หนึ่งสัปดาห์จะ สามารถพูดได้ ตอนแรกจะพูดได้ไม่ชัดเจน เธอต้องพูดบ่อย ๆ มันจะค่อย ๆ ดีขึ้น”

นรมนแปลกใจเล็กน้อย และยิ่งไม่รู้ว่าควรจะตอบป้าโอกลับ ไปว่าอย่างไร

ป้าโอดูยาสมุนไพรจีนที่เธอนำมา พูดกับเธอว่า “ฉันจะบอก วิธีการต้มยากับเธอ ให้เธอจำเอาไว้ ส่วนการฝังเข็มเธอทำเองไม่ ได้ หลังจากนี้อาศัยจุดที่ฉันบอกเธอ ให้ป้องฝังเข็มให้เธอ กินยา สามวัน ฝังเข็มหนึ่งอาทิตย์ สามารถทำได้ไหม? ”

นรมนพยักหน้า

ป้าโอบอกวิธีการต้มยาให้แก่นรมน หลังจากเสร็จเรื่องเธอ กล่าวว่า “ฉันรู้ว่าเธออาจจะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด แต่ถ้าเธอไม่ ทำ ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้หรอก อย่างมากที่สุดก็แค่ ระยะเวลาในการรักษาบุริศร์จะนานสักหน่อย ฟื้นขึ้นมาช้าสัก หน่อย”

ความโกรธในใจของนรมนถูกจุดขึ้นมาอีกครั้ง
ป้าโอคนนี้ทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอมีความสุข ใช่ไหม?

“ได้ ฉันรับปาก”

“กลับไปเถอะ พรุ่งนี้พาบุริศร์มาที่นี่ ฉันจะตรวจดูให้เขา และ จะถือโอกาสดูว่าวันนี้เธอกินยาหรือเปล่า”

ป้าโอพูดจบก็หันตัวกลับไป

นรมนรู้สึกว่าชีวิตที่ถูกป้าโอควบคุมแบบนี้ช่างน่าอึดอัดเสีย จริง แต่เพื่อบริศร์ เธอทนได้

หลังจากออกมา ป้องเห็นสีหน้าของเธอจึงรู้ว่าไม่มีอะไรคืบ

หน้า

“ไม่เป็นไรนะ พวกเรายังพอมีเวลา ถ้าไม่ได้จริง ๆ พวกเรา ค่อยดูว่าที่เมืองหลวงมีหมอที่มีชื่อเสียงแบบนี้หรือเปล่า”

“ไม่ต้องหรอก ป้าโอบอกว่าพรุ่งนี้ให้พาบุริศร์ไปรักษา เพียง แต่ต้องการให้ฉันรักษาคอก่อน เธอบอกว่าหวังให้คุณช่วยฝังเข็ม ให้ฉันหนึ่งอาทิตย์”

นรมนกล่าวด้วยภาษามือ จากนั้นบอกตำแหน่งฝังเข็มที่ป้า

โอบอกมาให้ป้องฟัง

ดูเหมือนป้องจะนึกออกอย่างฉับพลัน รีบกล่าวว่า “ที่แท้ก็ เป็นแบบนี้ มิน่าล่ะผมคิดอย่างไรก็ไม่รู้วิธีรักษาคอของคุณ ต้อง พูดว่า พรสวรรค์การเปิดทางด้านการแพทย์ของป้าโอไม่เลวจริง
“รักษาคอจริงใช่ไหม?

นรมนรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง

เธอคิดว่าป้าโอต้องการแก้แค้นตนเอง จงใจให้เธอทรมาน ส่วนเธอก็เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว

ป้องพยักหน้าตอบว่า “พูดตามตรงตำแหน่งฝังเข็มเหล่านี้ คนทั่วไปไม่กล้าฝังเข็ม เพียงแต่เมื่อเชื่อมโยงกันผมจึงรู้ว่า ตำแหน่งฝังเข็มเหล่านี้รักษาภาวะเลือดหยุดนิ่ง ควบคู่ไปกับ สมุนไพรจีนเหล่านั้น อาจจะสามารถรักษาลำคอของคุณได้จริง ๆ

“เธอบอกว่า หลังจากสามวันคอของฉันจะสามารถพูดได้ เพียงแต่เสียงจะไม่ค่อยเพราะ ให้ฉันทำต่อเนื่องไป ส่วนการฝัง เข็มต้องทำต่อเนื่องหนึ่งอาทิตย์”

นรมนกล่าวด้วยภาษามือ

“นั่นก็ถูกต้องแล้วล่ะ คุณวางใจได้ ยานี้ไม่มีปัญหา”

ได้ยินป้องพูดแบบนี้ นรมนถามอย่างประหลาดใจ “ทำไม เธอต้องการรักษาคอให้ฉันด้วย? ”

“ใครจะไปรู้ล่ะ อาจจะเป็นการสำนึกผิดก็ได้? ” นรมนหัวเราะอย่างเย็นชา ส่ายหน้าไปมา

ป้าโอจะสำนึกผิดด้วยเหรอ?

ไม่มีทาง!
คนคนนั้นเหมือนถูกคนล้างสมอง จะรู้สึกสำนึกผิดได้ อย่างไร?

“คุณสนใจด้วยเหรอว่าทําไมเธอถึงรักษาให้คุณ? ตราบใดที่ คุณสามารถพูดได้ บุริศร์สามารถดีขึ้นมาได้ก็พอ ส่วนเรื่องต่อ จากนี้ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที

เรื่องมาถึงตอนนี้ก็ทำได้เพียงเช่นนี้

หลังจากนรมนกับป้องกลับมา วันภพกำลังเช็ดตัวให้บริศร์

“ฉันทําเอง”

นรมนรับมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นมองบุริศร์อย่างอ่อนโยน ป้าโอไม่ได้ทำการตรวจตนเองก็สามารถออกใบสั่งยารักษา คอให้เธอได้ ทำได้กับอาการป่วยของบริศ เช่นกันใช่ไหม?

โพนี่เห็นนรมนมองบุริศร์ด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง จึงดึงป้องและ วันภพทันที พาพวกเขาออกไปจากห้อง

เมื่อในห้องเหลือเพียงนรมนกับบุริศร์ เธอใช้ซอฟต์แวร์แปลง พูดกับบริศร์ : “บุริศร์ ในไม่ช้าฉันจะสามารถพูดกับคุณได้ด้วย ตนเองแล้วนะ นี่นับว่าเป็นเซอร์ไพรส์หรือเปล่า? คุณรีบตื่นขึ้นมา เร็ว ๆ ดีไหม? ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าทำไมป้าโอถึงทำแบบนี้กับฉัน แต่สามารถพูดได้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีจริงไหม? ”

แน่นอนว่าบุริศร์ไม่สามารถตอบคำถามของเธอได้ เพียงแต่นร มนเคยชินแล้ว
เธออิงแอบข้างกายของบุริศร์ เฝ้ารอเขาด้วยรอยยิ้ม ราวกับ ว่าการมีชีวิตแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่มีความสุข

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เธอต้องต้มยาสมุนไพรจีนตามใบสั่ง ยาของป้าโอ หลังจากต้มยาสมุนไพรจีนเสร็จ กลิ่นยาสมุนไพร ฉุน ๆ ลอยปะทะใบหน้า

นรมนสองจิตสองใจ และดื่มยาเหล่านี้ลงไป

ยาสมุนไพรจีนขมมาก แต่นรมนไม่สนใจ

ป้องจับจุดที่จะทำการฝังเข็มให้แก่นรมน

เมื่อฝังลงไปอย่างต่อเนื่อง นรมนรู้สึกว่าลำคออุ่นขึ้น และมี อาการคันอยู่บ้าง เธอบอกอาการเหล่านี้กับป้อง เขาตอบว่า “ไม่มีอะไร นี่เป็น

เรื่องปกติ อาการเจ็บปวดจากเส้นเลือดและเลือดที่หมุนเวียนใน

ร่างกายเป็นแบบนี้โดยปกติ วางใจเถอะ ไม่มีอะไรหรอก

นรมนถึงจะวางใจ

คืนแรกผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อนรมนตื่นขึ้นมา พบว่ารู้สึกสบายคอมาก ๆ เธอไม่กล้าละเลย ต้มยาสมุนไพรจีนและดื่มอีกครั้งตามความ ต้องการของป้าโอ รู้สึกเข้มข้นมาก

และให้ป้องทําการฝังเข็มไปด้วย หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย นรมนกับป้องจึงพาบุริศร์มาที่คุก

ป้าโอมารออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

เมื่อเธอเห็นบริศร์นอนโคม่าอยู่บนเตียงผู้ป่วย ป้าโอน้ำตา คลอเบ้าทันที

ไม่ว่าแต่ก่อนจะปากแข็งมากแค่ไหน ทำเรื่องที่น่าเกลียดชัง มากแค่ไหน แต่วันนี้เห็นก้อนเนื้อที่ตนเองคลอดออกมาสูญเสีย ท่วงท่าอันสง่างามในอดีตไป ป้าโอรู้สึกไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ

เธอลูบใบหน้าของบริศร์ ดวงตาคู่นั้นเปล่งประกายความอ่อน โยนและมีเมตตา

นรมนอึ้งไปทันที

ป้าโอในตอนนี้ เหมือนกับแม่ที่มองลูกของตนเองอย่างอ่อน โยน หรือว่าเธอคิดจะทำอะไรอีก?

นรมนตื่นตัวขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ