บทที่ 686 เขาคนนี้มีนิสัยรักสะอาด

นรมนรู้ว่าในเวลานี้ มันอาจไม่เหมาะสมที่จะบอกเจตต์เกี่ยวกับ เรื่องเหล่านี้ แต่ว่าใครเรียกพวกเขาว่าเป็นเพื่อนกันละ? ใคร บอกว่าเธอเองไร้หนทางกันแล้ว?

“คุณพูดไร้สาระอะไรกัน? ระหว่างเราสองคนมีอะไรที่ไม่ช่วย กันอีก? ตอนแรกที่ธุรกิจผมล้มเหลว บุริศร์ยังให้เงินผมมา ผม ยังคงระลึกถึงความเมตตานี้เสมอ หากคุณกำลังมองหาแพทย์ให้ บุริศร์ ไม่ต้องกังวล ผมจะระดมทุกคนที่ผมรู้จักให้ไปหาเขาทันที

เจตต์คิดว่านี่คือสิ่งที่นรมนต้องการให้ช่วย เขาจึงพูดขึ้นอย่าง รวดเร็ว นรมนกลับส่ายหน้า พิมพ์ลงไปในวีแชท “ไม่ใช่เรื่องนี้ ฉันแค่

อยากจะยืมเงินคุณ

“ยืมเงิน?”

เจต คิดว่าเขามองผิด รีบขยี้ตาตัวเอง

ไม่ผิด เป็นคำว่า ยืมเงิน สองคำเหมือนเดิม

แต่ธุรกิจตระกูลโตเล็กนั้นใหญ่โตมาก จะขาดอะไรก็ได้ ยกเว้นขาดเงิน

นี่เป็นครั้งแรกที่นรมนเปิดปากยืมเงินจากผู้อื่น เธอรู้สึกไม่ สบายใจ
“ใช่ ตอนนี้ฉันกำลังประสบกับความลำบาก ต้องการเงิน หมุนเวียนสองล้าน เรื่องนี้ฉันไม่อยากให้ใครรู้ ดังนั้นเลยมาถาม คุณ ถ้าหากคุณไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะ ฉันจะไปถามคนอื่น

นรมนรีบพิมพ์อย่างรวดเร็ว

ในที่สุดเจตต์ก็ตอบสนองกลับมา

“ถามอะไรหน่อย? คุณยังรู้จักใครอีก? คมทิพย์ก็ไม่ได้มีเงิน นอกจากเธอแล้วคุณยังรู้จักใครอื่นอีก? พฤกษ์หรือ? ถ้าหากคุณ สามารถยืมจากพฤกษ์ได้ คงไม่เปิดปากยืมผม ถ้าอย่างนั้นมีใคร อีก? ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา? หรือพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน? ให้ เดาว่าคุณไม่กล้าเอ่ยปากยืม? หรือยิ่งมั่นใจที่จะพูดได้ว่าพ่อแม่ ตระกูลธนาศักดิ์ธนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณประสบปัญหานี้อยู่? ”

ชุดคําถามของเจตต์ ทำให้นรมนเงียบสนิท

อันที่จริง เธอไม่กล้าบอกพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน เกี่ยวกับ สถานการณ์ปัจจุบันของเธอ เหมือนกับเมื่อห้าปีก่อนเธอเพิ่งจ่าย เงินให้กับพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน เป็นประจำและบางครั้งก็ส่ง แชทเพื่อบอกพวกเขาว่าเธอสบายดี แค่ยุ่งนิดหน่อย

ตอนนี้ถ้าพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน รู้ว่าพวกเขากลายเป็นใบ้ ไม่รู้เลยว่าจะเสียใจแค่ไหน

แม้จะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถปกปิดได้ไปชั่วชีวิต แต่ก็สามารถ ปิดไปได้วันต่อวัน

เมื่อเห็นนรมนเงียบ เจตต์ก็รู้ว่าเขาพูดถูก
เขาไม่รู้ว่าเรื่องที่คมทิพย์กลับไปหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด ดังนั้นจึง ไม่มีความคิดเห็นอะไรมาก

“เอาบัญชีมาให้ฉัน

“หม?”

นรมนงงงันเล็กน้อย

“หมอะไรละ? เอาบัญชีคุณมาให้ผม ไม่อย่างนั้นผมจะโอนเงิน

ไปให้ยังไง?”

เจตต์รู้สึกว่านรมนตอนนี้ค่อนข้างโง่

ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของบุริศร์

เขาสาปแช่งในใจ

หลังจากนั้นนรมนก็พลันตอบสนอง และรีบพิมพ์บัญชีของเธอ ส่งไป ก่อนพิมพ์ลงไปว่า “ขอบคุณ”

“อยากขอบคุณจริงๆก็ดูแลตัวเองให้ดี ไม่ต้องสนใจดูผม คุณ ก็พิการไปแล้ว”

เจตต์โกรธมากเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

หัวใจของนรมนพลันอบอุ่น

“ไม่ต้องกังวลนะ อีกสามเดือนฉันจะจ่ายคืนแน่

“ไม่ต้องรีบหรอก นี่ไม่ได้ให้ยืมหรอก เป็นเงินของพวกคุณแต่ แรก เป็นเงินที่ทำให้ผมกลับมายืนได้อย่างยิ่งใหญ่ ตอนนี้ผมคืนให้กลับบริศแล้ว แล้วก็คุณชายเจตต์เมื่อก่อนคนนั้น ตระกูล รัตติกรวรกุล ไม่ได้พึ่งพาธุรกิจเหล่านั้นอย่างเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้น คุณไม่ต้องกังวล ตราบใดที่เป็นเรื่องเงินๆ มาพูดกับผมได้

หลังจากเจตต์พูดจบ เขาก็หยุดไปสักพัก แล้วถามว่า “ตอนนี้ คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะไปหาคุณ

“ไม่ต้องหรอก ฉันอยู่ที่ที่ไกลมาก ไม่ได้อยู่ในเมืองชลธี ทำธุระ ของคุณก่อนเถอะ คราวหลังถ้าต้องการอะไรค่อยหาคุณ ไม่ต้อง กังวลนะ ฉันไม่เกรงใจคุณหรอก”

“นรมน ถ้าคุณเกรงใจผม ถ้าอย่างนั้นก็คือดูถูกผม รู้ไหม? โอเค ผมก็ยังเหมือนกันทางนี้ รอสองสามวันให้ผมจัดการเรื่อง ราวเสร็จ แล้วจะไปหา

เจตต์พูดจบก็วางสายไป

ไม่นานนัก นรมนก็ได้รับข้อความทางโทรศัพท์ แสดงให้เห็น ว่ามีเงินจำนวนหนึ่งเข้าบัญชี

นรมนเปิดดู นึกไม่ถึงเลยว่ามีห้าล้านบาท

เจตต์ให้เงินเธออีกสามล้าน และด้านหลังยังมีข้อความถึง

“ผมกลัวว่าคุณอยู่ข้างนอกจะได้รับโทษ เลยให้อีกหน่อย ไม่ พอก็บอกผม นั่นคือเงินทั้งหมดในบัญชีของผมตอนนี้ พรุ่งนี้ยังมี อีกสิบกว่าล้านที่ได้คืนกลับมา ถึงตอนนั้นผมจะโอนให้คุณอีก หน่อย ”

นรมนซาบซึ้งมาก และตอบกลับอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องแล้วพอแล้ว”

เจตต์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เดาว่าคงยุ่งจริง

มีเงินห้าล้านแล้ว นรมนรีบส่งไปให้รองนายกเทศมนตรีเจน ภพอย่างเร็ว แถมยังดำเนินการโอนถ่ายขั้นตอน และยังเซ็น สัญญากับSHILI

หลังจากรับช่วงต่อบริษัทท่องเที่ยว กิจธุระของนรมนเปลี่ยนไป มากมาย

เธอไม่เคยรู้เลยว่าการบริหารบริษัทลำบากขนาดนี้ ในตอน สุดท้ายของวัน เธอรู้สึกเหนื่อยจนแทบจะล้มลง

แม้ว่านรมนจะเหนื่อยมาก แต่ก็ยังมาหาบุริศร์ที่วอร์ดผู้ป่วย นำเรื่องราวของตัวเองวันนี้มาพูดกับบุริศร์อีกรอบ

เธอรู้ว่าตัวเองพูดไม่ได้ เธอจึงดาวน์โหลดโปรแกรมแปลง พิมพ์เป็นคําพูดที่ต้องการพูดลงไป หลังจากนั้นเปลี่ยนแปลงเป็น เสียง ให้บุริศร์ฟัง

ไม่มีเลยที่นรมนไม่หวังให้ตัวเองสามารถพูดด้วยตัวเองให้บุรี ศร์ฟัง แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาสนใจเสียงของตัวเอง

หลังจากอยู่กับบริศร์จนถึงสี่ทุ่ม นรมนก็กลับไปที่โรงแรม เธอดูราคาของโรมแรม ทันใดก็รู้สึกว่ามันสิ้นเปลือง เธออยู่คนเดียว ถ้าอยู่ในโรงแรมก็ว่างเปล่า นรมนนอนอีกหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าตื่นขึ้นมาจะไปหาบ้านอยู่
เธอหาเช่าอพาร์ทเม้นที่ใกล้กับโรงพยาบาลอยู่

แม้ว่าบุริศร์จะนอนหลับสนิทเป็นผัก แต่ทุกวันนรมนก็จะมาหา เขา คอยเช็ดตัว เรื่องอะไรก็ทําด้วยตัวเอง

หมอในโรงพยาบาลเมื่อเห็น ก็พูดเตือนด้วยเจตนาดีว่า “คุณนายบุริศร์ คุณสามารถจ้างพยาบาลได้นะ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ เขาไม่ชอบให้ใครอื่นแตะตัว

นรมนยิ้มจาง ไม่มีวี่แววของความเศร้าเลย

เธอยุ่งอยู่กับบริศร์เสร็จ จัดการตัวเองเสร็จแล้วกลับบริษัท

กิจการของบริษัทท่องเที่ยวมีความวุ่นวายมาก บางครั้งมีการ ระดมกำลังเส้นทางท่องเที่ยวชั่วคราว ต้องติดต่อตัวแทน จำหน่ายรถเพื่อเช่ารถ นรมนยุ่งทั้งวันแทบไม่สามารถปลีกตัว ออกมาได้

แต่โชคดีที่นรมนมีความสามารถในการเรียนรู้แข็งแกร่งมาก ถึงแม้เวลาสองวันไม่สามารถเข้าควบคุมบริษัทท่องเที่ยวได้ ทั้งหมด

เธอตรวจสอบสมุดบัญชีของบริษัท และซยนต์ได้เอาเงิน จำนวนมากไปจากสมุดบัญชี และตอนนี้มันก็เป็นช่องโหว่ทั้งหมด

นรมนกัดฟันแน่น

กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ปาไปเกือบจะย่ำรุ่งแล้ว

นรมนลากร่างกายที่เหนื่อยล้าของไปโรงพยาบาล คนในโรงพยาบาลต่างหลับกันหมดแล้ว

เธอมาตรงหน้าบุริศร์ ก่อนใช้โปรแกรมแปลงเสียงพูดกับเขา “ขอโทษนะบุริศร์ ที่วันนี้มาเสียอีกเชียว รอจนร้อนใจละสิ? ถ้า หากคุณยังตื่นอยู่ คงจะไปทำลายบริษัท ลากฉันกลับมาเลยใช้ ไหม? ดังนั้นนะ รีบตื่นมา คุณดูสิ ไม่มีคุณ ชีวิตฉันเละเทะไปเลย ฉันเหนื่อยจะตายแล้ว คุณจะทำเป็นเด็กๆ ให้ฉันหาเลี้ยงไม่ได้ นะ”

หลังจากพูดแล้ว เธอก็แตะเบาๆที่จมูกของบุริศร์

ในอดีตบริศร์ทําเช่นนี้กับเธอ ตอนนี้ในทางกลับกัน นรมนเพิ่ง จะรู้สึกรสชาติของชีวิตข้างใน

เธอเริ่มเช็ดตัวให้บริศร์ และเล่าเรื่องที่บริษัทวันนี้ให้เขาฟัง

ไม่ทันรู้ตัวก็เป็นเวลาตีสองครึ่งแล้ว

นรมนหาว ก่อนมองไปที่ท้องฟ้าด้านนอก ตัดสินใจไม่ออกไป เธอนอนคว่ำตรงหน้าเตียงของบุริศร์และหลับไป

เมื่อพยาบาลเข้ามาตรวจห้องในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอเห็นว่านรมน ยังคงหลับอยู่ และช่วยไม่ได้ที่ต้องปลุกเธอ

“คุณนายบุริศร์ เช้าแล้วค่ะ”

นรมนลืมตาขึ้นอย่างเร็ว และพบว่ามันเป็นเวลาแปดโมงกว่า แล้ว อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดเล็กน้อย

ตายละ สายแล้วนี่!
เธอจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงยกอ่างน้ำมาอีกครั้ง จัดการทำความสะอาดบริศ ทุกซอกทุกมุม

นางพยาบาลพูดอย่างปวดใจว่า “คุณนายบุริศร์ ให้ฉันทำ เถอะค่ะ คุณพักเสียหน่อย ใต้ตาคล้ำหมดแล้วค่ะ”

นรมนส่ายหน้า ส่งภาษามือพูดออกไป ไม่ต้องหรอกค่ะ เขามี นิสัยรักความสะอาด ปัญหาเยอะมาก ดูแลไม่ดีจะอารมณ์เสียเอา

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ยิ้มให้พยาบาล

นางพยาบาลอยากจะบอกว่า ตอนนี้บริศร์กับผักมันไม่มีอะไร ต่างกันเลย คุณจะไม่ทำความสะอาดเขาเขาก็ไม่อาจรู้ได้ แต่คำ พูดกลับติดอยู่ในปาก เมื่อเห็นรอยยิ้มที่กระตือรือร้นของนรมน พยาบาลก็กลืนคำพูดนั้นกลับมาอีกครั้ง

ไม่มีใครมีสิทธิ์ไปทำร้ายคนที่ยังเต็มไปด้วยความหวัง คนที่ กระตือรือร้นที่จะเดินไปข้างหน้าใช่ไหม?

นรมนไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร เธอรีบทำความสะอาดบุริศร์ ก้มลงจูบบนหน้าผาก ก่อนจะใช้โปรแกรมแปลงเสียงคุยกับเขา “สามี ฉันไปทำงานก่อนนะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอถึงจะออกไป หลังจากมาถึงบริษัท ก็เป็นวันที่ยุ่งเหยิงอีกหนึ่งวัน นรมนรู้สึกว่าอย่างนี้มันไม่ได้
บริศ ยังคงเป็นคนป่วย ที่ต้องการใครสักคนปรนนิบัติดูแล ต้องการให้มีคนข้างกายเพื่อนวดคลายกล้ามเนื้อ ป้องกันกล้าม เนื้อลีบ แต่เธอต้องมาทำงานที่บริษัทจนฟ้ามืด ไม่มีเวลาไปดูแลบุ ริศร์ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอหวังเอาไว้

แม้ว่าจะทำเงินได้เพียงเล็กน้อย แต่เมื่อเทียบกับบุริศร์ สิ่ง เหล่านี้ก็ไม่มีอะไรเลย

นรมนดูรายชื่อบุคลากร และพบว่ามีคนชื่อนิตาซึ่งมีความ สามารถพิเศษในการบริหารจัดการ และนิตาคนนี้จบการศึกษา จากโรงเรียนการท่องเที่ยว เรียกได้ว่าตรงสายงานเลย

เธอขอให้คนไปตามนิยามา บอกความคิดที่อยากจะให้เธอ มาจัดการบริษัทให้เธอฟัง

นิตา ตกใจเล็กน้อย และยิ่งไม่อยากจะเชื่อเลย

นรมนให้กำลังใจเธอ และให้ความมั่นใจแก่นตา

“ขอบคุณค่ะประธานนรมน ดิฉันจะพยายาม

นรมนแต่งตั้งนิตาไม่ใช่ง่ายๆ เธอได้ตรวจสอบภูมิหลังของนิ ตาและพบว่าเธอเป็นคนตรงไปตรงมา และมีความสามารถ แต่ เธอขาดโอกาส

ตอนนี้นิตาถูกนรมนแหกกฎยอมรับโชคชะตา เธอรู้สึกว่าตัว เองโชคดีอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็บอกตัวเองว่าต้องจัดการ บริษัทให้ดีแทนนรมน

นรมนติดตามนิตาเป็นเวลาสามวัน และเห็นว่านิตาดูแลบริษัทได้เป็นระเบียบ มันทำให้เธอ โล่งใจ

“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปฉันจะไม่มาแล้ว มีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันผ่าน แชทหาฉันนะ”

นรมนส่งมอบบริษัท ให้กับนิตาอย่างเป็นทางการ

นิตาพยักหน้า

“วางใจเถอะค่ะ ประธานนรนม ดิฉันจะดูแลให้เป็นอย่างดี”

“ขอบใจมาก”

หลังจากนรมนส่งมอบเรื่องบริษัทเสร็จดีแล้ว เธอก็มาที่โรง

พยาบาล

เพียงไม่กี่วัน เธอรู้สึกว่าบุริศร์ผอมแล้ว

ไม่เพียงแต่น้ำหนักลดลง แต่ใบหน้าของเขาก็ซีดลง ไม่หล่อ

เหมือนแต่ก่อน

นรมนนั่งอยู่หน้าเตียง ใช้โปรแกรมแปลงเพื่อคุยกับเขา “ถ้า ยังขี้เหร่แบบนี้ต่อไป ฉันจะไม่ต้องการคุณแล้วนะ”

แต่บุริศร์ก็ยังหลับใหลดังเช่นผ่านมา

ไม่ใช่ว่านรมนไม่สิ้นหวัง แต่ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เธอยังคงโอบ กอดความหวัง

เธอรู้สึกว่าพระเจ้าคงไม่โหดร้ายขนาดนี้ เธอได้รับความ ลำบากมามากมายแล้ว พระเจ้าจะให้ความสุขที่เธอต้องกาต้องมีความสุขแน่นอน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ