บทที่ 682 วิธีที่ปลอดภัยช้าเกินไป

“เฮ้ย นรมน ถูกคนทำร้ายมาหรือ?”

นี่เป็นประโยคแรกที่ปัญญ์พูด เมื่อเห็นนรมน

คมทิพย์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนมองไปยังด้านหลังของพร มนด้วยความกังวล หลังจากนั้นจึงปิดประตู และถามว่า “เกิด เรื่องอะไรขึ้นกัน?”

“มีคนต้องการฆ่าฉัน!

นรมน ใช้ภาษามือในการพูด สีหน้าเคร่งขรึมเป็นพิเศษ “อะไรนะ? มันเป็นใคร?”

คมทิพย์และปัญญัตกใจขึ้นมาทันที แม้แต่มายด์ก็ยังยืนขึ้น และมองไปที่นรมนด้วยสีหน้ากังวล

นรมนสายหัว

“ไม่รู้อีกฝ่ายน่าจะเป็นคนที่ฉันเจอเมื่อตอนกินมื้อค่ำเมื่อวาน วันนี้ตอนออกจากโรงพยาบาลก็เกือบโดนรถชน เมื่อมาถึงลาน จอด มีรถคันหนึ่งขับมาชนฉันจากด้านหลัง แต่เสียดายที่ฉันสลัด ไปได้ พวกเขาไม่รู้ความจริงของฉัน ดังนั้นจึงคาดการณ์ผิด แต่ ฉันก็ไม่รู้ว่าครั้งหน้าจะมีอะไรรอฉันอยู่

นรมนแสดงท่าทางภาษามืออย่างรัวเร็ว

แววตาของคนทิพย์และปัญญ์เริ่มตึงเครียด
“ถ้าอย่างนั้นจะทำอย่างไร? แจ้งตำรวจ?

“ไม่มีหลักฐาน แจ้งตำรวจไปก็เปล่าประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้น นโยบายของที่นี่ก็พิเศษเล็กน้อย คราวหลังพวกเธอจะรู้

นรมนนวดขมับอย่างเหนื่อยล้า ปัญญ์รีบส่งน้ำอุ่นตรงหน้าเขาให้นรมน

“พี่นรมน ดื่มน้ำก่อนครับ”

มายด์อยากจะเปิดปากเตือนปัญญ์ ว่าเธอริน ให้เขา แต่ ตอนนี้ในสายตาของปัญญ์ไม่มีมายด์อยู่ในนั้น

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหูเล็กน้อย

นรมนจิบน้ำในแก้ว ก่อนจะได้ยินปัญญ์พูดขึ้นมาว่า “ทำไมไม่ ลองให้ผมหาเวทสให้ละเขาอาจจะมีวิธีการ

“ช่างเถอะ ตอนนี้ใครต่างก็ไม่รู้ และก็ไม่มีหลักฐาน ไม่ต้องไป รบกวนเขา ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากอีกฝ่านต้องการชีวิตฉันจริงละก็ ครั้งนี้ไม่สำเร็จ พวกเขาจะลงมืออีก

นรมนพูดผ่านภาษามือของเธอ

คมทิพย์พยักหน้าและถามว่า “คุณมีแผนที่ดีหรือไม่?”

“ไม่ได้นับว่าเป็นแผนที่ดีนักหรอก อย่างมากก็แค่เฝ้าต้นไม้รอ กระต่าย แต่ที่นี่ พวกเขาคงไม่กล้าลงมือพวกเราค่อยออกไปพรุ่ง นี้ เพื่อล่องูออกจากถ้ำ

ดวงตาของนรมนมีความดุร้าย
เธอทนมาพอแล้วจริงๆ

เรื่องของบุริศร์ก็ทำให้เธอเศร้าเสียใจไปแล้ว ตอนนี้ยังมีคน ต้องการจะเอาชีวิตเธออีก

เป็นไปได้ไหมที่เห็นบริศ นอนอยู่ในโรงพยาบาลตอนนี้ แล้ว จะคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงอ่อนแอที่จะโดนรังแกได้

นรมนหัวเราะอย่างเย็นชา

ถ้าหากคนเหล่านั้นคิดเช่นนี้จริง พวกเขาคิดผิด

ต่อหน้าบุริศร์ เธอไม่ชอบเผยตัวตน เพราะมีบุริศร์อยู่ เขา จัดการทุกอย่างได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านรมนจะเป็นขยะไร้ ค่า

เมื่อเห็นว่านรมนมีความสนใจ ปัญญ์และคมทิพย์ก็วางใจ

นรมนรู้สึกเหนื่อยล้าจากความทรมานครั้งนี้

ตั้งแต่เหตุการณ์คราวที่แล้ว ทำให้ร่างกายของเธอเหนื่อยล้า เป็นพิเศษ

เธอขอให้ปัญญส่งมายด์ไปยังที่ปลอดภัยก่อน ที่นี่มันยุ่งเหยิง เกินไป บุริศร์ก็มาเป็นแบบนี้อีก เธอไม่สามารถดูแลมายด์ได้

มายด์ลังเลเล็กน้อย แต่ก็รู้ว่าการอยู่ที่นี่มีรังแต่จะทำให้นรมน เสียสมาธิ

ปัญญ์พูดเสียงต่ำ “ฉันจะจองตั๋วเครื่องบิน ให้เธอ ให้เธอกลับ เมืองB ชั่วคราว ฉันจะให้คนไปรับเธอ ให้เธอพักอาศัยอยู่ในบ้านของฉันชั่วคราว รอให้พวกเราจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จแล้ว ค่อยจัดการเรื่องเธอ พี่นรมนว่าอย่างไร?”

“ตกลง รบกวนนายมากแล้ว

มายด์ค่อนข้างตื่นเต้นเมื่อเธอได้ยินว่าเธอจะถูกส่งไปที่บ้านข องปัญญ์

เธอท่าภาษามือใส่นรมน “พี่สาว หนูไปก่อนนะคะ ไม่ต้องเป็น ห่วง สบายใจเถอะ หนูจะดูแลตัวเองให้ดี

“เด็กดี! ช่วงนี้พี่มีธุระที่ต้องสะสางเยอะแยะไปหมด เธออยู่นี่พี่ ดูแลไม่ถนัด ไปที่อื่นก่อนนะ รอพี่ที่เมือง โอเคไหมคะ?”

นรมนลูบหัวของมายด์ ก่อนส่งภาษามือไป

“โอเค”

มายด์พยักหน้า

แม้ว่าเธอจะลังเลที่จะห่างจากนรมนและปัญญ์ แต่เธอก็รู้เรื่องรู้ ราว ปัญญ์จะจัดการให้ ไม่นานเธอจะถูกส่งกลับไป

หลังจากส่งมายด์ไปแล้ว นรมนก็จัดการอะไรสักพัก จากนั้น จึงไปพักผ่อน

เมื่อคมทิพย์มองไปยังการจัดการของนรมน ก็รู้สึกว่าเสียงเล็ก น้อย

ปัญญ์พูดเสียงต่ำ “พี่ เชื่อพี่นรมนเถอะ เธอรู้จำนวนดี ถึง อย่างไรยังมีบริศร์นอนอยู่ที่โรงพยาบาลนะ นรมนไม่เอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงหรอก ”

“แต่ว่า… …”

“เฮ้ย ไม่ต้องแต่ว่าแล้ว เป็นห่วงพี่นรมนจริง พวกเราร่วมมือ กันกับพี่นรมนก็สําเร็จแล้ว”

ปัญญ์ตบบ่าคมทิพย์ แต่ก็เหลือบไปที่ห้องของนรมน

แผนการที่กล้าหาญเช่นนี้ กลัวว่านรมนจะร้อนใจ คิดอยากจะ กำจัดคนเบื้องหลังพวกนั้นให้เร็วที่สุด

หลังจากที่นรมนกลับมาที่ห้อง เธอก็ส่งข้อความถึงกิมจิ และ ต้องการซื้อเสื้อกันกระสุนจากกิมจิ ในสถานการณ์เช่นนี้ เธอไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่

เธอต้องการช่วยรักษาชีวิตของเธอให้มากที่สุดเพราะยังมีบุริศร์

และลูกๆ

กิมจิประหลาดใจเมื่อรู้ว่านรมนจะเสื้อกันกระสุน ก่อนจะพลั้ง ปากถามออกมา

“นายหญิง จะเอาไปทำอะไรครับ

“มีเรื่อง รถตู้ที่ฉันให้นายไปหา มีเบาะแสอะไรไหม?”

“ไม่มีครับ รถตู้คันนั้นเป็นรถที่แจ้งว่าชำรุด หาไม่ได้ว่าเป็น ของใคร

คำพูดของกิมจิเป็นสิ่งที่นรมนคาดการณ์ไว้อยู่แล้ว เธอไม่ได้พูดอะไรอีก และขอให้กิมจิส่งของป้องกันตัวเองจํานวนหนึ่งมา

กิมจิตกปากรับค่าจะไปจัดเตรียม

นรมนฉวยโอกาสตอนนี้ รีบล้มลงนอนอย่างรวดเร็ว หลับตา ลงเพื่อพักผ่อน เธอรู้ว่าเวลาของเธอมีไม่มากแล้ว

สถานการณ์ปัจจุบันของบริศร์ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน เธอ ต้องออกไปหาหมอที่มีชื่อเสียง แต่ถ้าเรื่องที่นี่ไม่ได้รับการแก้ไข เธอก็ไม่สามารถจากไปได้

หวังว่าแผนการเสี่ยงเพราะเข้าตาจนครั้งนี้ของเธอ จะได้ผล นรมนบังคับตัวเองให้นอนหลับลงไปเร็วๆ เมื่อเธอพักผ่อน อย่างเต็มที่ เธอจะมีพลังในการดำเนินการตามแผนของเธอ

ในไม่ช้า นรมนก็ผล่อยหลับไป

คมทิพย์กังวลเกี่ยวกับนรมน เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาและพบ ว่านรมนกำลังหลับอยู่ อดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย

“ใจกล้าจริง เป็นแบบนี้ยังนอนหลับได้อีก”

ปัญญ่ได้ยินคำพูดของคมทิพย์ ก็พูดด้วยความนับถือ “พี่นร มนไม่ได้ใจกล้าหรอก แต่มีแผน ผมค่อนข้างจะนับถือเธอนะ ผู้ หญิงธรรมดาคงจะพังทลายลงไปนานแล้ว เมื่อต้องเผชิญกับ หลายสิ่งหลายอย่างแบบนี้ แต่พื้นรมน ก็เหมือนต้นหญ้าเล็กๆ ทำ อย่างไรก็ไม่ล้มลง”

“ความทุกข์ในใจเธอ มีเพียงตัวเองที่รู้
คมทิพย์ปิดประตูห้อง ก่อนจะพูดกับปัญญ์อย่างเคร่งขรึม “เรื่องนี้ นายต้องจัดการให้ดี อย่าให้เกิดความผิดพลาด

“ผมรู้ ผมจัดการเองที่วางใจเถอะ

ปัญญ์และคนทิพย์ต่างก็แยกย้ายกันไปจัดการธุระตัวเอง

เมื่อกิมจิมาพร้อมกับสิ่งที่นรมนต้องการ คุมทิพย์กับปัญญ พร้อมแล้วเช่นกัน

เมื่อเห็นการมาของกิมจิ คมทิพย์ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเย็น ชาก่อนพูด “เฮ้ ผู้จัดการกิมจิ เป็นแขกที่หายากนะนี่ มาผิดที่หรือ เปล่า?”

กิมจิรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างคมทิพย์และนรมนอยู่แล้ว และ ยังรู้ด้วยว่าคมทิพย์รู้เกี่ยวกับความจริงที่ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยอยู่ฝั่ง คุณนายตระกูลโตเล็ก

คมทิพย์โกรธขึ้นมา แม้แต่ไว้หน้าบุริศร์เธอยังไม่ทำ นับประสา อะไรกับกิมจิ?

กิมจิฝืนยิ้ม ก่อนพูด “คุณคมทิพย์ อย่าหัวเราะเยาะผมเลย ครับ”

“หัวเรา ยาะ? ฉันจะกล้าหรือ! ฉันจะบอกอะไรนายกิมจิ คราว นี้ถ้านายปล่อยให้นรมนของเราเป็นอะไรขึ้นมา ฉันสาบานว่าจะ ทำให้ศพนายดูไม่ได้เลยเชียว”

ทันทีที่คมทิพย์พูดเช่นนี้ ปัญญ์ก็ส่ายหัว พลางพูดว่า “พี่ พูด อะไรนะ? พวกเราเป็นพลเมืองดี”
“แม้จะเป็นพลเมืองดี แต่ฉันจะลากเขาไปตายด้วยกัน คมทิพย์กล่าวอย่างโหดเหี้ยม

กิมจิไร้หนทางหักล้างคำพูดสักคำ ได้แต่ฟังอย่างขมขื่นแล้ว พูดว่า “นายหญิงอยู่หรือไม่ครับ? ของของเธอผมเอามาให้ แล้ว”

“วางไว้ตรงนี้แล้วไปเถอะ ราคาเท่าไหร่ที่หลังฉันจะให้นรมน โอนไปให้”

คมทิพย์และนรมนเหมือ นคือไม่จําเป็นต้องพบเจอกิมจิ เธอ และนรมนมีแนวความคิดเหมือนกัน

เชื่อใจไม่ได้ครั้งเดียว ก็ไร้ประโยชน์ร้อยครั้ง

กิมจิรู้ดีว่าการอยู่ที่นี่คงเป็นเรื่องน่ารำคาญ วางของไว้แล้วจาก ไปคงดีกว่า แต่เขายังคงถามอย่างเป็นกังวลว่า “นายหญิงของ พวกเราจะเอาของพวกนี้ไปทำไมกันครับ?

“พวกเราไปเล่นCS เป็นไง? มีความเห็นอะไรไหม?”

คำพูดของคมทิพย์ปิดกั้นกิมจิที่นั่นโดยตรง

เขากล้าที่จะมีความเห็นตรงไหน? หลังจากที่โดนคมทิพย์ฉีกหน้า เขาก็จากไปด้วยความเศร้า หมอง

นรมนตื่นขึ้นมาในตอนเย็นเท่านั้น

เธอมีเรี่ยวแรงขึ้นมามาก
นรมนบิดตัวอย่างขี้เกียจ เปิดประตูออกมาเจอปัญญ์และคม ทิพย์ที่กำลังมองมายังตนเองด้วยความโมโห

“เกิดอะไรขึ้น?”

นรมนถามอย่างสงสัย

“เกิดอะไรขึ้น? นรมน นี่เธอมีความซื่ออยู่หรือเปล่า? เธอบอก ให้พวกเราเคลื่อนไหวกัน แต่ไม่บอกเวลา พวกเรานึกว่าจะเริ่ม เคลื่อนไหวกันเร็วๆนี้ แล้วเธอละ? นอนจนถึงตอนนี้ เธอรู้หรือ เปล่าข้าวเที่ยงพวกเรายังไม่ได้กินกันเลย”

คมทิพย์ลูบท้องลีบแบนของตนเองพลางบ่นไปด้วย

นรมนมองไปที่นาฬิกา ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนไปค่อนวัน เธอยิ้มเจื่อน แล้วพูดว่า “ฉันเลี้ยงเอง พวกเราลงไปกินข้าวกัน เถอะ”

“ไม่เป็นไร เธอเลี้ยงเหรอ? พวกเราต้องทำงานแลกหรือเปล่า? ช่างเถอะ ก็ไม่อยากออกไปกินข้างนอกแล้ว ฉันสั่งจากข้างนอก มา เดี๋ยวเดียวก็ถึง”

คมทิพย์หาวหวอด และรู้สึกตัวเองเธอโง่จริง ทำไมเธอถึงไม่ หลับไม่นอนเหมือนนรมนเล่า?

ปัญญ่อย่างไรก็ได้ ตราบที่ยังมีอาหารให้กิน อะไรก็ได้ทั้งนั้น นรมนขอโทษขอโพย ก่อนจะรีบไปบดกาแฟให้พวกเขา

ปัญญ์ได้รับโทรศัพท์จากเวทัส เขาโทรศัพท์ออกไปคุยนอกห้องนั่งเล่น

เมื่อนรมนกลับมา ก็เห็นเพียงคมทิพย์อยู่คนเดียว

“ปัญญ์ล่ะ?”

“ออกไปรับโทรศัพท์

คมทิพย์จิบกาแฟ

อืม!

หอมมาก

เธอบอีกครั้งด้วยความอาลัยอาวรณ์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ก่อนจะพูด “นรมน เธอวางแผนที่จะทำจริงๆแล้วใช่ไหม? ที่จริง แล้วพวกเรายังมีแผนที่ปลอดภัยยิ่งกว่านี้นะ!”

“แผนที่ปลอดภัยมันช้าไป ฉันรอไม่ไหว

“ทําไม?”

คมทิพย์รู้สึกว่านรมนเหมือนจะซ่อนบางอย่างเอาไว้จากตนเอง นรมนบอกเล่าปัญหาของบุริศร์ให้เธอฟัง

คมทิพย์ก้มลงคิดสักพัก แล้วพูดว่า “ป้อง เชื่อถือได้ไหม?”

“ไม่รู้สิ ฉันยังไม่ติดต่อป้องรอให้แก้ไขเรื่องนี้ได้ก่อน แล้วฉัน จะติดต่อเขาไป

สายตาแน่วแน่ของนรมนแผ่กระเซ็นออกมา
คมทิพย์รู้สึกได้ทันทีว่านรมนเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นแข็งแกร่ง ขึ้น เปลี่ยนเป็นพึ่งพาตัวเองได้

เธอไม่รู้ว่าปรากฏการณ์นี้เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี ได้แต่หวังว่าชีวิต ในอนาคตของนรมนจะราบรื่นขึ้น เพราะพระเจ้าได้มอบความ ยากลำบาก ให้กับเธอมากเกินไป

ไม่ใช่ว่ารอดจากความเป็นความตายได้ก็เป็นความสุขใน บั้นปลายชีวิตแล้วหรือ?

นโมบหนีจากความตายไปกี่ครั้งแล้ว? พระเจ้าควรสงสารและ เห็นใจเธอบ้างแล้วหรือเปล่า?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ