บทที่ 679 ฉันคือพี่สาวเธอ

นรมนถูกดึงกลับไป ทั้งร่างก็โกรธมาก

เธอเตะต่อยกิมจิ แต่กิมจิไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ปล่อยมือ มายด์ก็ วิ่งเข้ามากอดนรมนเช่นกัน ร้องไห้แงๆ ขึ้นมา

เวทสเห็นฉากนี้ ก็ตกใจกลัวจนหน้าซีด

ถ้ายังไม่พบสิ่งที่อยู่ด้านล่าง ถ้ากระโดดลงไปอีกคน เขาก็ไม่มี ทางรายงานได้แล้ว

เวทสรีบให้เจ้าหน้าที่ตำรวจพานรมนและกิมจิออกไป ฉวย โอกาสนี้ส่งตำรวจหญิง ให้งานที่มีอุดมการณ์กับนรมน ต้องการพาเธอกลับโรงแรมก่อน แต่ดูเหมือนนรมนไม่ฟังเลย

เธอมองหน้าผาตลอดเวลา แววตาหมองคล้ำ ราวกับสูญเสีย จิตวิญญาณ

กิมจิเฝ้าดูเธออย่างใกล้ชิด

เมื่อครู่นี้นรมนสะเทือนใจเกินไป เล็บเธอกหน้าเขา มีเลือด ไหลออกมาบ้าง

มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเห็น ก็ส่งทิชชูบางส่วนให้กิมจิ ให้เขาเช็ด

กิมจิส่ายหน้า จ้องมองตรงไปที่นรมน กลัวว่าเธอคิดสั้นอีก

มายด์กำลังร้องไห้ตลอดเวลา แสดงท่าทางพูดขึ้นว่าขอโทษ แต่สีหน้าท่าทางนรมนทั้งหมดราวกับเหมือนถูกพรากเอาไป
ทีมค้นหาค้นหาอีกครั้งหนึ่งชั่วโมงกว่า สุดท้ายก็ได้ข่าวคราว

“พี่เวทส หาพวกเขาเจอแล้ว ตายคนหนึ่งบาดเจ็บคนหนึ่ง

ประโยคนี้ทำให้นรมนยืนขึ้นมาทันที

ตายคนหนึ่งบาดเจ็บคนหนึ่ง?

ใครตาย?

ใครได้รับบาดเจ็บ

เธอเปล่งเสียงได้ที่ไหนกัน ทำได้แค่มองเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่าง ทําอะไรไม่ถูก

กิมจิรีบเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ถามขึ้น “ใครได้รับบาด เจ็บ?”

“ผู้ชาย ได้รับบาดเจ็บ ส่วนผู้หญิงไม่มีลมหายใจแล้ว หลังจากได้ยินประโยคนี้ ร่างกายนรมนเหมือนถูกพราก เรี่ยวแรงไปจนหมด ภาพตรงหน้ามืดลง ทั้งร่างล้มลงไปด้านหลัง

“อ๊ะๆๆๆ!”

มายด์ตะโกนเสียงดัง ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

กิมจิเห็นภาพนี้ หางตาก็เปียกชื้นเล็กน้อย

เขากับเจ้าหน้าที่ตำรวจรีบพานรมนขึ้นรถ แล้วไปส่งโรงแรม

ทันที

นรมนไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน แค่รู้สึกว่าเมื่อตัวเองตื่นขึ้นมา ในห้องก็มืดแล้ว

ด้านนอกก็มีดเช่นกัน

ในห้องเหมือนมีเสียงลมหายใจ

บุริศร์?

เธอลุกขึ้นกะทันหัน แต่เห็นกิมจินอนเฝ้าข้างเตียงเธอ เมื่อเห็น เธอตื่นก็รีบเข้ามาถาม “นายหญิง คุณรู้สึกยังไงบ้าง?

“ใครให้นายมาอยู่ที่นี่? นายไปซะ! ไปซะ!”

นรมนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์อย่างสะเทือนใจ

กิมจิเห็นเธออยู่ในอารมณ์ไม่มั่นคง รีบพูดขึ้น “โอเคๆๆ ฉันไป แล้ว คุณอย่าสะเทือนใจ หมอบอกว่าน้ำตาลในเลือดคุณไป ทางที่ดีให้ระวังเรื่องอารมณ์

แต่นรมนเหมือนไม่ฟังเลย ดึงผ้าห่มออกแล้ววิ่งออกไปข้าง นอก โดยไม่สวมรองเท้า

กิมจิรู้อย่างแน่นอนว่าเธอจะทำอะไร

เขาขวางนรมนไว้แล้วพูดขึ้น “นายหญิง ฉันรู้คุณอยากรู้ สถานการณ์ของประธานบริศร์ แต่คุณควรสวมรองเท้า จัดการตัว เองก่อน ไม่งั้นประธานบริศร์เห็นแล้วจะปวดใจนะ”

ปวดใจ?

นรมนชะงักสักพัก จากนั้นก็มองกิมจิอย่างเหม่อลอย ราวกับจะ มองอะไรบางอย่างจากหน้ากิมจิ
กิมจิรีบพูด “ประธานบริศร์ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้ว ตอนนี้ สถานการณ์มั่นคง ยังไม่ฟื้น แต่ถ้าเขาฟื้นแล้วเห็นสภาพคุณ ซีดเซียวแบบนี้ เขาจะปวดใจนะ”

“จริงเหรอ? เขาพ้นขีดอันตรายแล้วจริงๆ ใช่ไหม?” นรมนรีบพิมพ์ข้อความ นิ้วสั่นเล็กน้อย

กิมจิพยักหน้าพูดขึ้น “พ้นขีดอันตรายแล้วครับ”

นรมนรีบวางโทรศัพท์ สวมรองเท้า วิ่งไปจัดการตัวเองให้ เรียบร้อยในห้องน้ำ จากนั้นก็เลือกชุดโปรดของบุรีริส มาเปลี่ยน แล้วออกไปจากห้อง

เธอมองตัวเองในกระจก สีหน้าซีดเซียวเล็กน้อย เธอแต่งหน้า ให้ตัวเองสักหน่อย

กิมจิไม่เคยเห็นนรมนใส่ใจภาพลักษณ์ตัวเองแบบนี้มาก่อน ตอนนี้เธอยิ่งแต่งตัวสวยมากขึ้น ในใจกิมจิยิ่งรู้สึกแย่ เพราะ เขารู้ว่าผู้หญิงตั้งใจแต่งเพื่อคนที่ตัวเองรัก

แสดงว่าบุริศร์อยู่ในสถานะที่สูงมาก ในใจนรมน

เขาก้มหน้า ค่อยๆ ระงับความหดหูของตัวเองไว้

นรมนแต่งหน้าจนพอใจแล้ว ก็ออกไปจากโรงแรม ไปโรง พยาบาลที่กิมจิบอกว่าทันที

บุริศร์ยังอยู่ในห้องไอซียู นรมนมองบุริศร์ที่นอนบนเตียงอย่าง สงบตรงนั้นผ่านกระจก บนร่างกายมีท่อหลากหลายชนิด ทั้งร่างไม่ขยับเลย ถ้าไม่เห็นข้อมูลบนเครื่องเต้นหัวใจว่ากำลังเต้นอยู่ เธอคิดว่าบุริศร์ตายไปแล้วจริงๆ

ดวงตานรมนแดงขึ้นมาอีกครั้ง

เธอมีหลายอย่างจะพูดกับบริศมากเกินไป

ผ่านเรื่องครั้งนี้ไป เธอพบว่าเธอไม่สามารถแยกจากบุริศใต้

เธอรู้สึกตัวเองเสียใจต่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เสียใจต่อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่เธอทำอย่างไรได้บ้างล่ะ?

รักเขาคนเดียวเข้ากระดูก เข้าในเลือด อย่างไรก็ไม่สามารถ กำจัดได้ เธอไม่มีทางทิ้งบุริศร์เพราะการตายของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาได้จริงๆ

นรมนตัดสินใจแล้ว แค่บุริศร์ฟื้นขึ้นมา เธอจะบอกบุริศร์ว่าเธอ

จะกลับบ้านไปกับเขา

กลับบ้านที่เมืองชลธี กลับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็ก!

เธอจะเป็นภรรยาของเขา เป็นนายหญิงดูแลครอบครัวแห่ง ตระกูลโตเล็ก เธอจะอยู่กับเขาไปชั่วชีวิต

นรมนอยู่ข้างนอกมาหนึ่งชั่วโมงกว่า บุริศร์ไม่ขยับเลย

เธอกังวลใจ แต่ไม่สามารถเข้าไปได้

เมื่อเวทีสมาถึง ก็เจอนรมนพอดี

เขาทักทายนรมน รู้สึกว่านรมนอารมณ์โอเคกว่าตอนกลางวัน จึงพูดขึ้นว่า “คุณนายบุริศร์ มีเรื่องที่ต้องให้คุณตัดสินใจ”
“เรื่องอะไร?”

นรมนแสดงท่าทางถามขึ้น

เวทัสพูดเสียงทุ้ม “พวก โดยสารภาพข้อหากักขังมายด์ผิด กฎหมายแล้ว และสารภาพเรื่องที่ลอบสังหารคุณที่โรงแรมด้วย เขาบอกว่าทั้งหมดนั้นดินเป็นคนสั่ง ตอนนั้นลินตายไปแล้ว คุณ ว่าคุณอยากให้เขารับผิดชอบยังไง?”

นรมนพูด โดยไม่คิด “ทำตามกฎหมาย ลงโทษหนักที่สุดเท่าที่ จะทําได้ นี่คือคําขอเดียวของฉัน”

“โอเค”

นรมนมองเวทัส แล้วมองไปที่บุริศร์บนเตียงผู้ป่วย แสดง ท่าทางถามขึ้น “ศพนลินอยู่ที่ไหน? ฉันไปดูหน่อยได้ไหม?”

“ได้ เดิมทีเธอเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีใครมารับศพ ตอนนี้อยู่ใน

ห้องเก็บศพ”

หลังจากนรมนรู้ ก็ไปที่ห้องเก็บศพคนเดียว

กิมจิรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย ตามไปอยู่ตลอด และนรมนก็ไม่ได้ ว่าอะไร

เมื่อมาถึงห้องเก็บศพ ลมเย็นพัดจนนรมนรู้สึกหนาวเล็กน้อย เธอผลักประตูแล้วเดินเข้าไป

นลินนอนอยู่ตรงนั้น ร่างกายปกคลุมไปด้วยแผล แม้จะได้รับ การจัดการแล้ว แต่ก็ยังมองออกว่าเธอเสียโฉม
นรมนมองเธอ อยากจะทำลายกระดูกเธอให้เป็นเถ้าถ่านจริงๆ เวทีสอาจจะกลัวว่านรมนูทําอะไร จึงรีบตามเข้ามา

“คุณนายบุริศร์ คุณรู้ไหมว่าเธอมีญาติอื่นอีกไหม?

“ฉันคือพี่สาวเธอ”

คำพูดนมันทำให้เวทสตกตะลึงไปทั้งร่าง

“พี่สาว?”

“ใช่!”

นรมนตามหาที่เมืองชลธีในตอนแรกเพื่อให้นลินรู้ข่าวการเป็น พ่อแม่บุญธรรมของตระกูลธนาศักดิ์ธน

เวทัสไม่รู้ว่าระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์เช่นนี้อยู่ ตอนนี้

ถือว่าพบคนในครอบครัวนลินแล้ว ก็พานรมนไปเซ็นชื่อข้างๆ ให้

เธอน่าศพนลินไป

“คดีนี้ตัดสินยังไง?”

นรมนส่งวีแชทหาเวส

“อุบัติเหตุ”

ค่าเรียบง่ายของเวกัสทำให้นรมนพึงพอใจมาก

หลังจากนรมนนําศพไปดูและรับคืนไปแล้ว ก็นำไปเผา เธอไม่ได้หาที่ฝังศพให้นลิน เอาขี้เถ้าเธอไปโรยบนภูเขา

โดยตรง
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องนึกถึงบุริศร์อีก นรมนทําสิ่งเหล่านี้เสร็จแล้วก็กลับโรงแรม ไม่คิดว่าชยนต์จะ รอเธออยู่ที่ห้องโถงใหญ่

“คุณนายบุริศร์ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ

ทัศนคติของชยนต์ค่อนข้างเปลี่ยนแปลงไป

“เรื่องอะไร?”

นรมนแสดงท่าทางถามขึ้น

ชยนต์มองเธอ ในดวงตามีแผนการเล็กน้อย

“คุณนายบุริศร์ ฉันได้ยินมาว่าคุณกับนลินเป็นพี่น้องกัน?”

นรมนไม่อยากยอมรับ แต่ตอนนี้ไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอ พยักหน้า

ชยนต์ยิ้มขณะที่พูดขึ้น “อย่างงี้นี่เอง คุณนายบุริศร์ อุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่นลินลงทุนในตอนแรก เราก็มีหุ้นด้วย ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว แต่หุ้นเรายังอยู่ คุณว่าเรื่องนี้จะจัดการยัง ไง?”

“คุณตั้งใจจะจัดการยังไง?”

นรมนมองชยนต์ อยากฟังว่าเขาคิดอย่างไร

ชยนต์คิดว่าตอนนี้บุริศร์นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ไม่รู้ว่าจะลุก ขึ้นได้เมื่อไร และนรมนก็ดูเหมือนอ่อนแอ พูดก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรเกินเหตุ กลัวว่าบุริศร์ฟื้นขึ้นมาแล้วเขาจะซวย จึงยิ้มขณะพูดขึ้น “คุณนายบุริศร์ ช่วงนี้คุณต้องยุ่งมากแน่ๆ ไม่มีเวลามาจัดการเรื่องการท่องเที่ยว คุณว่าเอาแบบนี้ดีไหม ฉัน จัดการมันแทนนลินไปชั่วคราวก่อน?”

“โอเค”

นรมนไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ที่นลินทิ้งเอาไว้เลยสักนิด

ถึงแม้จะบอกว่าเงินเหล่านี้ล้วนเป็นเงินที่บุริศร์ให้เธอในตอน แรก ตอนนี้คืนให้กับตระกูลโตเล็กก็ยังดีอยู่บ้าง แต่นรมนไม่ ต้องการมัน

เธอมองออกถึงความโลภเงินนี้ของชยนต์ และรู้ว่าชยนต์ ต้องการซ้ำเติมผู้ประสบเคราะห์ร้าย คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอ่อนแอ คนหนึ่งที่สามารถเชือดได้ นรมนก็ขี้เกียจจะทำลายความมั่นใจ

ในเมื่อนลินไม่อยู่แล้ว เงินของหล่อนเธอก็ยิ่งไม่สนใจ ใคร

ชอบก็เอาไปเลย

ชยนต์เห็นนรมนตอบตกลง ก็เดินจากไปด้วยความดีอกดีใจ

นรมนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

มายด์เห็นนรมนกลับมา ก็รีบรินน้ำให้เธอหนึ่งแล้วยื่นให้

นรมนรู้ มายด์โทษตัวเองตลอดเวลา หลังจากบริศร์เกิดเรื่องก็ ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกมายด์เลยจริงๆ ตอนนี้เห็นสภาพมายด์ที่ มองตนด้วยตาแดงๆ เธอก็สงสารอย่างอดไม่ได้

“ไม่เป็นอะไรแล้ว บุริศร์พ้นขีดอันตรายแล้วนะ”
บรมนแสดงท่าทางพูดกับมายด์

ในที่สุดมายด์ก็โล่งอก

“ขอโทษนะคะ มันเป็นเพราะฉันทั้งหมด”

“มันไม่เกี่ยวกับคุณ เอาล่ะ รีบไปพักผ่อนเถอะนะ พรุ่งนี้เช้าฉัน ต้องไปโรงพยาบาล ดูแลคุณไม่ได้ คุณตั้งใจดูแลตัวเองให้ดี ได้ ไหม?”

คำพูดนมันทำให้มายด์รีบพยักหน้า

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันจะสบายดีค่ะ”

นรมนลูบศีรษะมายด์ จากนั้นก็ไปที่ห้อง

เธออาบน้ำร้อนอย่างเพลิดเพลิน จากนั้นก็นอนบนเตียง ทั้งๆ ที่ง่วงมาก แต่อย่างไรก็นอนไม่หลับ

นรมนหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นกานต์ส่งข้อความหาเธอ ถาม เธอว่าทำไมสองวันที่ผ่านมาไม่โพสต์อะไรในโมเมนท์วีแชทเลย

เธอถึงนึกขึ้นได้ หลังจากมาที่นี่ ทุกวันที่ไปไหนกับบุริศร์ เธอจะ เผยลง ในโมเมนท์วีแชท ตอนนี้สองวันไม่มีข่าวคราว ก็ไม่แปลกที่ กานต์จะกังวลใจ

นรมนไม่อยากให้กานต์กังวล ตอบกลับว่า “ไม่มีอะไร” จาก นั้นก็ตัดสินใจปิดไฟนอน

ถึงแม้จะนอนไม่หลับ เธอก็ต้องบังคับให้ตัวเองพักผ่อน ไม่ อย่างนั้นพรุ่งนี้จะไปเยี่ยมบุริศร์ด้วยสภาพที่แย่
ขณะที่คิดแบบนี้ นรมนก็นอนลง แต่กลับได้ยินเสียงเคาะประตู ด้านนอก เคาะด้วยความเร่งด่วนมากขึ้นเรื่อยๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ