บทที่ 668 เงื่อนไขเพิ่มเติม นั่นคือเธอ

เมื่อนรมนเปิดประตูออกไป พบว่าบุริศร์ยืนอยู่ข้างนอก

“เธอดีขึ้นไหม? ”

นรมนพยักหน้า พาเขาเข้ามา

มายด์เก็บของเสร็จเรียบร้อย เมื่อมองเห็นบริศร์เข้ามา เธอก็

ยิ้มบาง ๆ

เธออายุมากกว่าเรนนี่เพียงแค่หนึ่งถึงสองปี แต่ตอนนี้ด้อย กว่าเรนนี่ไปแล้ว

บุริศร์นึกถึงชีวิตของเรนนี่ตอนนี้ที่ตระกูลพรรณโรจน์ ก็ไม่รู้ว่า

ควรจะพูดอะไรไปชั่วขณะ

เขาหยิบมือถือส่งให้มายด์ กล่าวเสียงเบาว่า“ด้านบนเป็นคลิป วิดีโอชีวิตช่วงนี้ของเรนนี่ เธอสามารถดูได้นะ”

มายด์ได้ยิน ขอบตาแดงก่ำทันที

เธอไม่บ่ายเบี่ยง หยิบมือถือไปในห้อง ให้พื้นที่แก่บุริศร์กับนร

มน

นรมนมองตามมายด์ไป จนเธอปิดประตูห้องลง นรมนถึงจะ ถอนสายตากลับมา
บริศร์เทน้ำให้เธอแก้วหนึ่งและถามว่า “คุณคิดออกหรือยังว่า จะจัดการกับนลินอย่างไร? ”

นรมนอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นจึงคิดว่าตนเองกับบริศร์อยู่ด้วย กันมาหลายปีแล้ว แน่นอนว่าบุริศร์รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่

เธอพยักหน้า กล่าวด้วยภาษามือว่า “ฉันต้องการไล่เธอไปจาก ที่นี่ คุณเคยให้เธอเท่าไหร่ ฉันต้องการให้เธอคายออกมาเท่านั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่สมควรได้รับความเห็นใจ นึกถึงตอนแรกที่ฉันช่วย เธอออกมาจากเงื้อมมือคนเหล่านั้น เธอไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ กลับอยากจะได้คุณขึ้นมา เพื่อแย่งชิงกับฉัน จนแม้แต่ไม่เสียดาย ที่จะกลายเป็นศัตรูกับฉัน และเอาเงินที่คุณให้เธอมาที่นี่เพื่อทำ เรื่องชั่ว ๆ ทําร้ายคนบริสุทธิ์ หลังจากรู้ว่าพวกเรามา ยังคิด วางแผนที่ไม่รู้จะมาบรรจบกันหรือเปล่าจัดการพวกเรา ผู้หญิงคน นี้คืองูพิษตัวหนึ่ง ปล่อยเธอเอาไว้จะเป็นอันตรายในอนาคตกับ พวกเรา ไม่สู้ฉันกำจัดเธอตอนนี้เสียเลย

แววตาของนรมนไร้ความรู้สึก

เธอเคย ใจดีมาก แต่ความใจดีของตนเองไม่ได้ให้สิ่งที่ดีแก่ เธอ ดังนั้นเธอจึงต้องควบคุมความชั่วด้วยความชั่ว

บริศร์มองเห็นนรมนเป็นเช่นนี้ ไม่รู้ว่าควรจะยินดีหรือควรจะ

เสียใจ

“ต้องการให้ผมช่วยไหม? ”

คำถามของบุริศร์ ทำให้นรมนนิ่งไปสักพัก
เธอต้องการความช่วยเหลือจากบุริศร์ เพราะตอนนี้เธอไม่ สามารถพูดได้

พิจารณาถึงปัญหานี้ของนรมน บุริศร์กล่าวเสียงเบาว่า” ข้อ ตกลงเจ็ดวันเป็นอันยกเลิก ตราบใดที่คุณเต็มใจ ผมจะรีบจัดการ ให้คุณผ่าตัดทันที”

ดวงตาของนรมนเปล่งประกายขึ้นมาโดยพลัน

“อย่าเพิ่งรีบดีใจไปก่อนสิ ผมยังพูดไม่จบเลย นรมน คุณรู้ใช่ ไหมว่าทำไมผมถึงยื้อเวลาไม่อยากให้คุณผ่าตัด? ไม่ใช่เพราะ ผมต้องการคุกคามคุณในสภาพแบบนี้ แต่เพราะกลัวสภาพ ร่างกายของคุณจะทำให้การผ่าตัดครั้งนี้ไม่ค่อยมีหวังนัก

บุริศร์มองนรมน ยังตัดสินใจรับฟังความคิดเห็นของเธอ

“มิลินเคยบอกว่า เธอเกือบจะมั่นใจว่ารักษาคอของคุณได้แล้ว แต่ตรงกันข้ามความเสี่ยงก็ค่อนข้างสูง ก่อนหน้านี้ร่างกายของ คุณได้รับเลือดของนภดลและสมุนไพรหายากนั้น ครั้งนี้ใน ระหว่างการผ่าตัดจึงมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดการปฏิเสธยา ซึ่ง แบบนี้เสี่ยงมาก ในกรณีที่เกิดการปฏิเสธยา ผลลัพธ์จะรุนแรง มาก ถึงตอนนั้นไม่เพียงแค่ลำคอเกิดปัญหาพูดไม่ได้ แต่จะมาก เสียจนอันตรายถึงแก่ชีวิตด้วยซ้ำไป คุณเข้าใจไหม? ความ ต้องการของผมคือการรักษาแบบไม่มีการผ่าตัด เพียงแต่ผมยัง ฟังคุณ ถ้าคุณต้องการผ่าตัด ผมก็จะไม่คัดค้าน คุณจำเอาไว้นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ผมจะไม่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวแน่นอน”

สายตาของบุริศร์จ้องมองนรมนไม่ขยับไปไหน
นรมนรู้สึกหัวใจเต้นแรงทันที เธอรู้ว่าบุริศร์ทำสิ่งที่พูดได้แน่นอน

เธอกำลังคิดจะทําภาษามือ ก็ถูกบุริศร์จับเอาไว้

“ไม่ต้องบอกผมว่าพวกเรายังมีลูกอะไรนั้นเลย ไม่มีพวกเรา พวกเขาก็เติบโตได้เหมือนกัน เพียงแต่จะใช้ชีวิตค่อนข้างยาก ลำเค็ญกว่าตอนนี้หน่อย แต่ทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตนเอง ถ้า เกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นกับคุณจริงๆ ผมคงไม่อาจดูแลชีวิตที่เหลืออยู่ ของพวกเขาได้ ผมเชื่อว่าเงินที่ผมทิ้งไว้ให้เพียงพอที่พฤกษ์กับ คมทิพย์จะช่วยเลี้ยงดูพวกเขาจนเติบโต ดังนั้น คุณพิจารณาดู เอาเองเถอะ”

บุริศร์พูดอย่างจริงจังสุดๆ แต่นรมนกลับสลดใจ “คุณกำลังบีบบังคับฉัน”

“เปล่านะ ผมเคยบอกแล้ว ผมเคารพการตัดสินใจทุกอย่าง ของคุณ ก่อนหน้านี้ เพราะผมไม่อยู่ จึงทำให้คุณต้องทนทุกข์ ทรมาน จนกลายเป็นแบบนี้ เป็นความเสียใจและความเจ็บปวด ในชีวิตของผม ชีวิตที่เหลืออยู่ ผมจะไม่ยอมให้ตนเองทำให้คุณ ต้องเผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้และความเจ็บปวดอีก แม้แต่บน เส้นทางแห่งความตายผมก็ไม่อนุญาต”

มือของบุริศร์กุมมือของนรมนแน่น ราวกับกุมหัวใจของนรมน ไว้แน่น

เธอซาบซึ้งมาก และทุกข์ใจมาก สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทำให้เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

“ฉันขอเวลาคิดสักหน่อย”

ได้ คิดออกแล้วมาให้คำตอบผม ผมรอคุณได้เสมอ”

บริศ พูดจบ จูบลงบนหน้าผากของนรมนหนึ่งที จากนั้นลุกขึ้น เดินออกไปจากห้อง

หลายวันมานี้ พวกเขาพักผ่อนในห้องเดียวกันน้อยมาก

บุริศร์ให้เกียรติเธอมาก ยกเว้นครั้งก่อนที่บังคับจูบตนเองใน ลานจอดรถ ตลอดทางที่ผ่านมานี้ของเขา ดูเหมือนจะประพฤติตัว ค่อนข้างดี

เห็นนรมนมีท่าทางอาลัยอาวรณ์ บุริศร์หันกลับมาอย่าง กะทันหันและกล่าวด้วยรอยยิ้มหรือคืนนี้จะให้ผมอยู่ที่นี่ ”

“ออกไปเลย!

นรมนด่าเขาทันที บุริศร์หัวเราะอย่างมีความสุข จากนั้นจึงเดิน ออกไปอย่างร่าเริง

นรมนกลุ้มใจ ไม่อาจเข้าใจบุริศร์ในตอนนี้ได้ เพราะไม่ว่าเธอ จะพูดอะไรเขาก็มีความสุข ดูเหมือนตราบใดที่เธอยอมสนใจเขา

ก็พอ

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้นรมนรู้สึกว่าบุริศร์ลดตัวเองมาเอาใจ

เธอ

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่บุริศร์มาเอาใจตนเอง วันนี้ความรู้สึกช่างยุ่งเหยิงเหลือเกิน

หลังจากบริศร์ออกไป นรมนก็นอนไม่หลับ

เธออยากให้เสียงกลับมาอย่างเร่งด่วน เพราะการไม่มีเสียง นั้นเธอจําเนินเรื่องหลายอย่างได้ยากเย็นเสียเหลือเกิน มีเพียง แค่ความรู้สึกที่ได้สัมผัสด้วยตนเองหลังจากเป็นใบ้ จึงได้รู้ว่า ความทุกข์แบบนี้ทำให้คนรู้สึกต่ำต้อยและน่าอายแค่ไหน

แต่บุริศร์ก็เคยบอกแล้ว การผ่าตัดของเธอมีความเสี่ยงสูงมาก

ความเสี่ยงนี้สำหรับนรมนเป็นการเดิมพันอย่างหนึ่ง ถ้าชนะ การเดิมพัน เธออาจจะชนะทุกสิ่ง แต่ถ้าแพ้การเดิมพัน เธอคงไม่ เหลือแม้แต่ชีวิต

แท้จริงแล้วควรจะเลือกแบบนี้ดี?

ในขณะที่นรมนไม่รู้จะทำอย่างไร มายด์ก็ออกมาจากห้อง

เธอมองนรมน และเอ่ยถามด้วยภาษามือว่า “พี่ค่ะ คอของฉัน สามารถรักษาได้ไหม?

นรมนนิ่งไปสักพัก จึงพบว่าแววตาของมายด์มีความปรารถนา

เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร

มายด์เป็นคนที่ถูกตัดลิ้น เป็นคนละแบบกับเธอ

มายด์มองเห็นสีหน้าลำบากใจของนรมนจึงรู้คำตอบ เธอ กล่าวหงอยเหงา ไม่ต้องเครียดค่ะ ฉันแค่ถามเฉย ๆ พี่คะ ถ้าเป็น ไปได้ แม้ว่าจะต้องสละชีวิตก็จะเอาเสียงคืนกลับมา ในเมื่อโลกที่ไร้เสียงมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน”

พูดจบ มายด์ก็กลับไปในห้องของตนเอง

ส่วนนรมนนั่งอยู่ตรงนั้น นึกถึงคำพูดของมายด์ อดรู้สึกเจ็บ ปวดใจมากขึ้นกว่าเดิมไม่ได้

แม้จะต้องสละชีวิต?

คนมากมายไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นใบอย่าง กะทันหัน แต่เธอเข้าใจ และเพราะเข้าใจ ดังนั้นเธอจึงต้องการ คืนสู่สภาพเดิมอย่างยิ่ง

ทั้งหมดนี้ ทำให้นรมนนอนหลับไม่สนิท

เธอคิดถึงกานต์กับกมล นึกถึงสถานการณ์หลังจากที่พวกเขา สูญเสียพ่อแม่ไป ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ใจด้วยความเป็นห่วง

แต่นรมนก็นึกถึงบั้นปลายชีวิตที่เหลืออยู่หลายสิบปีของ ตนเองที่ไม่สามารถส่งเสียงได้อีก ความรู้สึกอัดอั้นตันใจแบบนั้น ไม่ต้องรอถึงสิบปี เดาว่าแค่อีกปีเดียวเธอก็จะเป็นบ้าไปแล้ว

คืนที่ยุ่งเหยิงผ่านไป นรมนตัดสินใจเรียบร้อย

เธอบอกบุริศร์ว่า เธอต้องการผ่าตัด เธอต้องการรักษา

คำตอบนี้ราวกับอยู่ในความคาดหมายของบุริศร์

เขาไม่ได้แปลกใจมาก เพียงแค่กล่าวอย่างอ่อนโยน” ในเมื่อ ตัดสินใจแล้ว สองวันนี้ไม่ต้องไปไหน พวกเรารอมิลินอยู่ที่นี่แล้ว กัน”
“ได้”

นรมนพยักหน้า

นึกถึงเสียงที่จะกลับคืนสู่สภาพเดิมของตนเอง นรมนรู้สึกตื่น เต้นเป็นพิเศษ

ตรงกันข้ามกับนรมน บุริศร์ค่อนข้างยุ่ง

เขาขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ เพียงแค่ออกมาใน ช่วงรับประทานอาหาร

นรมนเห็นเขาเป็นแบบนี้ คิดจะถามอยู่หลายครั้ง แต่ก็อดทน

วันที่สามช่วงบ่าย มิลินก็มาถึง

เมื่อเห็นนรมน มิลินก็ดีใจ

“เจอกันอีกแล้วนะ”

เธอกอดนรมน หน้าตาดูมีความสุข

นรมนมองเห็นเธอ ไถ่ถามถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเธอ

ทักสองทักทายกันไม่กี่ประโยค มิลินก็เข้าสู่หัวข้อหลัก

“ฉันสามารถรักษาคอของเธอให้หายได้ แต่มีเงื่อนไข และฉัน ไม่ได้เป็นคนตั้งเงื่อนไขนี้ขึ้นมา เป็นตระกูลจันทรวงศ์”

“เป็นตระกูลจันทรวงศ์? ”

นรมนสงสัย
มิลินเป็นคนอิสระตัวคนเดียวมาตลอด ครั้งนี้ทำไมถึงมีความ เกี่ยวข้องกับตระกูลจันทรวงศ์

ราวกับรู้ว่านรมนกำลังคิดอะไร มิลินตอบด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ “พูดแล้วก็ค่อนข้างละอายใจ เธอก็รู้เรื่องของฉัน ในตอนแรกฉัน เป็นโรคซึมเศร้าจนทำลูกชายตกชั้นล่าง ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านไป หลายปีแล้ว แต่ท้ายที่สุดฉันก็แบกชีวิตหนึ่งเอาไว้ด้วย หลายปีที่ ผ่านมาฉันไม่กล้าใช้ชื่อจริงมาทําอาชีพหมอ จนแม้แต่ไม่กล้าไป โรงพยาบาลใหญ่ ๆ ในเวลาด้วยซ้ำ และยิ่งไม่กล้าให้คนอื่นรู้ว่า ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันแค่อยากเป็นเหมือนหนูตัวหนึ่ง อยู่อย่าง มืดมนไปวัน ๆ ในครั้งนี้คุณท่านฐานทัต ให้ฉันไปรักษาคุณฉัตร ยา และเพื่อเป็นการตอบแทน เขาบอกว่าสามารถแก้ไข สถานการณ์ในปัจจุบันของฉันให้ดีขึ้นได้ โดยการออกเอกสาร รับประกัน บอกว่าตอนนั้นลูกชายของฉันเกิดอุบัติเหตุ ไม่มีความ เกี่ยวข้องกับฉัน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ มิลินก็รู้สึกอับอาย

“ฉันรู้ว่าฉันไร้ยางอาย ชัดเจนว่าท่าร้ายลูกชายของฉันเอง ตอนนี้ยังจะทำให้ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่คน เอาเสียเลย แต่นรมน ฉันปรารถนาเหลือเกินว่าจะมีชีวิตที่สดใส ฉันอยากจะยืนอยู่ภายใต้แสงแดดอีกครั้ง ฉันต้องการสอนสิ่ง เหล่านั้นให้กิจจาอย่างตรงไปตรงมา รอเมื่อเขาเติบโตขึ้น เวลามี คนถามเขาว่า ครูของเขาคือใคร เขาสามารถตอบคนอื่นได้อย่าง เปิดเผยว่าคือฉันมิลิน ไม่ใช่ยมราช”

มิลินก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้า ราวกับไม่อยากให้คนอื่นเห็นความเจ็บปวดรวดร้าวในแววตาของเธอ

นรมนถอนหายใจหนึ่งที และถามด้วยภาษามือ ดังนั้นเธอจึง ตอบรับเงื่อนไขของตระกูลจันทรวงศ์? ‘

มิลินไม่ได้ปิดบัง

“ตระกูลจันทรวงศ์แสดงความขอบคุณที่ฉันรักษาฉัตรยาจน หายโดยการคืนอิสรภาพให้ฉัน ส่วนอีกเงื่อนไขหนึ่ง นั่นคือเธอ”

“ฉัน? ”

นรมนแปลกใจ

มิลินกัดริมฝีปากล่าง คิดว่าควรจะพูดออกมาอย่างไร แต่คิด อยู่นานก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างหนัก แน่น “ใช่! คือเธอ! ตระกูลจันทรวงศ์บอกว่าฉันจะแตะต้องกับ เธอได้ ต้องให้เธอตอบรับเงื่อนไขของพวกเขา ฉันถึงจะสามารถ รักษาคอ ให้เธอได้ พวกเขาถึงจะช่วยคืนอิสรภาพให้แก่ฉัน นรมน ฉันรู้ว่าฉันทำแบบนี้มันไร้ยางอาย แต่ได้โปรดให้อภัยฉัน ด้วยเถอะนะ ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ ”

มองเห็นสีหน้าละอายใจของมิลิน หัวใจของนรมนค่อย ๆ จม ลงทีละน้อย

เธอกับตระกูลจันทรวงศ์ไม่เคยมีการติดต่อกัน แล้วทำไมคน ตระกูลจันทรวงศ์ต้องการเจอเธอด้วย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ