บทที่ 656 น่าขายหน้าจริง ๆ

นรมน ภาษามือ “ที่แท้คือคุณลุงของคุณนั้นเอง น่าจะบอกกัน ก่อน งั้นก็ดี ฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาล ให้เขาจำนวนหนึ่ง ให้ เขารักษาคอของฉันให้หายดี ถ้ารักษาตอนไม่ดี ฉันคงจะพูดไม่ ได้แล้ว”

แก้วตามองไม่เข้าใจ จึงมองไปทางปัญญ์เพื่อขอความช่วย เหลือ

ปัญญ่ไม่รู้ว่านรมต้องการทำอะไร เพียงแต่เห็นว่านรมนน่าจะมี การคิดพิจารณามาอย่างดีแล้ว จึงถ่ายทอดความหมายของนร มนให้แก่แก้วตา

แก้วตาได้ยินว่านรมนจะให้เงิน ก็ดีใจจนตาหยี

“ได้ๆๆ ฉันรับรองว่าจะให้ลุงของฉันรักษาคุณอย่างดี

ผู้เชี่ยวชาญไม่ค่อยเข้าใจ เมื่อคิดจะพูดอะไรสักอย่างก็ถูก แก้วตาลากไปข้าง ๆ ถกเถียงกันเสียงดัง

มุมปากของนรมนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มอย่างไร้ความรู้สึก

ปัญญ์พุ่งไปหานรมนด้วยความอยากรู้อยากเห็น กระซิบถาม ว่า “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ”

เดิมทีนรมนตัดสินใจไม่บอกปัญญ์ถึงปัญหาของนิสัยของผู้ เชี่ยวชาญ แต่ตอนนี้คิดว่ามาถึงจุดนี้แล้ว เธอจึงบอกเหตุผลแก่ปัญญ์ว่าทําไมจึงต้องทำร้ายผู้เชี่ยวชาญ

หลังจากปัญญูฟังจบก็โมโหมากพยายามจะเข้าไปหาผู้ เชี่ยวชาญ กลับถูกนรมนขวางเอาไว้ “พี่นรมน พี่น่าจะบอกผมก่อน เมื่อกี้ผมจะต้องฆ่าไอ้สารเลวนั้น แน่ ๆ ”

ปัญญ์ยิ่งคิดยิ่งโมโห

มิน่าล่ะนรมนถึงกลับมาเร็ว ที่แท้ก็เป็นแบบนี้

นโมนทําภาษามือ “วางใจเถอะ พี่ไม่ทำให้ตัวเองถูกเอา เปรียบหรอก ในเมื่อพวกเขาโลภมาก มาดูกันว่าจะสามารถจ่าย ให้กับความโลภของพวกเขาได้เท่าไหร่

ปัญญ่เห็นรอยยิ้มมุมปากของนรมน ทันใดนั้นเองก็พบว่า

เหมือนบุริศร์มาก

นรมนเห็นเขาอึ้งไปเล็กน้อย จึงถามว่า “เป็นอะไรไป? ”

“เปล่าครับ”

ปัญญ่รีบส่ายหน้า

ในขณะนั้นเอง ทางฝั่งแก้วตาพวกเขาปรึกษาหารือกันเสร็จ

แล้ว

เมื่อกี้ผู้เชี่ยวชาญโกรธจนหายใจแทบไม่ทัน ตอนนี้กลับยิ้มจน

ตาหยี

“เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน คนกันเองทั้งนั้น แค่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกัน คิดไม่ถึงว่าคุณนรมนจะรู้จักกับหลานสาวของผม ในเมื่อ เป็นเช่นนี้ ผมจะรักษาคุณอย่างดี”

นรมนยิ้มอย่างไม่แยแส ไม่ได้พูดอะไร

แก้วตากลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชลลี่ ไม่สิ คุณนรมน คุณ คิดว่าพวกเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ดี? ”

“ตอนนีก็ได้นะ”

นรมนตอบด้วยภาษามือ

เดิมทีผู้เชี่ยวชาญยังวางแผนให้นรมนไปคลับเฮาส์ของเขา เพียงแต่แก้วตากลับห้ามเอาไว้ ถลึงตาใส่เขาอย่างโหดเหี้ยม

ผู้เชี่ยวชาญกลัวความหมายของแก้วตา และไม่สมัครใจอย่าง

ยิ่งที่จะต้องมาให้การรักษานรมน ในตระกูลเจริญไชย

บริศร์ติดธุระอยู่ข้างนอก ในขณะที่ทราบข่าวว่าผู้เชี่ยวชาญมา ก่อความไม่สงบที่ตระกูลเจริญไชย เมื่อรีบมาถึงก็พบว่านรมนกำ ลังพาผู้เชี่ยวชาญเข้าไปใน

ตระกูลเจริญไชย

เขากระวนกระวายทันที

เคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ ว่านิสัยของผู้เชี่ยวชาญมีปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นเพิ่งจะออกมาจากคลับเฮาส์ได้ไม่นานไม่ใช่หรือ ไง? ทำไมตอนนี้ถึงเชิญผู้เชี่ยวชาญเข้าไป

บุริศร์คิดจะเข้าไปขัดขวาง แต่บอดี้การ์ดตระกูลเจริญไชยไม่อนุญาตให้เขาเข้าไป

ด้วยฝีมือของบริศร์ แน่นอนว่าสามารถบุกทะลวงเข้าไปได้ แต่ หลังจากเข้าไปนรมนจะโกรธ คิดถึงตรงนี้ บุริศร์ก็ไม่กล้าต้นทุรัง บุกเข้าไป

เขารีบส่งข้อความหานรมน

“บอกคุณแล้วไงว่าคนคนนี้มีปัญหา? ยิ่งไปกว่านั้นคุณออกมา แล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังให้เขาเข้าไปอีก? นรมน คุณรีบ ร้อนรักษาคอของคุณแบบนี้ ส่งให้ผมดีไหม? ผมรับรองว่าจะ ต้องหาคนที่เชื่อถือได้มากกว่าคนนี้มารักษาคุณ

นรมนอ่านข้อความมือถือ และปิดมันลงทันที

เธอรู้ว่าบุริศร์เป็นห่วงตนเอง แต่เธอก็เคยบอกกับตนเองว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะไม่พึ่งพาบุริศร์อีกแล้ว

นรมนพาผู้เชี่ยวชาญกับแก้วตา เข้าไปปัญญ่ได้แต่มอง โดยไม่ พูดอะไรออกมา เขาอยากเห็นว่านรมนจะทำอะไร

หลังจากผู้เชี่ยวชาญมองเห็นการออกแบบของตระกูลเจริญ ไชย ก็อดส่งเสียงจิ๊จ๊ะไม่ได้ นับว่าตระกูลเจริญไชยเป็นบ่อเงินบ่อ ทองบ่อหนึ่ง

นโมนตัดสินใจเปิดมือถืออัดคลิปวิดีโอ ทำเป็นเหมือนเล่นมือ

ถือ

ผู้เชี่ยวชาญเห็นก็ไม่ได้ว่าอะไร รีบก้าวขึ้นไปตรวจนรมน
“คุณนรมน สําคอของคุณได้รับความเสียหายรุนแรง หาก ต้องการรักษาให้หายขาด คาดว่าจะต้องใช้เงินไม่น้อย ผู้เชี่ยวชาญพูดจบ ก็มองนรมนอย่างระมัดระวัง

นรมน โบกมือไปมาอย่างไม่แยแส

ปัญญ์รีบพูดว่า “ตราบใดที่คุณรักษาเธอให้หายดีได้ เรื่องเงิน ไม่ใช่เรื่องสำคัญ”

ได้ยินปัญญ์พูดแบบนี้ ดวงตาของแก้วตากับผู้เชี่ยวชาญต่าง

เปล่งประกาย

“ได้ๆๆ ผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถแน่นอน

เขาเริ่มทําการตรวจให้แก่นรมน ด้วยท่าทางที่มีความเป็นหมอ อยู่บ้าง เพียงแต่ตอนนี้นรมนไม่ได้หอบความหวังไว้กับเขาอีก แล้ว

หลังจากผู้เชี่ยวชาญตรวจเสร็จ ก็เจตนาพูดให้นมนตกใจ อย่างมาก แถมยังจ่ายยาจำนวนหนึ่ง ซึ่งมีราคาสูงมาก

นรมนไม่แม้แต่จะกะพริบตา แต่ยังส่งสัญญาณให้ปัญญ์จ่าย

เงิน

ปัญญ์หยุดไปชั่วคราว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ส่งเงินให้ผู้ เชี่ยวชาญกับแก้วตา

เมื่อผู้เชี่ยวชาญมองเห็นเงินจำนวนมากมาย ดวงตาก็เป็นเส้น ตรง รีบยิ้มตาหยีรับมา
“คุณนรมน ยา ทานวันละสามครั้ง ท่านสามวัน หลังจากผ่าน ไปสามวันผมจะมาดูว่าคุณฟื้นตัวได้มากแค่ไหนอีกที”

นรมนพยักหน้า

ผู้เชี่ยวชาญกับแก้วตาจากไปอย่างมีความสุข

ปัญญ์มองนรมนและถามด้วยความไม่เข้าใจ “พี่นรมน พี่ไม่ คิดว่าคนคนนี้โลภมากไม่รู้จักพอเหรอ? ยาเพียงแค่นี้เอง ต้องการจากพวกเราทั้งหลายแสน? 11

นรมนยิ้ม ตอบกลับไปด้วยภาษามือ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวเขาจะ

คายเงินเหล่านี้ออกมา

“หา? ”

ปัญญ่ไม่ค่อยเข้าใจ แต่นรมนกลับไม่อธิบาย เก็บไว้เป็นความ

ลึกลับต่อไป

นรมน ให้คนนำยาไปต้มในห้องครัว ดื่มวันละสามครั้งตามที่ผู้ เชี่ยวชาญบอก เมื่อดื่มไปได้วันที่สอง ก็เกิดเรื่องขึ้นกับนรมน

เธอบวมแดงไปทั่วตัว รู้สึกคันอย่างทรมาน โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งบริเวณลำคอ เส้นเลือดดำปรากฏให้เห็น ดูน่ากลัวจริง ๆ

ปัญญ์กับคมทิพย์ต่างตกใจ

“นรมน พวกเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ ยานี้ไม่ได้ผลจริง ๆ นรมนกลับส่ายหน้า พูดด้วยภาษามือว่า “แจ้งความ! ” “แจ้งความ? ”
ปัญญูรู้สึกไม่สบายใจ แต่เมทิพย์เข้าใจ

“ใช่ แจ้งความ! รีบเถอะ อีกอย่าง เก็บยาจีนที่เหลือเอาไว้ ด้วย เดี๋ยวจะให้ตำรวจเอาไปตรวจสอบ

คมทิพย์เร่งรัดให้ปัญญ์แจ้งความ ผ่านไปไม่กี่นาที ตำรวจก็มาถึง

พวกเขามองเห็นท่าทางของนรมน จึงอดไถ่ถามถึงสาเหตุไม่ ได้ คมทิพย์บอกว่ามีผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งจ่ายยาให้ หลังจากนร มนมไปก็กลายเป็นเช่นนี้ คิดว่าน่าจะเป็นยาปลอม

และตำรวจได้เรียกสำนักงานคณะกรรมอาหารและยามาอีก

ด้วย

ในเวลานี้ นรมนถูกส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาล ส่วนยาจีนใน

มือของเธอถูกสำนักงานคณะกรรมอาหารและยานไป

เมื่อผู้เชี่ยวชาญทราบข่าวก็คิดหนี แต่ถูกตำรวจจับไว้ได้พอดี

ส่วนแก้วตาไม่ยอมรับว่าตนเองมีความสัมพันธ์เป็นลุงหลาน กับผู้เชี่ยวชาญ พยายามเอาตัวรอดอย่างยิ่ง

บุริศร์คอยเฝ้าอยู่ที่ประตูตระกูลเจริญไชยตลอด เมื่อเห็นนรมน

ถูกส่งขึ้นรถฉุกเฉินนำตัวโรงพยาบาล ก็แทบจะบ้าคลั่ง

“พฤกษ์ หาคนจำนวนหนึ่งไปลากตัวไอ้ผู้เชี่ยวชาญเศษสวะคน นั้นมาให้ฉัน”

“ประธานบริศร์ เกรงว่าจะไม่ได้ เขาถูกตำรวจจับไปแล้วครับ”
คําพูดของพฤกษ์ทําให้ความโกรธของบุริศร์ไม่สามารถ ระบายออกมาได้ เขาดูหมองหม่น ทำให้คนถอยไป

เมื่อนรมนถูกส่งตัวมาถึงโรงพยาบาล คุณหมอก็รีบนำเธอเข้า ห้องฉุกเฉิน

บุริศร์ตามเข้าไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

นรมนมองเห็นเขาดวงตาแดงก่ำด้วยความร้อนรน ถ้าตอนนี้มี คนขวางเขาเอาไว้อีก เกรงว่าบริศ สามารถสูญเสียการควบคุม ได้จริง ๆ

เธอรีบบอกเขาด้วยภาษามือ “ฉันไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริง ๆ ”

“คุณคิดอะไรอยู่กันแน่? ผมบอกไปแล้ว คนคนนั้นมีปัญหา ทำไมคุณถึงไม่ฟัง? ”

บุริศร์รู้ดีว่าตอนนี้ตนเองพูดอะไรไปนรมนก็ไม่สนใจ แต่เขาอด ไม่ได้

และนี่ยังเป็นครั้งแรกที่นรมนถูกบุริศร์ตวาดใส่

ดูเหมือนเขาจะลืมว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้หมด หนทาง ในสายตามีเพียงความปลอดภัยของนรมนเท่านั้น

นรมนพยายามข่มความรู้สึกซาบซึ้งและอบอุ่นใจจากก้นบึ้ง หัวใจของตนเอง พูดด้วยภาษามือต่อว่า “ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ ฉันไม่ได้ดื่มยาที่เขาจ่ายมา”

“ไม่ดื่มแล้วคุณจะเป็นแบบนี้เหรอ? จะเข้าห้องฉุกเฉินเหรอ? ”

นรมนรีบอธิบาย “ฉันไม่ได้ดื่มจริง ๆ นี่แค่เป็นอาการแพ้ ฉัน กินยาอย่างอื่นไปนิดหน่อย”

บุริศร์ชะงักไปทันที

ด้วยสมองอันชาญฉลาดของเขา เขาเข้าใจความหมายของพร มนทันที

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ? เพื่อคนที่ไม่คู่ควร คุณทรมานตนเอง แบบนี้มันคุ้มเหรอ? ถ้าคุณต้องการลงโทษมัน คุณหาคนไป กระทืบมันก็พอแล้ว หรือไม่ผมจะหาคนจับมันโยนทิ้งแม่น้ำเป็น อาหารปลาก็ได้”

ปุริส พูดอย่างปราศจากความกลัว ทำเอาคุณหมอด้าน ข้างตกใจจนไม่กล้าพูดออกมาสักคำ

สําหรับความเอาใจใส่และความเย่อหยิ่งของบุริศร์ นี่ไม่ใช่ ครั้งแรกที่นรมนเห็นมัน เพียงแต่หลังจากเกิดเรื่องขึ้นมากมาย เมื่อมองเห็นบริศ เอาใจใส่อีกครั้ง ในใจของนรมนยังคงรู้สึก เป็นทุกข์อย่างมาก

เธอก้มหน้าลง คิดอยู่สักพักจึงทำภาษามือว่า “ฉันต้องการใช้ วิธีการกฎหมายลงโทษเขา ยานั่นฉันให้คนตรวจสอบแล้ว ทั้งหมดเป็นยาปลอม เพียงแค่เรื่องเดียวก็สามารถทำให้เขา เข้าไปได้หลายปีแล้ว แถมฉันยังเป็นแบบนี้อีก ถ้าฉันอาการร่อแร่ คุณว่าเขาจะเป็นอย่างไร? ”
“คุณยังคิดอยากจะอาการร่อแร่อีกเหรอ? นรมน คุณยังคิดจะ ทําอะไรอีก? คุณไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล่ะ? เพราะเป็นใบ้ คุณเลย มีความกล้ามากเลยใช่ไหม? คุณรู้ว่าคุณแพ้ก็ยังกล้าทรมาน แบบนี้ คุณคิดว่าร่างกายของตนเองทํามาจากเหล็กหรือไง?

บุริศร์ยิ่งคิดยิ่งโมโห เสียงดังขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

นรมนคิดว่าการที่ตนเองอธิบายแก่เขาจะสามารถทำให้เขา สงบสติลงได้ ไม่เอะอะเช่นนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนยิ่งกระตุ้นอารมณ์ ของบุริศร์ จนแม้แต่มีแนวโน้มที่จะเพิ่มสูงขึ้นด้วยซ้ำ นรมนรู้สึก กลุ้มใจทันที

เธอผลักบุริศร์ออกไปทันที

บุริศร์ไม่ทันได้ตั้งตัว ตะลึงไปโดยพลัน

เขามองนรมน เห็นนรมนท์ภาษามือว่า “คุณเป็นใคร? มีสิทธิ์ อะไรมาวุ่นวายเรื่องของฉัน? อย่าลืมสิ พวกเรากำลังจะหย่า กัน! บุริศร์ คุณจะตะคอกไปทำไม? ก็แค่คุณเสียงดังแล้วยังไง เหรอ? ที่นี่คือโรงพยาบาลนะ ไม่ใช่ตระกูลโตเล็กในเมือง ชลธี! ทำไม คุณยังคิดจะลงไม้ลงมือกับฉันเหรอ?

นรมนถลึงตาโต โมโหจนหายใจแทบไม่ทัน

เมื่อสักครู่บุริศร์ที่กำลังโมโห เห็นนรมนเป็นแบบนี้ ก็เหมือน ลูกที่โป่งยวบลงทันที ไม่มีอารมณ์แม้แต่นิดเดียว

เขารีบพูดด้วยท่าทีที่อ่อนโยนและน้ำเสียงที่นิ่มนวล “ไม่ใช่นะ นรมน ผมก็แค่เป็นห่วงคุณ คุณบอกว่าคุณรู้ว่าตัวเองแพ้ แถมยังทรมานแบบนี้ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจะทำอย่างไร? ชีวิตของคนที่ไร้ค่า คนนั้นสิบชีวิตก็ไม่เทียบเท่าชีวิตที่สูงส่งนี้ของคุณ!

“รู้ว่ากลัวจะเกิดเรื่องขึ้นกับฉัน แล้วจะมาตะคอกในนี้ทำไม? ไม่ยอมให้คุณหมอรักษาฉัน คุณคิดจะมองดูฉันแพ้จนตายจริง ๆ ใช่ไหม ออกไปซะ!

ความเดือดดาลที่ไร้เสียงของนรมนทำให้บริศร์กลายเป็นเด็ก ที่เชื่อฟังไปทันที เดินคอตกออกไปจากห้องฉุกเฉิน

คุณหมอกับพยาบาลต่างพากันอึ้งไปหมด

เมื่อสักครู่บุริศร์ที่กำลังจะกินคน ถูกนรมนควบคุมเอาไว้ได้?

ในช่วงเวลาที่สำคัญดูเหมือนกับผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้ส่งเสียง อะไร เพียงแค่ทำภาษามือก็มีอำนาจอันน่าเกรงขามเช่นนี้

เผชิญหน้ากับสายตางงงวยและชื่นชมของคุณหมอและ พยาบาล นรมนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีทันที

น่าขายหน้าจริง ๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ