บทที่ 647 ทันใดนั้นก็รู้สึกแย่มาก

“บริศร์ คุณปล่อยฉันออกไปนะ!”

ถึงแม้นรมนจะเปล่งเสียงไม่ออก แต่ก็ยังเคาะกระจกรถ เอ่ย ปากร้องตะโกน

บุริศร์อ่านเข้าใจรูปปากของเธอ พูดขึ้นด้วยเสียงทุ้ม “คุณ อยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะไปแก้ไขมันสักหน่อย

แก้ไขอะไร?

นรมนไม่คิดว่าเรื่องเมื่อครู่นี้ต้องแก้ไข

ตอนนี้ใบหน้าที่แท้จริงของบุลินทุกคนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านก็ รู้แล้ว ทุกคนกลัวบุริศร์อัปโหลดวิดีโอ ก็ไม่ได้ทำอะไร เรื่องนี้ก็ ผ่านไปแบบนี้ปกติ

นรมนไม่รู้ว่าบุริศร์ยังจะไปแก้ไขอะไรอีก

เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากอยู่ภายใต้การคุ้มครองของบุริศร์ ถึงแม้เมื่อครู่นี้เธอจะรู้สึกอับอายมาก แต่เธอแจ้งตำรวจแล้ว และ ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากบุริศร์

แต่บุริศร์ไม่ฟังเธอเลย หันตัวเดินออกไปทันที

หันตัวไปที่มุมลานจอดรถ บุริศร์ประคองไว้ไม่ไหวแล้ว

เขาคุกเข่าลงบนพื้นทันที อ้าปากหอบหายใจ
ศีรษะกำลังจะระเบิดแล้ว

บริศ กุมศีรษะแน่น ต่อยทีละหมัด ดูเหมือนมันจะเป็นวิธีเดียว

ที่จะบรรเทาความเจ็บปวดเขาได้ นรมนเคยให้ข้อมูลติดต่ออาจารย์สะกดจิตที่สามารถรักษาเขา

ด้วยการสะกดจิตกับเขาที่มิลินฝากไว้ แต่เขาไม่อยากใช้เอง เขาให้นรมนได้รับความไม่ยุติธรรมมามากขนาดนี้ ตอนนี้จะ ลงโทษตัวเองแบบนี้

ทั้งรางบริศ ขดตัวอยู่ตรงนั้น

เขากลัวนรมนจะเป็นสภาพเขาในตอนนี้ ดังนั้นจึงล็อกเธอไว้ ในรถ

เขาก็รู้ว่าตอนนี้นรมนไม่อยากได้รับการช่วยเหลือจากเขา ถึง

ขนาดไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเขา แต่เมื่อได้ยินนรมน

เกิดเรื่อง เขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากปกป้องเธอ

อย่างไรแล้วนั่นก็เป็นคนที่อยู่ในหัวใจเขานะ

บริศ เจ็บจนจะเป็นลม

การปวดศีรษะครั้งนี้มันปวดมากกว่าทุกครั้ง มันรู้สึกแย่ยิ่งกว่า การฆ่าเขาอีก แต่ด้วยเหตุนี้มันเลยเตือนเขาอยู่เสมอว่า เขาสูญ เสียภรรยาตัวเองไปอย่างไร

ตอนที่บุลินเดินมา เห็นบริศร์นอนขดตัวบนพื้นพอดี ราวกับว่า เจ็บปวดมาก
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาฉายแววการวางแผน รีบหยิบ โทรศัพท์ออกมาแล้วค่อยๆ เข้าใกล้บุริศร์

กว่าจะทําความสะอาดใบหน้าตัวเองให้เรียบร้อย หลังจากบุลิ นเข้าไปใกล้บุริศร์แล้วก็รีบโอบคอบุริศร์ไว้ จากนั้นก็จูบใบหน้า ริศร์ ในขณะเดียวกันมือขวาก็กดชัตเตอร์ ถ่ายฉากนี้ลงไปทันที

บริศรปวดศีรษะไม่ได้สังเกตเหตุการณ์โดยรอบ เมื่อเขาพบมัน ก็โดนบุลินใส่ร้ายเสียแล้ว

เขาเงยหน้าขึ้นมาทันที ดวงตาสีแดงเข้มคู่นั้นทำให้บุลินตกใจ แทบถอยหลัง โดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อเห็นบุริศร์มีสภาพเจ็บปวดมาก ในตอนนี้ เธอก็เพิ่มความกล้าหาญอีกครั้ง

“ฉันมองออก คุณกับผู้หญิงคนนั้นรู้จักกัน ฉันไม่อยากเสียงาน นี้ไป แค่คุณกับผู้หญิงคนนั้นพูดว่าจะไม่ไล่ฉันออก ไม่เอาเรื่องที่ ฉันทำ ฉันก็จะลบรูป ไม่งั้นฉันจะส่งให้เธอ บอกเธอว่าระหว่างคุณ กับฉันมีความคลุมเครือกัน ถึงตอนนั้นคุณแก้ตัวไม่ได้หรอก อย่า คิดว่าฉันดูไม่ออก พวกคุณเป็นคู่รักกันใช่ไหมล่ะ? แววตาพวก คุณไม่เหมือนกัน”

บุลินหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาห้อยโตงเตงต่อหน้าบุริศร์อย่าง ภาคภูมิใจ

ชายป่วยคนหนึ่งคงไม่อยู่ในสายตาเธอแล้ว

ถึงแม้บุลินจะไม่รู้ว่าชายที่ทำตัวโหดเหี้ยมกับเธอเมื่อครู่นี้ ทําไมจู่ๆ ถึงได้ทรุดตัวอยู่บนพื้น แต่มันไม่สําคัญ การที่ได้ถ่ายรูป กับคนหล่อ แถมรักษางานตัวเองไว้ได้ เธอรู้สึกตัวเองได้กำไรแล้ว

บริศ เหลือบมอง โทรศัพท์ จู่ๆ ก็รู้สึกรูปภาพบนนั้นมันน่า ขยะแขยงมาก

เขายื่นมือออกไปเช็ดแก้มที่โดนบุลินจูบอย่างรังเกียจ พูดขึ้น อย่างเย็นชา “ลบรูปซะ”

“คุณตอบตกลงเงื่อนไขฉันก่อนฉันถึงจะลบ ไม่งั้น……….

บุลินยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ บุริศร์ก็ยื่นมือออกไปบีบคอเธอ ออกแรงเล็กน้อย

เธอรู้สึกว่าตัวเองจะหายใจไม่ออกแล้ว

บุลินตีมือบุริศร์อย่างต่อเนื่อง น่าเสียดายที่มือบุริศร์เหมือน เหล็ก ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุด

บุริศร์ในตอนนี้เหมือนปีศาจที่คลานออกมาจากนรก เขา ดวงตาสีแดงเข้ม พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ไม่มีใครกล้าฉัน และถ้า ฉันไม่ได้รับอนุญาต ใครให้แกมาจูบฉัน? แกเป็นใคร?

ขณะที่พูด เขาก็แย่งโทรศัพท์ในมือบุลินทันที เขวี้ยงมันลงพื้น อย่างสมบูรณ์ เหยียบมันจนแตก อีกมือหนึ่งยังคงบีบคอบุลินอ ย่างรุนแรงอยู่ตลอดเวลา

เมื่อเห็นด้านโหดเหี้ยมของบุริศร์ บุลินก็หวาดกลัวแล้ว

“ก-แกจะทำอะไร? ฉันจะบอกแกให้ฆ่าคนมันผิดกฎหมายนะ”

บุลินกลัวจริงๆ แล้ว!
เธอเห็นเจตนาฆ่าในดวงตาของบุรีศร

เจตนาฆ่าอันเข้มข้นนั้นทำให้กระดูกสันหลังเธอหนาวสั่น น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ชายคนนี้เป็นโรคจิตเหรอ? ทําไมไม่สนใจอะไรเลยแบบนี้?

แต่บุริศร์ยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น “ฆ่าคน? ถ้าฉันบอกแกว่า ฉันมี ชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แกคิดว่าฉันจะสนใจอะไรไหม?”

“แก! อย่า! ช่วยด้วย!

บุลินตกใจกลัวจนขาอ่อนหมดแล้ว เขากำลังจะตายแล้วใช่ไหม?

เขาก็เลยทรุดลงกับพื้น

บุลินเสียใจแทบตายแล้ว

บริศ คิดว่าตัวเองอยากฆ่าคนมากเป็นพิเศษ ความรู้สึกปวด ศีรษะเหมือนแยกออกจากกันนี้มันกระตุ้นเขา ทำให้เขาหงุดหงิด เป็นพิเศษ ต้องการทำอะไรบางอย่าง

และในขณะนี้ โทรศัพท์บุริศร์ก็ดังขึ้น แต่เขาเหมือนไม่ได้ยิน

มัน

บุลินรู้สึกว่ามือที่คอยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ เธอจะโดนบีบคอตาย แล้วจริงๆ!
ความคิดนี้ทําให้บุลินดิ้นรนอย่างมาก เธอไปที่โทรศัพท์บุรี ศร์ พูดขึ้นอย่างยากลำบาก “โทรศัพท์คุณตั้ง ไม่แน่ว่าผู้หญิงคน นั้นโทรมาหาคุณก็ได้นะ?”

การเคลื่อนไหวของบริศร์หยุดลงทันที

นรมน?

นรมน โทรหาเขาเหรอ?

บุริศร์ชะงักเล็กน้อย บุลินรีบดิ้นหลุดจากพันธนาการเขาทันที ตกใจกลัวจนวิ่งหนี แต่เกลียดพ่อแม่ที่ให้ขาตัวเองแค่สองขา

น่ากลัวเกินไปแล้วจริงๆ

ชายคนนั้นน่ากลัวเกินไปแล้ว!

บุริศร์เห็นบุลินวิ่งไป อยากตามไปด้วยสัญชาตญาณ โทรศัพท์ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เขาหยุดฝีเท้าทันที หยิบโทรศัพท์มาดู นรมนโทรมาจริงๆ แต่ แค่ดังสามทีก็วางสาย จากนั้นก็มีข้อความส่งมา

“รีบกลับมาเปิดประตู ฉันจะหายใจไม่ออกตายแล้ว!”

หัวสมองบุริศ เหมือนได้สติขึ้นมาทันที

เมื่อครู่นี้เขาจะทำอะไร?

ถ้านรมนไม่ได้โทรมา ไม่แน่ว่าเขาอาจจะฆ่าบุลินไปแล้วจริงๆ

เจตนาฆ่าที่เข้มข้นนั้นทำให้เขาเหงื่อแตกอย่างช่วยไม่ได้
ช่วงนี้ความรุนแรงของอาการปวดศีรษะมันมากขึ้นเรื่อยๆ เจตนาฆ่าในจิตใจก็เหมือนจะควบคุมไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ

โชคดีที่นรมนโทรมา

บุริศร์หายใจเข้าลึกๆ รู้สึกว่าตัวเองต้องไปให้ป้องดูสักหน่อย แล้ว ตอนแรกแค่เพื่อลงโทษตัวเองเท่านั้น ไม่คิดอะไรมาก แต่ ตอนนี้ถ้ากลายเป็นฆาตกรที่ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ เขากลัวว่า คนแรกที่เขาทำร้ายจะเป็นนรมน

คิดถึงตรงนี้ สีหน้าเขาก็หนักอึ้งอย่างมาก

ขณะที่กลับมาที่รถ นรมนก็เคาะกระจกรถจากด้านใน บริศ เปิดประตูรถ นรมนรีบวิ่งลงมา จ้องเขม็งบุริศร์ จากนั้นก็หันตัวจะเดินไป

ทันใดนั้นบุริศร์ก็นึกถึงทุกอย่างเมื่อครู่นี้ เขาดึงนรมนมา กะทันหัน ดันตัวเธอไปที่ประตูรถแล้วดันร่างขึ้น

“บุริศร์ คุณจะทำอะไร?”

นรมนดิน แต่บุริศร์เหมือนเป็นบ้า จูบริมฝีปากเชอร์รี่ของนรมน เรียกร้องอย่างหนัก

เขากลัว!

กลัวว่าหลังจากตัวเองสูญเสียความตั้งใจแล้วจริงๆ จะทำร้าย คนที่ตัวเองรักและใกล้ชิดมากที่สุด

เมื่อคิดว่าถ้าเมื่อครู่นี้เป็นนรมน เขาอดไม่ได้ที่จะสั่น
นรมนไม่คิดว่าจู่ๆ บริศร์จะทำแบบนี้กับตน เมื่อดิ้นรนไม่ได้ผล ก็อ้าปากทันที แล้วกดบุริศร์อย่างแรง

ความเจ็บปวดอันรุนแรงทำให้บริศ ปล่อยนรมน ในทางกลับ

กันเลือดสดก็ผสมเข้าไปในปากนรมินทันที

กลิ่นเลือดจางๆ ทําให้นรมนตกใจเล็กน้อย ฉวยโอกาสนี้ บุรี ศร์ก็ยิ่งทําตัวไร้ยางอายมากขึ้น

นรมนได้สติกลับมาทันที ใช้แรงทั้งหมดในร่างกายผลักเขา ในทางตรงกันข้ามตัวเองเจ็บแขนอย่างหนัก

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกแย่มาก

บอกว่าจะฟังเธอทุกอย่าง บอกว่าจะตกลงหย่าด้วย แต่ตอนนี้ ทำไมมาทำกับเธอแบบนี้?

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกช่วงเวลานี้มันน่าหดหูสุดขีดจริงๆ น้ำตานรมน

ไหลลงมาทันที

ทันใดนั้นบุริศร์ก็จูบของเหลวเค็มๆ ก็ตกใจอย่างอดช่วยไม่ได้ ฉวยโอกาสนี้ นรมนผลักเขาออกทันทีดัง เกิดเสียง “เพี้ยะ” ตบหน้าบุริศร์อย่างแรง

“ไอ้เลว+”

เธอเปล่งเสียงไม่ออก แต่เธอรู้ว่าบุริศร์เข้าใจ

ดวงตานรมนแดงก่ำ เหมือนกระต่าย ดวงตาโตสองข้างจ้อง มองบุริศร์ อารมณ์ในดวงตาทำให้ไม่สามารถมองตรงๆ ได้
บริศ อยากขอโทษ แต่รู้สึกว่าไม่จําเป็นต้องขอโทษ เขาแค่อยากจูบเธอ!

ผ่านวันนี้ไป ผ่านโอกาสนี้ไป เป็นไปได้อย่างมากว่าเขาจะไม่มี โอกาสจูบเธออีก

และตอนนี้พวกเขาก็ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันแล้วใช่ไหม?

บุริศร์กดนรมนไว้ใต้ร่างอีกครั้ง ในทันที

นรมนดิ้นรน แต่ตะโกนออกมาไม่ได้ ที่นี่ยังไม่มีใครเข้าออก ด้วย เธอพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ก็ยังดิ้นการกักขังบุริศร์ไม่ได้ ด้วยความกังวลใจ เธออ้าปาก กัดข้อมือบุริศร์อย่างแรง

แรงที่เธอกัดลงไป ราวกับเป็นการระบายความอยุติธรรมและ ความเสียใจทั้งหมดในหนึ่งเดือนกว่านี้ เธอยิ่งรู้สึกทนไม่ได้

เธอมีสภาพนี้แล้ว ทำไมบุริศร์ยังจะรังแกตนอีก?

ทำไม?

อาการเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้การกระทำบุริศร์หยุดลง เขามองข้อมือที่นรมนกัดตัวเอง กัดจนเลือดออกก็ยังไม่ปล่อย แววตามีรอยยิ้มปรนเปรอ

เธอยังลังเลไม่อยากทำร้ายเขาจริงๆ ด้วย!

ทั้งๆ ที่เมื่อครู่นี้เธอมีโอกาสโจมตีตน แต่เธอก็ไม่ทำ และทิ้ง โอกาสนี้ไป
จิตใจบริศ มีความรู้สึกมากมาย เขารู้ บริเวณข้อมือจะต้องทิ้ง รอยแผลเป็นไว้แน่ๆ แต่เขาก็ไม่สนใจ ถึงขนาดทะนุถนอมด้วยซ้ำ บางที นี่อาจจะเป็นร่องรอยเดียวที่นรมนทิ้งไว้บนร่างกายเขา

นรมนกัดจนเหนื่อยแล้วถึงได้ปล่อย

เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรนเปรอของบุริศร์ หัวใจเต้นผิด จังหวะโดยไม่รู้ตัว

ไม่!

พวกเขากําลังจะหย่า!

พวกเขาอยู่ด้วยกันไม่ได้

นรมนผลักบุริศร์ทันทีแล้วหันตัววิ่งออกไปด้วยสภาพจนตรอก

เมื่อครู่นี้บริศร์จูบแรงมาก ตอนนี้หมดแรงมาก ราวกับว่าเขา โดนสูบพลังไปทั้งหมด ล้มนั่งบนเบาะรถ มองรอยฟันบนข้อมือ ชัดเจน เลือดสดไหลออกมา มันแดงทิ่มแทงสายตา เจ็บ เหมือน ยิ่งเจ็บ

เขาควักบุหรี่และไฟแช็กออกมาเตรียมจุดไฟ แต่ทันใดนั้นก็ได้ ยินเสียงเบรกอย่างรุนแรง

แย่แล้ว!

นรมน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ