บทที่ 630 วิธีลงโทษที่ดีที่สุดไม่ใช่การฆ่าเธอ
“คุณรู้ ว่าฉันทําได้!
บริศ มองคุณนายตระกูลโตเล็กขัดขืนด้วยความเย็นชา ถึง อยากจะค่าขนาดไหน ขนาดไหน จะใช้วิธีไหน แต่สุดท้ายยาที่ ทำให้เป็นใบนั้นก็ถูกกรอกเข้าปากเธออยู่ดี
“ออก—”
เธออยากใช้มือล้วงคอเพื่อให้อ้วกออกมา แล้วถูกคนด้านหลัง ตบเข้าให้
คุณนายตระกูลโตเล็กเลยกลืนลงในทันที เธอจับคอของตัวเองแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด บุริศร์กลับ
มองอย่างเฉยชา
“ฉันจําได้ว่าคุณเคยบอกกับฉัน คุณกับพ่อฉันสนิทกันดี คุณ เคยบอกว่าพ่อฉันเสียเร็วเกินไป จู่ๆ ฉันก็คิดว่าหลายปีมานี้พ่อ ของฉันอาจจะโดดเดี่ยว ดังนั้นฉันเลยสร้างห้องเล็กๆ ที่หลุมศพ ของตระกูลโตเล็ก คุณเข้าไปอยู่น่าจะเหมาะ คุณวางใจเถอะ ฉัน จะให้คนไปปกป้องคุณ แล้วรับประกันสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคุณด้วย
คำพูดของบุริศร์ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กเบิกตาโพลง
เธอพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “คุณอยากจะหยุดฉันงั้นเหรอ? คุณ กลัวฉันจะเอาความเลวของคุณไปบอกใครนั้นเหรอ? บุริศร์ ฉันบอกคุณให้นะ ฉันจะบอกทุกคนว่าคุณทำอะไรกับฉันบ้าง คน ใจร้ายอย่างคุณน่ะ!
บริศร์กลับไม่ได้ตอบกลับอะไรมาก
คุณนายตระกูลโตเล็กคิดว่าคอของตัวเองนั้นรุ่มร้อนเป็นอย่าง มาก พูดแต่ละค่าก็เจ็บปวดเป็นอย่างมาก น่าเสียดายที่ไม่มีใคร สนใจเธอเลย
ทำไมเธอคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องที่ตัวเองเคยทำกับนรมน บุริศร์ จะกล้ามาทํากับเธอ
เธอมองตัวเองสูงไปจริงๆ !
บุริศร์นั้นดุดันเสียยิ่งกว่า!
เธอคิดว่าเธอเลี้ยงบริศร์มา อย่างไรบุริศร์ก็ไม่มีทางทำแบบ นั้นกับเธอ ถึงอย่างไรก็ยากจะปิดปากคนอื่น
แต่ว่าเธอลืมไปแล้ว ว่านรมนอยู่ตรงไหนในใจเขา
คุณนายตระกูลโตเล็กไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้กลับ ทําอะไรไม่ได้ ไม่มีอำนาจแล้ว เธอก็เป็นเพียงแค่คนแก่คนหนึ่ง เท่านั้นเอง
บุริศร์จัดเตรียมรถเสร็จแล้ว เดี๋ยวจะส่งคุณนายตระกูลโตเล็ก
ป้าหวานตั้งใจถาม
“ประธานบริศร์ คุณนายยังบาดเจ็บอยู่ จะให้เธอไปหาหมอหน่อยไหม? ”
“คุณนายอยากเจอพ่อมาก อยากไปเต็มทน ไม่ต้องไปหาหมอ หรอก ถึงอย่างไรเจ็บนิดหน่อยไม่เป็นอะไรหรอก นรมนยัง ทำความสะอาดบ้านได้เลย คุณนายนั้นเก่งกาจกว่าอีก ไม่เป็นไร หรอก คุณว่าจริงไหม? ”
บริศ มองไปทางคุณนายตระกูลโตเล็ก
เขามีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า แต่ตอนนี้รอยยิ้มมันไม่ได้มาก ขนาดนั้น
“คุณ——”
คุณนายตระกูลโตเล็กอยากจะพูด แต่เจ็บคอมาก เธอเลย ทำได้แค่จับคอพลางมองบุริศร์อย่างโหดร้าย เลยอยากจะฉีก เป็นชิ้นๆ ด้วยสายตาเลยล่ะ
บริศร์กลับคิดว่าอย่างไรก็ได้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณนาย ตระกูลโตเล็ก แล้วพูดเสียงต่ำ “ไม่มีนรมนแล้ว ฉันก็เป็นปีศาจ น่าเสียดายที่คุณทำให้ฉันต้องปล่อยปีศาจนี้ออกมา มีคำพูด โบราณว่าอย่างไรนะ? ธรรมชาติก่อให้เกิดภัยพิบัติแก่ผู้คนและ ผู้คนยังสามารถหลบหนีและอยู่รอดได้ แต่บาปที่ผู้คนกระทำเอง ไม่สามารถหลีกหนีการลงโทษได้”
“คุณ—”
ความโกรธของคุณนายตระกูลโตเล็กเพิ่มมากขึ้น จนเลือดขึ้น หน้า และถูกเธอกดเอาไว้อีกครั้ง
เธอแค่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ จะได้มีโอกาสแก้แค้นแน่นอน!
เมื่อถึงเวลาตระกูลโตเล็กทั้งหมดนั้นเธอก็ต้องการให้บริศร์ให้ คําอธิบายกับเธอ
เธอจะทำให้บริศร์เสียใจภายหลัง
บุริศร์กลับเข้าใจความต้องการของเธอ เลยยิ้มพลางพูดขึ้น “คุณไม่มีโอกาสแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ
พูดจบ เขาก็ให้คนพาคุณนายตระกูลโตเล็กขึ้นรถไป จากนั้นก็
ไปที่หลุมศพของตระกูลโตเล็ก
ตระกูลโตเล็กมีหลุมฝังส่วนตัว ฮวงจุ้ยดีมาก แต่ว่าออกจะ หนาวเหน็บและโดดเดี่ยวไปเสียหน่อย ไม่มีบ้านอยู่หลาย กิโลเมตร คุณนายตระกูลโตเล็กถูกทำให้ต้องอยู่ที่นั่น สุขภาพจะ ดีแค่ไหนก็เสียสุขภาพจิตอยู่ดี ซึ่งในตอนนี้แล้วด้วย
คุณนายตระกูลโตเล็กขึ้นรถไป ขนาบข้างด้วยบอดี้การ์ด ทั้งหมดเคยเป็นลูกน้องของเธอ ในวันนี้กลับเป็นคนตรวจตรา ของเธอ
นี่มันดูถูกกันขนาดไหนกันนะ!
ถ้าเกิดรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เธออยากจะฆ่านรมนตั้งแต่แรก ทำให้บริศร์ผิดหวังไปตลอดชีวิตจะดีกว่า
เธอเกลียดที่ตัวเองเบามือเกินไป แล้วก็ไม่ชอบที่บุริศร์นั้นไม่มี ความรู้สึก
เมื่อมีอารมณ์แบบนี้แล้ว คุณนายตระกูลโตเล็กเลยไม่ค่อยให้ ความร่วมมือเท่าไหร่
ตอนที่พวกเขาเข้าไปที่ถนนบนภูเขา มีรถโรลส์รอยแบบยาว
เข้ามาขวางทางของพวกเขา
รถเลยต้องจอด
คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นธรรศลงมาจากรถ เธอก็ตื่นตัวขึ้น
เธออยากเรียก อยากร้องออกมา แต่คอกลับไม่มีเสียงอะไร ออกมาเลย
เธอดื้อดึง และบอดี้การ์ดกลับไม่ให้เธอขยับเลย แผลน้ำร้อน ลวกด้านหลังก็เจ็บปวดมาก
หลังจากที่ธรรค์ลงมาแล้ว เลยเดินเข้ามาหาคุณนายตระกูลโต
เล็กทําละก้าวๆ
“โอ๊ะ คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณกำลังจะไปไหนเหรอ?” ธรรศยิ้ม แต่ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กกลับรู้สึกว่าทั้งตัวกำลัง สั่นอยู่
เขาทำเหมือนใจดีกล้าหาญ ในตามีความอาฆาตอยู่ทำให้ คุณนายตระกูลโตเล็กอดไม่ได้ที่จะเจาะดิน ก่อนจะออกไปจากที่นี่
ไอสารเลวบริศร์!
เขาเอาตัวเองส่งให้ธรรศงั้นเหรอ?
คุณนายตระกูลโตเล็กเข้าใจความหมายของบริศ ที่บอกว่า เดินทางปลอดภัย” แล้วล่ะ
เขาไม่อยากให้เธออยู่ต่อด้วยซ้ำ!
คุณนายตระกูลโตเล็กอึกอัก พลางสายหัว แต่กลัวเหมือนเจอ ปีศาจอะไรแบบนั้นเลย
ธรรมองเธอ พลางยิ้มแล้วพูดขึ้น “ตอนที่แม่ฉันถูกคุณบังคับ ให้ตายนั้นคงไม่ได้มีท่าทีแบบนี้ คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณยัง ถือว่าเป็นคนมีหน้ามีตา ขอร้องล่ะคุณทำตัวให้ดูดีหน่อยได้ ไหม? คนเราอย่างไรก็ต้องตาย คุณเองก็อายุแก่พอแล้ว ไปอยู่ เป็นเพื่อนแม่ฉันไหม?
คุณนายตระกูลโตเล็กนั้นตะโกนอยู่ในใจ แต่ทำได้เพียง พยายามส่ายหัว
ธรรคหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะเล็กไปที่หัวของ คุณนายตระกูลโตเล็ก
“แม่ฉันอายุมาก เลี้ยงลูกมาได้แบบนี้ ถึงจะมีลูกแบบฉันออก มาแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้โหดร้ายจนเอาชีวิตคนอื่นเหมือนเป็นเรื่อง ปกติ พวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์ แต่ว่า สำหรับคนที่ติดค้างพวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอยู่นั้น พวกเรา ไม่มีทางปล่อยไป คุณเลือกเองเถอะ อยากจะเจ็บปวด หรือตาย อย่างช้าๆ ?
ธรรคไม่ได้มีท่าทีล้อเล่นเลย
แววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กจ้องเขม็ง
ปีนเหรอ?
ธรรคหยิบปืนมาเล็งที่เธอ
เขาอยากฆ่าเธอจริงๆ เหรอ? คุณนายตระกูลโตเล็กรีบส่ายหัว เธอไม่อยากตาย!
ไม่!
เธอตายไม่ได้!
แต่ธรรศกลับพูดอย่างเย็นชา “ดูแล้วคุณเลือกเองไม่ได้ งั้นฉัน จะเลือกแทนคุณก็แล้วกัน เลือกแบบนี้ดีกว่า ไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ ฉัน เธอจะได้ไม่เหงา”
แววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กเบิกโพลงอีกครั้ง
ธรรศเหนี่ยวไกปืน
“โอ๊ย! ”
คุณนายตระกูลโตเล็กร้องไม่ออก แต่กลับอ้าปากค้าง
ไกปืนของธรรศลั่นแล้ว แต่ไม่มีกระสุนออกมา ในตอนนั้นมีกลิ่นเหมือนฉี โชยออกมา
* โอ๊ะ ล้อเล่นนิดเดียว คุณนายตระกูลโตเล็กคุณฉี่ราดเลยเห รอ? เป็นคนมีหน้ามีตาไม่ใช่เหรอ? กลัวตายด้วยเหรอไง คุณ เองก็กลัวตาย แต่ยังบังคับให้คนอื่นตาย ความรู้สึกแบบนี้เป็น อย่างไร? สบายไหม?
ธรรศ ใช้ปืนตบหน้าคุณนายตระกูลโตเล็ก คุณนายตระกูลโตเล็กสั่นไปทั้งตัว ความตายแบบนั้นมันทำให้เธอกลัวเจียนตาย
ธรรศพูดอย่างเย็นชา “ฆ่าคุณไปแล้ว ฉันกลัวมือฉันสกปรก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็จะสกปรกไปด้วย ฉันกลัวว่าแม่ฉันจะลง มาด่าฉัน ที่ทำให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดามัวหมอง แต่ว่าไม่ฆ่าคุณ ฉันก็เกลียดจนแทบไม่ไหม คุณว่าฉันควรทำอย่างไรดี?
คุณนายตระกูลโตเล็กจะบ้าตายอยู่แล้ว
บุริศร์จะเกลียดเธอขนาดไหน ก็ไม่เอาชีวิตเธอหรอก ในจุดนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กพอมั่นใจได้ แต่ว่าธรรศนั้นไม่แน่
ความแค้นของเขากับตัวเองนั้น เขาระเบิดอารมณ์เป็นอย่าง มาก เพียงไม่นานก็สามารถแก้ไขเรื่องนี้กับเธอได้
ในวันนี้ธรรคไม่ได้ฆ่าเธอ คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่ได้มีความ สุขที่ยังมีชีวิตต่อ แต่กลับรู้สึกแย่กว่าเดิม
เธอไม่รู้ว่าธรรศจะใช้วิธีไหนมาจัดการตัวเอง การไม่รู้แบบนี้น่ากลัว มันทำให้เธอไม่สบายใจมากกว่าเดิม ขนาด ราดไปแล้ว ก็ยังไม่ทําให้เธอได้สติ
เห็นเธอแบบนี้ ธรรศก็พูด “ฉันรู้ว่าบุริศร์อยากให้ส่งคุณไป ที่ไหน คืนนี้ตอนที่คุณนอนปิดหน้าต่างให้ดีด้านนะ ไม่แน่ว่าฉันจะ คิดอะไรออกแล้วไปหาคุณหรือเปล่า คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณ ใช้ชีวิต ให้ดีๆ นะ อ๋อ จริงสิ ฉันลืมบอกคุณไป บริศ อนุญาตให้ เอาศพของแม่ฉันไปไว้ที่ตระกูลโตเล็กของพวกคุณแล้ว ตอนที่ คุณไปดูแลแม่ของฉัน ตอนกลางคืนมันเงียบสงัด หวังว่าเธอจะ ไม่ออกมาคุยกับคุณ ถึงอย่างไรคุณก็สัญญาแล้วว่าจะปล่อย หลานสาวของฉันอย่างนรมนไป แต่ว่าคุณทำอะไรกับนรมนนั้น คุณเองก็รู้ดี เดี๋ยวคุณยังต้องไปคุยกับแม่ฉันด้วยนะ
คุณนายตระกูลโตเล็กสีหน้าซีดทันที
อะไรนะ?
คุณนายทวีทรัพย์ธาดามาฝังอยู่ที่ที่ฝังบรรพบุรุษของตระกูลโต เล็กงั้นเหรอ?
จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?
เธอส่ายหัว อยากจะลงจากรถ แต่กลับถูกธรรคเตะกลับเข้าไป
เขาพูดอย่างเย็นชา “ดูแลชีวิตของตัวเองให้ดี ฉันไม่รู้จะมารับ เมื่อไหร่ ตอนนี้ใสหัวออกไปพร้อมกับความอุธัจและความอ่อนแอ นั้นเถอะ”
บอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็กนั้นมากุมคุณนายตระกูลโตเล็กเอาไว้
หลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกไป อารมณ์ของคุณนายตระกูลโต เล็กก็ไม่เทียบเท่ากับตอนที่อยู่ที่ตระกูลโตเล็กแล้ว
ธรณีลงมาจากรถ พลางมองรถของพวกเขาที่ไกลออกไป แล้ว ถามด้วยความไม่เข้าใจ “พี่ ทำไมถึงปล่อยเธอไป? ”
“การลงโทษคนที่ดีที่สุดคือการไม่ฆ่า แต่ทำให้ชดใช้กรรมต่อ ไปในความกลัว ไม่รู้ว่าตัวเองจะตายเมื่อไหร่ ถึงเรียกว่าลงโทษ ตอนกลางคืนไม่เป็นไร หานักแสดงมากี่คนเถอะ ให้ล่องลอยอยู่ นอกหน้าต่างของคุณนายตระกูลโตเล็ก เธอทำเรื่องไม่ดีมาเยอะ คงไม่ใช่จะไม่มีความรู้สึกอะไร
คำพูดของธรรคทำให้ธรณีนั้นยกย่อง
ในด้านนี้ เขาตามธรรคไม่ทันจริงๆ
“ได้ เรื่องนี้ให้ฉันทำ”
“รู้หรือยังว่านรมนอยู่ที่ไหน? ” ธรรศรู้สึกผิดกับนรมน
ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าเขา บางทีนรมนอาจจะไม่เป็นแบบนี้ น่า เสียดายที่ตอนนั้นเขาพูดอะไรไม่ได้เลย
ธรณีส่ายหัวพลางพูด “ไม่มีข่าวอะไร คนของพวกเรากับบุริศร์ หาที่ที่เธอลงรถแล้ว แต่ตรงนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด คนรอบๆ ก็ไม่ ได้สังเกตเธอกับกิจจา พวกเขาหายไปไร้ร่องรอย ตามตัวไม่ได้เลย”
“ไม่มีร่องรอยอะไรเลยไม่ได้ นอกจากนรมนจะไม่อยากให้พวก เราหาเธอเจอ เด็กลำบากใจมามากแล้ว ในวันนี้อาจจะเสีย สุขภาพจิตหมด ฉันคิดว่ามีคนหนึ่งที่น่าจะรู้ที่อยู่ของพวกเขานะ
“ใครเหรอ? ”
ธรณีตื่นเต้นมาก
ธรรศกลับหรี่ตาลง ก่อนจะพูดขึ้น “นภดล! เขาต้องรู้ที่ที่นรมน อยู่แน่นอน ถ้าเกิดไม่มีใครช่วย นรมนที่เป็นแบบนี้กับเด็กอย่าง กิจจาคนเดียว ไม่มีทางทำได้ แถมพวกเรากับคนของตระกูลโต เล็กก็หาไม่เจอเลย
พูดไป ด้านหน้ามีเสียง “ปัง” ดังขึ้นมา เลยดึงความสนใจของ ธรรศกับธรณีมาได้
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
