บทที่ 627 ฉันจะกตัญญู
“บุริศร์กลับมาแล้วเหรอ? ”
หลังจากที่คุณนายตระกูลโตเล็กรู้ว่าบุริศร์จะกลับมา ยังไม่ทัน เตรียมอะไร บุริศร์ก็เข้ามาในห้องแล้ว
“นรมนล่ะ? ”
บุริศร์พูดถึงนรมนก่อนเลย
แววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นมีความไม่พอใจ
“ออกไปตั้งสองวัน กลับมาก็ถามถึงนรมน ใช่สิ แต่งงานไปแล้วก็ลืมแม่ แล้ว” ลูกชาย
การบ่นของคุณนายตระกูลโตเล็ก บุริศร์ทำเหมือนไม่ได้ยิน เขารีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้อง หาอยู่นาน แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของ บรมน
ในใจ ก็อดไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกหนักใจขึ้นมา
เขาบอกตัวเองไม่หยุด ว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง นรมนยังอยู่ที่ บ้านอย่างมีความสุขเพื่อรอเขากลับมา แต่ความเป็นจริงกับตบ หน้าเขาเข้าอย่างจัง
ตอนที่ป้าหวานเห็นบริศร์ก็อยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับ เห็นแววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กที่มองมาทางนี้ ก็รีบปิดปาก
บริศหานรมนไม่เจอเลย เลยรีบไปที่ห้องรับแขก
คุณนายตระกูลโตเล็กนั่งดื่มชาอยู่ที่โซฟา เมื่อเห็นท่าทีไม่มี ความสดใสของบุริศร์ ก็ไม่มีความสุขขึ้นมาในทันที
“ผู้ชายคนหนึ่งถูกผู้หญิงจูงจมูก คุณว่าดูมีหวังไหมล่ะ” “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? คุณทำอะไรกับเธอ? ”
บริศ ถามตรงๆ
มือของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นนิ่งไป จากนั้นก็พูดขึ้น “คุณ หมายความว่าอย่างไร? นี่เป็นท่าทีที่คุณพูดกับแม่เหรอ? ตั้งแต่ มีผู้หญิงคนนั้น คุณก็ไม่ต้องการแม้แต่แม่แล้วใช่ไหม? ”
“ฉันถามคุณ ว่านรมนอยู่ที่ไหน? คุณทำอะไรกับเธอ? ”
เสียงของบุริศร์นั้นดังขึ้นนิดหน่อย
บางทีหลายปีมานี้ คุณนายตระกูลโตเล็กไม่ได้เห็นบุริศร์ใน แบบนี้เลย เลยอดไม่ได้ที่จะตกใจ
“พวกคุณว่า คุณนายจะไปที่ไหนเหรอ? ที่นี่เกิดอะไรขึ้นงั้นเห รอ? ”
สีหน้าของบริศร์นิ่งไปจนน่ากลัว เหมือนกับปีนขึ้นมาจากนรก เลย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ความอาฆาต
ลูกน้องที่อยู่รอบๆ มองฉัน ฉันก็มองคุณ แล้วก็มองไปทาง คุณนายตระกูลโตเล็กอีก
คุณนายตระกูลโตเล็กยังไม่ทันจะตอบอะไรกลับมา ก็โกรธ มากกว่าเดิมอีก
“บุริศร์ ท่าทีอะไรของคุณ! นรมนไปกับชายคนนั้นแล้ว ฉันก็ บอกคุณแล้วหนี! คุณจะหลอกตัวเองไปถึงไหน? ผู้หญิงคนนั้น ไม่เหมาะจะให้คุณรักด้วยซ้ำ! ในสถานการณ์แบบนี้คุณอาสาม ของเธอฆ่าน้องชายคุณไปด้วย คุณไม่สนใจเรื่องนี้เลยเหรอ ลืมไปหมดแล้วหรือไง? ” คุณ
“นโมนไปที่ไหน? ”
บุริศร์ไม่ได้ฟังเลยว่าคุณนายตระกูลโตเล็กพูดอะไร ก่อนจะบีบ คอของลูกน้องเอาไว้แน่น “ถ้าไม่อยากตายก็บอกมาซะดีๆ ไม่ อย่างนั้นถ้าฉันรู้เรื่องที่แท้จริงแล้ว ฉันจะให้พวกคุณชดใช้!
คำพูดนี้เหมือนคำสาป มันน่าตกใจจนคนอื่นหน้าซีดเลยล่ะ
คุณนายตระกูลโตเล็กรีบพูดขึ้น “บุริศร์ ในสายตาคุณยังมีแม่ อยู่ไหม?
บุริศร์หยุดมือลง เขาค่อยๆ หันหน้ากลับมองคุณนายตระกูล โตเล็ก และมองหญิงที่อยู่ตรงหน้า เพราะไม่อยากจะเชื่อคำที่อยู่ ตรงหน้าเลยล่ะ
ที่ผ่านมา คุณนายตระกูลโตเล็กทำทุกอย่างเพื่อลูก จนเกือบจะ ถูกคนของรเมศฆ่าตาย เธอเคยทำเพื่อนรมน แต่น่าเสียดายเป็ ศัตรูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เป็นแม่ที่ดีเลยคนหนึ่ง
ผ่านเรื่องราวมามากมาย มันทำให้บริศร์ยากที่จะเชื่อว่าคนที่ ทำร้ายนรมนขนาดนั้นก็คือเธอ แต่ว่าไม่นานก่อนหน้านี้ ก็เห็นคุณนายตระกูลโตเล็กที่ช่วยรามิลในการไล่นรมนออกไปกับตา
บริศ มองคุณนายตระกูลโตเล็ก พลางถามแต่ละค่ๆ “แม่งั้น เหรอ? อันไหนมันเป็นความจริงบ้างเนี่ย? มีเมตตากับลูก คนที่ ปกป้องนรมนถึงจะเป็นแม่ของฉัน ตอนนี้คุณยังเป็นแม่ของฉันอยู่ เหรอ? ”
“คุณหมายความว่าอย่างไร? บุริศร์ คุณไปได้ข่าวลืออะไรมา หรือเปล่า? ตั้งแต่เล็กฉันเลี้ยงคุณมากับตรินท์ ฉันเลี้ยงพวกคุณ เหมือนลูกชายแท้ๆ ฉันยังทำเพื่อพวกคุณมากมาย เมื่อคุณพูด แบบนี้ ฉันทำเพื่อคุณ เพื่อตระกูลโตเล็ก ฉันเหนื่อยเจียนตาย แต่ ตอนนี้คุณสงสัยฉันเพราะผู้หญิงคนหนึ่งงั้นเหรอ?
คุณนายตระกูลโตเล็กพูดเหมือนจะมัดมือชกเลยล่ะ
บุริศร์ไม่ได้ฟังเธอ ก่อนจะพูดกับลูกน้อง “ฉันจะให้โอกาส สุดท้ายกับคุณ คุณนายอยู่ที่ไหน? เพียงแค่คุณพูด ฉันสัญญาว่า ครอบครัวคุณจะปลอดภัย ไม่มีใครมาทำลายอะไรพวกเขาได้ รวมถึงแม่ของฉันด้วย”
“บุริศร์! ”
คุณนายตระกูลโตเล็กลุกขึ้นพรวด
เธอรู้ ว่าบุริศร์พูดจริงทำจริง เขาจะขัดขืนกับตัวเองจริงๆ แค่เพื่อนรมนคนเดียวงั้นเหรอ?
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กก็เกลียดนรมนเข้าไป ใหญ่
เธอดีใจที่ตัวเองไล่นรมนออกไปได้ ไม่อย่างนั้น ท่าทีของบริศร์ ในตอนนี้ ไม่นานเท่าไหร่ เธอจะไม่มีที่ยืนในตระกูลโตเล็กเลย
เธอเหนื่อยมานาน ตระกูลโตเล็กเป็นเลือดเนื้อของเธอ ทำไม ต้องมาตกอยู่ในมือของคนนอกอย่างนรมน? จะสามารถให้ลูกที่ เลี้ยงมาจนโตมาทำแบบนี้กับตัวเองได้อย่างไร?
ยิ่งคิดคุณนายตระกูลโตเล็กก็ยิ่งโกรธ ยิ่งโกรธก็ยิ่งไม่อยาก
ยอม
“บุริศร์ คุณอยากจะทำอะไรกันแน่?
บุริศร์กลับไม่สนใจคำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็ก พลาง มองลูกน้องด้วยแววตาเย็นชา
ขาทั้งสองข้างของลูกน้องสั่นเทา ในใจก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่าง มาก สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “ประธานบริศร์ พวกเรา เองก็ต้องทำตามคำสั่ง พวกเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”
“พูดมา!
บริศร์มีสีหน้าเย็นชากว่าเดิม
คุณนายตระกูลโตเล็กกลับเดินขึ้นมา จากนั้นก็เอาลูกน้อง พลางพูดด้วยความโหดร้าย “ถ้าคุณกล้าพูดอะไรไม่เป็นเรื่อง อีก เชื่อไหมว่าฉันจะให้คุณ…….
“ทั้งตระกูลโตเล็กฉันมีสิทธิ์เด็ดขาด แม่ คุณอย่าลืมนะว่าตอน นี้ฉันเป็นเสาหลักของที่นี่
เมื่อบริศ พูดออกไป ก็ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กมีสีหน้า ไม่ได้
“แล้วอย่างไรล่ะ? คุณอยากจะทำอะไร? ”
“ฉันแค่อยากรู้ความจริง!
บุริศร์พูดอย่างตรงไปตรงมา
คุณนายตระกูลโตเล็กรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมา แต่เธอเป็นแม่ ของบุริศร์ เลยพูดอย่างไม่สบายใจเล็กน้อย “ความจริงงั้นเห รอ? ฉันพูดความจริงไปแล้วไง!
พฤกษ์กลับมาจากด้านนอกเหมือนกัน
“ประธานบริศร์ เกิดเรื่องขึ้นที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว”
“อะไรเหรอ?
บุริศร์จ้องคุณนายตระกูลโตเล็กพลางถาม
พฤกษ์รีบพูดขึ้น “คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตายแล้ว เมื่อวาน นี่เอง ว่ากันว่ากระโดดตึกน่ะ
“อะไรนะ? ”
บริศร์รีบหันไป
“เกิดอะไรขึ้น? ”
พฤกษ์ส่ายหัว พลางก้มหน้ามองคุณนายตระกูลโตเล็ก แล้ว พูดเสียงเบา “อาจจะมีแค่กิมจิที่รู้ คนของพวกเราถูกคุมเอาไว้หมดแล้ว พวกเขาให้กิมจิเป็นคนทำ อีกอย่างหลังจากที่กิมจิไปที่ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็เพิ่งกระโดดไป
คุณนายตระกูลโตเล็กรีบพูดขึ้น “ไอสารเลวกิมจิ! พวกเรา ตระกูลโตเล็กเลี้ยงเขามานาน สุดท้ายกลับทำเรื่องแบบนี้ ถึง ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะติดค้างพวกเรา แต่ว่าก็ไม่สามารถ…….
“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ติดอะไรพวกเรา ตรินท์ไม่ได้ตาย เพราะธรรศนะ! เขาถูกลูกปืนอาบยาพิษยิงเข้าที่หัวใจ เสียเลือด มากจนตาย ตอนนั้นธรรศจะเข้าไปโจมตีศัตรู ตรินท์เลยยอม ธรรค ตอนนี้ทุกอย่างจบแล้ว นี่เป็นเสียงที่โทรศัพท์กันตอนนั้น
บริศ บอกทุกอย่างกับคุณนายตระกูลโตเล็ก คุณนายตระกูลโตเล็กอึ้งไป “เป็นไปไม่ได้! รามิลพูดอยู่ว่า…….
“รามิลเป็นเพียงแค่พี่น้องของตนท์ เขาไม่ใช่ทหาร! ยิ่ง ไม่ใช่ผู้บังคับบัญชาของตนท์เข้าไปใหญ่ ที่รามิลเห็นทั้งหมดนั้น ไม่ใช่ความจริง คุณกับรามิลเข้าใจธรรคผิดแล้ว แม่ ฉันหวัง ว่าการตายของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!
ใจของบุริศร์นั้นปวดมาก
ไม่!
เป็นไปไม่ได้!
คุณนายตระกูลโตเล็กไม่มีทางทำอะไรที่ไม่ดีกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดาใช่ไหม?
คุณนายตระกูลโตเล็กกลับหลีกเลี่ยงไป ไม่กล้ามองไปทางบริ ศรเลยด้วยซ้ำ
ในใจของบุริศร์นั้นดำดิ่งลงไป
“คุณใช่ไหม? คุณทำให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตายใช่ ไหม? ”
“ไม่ใช่! เธอเองอยากตาย ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน
คุณนายตระกูลโตเล็กรีบปฏิเสธ แต่เมื่อเธอพูดจบก็พบว่าตัว เองพลั้งปากพูดไป
“ไม่ใช่นะ บุริศร์ ไม่ใช่ คุณฟังฉันอธิบายก่อน…….
บุริศร์กลับสะบัดคุณนายตระกูลโตเล็กทิ้ง ด้วยใจที่เจ็บปวด แม่ของเขาทำให้ยาของนรมนตาย ตอนนั้นในใจของนรมนจะ รู้สึกแย่มากแค่ไหนกันนะ
“คนที่ฉันให้อยู่ที่ตระกูลโตเล็กเพื่อดูแลนรมนอยู่ที่ไหน? ”
บริศ คิดว่าใจของตัวเองกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ ลูกน้องที่ถูกเขาบีบคอเมื่อครู่พูดอย่างเกรงกลัว “ถูกคุณนาย ไล่ออกไปแล้ว”
“ไม่ได้รับคำสั่งจากฉัน นำอะไรเกินกว่าเหตุ คนพวกนี้ยังเป็น ลูกน้องของฉันหรือเปล่า? ถ้าเกิดพวกเขาอยู่เพื่อปกป้องนรมน พวกเขาจะไปจากที่นี่เพราะคำสั่งของคุณนายงั้นเหรอ?”
บริศ พบว่าตัวเองยอมคุณนายตระกูลโตเล็กมากเกินไปแล้ว พฤกษ์อยู่กับบุริศร์มาหลายปี ก็รู้สิ่งที่บุริศร์ต้องการจะสื่อ แน่นอน
เขารีบพูดกับลูกน้องเมื่อครู่ “ประกาศออกไป ว่าคนก่อนหน้านี้ ที่เป็นคนดูแลคุณนายให้กลับมาเข้าเวร แล้วก็บอกผู้รักษาความ ปลอดภัยด้วย ว่าไม่ให้ใช้ใครทั้งนั้น ทำตามกฎอย่างเด็ดขาด กับคนพวกนี้ด้วย ขอเพียงแค่อยู่ในสายตาของตระกูลโตเล็ก ก็ ไม่ให้ใครไปหางานทำทั้งนั้น
เมื่อพูดออกไป ลูกน้องก็อึ้งไป
“ทำตามที่พฤกษ์บอก อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ ถ้าเกิดใครมีงา นอื่นๆ หรืออะไรก็ตาม ถือว่าไปกับพวกเราตระกูลโตเล็กไม่ได้ หลังจากนี้จะไม่มีการร่วมงานอะไรกับตระกูลโตเล็กอีก เดี๋ยวส่ง รายชื่อคนพวกนี้ให้พฤกษ์จัดการด้วย
น้ำเสียงของบุริศร์แน่วแน่ แต่ว่าเมื่อพูดออกมากลับทำให้คน อื่นๆ รู้สึกหนักใจ
คนพวกนี้ต้องปรากฏตัวตามคำสั่งทันที นอกจากเงินเดือนใน การเป็นบอดี้การ์ดแล้ว พวกเขาก็ไม่ต้องทำอย่างอื่นอีก บวกกับ คำสั่งของบุริศร์นั้น เหมือนจะตัดขาดการใช้ชีวิตของพวกเขาเลย ล่ะ น่ากลัวจริงๆ
ทุกๆ คนเห็นวิธีที่ดุดันของบุริศร์แล้ว ก็ตกใจจนหน้าซีด
คุณนายตระกูลโตเล็กโกรธจนตัวสั่น “บุริศร์ ในสายตาคุณเห็นฉันเป็นแม่อยู่ไหม? ”
“คุณพูดคำนี้กี่รอบแล้ว ฉันจะตอบคุณเอง”
บริศ มองคุณนายตระกูลโตเล็ก
แววตาของเขามันเย็นชา และโหดร้าย เหมือนจะเล่นสงคราม ประสาทกับคุณนายตระกูลโตเล็กเลยล่ะ
เธอไม่เคยเห็นบริศ เป็นแบบนี้ เลยอดไม่ได้ที่จะเกรงขึ้นมา “คำตอบของคุณคือ…..
“ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่ ฉันไม่ต้องการการเคารพอะไรทั้งนั้น
แต่ฉันพูดไปหลายรอบแล้ว ว่านรมนเป็นจุดเดือดของฉันเลยล่ะ
ฉันคิดมาตลอดว่าคุณชอบเธอ ฉันคิดผิดแล้ว ฉันใจดีกับคุณมาก
เกินไป ทำร้ายนรมน ดังนั้นคุณยังเป็นแม่ของฉัน แต่กลับไม่ได้
เป็นแม่ในใจของฉันอีกแล้ว
“คุณอยากจะทำอะไร? บุริศร์ คุณคิดให้ดีนะ ฉันทำทุกอย่าง เพื่อเลี้ยงคุณ คุณกล้ามาทำอะไรฉัน คุณก็ไม่กตัญญู เดี๋ยวคนทั้ง เมืองชลธีก็ดูถูกคุณ บุญคุณต้องทดแทน นี่เป็นคำสอนโบราณ ของตระกูลโตเล็ก คุณ……..
“ฉันจะกตัญญู”
บุริศร์พูดจบ ก็ให้คนจับคุณนายตระกูลโตเล็กเอาไว้
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
