บทที่ 604 ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ

“สมควรตายจริงๆ |

ท่านขุนอินเซวี่ยงมือถือด้วยความโมโห แต่คิดไปคิดมา จึง หยิบขึ้นมาและกดโทรออก

บริศ เดินออกไปจากเมืองใต้ดิน มาถึงในโรงพยาบาลของ ยมราชโดยตรง

มีคนในโรงพยาบาลไม่น้อย น่าจะเป็นคนที่ท่านขุนอินส่งมา คุ้มครองยมราช

บริศร์ก็ไม่ได้พูดอะไร เดินตรงเข้าไปทันที

พยาบาลเห็นบริศร์มา จึงรีบเข้ามาขวางและพูดว่า “ที่นี่ไม่

ต้อนรับคุณ”

“ไปให้พ้น! ”

บริศ อารมณ์ไม่ดี เห็นใครก็ขัดตา

พยาบาลร่างเล็กยังคิดจะขวางเอาไว้ แต่มองเห็นบุรีศร์ในตอน นี้มีท่าทางดุร้าย จึงไปขดตัวหลบอยู่ด้านข้าง

บริศ มาถึงห้องทํางานของผมราชอย่างรวดเร็ว

“ใครให้เธอเข้ามา? ออกไปซะ! ”

ยมราชคิดว่าเป็นพยาบาลเข้ามา เธอไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นาอย่างรุนแรง

บุรีศร์นั่งลงตรงหน้าเธอ เอ่ยถามเสียงเบา กิจจาล่ะ? ”

ได้ยินเสียงที่แตกต่างออกไป ยมราชถึงจะเงยหน้าขึ้น เมื่อมอง เห็นว่าเป็นบุรีศร์ก็ชะงักไปเล็กน้อย ถามออกไปอย่างอารมณ์เสีย “คุณมาทำอะไรที่นี่? ยังไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์คุณจะมาเอาเด็กไป แล้ว? ”

“ผมแค่อยากเห็นว่าเขาสบายดีไหมแค่นั้นเอง

“ไปเข้าเรียนอยู่”

คำพูดของยมราชทำให้บริศร์อึ้งไปเล็กน้อย

“เข้าเรียน? ”

“ทำไม? อายุของเขาไม่ควรไปเข้าเรียนหรือไง? เด็กอายุ ขวบต้องเข้าโรงเรียนอนุบาล คุณวางใจได้เลย โรงเรียนอนุบาล ที่ฉันสมัครเป็นโรงเรียนที่แพงที่สุดใน เมืองการศึกษาอะไรต่าง ก็ดีที่สุด”

ยมราชเข้าใจว่าบริศร์กังวลตรงนี้ จึงรีบพูดออกมา

บุรีศรีบทำหน้าตาให้เป็นเหมือนเดิมและพูดว่า “ไม่เป็นไร ผม แค่แปลกใจเล็กน้อย

“แปลกใจอะไร? กลัวฉันไม่ให้การศึกษาที่ดีแก่เขาเหรอ? สิบ ปีนี้ฉันจะดูแลเขาเหมือนเป็นลูกชายแท้ ๆ ของฉัน คุณวางใจ เถอะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไร คุณอย่ามาหาฉันที่นี่ ฉันไม่อยากเจอคุณ
ยมราชไม่ปิดบังสักนิดว่าไม่ต้อนรับบุรีศร์ ตรงกันข้ามกลับตรงไปตรงมา

บุรี รหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า “ผมมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะ ขอร้อง

“ฉันไม่สนว่าคุณจะขอร้องอะไร ฉันไม่ตกลง ยมราชโต้ตอบบุริศร์กลับไปด้วยประโยคเดียว

บริศ ถอนหายใจและกล่าวว่า “โพนี่พูดไม่มีผิด นิสัยของคุณ ช่างน่ารังเกียจจริงๆ มิน่าล่ะถึงแต่งงานกับท่านขุนอินได้

มือของยมราชหยุดนิ่งทันที เธอเงยหน้ามองบุริศร์ และถาม อย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “นี่คุณรู้เรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับขุน อินได้อย่างไร? ”

“แน่นอนว่ามีคนบอกผมน่ะสิ”

บริศ ตอบอย่างสบายใจ แต่สีหน้าของยมราชกลับไม่ได้

“ไม่เพียงแค่นั้น ผมยังรู้ว่าทำไมคุณถึงชอบกิจจามากขนาดนั้น เพราะเขาโตเท่าลูกของคุณใช่ไหม? ความทรงจำของคุณยัง หยุดอยู่ตอนที่ลูกชายของคุณอายุสี่ขวบช่วงเวลานั้น คุณมีภาวะ ซึมเศร้า ดังนั้นลูกชายของคุณ…..

“พอได้แล้ว! ”

ความทรงจำของยมราชถูกคนเปิดออก ราวกับว่าบาดแผลที่ สมานตัวแล้วถูกคนจับแยกออกอีกครั้ง เจ็บจนสั่นไปทั้งตัว
“คุณรู้ทั้งหมดนี้จากที่ไหน?

“ผมบอกไปแล้ว ไหนบอกผมเอง พ่อของเธอคือรุ่นพี่ของคุณ

ได้ฟังบุริศร์พูดแบบนี้ ยมราชมองบุรีศร์เหมือนอยู่กันคนละ โลก สีหน้าท่าทางเหี่ยวแห้ง

“รุ่นพี่? ”

“ใช่แล้ว! ”

ยมราชก้มหน้าลง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ผ่านไปประมาณสิบนาที ยมราชถึงจะเอ่ยปากออกมา

“คุณอยากให้ฉันช่วยคุณทําอะไร?

“ให้ขุนอินติดต่อครินท์ ปล่อยภรรยาของผม ไม่งั้นผมจะพา คุณไป

คำพูดของบริศ ทําให้ผมราชหัวเราะอย่างชื่นชม

“คุณคิดจริงๆ เหรอว่าพวกเราหย่ากันเพราะฉันป่วยเป็นโรค ซึมเศร้าจนทำลูกชายตกตาย ฉันทุกข์ใจจนต้องหย่าเหรอ? ”

“หรือว่าไม่ใช่? ”

นี่กลับทำให้บริศแปลกใจเล็กน้อย

ยมราชวางการทดลอง ในมือลง และตอบอย่างเจ็บปวด “แน่นอนว่าไม่ใช่ ถ้าเป็นเพราะเรื่องนั้น ฉันอาจจะไม่หย่ากับเขา

“งั้นเพราะอะไร?
“เพราะเรื่องที่เขาทำในตอนนี้ไง”

ยมราชมองท้องฟ้าข้างนอก กล่าวเสียงเบา “ไม่รู้ว่าเขาไปรู้จัก กับคนแบบนั้นที่ไหน เหมือนกับคนที่หมกมุ่นอย่างไร้เหตุผล ต้องการได้กำไรกับเขา บางครั้งออกไปสิบวันครึ่งเดือน จนบาง ครั้งครึ่งปีก็ยังไม่เห็นหน้า ฉันเลี้ยงลูกตัวคนเดียว ลูกไม่สบายฉัน สามารถรักษาเองได้ แต่เมื่อลูกต้องการพ่อ เขาอยู่ที่ไหน? แต่ ไหนแต่ไรฉันไม่เคยคิดอยากได้เงินนั่น เป็นเขาที่บอกว่าต้องการ ให้ชีวิตที่ดีที่สุดแก่ฉันและลูก เขาไม่เคยรู้ว่า เมื่อผู้หญิงคนหนึ่ง กับลูกต้องการเขาที่สุดแต่เขาไม่อยู่ เงินเท่าไหร่ก็ซื้อกลับมาไม่ ได้”

“หลังจากนั้น ในที่สุดฉันก็กลายเป็นโรคซึมเศร้า ฉันรู้ว่า อารมณ์ของฉันมีปัญหา ฉันพูดอยู่หลายครั้ง ให้เขากลับมาอยู่ เป็นเพื่อนกัน แต่เขายังตลอด เอาแต่บอกฉันว่า เขาไม่สามารถ ปลีกตัวออกมาได้ เมื่อเป็นแบบนี้ อาการป่วยของฉันนับวันยิ่ง รุนแรงขึ้น จนเกิดเรื่องนั้นขึ้น

“ตอนนั้นเขาอยู่ข้างนอก ฉันบอกเขาว่าฉันทำลูกชายตกตาย คิดไม่ถึงว่าเขาจะบอกว่าฉันพูดเล่น รอเมื่อเขากลับมา ฉันก็ไม่ อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ ฉันคิดว่าผ่านเรื่องนี้มา เขาจะแยกจาก คนคนนั้นโดยสิ้นเชิง แต่น่าเสียดายหลังจากเขาอยู่บ้านเป็น เพื่อนฉันไม่กี่วัน มีสายหนึ่งโทรเรียกเขาไป ตอนแรกฉันคิดว่าคน คนนั้นคือผู้หญิง เป็นเขาที่มีผู้หญิงอื่นข้างนอก ดังนั้นจึงทำแบบนี้ กับฉันและลูก แต่หลังจากนั้นฉันถึงรู้ว่าคนคนนั้นคือผู้ชาย ฉัน ไม่รู้แน่ชัดว่าคนที่เขาอยู่ด้วยคือใคร และรู้สึกว่าไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนี้ได้อีกแล้ว ดังนั้นฉันจึงพูดเรื่องหย่า น่าเสียดายที่เขา ไม่เห็นด้วย แค่ใช้ชีวิตแบบนี้ไปวัน ๆ เพียงแต่พวกเรามีขอบเขต ที่ชัดเจน ไม่ก้าวเข้าไปในอาณาเขตของกันและกัน ดังนั้นถ้าคุณ ต้องการให้ฉันช่วยคุณตามหาคนคนนั้น ฉันทำไม่ได้

ได้ฟังยมราชพูดจบแบบนี้ บุริศร์รู้สึกมั่นใจ

“ผมไม่ได้จะให้คุณบอกผมว่าคนนั้นคือใคร ผมแค่เพียง ต้องการใช้คุณมาควบคุมขุนอินชั่วคราว ผมบอกแล้ว ตรินท์กับ ขุนอินร่วมมือกัน พวกเขาลักพาตัวภรรยาของผม คุณก็รู้ว่าเธอ เพิ่งจะผ่าตัดได้ไม่นาน ร่างกายของเธอทนไม่ไหว

“ร่างกายของนรมนไม่ได้อ่อนแออย่างที่คุณคิด เลือดของคน เป็นยาบำรุงร่างกายของเธอที่ดีมาก ถึงแม้เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จไม่กี่ วัน แต่เธอสามารถแบกรับได้ คุณสบายใจเถอะ สำหรับครินท์ที่ คุณพูดถึง ฉันก็ได้ยินว่าเขามาเมืองใต้ดิน เพียงแต่ไม่มีใครรู้ว่า เขาอยู่ที่ไหน ถ้าคุณอยากใช้ประโยชน์จากฉันเพื่อต่อรองกับขุน อิน ฉันสามารถตอบรับคุณได้ แต่ฉันต้องบอกว่า ฉันไม่ได้สำคัญ มากอย่างที่คุณคิด ในใจของขุนอิน ภรรยาไม่ได้สำคัญไปกว่า คนนั้น บางครั้งฉันยังคิดด้วยซ้ำ ถ้าไม่ฟังคนนั้น ขุนอินคงจะตาย ดังนั้นฉันจึงไม่บังคับเขา เพียงแต่ไม่สามารถใช้ชีวิตกับเขาต่อไป ได้อีก”

ยมราชพูดจบก็ก้มหน้าลง ทำการทดลองในมือต่อไป

“คุณอยากจะอยู่ก็อยู่ต่อได้ เพียงแต่อย่าส่งเสียง เวลาฉัน ทําการวิจัยไม่ชอบให้มีคนอื่นอยู่ด้วย ทางที่ดีที่สุดคุณต้องทำให้ฉันไม่รู้สึกว่ามีคุณอยู่

บริศร์ นั่งคอยอยู่ตรงนั้น

ขุนอินรู้ว่าบริศร์ไปหายมราช ก็ร้อนใจจนแทบทนไม่ไหว หลัง จากขอคําสั่งจากเบื้องบน แต่เบื้องบนกลับไม่ให้ธรรคปรากฏตัว นี่ทําให้ขุนอินผิดหวังอย่างยิ่ง

“บุริศร์ยังอยู่กับยมราช? ”

“ใช่แล้วครับ ท่านขุนอิน ว่ากันว่าด้านนอกโรงพยาบาล ทั้งหมดคือคนของบุริศร์”

ได้ยินลูกน้องรายงานแบบนี้ ขุนอินกังวลเป็นพิเศษ

เขาโทรหาบุริศร์

“บุริศร์ เรื่องระหว่างคุณกับผม อย่าดึงคนอีกเข้ามาได้ไหม?

“นี่คือเรื่องของคุณกับผมเหรอ? ถ้าเป็นเรื่องของคุณกับผม จริง แล้วทําไมบนรถมีภรรยาของผม? ”

“นั่นไม่ใช่ผมทํา เป็นครินท์! คุณควรไปตามหาน้องชายของ

“ตอนนี้เขาเป็นพวกเดียวกับคุณ ตั้งแต่เขาลักพาตัวภรรยา ของผมไปนับตั้งแต่ตอนนั้น เขาก็ไม่ใช่น้องชายของผมแล้ว

บริศ พูดตัดเยื่อใย
ขุนอินทิ้งไป น้ำท่วมปากจริงๆ

ครินท้ต้องการธรรค แต่ธรรคเบื้องบนไม่ปล่อยคนมา หากไม่ มีธรรศ ตรินท์ก็ไม่ปล่อยตัวนรมน ทางฝั่งบุริศร์ก็ไม่สามารถ ยอมรับได้ สิ่งที่พวกเขาพูดก่อนหน้านี้ไม่สามารถทำได้

ขุนยืนอยู่ตรงกลางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ ทำอะไรไม่ได้ เขาจะโทรหาเบื้องบนอีกครั้ง เล่าเรื่องบุริศร์และ เรื่องที่ทํา

อีกฝ่ายคิดพิจารณาสักพัก ถึงจะตอบกลับขุนอิน ขุนอินที่ได้รับคำตอบหัวใจหล่นไปอยู่ที่พื้น

เขารีบโทรหาครินทโดยเร็ว “เบื้องบนตกลงว่าจะส่งธรรคให้ คุณ แต่คุณจําเป็นต้องพาตัวนรมนมาให้พวกเราที่นี่ นอกจากนี้ การแลกเปลี่ยนไม่สามารถดำเนินการได้ในเมืองใต้ดินอีก ไม่ว่า ะใช้วิธีอะไร จะต้องไม่ทำให้บริศร์รู้ตัวว่าคุณออกไปจาก คุณจะ เมือง พวกเราจะหาสถานที่แลกเปลี่ยนที่อื่น

นรมนเป็นผู้ฟังอยู่ข้างๆ รีบห้ามทันที

“รามิล ถ้าเป็น ใน เมือง ในเมืองใต้ดิน มีคนของบุริศร์อยู่ มี คนของตระกูลโตเล็กอยู่ ถึงแม้คุณจะไม่ใช่ครินท์ แต่คนของ ตระกูลโตเล็กจะปกป้องคุณ ฉันก็จะให้บริศร์ปกป้องคุณ แต่ใน กรณีที่ออกไปจากขอบเขตอำนาจของบุริศร์ พวกเขาคิดจะทำ อย่างไรกับคุณก็ไม่อาจช่วยคุณได้
รามิลได้ฟังนรมนพูดแบบนี้ ก็ค่อนข้างแปลกใจ

“คิดไม่ถึงว่าคุณจะคิดเพื่อผม? คุณไม่เคียดแค้นผม? ถ้า ไม่ใช่ผม คุณคงไม่เจอกับอุปสรรคมากมายแบบนี้ จนเกือบจะ ตายระหว่างทางที่มา เมืองแล้ว คุณลืมหมดแล้วหรือไง? ”

“ไม่มีคุณ ฉันก็ตาย คุณไม่ได้ทำร้ายร่างกายของฉัน แต่เป็น ป้าโอ ถ้าไม่มีคุณ ตอนนี้ฉันอาจจะเอาชีวิตไม่รอดจริงๆ ถึงแม้คุณ จะวางแผนกับฉัน แต่คุณก็ช่วยชีวิตฉัน คุณลากฉันไปอยู่ข้างกาย ยมราช ถ้าฉันเดาไม่ผิด นภดลก็เป็นการจัดการของคุณไ ไหม?

ได้ฟังนรมนพูดแบบนี้ รามิลส่ายหน้าและตอบว่า “ผมไม่ได้

จัดการเรื่องนภดลจริงๆ เป็นคุณนายตระกูลโตเล็กที่ปล่อยข่าว

ลือออกมา กระจายตำแหน่งที่อยู่ของนภดล ออกไป นภดลคือ

เภสัชกร บนโลกนี้มีคนต้องการเขามากเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะ

ไม่ทำธุรกิจนี้ในเมืองใต้ดิน ดังนั้นตอนที่พวกเราปล่อยข่าวนี้ออก

ไป นภดลกลับถูกคนของเมืองใต้ดินจับไป

“ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ เรื่องทุกอย่างเป็นการวางแผนและ จัดการของพวกคุณ ฉันต้องพูดว่า พวกคุณกล้าหาญมาก ถ้าใน นั้นมีช่วงที่เชื่อมต่อกันไม่ได้ ฉันคงจะตายไปแล้วจริงๆ ”

รามิลพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ดังนั้นคุณไม่เคียดแค้นผมเห รอ? ”

“ฉันแค่ดูที่ผลลัพธ์ ผลลัพธ์กลายเป็นว่าฉันโชคดีจากความ โชคร้ายร่างกายของฉันแข็งแรงสมบูรณ์ จากนี้สามารถใช้ชีวิตบั้นปลายกับบริศ ได้ยาวนานมากๆ แค่นี้ก็พอแล้ว”

“ชีวิตบั้นปลายที่ยาวนาน แต่ไม่จำเป็นว่าจะได้อยู่ด้วยกัน เสมอไป คุณบอกว่า บุรีศร์รักน้องชายของเขาที่สุด ถ้าเขารู้ว่าธร รศฆ่าน้องชายของเขา คุณคิดว่าเขาจะยังอยู่กับคุณอย่างไม่รู้สึก แสลงใจไหม? ”

คำพูดของรามิลทำให้นรมนชะงักไป

เธอไม่รู้ไม่รู้จริงๆ คงจะไม่หรอก? บุริศรักเธอมาก คงจะไม่ ทอดทิ้งเธอไปเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ