บทที่ 584 เขาเป็นใคร

สีหน้าของบริศ เปลี่ยนไปเล็กน้อยทันที

ครินท์เห็นว่าสีหน้าของบริศร์ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วก็อยากจะ พูดอะไร แต่ว่าพออ้าปากแต่กลับไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

เขาอึ้งไปเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า “ใช่ ผมทำเอง ผมทำเอง ทั้งหมด

บุริศร์จ้องมองเขา อย่างกับไม่รู้จักเขายังไงอย่างงั้น เขาเงียบไม่พูดอะไร แววตาที่เรียบเฉยนั้นทำให้ตรินท์รู้สึก บนลานขึ้นมาเล็กน้อย

“พี่ พี่จะไม่ถามผมเหรอว่าทำไม?”

“ฉันว่านายจะต้องมีเหตุผลของนาย แต่ว่าตนท์ ไม่ว่าจะเป็น เหตุผลอะไร ก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่นายจะเอาออกมาทำร้ายคนใน ครอบครัวได้

บริศ พูดจบก็จากไปเลย

ตรินท์จ้องมองแผ่นหลังของเขา แล้วก็พูดไม่ออกอยู่เนิ่นนาน
พอเขาเห็นพฤกษ์มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ หัวคิ้วขมวดขึ้นเล็ก น้อย ในใจรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาบ้าง แต่กลับไม่ได้พูดอะไร แล้ว ดอยออกไปเลย

พฤกษ์ตามบุรีศร์มาถึงห้องหนังสือ

“รายงานผลการตรวจเป็นยังไงบ้าง?

บุริศร์หันหลังให้กับพฤกษ์ แล้วมองไปบนท้องฟ้าภายนอก

บนท้องฟ้าไกล ๆ นั้นไม่มีก้อนเมฆ ดูสว่างสดใสมาก แต่ว่าใน ใจบุรีส กลับรู้สึกอัดอั้นจนเจ็บปวด

พฤกษ์ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เอารายงานผลการตรวจให้กับบริ

มือของบุริศร์สั่นไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังสูดลมหายใจลึก ๆ เข้าที่

หนึ่ง แล้วก็รับรายงานผลการตรวจไป

ผลการประเมินบนรายงานทำให้ดวงตาของเขาหรี่ลงมาทันที

“มันเป็นไปได้ยังไง? ทำไมถึงเป็นไปได้?”

บุรีศรีบหันไปมองพฤกษ์ทันที พฤกษ์พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “นี่เป็นผลที่คุณชายป้องทดสอบเองกับมือ จากนั้นก็เอาให้หน่วยงานผู้มีอำนาจใน ต่างประเทศตรวจสอบอีกรอบ ต่างก็ได้ผลแบบนี้ครับ”

บริศ รับเอารายงานผลการตรวจมาไว้แน่น จนเส้นเอ็น เขียวบน อโผล่ออกมาแล้ว “เขาไม่ใช่ตนท์! เขาไม่ใช่ตนท์จริง ๆ ด้วย! ถ้างั้นเขาเป็น

ไครล่ะ? ดรนท์ของเราหายไปไหนแล้ว? ทำไมเขาถึงได้มีหน้าที่

เหมือนกับตนท์อย่างกับแกะแบบนี้ด้วย?

ทุกคำถามของบริศ ต่างก็ไม่มีใครสามารถตอบเขาได้ พฤกษ์ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ

เขารู้ว่าตอนนี้ในใจของบุริศร์นั้นเจ็บปวดมากแค่ไหน

นักมาตลอดว่าดรินท์ตายไปเมื่อห้าปีที่แล้ว แล้วตอนที่ครินท กลับมา บุริศร์ก็ดีใจแทบตาย แต่มาวันนี้ผลรายงานการตรวจ กลับแสดงผลออกมาว่า เขาไม่ใช่ตนท์ การสะเทือนใจแบบนี้ ทำให้บริศ รู้สึกรับไม่ไหวเล็กน้อย

เขารีบออกไปจากห้องหนังสือทันที แล้วมาถึงห้องของคุณนาย ตระกูลโตเล็ก
ในช่วงระยะนี้มา คุณนายตระกูลโตเด็กอยู่ข้างนอกก็ไม่ได้อยู่ อย่างสบายใจมากนะ พอวันนี้เห็นบุรีคร์กลับมาแล้ว ก็ถือได้ว่ามี ที่พึ่งทางใจแล้ว พอเพิ่งจะอยากจะอาบน้ำให้ผ่อนคลายสักหน่อย ก็เห็นบุรีศร์เดินเข้ามาพอดี

ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อย อารมณ์ดูร้อนวนเล็กน้อย

“ทำไมเหรอ?”

คุณนายตระกูลโตเล็กรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง แล้วพูดขึ้นว่า “เป็นเพราะว่าคนท์ใช่ไหม? ยังไงเขาก็เป็นน้องชายของแก ฉันรู้ ว่าครั้งนี้ตนท์ทำเกินไปแล้วจริง ๆ แต่ว่า ในฐานะที่เป็นพี่น้อง ท้องเดียวกันมา แกจะโกรธก็ได้ แต่อย่าทำอะไรเขาเลย…….

“เขาไม่ใช่ครินท์! เขาเป็นใคร?

คำพูดของบุริศร์ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กมึนงงขึ้นมา “แกพูดว่าอะไรนะ?”

บุริศร์เดินเข้ามาทีละก้าวทีละก้าว แล้วก็ปิดประตูลง และยัง ล็อกประตูจากข้างในด้วย

เขาเอารายงานผมการตรวจยื่นให้กับคุณนายตระกูลโกเล็ก แล้วถามขึ้นว่า “ห้าปีก่อนครินท์ตายไปแล้ว เป็นข่าวที่ เบื้องบนส่งออกมา ห้าปีให้หลัง แม่ก็มาพูดกับผมว่า เขายังมี ชีวิตอยู่ เพียงแต่ว่าเปลี่ยนไปอยู่ใต้ดิน กลายเป็นคนของ อาณาจักรรัตติกาลไป ผมก็เชื่อ แล้วก็ยังขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ได้ แย่งเอาชีวิตของครินท์ไป และส่งเขากลับมา แต่ว่าตอนนี้แม่จะ อธิบายเรื่องรายงานผลการตรวจนี้กับผมยังไงครับ?”

ตอนที่คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นรายงานผลการตรวจว่ามี ความคล้ายคลึงกันแค่ร้อยละหนึ่งเปอร์เซ็นต์นั้น ก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วถามขึ้นว่า “นี่เป็นผลตรวจระหว่างแกกับครินท์เหรอ?”

“ใช่ครับ!”

“ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นะ?”

“พฤกษ์เป็นคนจัดการด้วยตัวเองเลย”

คำพูดของบริศ ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กอึ้งไปอีกครั้ง

พฤกษ์ติดตามบุรีศร์มาเป็นสิบปี เขาทำงานละเอียดและ รอบคอบเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเรื่องที่บุริศร์เป็นคนสั่ง เพราะ ฉะนั้นถ้าเรื่องนี้พฤกษ์เป็นคนจัดการเองจริง ๆ ละก็ งั้นความเป็น จริงก็มีสูงมากแน่
“เป็นไปได้ยังไง? ทั้ง ๆ ที่คือครินท์ชัด ๆ

สีหน้าของคุณนายตระกูลโตเล็กดูประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่า ตัวเอง โดยรายงานผลการตรวจนี้กระทบกระเทือนด้วยแล้ว

บุรีศรสูดหายใจเข้าลึก ๆ ที่หนึ่ง แล้วก็พูดอย่างพยายามสะกด กันความเจ็บปวดรวดร้าวขึ้นว่า “ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แต่ตอนนี้ เขามีใบหน้าของครินท์อยู่ ก็จะต้องห้ามทำให้ชื่อเสียงของครินท เสียหาย แล้วก็ยิ่งห้ามใช้ใบหน้าของครินทมาทําร้ายผม ทำร้าย ลูกของผม ทำร้ายกิจจาอย่างไม่เกรงกลัวอะไรแบบนี้ ผมจะไม่มี ทางปล่อยเขาไปแน่! ไม่ว่าเขาจะเป็นคนของแม่หรือเป็นคนของ อาณาจักรรัตติกาล ผมก็จะไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่! ครั้งนั้นรมน เกือบจะตายเพราะเขาแล้ว อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น แม่รู้ไหมครับ? เขากับท่านขุนอิน ในเมืองใต้ดินสมรู้ร่วมคิดกัน อยากจะได้ความ ลับของตระกูลโตเล็กเรา เขาอาจจะเป็นคนของทางกรมทหาร และอาจจะไม่ใช่ แต่ว่าขอแค่เขาไม่ใช่ตนท์ ผมก็ไม่มีเหตุผล อะไรที่จะต้องเมตตาเขา แล้วผมจะทําอะไร แม่ก็อย่ามาขวางผม ละกัน”

คุณนายตระกูลโตเล็กอ้าปากเล็กน้อย แต่แล้วก็ไม่ได้พูดคำ พูดขัดขวางอะไร เพียงแต่พูดขึ้นว่า “ตอนนั้นรมนเป็นแบบนี้อยู่ที่ อย่าเพิ่งรับพวกเด็ก ๆ กลับมาเลย”

ผมรู้แล้วครับ”

บุรีศร์พูดจบก็เดินออกไปเลย

พฤกษ์ยังคงรออยู่ที่ห้องหนังสือตลอด

ในตอนที่เขาเห็นบุรีศร์กลับมาก็ถามเสียง คร่ครับ ขั้นต่อไปเราจะทำยังไงต่อครับ?” ต่ำขึ้นว่า “ประธาน

“ไปหากานต์ หลังจากที่เอาของที่ฉันให้เขาจัดการมาไว้ในมือ ได้แล้ว ค่อยไปหาป้องแล้วเอาสัญญาถือกรรมสิทธิ์ร่วมมา

“ครับ”

พฤกษ์พูดจบก็ถอยออกไปเลย แต่กลับโดนบุริศร์เรียกตัวไว้ “ไม่ได้ไปดูเจตต์บ้างเหรอ? ขาของเขาเป็นยังไงบ้าง?

พฤกษ์อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “หาหมอมาหลายคนแล้วครับ ทุกคนต่างก็พูดว่าไม่มีวิธีแล้ว แล้วระยะนี้ป้องก็มีผ่าตัดใหญ่อัน หนึ่งตอนบ่ายนี้จะต้องไปเมืองหลวง คาดว่าหลังจากกลับมาแล้ว ถึงจะมาช่วยรักษาให้เขาได้
“ช่วยฉันเตรียมของส่งไปให้ตระกูลรัตติกรวรกุลหน่อย แล้ว บอกกับพรรษาว่า ฉันขอบคุณทุกสิ่งที่ลูกชายของเขาท่าเพื่อ ภรรยาของฉัน แล้วก็เอาแผนการของโครงการ Xochieของบริ ษัท วยกรุ๊ปจำกัดมอบให้ตระกูลรัตติกรวรกุลไปทำ

พฤกษ์นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง

“ประทานบริศ ครับ โครงการ Xochieเป็นแผนการของบริ ษัทฮวยกรุ๊ปจำกัด แล้วตอนนี้คุณชายรองก็กำลัง……

พอพูดมาถึงตรงนี้เขาก็หยุดไป

ดวงตาของบริศร์มีแววเยือกเย็นกะพริบผ่านเสี้ยวหนึ่ง

“บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจํากัดต้องให้แต่คนของตระกูลโตเล็กมา สืบทอดเท่านั้น เขา ไม่คู่ควร!

ความหมายของบุริศร์นั้นชัดเจนมาก พฤกษ์สืบพยักหน้า เขารู้

ว่าสงครามนองเลือดของตระกูลโตเล็กกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ก่อนหน้านี้บริศ อดทนอดกลั้นทุกอย่าง และยังอยากจะเอา บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจํากัดมอบให้กับตนท์ด้วยซ้ำ เหตุผลก็เพราะว่า คนคนนั้นคือครินท์ แต่วันนี้รายงานผลการตรวจได้ออกมาแล้ว และอีกฝ่ายกลับไม่ใช่ครินท์ แน่นอนว่าบุริศร์ก็จะไม่ยอมออมมือให้เขาอีกแล้ว

ความเกลียดชังความแค้นก่อนหน้านี้ทั้งหมด คราวนี้บริศร์จะ ต้องคิดบัญชีกับเขาพร้อมกันให้ชัดเจนแน่

หลังจากที่พฤกษ์จากไปแล้ว บุริศร์ก็เอารูปถ่ายของตนท์ออก มา นี่เป็นรูปที่พวกเขาสองคนถ่ายเอาไว้เมื่อแปดปีก่อนก่อนที่ตร นทจะจากไป

ตอนนั้นครินท์ยังดูอ่อนเยาว์มาก พอมาวันนี้ถึงจะได้เห็นเขา แล้ว แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะไม่ใช่เขาอีกแล้ว

เขาตายแล้วเหรอ?

ไม่งั้นละก็ ทำไมถึงได้ยอมทน ให้คนอื่นปลอมเป็นใบหน้าตัว เองกลับมาทำเรื่องไม่ดีที่ตระกูลโตเล็กได้ล่ะ?

ตายไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?

ตายไปในสงครามครั้งที่ทลายแก๊งค้ายาเสพติดนั่นแล้วละมั้ง? ดวงตาของบริศ เปียกชื้นขึ้นมาทันที

เขานึกถึงการกระทำทั้งหมดของตนท์หลังจากที่กลับมา แล้ว สิ่งที่ให้อภัยไม่ได้ที่สุดก็คือทุกสิ่งที่ตนท์ท่ากับกิจจา
เขาสามารถไม่ติดใจทุกอย่างได้ แต่จะไม่ติดใจกับความเจ็บ ปวดทรินทสร้างให้กับกิจจาไม่ได้

บริศ เอารูปถ่ายมาวางไว้ตรงหัวใจ แล้วก็ลูบหายใจลึก ๆ ที่ หนึ่ง แล้วก็พูดเองเออเองขึ้นว่า “นายวางใจเถอะ ฉันจะตรวจ สอบทุกอย่างให้ชัดเจนเอง จะต้องทำได้แน่ ไม่ว่านายอยู่ที่ไหน ฉันก็จะต้องพานายกลับบ้านมาให้ได้

พูดจบ เขาก็อดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ แล้วก็เอารูปถ่ายเก็บ ไว้ในลิ้นชักและล็อกให้เรียบร้อย แล้วถึงได้ลุกขึ้นและก็กลับไปที่ ห้องนอน

นรมนยังคงนอนหลับลึกอยู่ ยมราชบอกว่าวันนี้เธอจะฟื้น แต่ ริศ ไม่กล้าเชื่อทั้งหมด แล้วเขาก็โทรศัพท์หาโพนีไปสายหนึ่ง คาดว่าตอนนี้คงใกล้จะมาถึงแล้ว

ตอนที่โพนี่มาถึงนั้น บุริศร์กุมมือของนรมนไว้แน่น ดวงตามอง อยู่แต่บนตัวของนรมน ไม่กะพริบเลยสักนิด

“คุณชายบุริศร์ ฉันมาแล้วค่ะ”

“คุณรีบมาช่วยดูเธอให้หน่อย ไม่เป็นอะไรจริง ๆ แล้วใช่

ไหม?”

บุรีศรีบหลีกทางออกมาให้เธอ
โพนีเปิดเสื้อของนรมนออก แต่ในตอนที่เห็นฝีมือการเย็บแผล ผ่าตัดของนรมน นเธอก็อึ้งไปทันทีเลย

“เป็นยังไงบ้าง? บรมนมีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่าครับ?”

บุรีศรไม่ได้พลาดความแปลกใจบนหน้าของโพนี่ไป แล้วก็ รีบร้อนถาม น

โพนส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่ ฉันยังไม่ได้ดูอะไรเลย เพียงแต่ว่าฝีมือการเย็บแผลแบบนี้เป็นฝีมือเฉพาะของตระกูล ของเรา นอกจากฉันแล้ว ก็มีแต่อาจารย์อาของฉันคนนั้นที่ทำได้

“อาจารย์อาเหรอ?”

“ใช่ คนที่ฉันเคยพูดกับคุณไปแล้ว ถ้าบนโลกนี้จะมีคนที่ สามารถช่วยนรมนได้จริง ๆ ก็คงจะมีแต่ศิษย์น้องคนเล็กคนนั้น ของพ่อฉันแล้ว และก็คืออาจารย์อาของฉัน แต่ว่าได้ยินมาว่าเมื่อ ยี่สิบปีก่อนเธอได้ตายไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังสามารถได้เห็น ฝีมือแบบนี้อีก หรือว่าจะเป็นลูกศิษย์ของเธอ?”

คำพูดของโพนทำให้บริศรขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นว่า “ไม่น่าจะใช่ ตอนนี้ยมราชไปแล้วก็เป็นคนที่น่าจะอายุสี่ห้าสิบ ต้น ๆ แล้ว”
“คุณมีรูปของเธอไหมคะ?

“ผมถือโอกาสตอนที่เธอกับกานต์คุยวิดีโอคอลกันจึงได้แคปรู ปเอาไว้รูปหนึ่ง”

บุรีศรีบเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วยื่นไปให้โพนี่ดู ตอนที่โพนี่เห็นรูปของยมราชนั้น ดวงตาก็เปียกชื้นขึ้นมาทันที

“ใช่เธอ ใช่เธอจริง ๆ ด้วย! คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่ ในเมื่อเธอเป็นคนผ่าตัดให้นรมน งั้นก็รับรองว่าไม่มีปัญหาแน่ ค่ะ”

คำพูดของโพนทำให้บริศร์โล่งใจไปได้เปลาะหนึ่ง แต่ว่าก็ยัง พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยสบายใจนักว่า “ยังไงคุณก็ช่วยตรวจดูให้อีก ลักหน่อยดีกว่า”

โพนี่รู้สึกตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังคงตรวจร่างกาย ให้นรมนอย่างละเอียดจนเสร็จ

หลังจากที่ตรวจเสร็จแล้ว โพนี่ก็พูดขึ้นว่า “อาจารย์อายังไงก็ ยังเป็นอาจารย์อา ทำไมฉันถึงคิดไม่ถึงวิธีแบบนี้บ้างนะ นรมนไม่ เป็นอะไรแล้ว จะอีกสิบปีหรือยี่สิบปีเธอก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว

“จริง ๆ เหรอ?”
บริศ ดีใจจนเอ่อล้นออกมา

“จริง ๆ ที

โพนี่เองก็ดีใจเหมือนกัน

ในเมื่อนรมนก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเหมือนกัน แล้วโพ ก็ทําการตรวจร่างกายให้นรมนอีกหลายอย่าง ทุก อย่างล้วนปกติ

เธอบอกว่าช่วงนี้จะต้องให้นมนพักผ่อนให้ดี ๆ จากนั้นก็ถาม ที่อยู่ของยมราชกับบริศร์ เพื่ออยากจะไปหายมราช

แล้วบุริศร์ก็นึกถึงว่ากิจจาจะต้องอยู่เรียนการแพทย์กับยมราช เป็นสิบปี จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ตกลงอาจารย์อาคนนั้นของ คุณทําไมถึงตายได้ล่ะ? ป่วยตายเหรอ?”

“จะเป็นไปได้ยังไง?

โพนี่ยิ้มขมขื่นที่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ความโศกเศร้าที่สุดของผู้ หญิงก็คือการได้สามีที่พึ่งไม่ได้คนหนึ่ง ชีวิตแต่งงานของเธอไม่ ค่อยดีนัก หลังจากที่มีลูกชายคนหนึ่งแล้ว เธอก็เป็นโรคซึมเศร้า หลังคลอด แล้วก็ไม่ได้รับการรักษามาตลอด แล้วในคืนหนึ่ง เธอ ก็พาลูกชายที่อายุสี่ขวบของตัวเองในหน้าต่างเพื่ออยากจะฆ่าตัวตาย แต่กลับโดนสามีของ เธอมาพบเข้า แล้วกอดรัดตัวเธอไว้แน่น แต่เธอกลับตกใจจน ปล่อยมือกะทันหันไป แล้วเด็ก ตกลงไปจากชั้นห้าของตึก และ ตายคาที่ หลังจากที่สามีของเธอหาคนมารักษาเธอจนหายแล้ว เธอก็มีชีวิตอยู่อย่างโทษตัวเองมาตลอด แล้วในที่สุดหลังจากที่ คิดฆ่าตัวตายมาหลายครั้ง สุดท้ายที่ทำสำเร็จจนได้

“ลูกชายอายุสี่ขวบงั้นเหรอ?”

ในที่สุดบุรีศร์ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมตอนที่ยมราชเห็นกานต์หรือ ว่ากิจจานั้นแววตาถึงได้อ่อนโยนขนาดนั้น คาดว่าน่าจะเป็น เพราะว่านึกถึงลูกชายของตัวเองแล้ว

ถ้าดูแบบนี้แล้ว กิจจาอยู่ในมือของยมราชก็น่าจะไม่ต้องเป็น ทุกข์มากเท่าไหร่

แล้วก็ในเวลานี้พอดี นิ้วมือของนรมนกกระดิกขึ้นที่หนึ่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ