บทที่ 578 เงื่อนไขสองข้อ

มีน้ำตาอยู่ในดวงตาของผมราช ก่อนที่เขาจะมองไปที่กานต์ก็ถูก บุรีศรขวางไว้

“ให้ฉันดูอีกครั้งเถอะ ฉันยังไม่ได้พูดกับเขาเลยนะ”

ยมราชกระวนกระวาย

บริศร์พูดอย่างเย็นชา “เขาเป็นลูกชายของฉัน! ก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าแค่ว่าจะดูลูกชายของฉัน ไม่ได้บอกว่าจะดูยังไง ตอน นี้จินตกลงตามเงื่อนไขของเธอแล้ว เธอยังต้องการทำอะไรอีก จะ มาเปลี่ยนใจ หลังเหรอ ฉันจะบอกเธอนะ ถ้าภรรยาของฉันตาย จริงๆฉันจะทำให้ทุกอย่างให้ที่นี่กลายเป็นเถ้าถ่านจริงๆ อย่าคิด ว่าคุกใต้ดิน มน่ากลัวขนาดนั้นและอย่าคิดว่าฉันจะไม่กล้าย้าย เธอ ”

เมื่อเห็นบุริศ เช่นนั้น มือของยมราชที่ค้างอยู่กลางอากาศ หดกลับมา

เธอมองโทรศัพท์ในมือบริศ ไม่วางตา ราวกับว่ามันเป็น สิ่งของมีค่าที่สุดในโลก

“ได้ ฉันช่วยเธอได้ แต่นายต้องสัญญากับฉันสองข้อ

“พูด!”

ตอนนี้อย่าว่าแต่สองข้อ จะสืบหรือแปดข้อ บุริศร์ก็ไม่ลังเลที่จะตอบตกลง

ยมราชเห็นเขาชัดเจนจึงพูดอย่างไม่กล้าเชื่อว่า “นายยังไม่ ถามฉันเลยว่าฉันต้องการอะไรก็ตกลงแล้วเหรอ

ขอแค่ช่วยเธอได้ ต้องการอะไรก็ได้ทั้งนั้น ยกเว้นชีวิตของฉัน ชีวิตของฉันเป็นของเธอแล้ว ฉันต้องอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต

คำพูดของบุริศ ทำให้เธออึ้งไปในทันที

เธอตระหนกเล็กน้อย

“ถ้าคนๆนั้นทำแบบนี้กับฉัน ฉันคงไม่ทำเรื่องแบบนั้น

เธอดูเหมือนคนที่มีเรื่องราว แต่บุริศร์ไม่มีความต้องการที่จะ สิบหามัน

“บอกสิ่งที่เธอต้องการมา

น้ำเสียงเย็นชาของบุรีศร์ ปลุกยมราชให้ตื่นจากความโศก

เศร้า

เธอมองไปที่บริศร์ เห็นเขาจึงคิดสักครู่แล้วพูดว่า “เงื่อนไข สองข้อ ข้อหนึ่ง ถ้าฉันโชคดีพอที่จะช่วยภรรยานายได้ นายต้อง สัญญากับฉันว่าต้องยกลูกสาวหรือลูกชายของนายให้เป็นลูก ศิษย์ของฉัน ในวันที่ฉันรักษาภรรยาของนายได้ ฉันต้องได้พบ ลูกศิษย์ของฉัน ในอีกสิบปีค่อยให้เธอกลับมาหาพวกนาย

คิ้วของบริศ ขมวดขึ้นมา

จะกานต์หรือกมลก็ให้เธอไม่ได้ทั้งนั้น
“เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น

“ฉันต้องการแค่ข้อนี้ ถ้าตกลง ฉันมีสิทธิ์จะลองบางทีอาจจะมี ความหวัง ถ้าไม่ตกลง นั้น ประตูอยู่ด้านหลังนาย เชิญ”

ยมราชไม่พูดอะไรยืดยาวและชี้ไปที่ประตู

บริศ ตกที่นั่งลำบากแล้ว

การทิ้งลูกของตัวเองเป็นเวลาสิบปีเพื่อช่วยนรมน จะพูดยังไงก็ ไม่ได้ทั้งนั้น แต่นี่เป็นโอกาสเดียวเพื่อช่วยชีวิตนรมน

“ทำไมเธอต้องการลูกฉันไปเป็นลูกศิษย์เธอด้วย

“นายไม่จําเป็นต้องรู้”

แววตาอ่อนลงของยมราชได้หายไป และกลับสู่ความเย็นชาไร้ ความปราณีเช่นเดิมอีกครั้ง

บริศ สับสนขึ้นมา

“ข้อสองคืออะไร”

“ข้อสอง ฉันต้องการเลือด400ccามนุษย์ที่ภรรยานายพามา คำพูดยมราชที่พึ่งจบไป ทำให้คิ้วของบุรีศร์ยิ่งขมวดแน่นขึ้น

ไปอีก

“เขาเป็นบุคคลอิสระ”

“ไม่ต้องพูดแบบนั้นกับฉันมันไม่มีประโยชน์ นายคงจะไม่รู้ เลือดของยามนุษย์สักหยดเป็นสิ่งล้ำค่า หากในงานประมูลเลือดหนึ่งหยุดก็สามารถประมูลได้มหาศาล สำหรับพวกนายอาจไม่มี แต่สำหรับหมออย่างพวกฉัน ทั้งร่างกายยามนุษย์นั้นล้วน ค่า น่าเสียดายที่ภรรยาของนายไม่ตกลงที่จะแตะต้องเขา

เงื่อนไขของยมราชช่างโหดร้ายจริงๆ

บริศ พูดเย็นๆว่า “ฉันจะลองไปพูดกับเขา

“ไม่ต้องพูดแล้ว ผมตกลง

ไม่รู้ว่านภดลเดินเข้ามาจากข้างนอกตั้งแต่เมื่อไหร่

บริศร์รู้สึกโกรธเล็กน้อยที่คนอื่นแอบฟังตัวเองพูด

“คุณแอบฟังเหรอ”

แค่เดินผ่านมาพอดี กะว่าจะมาถามคุณหมอว่ามีทางช่วยเธอ ไหม เลยได้ยินว่าพวกคุณต้องการเลือดของผม ผมรู้ว่าเลือดของ ผมมีค่า มีประโยชน์มากเมื่ออยู่ในมือหมอ 400cc เป็นปริมาณ เลือดปกติ ผมตกลง ผมยังติดหนี้บุญคุณเธอต้องตอบแทนอยู่ แล้ว

นภดลเปิดเผยและตรงไปตรงมาและไม่หลีกเลี่ยงบุริศร์

เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ชัดเจนของ นภดลความโกรธของบุริศร์ ก็หายไปเพียงเล็กน้อย

“ถ้าคุณตกลง หนี้บุญคุณระหว่างคุณกับนรมนก็จะหมดไป ไม่ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ สุดท้ายแล้วคุณก็จะเป็นอิสระ”

นภดลดีเกินไป จนทำให้คนรู้สึกไม่วางใจ แม้แต่นมันไม่ยอมรับเขา บุรีศร์ก็รู้สึกว่าเขาเป็นอันตรายที่ซ่อนอยู่ข้างนรมน เสมอ

เมื่อเห็นว่าบุรีตร์เป็นเช่นนี้นภดล ก็ไม่ขัดอะไร พยักหน้าและ เอ่ยว่า “เอาล่ะ ระหว่างเราพอเท่านี้เถอะ แต่ฉันจะไปหลังจากที่

ได้เห็นเธอสบาย ”

“ตามใจคุณ”

บริค ลอบถอนหายใจ

เคลียร์ไปได้ข้อหนึ่ง ที่เหลือคือลูกๆของเขาก็จะช่วยพรมนได้

นี่เป็นเรื่องยากเกินไปสำหรับบุริศร์

เขาเองไม่ได้ทําหน้าที่ของคนเป็นพ่อมาช่วงหนึ่งแล้ว ตอนนี้ เขายังต้องเสียลูกเพื่อเมียอีกเหรอ

ลูกๆจะไม่เกลียดเขาเหรอ

แต่หากคิดกลับกัน ถ้ายมราชช่วยชีวิตนรมนได้จริงๆ แสดงว่า

ฝีมือเธอ มาก

หากลูก ๆ ได้เรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ก็คง

เป็นเรื่องที่ดี

แต่ใครจะรับประกันได้ว่าเด็ก ๆ จะไม่กลายเป็นคนแปลกแบบ ยมราชล่ะ

บริศร์ลังเลตัดสินใจไม่ได้และยมราชก็พูดเบาๆแบบไม่ได้เร่ง เขาว่า “นายสามารถกลับไปคิดเรื่องนี้ได้ แต่ฉันเตือนนายสักนิดว่าภรรยานายจะหลับไปจนถึงเที่ยงคืนนี้ แต่หลังจากเที่ยงคืน อวัยวะจะเริ่มล้มเหลวไปอย่างช้าๆ ถึงตอนนั้นแม้ฉันจะช่วยได้ แต่ก็ช่วยไม่ได้แล้ว นายก็เตรียมงานศพได้เลย

“เที่ยงคน?”

บริศ ยกแขนขึ้นดูนาฬิกาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เวลาเก้าโมงเช้า

ก็หมายถึงเขามีเวลาอีกไม่มากแล้ว

ทํายังไงดี

“รอนายคิดให้แล้วค่อยมาหาฉันก็ได้ ตอนนี้ก็ออกไปให้ หมดฉันต้องการความเงียบสักพัก

สีหน้าของยมราช ดูไม่ค่อยดีนักและไล่พวกเขาอย่างตรงไป

ตรงมา

ตอนบริศ เดินออกจากออฟฟิศ นภดล ก็เดินตามออกมา พร้อมมองไปที่บุริศร์ และจากไปโดยไม่พูดอะไร

บริศร์ยังไม่ได้กลับไปที่ห้องผู้ป่วย กานต์ก็วิดีโอคอลเข้ามา

“คุณบุริศร์ คุณหมายความว่าไง ให้ผมเจอคนนั้นทำไม ผม ไม่รู้จักเธอ หม่าล่ะอยู่ไหน

บุริศร์มองไปที่ใบหน้าของลูกชายของเขารู้สึกอึดอัดในใจ มากขึ้น

“เธอออกไปทำธุระนิดหน่อย จะติดต่อเรากลับไปทีหลัง

“หม่าไม่เป็นไรใช่มั้ย บาดเจ็บรึเปล่า”
นี่คือสิ่งที่ กานต์กังวลอยู่ตลอด

บุรี รหัวเราะและพูดว่า “ไม่เป็นไร เธอเหนื่อยมาก กำลังพัก ผ่อนอยู่ ไม่อยากรบกวนเธอ ถ้าเราอยากเจอต้องไม่พูดไม่รบกวน เธอ ฉันจะให้เห็น

“โอเค

กานต์ไม่เห็นนรมนก็รู้สึกไม่สบายใจ

บุรีศร์มาที่ห้องพักเปิดประตูและมาที่เตียงของนรมน ด้วย ความระมัดระวัง

เธอยังคงหลับสนิทเช่นเดิม

กานต์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอเห็นนรมนพักผ่อน

“ตกใจหมดเลย เมื่อฝันว่าจะไม่ได้เจอหม่ามีแล้ว ได้เห็นหน้า มี้ยังโอเคอยู่ ผมก็สบายใจ”

“คุณบุริศร์ คุณต้องดูแลหม่ามี้ให้ดีนะ ผม กมล กิจจาจะรอคุณ กลับมา ”

“โอเค”

หลังจากที่บุริศรวางสาย แล้วก็หันไปดูนรมน ที่กำลังหลับอยู่ และพูดว่า “นี่เป็นกระแสจิตระหว่างแม่กับลูกหรือเปล่าคุณ ประสบอุบัติเหตุและ กานต์ก็ไม่สบายใจ ต้องเห็นคุณถึงจะมี ความสุข ถ้าให้เขารู้ว่า ไม่เขาหรือกมลต้องจากบ้านไปสิบปีเพื่อ ช่วยชีวิตคุณ เขาต้องตกลงโดยไม่ลังเลแน่นอน แต่ผมจะตัดใจลงได้ยังไง

แม้ว่าจะวางสายวีดีโอ แต่เขาต่อสายกับโทรศัพท์นานแล้ว

ความตั้งใจเติมของเขาคือจะแอบฟังว่าแดด บอกรักอะไร หม่ามี้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้ยินสิ่งนี้

เกิดอะไรขึ้น

หม่ามีได้หลับเหรอ

ทันใดนั้นคิ้วของกานต์ก็ขมวดขึ้น

บุริศร์ไม่ได้สังเกตเห็นทั้งหมดนี้ เขาจึงกุมมอนรมนและเอ่ยว่า “นรมน คุณบอกผมว่าควรทำยังไง เงื่อนไขของยมราชคือ ต้องการลูกชายหรือลูกสาวของพวกเราไปเป็นศิษย์ของเขา ต้อง จากบ้านถึงสิบปี เธอถึงจะตกลงช่วยคุณ ถ้าผมตกลง ลูกๆจะ โทษผมไหม คุณจะโทษผมไหม ถึงกานต์จะฉลาด แต่อย่างไรเขา ก็คือลูกของพวกเรา ให้จากบ้านเป็นสิบปีไปตาคนอารมณ์ แปรปรวน ไม่รู้ว่าฝีมือแพทย์เธอดีหรือแย่ ยังไงผมก็ไม่ไว้ใจ ยิ่ง กมลผมยิ่งไม่มีทางตกลง แต่ถ้าไม่ตกลงเธอก็จะไม่สามารถช่วย คุณได้ ผมจําต้องทนมองคุณตายจากไปต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นเห รอ

จู่ๆ กานต์ก็ยืนขึ้น

หม่ามี้เป็นอะไร

คุณบุริศ กำลังพูดอะไร
เราตกใจมาก แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

หม่ามี้เกิดเรื่องจริงๆ

จู่ๆเขาก็ตัดสินใจ

เขาต้องใช้ตัวเองเพื่อแลกกับโอกาสที่แม่จะมีชีวิตอยู่

เป็นเพียงชั่ววูบที่ตัดใจไม่ได้ที่จะแยกจากกมล จากกิจจา หรือ จากที่นี่

แท้จริงแล้วคือเขากลัว

เขาไม่รู้จักยมราชหรืออาจจะเป็นผู้หญิงที่เขาพึ่งเห็น แต่เขา สามารถอยู่กับคนที่เขาไม่รู้จักได้จริงหรือ?

เพื่อขจัดความกลัวและความวิตกกังวล กานต์ จึงโทรหา

กิจจาและบอกกิจจา เกี่ยวกับเรื่องของนรมนและการตัดสินใจ

ของเขา

“นายต้องจากบ้านไปอยู่กับผู้หญิงแปลก ๆ คนนั้นสิบปีเหรอ” กิจจามองไปที่กานต์ด้วยความประหลาดใจ

“ไม่มีทางฉันไม่อยากให้หมาเกิดเรื่อง นายไม่ต้องกังวล ใน เมื่อผู้หญิงเลวคนนั้นต้องการแยกฉันออกจากครอบครัว ฉันจะไม่ ปล่อยให้เธออยู่ดีอย่างแน่นอนหลังจากที่ฉันติดตามเธอฉันรับ ประกันว่าจะทำให้เธอค่อยๆพังลงๆไปทุกวัน ”

กานต์พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

กิจจาดูออก แม้ภายนอกานต์จะทำเป็นว่าไม่แยแส แต่สายตาของเขาก็ยังทรยศเขาแล้ว

เขากำลังกลัว

กิจจากระซิบ “หม่า กับยมราชนั่น อยู่ที่เมือง A ใช่ไหม

“ใช่สิ ฉันยังมีโลเคชั่นด้วยนะ ฉันช่วยหม่ามีช่วยคุณปริศร์ ออกมา แม้ว่าฉันจะไม่ชอบคุณบุริศร์มากนัก แต่แม่ก็ชอบเขา มาก นอกจากนี้ฉันไม่อยากให้นายกับกมลไม่มีแดดดี้ เราเป็นพี่ น้องกันใช่ไหม? เมื่อฉันจากไปนายต้องช่วยฉันดูแลหม่ามีและ น้องสาวของฉัน ได้โปรด ชาย ”

นี่เป็นครั้งแรกที่กานต์เรียกว่าพี่กิจจา

จู่ๆกิจจาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา

“นายจะไปเมื่อไหร่

“ตอนบ่ายละกัน ฉันต้องหลอกให้คนไปส่งฉันขึ้น เฮลิคอปเตอร์ไม่งั้นฉันไปไม่ได้

คำพูดของกานต์ทำให้กิจจาขมวดคิ้ว

“นายมีวิธีไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์เหรอ”

“แน่นอน อย่าลืมฉันยังมีคุณปู่เล็กด้วยเขาเป็นคนที่มี เฮลิคอปเตอร์มากที่สุดในเมืองชลธี”

กิจจาอดนึกถึงธรณ์ไม่ได้

จู่ๆเขาก็พูดว่า “ฉันจะไปส่งนาย
“นายยังเป็นพี่ชายที่ดี ฉันจะส่งไลนให้อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน กานต์ก็มีเรื่องที่ต้องอธิบาย จึงส่งโลเคชั่นให้กิจ เขาไม่รู้เลยว่าเพราะการตัดสินในครั้งนี้จะทำให้เขาเสียใจใน อีกสิบปี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ