บทที่ 576 ฉันยอมให้เธอไม่เคยรักฉันจะดีกว่า

ยมราชรู้สึกงุนงงเล็กน้อยอารมณ์ของเขาจึงพุ่งขึ้นตามมา

“ไม่ได้ก็คือไม่ได้ คุณต้องฟังให้ดี ที่นี่ฉันไม่มี ฉันบอกนายเลย นะ ตอบเธอมาก็จะไม่ไหวแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าไปหายากจากไหนมา กินเองจนเกินขนาด ยานี้ยังไม่สมบูรณ์และถือว่าล้มเหลว ตอนนี้ เธอสามารถประคองได้ดีและฉันก็ตรวจร่างกายของเธอ สิ่ง กระตุ้นที่ได้รับมันเริ่มหดตัวและตอนนี้มันร้ายแรงมากขึ้น ตอนนี้ ยาที่เกินขนาดยังทำร้ายตับและไตของเธอและเธอก็จะเสียชีวิต ในไม่ช้า แต่นายสบายใจได้ว่าเธอจะไม่เจ็บปวดมากเกินไปและ จะจากไปในการนอนหลับซึ่งก็เป็นความโชคดีเหมือนกัน ”

ในคําพูดสุดท้ายเสียงของยมราชซุ้มเล็กน้อย

เธอเคยชินกับการเห็นความตายพรากจาก เลยไม่ได้ใส่ใจกับ หนึ่งชีวิตที่เสียไป เพียงแต่นรมนมอบทุกสิ่งอย่างเพื่อชายตรง หน้า แม้จะเป็นวิธีที่ไร้ค่าไม่สนชีวิต ยมราชก็ยังรู้สึกว่าโง่สิ้นดี

เธอถอนหายใจ รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยในครั้งแรก บริศ ตกตะลึงหลังจากฟังจบ

“ที่เธอพูดมาทั้งหมดเป็นความจริงเหรอ”

“ฉันจำเป็นต้องโกหกนายรึไง ฉันไม่เคยพบเคยเจอผู้หญิงที่โง่ ขนาดนี้มาก่อนเลย ผู้หญิงสมัยนี้มีใครไม่ขอเงินหรืออำนาจจาก ผู้ชายบ้าง ไม่มีใครเหมือนเธอ แม้แต่ผู้หญิงที่ยอมสละชีวิตเพื่อสิ่งที่เรียกว่ารักก็ไม่มีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะความโง่เขลาของเธอ นายคิดว่าฉันจะเมตตานายให้มาอยู่ที่นี้ขนาดนั้นรึไง ทั้งฉีกหน้า คนของเมืองใต้ดิน ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่า การได้เห็นเธอเหลือเวลาอีกไม่นาน เป็นความเมตตาครั้งสุดท้าย ของฉันที่มีต่อเธอทำให้เธอเห็นว่านายยังสบายดี สามารถไปได้ อย่างหมดห่วง ไม่งั้นจะมาดูแลพวกนายทำไม พวกนายมี ประโยชน์อะไรกับฉันบ้าง

ยิ่งยมราชพูดมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองมีความผิด เป็นครั้งแรกที่เธอแสดงความเมตตาและเธอก็สร้างปัญหาให้ กับตัวเอง

จู่ๆ ฝีเท้าของบริศร์ซวนเซจนแทบล้มทั้งยืน

นรมนมาที่นี่เพื่อเขาหรือก็เพื่อช่วยเขา นรมนสละชีวิตอย่างไม่ แยแสทุกสิ่ง

เป็นเขาที่ไร้ประโยชน์เกินไปแล้ว

เขาเอาแต่พูดว่าเขาต้องการปกป้องนรมนและให้เธอมีชีวิตที่ดี ที่สุด แต่ตอนนี้ล่ะ? ชีวิตที่เหนื่อยล้าของเขาใกล้จะหมดลงแล้ว

“ไม่ใช่! ตอนที่ฉันพบเธอล่าสุดสีหน้าและเลือดลมของเธอดี เธอดูไม่เหมือนคนที่กำลังจะตาย

ทันใดนั้น บุริศร์ก็นึกถึงท่าทางนรมนล่าสุดว่าเป็นอย่างไร

ยมราชจ้องเขาและพูดว่า “นายเข้าใจคำว่าแสงสายัณห์ของ ตะวันรอนไหม คนใกล้จะตายก็จะพบหน้าคนรักด้วยใบหน้าสวยงามที่สุดเสมอนั่นแหละ”

“เหลวไหล! ฉันไม่เชื่อ! คำเดียวกันก็ไม่เชื่อ

หัวใจของบุริศร์ สับสนไปหมด

ไม่!

ไม่ใช่แบบนั้น!

เธอยังวัยรุ่นขนาดนั้น อายุยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ

ถ้าเธอจากไปตอนนี้ แล้วเขาจะทำอย่างไร

เขาเคยสัญญากับเธอ ว่าจะสวมชุดผู้หญิงสารภาพกับเธอบน ถนนในเมืองชลธี

เขายังไม่ได้ทําเลย เธอจะตายได้อย่างไร

เขายังเคยสัญญากับเธอว่าเขาจะออกแบบเครื่องประดับให้

เธอ โดยใช้ดวงดาวเป็นตัวหลัก เธอก็ตกลงแล้ว

บุริศ เพียงแค่เจ็บปวดรวดร้าวอยู่ภายใน มันกำแพงเพื่อพยุง ตัวอย่างช่วยไม่ได้ ยังรู้สึกหายใจไม่ออก

ทําไมถึงเป็นแบบนี้ได้หล่ะ

คนที่เขารักที่สุด กลับเผชิญความตายเพื่อเธอ นั่นหมายความ ว่าเขาเป็นเครื่องเตือนใจของเธอหรือเปล่า

ทันใดนั้นบุริศร์ก็จำได้ว่านรมนสุขภาพไม่ดีตั้งแต่งานของป้า โอและเนื่องจากความไม่พอใจของเขาเอง นรมนเกือบจะก้าวเข้าไปในประตูนรก เขาคิดว่าเธอเป็นคนดีจริงๆ ไม่คิดเลยว่า ผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้

ทำไมเรื่องนี้ถึงทำให้เขารู้สึกแย่

คนที่เขาคิดจะปกป้องและรักมากที่สุด ตอนนี้กลับกลายเป็น คนที่ทําร้ายเธอที่สุด

บริศแทบอยากจะฆ่าตัวตาย แต่ก่อนหน้านี้เขายังคงโทรหา โพนี่อีกครั้งอย่างไม่สบายใจ

“นรมน เธออยู่ไหน รีบกลับมาเลยนะ ร่างกายเธอทนไม่ไหว! นโมนได้ยินฉันไหม ”

โพนี่ยังคงโทรเข้าโทรศัพท์ของนรมนอยู่ตลอด แต่เธอไม่รับ สาย ตอนนี้จู่ๆ เห็นนรมน โทรหาตัวเองกะทันหัน หล่อนจึงไม่รอ ให้เธอได้พูดก็รีบตะโกนออกมา

เธอกังวลจริงๆ

ไม่มีใครรู้สภาพร่างกายของนรมนได้ดีไปกว่าเธอ บุรีศร์ เข้าใจทุกอย่างเมื่อเขาได้ฟังเช่นนี้

เขาแทบจะทำโทรศัพท์หลุดมือ

เป็นเรื่องจริง!

ร่างกายนรมนตอนที่มาก็ไม่ไหวแล้ว

ทำไมถึงไม่บอกเขาหล่ะ
ทําไมต้องมาด้วย

เมื่อรู้ว่าเขาจะหาโอกาสกลับไปแม้ว่าเขาจะติดกับดัก ชั่วคราวก็ตาม ทำไมถึงต้องมา

บุรีศรีรู้ดีว่าท่าไม ไม่ใช่เพราะรักทั้งหมด?

ยัยหม ห้าปีที่ผ่านมาสามารถปล่อยให้ตัวเองถูกเข้าใจผิดและ ยืนกรานที่จะมีลูกชายหญิงคู่หนึ่งอีก ห้าปีให้หลังเป็นเพราะความ รัก ทุกอย่างยังคงร่วมเผชิญลมพายุฝนฟันฝ่าทุกข์สุขไปด้วยกัน กับเขา แม้กระทั่งการเผชิญหน้ากับตระกูลโตเล็ก เธอยังคงไม่ พูดอะไรสักคำและไม่จากไปโดยไม่บ่น

มีหลายสิ่งหลายอย่างในตระกูลโตเล็ก ถ้าเป็นผู้หญิงธรรมดา ก็คงไม่สามารถทนมันได้นาน แต่เขาไม่เคยได้ยินนรมนบ่นสักคำ แม้คุณแม่จะได้รับยาและถูกป้าโอทำร้าย เช่นนั้นเธอก็ยังคงรัก เขาและตระกูลโตเล็กที่เป็นแบบนี้

มาวันนี้จู่ๆก็มีคนมาบอกเขาว่านรมนกำลังจะตาย คนที่สดใสมีชีวิตชีวาและมีความสุขขนาดนั้นจะใกล้ตายได้ อย่างไร

บริศ ไม่อยากเชื่อและไม่พร้อมจะเชื่อ แต่ตอนนี้คำพูดของโพ นี่กลับต้องอยู่ข้างหู ทำให้เขาหนีไปไหนไม่ได้

“นรมน”

โพนี่ไม่ได้ยินเสียงของนรมน จึงตะโกนออกมาอย่างร้อนใจ
“ฉันบุรีศร์”

เสียงของบุริศร์นั้นแหบแห้งและทั้งร่างแทบจะยืนไม่อยู่

เขาสามารถทนรับเรื่องอะไรก็ได้และยังสามารถรับการสูญเสีย ทุกอย่างจนกลายเป็นคนจนได้ แต่เขาไม่สามารถทนที่จะสูญเสีย นโมนได้

เธอคือทุกอย่างของเขา เป็นหัวใจของเขา หากไม่มีเธอชีวิต ของเขาก็จะไม่สมบูรณ์

โพนี่ตกใจเมื่อได้ยินเสียงของบุริศร์

“คุณบุริศรเหรอ? คุณไม่เป็นอะไรแล้วเหรอ นรมนหล่ะ”

“เธอจากไปแล้วและฉันตื่นไม่ได้หมอที่นี่บอกว่าเธอกำลังจะ ตายหลังจากกินยาเพื่อถอนร่างกาย โพนี่ฉันจะทำยังไงดี

เสียงบุริศร์สะอื้น

เขาเป็นบุตรของสวรรค์เขาไม่เคยร้องไห้เพราะใครหรืออะไร ตอนนี้เขาได้หลั่งน้ำตาให้กับภรรยาของเขา

เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งและทั้งชีวิตของเขาจะไม่มีวันร้องไห้ แต่เมื่อห้าปีก่อนที่นรมนจะอยู่ในเปลวเพลิงเขาก็ร้องไห้ ตอนนี้ เมื่อ นรมนกำลังเผชิญกับความตายเขาจึงร้องไห้อีกครั้ง

เขามีความอำนาจทั่วโลก แต่เขาไม่สามารถช่วยคนรักของเขา ได้ ความรู้สึกไร้อำนาจ ทำให้เขาหดหูและอารมณ์เสียมาก

โพนี่ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของบริศร์ยิ่งรู้ว่าไม่ดี
“อาการของเธอเป็นอย่างไร” บริศ พูดเกี่ยวกับอาการของนรมนทันที

คิ้วของโพ ขมวดเข้าหากันแน่น รู้สึกอึดอัดภายในใจมาก

“ขอโทษค่ะ คุณชายบุรีศร์ ฉันไร้ความสามารถ

ประโยคนี้เทียบได้กับการตัดสินโทษประหารนรมน

น้ำตาของบริศ ไหลออกจากหางตาของเขา

กล่าวกันว่าผู้ชายจะไม่สะบัดออกเมื่อมีน้ำตา เพียงแค่ไม่เศร้า

เมื่อห้าปีก่อนเขาได้ลิ้มรสความรู้สึกการสูญเสียนรมินที่ยิ่ง ใหญ่ ตอนนั้นเมื่อเขาตื่นขึ้นมาพบว่าเขาตกหลุมรักเธอ ห้าปีต่อ มาเขาปกป้องเธอ แต่กลับไม่สามารถทําอะไรได้

นรมนจะหาผู้ชายอย่างเขาไปทำอะไร

ที่สุดแล้วเขานอะไรมาให้นรมนบ้าง

นอกจากทําร้ายแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีอย่างอื่นแล้วจริงๆ

บริศ ชกกำแพงเลือดสีแดงสดไหลอาบตามนิ้วของเขา แต่น่า เสียดายที่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกเลย

“จริงๆเหรอ ไม่มีทางสักนิดเลยเหรอ”

บริศร์ไร้หวังอย่างสมบูรณ์

ถ้าแม้แต่โพนี่ยังบอกว่าไม่มีอะไรที่เขาทำได้ บนโลกนี้จะยังมี

ใครช่วยภรรยาเขาได้อีก
โพนเข้าใจความเจ็บปวดของบริศร์ดี ตอนเธอรู้ว่าป้องเสีย ชีวิตในภารกิจนั้นเธอก็ทรุดลงเช่นกัน

ความเศร้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกคือฉันรักคุณฉันปกป้องคุณ แต่ทําได้เพียงเฝ้าดูคุณค่อยๆจากตัวเองไปทีละน้อย

ความรู้สึกไร้พลังนั้นจะกลายเป็นมีดคอยเชือดเฉือนหัวใจของ เขาอยู่ตลอดเวลา

“ขอโทษค่ะ คุณชายบุริศร์ ถ้านรมนฟังฉันบ้าง และอยู่ในเมือง ชลบางทีฉันอาจจะหาวิธีแก้ปัญหาของเธอได้ น่าเสียดายที่เธอ รักคุณมากเกินไป

โพนี่จนปัญญาที่จะบ่นเกี่ยวกับความไม่ร่วมมือของนรมนและ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะตำหนิผู้ป่วยที่ไม่เชื่อฟังคนนี้อย่างไร

เธอก็เป็นผู้หญิง ย่อมรู้ดีว่าผู้หญิงจะโง่เมื่อได้รัก เธอสามารถ

ให้ทุกอย่างเพื่อคนที่เธอรักจริงๆ

เพียงแต่ความเศร้าแบบนี้ยังคงกระทบเหมือนคลื่นทะเล

ร่างของบุริศร์ค่อยๆทรุดลงไปที่พื้นครูดไปตามกำแพงโดยไม่ สนใจว่าเสื้อผ้าของเขาจะสกปรกหรือไม่ แววตาของเขาหม่นลง เล็กน้อยและความโศกเศร้าทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาล้วนเห็นใจ

ราวกับบริศ ตกอยู่ในนรกในทันใดความรู้สึกเย็นเยือกแผด เผาผิวของเขา แต่ความรู้สึกแสบร้อนได้กระตุ้นหัวใจของเขา

“ถ้าเป็นไปได้ ฉันจะยอมให้เธอไม่เคยรักฉันเลยจะดี กว่า”
ปริศ ยิ้มออกมา แต่รอยยิ้มนั้นช่างเศร้าเหลือเกิน

“นับแต่นาทีที่รักฉัน นรมนไม่เคยได้มีความสุข เมื่อก่อนฉันก็ เข้าใจเธอผิด สามปีของชีวิตแต่งงานทำให้เธอต้องอยู่อย่างคับ แค้นนอกจากนี้ยังเป็นเพราะเขมิกาตั้งท้องลูกตไนท์ ทั้งถูกข่มเหง ระหว่างทางที่ถูกจั่นส่งตัวไป เสียโฉมและเกือบตายในเปลว เพลิง เลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวถึงห้าปีและตอนนี้กลับมาคิดว่าจะ รวมเป็นครอบครัว เดียวกันได้ หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นใน ตระกูลโตเล็ก เธอทุ่มเททั้งกายและใจทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฉัน เพื่อแม่ของฉัน ตอนนี้แม้จะเป็นโชคชะตา คุณบอกว่าถ้าเธอไม่ ตกหลุมรักฉัน แต่งงานกับคนธรรมดาตอนนี้เธอจะมีชีวิตที่

ธรรมดาที่สุดได้ไหม อยู่อย่างมีความสุขได้ไหม” โพนี่รู้สึกอึดอัดมากขึ้นเมื่อได้ยิน บุริศร์พูดแบบนี้

“คุณอย่าเป็นแบบนี้สิ ถ้านรมนรู้จะเสียใจ การรักใครสักคน เป็นโชคชะตามันถูกลิขิตไว้ในชาติก่อนของคุณและพระเจ้าได้จัด ขีดเขียนมันไว้ไม่ว่าคุณจะประสบกับอะไรมันเป็นชะตาที่เลี่ยงไม่ ได้ คุณชายบุริศร์ ฉันขอโทษนะคะ”

“ฉันไม่อยากฟังคำขอโทษ ฉันแค่อยากได้ยินว่าเธอไม่มีความ หวังจริงเหรอ คุณเป็นหมอที่ดีที่สุด คุณช่วยผู้ป่วยเป็นโรคที่รักษา ไม่หายมานักต่อนัก ทำไมคราวเธอถึงทำไม่ได้

บริศ ยังคงไม่ยอมแพ้

โพนี่ถอนหายใจและกล่าวว่า “คุณชายบุริศร์ ทักษะทางการ แพทย์ของฉันไม่ใช่ว่าไม่มีใครเทียบได้ในโลก ถ้าศิษย์น้องของพ่อฉัน ยังอยู่ นรมนก็น่าจะพอมีหวังสักนิด ช่างน่าเสียดาย…

“เธออยู่ที่ไหน”

ทันใดนั้นดวงตาของบุตรก็เป็นประกายขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ