บทที่ 568 เธอคือจุดอ่อนเดียวของบุริศร์

“ไม่เสียดายเหรอ? ถ้าหลังจากคุณไปแล้ว เขาเป็นอะไรขึ้นมา คุณจะไม่เสียใจไปตลอดชีวิตเหรอ? ต่อหน้าคนรักและคนอื่นๆ พวกผู้หญิงอย่างพวกคุณควรเลือกคนรักก่อนใครไม่ใช่เหรอ?”

นภดลมองนรมนอย่างไม่เข้าใจ เขาสัมผัสได้ถึงความเศร้า และไม่ยินยอมของนรมน แต่ชื่นชมการเลือกของนรมน ถ้าเป็น ฉัตรยา เดาว่าคงพาเขาไปด้วยโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

คิดถึงฉัตรยา สีหน้านภดลก็ค่อนข้างซึมเศร้า

นรมนไม่ได้หันศีรษะกลับไป และไม่กล้าหันกลับไปด้วย เธอ รู้สึกได้ถึงดวงตาคู่นั้นของบริศ ติดตามเธออยู่ตลอดเวลา ถ้าหัน ศีรษะกลับไป เธอจะไม่กล้าจากไปอีก ยิ่งไม่มีความกล้าเดินต่อไป

“ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะเป็นอย่างที่คุณคิด นรมนรีบมาถึงประตูทางเข้า ที่นี่มีคนรออยู่ เกรที่ยืนอยู่หน้าประตู ด้านหลังมีบอดี้การ์ดสองสามคน ดูแข็ง

“คุณนายบุริศร คุณมาจริงๆ ด้วย

แรงบักบิน

นรมนมองเขา นึกถึงได้ยินทุกอย่างที่โรงแรมอิมพีเรียล อดไม่ ได้ที่จะถามขึ้น “บาดแผลบนร่างกายเจตต์ใครเป็นคนทำ

“ฉัน!”
เกรทไม่ได้หลบหลีก คำพูดที่พูดออกมาทำให้นรมนกำหมัด แน่น โดยไม่ได้ตั้งใจ

“ฉันจำได้ว่าธุรกิจครอบครัวของพวกแก่ขึ้นอยู่กับเจตต์ถึง ดำเนินมาถึงวันนี้ได้ และเพราะแกเป็นพี่น้องกับเจตต์ ทุกคนใน เมืองชลธี สุภาพกับแก เขาไปทำอะไรให้แกเสียใจ? ทำให้แก โหดเหี้ยมกับเขาแบบนี้?

บรมนไม่เข้าใจจริงๆ ความไว้วางใจระหว่างผู้คนมันอ่อนแอ เจตต์เห็นเขาเป็นพี่น้อง แต่คนแบบนี้กลับลงมือรุนแรงกับเจต ได้ขนาดนั้น

สีหน้าเกรทเปลี่ยนนิดหน่อย พูดขึ้นเรียบๆ “คุณนายบุริศร์ ทุก คนไม่ได้โชคดีเหมือนคุณ

“แกพูดอะไร”

“ฉันบอกว่าคุณโชคดีมาก อย่างแรกคือมีบุริศร์คอยปกป้อง คุณ และมีเจตต์ช่วยเหลือคุณอีก แม้แต่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็น ครอบครัวฝ่ายแม่คุณ และมีเพื่อนสนิทที่ทำเพื่อคุณได้ทุกอย่าง ต้องบอกเลยว่าพระเจ้ารักคุณเป็นพิเศษ แต่มีประโยคหนึ่งที่ว่า เมื่ออิ่มตัวจะขาดทุน ถ้าคุณไม่ได้ครอบครองเยอะเกินไป บางที ตอนนี้คุณอาจจะมองดูคลื่นน้ำที่ชายหาดสักแห่งอย่างมีความสุข ถึงชีวิตมันจะเรียบง่าย แต่ก็มีความสุขไร้กังวล

คําพูดของเกรททําให้นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“แกอยากพูดอะไร?”
“ฉันอยากพูดว่า คุณเกิดปัญหาเพราะบุรีตร์ ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ มันไม่ใช่เรื่องของคุณ ถ้าคุณไม่ใช่ภรรยาของบุริศร์ คุณจะสบาย ดีเจตต์ก็จะสบายดีเหมือนกัน

จู่ๆ บรมนาโกรธขึ้นมา

“แกจะบอกว่าเจตต์เกิดปัญหาเพราะฉันเหรอ?”

“เป็นอย่างนี้จริงๆ”

เกรทเพิ่งพูดคำนี้จบ นรมนก็ตบหน้าทันที

“นี่คือเหตุผลที่แกลงมือกับเขาเหรอ? แกเติบโตมากับเขา เขา คิดถึงแกทุกเรื่อง แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองก็ให้แกได้ แกกลับทำ แบบนี้กับเขา ตอนนี้ยังมาบอกกับฉันอีกว่าทุกอย่างเป็นความผิด ฉันเกรท ฉันยอมรับว่าเจตต์เกิดปัญหาเพราะฉัน แต่มันไม่ใช่ เหตุผลที่แกทำร้ายเขาตามอำเภอใจได้ วันนี้แกทำอะไรกับเขา บ้าง ฉันจะเอาคืนจากแก

นรมนพูดจบ ก็วางเจตต์ลงทันที

นภดลเห็นนรมนเป็นแบบนี้ ก็ถามเสียงทุ้ม “คุณคนเดียวทำได้ เหรอ? ข้างหลังเขามีตั้งหลายคน

“คุณช่วยได้ก็ช่วย ไม่ช่วยก็หุบปาก ดูแลพวกเขาสองคนให้ดีก็

พอ”

นรมนถอดเสื้อโค้ตออก

เธอมีความโกรธต้องการระบายมากเกินไปแล้ว ความรู้สึกอีตอัดมากเกินไปต้องการระบายออก

บอดี้การ์ดด้านหลังเกรทเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็เคลื่อนไหวอย่าง

ก่อการร้ายอย่างอดไม่ได้

นภดลวางกิมจิไว้ข้างๆ ถอดเสื้อโค้ตตัวเองเช่นกัน พูดขึ้น เรียบๆ “ถึงทักษะฉันจะไม่ได้มีอะไร แต่ให้ฉันเห็นผู้หญิงสู้ยิบตา คนเดียวโดยไม่ทำอะไรเลย ฉันทนดูไม่ได้จริงๆ หัวหน้าฉันให้ คุณ ที่เหลือฉันจัดการเอง

นรมนเหลือบมองเขา พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ไม่ได้สู้ยิบตา แต่ คืนความยุติธรรมต่างหาก คนอย่างเขา ไม่สมควรเป็นพี่น้องและ เพื่อนกับเจตต์ พูดมาส มือไหนของแกที่ทำร้ายเจตต์

“ก็ทั้งสองข้างนี่แหละที่ทำ คุณจะทำให้มือสองข้างฉันพิการเห รอ?”

เกรทยิ้มเยาะ สีหน้าเยาะเย้ยทำให้นรมนรู้สึกขวางหูขวางตา

มาก

เธอเดินไปข้างหน้าทันที กำปั้นค่อยไปที่ใบหน้าเกรท เลือด คําเตาสีแดงไหลออกมา

นรมนคิดว่าเกรทจะต่อต้าน ไม่คิดว่าเกรทจะทำเหมือนไม่รู้สึก อะไร พูดขึ้นอย่างเย็นชา “คุณนายบุริศร์ ความสามารถเหรอ? มากพอที่จะพาพวกเขาออกไปจากที่นี่เหรอ คุณต้องรู้นะ ที่นี่คือ เมืองใต้ดิน ทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองใต้ดินเป็นอิสระ ที่นี่มีแค่ท่าน ขุนอินเท่านั้นที่ใหญ่ที่สุด”
“ท่านขุนยินคือใคร?

นรมนอยากรู้ปัญหานี้มานานแล้ว

เกรทพูดเสียงทุ้ม “คุณเตาสว่าฉันจะบอกคุณไหม?”

บรมนลงมืออีกครั้ง ครั้งนี้โจมตีเกรทอย่างไร้ความปรานี เกรที่ยังคงไม่หลบหลีก ราวกับไม่คำนึงถึงชีวิตและความตาย

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย กำปั้นหยุดตรงหน้าเขาห่างหนึ่ง เซนติเมตร

“แกทําอะไร? คิดว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้จริงๆ ใช่ไหม?

“คุณค่อยไปสิ ฉันควรโดนต่อย ฉันสมควรตายด้วยซ้ำ แต่ฉัน ไม่ทําแบบนี้ไม่ได้”

“ทําไม?”

“ก็ไม่ทําไม”

ความผิดปกติของเกรททําให้นรมนสงสัยนิดหน่อย

และในตอนนี้ เจตต์ก็ตื่นขึ้นมา

นรมนได้ยินก็รีบหันศีรษะไป เมื่อเห็นเจตต์พยายามนั่งขึ้นมา เองก็รีบเข้าไปช่วย
“เขาท่าแบบนี้กับคุณ คุณยังปกป้องเขาอีกเหรอ?”

นรมนรู้ว่าเจตต์มีน้ำใจ และรู้ว่าถึงแม้เจตต์ผิวเผินจะดูหยิ่ง ผยอง แต่จริงๆ แล้วมีอารมณ์มากกว่าใคร

เขาจะไม่มอบความรักให้ง่ายๆ แต่ถ้าได้มอบแล้วก็จะไม่

เสียใจ

เจตต์มองเกรท แล้วถามขึ้น “ฉันมีคำถามอยากถามนาย

“ถามมาสิ”

เกรทให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มันเกิดความคาดหมายของ

เจตต์ไม่ได้มีการตอบสนองยิ่งใหญ่อะไร เขามองเกรท ถามขึ้น ทีละคำ “ตอนแรกที่คลับ นายเอาโทรศัพท์ฉันส่งรูปนรมน ให้คม ทิพย์ใช่ไหม?”

“ใช่!”

สีหน้าเจต เปลี่ยนไปนิดหน่อย

นรมน ตกตะลึงเล็กน้อย

เรื่องนี้มันผ่านไปนานมากแล้ว นานจนเธอไม่อยากนึกมันขึ้น มา อย่างไรแล้วนี่ก็เป็นสาเหตุของความบาดหมางระหว่างเธอ กับเจตต์ ตอนนี้ได้ยินเจตต์พูดขึ้นมา และคำตอบของเกรท บรมน ก็ตกตะลึงทันที

แต่เจตต์ไม่ได้มองนรมน เขาถามต่อ “รูปถ่ายมาจากไหน?
“ท่านขุนอินให้มา

คำพูดของเกรททำให้คิ้วเจตต์ขมวดแน่น

“นายใส่ยาในเหล้าฉันด้วยใช่ไหม?

“ใช่”

ทำไมถึงทำแบบนี้? ฉันจําได้ตอนอยู่มัธยมปลาย ฉันเมา เหล้า เกือบโดนคนเอาตัวไป นายช่วยชีวิตฉัน โดยไม่สนอะไร ทั้งนั้น และมือซ้ายก็บาดเจ็บเพราะมัน จนถึงตอนนี้ยกของหนักๆ ไม่ได้ และตั้งแต่เมื่อไรที่ฉันเห็นนายเป็นพี่น้อง พี่น้องร่วมชาติ ตั้งแต่เมื่อไรที่นายเริ่มทำงานให้กับท่านขุนอิน? ตั้งแต่เมื่อไร ที่ นายพุ่งเป้ามาที่ฉันซึ่งครั้งหนึ่งนายเคยช่วยชีวิตเอาไว้

ดวงตาเจตต่ฉายแววเจ็บปวด

แต่เกรทไม่พูดอะไรสักคำ

“ฉันผิดต่อนาย นาย โทษฉันก็ได้ ด่าฉันก็ได้ มันเป็นไรหรอก ยังไงฉันก็ทําผิดต่อนาย

คําพูดของเกรท าให้เจตต์โกรธมาก แต่ถามขึ้นอย่างเย็นชา ทำไมต้องใช้มือฉันไปจัดการคุมทิพย์ด้วย?”

“เพื่อให้นายกับบริศร์แตกคอกัน และเธอเป็นจุดอ่อนเดียวของ

นรมน โกรธจนอยากจะไปขัดอีกรอบ ต่อหน้าเกรท เธออยากจะเข้าไปตทุกนาที

“แล้วท่านขุนยืนอะไรนั่นเป็นอะไรกันตังเม

บรมนจำได้แม่น รูปภาพนั้นเป็นรูปตัวเองที่อยู่ในเพลิงไหม้ เมื่อห้าปีก่อน เขมิกาและยังเมเป็นคนทำ แต่เกรทบอกว่าท่านขุน อินเป็นคนสั่งให้เขาทำแบบนี้ ก็แสดงว่าตั้งแต่ตอนนั้น ท่านขุน อินก็จับตามองบุริศร์แล้ว?

พอคิดถึงเรื่องพวกนี้ นรมนก็รู้สึกขนลุกด้านหลัง ซ่อนตัวมานานขนาดนี้ ท่านขุนอินคนนั้นเป็นใครกันแน่?

แต่เกรทไม่ได้ตอบคำถามนรมน เขามองเจตต์แล้วพูดขึ้น “ถือว่าฉันทําผิดต่อนาย บานายยังรักษาได้ หลังจากกลับไปแล้ว ภายในหนึ่งร้อยวันไปหาคนเชื่อมกระดูกดีๆ มันจะหายดีอย่าง แน่นอน ฉันรู้ ฉันต้องทำให้นายเสียใจมาก นายคิดซะว่าไม่มี น้องอย่างฉันก็แล้วกัน”

“บอกฉันสักเหตุผลสเกรท!!

เจตต์รู้สึกเสียใจแทบตาย

แต่เกรทหันตัวไปพูดกับนรมน “รีบพาเขาไป เดี๋ยวฉันจะปล่อย บุรีศรีไปแล้ว ด้วยฝีมือของเขาต้องตามพวกคุณทันแน่นอน

“เดี๋ยวก่อน แกจะปล่อยพวกเราไปเหรอ? แกจะไม่ห้ามที่พวก เราหนีไป?”

นรมนรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย
แต่เกรทเปิดช่องทางด้านขวาทันทีแล้วพูดขึ้น “เดินไปข้างหน้า ตามถนนเส้นนี้ ก็จะออกไปจากเมืองใต้ดินได้ นี่เป็นทางออกอีก ทางหนึ่ง ฉันรู้โดยบังเอิญว่า คำสั่งการสะกดจิตของกิม คือหลัง จากบ่ายวันนั้น”

“ว่าไงนะ?”

รีบไปซะ!”

เกรทเร่งให้พวกเขาไปทันที

ทางด้านนภดลทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

นรมนคิดว่าเขามีความสามารถมาก ไม่คิดว่าเขาจะหมด

สภาพ

ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว เธอจะไม่ปล่อยให้นกดลลงมือ

สุดท้ายเจตต์ก็เหลือบมองเกรทแล้วพูดขึ้น “สุดท้ายอยากถาม

นายอีกอย่าง”

“นายว่ามา”

“บางครั้งบุริศร์มีความสับสนในจิตใจ มีพฤติกรรมไม่มีสติ อย่างรุนแรง มันเกิดอะไรขึ้น?

“ว่าไงนะ?”

นรมนตกใจทันที

เมื่อครู่นี้เธอเห็นแก่ร่างกายบุริศร์ไม่มีบาดแผลอะไร แต่ไม่รู้ว่า บริศ มีสภาพเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะมองไปทางเกรท
เกรทพูดเสียงทุ้ม “เขากับกิมจิเหมือนกัน โดนสะกดจิต สิ่งที่ ต่างคือกิมจิทนไม่ไหว โดนสะกดจิตได้ บุริศร์ต่อต้านสุดชีวิต ถึง จะสะกดจิตไม่สําเร็จ แต่ก็โดนทำร้ายจิตใจ ฉันก็ไม่เข้าใจหนึ่งใน ความลับพวกนี้เหมือนกัน ทางที่ดีเมื่อพวกคุณกลับไปให้พาเขา ไปหานักสะกดจิต ฉันเกรงว่ามันจะเป็นอันตรายที่แฝงเร้น

*สะกดจิต? ใครเป็นคนสะกดจิต?”

“ฉันไม่รู้ แค่รู้ว่ามีนักสะกดจิตสุดยอดมากคนหนึ่ง ฉันได้ยินมา ว่าถ้าการสะกดจิตไม่ถูกยกเลิก คนนั้นจะเสียสติ”

คำพูดเกรททำให้จิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย เธอถึงขั้นลังเลนิดหน่อย ว่าควรให้บริศร์อยู่ที่นี่ไหม ตอนแรกเธอไม่รู้สถานการณ์ของบุริศร์ คิดว่าบุรีศร์แค่ถูกขังที่ นี่เท่านั้น ไม่คิดว่าเขาจะเสียการควบคุมสติ ถ้าเป็นแบบนี้ เขาจะ ออกไปอย่างปลอดภัยไหม?

ขณะที่นรมนลังเล เจตต์ก็จับมือนรมนทันทีแล้วพูดขึ้น “รีบไป ถ้ายังไม่ไปจะไม่ทันแล้ว

นโมนเหลือบมองไปด้านหลัง เห็นความกังวลใจและความไม่ ยินยอมในดวงตาอย่างชัดเจน

และในตอนนี้ ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาแต่ไกล

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ