บทที่ 559 กรุณายืนยันตัวตนของคุณ

“หม่ามี้ หม่ามี้อยากดูไหม ? ผมมีภาพแคปหน้าจออยู่

คำพูดของกานต์ทำให้นรมนหน้าแดงขึ้นมา

“ไม่ดู หม่ามีไม่ได้สนใจตรงนั้นของเขา

“ดูได้ครับ เปรียบเทียบดูว่าใหญ่กว่าของคุณบุริศร์หรือเปล่า ผมยังไม่ได้แอบดูของคุณบุริศร์เลย”

นรมนแทบจะสำลักน้ำลายของตนเองตาย

“ถ้าลูกไม่อยากโดนแดดดี้ของลูกฟาด ทางที่ดีอย่ามีความคิด นี้เลย”

นรมนไม่อาจเข้าใจได้ว่าในสมองของกานต์กำลังคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นเอง เสียงของแก้วตาจากด้านนอกก็ดังขึ้น นรมนชะงักไปเล็กน้อย ทำไมถึงลืมปัญหานี้ไปได้นะ?

“คุณชลลี่ คุณอยู่ไหมคะ? ”

“อยู่ค่ะ เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่ว่าง อีกสักพักฉันจะลงไปหาคุณ ฉันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

นรมนตอบผ่านประตูไป

ถึงแม้แก้วตาจะรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง เพียงแต่โรงแรมของตนเอง มีกล้องวงจรปิดและบอดี้การ์ดอยู่ทุกที่ นรมนไม่มีทางหนีพ้น จึงอดกล่าวไม่ได้ว่า “ได้ค่ะ รบกวนคุณชลล์รีบหน่อยนะคะ คุณ ต้องรู้ว่า บัตรผ่านทางในมือของฉันมีไม่มาก ตอนนี้ค่อนข้าง เคร่งครัด วันนี้เพิ่งจะมีมาอีกสามท่าน ฉันไม่สามารถเก็บไว้เพื่อ คนคนเดียวได้

“เข้าใจแล้ว”

คั่วของนรมนขมวดแน่น

คนมาที่นี่เยอะเช่นนี้ แท้จริงแล้วเมืองได้ดินนี้มีพลังอะไรที่

ทําให้คนหลงไหลอยู่?

นรมนยิ่งรู้สึกแปลกใจ

กานต์ได้ยินสิ่งเหล่านี้ จึงเอ่ยถามเสียงเบา” “หม่าม หม่ามี เจออุปสรรคเหรอครับ

“ใช่จ้ะ มีอุปสรรคเล็กน้อย

นรมนคิดไปคิดมา ในเวลานี้ เดาว่ากานต์จะสามารถช่วย ตนเองได้ ก่อนหน้านี้กลัวเขาจะรู้ จึงไม่ได้บอกอะไรกับเขา คิดไม่ ถึงว่ากานต์จะรู้ด้วยตนเอง

วันนี้คนที่สามารถแก้เรื่องเร่งด่วนของเธอคงจะมีแค่เพียง กานต์

“กานต์ เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าหม่าเป็นใคร หม่าจึงใช้ชื่อ ปลอม ในขณะนี้พวกเขาต้องการตรวจบัตรประชาชน และตอนนี้ หม่าไม่สามารถเอาออกมาได้ ลูกพอมีทางออกไหม?
ถ้าเป็นเด็กทั่วไป บรมนอาจจะไม่ถามแบบนี้ แต่อีกฝ่ายคือ กานต์ เธอคิดว่าตนเองควรจะลองดู

กาน ขมวดคั่วเบาๆ

“หม่ามีไข่ชื่อว่าอะไรเหรอ? ”

“ชลลี่”

“หม่ามีสามารถบอกพวกเขาได้ว่าบัตรประชาชนของหม่าม หายไป และให้พวกเขาตรวจสอบทางอินเทอร์เน็ตแทน เพราะถึง แม้ตอนนี้จะทำบัตรประชาชนออกมา หม่ามีก็เอาไม่ได้ เพียงแต่ ถ้าเป็นบนอินเทอร์เน็ต ผมสามารถช่วยหม่ามีท่าบัตรประชาชน ขึ้นมาชั่วคราว รับรองว่าจะไม่มีปัญหาเมื่อพวกเขาตรวจสอบ เพียงแต่อย่าใช้เวลามากเกินไป เพราะต้องเจาะเข้าระบบรักษา ความปลอดภัยของตำรวจ หม่ามีบอกว่าตนเองเป็นคนที่ไหน ครับ? ”

คําพูดของกานต์ทําให้นรมนรู้สึกใจเย็นลง

“เปล่าจ๊ะ แค่ไม่ใช่เมืองชลธีก็พอ”

“เข้าใจแล้วครับ หม่ามีผมขอเวลาสามนาที

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ นรมนค่อนข้างรู้สึกแปลกใจและเป็น ความคาดหมาย

*สามนาที? ลูกใช้แค่สามนาทีก็พอเหรอ? ไม่เป็นไรนะ ลูก ไม่ต้องรีบ หม่ามีสามารถดึงเวลาพวกเขาได้ สิบนาที หรือจะครึ่ง ชั่วโมงก็ได้
“หม่ามี้ เวลานานเกินไปจะดึงดูดความสงสัยจากคนอื่นได้ หม่า วางใจเถอะ ผมสามารถจัดการได้ในสามนาที

กานต่พูดจบก็วางสาย

เขารีบกดแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว

เรนนี่ด้านข้างมองดูรหัสที่กานต์เคาะลงไปซึ่งตนเองไม่รู้จัก ทั้งหมดนี้ จึงอดที่จะมองเขาอย่างชื่นชมไม่ได้ และในขณะ เดียวกันก็รู้สึกว่าตนเองต้อยต่ำ

เธออายุมากกว่ากานต์หลายปี แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะสู้อะไร กานต์ไม่ได้เลย วันนี้ขึ้นอยู่กับกานต์ จู่ๆ เธอก็รู้สึกถึงความแตก ต่าง จนแม้แต่มีความรู้สึกอยากหนีไป

กานต์กำลังยุ่งอยู่กับการเจาะเข้าไปในระบบรักษาความ ปลอดภัยของตำรวจ แน่นอนว่ามองไม่เห็นท่าทางที่รู้สึกว่า ตนเองต้อยตาของเรนนี่ เขาค้นหาอย่างรวดเร็ว หาที่ว่างในเมือง เล็กๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไป

เขาป้อนบัตรประชาชนปลอมของนรมนเข้าไปอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ยังทําการแก้ไขวันเกิดปีเกิดและเลขบัตรประชาชน ด้วย

หลังจากทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เป็นเวลาสามนาทีพอดี กานต์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย มองเวลาอย่างมั่นใจในตนเองสุดๆ ไม่ช้าไม่เร็ว สามนาทีพอดี

คํานวณเวลาได้อย่างแม่นยำ กานต์ โทรหานรมน
“หม่าม จัดการเรียบร้อยครับ

*จริงเหรอ? ”

นรมนรู้สึกเหมือนตนเองฝันไป

มีลูกอัจฉริยะก็ไม่เลว! เป็นความช่วยเหลือจากพระเจ้าอย่าง แท้จริง

กานต์กล่าวอย่างล่าพองใจ “แน่นอนอยู่แล้วครับ ให้มันรู้

ซะบ้างว่าฝีมือใคร ผมจะส่งข้อมูลของบัตรประชาชนให้หม่ามี หม่ามี้จำไว้นะครับ อย่าพูดผิดเด็ดขาด ใช้แล้วหม่าม สถานที่นี้ เป็นที่ห่างไกล ผมไม่กล้าใช้คนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง แต่ถ้าไม่มี ตัวตนอะไรก็คงไปเมืองใต้ติดไม่ได้ ผมจึงให้คนที่อาณาจักร รัตติกาลติดต่อมหาเศรษฐีทางนั้นชื่อว่าอันวา หม่ามีแค่บอกว่า เป็นลูกเลี้ยงของอันวาก็พอครับ มาเมืองใต้ดินเพื่อกันวา

ได้ยินว่าลูกชายจัดการทั้งหมดให้เรียบร้อย นรมนดีใจสุดๆ

“จ้ะ ขอบคุณมากนะลูกชาย

“ไม่ต้องเกรงใจครับ! ”

กานต์พูดจบก็ส่งข้อมูลบัตรประชาชนให้นรมน

นรมนมองใบหน้าของตนเองที่ปรากฏบนระบบรักษาความ ปลอดภัยของตำรวจ อดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกไม่ได้

เธอรีบจดจำข้อมูลลงไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นสูดลมหายใจเข้า ลีก เปิดประตูเดินออกไป
ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!

บรมนตะโกนออกมาอย่างฉับพลัน แก้วตาเป็นคนแรกที่รีบเข้ามา “คุณชลลี่ เป็นอะไรไปคะ? –

“กระเป๋าเงินที่วางเอาไว้ในห้องหายไป โรงแรมของคุณมี กล้องวงจรปิดหรือเปล่า? รีบช่วยฉันตรวจดูหน่อย เป็นพนักงาน คนไหนหยิบเอาไปตอนเข้ามาทําความสะอาดหรือเปล่า? ”

สีหน้าของนรมนแย่มากๆ

แก้วตา งไปสักพัก และกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่จริงใจ “คุณชล มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยหรือคะ? ฉันเพิ่งจะต้องการดูบัตร ประชาชนของคุณชลลี่ กระเป๋าเงินของคุณก็หายไป? “

“คุณหมายความว่าอะไรคะ? ต้องการบอกว่าฉันตั้งใจเห รอ? ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันซลล์ไม่กลัวคนอื่นตรวจสอบหรอก ถ้าไม่ได้ยินมาว่าที่นี่มีของดี ฉันคงไม่มาหรอก วันนี้คุณพูดกับฉัน แบบนี้ กำลังดูถูกฉันใช่ไหม? ”

นรมนสีหน้าเปลี่ยนทันที

เห็นนรมนูพูดอย่างมั่นใจ แก้วตาก็ค่อนข้างสูญเสียการ ควบคุม

“คุณชลลี่ คุณอย่าเพิ่งโมโหสิคะ มาตรฐานของพนักงาน บริการโรงแรมเราสูงมาก ไม่มีทางหยิบกระเป๋าเงินของคุณซลล์ไป คุณชลล์จะไม่ลองหาอีกครั้งเหรอคะ?

“คุณจะบอกว่าฉันตั้งใจไม่หยิบกระเป๋าเงินออกมาเหรอ หลอก ลวง โรงแรมของพวกคุณ?

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คุณชล อย่าโมโหสิคะ”

“ฉันจะไม่โมโหได้อย่างไร ฉันไม่สนใจ วันนี้ถ้าหากระเป๋าเงิน

ไม่เจอ ฉันจะแจ้งความ

นรมนพูดด้วยความโมโห

ได้ยินว่านรมนจะแจ้งความ หัวคิ้วของแก้วตาขมวดเข้าหากัน อีกครั้ง

ถึงแม้เธอจะทําธุรกิจอย่างเปิดเผย แต่ถ้าเรื่องไปถึงตำรวจ จริงๆ มันยากที่จะอธิบาย สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเรื่องของเมือง ใต้ดินจะถูกเปิดเผย

คิดถึงตรงนี้ สีหน้าของแก้วตาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“คุณชลลี่ ฉันแค่อยากดูบัตรประชาชนของคุณ ถ้ากระเป๋าเงิน ของคุณหายไปจริงๆ สามารถบอกเลขที่บัตรประชาชนให้ฉันได้ ไหมคะ? ฉันจะตรวจสอบบนอินเทอร์เน็ต ถึงตอนนั้นทรัพย์สิน ของคุณชลลี่ที่หายไป โรงแรมของพวกเราจะตรวจสอบให้ แน่นอน”

ความหมายของคำพูดนี้ก็คือ ถ้าคุณคือคุณซลลี่จริงๆ พวกเรา จะสามารถตรวจสอบได้โดยปริยาย และคืนกระเป๋าเงิน ให้เธอ แต่ถ้าเธอหลอก หลังจากนี้ก็ไม่ต้องพูดแล้ว
แน่นอนว่านเมมฟังออก เพียงแต่ถามกลับไปด้วยรอยยิ้มเย็น ชา: “ฉันสามารถบอกเลขบัตรประชาชนให้คนอื่นได้ด้วยเห รอ?

“ถ้างั้นคุณชลล์จะยืนยันตัวตนอย่างไรคะ? คุณก็รู้ว่า ช่วงนี้ พวกเราตรวจอย่างจริงจัง นอกเสียจากว่าคุณซลลี่ไม่อยากไป เมืองใต้ดิน”

“นี่จะเป็นไปได้อย่างไร ? ฉันตั้งใจมุ่งหน้าไปเมืองใต้ดิน นามนโมโหเล็กน้อย

“งั้นต้องขอโทษด้วย คุณชลลี่ กรุณายืนยันตัวตนของคุณค่ะ แก้วตายิ้มอย่างเป็นทางการ

นรมนกล่าวอย่างโมโห : “ฉันสามารถบอกเลขบัตร ประชาชนให้กับคุณได้ แต่คุณต้องรับรองว่าจะไม่แพร่งพราย ออกไป ไม่อย่างนั้นถ้าหลังจากนี้เกิดอะไรขึ้นกับฉัน อย่าสงสัยว่า ทําไมฉันถึงไม่เกรงใจคุณ

“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ” แก้วตารีบพยักหน้า

นรมนกระซิบบอกเลขบัตรประชาชน

แก้วตาให้คนด้านข้างหยิบมือถือตรวจสอบบนอินเทอร์เน็ต อย่างรวดเร็ว คิดไม่ถึงว่าจะตรวจพบข้อมูลของซลลื่นรมนคนนั้น จริงๆ นอกจากนี้ยังอยู่ในระบบของตำรวจ
เห็นแบบนี้ หัวใจของแก้วตาตกไปถึงตาตุ่ม

“ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณชลลี่ ฉันจะรีบให้คนไปตรวจหากระ เป้าเงินของคุณ

“ช่างมันเถอะ ในกระเป๋าเงินนอกจากบัตรประชาชนกับบัตรไม่ ก็ใบ ก็มีเงินสดอยู่ไม่มาก เพียงแต่สมัครบัตรใหม่ตอนนี้ค่อนข้าง ยุ่งยาก โชคดีที่ฉันมีมือถืออยู่ จะได้หลีกเลี่ยงการไม่สามารถ ทําการค้ากับเมืองใต้ดินได้อีก

นรมน โบกมือ ด้วยท่าทางรำคาญอย่างยิ่ง

เห็นนรมนพูดแบบนี้ แก้วตาก็ดีใจขึ้นมาทันที

“ได้ค่ะๆ คุณชลลี่อย่าได้ตำหนิเลย เดี๋ยวฉันจะให้พนักงานเอา ของว่างมาเสิร์ฟ เพื่อเป็นการแสดงคำขอโทษค่ะ”

“ซี ฉันไม่สนใจของพวกนั้นหรอก” ทันทีที่ประตูปิดลง นรมนพบว่าหลังของตนเองเปียกโชก

นโมนพูดจบก็กลับเข้าห้อง

ปรากฏว่าเธอยังรู้สึกประหม่า

รู้ความเก่งของกานต์มาตลอด แต่คิดไม่ถึงว่าลูกชายของ ตนเองจะเก่งเช่นนี้ ตอนนี้แก้วตาหาคนมาตรวจดูข้อมูลบัตร ประชาชน หัวใจของนรมนขึ้นมาอยู่ตรงลำคอและตรงลูกตา

ตอนนี้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เธอนอนนิ่งบนเตียง หอบเฮือกใหญ่
ในเวลา กานต์ป้อนข้อมูลเข้ามา

“หม่าน ผมตรวจเจอตำแหน่งของคุณยาเขตต์แล้วครับ ก็คือที่ นี้ ผมจะดูว่าสถานที่นี้อยู่ที่ไหน

บรมนดูภาพตำแหน่งของกานต์ และรับค้นหาบนอินเทอร์เน็ต ทันที พบว่าเป็นสถานที่ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมอิมพีเรียล ดู เหมือนจะเป็นโบสถ์

โบสถ์คือเมืองได้ดิน

หรือว่าตำแหน่งของกานต์มีความผิดพลาด?

“กานต์ นี่มันคือโบสถ์นะ และเป็นโบสถ์ทั่วไปที่สามารถมอง เห็นได้ มันจะเป็นไปได้หรือว่าเจตต์อยู่ที่นี่?

คำพูดของนรมนทําให้กานต์แปลกใจอยู่บ้าง

“แต่สัญญาณมันปรากฏตรงนี้ ถึงแม้สัญญาณจะอ่อนบ้างแรง

บ้าง แต่ผมมั่นใจมากจริงๆ นะ

กานต์ก็ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาตรงไหน

นรมนได้ยินลูกชายพูดแบบนี้ จึงรีบกล่าวว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะไปดู ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน?

“อยู่ในบ้านคุณอาป้องครับ”

กานต์กล่าวเสียงเบา “หม่า ผมต้องไปหากิจจากับกมลที่

ลานเขตทหารหรือเปล่า? หม่ามีไม่อยู่ ผมกลัวว่ากมลจะร้อน

ใจ”
นรมนอตนึกถึงคำพูด กมลพูดกับเธอไม่ได้

ทุกคนต่างคิดว่า มลรู้จักแค่กินดื่มเที่ยวเล่น แต่เป็นครั้งแรกที่ เธอค้นพบความฉลาดที่ไม่แสดงออกมาของกมล

ไม่เป็นไรจ้ะ กมลไม่เป็นไร มีกิจจาอยู่ด้วย ทุกอย่างโอเค ลูก อยู่ในบ้านยาป้องไปเถอะ รักษาการติดต่อกับแม่เอาไว้ทุกเมื่อ แต่หวังว่าพวกเราจะสามารถพาแดดกับคุณอาเจตต์กลับไปได้

“ได้แน่นอนครับ หม่ามี้

กานต์ปลอบโยนนรมน แต่จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาว่า “แม่ แล้ว!

“เป็นอะไรไป? ”

แต่สัญญาณของทางฝั่งกานต์ถูกตัดขาดไปอย่างกะทันหัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ