บทที่ 556 ฉันต้องการชีวิตของเธอ

นรมนมาถึงห้องผู้ป่วย กลับมองเห็นคุณหมอยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ในมือถือของเล่นอยู่ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

และของเล่น นคือของเล่นเด็กเล็ก

นรมนไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าคุณหมอคนนี้อาจจะมีเรื่องราว มากมาย แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาฟังเรื่องเหล่านั้น

“ฉันต้องการออกไปจากที่นี่

นโมนเอ่ยขึ้นมา

คุณหมอไม่หันมา เพียงแค่พูดเบาๆ : “คุณต้องรอให้ ร่างกายแข็งแรง ก่อนถึงจะออกไปได้

“ร่างกายของฉันฉันรู้ดี ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณ เพียงแต่ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป ฉันต้องออกไปจากที่นี่

นรมนรู้ว่า หากไม่มีการยินยอมจากคุณหมอ เธอก็ไม่สามารถ ออกไปจากโรงพยาบาลแห่งนี้ได้แน่นอน ถึงแม้โรงพยาบาลนี้จะ ดูเรียบง่าย และถึงแม้จะเงียบเหงาวังเวง แต่นรมนค้นพบอย่าง ระมัดระวัง ที่นี่เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิดทุกที่

ถ้าบอกว่าโรงพยาบาลแห่งนี้ไม่มีคนป่วยอะไรนั่น แล้วกล้อ งวงจรปิดมากมายมีไว้ทำอะไร? หรือจะบอกว่าที่นี่มีเรื่องอะไรที่ เธอไม่รู้อยู่?
ถ้าเป็นเมื่อก่อน นรมนอาจจะยังมีความคิดที่จะไปสืบเสาะ แต่ ตอนนี้เธอต้องการออกไปจากที่นี่อย่างรอไม่ไหวแล้ว เพื่อตามหา ที่อยู่ของบริศ และเจตต์

เมืองA ช่างน่าแปลกเสียจริง

คุณหมอค่อยๆ หันมา ดวงตามองตรงมาที่นรมน และกล่าว เบาๆ ว่า “คุณสามารถไปได้ แต่เด็กผู้หญิงต้องอยู่ที่นี่

“ไม่ได้”

“ไม่มีการต่อรอง ถ้ามีเด็กคนนั้นอยู่ มีความเป็นไปได้ว่าคุณจะ กลับมา แต่ถ้าเธอไปกับคุณ คุณก็คงไม่กลับมาอีก ฉันให้เวลา คุณสามวัน ถ้าภายในสามวันคุณไม่กลับมา ฉันจะฆ่าเด็กผู้หญิง คนนั้นซะ! ”

“คุณพูดอะไร? ทำไมคุณทำแบบนี้? ”

นรมน โมโหทันที

แต่คุณหมอกลับตอบอย่างไม่เร่งรีบ “ฉันเคยบอกแล้วไง ฉันไม่ได้เป็นคุณหมอที่ดีคนหนึ่งเหรอ ฉันสามารถช่วยชีวิตคนได้ และก็สามารถฆ่าคนได้ ถ้าไม่มีฉัน เด็กคนนั้นอาจจะตายไปนาน แล้ว ฉันช่วยชีวิตของเธอกลับมา ฉันก็สามารถเอาไปได้โดย ปริยาย ร่างกายของคุณสามารถอยู่ได้สามวัน ถ้าไม่กลับมาหลัง จากสามวัน คุณจะเหนื่อยล้าจนไม่อาจขยับได้ ถึงตอนนั้นจะเป็น หรือตายฉันไม่กล้ารับรอง ในเมื่อคุณไม่อยู่แล้ว งั้นเด็กผู้หญิงจะ มีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณจริงไหม? ”
นรมนกุมมือเข้าหากันแน่น เก็บความเดือดดาลไว้ในใจและ เอ่ยถามว่า: “คุณมองความเป็นความตายเป็นแบบนี้เหรอ?

“สำหรับคนอื่นฉันไม่รู้ แต่ฉันต้องการชีวิตของคุณ มีฉันอยู่ คุณไม่มีทางตาย”

“เพราะอะไร? ฉันไม่เคยทำธุรกิจร่วมกับคุณ และไม่ได้ติดหนี้ อะไรกับคุณ”

“คุณตกลงเงื่อนไขข้อหนึ่งกับฉันแล้วคุณลืมแล้วเหรอ? ก่อนที่ เงื่อนไขนั้นจะสําเร็จ ชีวิตของคุณเป็นของฉัน

นรมนจึงนึกถึงคำพูดที่เธอรับปากคุณหมอก่อนเข้าไปพบเด็กผู้ หญิง

เธอไม่รู้ว่าทำไมคุณหมอจึงต้องการเจอกานต์ให้ได้ เพียงแต่

รู้สึกว่าเงื่อนไขนี้น่าแปลกอยู่บ้างขึ้นมากะทันหัน ความแปลก

ประหลาด ทำให้เธออยากเปลี่ยนใจ

“ถ้าตอนนี้เธอคิดเปลี่ยนใจ ฉันจะฆ่าเด็กผู้หญิงคนนั้นทันที อย่างไรเสียชีวิตของเธอก็ไม่มีคุ้มค่าให้ฉันเก็บเอาไว้

คุณหมอพูดจบก็เดินออกไปข้างนอกทันที

“รอเดี่ยว! ”

นรมนเห็นเธอไม่มีท่าทางล้อเล่นแม้แต่นิดเดียว จึงอดหวาด

กลัวไม่ได้

เธอไม่อาจมองเห็นมายด์เกิดเรื่องขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ถึงแม้เด็กผู้หญิงคนนี้จะมีเรื่องที่เก็บไว้ในใจมากมาย เพียงแต่ที่สุด แล้วเธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อเธอได้

“ฉันตกลง สามวัน หลังจากสามวันฉันจะมาพาเธอกลับไป

“ไม่ หลังจากสามวันคุณต้องพาฉันไปพบคนคนนั้นถึงจะ สามารถพาเด็กผู้หญิงไปได้

นรมนไม่อยากตกลงจริงๆ แต่ตอนนี้ก็รู้ว่า เธอไม่ตกลงไม่ได้

ทำไมถึงได้ไปยั่วยุผู้หญิงแบบนี้นะ

นรมนรู้สึกขุ่นเคือง

เพียงแต่นึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้นของมายด์และตอนนี้ สามารถเห็นเธอปลอดภัย ก็นับว่าโล่งใจไปอย่างหนึ่ง

“ได้ ตอนนีช่วยเอาของของฉันมาคืนด้วย

“คุณไม่ต้องการของพวกนั้นหรอก เดี๋ยวฉันจะฉีดยาให้คุณ เข็มหนึ่ง คุณสามารถอยู่ได้สามวัน โดยไม่เป็นอะไร

คุณหมอพูดจบก็เดินออกไป

นรมนไม่รู้ว่าคุณหมอจะฉีดอะไรให้แก่ตนเอง เพียงแต่ร่างกาย ของตนเองเสียหายจนเป็นแบบนี้ ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ได้ ตราบ ใดที่สามารถให้เวลาเธอไปตามหาบุริศร์กับเจตต์ได้เพียงพอ

คิดถึงตรงนี้ เธอกลับสงบลงแทน

เมื่อคนเราต้องเผชิญหน้ากับความตายจริงๆ กลับไม่ได้นำ กลัวขนาดนั้น เพียงแต่เธอมีหลายอย่างที่ทิ้งไม่ลง
เธอทิ้งลูกไม่ลง ทิ้งบุริศร์ไม่ลง ทิ้งเพื่อนสนิทเหล่านั้นไม่ลง และยิ่งทิ้งพ่อแม่ของตนเองไม่ลง

วันนี้เธอสามารถซื้อเวลาได้มากขึ้นเพื่อตามหาคนที่สำคัญ ที่สุดในชีวิตของตนเอง

บรมนมองท้องฟ้าด้านนอก พบว่ามีเมฆมาก เหมือนกำลังจะมี

ฝนตกหนัก

ประตูห้องของเธอถูกคนเปิดออก

นโมนไม่ได้หันไป คิดว่าเป็นคุณหมอที่เข้ามา กลับพบว่าเป็น ร่างเล็กๆ ที่ตอนนี้อยู่ตรงหน้าเธอ

เธอเหลือบมอง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นนาย

นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม : “ว่าไง? ”

“คุณต้องการไปจากที่นี่เหรอ?

มายด์เขียนลงไปบนกระดาษ

ราวกับนรมนมองเห็นความสิ้นหวังในแววตาของมายด์

เธอตอบด้วยความสงสาร: “ฉันไปแค่เพียงชั่วคราวสามวัน หลังจากสามวันฉันจะมารับเธอไป เธอวางใจได้ ฉันจะต้องมารับ เธอกลับไปเมืองชลธี เพื่อไปเจอเรนนี่”

ดวงตาของมาย เป็นประกายเล็กน้อย จากนั้นจึงเขียนต่อ “คุณจะไปโรงแรมอิมพีเรียลเหรอ?
“คุณช่วยฉันเรื่องหนึ่ง แล้วฉันจะบอกว่าเจตต์กับบริศร์อยู่ ที่ไหน”

คำพูดของมายด์ทำให้คิ้วของนรมนขมวดเล็กน้อย

“เธอมีความแค้นกับโรงแรมอิมพีเรียล? ”

เธอมองเห็นความเกลียดชังจากในแววตาของมายด์

มายด์ก็ไม่ได้ปิดบัง เธอเขียนตอบว่า “มีความแค้น อาฆาต อย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันต้องการให้แก้วตาได้ลิ้มรสความตาย บ้าง

ดวงตาของเธอฉายความเดือดดาลและความแค้นขึ้นมาแบบ

หนึ่ง

ตอนนี้นรมนสามารถมั่นใจได้แล้วว่า มายด์ถูกแก้วตาทิ้งลง

แม่น้ำ

แต่มาย กับแก้วตา ความแค้นอะไรกัน?

นรมนเอ่ยถาม : “ระหว่างเธอกับแก้วตามีความแค้นอะไรกัน

เหรอ? ”

มายด์ส่ายหัว และเขียนตอบ: “ไม่มีเหตุผล เธอต้องการให้

ฉันตาย”

นโมนไม่สามารถเข้าใจได้

บนโลกใบนี้ไม่มีความรักอย่างไม่มีเหตุผล และไม่มีความ เกลียดชังอย่างไม่มีเหตุผล มีความเป็นไปได้สูงว่ามายด์ไปขัดผลประโยชน์บางอย่างของแก้วตา จึงได้ถูกปฏิบัติเช่นนี้ แต่มันจะ เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของแก้วตากับบริศร์หรือเปล่า?

บรมนยังไม่ได้ถาม มายด์ก็หันตัวจากไป

เธอทิ้งประโยคหนึ่งไว้ให้นรมน

“ฉันจะรอคุณกลับมารับไปเมืองชลธี

นั่นคือความปรารถนาของเด็กคนหนึ่ง และเป็นคำอ้อนวอน ของพี่สาวคนหนึ่ง

นรมนก๋ากระดาษแผ่นนั้นแน่น

เมื่อคุณหมอเข้ามา อารมณ์ของนรมนก็กลับมาเป็นปกติ เรียบร้อย เธอแค่เพียงมองออกไปที่ท้องฟ้าด้านนอก ไม่รู้ว่า ตนเองจะมีชีวิตได้นานแค่ไหน

นับวันร่างกายยิ่งแย่ลง เพียงสิ่งเดียวที่เธออยากท่าในชีวิตที่ เหลืออยู่ก็คือการได้ออกไปเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันสี่คนสัก ครั้ง

นี่คือความหวังของลูกๆ และเป็นความใฝ่ฝันของเขา

คุณหมอไม่ได้พูดอะไร ตอนฉีดยาให้นรมน เธอสงบมาก และ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

“คุณไม่กลัวตายเหรอ?

“กลัว เพียงแต่บนโลกใบนี้มีสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย”

นรมนหันไปมองคุณหมอ
คุณหมอขมวดคิ้ว ถามว่า “คืออะไรเหรอ? ”

“จิตใจของคน

พูดคำนี้ออกไป คุณหมอนิ่งเงียบทันที

บรมนก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เก็บของตนเองเรียบร้อย หันด้ว เดินออกไปจากโรงพยาบาล

บนถนนด้านนอกไม่มีผู้คน มีเพียงคนไม่กี่คนเมื่อเห็นนรมน ออกมาจากโรงพยาบาล สีหน้าแปลกใจมาก เหมือนพวกเขาเห็น ปีศาจ

เผชิญหน้ากับแววตาแบบนี้ นรมนไม่ใส่ใจ เดินตรงไปที่ โรงแรมอิมพีเรียล

บริเวณประตูโรงแรมอิมพีเรียลมีรถจอดอยู่มากมาย ต่างเป็น

รถมียี่ห้อ หรูหรา มีแม้กระทั่งรุ่นลิมิเต็ด

รถเหล่านี้จอดตรงหน้าประตูโรงแรมอิมพีเรียล ทำให้นรมน ประหลาดใจอย่างยิ่ง เรื่องที่กานต์ตรวจสอบมาปรากฏขึ้นในหัว ของเธออีกครั้ง

สถานที่ทุรกันดารเช่นนี้ ทำไมถึงมีแขกผู้มีเกียรติเยอะแบบ

นรมนรู้สึกสงสัย เดินเข้าไปในโรงแรมอิมพีเรียลทันที

เนื่องจากเธอแต่งตัวหรูหรา พนักงานเฝ้าประตูจึงพานรมน เข้าไปด้านในด้วยความเคารพอย่างยิ่ง
เมื่อผู้จัดการแผนกต้อนรับเห็นนรมนจึงรีบเข้ามาต้อนรับ สวัสดีค่ะ คนสวย มาคนเดียวเหรอคะ? ”

“ค่ะ”

บรมนสังเกตผู้หญิงตรงหน้า เธอมีหน้าตาสะสวยมาก แต่ สายตากลับมีเล่ห์เหลี่ยม และแววตา การพินิจพิจารณา

ลึกๆ แล้วเธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ เพียงแต่ไม่แสดงออกมา

“ฉันคือผู้จัดการแผนกต้อนรับของที่นี่ ฉันชื่อว่าแก้วตา คน สวยมีชื่อว่าอะไรคะ? ต้องการเข้าพักหรือเปล่า? ตอนนี้พวกเรา เหลือห้องเพรสซิเดนท์สวีทเพียงสองห้อง คนสวยต้องการจอง ไหมคะ? ถ้าต้องการ ตอนนี้ต้องรีบหน่อย เพราะเป็นไปได้ว่าอีก สักครู่จะไม่เหลือห้องสองห้องนี้แล้วค่ะ”

คำพูดของแก้วตาทำให้นรมนขมวดคิ้วเบาๆ เธอคือแก้วตา?

เธอมีความสัมพันธ์กับเจตต์? แถมเธอเกือบจะฆ่ามายด์ไปแล้ว?

นรมนสังเกตอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่ง อยากถามจริงๆ ว่า ทำไมที่นี่ถึงมีแขกเยอะจัง มีกิจกรรมอะไรสำคัญหรือเปล่า? เพียงแต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ถามออกไป

ภายใต้สถานการณ์ที่ระมัดระวัง นรมนจึงไม่ใช้ชื่อจริงของ ตนเอง เธอตอบกลับไปเสียงเบาว่า “ฉันชื่อชลลี่ ขอห้อง ให้ฉันห้องหนึ่ง เอาห้องที่อากาศค่อนข้างปลอด

“ได้เลยค่ะ เชิญคุณชลลี่ทางนี้”

แก้วตาพานรมนเดินไปที่ลิฟต์

เธอดูแลด้วยตนเองทุกขั้นตอน พานรมนไปส่งที่ห้องเพรสซิ เตนท์สวีท

นรมนเห็นการตกแต่งของที่นี่ช่างหรูหราอย่างยิ่ง ถึงแม้จะเป็น เมืองชลธีก็มีโรงแรมแบบนี้เพียงไม่กี่แห่ง

แท้จริงแล้วมีเรื่องราวอะไรแขกผู้มีเกียรติจึงได้หลั่งไหลมาที่

นรมนไม่รู้ เธอเปลี่ยนชุด ตัดสินใจเดินออกไป เพื่อสืบหา ข้อมูล

แก้วตามองเห็นนรมนลงมา ก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม : “คุณชลลี่ คืนนี้คุณก็เข้าร่วมเมืองใต้ดินเหรอคะ?”

เมืองใต้ดิน?

นรมนซะงักไปเล็กน้อย เพียงแต่เธอกลับพยักหน้าอย่างเงียบๆ แก้วตาก็ดีใจขึ้นมาทันที

“คือว่าแบบนี้ค่ะ คุณชลลี่ การไปเมืองใต้ดินต้องมีบัตรผ่าน ทาง ซึ่งบัตรผ่านทางนี้แพงมาก ฉันรู้ว่าคนอย่างคุณชลล์มาที่นี่ แน่นอนว่าไม่ได้ขาดตกบกพร่องเรื่องเงิน แต่สามารถใช้จ่ายได้ อย่างสบายๆ ใช่ไหมคะ? ตัวฉันเอง อยู่ที่นี่มานานหลายปี ถ้าคุณชลลี่เชื่อใจฉัน ฉันจะไปทำบัตรผ่านทางให้คุณซลลี่ รับรองว่า ถูกมากกว่าคุณไปทําเอง แต่คุณชลลี่ คุณก็รู้ดี ฉันต้องการค่า บริการ ใน มด้วย คุณวางใจได้ แน่นอนว่าจะไม่ไปแพงกว่าการที่ คุณไปซื้อบัตรผ่านเมืองใต้ดินด้วยตนเอง นอกจากนี้คุณก็รู้ว่า ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับบัตรผ่านทางเพื่อเข้าสู่เมืองใต้ดิน บัตร ผ่านทางของพวกเราที่นี่เข้มงวดมาก

ได้ฟังแก้วตาพูดแบบนี้ นรมนตะลึงไปสักพัก

บัตรผ่านทาง?

เมืองใต้ดิน?

หรือว่านี่คือความเร้นลับในความทุรกันดารของที่นี่?

ในขณะที่นรมนกำลังคิดจะพูดอะไรสักอย่าง จู่ๆ ก็มีคนคนหนึ่ง เดินเข้ามาจากด้านนอก เมื่อเธอมองไปที่คนคนนั้น ก็ชะงักงันไป ทั้งตัว จากนั้นจึงรีบหันตัวกลับไปทันที

คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ