บทที่ 534 พวกคุณหลับกันหมดหรือยัง?
พวกคุณหลับกันหมดหรือยัง?
“เจตต์ นี่คุณกล้า!
บรมนไม่สามารถแสร้งทําเป็นสงบได้อีกต่อไป
“ลองดูได้นะว่าผมกล้าหรือเปล่า”
เจตต์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ทว่าดวงตากลับทอประกาย จริงจัง
เมื่อนึกถึงที่เจตต์เกือบจะจูบเธอข้างนอกนั้น นรมนก็กลัว
เมื่อเห็นว่านรมนประพฤติตัวดี เจตต์จึงหันไปพูดกับโพนี่ “นิ่ง ทำไม? รีบให้น้ำเกลือเธอเดี๋ยวนี้ คุณจะรอให้เธอวิ่งออกไปอีก หรือ แล้วล้มบนถนนค่อยเข้าไปช่วย?”
น้ำเสียงของเจต ไม่ค่อยดีนัก แต่โพนี่ก็ไม่ได้สนใจ เขาก็เป็น คนแบบนี้ ปฏิบัติกับใครก็แบบนี้ คงจะยกเว้นเพียง
นรมนเท่านั้นที่ถูกปฏิบัติดีกว่าคนอื่น
โพนี่ถอนหายใจ ก่อนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “คุณนายบุริศร์ ช่วย ร่วมมือกันหน่อยได้ไหม?”
“ไม่ใช่นะโพนี่ ฉันมีเรื่องต้องทำจริงๆ กิจจาส่งตำแหน่งที่อยู่ มาให้ฉัน ฉันต้องไปช่วยพวกเขา ”
“คุณช่วยตัวเองให้รอดก่อน
เจตพูดขึ้นมาโดยตรง นรมนไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรดี ก่อนที่นรมนจะทันได้ทำอะไร เจตต์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือของ เธอไป ก่อนจะเปิด WeChat ของเธอขึ้นมา
“เจตต์ โทรศัพท์มือถือเป็นของส่วนตัว คุณช่วยให้ความ เคารพฉันหน่อยได้ไหม
นรมนไม่รู้จะทำอย่างไรกับเจตต์แล้วจริงๆ ชายคนนี้ถ้าได้พาลขึ้นมาแล้วไม่มีใครที่จะหยุดเขาได้
แต่เจตต์กลับพูดขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ “ส่วนตัว? ต้องการต่อ หน้าผม? เฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ว่าคุณอยากไปช่วยกิจจากับเมล ที่อยู่ผมรับรู้แล้ว ผมจะไป คุณนะ ถ้ายังให้น้ำเกลือไม่เสร็จแล้วจะ ออกไปจากบ้านรัตติกรวรกุล ลองดูสิว่าผมจะกล้าจูบคุณต่อหน้า คนอื่นหรือเปล่า ”
“คุณมันคนพาล!”
หลังจากถูกเจตคุกคามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดนรมนก็เริ่มมี
อารมณ์โมโห
แต่เจตต์ไม่สน “ผมเป็นคนพาลผมภูมิใจไหม? ภาคภูมิใจใน
ตัวเองไหม?”
“คุณ!”
นรมน โกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่เจตต์กลับยักไหล่เดินออกจากห้องไป
โพนยิ้มพลางพูด “เธอเป็นแบบนี้ มีเพียงแค่คนพาลอย่างเต ที่จะสามารถรักษาเธอได้
“กระทั่งเธอก็ยังเอะอะไปตามเขาด้วย? เธอก็รู้ว่าฉันกับเจต
“ฉันรู้ แต่แค่บางครั้งเขาก็สุดยอดจริงๆนะ เช่นตอนนี้ไม่ใช่เห รอ?”
คำพูดของโพนทำให้นรมนเงียบลง เธอไม่ต้องการเป็นหนี้เจตต์ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นหนี้มาก ขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ความรู้สึกของคนจะจ่ายคืนทีหลังอย่างไรไหว เมื่อนรมนถูกบังคับให้รักษาตัวเอง กมลที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็
กําลังแสดงฉากที่ยอดเยี่ยมอยู่
กิจจาและกมลถูกขังอยู่ในห้องเดียวกัน ข้างนอกมีบอดี้การ์ด ร่างกำยำาเฝ้าอยู่ แถมโทรศัพท์ของพวกเขายังถูกเก็บไปด้วย
กมลนั่งอยู่บนเตียง พูดอย่างกลัดกลุ้ม “พี่กิจจา เมื่อไหร่พวก เราจะได้เจอหม่า? คนพวกนั้นบอกไม่ใช่เหรอว่าคุณลุงเป็นคน บอกว่าให้พวกเขามารับเราไปเจอหม่า? บอกว่าหม่ามีจะเลี้ยง สเต็กพวกเรา? ตอนนี้บ่ายโมงแล้วนะ ทำไมพวกเราต้องมาอยู่ที่ นี้ละ?”
กิจจารู้สึกใจคอเหี่ยวแห้ง
กมลเป็นนักกิน เธอยังคงคิดถึงการกินสเต็กอยู่จนถึงตอนนี้
“กมล พวกเราถูกกักบริเวณ
กมลจำเป็นต้องบอกเรื่องเลวร้ายนี้
“กักบริเวณคืออะไร? เหมือนตอนนี้ที่ยังพวกเราไว้ไม่ให้ออก ไปกินสเต็กกับหม่ามีเหรอคะ?”
กมลเบะปาก เห็นได้ชัดว่าไม่มีความสุขเพราะไม่ได้กิน กิจจาถอนหายใจ “พวกเราไม่พูดถึงสเต็กกันดีไหม?”
“แต่หนูหิวมากนี่!”
กมลลูบท้องด้วยท่าทางน้อยใจมาก
กิจจามองท่าทางของเธอ รู้ว่ากมลหลังจากผ่าตัดเสร็จเธอกิน เยอะมาตลอด เมื่อก่อนเขาไม่รู้ว่าทำไม ต่อมาค่อยรู้ว่าร่างกาย ขาดอะไรบางอย่างมาเป็นเวลานาน ตอนนี้จึงมีปฏิกิริยาแบบนี้
ในขณะที่กมลเป็นทุกข์อยู่ กิจจากหยิบช็อกแลตบาร์หนึ่งออก มาจากกระเป๋า
“เอ้า เอานี่ไปกินก่อน”
“แต่หนูอยากกินสเต็ก
กมลรับช็อคโกแลต แต่ก็ยังพูดด้วยความน้อยใจ
กิจจาพูดเสียงเบา “พี่ส่งที่อยู่ให้หม่ามีแล้ว คาดว่าน่าจะหา พวกเราเจอนะ หม่ามาถึงเมื่อไหร่พวกเราค่อยไปกินสเต็กกันนะ?
กมลกัดปากล่าง “พี่ส่งข้อความหาหม่าไปหลายชั่วโมงแล้ว
นี่ ถ้าจะมาหม่ามีก็ต้องมานานแล้ว พี่กิจจา หรือว่าจะเกิดเรื่อง อะไรกับหม่า ทำไมคุณลุงถึงเอาพวกเรามาขังไว้ที่นี่ เนื่องจากปัญหาของกมล แววดากิจจามีความเจ็บปวดเล็ก
น้อย
ใช่ ทำไมพ่อถึงหลอกพวกเขามาที่นี่?
กิจจาไม่อยากจะคิดถึงครินท์ในเรื่องไม่ดี แม้ว่าตนท์จะเคย ทุบตีเขา เขาก็รู้ว่าทำเพื่อเขา แต่ทำไมตอนนี้ถึงนำพวกเขามา กักบริเวณ?
และกมลพูดถูก ถ้าหม่ามมาที่นี่ได้เธอคงจะมานานแล้ว จะเจอ เรื่องอะไรหรือเปล่านะ?
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ กิจจารู้สึกร้อนใจและกังวลเล็กน้อย
ตอนนี้ไม่รู้ว่ากานต์อยู่ที่ไหน คุณลุงคงออกไปหาแล้ว ถ้าหาก ตอนนี้หม่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก กานต์และกมลจะเสียใจมาก แค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่มีทางรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหม่าม ด้วย
กิจจานั่งคิดสักพัก ก่อนพูด “กมล เดี๋ยวเธอทําเป็นแกล้งปวด ท้อง ให้คนข้างนอกเข้ามา พี่คิดแผนการจัดการพวกเขาแล้ว พวกเราหาโอกาสวิ่งออกไปหาหม่ามีดีไหม?”
“ทำไมหนูต้องแกล้งปวดท้อง? หนูไม่ได้ปวดนี้”
เมลถามอย่างไร้เดียงสาขณะกินช็อกโกแลต
กิจจาอธิบายอย่างอดทน “มันเป็นกลยุทธ์ เธอแค่แกล้งทำเป็น ปวดท้อง ร้องด้วยความเจ็บปวด สักพักพวกเขาจะเข้ามา เข้าใจ ไหม?”
“แต่คุณครูบอกว่าเด็กที่โกหกไม่ได้”
คําพูดของกมลทําให้กิจจาหมดคำพูด
“นี่ไม่ใช่การโกหก นี่คือแผนการ เพื่อที่เราจะได้ออกไป
“โกหกชัดๆ หนูรู้ดี! พี่ให้หนูแกล้งปวดท้อง จะไม่เรียกโกหก ได้ยังไง? เป็นคนดีต้องมีหลักการให้ยึดถือ พี่กิจจา คุณครูเคย พูดแล้ว ทุกคนต้องซื่อสัตย์ ”
ในตอนนี้ กิจจามาเสียใจภายหลังที่ให้กมลไปโรงเรียน
อนุบาล ทำไมถึงเชื่อฟังคุณครูขนาดนี้กันนะ?
“กมล ยังอยากกินสเต็กอยู่ไหม
“อยาก”
กมลยังคงยืนกราน
กิจจาถอนหายใจ “ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องโกหก เธอพูดว่าเธอหิว แล้ว เธออยากกินอะไรอย่างนี้โอเคไหม?”
“ได้สิ! หนูหิวจริงๆ!”
กมลลูบท้องที่แบนราบของตัวเอง ก่อนเบะปากอีกครั้ง กิจจา เมื่อเห็นว่าวิธีนี้ได้ผล อดไม่ได้ที่จะพูด “เก่งมาก ตอนนี้เธอตะโกนว่าหิวแล้ว มีอะไรให้กินไหม
“แต่ถ้าหากคนข้างนอกเข้ามาทีละจะทำยังไง? พวกเขามาก”
กมลพูดอย่างขี้ขลาด
กิจจาพูดไม่ออกอีกครั้ง
“พวกเขาไม่กล้าตีเธอ
“ทําไมละ? พวกเขาจับเรายังไว้ และยังไม่ให้เรากินอะไรอีก ทำไมพี่รู้ว่าพวกเขาจะไม่มีหนู
คำพูดของกมลทําให้กิจจารู้สึกหดหูอีกครั้ง
“พวกเขาจับพวกเราขังไว้ที่นี่แน่นอนว่ามีจุดประสงค์ ถ้าไม่ บรรลุจุดประสงค์ พวกเขาจะไม่ทําอะไรเรา ยิ่งไปกว่านั้นคือพ่อ ของพี่เองที่ให้พวกเขาคอยจับตาดูพวกเรา พวกเขาไม่มีเราแน่ เธอรู้นี่ พี่เป็นลูกของพ่อ เธอเป็นหลานของพ่อพี่ ถ้าพวกเขา ทำร้ายเธอกับพี่ พ่อฉันจะปล่อยพวกเขาไว้ไหม?”
หลังจากได้ยินคำอธิบายของกิจจา ในที่สุดกมลก็วางใจ
“ตอนนี้ทําได้หรือยัง?”
“กมล เธอยังอยากเจอหม่ามีอยู่ไหม? ยังอยากกินสเต็กอยู่
ไหม?”
กิจจาตะโกนออกมา ทำให้กมลรู้สึกว่าถึงทางตัน กลับไม่ได้
แล้ว
ครั้ง กมลตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
“อยาก!”
“ถ้าอย่างนั้นไปบอกพวกเขาว่าหิว!”
กิจจาฉวยโอกาสตีเหล็กที่กำลังร้อน กมลรีบเปิดปากตะโกนทันที
“เปิดประตู หนูหิว หนูอยากกินสเต็ก! เปิดประตูให้หนูออกไป หิวจะตายอยู่แล้ว หิวจนปวดท้องแล้ว! ฮือ ปวดจะตายแล้ว” กมลร้องตะโกนพลางกุมท้อง
กิจจาตกตะลึง
“กมล เธอพูดไม่ใช่เหรอว่าเป็นคนต้องซื่อสัตย์ ห้ามโกหก? พูดไม่ใช่เหรอว่าไม่ได้ปวดท้องแล้ว”
หลังจากได้ยินค่า กมลก็มองบน ให้กิจจา
“นี่คือกลยุทธ์! ไม่ได้เรียกโกหก เข้าใจไหม?”
อารมณ์ของกิจจาสับสนอลหม่านทันที
ใครกันเมื่อกี้ที่คุยโวโอ้อวด พูดอย่างน่าเชื่อถือว่าเป็นคนต้อง
ซื่อสัตย์?
แถมยังไม่เข้าใจอะไรที่เรียกว่ากลยุทธ์ ไม่อยากจะจะคุย
ปรึกษาเรื่องแผนการกับเขา?
เด็กคนนี้เล่นเขาเสียแล้ว!
กมลที่เห็นกิจจามองตัวเองมาอย่างคนโง่งม อดไม่ได้ที่จะเตะ เขา ก่อนพูด “พรีบไปเตรียมตัวสิ ถ้าหากพวกเขาเข้ามาแบบโหด ร้ายมาก จะทํายังไง? ปกป้องหนูได้เหรอ?”
กิจจาอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าพลางยิ้มอย่างขมขื่น
กมลคนนี้ นี่ช่างมีจิตใจเสียจริง
“เก่งมาก แสดงต่อไป พี่เตรียมพร้อมแล้ว”
กิจจานตัวกลับไปหยิบสิ่งของที่มีประโยชน์และซ่อนไว้ใน แขนเสื้อของเขาเพื่อป้องกันการโจมตีอย่างกะทันหัน
พวกเขาสองคนเตรียมตัวมานาน ตะโกนอยู่นาน แต่ไม่มี ความเคลื่อนไหวใดด้านนอก
เสียงของกมลแหบลง ในที่สุดก็ก้าวขาไปเตะประตู
เปิดประตู! หลับกันหมดแล้วหรือไง? อยากกินสเต็ก! ปล่อย พวกเราออกไป! จะบอกอะไรให้นะ พวกแกกำลังทำร้ายเด็ก ฉัน สามารถเรียกตำรวจมาจับได้นะ! แถมพี่กิจจาก็พูดไว้แล้ว พวก แกเป็นลูกน้องของคุณลุง ถ้าปล่อยให้เราสองคนหิวตาย คุณลุง ไม่ปล่อยพวกแกไปแน่
กิจจาได้ยินกมลพูดแบบนี้ มองท่าทางหยาบคายของเธออีก ครั้งด้วยความแปลกใจ
เขาคิดมาตลอดว่ากมลเป็นเด็กนิสัยดี มากสุดที่คิดก็คือเป็น นักซิม ปกติไม่เคยเห็นเธอใช้อารมณ์แบบนี้ ไม่คิดว่ากผลจะมี นิสัยเผ็ดร้อยอยู่หน่อยๆ
ความรู้สึกอยากกินและหิว ทำให้เธอไม่สนใจอะไร
กิจจารู้สึกประหลาดใจ
การกระทำของกมลไม่ได้ดึงดูดความสนใจใดจากข้างนอก เลย เธอนั่งลงบนพื้นด้วยความท้อแท้ “ทำยังไง? หนูจะหัวตาย จริงๆแล้วนะ เมื่อตะกี้ก็ตะโกนทำให้เสียพลังงานไปอีก หลังจาก ช็อกโกแลตบาร์นั้นระเหยไปหมดแล้ว
เมื่อมองไปที่ท่าทางเศร้าๆ ของเธอ กิจจาอดไม่ได้ที่จะรู้สึก ทุกข์ใจเล็กน้อย
“ลุกขึ้นก่อน บนพื้นมันเย็น อย่าไปนั่ง ให้พี่หาวิธี วางใจ เถอะนะ พี่ทำให้เธอได้กินอะไรอร่อยๆแน่นอน” กมลเดิมที่เป็นเจ้าหญิงตัวน้อย ตั้งแต่เด็กก็อยู่แต่ในโรง
พยาบาลไม่ได้ติดต่อกับโลกภายนอก กิจจารู้สึกว่าเขาไม่ควร
บังคับให้กมลต้องมาร่วมแผนการกับเขาด้วยเลยจริงๆ
หลังจากบอกว่าเขาจะปกป้องกมล เขาก็รับปากกับกานต์ว่าจะ ดูแลกมล ตอนนี้เมื่อกมลมีท่าทีหิวแบบนี้ กิจจารู้สึกว่าเขาล้ม เหลว
“พี่กิจจา หนูหิวมาก”
กมลกำลังจะร้องไห้น้ำตาเม็ดใสที่ราวกับคริสตัลกลิ้งใน ดวงตา มองก็ยิ่งทำให้ใจของกิจจาเจ็บปวด
“รอตรงนี้แหละ พี่จะไปหาอะไรมาให้กิน
กิจจายืนขึ้นหลังจากพูดจบ
ทันใดประตูห้องก็ถูกเปิดออก ฉับพลันดวงตาของกมลก็มี แสงประกาย ทั้งร่างกระโดดขึ้นมาจากพื้นทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
