บทที่ 493 เรากันนะ

บริศร์กระแอมไอออกมา จากนั้นก็จับนิ้วที่กำลังอยู่ของกมลลง

“ยัยเด็ก ผู้หญิงไม่ควรต้องตรงนั้นของผู้ชายนะ

“ก็เขาฉี่รดกางเกง หนูเลยบอกเขา แต่เขาก็เอาแต่บอกว่าไม่ ได้ หนูก็เลยบอกให้เขาถอดกางเกงให้เพื่อนๆดู แต่เขาก็ไม่ ยอม แถมยังด่าหนูว่าอันธพาลด้วย หนูกับเพื่อนๆเลยไม่สนใจ เขา”

กมลยังคงเถียงคำไม่ตกฟาก ด้านนรมนก็เริ่มรู้สึกหน้าร้อนขึ้น

มา

ลูกรักของพวกเธออยากดูนกน้อยของอีกฝ่าย ไม่แปลกใจ เลย อีกฝ่ายจะไม่พอใจ

นี่คือลูกสาวของพวกเธอจริงๆเหรอ?

เมื่อก่อนทำไมไม่เคยรู้เลยว่าเด็กคนนี้จะมีพรสวรรค์ถึงขนาด เรียนรู้อะไรแบบนี้ได้ด้วยตัวเอง?

นรมนรู้สึกเสียหน้า

ถ้ารู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ เธอยอมรออยู่ข้างนอกยังจะดีกว่า

ด้านบริศ เองก็ตกใจ

มีแต่กานต์เท่านั้นที่ยังนิ่งอยู่ ถึงยังไงตอนเกิดเรื่องเขาก็อยู่ใน เหตุการณ์ด้วย แม้ว่ากผลจะทำมากเกินไป แต่เขาจะปกป้องน้องสาวไม่ได้เหรอ?

แค่น้องสาวเขาขายตามองก็ถือเป็นเกียรติของทองเอกแล้ว

ด้วย

เมื่อทองเอกได้ยินที่กมลพูดมา ก็ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม

“หม่ามี เธอเป็นอันธพาล เธอจะดูนกน้อยของผมให้ได้ ผมก็ เลยกระชากกระโปรงเธอคืน เพื่อความยุติธรรมไง!

ทองเอกอาจจะไม่รู้ว่าความยุติธรรมคืออะไร แต่ในโลกของ เด็กๆ คงคิดแค่ง่ายๆว่าถ้าเธอกระชากกางเกงฉันก่อน ฉันก็จะ กระชากกระโปรงเธอคืน

ครูจิมมี่เริ่มเข้าใจ

เธอมองแม่ทองเอกกับพวกรรมนอย่างเงอะงะ จากนั้นก็ถ มอีกๆอักๆขึ้นมาว่า “เอ่อ ผู้ปกครองทั้งสองฝ่าย คิดว่าควร จัดการเรื่องนี้ยังไงดีคะ?”

นรมนอับอายสุดขีด

จัดการยังไงงั้นเหรอ?

ตอนนี้เธอแทบอยากเอากมลไปซ่อนเอาไว้ แล้วรีบออกไป

จากที่นี่

น่าขายหน้าสุดๆ

เธอเพิ่งเคยพบเคยเจอเด็กผู้หญิงขอดูนกน้อยของเด็กผู้ชาย แบบนี้เป็นครั้งแรก
บุรีศร์ยังใจเย็นอยู่ เขาพูดเสียงต่ำออกมาว่า “ครูจิมมี่จัดการ เลยครับ

คำพูดของเขาทําให้ครูจิมมี่หนักใจ

ให้เธอจัดการ?

แล้วเธอต้องจัดการยังไง?

นี่มันผู้มีอิทธิพลในเมืองชลธีเลยนะ ถ้าจัดการได้ไม่ถูกใจการ ทำงานของเธอคงไม่ได้รับการอนุมัติแน่

แต่เมื่อเธอเห็นดวงตาของกมลและกานต์ ก็ชะงักไปทันที เด็กๆกำลังอยู่ในวัยที่บริสุทธิ์ ถ้าคุณครูไม่แก้ไขให้ถูกต้อง บทเรียนชีวิตของพวกเขาต่อจากนี้จะเป็นยังไง?

คิดถึงตรงนี้ ครูจิมมี่ก็กระแอมไอออกมาแล้วกล่าวว่า “กมล หนูจะดูของทองเอกไปทำไม ในเมื่อเขาไม่ยินยอม และการที่หนู ยุยงให้เพื่อนๆมองข้ามและผลักไสทองเอก มันไม่ถูกต้องนะ หนูต้องขอโทษทองเอกเขานะลูก”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา แผ่นหลังของครูจิมมี่ก็เปียกชื้นไป ด้วยเหงื่อ

กมลไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นถึงลูกสาวของบุริศร์เลยนะ!

ถ้าเกิดบริศ ไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ เธอก็จะไม่ถูกไล่ออก เลยเหรอ?

กมลขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับกำลังคาดไม่ถึงว่าคุณครูจะให้ตัวเองขอโทษ เธอจึงหันไปมองบุรีตร์และนรมน

“แด๊ดดี้ หม่ามี้!”

“ถ้าผิดก็แค่ยอมรับผิด ลูกสาวของแดด ต้องรู้จักแยกแยะ ปกติบริศ ตามใจกมลเป็นอย่างมาก แทบจะเก็บเดือนเก็บ ตะวันมาประเคนให้ แต่ตอนนี้เขารู้ดี ว่าตัวเองไม่ควรสอดมือ เข้าไปยุ่ง ที่ครูจิมมีทำมันก็ถูกแล้ว

กมลหันไปมองนรมน

นรมนจึงพูดออกมาว่า “หม่ามีก็คิดเหมือนแดด ถึงหนูจะ เป็นลูก แต่ในโรงเรียนหนูก็คือตัวของหนูเอง หนูต้องมีความรับ ผิดชอบกับทุกสิ่งที่ได้กระทำลงไป

เมื่อเห็นพ่อแม่ไม่เข้าข้างตัวเอง กมลก็ทำปากจู๋ สุดท้ายก็ ต้องเดินเข้าไปหาทองเอก แล้วพูดออกมาว่า “ขอโทษ ฉันผิด เอง ฉันไม่สมควรบอกให้เพื่อนๆไม่สนใจนายและปล่อยให้นาย เล่นคนเดียว ขอโทษมากๆที่ฉันทำไม่ดี!

กมลพูดขอโทษออกมาอย่างจริงจัง

ทองเอกคิดไม่ถึงว่ากมลจะยอมขอโทษ

วันนกมลมาโรงเรียนเป็นวันแรก เพราะเธอหน้าตาเหมือนเจ้า หญิงตัวน้อยๆ เลยดึงดูดความสนใจจากทุกๆคน และเธอก็ สูงส่งเหมือนเจ้าหญิงจริงๆ

ทองเอกอยากพูดคุยกับเธอ แต่ก็ถูกกมลรังเกียจเพียงเพราะว่ากางเกงของเขาเปียกน้ำตอนไปเข้าห้องน้ำ ทั้งยังจะให้เขา พิสูจน์ตัวเองว่าไม่ได้เรดกางเกงด้วยการถอดกางเกงเพื่อโชว์นก น้อยของเขา

เขาคิดว่ากมลเป็นคนเอาแต่ใจ จึงเริ่มไม่ชอบ แต่ตอนนี้กลับ นึกไม่ถึงเลยว่ากมลจะยอมขอโทษตัวเอง

ทองเอกนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

เมื่อครูจิมมี่เห็นแบบนี้ ก็รีบพูดยิ้มๆขึ้นมาว่า “ทองเอก กมล ขอโทษหนูแล้ว หนูต้องตอบเพื่อนว่าอะไรครับ?”

“ไม่เป็นไร”

ทองเอกพูดออกมาโดยอัตโนมัติ

ครูจิมมี่พูดขึ้นมาอีกว่า “แต่ทองเอกเองก็ผิดเหมือนกันนะ หนู เป็นผู้ชาย พอกมลทําผิด หนูก็มาบอกครูว่ากมลท่าผิด แล้วการ ที่หนูไปกระชากกระโปรงของกมลอย่างนั้น หนูคิดว่าหนูทำถูก ไหม?”

ทองเอกก้มหน้าลง

เมื่อเขาเห็นว่าชุดเจ้าหญิงสีขาวสะอาดของกมลตอนนี้ เลอะเทอะไปหมด ก็พูดออกมาอย่างรู้สึกผิดว่า “กมล ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรกระชากกระโปรงของเธอ ไม่ควรทำให้กระโปรงของ เธอเปื้อน พรุ่งนี้ฉันจะให้หม่ามีซื้อกระโปรงให้เธอใหม่ เธอหาย โกรธฉันได้ไหม? เราดีกันนะ

กมลหันไปมองกานต์ พร้อมกับเริ่มลังเล
กานต์พูดขึ้นมานิ่งๆว่า “ถ้าแกอยากเป็นเพื่อนกับเขาก็ตอบ เขาไป ไม่ต้องรอให้ฉันอนุญาตหรอก ที่ฉันตีเขาก็เพราะเขา แกล้งแก เรื่องนี้ฉันเองก็ผิดเหมือนกัน ฉันไม่ควรใช้กำลัง ทองเอก ฉันขอโทษนะ

กานต์ไม่พูดอะไรมากมาย พอพูดจบก็หลบไปยืนข้างๆทันที

กมลกัดริมฝีปาก มองมาทางทองเอกพร้อมกับพูดว่า “ฉันไม่รู้ ว่าฉันสมควรเป็นเพื่อนกับนายไหม แต่เรื่องวันนี้ฉันก็ผิดจริงๆ นายก็ได้เอาคืนฉันแล้วด้วย อีกอย่างแม่นายก็ดีฉัน เพราะงั้น เรื่องนี้เราหายกันโอเคไหม? ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเรามาเป็น เพื่อนกันนะ”

“ได้สิ!”

ทองเอกยิ้มออกมาทันที

เมื่อเห็นเด็กทั้งสามคืนดีกันแล้ว ครูจิมมี่ก็ถอนหายใจออกมา อย่างโล่งอก

“คุณแม่น้องทองเอก ประธานบริศร์ เห็นไหมคะ ว่าโลกของ เด็กๆมันก็เรียบง่ายอย่างนี้แหละค่ะ จริงๆแล้วบางเรื่องถ้าผู้ใหญ่ อย่างเราไม่เข้าไปยุ่ง มันก็จะไม่เป็นเรื่องใหญ่โตเลยด้วยซ้ำ”

พูดจบเธอถึงได้รู้ตัวว่ากำลังพูดอยู่กับใคร จึงเริ่มกังวลขึ้นมา ชั่วขณะ

เมื่อเห็นท่าทางของครูจิมมี่ มาไม่ได้ เขาถึงได้ยิ้มออกมา
เป็นครั้งแรกที่ครูจิมมี่ได้เห็นบริศร์ยิ้ม

เมื่อก่อนเคยเห็นแต่บริศ เคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะใน หนังสือพิมพ์หรือคลิปต่างๆ ตอนนี้พอได้เห็นเขายิ้ม ดวงตา คมกริบ คู่นั้นของเขาก็แทบจะกระชากวิญญาณคนมองเลยที เคียว

ครูจิมมี่เริ่มเพ้อกับรอยยิ้มของเขา

นรมนเริ่มขมวดคิ้วนิดๆ จากนั้นก็กระแอมไอออกมา

“อะแฮ่มๆ ครูจิมมี่ ในเมื่อเรื่องจบแล้ว เราสามารถพาลูก กลับได้หรือยังคะ?”

นรมนดีงบุรีศรีไปอยู่ข้างหลังทันที

บริศ งุนงง เมื่อมองนรมนแล้วเห็นว่าสีหน้าของภรรยาไม่ ค่อยดีนัก จึงไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร เขาคิดว่าเธอน่าจะ โกรธเรื่องที่กมลถูกตี เลยพูดออกมาว่า “นรมน เด็กๆเองก็ เคลียร์กันจบแล้ว ลูกของเราก็ทำร้ายลูกคนอื่นเหมือนกัน ควร ปล่อยเรื่องนี้ให้มันจบๆไป เรื่องนี้ควรยกความดีความชอบให้ ครูจิมมี่นะ”

เดิมทีคำพูดนี้ไม่มีอะไรเลย แต่เมื่อครูจิมมี่ได้ยิน ก็รู้สึกลอย ในทันที

ประธานบริศแห่งเมืองชลธี บอกว่ายกความดีความชอบให้ เธองั้นเหรอ?

เมื่อกี้เธอจัดการทุกอย่างได้ดี ประธานบริศ เลยเอ่ยชมเธอใช่ไหม?

ครูจิมมียิ้มเขินๆออกมาแล้วพูดว่า “ประธานบริศร์ก็พูดเกินไป มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้วค่ะ” เมื่อนรมนเห็นท่าทางเขินอายของครูจิมมี่ ก็ยิ่งรู้สึกไม่

สบายใจ

“แล้วฉันได้พูดเหรอว่าจะไม่ยอมจบ?”

พูดจบ นรมนก็ถลึงตาใส่บุริศร์ จากนั้นก็หันไปพูดกับแม่ของ ทองเอกว่า “ลูกชายฉันมีลูกคุณ คุณลูกสาวฉัน และฉันก็ ทำร้ายคุณอีกที เอาจริงๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องของเด็กๆ เอาอย่างนี้ แล้วกัน ทางฉันจะออกค่ารักษาพยาบาลให้ลูกคุณ แล้วเราก็จบ เรื่องนี้กันเท่านี้ โอเคไหม?”

แม่ของทองเอกยังคงกังวลว่าบุริศร์จะเอาคืน เมื่อได้ยินนรมน บอกว่าให้เรื่องมันจบเท่านี้ จึงดีใจเป็นอย่างมาก

“ไม่ๆๆ ฉันต่างหากที่ผิด ฉันลงไม้ลงมือกับลูกของคุณก่อน เรื่องค่ารักษาพยาบาลของหนูกมลเดี๋ยวฉันออกเอง

“ไม่ต้องหรอก ในเมื่อคุณไม่เอาเรื่อง งั้นเราขอตัวก่อน นรมนผงกหัวให้แม่ของทองเอก จากนั้นก็พูดกับกานต์และ กมลว่า “กานต์ กมล ไปกัน”

“ไว้เจอกันนะทองเอก

กมล โบกมือให้เพื่อน
ไม่รู้จักคิดอะไรเลยจริงๆ ลูกสาวคนนี้

กานต์เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ นรมน ในตอนที่ได้มองบุริศรชัดๆก็ ชะงักไปเล็กน้อย

เขาค้นพบว่าพ่อของเขาผอมลงเยอะมาก

แต่กานต์ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับยื่นมือเล็กๆออกไปให้บริศร์

เมื่อบริศร์เห็นความซืนของลูกชาย ก็หัวเราะออกมา เขาก้ม ลงไปอุ้มกานต์ขึ้นมาวางไว้บนไหล่ซ้ายของตัวเอง

กานต์ค่อนข้างตกใจ

เมื่อกมลเห็นปริศร์อุ้มกานต์ ก็รีบตะโกนว่า “แด๊ดดี้ หนู ด้วยๆ!”

ถึงแม้นรมนจะยังเคืองเรื่องที่บุริศร์หว่านเสน่ห์ใส่ครูจิมมี่ โดย ไม่รู้ตัว แต่เมื่อเห็นกมลขอให้บริศร์อุ้มด้วย จึงอดพูดขึ้นมาไม่ ได้ว่า

“กมล แดดดี้อุ้มสองคนพร้อมกันไม่ได้นะ”

“ใครบอกไม่ได้? มา ลูกรัก แด๊ดดี้จะแบกหนูกับพี่ชายให้เท่า เทียมกันเอง!”

บุรีตร์พูดพร้อมกับยกกมลขึ้นมาไว้บนไหล่ขวา

เด็กสองคนที่จับจองไหล่ซ้ายไหล่ขวาต่างก็พากันหัวเราะออก มาอย่างร่าเริง
แม้ว่ากานต์จะชอบทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ แต่เมื่อถูกบุริศร์ ปฏิบัติด้วยอย่างนี้ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยปรารถนา เพียงแต่รู้สึกว่าถ้าเป็นฝ่ายขอ เองมันจะดูเด็กเกินไป ตอนนี้พอถูกบุริศร์ปฏิบัติด้วยอย่างนี้ เขา จึงรู้สึกพอใจและดีใจเป็นพิเศษ

นรมันค่อนข้างเป็นห่วงร่างกายของบุริศร์

“คุณไหวเหรอ? เดี๋ยวลูกก็ตกหรอก รีบวางพวกเขาลงเลยนะ”

บุริศร์กลับรู้สึกอารมณ์ดีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

วันนี้ถือได้ว่าเป็นชีวิตใหม่ของเขา ความรู้สึกที่ได้อยู่กับ ครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตามันช่างดีมากจริงๆ

เขาแบกลูกชายลูกสาวเอาไว้ พร้อมกับวิ่งออกไปด้วย ความเร็ว

“ไปกัน เดี๋ยวแด๊ดดี้พาบิน!

“เย้! บินเลย! บินเลย! แด๊ดดี้เร็วกว่านี้หน่อย!”

กมลร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

แม้ว่ากานต์จะไม่ส่งเสียงอะไรออกมา แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างมี ความสุข

เมื่อนรมนเห็นบริศร์ทำตัวราวกับคนบ้า ก็ส่ายหน้าอย่าง เอื้อมๆ ในตอนที่กำลังจะหันไปบอกลาครูจิมมี่ ก็เห็นดวงตา เป็นประกายวิ้งๆของครูจิมมี่เอาแต่มองตามแผ่นหลังของบุรีศร์ไป

นรมนหรี่ตาลงทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ