บทที่ 458 เกิดอะไรขึ้นกับประธานบริศร์ของเรา

พฤกษ์เห็นมีอนรมนเคาะโต๊ะอย่างต่อเนื่องอยู่สักพักหนึ่ง เหมือน กำลังคิดอะไรอยู่ และสีหน้าท่าทางเธอในตอนนี้เหมือนบุริศร์ มาก อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย

“คุณนาย คุณไม่ต้องคิดมากนะครับ ตอนนี้ประธานบริศร์อาจ จะกำลังยุ่งอยู่รอเขายุ่ง ในช่วงนี้เสร็จแล้ว เดี๋ยวก็คงโทรหาคุณ

“อืม!”

นรมนตอบอย่างไม่แยแส ใครก็มองออกว่าเธอตอบอย่างไม่

จริงจัง

พฤกษ์ยังอยากพูดอะไรอีก แต่คมทิพย์ห้ามไว้ เธอบ่งบอกให้

พฤกษ์ออกไปก่อน

เมื่อภายในห้องเหลือแต่คมทิพย์และนรมน เธอก็ถามขึ้นเสียง ทุ้ม “นรมน คุณคิดอะไรอยู่? ถึงฉันจะไม่เข้าใจบุริศร์ แต่ในช่วงนี้ เขาก็ดีกับคุณมาก ฉันเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนอย่างนั้น นักศึกษา มหาวิทยาลัยคนหนึ่ง คงไม่ทำให้เขาทำอะไรได้เป็นพิเศษหรอก บางทีอาจจะติดงานอะไรบางอย่างจริงๆ ก็ได้ คุณไม่ต้องคิดมาก นะ”

ตอนนี้เธอเห็นนรมนเป็นแบบนี้ ก็เป็นห่วงจริงๆ

สภาพร่างกายบรมนแย่เกินไป โพนเคยบอกว่าเธอห้ามวิตก กังวล เพราะวันนี้มีเรื่องยุ่งวุ่นวายทำให้นรมนวิตกกังวล เธอกลัวจริงๆ ว่านรมนจะพักฟื้นได้ไม่ดี

“ฉันไม่เป็นอะไร ฉันก็เชื่อว่าบุรีศร์ไม่ใช่คนแบบนั้น ห้าปีมานี้ เขาต้องการผู้หญิงแบบไหนหรือเปล่า? ยิ่งไปกว่านั้นฐานะของ เขา ถ้าเขาต้องการผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ ไม่ต้องพูดอะไร ก็มีผู้หญิง นับไม่ถ้วนตะเกียกตะกายปืนขึ้นเตียงเขา ในห้าปีมานี้เขาไม่มี เรื่องอื้อฉาวเลย วันนี้ห้าปีต่อมาฉันก็ไม่เชื่อว่าเขาจะทิ้งครอบครัว เพื่อนักศึกษาสาวคนหนึ่ง

ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ คมทิพย์ก็โล่งใจในที่สุด

“คุณคิดแบบนี้ได้ก็ดีที่สุดแล้ว ดังนั้นเขาต้องไปทำธุระที่ต่าง ประเทศแน่นอน คุณไม่ต้องคิดมาก

“เขาไม่ได้ไปต่างประเทศ หรือจะบอกว่าเขาไปต่างประเทศ

แต่ไม่ได้ไปเพราะเรื่องงาน บุริศร์มีเรื่องปิดบังฉัน!”

น้ำเสียงนรมนแน่นอน

เธอไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้พฤติกรรมของบุริศร์มันแปลกเกินไป และถ้าแม้แต่ครินท์ที่ติดต่อบริศร์ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จงใจ หลบคนพวกนี้แล้ว

ทำไมต้องจงใจหลบคนพวกนี้ นี่มันไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่มีเหตุผลอะ นรมนคิดเรื่องนี้ไม่ออก และในตอนนี้ โพนี่ก็กลับมาแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ ก็เงียบแบบนี้?” เมื่อโพนเข้าห้องมาก็พบว่าบรรยากาศแปลกๆ คมทิพย์อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่นมันพูดขึ้นก่อน

“ไม่มีอะไร คมทิพย์ผู้หญิงคนนี้เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน เพราะฉัน ตำหนิพฤกษ์ไม่กี่ประโยค ก็เลยโวยวายใส่ฉันจนไม่สบอารมณ์

คมทิพย์ได้ยินแบบนั้น มุมปากก็กระตุกขึ้นมาอีกครั้ง เธอกลายเป็นข้ออ้างของหล่อนอีกแล้วเหรอ? เธอเป็นผู้บริสุทธิ์นะ!

ดมทิพย์มองไปที่นรมนด้วยแววตาเศร้าสร้อย นรมนกลับไม่ สนใจ

โพนี่ได้ยินแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณก็จริงๆ เลย นะ ตอนนี้ผมทิพย์กับพฤกษ์กำลังรักกัน คุณตำหนิพฤกษ์ต่อหน้า เธอ คมทิพย์ก็ต้องโกรธอยู่แล้ว โอ๊ย น้ำเกลือคุณจะหมดแล้ว ทำไมไม่รู้จักสนใจ?”

จู่ๆ เธอก็พบว่าน้ำเกลือนรมนไม่มีแล้ว คมทิพย์เป็นคนฉลาด ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปเลย

“เมื่อกี้เอาแต่คุยกัน ไม่ได้มองน้ำเกลือ ขอโทษนะ ตอนนี้ไม่ เป็นอะไรใช่ไหม?”

คมทิพย์รู้สึกโทษตัวเอง
นรมนกลับดึงหมอนออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ถึงขนาดเลือดไหล ออกมาจากหลังมือ

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ? นี่คุณจะทำอะไร?”

คมทิพย์รับเอาสําลีเช็คหลังมือเธอ บรมนูพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เป็นอะไร ฉันรู้สึกว่าร่างกายดี ขึ้นเยอะแล้ว”

โพนี่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา

“นรมน คุณเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ สภาพร่างกายแย่เกินไป ตอนนี้ เลือดไหลเยอะมาก คุณต้องให้น้ำเกลือเพื่อแก้อักเสบและหยุด เลือดอีกครั้ง ถึงคนทิพย์จะโกรธ แต่ก็ห้ามล้อเล่นกับร่างกายตัว เองนะ?”

“ใช่แล้ว นี่คุณกำลังทำอะไรเนี่ย?”

คมทิพย์โกรธมาก ขอบตาแดงเล็กน้อย

นรมนเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “ฉันคิดว่าตัวเองดีขึ้นมากแล้วจริงๆ

“คุณเป็นหมอ? หรือฉันเป็นหมอ? ฟังฉันนะ นอนดีๆ ฉันจะให้ น้ำเกลือเธอต่อ เรื่องนี้จะไม่มีการคุยอีก

ตอนนี้โพนี่ค่อนข้างเข้มงวดมาก

นมันไม่มีทางเลือก ทําได้แค่นอนบนเตียง

โพนฆ่าเชื้อเข็มตรงกลางให้เธอ ไม่นานก็ให้น้ำเกลือเธอเสร็จ
นรมนมองเธอ จู่ๆ ก็ถามขึ้น “โพนี่ คุณเป็นผู้อำนวยการโรง พยาบาลทหาร ปกติต้องยุ่งมากไม่ใช่เหรอ?”

“ก็ยังโอเค ป้องของฉันสงสารฉันมาก หลายๆ เรื่องและการ ผ่าตัดเขาก็แย่งฉันไปหมด ฉันค่อนข้างสบายๆ พูดตามตรง ฉันเพิ่งได้ตำแหน่งมา ช่วงสองปีนี้ ป้องเป็นผู้ดูแลโรงพยาบาล ทําไมเหรอ?”

โพนี่หัวเราะเรียบๆ แล้วพูดขึ้น

นรมนก็หัวเราะเช่นกันแล้วพูดขึ้น “คุณชายป้องสงสารคุณมาก จริงๆ”

“ใครไม่สงสารภรรยากันบ้างล่ะ? ประธานบริศร์ของพวกคุณ ไม่สงสารคุณเหรอ? ฉันได้ยินป้องบอกว่าประธานบุริศร์กล้าทำ ทุกอย่างได้เพื่อคุณ”

“ก่อนหน้านี้ไม่นานคุณชายป้องไปคลับCrownกับบริศร์มา คุณรู้ไหม?”

คำพูดของนรมน ให้โพนี่ตกตะลึงนิดหน่อย

“ไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าพวกเพื่อนพี่น้องพวกเขาชอบไปรวมตัวกันที่ คลับCrownอยู่บ่อยๆ ทำไมเหรอ? ป้องไปอีกแล้วเหรอ? กลับไป ฉันจะไปตามหาเขา ช่วงนี้ร่างกายเขาแย่มาก ดื่มเหล้าไม่ได้ เขา ต้องไปแอบดื่มที่หลับอีกแน่ๆ ผู้ชายคนนี้นะ จริงๆ เลย ไม่จับตาดู สักพักก็สร้างปัญหาให้ฉัน

โพนพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจมาก
บรมนมองพิรุธใดๆ บนหน้าเธอไม่ออกเลย

ทักษะการแสดงของโพนี่ดีมาก หรือว่าเธอไม่รู้จริงๆ กันนะ

บรมนก็ไม่ถามแล้ว ยิ้มขณะที่พูด “ฉันเหนื่อยมากแล้ว อยาก พักผ่อนสักพัก

“นอนเถอะ ฉันอยู่นี่แหละ มีอะไรก็เรียกฉันได้ทันทีเลย

โพนี่ก็ไม่ได้พูดอะไร

คมทิพย์มองการสื่อสารระหว่างทั้งสองคน จู่ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเอง ไม่สามารถเข้าร่วมวงได้จริงๆ

ทั้งๆ ที่นรมนสงสัยว่าป้องจะรู้อะไร ถ้าเป็นเธอล่ะก็ เธอต้อง ถามคำถามนี้กับโพนีได้โดยตรงแน่นอน แต่นรมนกลับพูด อ้อมค้อมอยู่นาน โพนี่ก็พูดอ้อมค้อมอยู่เหมือนกัน วิธีการแบบนี้ ทำให้คมทิพย์รู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษ

“ฉันออกไปดูพฤกษ์ก่อนนะ ถูกนรมนวิจารณ์จนสีหน้าหดหูไป หมดแล้ว ยังไงฉันก็ต้องไปปลอบเขาสักหน่อย”

คมทิพย์หาข้ออ้างออกมาแล้ว

เมื่อเห็นพฤกษ์ พฤกษ์ก็พูดขึ้นอย่างกังวลนิดหน่อย “วันนี้มัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

“เกิดอะไรขึ้นกับประธานบริศร์ของพวกนายกันแน่? ฉันก็รู้สึก มันผิดปกติเกินไป เขาไม่โทรหานรมน แต่กลับโทรหาฉัน และฉัน ก็บอกแล้วว่านรนสุขภาพร่างกายไม่ดี แต่เขาก็ยังไม่บอกว่าจะรีบกลับมาให้ทัน พฤกษ์ นายบอกฉันมาตรงๆ นายไม่รู้จริงๆ ใช่ ไหมว่าบุริศร์อยู่ที่ไหน?”

“ฉันไม่รู้จริงๆ!”

พฤกษ์แทบจะยกมือขึ้นสาบาน

“ประธานบริศร์ไปทางประเทศได้ลึกลับมาก ฉันรู้ว่าหลังจาก

เขาไปคลับCrown คุณชายป้อง ต่อมาทั้งคู่ก็ออกมา และ

ประธานบริศร์ก็บอกฉันว่าเขาจะไปต่างประเทศ เรื่องทุกอย่าง

ภายในบ้านให้ฉันเป็นคนจัดการ ไม่ได้พูดเรื่องอื่นๆ เลย ฉันยัง

บอกว่าให้ฉันไปต่างประเทศแทนประธานบริศร์ไหม แต่ประธาน

บริศร์บอกว่าเรื่องนี้มีแค่เขาเท่านั้นที่ทำได้

พฤกษ์นึกย้อนคำพูดที่บุริศร์บอกเขา ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “อ่อ จริงสิ ฉันเหมือนได้ยินเสียงคุณชายป้องตอนนั้นเลย ประธานบริศร์น่าจะอยู่กับคุณชายป้องนะ”

“ก็แสดงว่า ป้องรู้ว่าบุริศร์ไปที่ไหนใช่ไหม?” คมทิพย์จับประเด็นสำคัญได้ทันเวลา พฤกษ์มองเธอ ถามขึ้นอย่างไม่สบายใจ “คุณจะทำอะไร?

“ตอนนี้ร่างกายนรมนแย่จริงๆ ถึงคุณหมอโพนี่ไม่พูดอะไร แต่ ฉันก็ดูออกว่าคุณหมอโพนี่เครียดมาก ร่างกายนรมนเกิดปัญหา อะไรฉันไม่ค่อยแน่ใจ ตอนนี้สภาพเธออ่อนแอน่าสงสาร ตอนนี้ ไม่ว่าปริศ จะอยู่ที่ไหน ฉันต้องตามหาเขาให้กลับมาอยู่เคียงข้าง นรมนให้ได้”
คำพูดของคนทิพย์ทำให้พฤกษ์ลังเลอยู่บ้าง

“ถึงคุณจะไปหาคุณชายป้อง คุณชายป้องก็ไม่บอกที่อยู่ ประธานบุรีศร์กับคุณหรอก”

“งั้นทํายังไงดี?”

“ให้ฉันไปเถอะ”

พฤกษ์เห็นท่าทางกังวลใจเป็นห่วงของคนทิพย์ ก็อดไม่ได้ที่จะ ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น

“นายสามารถทำให้ป้องบอกได้เหรอว่าบุริศร์ไปไหน?”

“ไม่แน่ใจ แต่ก็อาจจะรู้อะไรบางอย่าง คุณอยู่ที่นี่เป็นเพื่อน คุณนายเถอะ ถ้าเป็นไปได้ ใช้โอกาสนี้ดูว่าสุขภาพร่างกาย คุณนายเป็นอะไรกันแน่ ฉันว่าถ้าประธานบริศ เป็นห่วงสุขภาพ คุณนาย จะต้องรีบกลับมาเร็วๆ แน่นอน

ได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ ผมทิพย์ก็พยักหน้า

“โอเค นายก็ระวังด้วย ถ้ามีข่าวอะไรก็ต้องบอกฉันนะ ฉันรู้ว่า ความสัมพันธ์ของนายกับบุริศร์ดีมาก แต่ฉันไม่สามารถทนเห็น นโมนเสียใจรู้สึกแย่โดยที่ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ถ้าเขาทำเรื่อง ไม่ดีกับนรมน ฉันต้องไม่ให้อภัยเขาแน่ๆ

“รู้แล้ว ประธานบริศร์ไม่ทำหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง”

พฤกษ์ขอบคุมทิพย์ที่ทำทุกอย่างได้เพื่อเพื่อนอย่างคมทิพย์ ดวงตาเขามีความอ่อนโยนแวบเข้ามา คนทิพย์ที่เห็นก็รีบเก็บกรงเล็บตัวเอง กระแอมไอแล้วพูดขึ้น “ฉันเข้าไปก่อนนะ

*โอเค กลับมาจะซื้อเต้กวอลนัดที่คุณชอบมาฝาก คำพูดของพฤกษ์ทำให้สีหน้าคมทิพย์แดงระเรื่อเล็กน้อย

*ใครบอกนาย รีบไปซะ

ขณะที่พูดเธอก็รีบหันตัวเดินไปทางห้องนรมน แต่มุมปากก็อด ไม่ได้ที่จะยกขึ้นมา

พฤกษ์เห็นเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ้ม แล้วออกไปทันที

เมื่อนรมนนอนหลับแล้วตื่นขึ้น โพนี่ก็นำน้ำเกลือออกแล้ว และ เธอก็รู้สึกว่าร่างกายดีขึ้นมากเลย เลือดข้างล่างก็ไม่ไหลเยอะ ขนาดนั้นแล้ว

“ขอบคุณนะคะ โพนี่”

“ไม่เป็นอะไร ในนี้มียาแก้อักเสบ กินวันละสามเม็ด ตั้งใจทาน นะ พรุ่งนี้ฉันจะมาดูอาการคุณอีกครั้ง คุณต้องตั้งใจพักผ่อนให้ มากๆ อย่าขยับเยอะเกินไปนะ รู้ไหม?”

โพ กําชับอย่างระมัดระวัง นรมนพยักหน้ารับปาก

คมทิพย์ไปส่งโพนี่ นอกประตู ถามขึ้นเสียงเบา “คุณหมอโพ น ร่างกายนรวนมีปัญหาอะไรหรือเปล่า? แค่เป็นผลจากการแท้ง จริงๆ เหรอ?”

“ใช่ ร่างกายอ่อนแอเกินไป แล้วก็ติดเชื้อแบคทีเรียบางอย่าง ทำให้เลือดออกมาค่อนข้างเยอะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตั้งใจดูแลสุขภาพร่างกายก็ไม่เป็นอะไรแล้ว

คำพูดของโพนี่ทำให้คนทิพย์วางใจลงบ้าง

“งั้นก็ดีค่ะ ลำบากคุณแย่เลย

“ไม่เป็นไรค่ะ อย่าลืมให้เธอทานยานะ”

“ได้เลยค่ะ!”

คมทิพย์ไปส่งโพนี่ ระหว่างนั้นแม่นรมนก็โน้มน้าวให้โพนี่อยู่ ทานอาหารอย่างต่อเนื่อง แต่โพนี่ไม่ตกลง

หลังจากคนทิพย์ไปส่งโพนแล้ว กำลังจะกลับไป พฤกษ์ก็รีบ เข้ามาหา

“แย่แล้ว ตระกูล โตเล็กเกิดเรื่องแล้ว!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ