บทที่ 455 พวกเราเป็นหมอ ไม่ใช่เทวดา

ได้ยินผมทิพย์พูดแบบนี้แล้ว ธรณีพูดไม่ออกทันที

นี่คือความต้องการของนรมนหรอ? ”

“คุณนึกว่าฉันจะให้นรมนรู้ว่าคุณอยู่ข้างนอกหรอคะ? ”

คมทิพย์มองหน้าธรณี อดไม่ได้ถอนหายใจทีนึงแล้วพูด “คุณชายธรณีคะ บรมนผิดหวังกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวก คุณอย่างสิ้นเชิงแล้ว และพวกคุณก็ทำเรื่องให้ถึงที่สุดแล้ว แล้ว จําเป็นด้วยหรอคะที่ตอนนี้จะมาขอให้เธอกลับไป? คุณนายทวี ทรัพย์ธาดาของบ้านคุณอายุมากก็จริง อาจจะมีบางเรื่องที่ทำให้ เธอรู้สึกเสียใจในตอนนี้ แต่ถึงเป็นอย่างนั้นจริง แล้วยังไงคะ? เมื่อความเจ็บช้ำมันได้เกิดขึ้นแล้ว หรือแค่ว่าอาศัยอายุของ คุณนายเยอะแล้ว ใกล้จะเข้าโลงแล้ว ก็จะให้คนหนุ่มสาวยกโทษ ให้โดยสมเหตุสมผลงั้นหรอคะ? แล้วอีกอย่าง ที่ร่างกายของพร มันต้องเป็นแบบนี้เพราะอะไรล่ะคะ? คนอื่นอาจจะไม่รู้ แล้ว คุณชายธรณีก็ไม่รู้ด้วยหรอคะ? ”

“คุณรองคิดดูเถอะนะคะ เมื่อก่อน นรมนเป็นคนแข็งแรงขนาด ไหน ตอนนี้ เธอแทบจะกลายเป็นคนป่วยง่ายไปแล้ว คุณสามารถ รับรู้ได้มั้ย ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้คนเจ็บปวดขนาดไหน? คุณพูดมาตลอดว่าคุณเป็นอาของเธอ คุณหวังดีกับเธอ คุณเป็น ห่วงเธอ แต่ถ้าคุณเป็นห่วงเธอจริง ขอร้องคุณ อ้อนวอนคุณเถอะ ค่ะ อย่ามาให้เธอเห็นหน้าอีกเลยนะคะ ปล่อยให้เธอได้รักษาตัวดีๆเถอะนะคะ เรื่องวุ่นวายที่ตระกูลของพวกคุณสร้างให้เธอยังไม่

พออีกหรอคะ? คุณหมอโพนี่บอกแล้ว เธอเลือดลมไม่ดี ร่างกาย

เพลียมาก เป็นเพราะเธอเครียดเกินไป เพราะฉะนั้น สุขภาพถึง

ได้แย่ขนาดนี้ ถือว่าฉันขอร้องคุณเถอะค่ะ คุณกลับไปเถอะ ความ

เสียใจของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาของบ้านคุณ นรมนของเราไม่

สามารถช่วยชดเชยอะไรได้”

คมทิพย์พูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าธรณียังดื้อดึงอีก ก็ดูจะเกินไป แล้ว

เขามองไปทิศทางห้องของนรมน ถึงจะรู้สึกเสียใจ แต่ก็พูด ด้วยเสียเบา: “คุณวางใจเถอะครับ ผมจะไม่มารบกวนเธออีก แต่ถ้าหากเธอเกิดอะไรขึ้นจริงๆ หวังว่าถึงตอนนั้นคุณจะแจ้งผม ด้วย”

“วางใจเถอะค่ะ”

ถึงคมทิพย์จะทําตัวทะเล้นต่อหน้านรมน แต่เธอก็หวังดีกับนร มนจริงๆ หลังจากรู้เรื่องทั้งหมดระหว่างนรมนกับตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาจากปากของพฤกษ์แล้ว คมทิพย์เคยคิดไปขอความ ยุติธรรมกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ให้กับนรมน โดยไม่คำนึงถึงตัว เอง กลับถูกพฤกษ์ห้ามปรามเอาไว้

ยังไงซะ เรื่องระหว่างความสัมพันธ์ของนรมนกับตระกูลทวี ทรัพย์ธาดานั้น ไม่ใช่คนนอกอย่างพวกเขาจะเข้าไปยุ่งได้

แต่ตอนนี้คมทิพย์ทนดูต่อไปไม่ไหวจริงๆ

ธรณียังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่กลับทำยังไงก็เปิดปากพูดไม่ออก

เขาหันไปอย่างผิดหวัง พาคนของตัวเองไปจากบ้านตระกูล ธนาศักดิ์ธน

คมทิพย์โล่งใจในที่สุด เธอไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ใกล้ๆ จากนั้นก็กลับมาที่

บ้านตระกูลธนาศักดิ์ธน

นโมนหลับไปแล้ว

แค่แป๊บเดียว เธอหลับไปไวมาก

คมทิพย์รู้สึกแปลกใจ มองหน้าโพนี่ แล้วถามด้วยเสียงเบา “เธอทําไมง่วงนอนง่ายขนาดนี้คะ?

“เป็นเรื่องปกติ ใครก็ตามที่เสียเลือดเยอะขนาดนี้ สุขภาพ ต้องแย่ได้ น้ำเกลือนี้ช้ามาก ต้องให้คุณช่วยดูแลหน่อยแล้วนะคะ ฉันจะกลับไปที่โรงพยาบาลหน่อย เดี๋ยวค่อยกลับมา

คำพูดของโพนี่ทำให้คุมทิพย์อึ้ง

“คุณจะมาอีกหรอคะ?”

“ใช่ค่ะ เธอต้องให้น้ำเกลือติดต่อกันสามขวด คุณไม่ใช่ พยาบาล เรื่องบางเรื่องคุณอาจจะทำไม่เป็น ฉันต้องกลับไปสั่ง การที่โรงพยาบาลหน่อย จากนั้น ค่อยกลับมา

ได้ยินที่โพ อธิบายแล้ว คมทิพย์ถึงรู้สึกโล่งใจ

“รบกวนคุณแล้วนะคะ
“รบกวนอะไรกันคะ นี่เป็นหน้าที่ของฉันนะคะ”

โพนียม แล้วสะพายกระเป๋าพยาบาลออกจากบ้านตระกูลธนา

หลังจากออกจากบ้านตระกูลธนาศักดิ์ธนแล้วโพนี่ได้โทรไป หาป้องโดยตรง

“อาการของประธานบริศร์เป็นยังไงบ้างคะ?

ป้องเขย่าคอที่ปวดเมื่อย ดูหน้าจอวิดีโอคอลตรงหน้าแล้ว พูด : “ไม่ค่อยดีเลย กำลังดำเนินการกายภาพบำบัด มีอะไร หรอ? –

“อาการของคุณนายบุริศร์ไม่ค่อยสู้ดีเลยค่ะ ค่าพูดของโพนทำให้ป้องตึงเครียดขึ้นมาทันที

“เป็นอะไรครับ? เกิดเรื่องอะไรขึ้น? แค่ร่างกายอ่อนเพลียเอง ไม่ใช่หรอครับ? ”

“ฉันว่าไม่เพียงแค่นี้นะคะ ป้อง ฉันต้องกลับไปตรวจเลือดที่โรง พยาบาลหน่อย ถ้าเป็นไปได้ละก็ ดีที่สุด อีกวันสองวันพาเธอมา ตรวจร่างกายให้ทั่วครั้งนึง ที่สำคัญคือต้องตรวจดูมดลูก”

สีหน้าของโพนี่ดูเคร่งเครียด น้ำเสียงก็ฟังไม่ค่อยดี

“มดลูกของเธอเป็นอะไรหรอครับ?

“ฉันสงสัยว่าตอนนี้เธอเป็นสัญญาณของการเลือดออกใน มดลูก เลือดประจําเดือนของเธอเป็นสีแดงเข็มออกค่า แถมกลิ่นแรงมาก เลือดเป็นก้อนเยอะเลย ฉันไม่มีเครื่องมือจะตรวจ สามารถสันนิษฐานได้ด้วยประสบการณ์หลายปีมานี้ ฉันได้ให้ยา ห้ามเลือดให้กับเธอแล้ว จะสามารถควบคุมได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ อีกอย่าง อาการของเธอไม่ค่อยดี ง่วงง่าย ไม่มีแรง ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่าประธานบริศ จะสามารถอยู่ข้างกายของเธอ คุณต้องรู้ นะ ผู้หญิงเวลาแบบนี้ จะเป็นเวลาที่อ่อนแอและไร้เรี่ยวแรงที่สุด

โพนี่พูดด้วยเสียงเบา

ป้องกลับพูดอย่างลำบากใจ “แต่ฝั่งของบริศร์ก็จะชะล่าใจ ไม่ได้ สภาพร่างกายของเขาตอนนี้ กลับไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ถึง กลับไปแล้ว เรื่องทั้งหมดจะต้องถูกเปิดเผยแน่ ถ้าตอนนี้ ปล่อย ให้นรมนรู้เรื่องสภาพร่างกายของบุริศร์ในตอนนี้ คุณว่า เธอจะ สามารถรับไหวหรอ? ”

คําตอบคือไม่แน่นอน ข้อนี้โพนี่รู้ดี

“แต่ว่าตอนนี้ เธอเป็นแบบนี้ ถ้ามดลูกมีปัญหาจริง ยังไงก็ต้อง มีคนเซ็นชื่อ ฉันคิดในทางเลวร้ายที่สุด คุณรู้มั้ย? ”

“ผมรู้ พวกเราจะรักษากรมนอย่างสุดความสามารถ โอเค มั้ย ? ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน ก็ต้องให้เธอหายดี”

“ป้อง พวกเราเป็นหมอนะ ไม่ใช่เทวดา โรคบางโรคคุณเองก็ น่าจะรู้ดี ไม่ใช่ว่าแค่เราพยายามก็จะห้ามได้ ฉันพูดได้แค่ว่า ฉัน จะช่วยเธออย่างสุดความสามารถของฉัน แต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลที่เรา คาดเอาไว้ได้หรือเปล่า ฉันไม่กล้ารับปากจริงๆ”

คําพูดของโพนี่ ป้องเข้าใจดี
“ผมเข้าใจ ผมใจร้อนเกินไปหน่อย ผมจะหาโอกาสคุยกับบุรี ศ เอง”

“อืม ตอนนี้ สิ่งที่นรมนต้องการมากที่สุดก็คือความห่วงใยจาก ประธานบุรีศร์ คุณให้เขามีเวลาว่างก็โทรไปหาเธอหน่อย บาง ครั้งกำลังใจก็เป็นพลังอย่างนึงที่พยุงเราเอาไว้

ป้องวางสายไป สีหน้ากลับดูเคร่งเครียด

ทำไมถึงได้เกิดเรื่องพร้อมกันแบบนี้?

ถ้าร่างกายของบุริศร์ไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาอาจจะบอกทั้งหมด นี้กับเขาไปจริงๆ

แต่ถ้าบอกอาการของนรมนให้กับบริศร์ในตอนนี้ บุริศร์จะยัง

ยอมอยู่ที่นั่นอย่างสบายใจได้อีกหรอ?

ป้องตัดสินใจไม่ถูกจริงๆ

คนของคลับCrownส่งข่าวมา บอกว่าเจอแก้มแล้ว หลังจากได้ข่าว ป้องรีบไปถึงที่นั่น กลับเห็นศพของแก้ม

“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ”

สีหน้าของป้องเปลี่ยนทันที

ที่เขาอยากได้แก้ม คืออยากได้เบาะแสจากปากของเธอว่า ใครกันแน่ที่อยากจะฆ่าบุริศร์ แต่ตอนนี้ คนได้ตายไปแล้ว เขาจะ ถามอะไร?
เห็นสีหน้าของป้องไม่ดี ผู้จัดการร้านก็เหงื่อไหลท่วมอีกครั้ง

“คุณชายป้อง พวกเราก็ไม่รู้นะครับ ตอนที่เราใช้ช่องทางหา ตัวเธอเจอนั้น เธอก็เป็นแบบนี้แล้วครับ”

เห็นแก้มตัวเกร็งงอทั้งร่าง น้ำลายฟูมปาก เห็นชัดว่าเกิดจาก การเสพผงขาวเกินขนาด

ป้องรีบนั่งลงไปจับแขนของแก้มขึ้นมา เห็นแขนของเธอมีรอย เข็มเต็มไปหมด แค่มองก็รู้ว่าถูกฉีดเป็นประจำ

เขารีบเก็บตัวอย่างเลือดของแก้มอย่างไว หลังจากนั้นก็ ทำการตรวจอีกครั้งเสร็จ แล้วถึงออกจากที่คลับCrownด้วย สีหน้าเคร่งเครียด

หลังจากกลับไปถึงโรงพยาบาล ป้องเร่งรีบทําการตรวจสอบ ถึงพบว่าแก้มถูกฉีดยาเข้าไปหลังจากตายแล้ว

นี่ก็แปลว่า แก้มถูกคนฆ่าปิดปาก

ใครกันแน่ ที่คิดจะปองร้ายคุณบุริศร์

อีกอย่างหูตายังไวมาก

ป้องขมวดคิ้วจนแน่น

เขาจุดไฟบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งม้วน ตอนที่ไม่รู้ว่าควรจะสืบต่อยังไง สายของบุริศร์ก็ได้โทรเข้ามา

ป้องยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น

เขาเปิดรับวิดีโอคอล เห็นฝั่งบุริศ เตรียมตัวเสร็จแล้ว และแม้แต่ใส่เสื้อพิเศษก็สวมเสร็จเรียบร้อย แล้วพูดด้วยเสียงเบา “คุณดูดีนะ”

“ยังพอทนไหว เป็นยังไงบ้าง ? ภรรยาผมสบายดีมั้ย? ”

บุรีศร์เป็นห่วงนรมน แต่ตอนนี้ ไม่กล้าโทรศัพท์ไปหานามน เขากลัวว่าได้ยินเสียงของเธอแล้ว จะทำให้เขายิ่งคิดถึงเธอมาก ขึ้น

เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน น้อยมากที่จะต้องแยกกันแบบนี้ ไม่รู้ว่าครั้งนี้ต้องแยกกันนานเท่าไหร่ อันที่จริง ในใจของบุรีศร ไม่แน่ใจ

ป้องนึกถึงคำพูดของโพนี่ อยากจะพูดกับบริศร์อะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เปิดปากพูด

“ก็สบายดี เมื่อ โพนี่เพิ่งไปดูเธอมา ภรรยาคุณแค่ประจำ เดือนมา ร่างกายอ่อนเพลียหน่อย คุณก็รู้ ครั้งก่อนที่เธอแท้งลูก กระทบร่างกายของเธออย่างมาก ดังนั้น ครั้งนี้อาจจะรู้สึก ทรมานเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ วางใจเถอะ มีโพนี่อยู่ เธอ ไม่เป็นอะไรหรอกสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ของคุณก็คือให้ตัวเอง รีบหายไวๆ ที่นี้ไม่มีเวลาให้คุณมาเสียเวลาหรอกนะ”

ป้องพูดอย่างเรียบเฉย

บริศ ได้ยินว่าประจําเดือนของนรมนมา อดไม่ได้นึกถึงว่าช่วง นี้เธอง่วงง่ายมาก เลยรู้สึกเป็นห่วง

“วางใจเถอะ ผมจะพยายาม เอ้อ ใช่แล้ว หาแก้มเจอหรือยัง? ”

“ผมอยากจะบอกเรื่องนี้กับคุณอยู่พอดี เจอแก้มแล้ว แต่ว่าเธอ ตายแล้ว ผมไปดูที่เกิดเหตุมา ดูผิวเผินแล้วเหมือนแก้มตายโดย เสพยาเกินขนาด แต่ผมตรวจเลือดและเปลือกตาของเธอดูแล้ว เธอน่าจะถูกฉีดยาเข้าไปหลังจากเธอตายแล้ว เลยก่อนให้เกิด ภาพลวงตาแบบนี้ ดังนั้น ตอนนี้เบาะแสของเราขาดไปแล้ว

ป้องพูดอย่างจนปัญญา

ทางบริศร์ก็คิดใคร่ครวญแล้วพูด: “รบกวนคุณแล้วนะ ช่วงนี้ ยังต้องคอยสังเกตุการณ์ที่บ้านผมให้ด้วย ที่สำคัญคือนรมน

“คุณวางใจเถอะ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้จับตัวตุลยาไว้แล้ว ตั้งเมอยู่ที่บ้านของคุณ นาครก็ถูกตรินท์ควบคุมตัวเอาไว้ ตอนนี้ นอกจากคนที่บงการอยู่เบื้องหลังแล้ว ทุกอย่างล้วนอยู่ในการ ควบคุมของเรา ตอนนี้ ภรรยาของคุณก็เป็นประจำเดือนอยู่พอดี กำลังดีเลย ผมจะได้ให้โพนี่แนะนำเธอให้รักษาตัวอยู่แต่ในบ้าน ถ้าจําเป็นจริงๆ ฝั่งของคุณธรณีผมก็จะไปพูดไว้ด้วย และมีอีก เรื่อง คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเธอถูกปองร้ายจริงครับ อาจจะต้อง ไปรักษาตัวอย่างลับๆเหมือนกัน แต่อายุของเธอมากขนาดนั้น ไม่รู้ว่าจะผ่านไปได้หรือเปล่าครับ”

ได้ยินป้องพูดแบบนี้ บริศร์กลับไม่ได้รู้สึกอะไรมากคุณนายทวี ทรัพย์ธาดา ตัวเธอเอง เธอไม่สมควรได้รับการสงสาร แต่ว่าบุริศร์กลับนึกถึงอีกเรื่อง

“บอกกับคุณธรณีด้วย อย่าให้แม่ของเขามารังควานภรรยาของผม ตอน ภรรยาของผมต้องการพักฟื้นอย่างสงบ

“รู้แล้วค่ะ”

หลังจากป้องวางสายจากบุรีศร์แล้ว บุริศร์มองโทรศัพท์อยู่พัก นึง มีสายของนรมน โทรเข้ามา

เขาไม่รู้ว่าตอนนี้นรมนเป็นยังไง ร่างกายอ่อนแอขนาดนี้ ไม่รู้ ว่าดูแลตัวเองดีหรือเปล่า แล้วมีใครคอยดูแลอยู่ข้างกายเธอหรือ เปล่า?

ในใจคิดถึงเป็นล้านเป็นพันครั้ง ตอนนี้ แทบอยากจะติดปีก บินไปอยู่ข้างกายของนรมน แต่ตอนนี้ เขาไม่สามารถทำได้

บริศร์ไม่เคยรู้สึกทรมานและเป็นห่วงขนาดนี้มาก่อน เขาหยิบ มือถือออกมาดูรูปนรมนที่ตัวเองแอบถ่ายไว้ ทันใดนั้น ดูเพลินไป หน่อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ