บทที่ 454 ไม่ใช่แค่ค่าขอโทษคำเดียว ก็จะให้อภัยได้
เธอ ยาที่อยู่ในมือ แล้วขมวดคิ้วไว้จนแน่น ฉีดเข้าไปในขวดน้ำ เกลืออย่างเร่งรีบ พอวินาทีที่หันมามองนรมนนั้น สีหน้าของโพน ก็ได้กลับมานุ่มนวลยิ้มอย่างอารมณ์ดีอื่นครั้ง
“เดี๋ยวตอนฉีดยาอาจจะเจ็บหน่อยนะคะ คุณทนไว้หน่อย ความรู้สึกที่โพนี่ให้คนอื่นนั้น รู้สึกสบายมาก ถึงแม้จะเป็น ครั้งแรกที่เจอกัน แต่นรมนรู้สึกว่าอยู่กับเธอแล้วรู้สึกสบายมาก ไม่รู้สึกเกร็งเลย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันไม่ได้บอบบางขนาดนั้นนะคะ”
“ใช่ค่ะ คุณหมอโพนี่ คุณใช้แรงทีมเธอแรงๆเลยนะคะ เธอไม่ ได้บอบบางขนาดนั้นหรอกค่ะ”
คมทิพย์พูดอย่างทะเล้น กลับดึงดูดให้นมนอยากจะตีเธอ
“เธอหุบปากเลยนะ ! เชื่อมั้ยฉันมีเธอให้ตายเลย! ไม่ เดี๋ยวฉันให้พฤกษ์ยุ่งจนไม่มีเวลาดูแลเธอเลยจะดีกว่า เชอะ
ตอนที่นรมนพูดชื่อของพฤกษ์นั้น หน้าคมทิพย์ก็แดงขึ้นมาเป็น
“มีอย่างเธอทําที่ไหนกัน นี่เธอเอาเรื่องงานมาปนกับเรื่องส่วน ตัวชัดๆ ระวังเหอะ เดี๋ยวฉันจะให้พฤกษ์ลาออกจากงาน ไม่ต้อง ไปสนเรื่องวุ่นๆของครอบครัวเธอเลย
“โอ้โห ตอนนี้คำพูดของเธอได้ผลขนาดนั้นเลย? ไหนเธอรอง ให้พฤกษ์มาลาออกกับฉันดูซิ”
นรมนแกล้งหยอกคนทิพย์เล่น ทำเอาคมทิพย์หน้าแดงไปหมด
“เธออย่ามาท้าฉันนะ ฉันขอบอกเลยนะ ตอนนี้ ฉันก็แค่เห็น ประธานบุรีศร์ไม่อยู่ รอเขากลับมาก่อนเหอะ เธอรอดูสิ ฉันจะยัง ให้พฤกษ์อยู่รับใช้เธอสองสามีภรรยาอยู่อีกหรือเปล่า”
คมทิพย์เชอะทีนึง แล้วเช็ดคางใส่ ทําหน้าเย่อหยิ่ง ทำให้พร มนอดไม่ได้หัวเราะขึ้นมา
เห็นนรมนอารมณ์ไม่เลวแบบนี้ โพนี่แอบถอนหายใจหนึ่ง หลัง จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณนายบุริศร์คะ คุณจะไปเข้า ห้องน้ำแล้วเปลี่ยนอะไรให้เสร็จก่อน ? หรือว่า รอฉันฉีดยาเสร็จ แล้วค่อยพาคุณไปดีคะ? ”
คำพูดนี้ทำให้นรมนเก้อเขินอีกครั้ง
เธอเกือบลืมไปเลย เรื่องที่ประจำเดือนเธอเลอะผ้าปู
“ฉันรู้สึกอายจังเลยค่ะ
หน้าเธอแดง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พวกเราต่างก็เป็นผู้หญิงเข้าใจดีค่ะ
โพนี่ยิ้ม คมทิพย์ก็เข้าใจในทันที
“ให้ตายสิ เธอเลอะออกมาหรอ! ”
“ยังจะพูดอีก”
นรมนรู้สึกว่าตัวเองควรจะหาอะไรมายัดปากของคนทิพย์ไว้
จริงๆ
โพนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นี่เป็นเรื่องปกติ ไม่ ต้องคิดมากหรอกค่ะ ฉันว่า ให้คุณดมทิพย์พาคุณไปจัดการที่ ห้องน้ำแป๊บนึงดีกว่านะคะ ที่นี่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเองค่ะ”
“จะได้ยังไงคะ เกรงใจมากเลยค่ะ? เดี๋ยวรอให้ฉันกลับมาทำ เองเถอะค่ะ”
นรมนจะให้โพนี่ช่วยทำได้ยังไง?
โพนี่กลับยิ้มแล้วพูด : “ไม่เป็นไรค่ะ อีกหน่อยเป็นเพื่อนกัน แล้ว พวกคุณก็ไม่ต้องเกรงใจกับฉันหรอกนะคะ เรียกชื่อฉันก็พอ ฉันกับพวกคุณอาย นมาก”
ได้ยิน โพนี่พูดแบบนี้แล้วนรมนกับคมทิพย์ดีใจมาก
สุดท้าย นรมนต้านคมทิพย์ไม่ไหว ถูกเธอพยุงไปที่ห้องน้ำ
หลังจากที่โพนี่เปิดผ้าห่มออก เห็นคราบเลือดที่แดงเข้มแล้ว ขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง
เธอฉวยโอกาสทีนรมนไม่ทันสังเกต แล้วเก็บตัวอย่างคราบ เลือดอย่างว่องไว หลังจากเก็บเสร็จ ถึงจะถอดผ้าปูออกแล้ว เปลี่ยนปูเป็นชุดใหม่
ตอนที่นรมนกับคนทิพย์กลับมา สีหน้าของนรมนก็ยิ่งดูซีดลง ก็แค่ไปห้องน้ำ เหมือนว่าเธอเสียแรงไปอย่างมาก ทำให้โพนี่แอบรู้สึกกังวลขึ้นมา
“รีบนอนลงเถอะค่ะ วันสองวันนี้ มามากเป็นพิเศษ คุณอย่าให้ ตัวเองเครียดมากนะคะ คุณคมทิพย์คะ ไม่ว่าจะคนหรือเรื่องอะไร ที่ไม่จําเป็นก็อย่าให้รบกวนถึงคุณนายบุรีศร์เลยนะคะ”
คำพูดของโพนี่ คมทิพย์เข้าใจในทันที
“รู้แล้วค่ะ ตอนนี้ คนที่จะรบกวนถึงเธอได้ ก็มีแต่ประธานบริศร์ ของเธอแล้วล่ะค่ะ
นรมนถูกหยอกจนหน้าแดง
“เธอยังจะพูดอีก”
เธอกลอกตาขาวใส่คมทิพย์หนึ่ง หลังจากนั้นก็หันไปมองโพนี่ แล้วพูด : “ฉันเรียกคุณว่าโพนี่นะคะ คุณก็อย่าเรียกฉันคุณนายบุ รศรเลยค่ะ เรียกฉันนรมนก็พอ”
“ได้ค่ะ!”
โพนี่ยินดีรับฟังค่าชักชวนที่มีเจตนาดี เป็นคนพูดง่ายมาก
เธอให้น้ำเกลือนรมนเสร็จ จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม: “พวก คุณคุยกันไปก่อน ฉันลงไปคุยกับคุณแม่นรมนหน่อย ให้เปลี่ยน ไปทําอาหารจําพวกบำรุงเลือดลมอะไรพวกนี้ ร่างกายคุณเพียง แค่ใช้ยาอย่างเดียวมันไม่พอ
“นี่ฉันเลือดลมไม่ดีทั้งสองอย่างหรอ? อยู่ไฟฉันทำได้ดีมาก เลยนะคะ”
นรมนรู้สึกกังวล
โพนพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอยู่ไฟทำได้ดีไม่ผิด แต่หลังจากที่
คุณแท้งลูกกระทบร่างกายโดยตรง ฉันได้ยินป้องกลับมาเล่าแล้ว ป้าโอน่าแค้นมากจริงๆ และอีกอย่างอยากหาว่าฉันพูดตรงเลย นะคะ คุณไม่ได้ทำตามที่คุณหมอสั่งใช่มั้ยคะ? ”
“อะไรนะคะ? ”
นโมนไม่ค่อยเข้าใจ
โพนนิ่งไปครู่นึงแล้วพูด : “คุณกับประธานบริศ อดใจไม่ไหว มีอะไรกันใช่มั้ยคะ?
“นี่มีผลกระทบด้วยหรอคะ? ”
นรมนรีบก้มหน้าลง หน้าแดงจนลามมาถึงที่คอ
“โอ้โห เมื่อ ใครกันนะที่บอกว่าตัวเองไม่ได้อดอยากขนาด นั้น? นี่มันอะไร? ถูกคนตบหน้าเข้าอย่างจังแล้วซะนะ? ”
ระหว่างที่คมทิพย์ยังดีอกดีใจที่เห็นเพื่อนตกยากล่ามากแบบนี้ ก็ถูกนรมนบีบไปทีนึง
“โอ้ย! เจ็บ! นรมน เธอเล่นลับหลังแบบนี้เลยหรอ! ทำแล้วยังไม่ยอมให้คนอื่นพูดอีก
“ฉันไม่เชื่อหรอนะ ว่าเธอไม่เคยมีอะไรกับพฤกษ์! ”
นมนโมโหแทบตาย
ยอมทิพย์ วันนี้ตั้งใจมาหาเรื่องเธอใช่มั้ยเนี่ย?
ตัวเอง
โพนี่เห็นพวกเธอสองคนเล่นกันสนุก อดไม่ได้พูดด้วยรอยยิ้ม : “มีคุณคมทิพย์อยู่ด้วย ฉันไม่ต้องเป็นห่วงว่าอารมณ์คุณจะไม่
ได้แล้วค่ะ”
“เธอเป็นแต่ยั่วโมโหฉันน่ะสิ! ”
นรมนรู้ความหมายของโพนี่ แต่ยังไงซะ จะปล่อยให้คนทิพย์
ได้ใจไม่ได้
“โพนี่ นี่เธอหมายความว่า ฉันมีอะไรกับบริศร์ถึงเป็นแบบนี้ หรอ? ”
นรมนพอจะฟังออกความหมายของเธอ
โพนพยักหน้าแล้วพูด” “ตามหลักแล้ว หลังจากผ่านการ อยู่ไฟแล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไร แต่เธอกับประธานบุรีศร์ก็ต้องระวัง กันบ้าง”
“อืม”
นรมนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
ตอนนี้ ถึงเธอจะอยาก เขาก็ไม่อยู่
นึกถึงตอนที่บุริศ เพื่อไม่แตะต้องเธอ ยังเคยให้ป้องสั่งจ่ายยา ให้ตัวเองทาน นรมนรู้สึกซึ้งใจไม่น้อย
“อันที่จริงไม่ใช่ความคิดของเขาหรอก ตอนนั้น เพื่อฉันแล้ว เขายังเคยให้ป้องจัดยาให้เขาอยู่เลย ตอนนั้น ฉันยังงอนเขาอยู่ เลย เลยจัดชุดใหญ่ให้เขา หลังจากนั้น ฉันเป็นคนเริ่มเอง”
เสียของนรมนไม่ดัง และเขินมาก ผมทิพย์ได้ยินแล้วลืมตาโต
ค้างไปโดยตรง
“เพื่อนรัก เธอเป็นคนเริ่มเองหรอ? เธอยังเป็นนรมน ไร้เดียง สาคนนั้นที่ฉันรู้จักอยู่หรือเปล่าเนี่ย? ”
“เธอไปไกลๆเลยนะ”
นรมนถูกคมทิพย์หยอกจนร้อนใจ อยากจะมีคน คมทิพย์กลับยืนอยู่ข้างๆ หัวเราะฮ่าๆๆ ขึ้นมา
“พอได้แล้ว หยุดล้อเธอได้แล้ว ตอนนี้ ร่างกายของเธอ อ่อนเพลียมาก ทนต่อการทรมานแบบนี้ไม่ไหว
โพนี่เห็นพวกเธออารมณ์ดีมาก ก็รู้สึกดีใจ แต่ร่างกายของพร
มนตอนนี้ไม่ค่อยเหมาะจริงๆ
ดมทิพย์นั่งลงที่ข้างเตียงของนรมนอย่างเชื่อฟัง
“ได้ๆๆ ฉันปรนนิบัติเธอ ๆ ได้ ยัง? ”
“นี่ค่อยยังชั่ว”
นรมนรู้สึกโชคดีมากที่มีเพื่อนอย่างคมทิพย์และโพนี่อยู่ข้าง กาย เธอจะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวและทรมานขนาดนั้น
ถ้าไม่อย่างนั้น เธอก็ไม่รู้ว่าจะคิดถึงบุริศร์บ้าคลั่งขนาดไหน โพนี่ลุกเดินออกไป ไปหาแม่นรมนคุยเรื่องอาหารบำรุง
คมทิพย์ยิ้มกับนรมนแล้วพูด” “เธอดูคุณหมอโพนี่ซิ บุคลิกดูดีจัง ฉันได้ยินมาว่า ตอนที่เธอคบกับคุณหมอป้องได้รับการ ชื่นชมมากเลยนะ”
“ทำไมเธอรู้ทุกอย่างเลยนะ ?
นรมนรู้สึกว่า ชีวิตของคมทิพย์ในตอนนี้อิสระและสบายเป็น พิเศษ ไม่ว่าจะข่าวสารหรือคนที่รู้จัก เหมือนจะมากกว่าตัวเอง
เยอะเลย
คมทิพย์พูดอย่างได้ใจ : “ก็ใช่นะ ก็ฉันมีผู้ชายที่เก่งกาจคอย
อยู่เคียงข้างฉัน”
“แหมๆๆ ดูหน้าตาหวานชื่นของเธอ กะจะแต่งงานเมื่อ ไหร่?
“ยังไม่รู้ รอให้พฤกษ์ตัดสินใจแล้วค่อยว่ากัน คมทิพย์พูดด้วยความเขิน เต็มไปด้วยกลิ่นไอความเป็นผู้หญิง นรมนดูออก เธอเล่าลึกแล้วจริงๆ
ดีที่พฤกษ์เป็นคนซื่อสัตย์และทำให้คนวางใจได้ อยู่กับคน ทิพย์แล้ว นรมนรู้สึกพอใจมาก
“เธออย่าไปรังแกคนอื่นล่ะ
“ฉันเปล่านะ”
ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน แล้วต่างก็หัวเราะขึ้นมา คมทิพย์รู้สึกแสงอาทิตย์แสบตา ตอนที่ลุกเดินไปที่หน้าต่างจะ ไปปิดผ้าม่านนั้น อดไม่ได้เห็นธรณีที่รออยู่ข้างนอก
เธอยังจําคำพูดของโพนี่ได้ สภาพร่างกายของนรมนตอนนี้ อย่าให้เธอต้องมากังวลเรื่องหรือคนที่ไม่จำเป็นเลยจะดีกว่า
“บรมน”
“ฝั่งคุณนายทวีทรัพย์ธาดาของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เธอมี ความคิดยังไง? ”
จู่ๆคุมทิพย์ก็ถามขึ้นมา ทำเอานรมนอึ้งไป
“ไม่ได้คิดอะไร ฉันได้ทำสิ่งที่ฉันควรทำไปแล้ว ส่วนวันข้าง หน้าจะเป็นยังไง ก็แล้วแต่พวกเขา เรื่องของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาฉันไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง และไม่อยากฟังด้วย เธออยากจะ พูดอะไร? ”
“เปล่า ไม่มีอะไร? ”
คมทิพย์ยักไหล่แล้วพูด: “ฉันก็แค่อยากจะแนะนำเธอ ตอนนี้ ฉวยโอกาสที่ประธานบริศร์ไม่อยู่ เธอก็พักผ่อนดีๆ อย่าไปกังวล กับคนและสิ่งที่ไม่คุ้มค่าเลย เดี๋ยวถ้าร่างกายเธอแข็งแรงแล้ว รอ ประธานบุรีศร์ของเธอกลับมา พวกเธอค่อยจัดหนักจัดเต็ม ยกใหญ่”
“เธอพูดบ้าอะไรเนี่ย ยัยลามก ตอนนี้อยู่กับพฤกษ์แล้ว คำสอง ก็เป็นคำถามกทั้งนั้น
นรมนถูกดนทิพย์ล้อจนอายแทบตาย
กำลังพูดอยู่โพนี่ก็ได้กลับมาพอดี เห็นพวกเธอสองคนหยอก เล่นกัน แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “ความสัมพันธ์ของพวกเธอสองคน ดีมากเลยนะ นี่ไปได้แค่แป๊บเดียว ก็เล่นกันอีกแล้ว ? ”
“เธอเป็นคนรังแกฉัน! ”
คมทิพย์เล่นอย่างกับเด็ก
นรมนขี้เกียจจะถือสากับเธอ แล้วพูดกับโพนี่ : “เธอยังมั้ย? อยู่ที่นี่ ทานข้าวเย็นด้วยกัน? แม่ฉันทำอาหารอร่อยมากเลย
“นรมน เธอให้คุณหมอโพนี่ทานข้าวที่นี่ แล้วคุณหมอคุณหมอ ป้องจะทำยังไง? เดี๋ยวตามมาถึงที่นี่ท่าไง?
โพนส่ายหัวแล้วพูด: “ตอนนี้ เธอนอกจากแซวนรมนแล้ว ยัง
แซวฉันแล้วใช่มั้ย? ”
“เปล่าๆๆ! ล้อเล่นน่ะ!
คมทิพย์รีบ โบกมือ แต่ก็พูดด้วยเสียงหัวเราะ “คุณหมอโพ นี่, คุณช่วยฉันดูแลนามนก่อนนะ ฉันออกไปซื้อของหน่อย
“เธอจะไปซื้ออะไร? ที่ฉันมีทุกอย่างเลยนะ
นรมนถามอย่างแปลกใจไปค่านึง
คมทิพย์พูดตรงออกมาคำนึงฉันจะไปซื้อกางเกงใน เธอจะให้
ฉันใส่ของเธอหรอ? ”
“เธอรีบใส่หัวไปเลยนะ!
นรมนูรู้สึกว่าตอนนี้คนที่พย์เป็นคนไม่ถืออะไรเลย กล้าพูดทุก
อย่าง
คมทิพย์ยิ้มอารมณ์ ออกจากห้อง เธอมาถึงที่ประตูใหญ่ของตระกูลธนาศักดิ์ธนอย่างไร ธรณีเห็นเธอออกมา อดไม่ไหวเลยรีบเดินเข้าไปหา เป็นยังไงบ้างครับ ? ร่างกายของนรมนดีขึ้นยัง? ”
ดมทิพย์เก็บสีหน้าทะเล้นของตัวเอง มองธรณีแล้วพูด “คุณชายธรณีคะ ถ้าคุณหวังดีกับนรมนจริง ฉันแนะนำว่าช่วงนี้ คุณอย่ามาอีกเลยนะคะ และก็อย่าเอาเรื่องของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาของพวกคุณมาให้นรมนอีก ไม่ว่าจะเรื่องใดๆ
ธรณีรู้สึกอึ้งแล้วถาม : “เธอเป็นอะไรกันแน่ครับ?”
“ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากคะ เป็นผลมาจากการแท้งลูกครั้งก่อน ตอนนี้ร่างกายเธออ่อนเพลียมาก เรื่องโรคของผู้หญิง คุณก็ช่วย อะไรไม่ได้ ถ้าคุณเป็นห่วงเธอจริง ช่วงนี้ ปล่อยให้เธอได้พักผ่อน ดีๆเถอะคะ เรื่องวุ่นๆของตระกูลคุณ ไม่ใช่แค่คำขอโทษของ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคำเดียวก็สามารถให้อภัยได้หรอกนะคะ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
