บทที่ 450 เธอไม่ต้องการความสงสารและความเห็นใจ จากใครๆ

“…..เธอ ตอนนี้เธอ ตอนนี้เธอ………

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาโกรธจนชี้ไปที่ตุลยาโดยตรง

ตุลยากลับพูดอย่างเย็นชา ตอนนี้ฉันทำไม? ตอนนี้แกไม่ชิน มากเลยใช่มั้ย? แต่นี่แหละคือตัวตนนที่แท้จริงของฉัน แกไม่รู้ เลย ฉันอยู่ต่อหน้าแกต้องแกล้งเป็นคนเชื่อฟัง จนฉันใกล้จะอัด งั้นจนบ้าอยู่แล้ว ใช่ ฉันเป็นคนวางสารเสพติดที่อยู่ในร่างกาย ของแกเอง สิ่งที่แกจะเอาก็คือคำตอบนี้ไม่ใช่เหรอ?”

ได้ยินตุลยาพูดแบบนี้ คุณนายทระพย์ทวีธาดาไม่กล้าเชื่อหู ของตัวเองชัดๆ

“เพราะอะไร? ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย? ฉันไม่ดีกับเธอ หรือไง? ฉันคิดแทนเธอทุกอย่าง แม้กระทั่งเพื่อเธอแล้ว ฉันยอม ขัดใจนรมน ยอมไล่หลานสาวแท้ๆของฉันออกไป ทำไมเธอต้อง ทำแบบนี้ด้วย? เธอรู้หรือเปล่า ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาเป็นตระกูล ที่บริสุทธิ์ เป็นตระกูลที่เข้มแข็งกล้าหาญ จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ยังไง?”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาเจ็บปวดใจสุดขีด แต่สำหรับดุลยาแล้ว พวกนี้ล้วนเป็นเรื่องที่ไร้สาระ

เธอหัวเราะฮ่าๆๆ ขึ้นมา
“แกมันโง่เอง หลานสาวแท้ๆของตัวเองแกไม่เชื่อ ดันมาเชื่อ คนนอกอย่างฉัน แม่ฉันเคยบอกแกแล้ว ตอนนั้นแกเป็นอัมพฤกษ์ นรมนเป็นคนเอายาถอนพิษกลับมาให้แก แกเชื่อหรือยัง?”

“มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย?”

“เป็นเรื่องจริงสิ! อีกอย่างตอนนั้นนรมนยังตั้งครรภ์แล้วด้วย แต่เสียดายเธอไม่รู้ เพื่อยาถอนพิษ ถูกป้าโอกระทืบจนแท้งลูก แกไม่รู้สินะ? นั่นมันกระทืบจนแท้งเลยนะ! ตอนนั้นป้าโออยากจะ ให้มันตาย ตอนที่บุริศร์ไป ช่วงล่างของนรมนเต็มไปด้วยเลือด และสลบไป ตอนที่ส่งไปโรงพยาบาล หมอเกือบจะช่วยชีวิตเอา ไว้ไม่ทัน คือคนพวกนี้ กลัวหลังจากแกรู้แล้วจะเจ็บปวดใจ ทุกคน ต่างก็ปกปิดแกหมด นรมนพักฟื้นที่บ้านไปหนึ่งเดือน แต่หมอบ อกร่างกายของนรมนต่อไปถ้าอยากท้องอีก มันไม่ใช่เรื่องที่ง่าย ขนาดนั้นแล้ว”

ฟังดุลยาพูดพวกนี้ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาเหมือนถูกฟ้าผ่า มากลางศีรษะชัดๆ

“นี่เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? ที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? เธอจับแขนของธรณีไว้ และถามอย่างเร่งรีบ แววตาคู่นั้นเห็น

ได้ชัดว่ามีความเสียใจแล้ว

ธรณีไม่อยากกระทบกระเทือนจิตใจคุณนายทรัพย์ทวีธาดา แต่นี่ก็คือความจริงของเรื่องราว

“ใช่ครับ ตอนนั้นนรมนอยู่ในนาทีความเป็นความตาย พวก เราต่างก็ไม่กล้าบอกคุณแม่ กลัวแม่จะทนรับไม่ไหว แต่ใครจะไปรู้ว่าต่อมาตุลยาบอกว่าเธอเป็นคนช่วยแม่ไว้ ไม่นึกว่าแม่ก็เชื่อ เลย พี่สะใภ้คิมก็เคยบอกแล้ว นรมนก็เคยบอกแล้ว แม้กระทั่งบุรี ศร์ก็เคยบอกแม่แล้วว่าบรมนเป็นคนเอายาถอนพิษกลับมา เสียดายแม่ไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ

คุณนายทรัพย์ทวีธาดารู้สึกฟ้าหมุนดินพลิก

ทําไมถึงเป็นแบบนี้?

ความจริงทําไมถึงเป็นแบบนี้?

เธอจ้องมองตุลยาอย่างโหด ดูรอยยิ้มที่ได้ใจของตุลยา โมโห จนตบไปหนึ่งฝ่ามือ

เสียงตบใสๆได้ตบจนทุกคนมึนตึบ

เป็นครั้งแรกที่คุณนายทรัพย์ทวีธาดาลงมือตบดุลยา

ใครๆก็รู้ ตุลยาเป็นหัวแก้วหัวแหวนของคุณนายทรัพย์ทวี ธาดา ว่าไม่ได้ดีไม่ได้ เธอขออะไรคุณนายทรัพย์ทวีธาดาก็ให้ทุก อย่างชัดๆ แต่ตอนนี้กลับลงมือด้วยตนเอง

ตุลยาถูกตบจนหน้าหันไปข้างนึง ฟันกระทบโดนเนื้อในช่อง ปาก และมีเลือดไหลซิบออกมา สามารถเห็นได้ว่าคุณนายทรัพย์ ทวีธาดา ใช้แรงตบมากแค่ไหน

“ทำไมเธอถึงได้อำมหิตขนาดนี้? นรมนเป็นพี่สาวแท้ๆของเธอ เชียวนะ!”

“พี่สาวแท้ๆ? ฉันอ่ามหิต? เมื่อก่อนแกไม่ได้พูดแบบนี้นะแสนดีของฉัน ที่ผ่านมาแกบอกว่าฉันจิตใจดีงาม ฉันอ่อนแอ ฉัน เป็นผู้ถูกกระทำเชียวนะ เพราะฉะนั้นแกไม่มีแนวความคิดเลยใช่ มั้ย? ฉันว่าอะไรแกก็เชื่ออย่างนั้นใช่มั้ย? แกนึกว่าแกดีกับฉันมา โดยตลอด แต่ก่อนที่จะรู้จักแก ฉันอยู่อเมริกา อยู่บ้านฉัน ฉันเป็น เหมือนดั่งเจ้าหญิง ใครกล้าพูดขัดหูฉัน? มาถึงที่นี่ ฉันประจบ ประแจงอย่างไม่รู้สึกละอาย ทนรับกับความเหนื่อยล้า ทนรับกับ การบ่น แกนึกว่าแกหน้าตาสวยมากจริงๆงั้นแหละ? หรือว่าฉันก็ เป็นคนที่มีร่างกายเหมาะกับการทรมานอยู่แล้ว ชอบที่ถูกแก ทรมาน? ชอบปรนนิบัติแก? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแกเป็นย่าแท้ๆของ นรมน ฉันไม่อยากชายตามองแกเลยด้วยซ้ำ!

ตอนนี้ตุลยาเปิดเผยทุกอย่างแล้ว

ในเมื่อทุกอย่างกระจ่างแล้ว เธอยังต้องเสแสร้งอะไรอีก

“ฉันเจ็บใจ ฉันกับนรมนคลอดออกมาจากแม่คนเดียวกัน แต่ พวกแกดีกับมันทุกคน ฉันก็เป็นคนเหมือนกัน โดยเฉพาะแม่ของ ฉัน ฉันแคร์เธอมากขนาดนั้น ประจบสอพลอเธอขนาดนั้น ยี่สิบ กว่าปีแล้ว เพื่อให้แม่เหลียวมองฉัน ฉันสู้สุดกำลัง แต่สุดท้ายล่ะ? ในใจเธอมีแต่นรมน! ตอนที่อยู่อเมริกา ฉันแค่ท่นรมนสลบและ มอบให้กับประธานรเมศ เธอก็ให้พ่อฉัน ฉันเกือบตายเพราะ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ยิ่งแล้วใหญ่จะตัดขาดความเป็นแม่ลูกกับฉัน ด้วยความรักจากคนในครอบครัวที่ฉันปรารถนาขนาดนั้น พวก แกกลับให้นรมนอย่างไม่ถูกไว้เลย ถือสิทธิ์อะไร? สิ่งที่ฉันไม่ได้ นรมนก็อย่าหวังจะได้! นรมนแคร์แกที่สุดไม่ใช่เหรอ เพื่อแก แล้วกระทั่งยอมไปเอายาถอนพิษ โดยไม่คิดเอาชีวิต? งั้นฉันก็จะ
ให้มันได้ลิ้มลองรสชาติที่ถูกแกละทิ้ง ถูกแกเพิกเฉย ใส่และถูกแก เกลียด!”

หน้าตาและคำพูดที่เหมือนคนบ้าคลั่งของตุลยา ทำให้ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาโมโหจนพูดไม่ออกจริงๆ

เธอไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ เด็กที่ตัวเอง ใช้ใจทะนุถนอมจะ จิตใจอำมหิตอย่างนี้ ส่วนนรมินที่ถูกทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า กลับบริสุทธิ์ใจปานนั้น

เธอนึกถึงแววตาที่นรมนมองเธอตอนแรกอย่างห้ามใจไม่ได้ ช่างอ่อนโยน ช่างรักและเอาใจใส่ปานนั้น แต่ตอนนี้ล่ะ?

ครั้งสุดท้ายที่นรมนมาตระกูลทรัพย์ทวีธาดา เพราะเรื่องของ กมล ตอนนั้น สายตาที่เธอมองตัวเองเหมือนศัตรูยังไงอย่างงั้น

เธอรู้สึกว่าตัวเองทําถูกมาโดยตลอด รู้สึกว่าเป็นความผิดของ นรมนตลอด รู้สึกว่าที่นรมนพูดทั้งหมดเป็นการหลอกลวงตลอด เพราะต้องการสร้างความประทับใจให้กับเธอ แต่ตอนนี้เธอถึงรู้ ว่าหลานสาวแท้ๆของตัวเอง เพื่อเธอแล้วเคยสูญเสียอะไรไปบ้าง เคยประสบกับอะไรมาบ้าง

ความเสียใจได้วนเวียนอยู่ในใจของคุณนายทรัพย์ทวีธาดา ราวกับภูเขาลูกใหญ่ทับอยู่ในอก ยังไงก็หายใจไม่ออก

“เพราะฉะนั้นเธอเป็นคนวางแผนทุกอย่างใช่มั้ย? เรื่องรูปถ่าย ของนรมนเธอก็มีส่วนเกี่ยวข้องใช่มั้ย?

คุณนายทรัพย์ทวีธาดายังไม่ได้แก่จนเลอะเลือน ตอนที่ดุลยาพูดทุกอย่างออกมา เธอก็เอาเรื่องทั้งหมดเชื่อมโยงไปด้วยกัน

แล้ว

ตุลยาคิดไม่ถึงว่าปฏิกิริยาของคุณนายทรัพย์ทวีธาตาจะไ ขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“ใช่ ฉันเอง ดังเหมาหาฉัน หวังอยากร่วมมือกับฉัน แกโทษ ฉันไม่ได้ บอกได้แค่ว่าคนที่นรมนขัดใจมีเยอะเกินไป มีคน มากมายอยากจะให้มันตาย ฉันก็เป็นแค่คนผลักเฉยๆ

นึกถึงหน้าตาที่ตัวเองเคยด่นรมนไร้ยางอาย คุณนายทรัพย์ ทวีธาดาแทบอยากจะหาที่มุดเข้าไปจริงๆ

ทำไมเธอถึงว่าหลานสาวแท้ๆของตัวเองอย่างงั้น?

นั่นเป็นเธอจริงๆเหรอ?

คุณนายทรัพย์ทวีธาดามองตุลยา เหมือนไม่เคยรู้จักผู้หญิงคน นี้ยังไงอย่างงั้น

ภายนอกดูน่ารักไร้เดียงสา ทำไมจิตใจถึงได้อำมหิตขนาดนี้? “งั้นเรื่องที่บริศ ข่มขืนเธอก็เธอสร้างขึ้นมาเอง?”

พูดถึงเรื่องนี้ ในที่สุดสีหน้าของตุลยาก็เปลี่ยนไป ไม่ได้ใจ อย่างนั้นอีกต่อไป ได้เปลี่ยนมาค่อนข้างร้ายกาจ

“หุบปาก! เรื่องนี้เป็นความผิดของบุริศร์! เป็นความผิดของ มัน! ฉันแค่อยากสร้างภาพจอมปลอมที่อยู่กับบุริศร์ ให้มันถือ โอกาสแต่งงานกับฉันเฉยๆ แต่ผู้ชายคนนั้นเหมือนถูกนรมนหว่านยาเสน่ห์ ถึงฉันวางยามัน มันก็ยังไม่มีความรู้สึกกับฉัน นี่ก็ แล้วไป มันถึงกับยอมรับต่อหน้านักข่าวว่าได้กลั่นแกล้งฉัน มัน รับผิดชอบให้ถึงที่สุด โดยตรงก็พอ แต่มันดันไปจากห้อง และให้ ผู้ชายเองขายสองคนที่ถ่ายหนังโป๊มาข่มขืนฉัน! มันเป็นไอ้ สารเลว! มันประคบประหงมนรมนขนาดนั้น แต่กลับทำแบบนี้กับ ฉัน ฉันไม่ควรแก้แค้นหรือไง?”

พอนึกถึงทุกอย่างของตอนนั้น ตุลยาก็ขัดขืนอย่างกับคนบ้า หลังจากคุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ยินพวกนี้ กลับละอายใจจน แทบอยากจะตีตัวเองตาย

เธอยังโง่ไปหาบุริศร์กับนามนให้พวกเขาหย่ากันอย่าง แข็งกร้าวขนาดนั้น ไม่นึกเลยที่แท้ความจริงของทั้งหมดจะเป็น แบบนี้!

เธอยังถือเป็นย่าอยู่มั้ย?

บนโลกใบนี้ยังมีย่าแท้ๆบังคับให้หลานสาวแท้ๆหย่าร้างอีกเห

รอ?

ตอนนี้คุณนายทรัพย์ทวีธาดานึกขึ้นมา ตัวเองก็ยังรู้สึกว่าตัว เองไม่ใช่คนเลย

เพื่อตุลยาผู้หญิงคนนี้ ทำไมเธอถึงได้ทำเรื่องเหลือเชื่อ มากมายขนาดนี้?

ตอนนี้พอมองผู้หญิงร้ายกาจตรงหน้าคนนี้ คุณนายทรัพย์ทวี ธาดาเมียใจมาก
“เธอรู้หรือเปล่า? ฉันได้เหลือทรัพย์สินครึ่งนึงของตระกูล ทรัพย์ทวีธาดาไว้ให้เธอ แต่เธอกลับทำแบบนี้กับฉัน ยัยหนูตุลยา เธอรู้หรือไม่ ฉันสนิทชิดเชื้อกับเธอมากกว่าหลานสาวแท้ๆของ ตัวเองเสียอีก ฉันนึกมาโดยตลอดว่าเธอดีกับฉันจริงๆ ฉันรู้สึกมา โดยตลอดว่าแม่ของเธอลำเอียงรักยัยหนูนรมนมากกว่าทำให้ เธอน้อยใจ ฉันหวังจะสามารถเติมเต็มความรักที่เธอขาดหายไป เสียดายคิดไม่ถึง เธอหลอกใช้นมาโดยตลอด เธอใช้เฮโรอีน ควบคุมฉัน อยากทำอะไรกันแน่?

ตุลยาได้ยินคำพูดของคุณนายทรัพย์ทวีธาดา หยุดนิ่งไปครู่นึง อย่างห้ามใจไม่ได้

เสียใจมั้ย?

เธอไม่รู้ เพียงแต่ตอนที่ได้ยินคุณนายทรัพย์ทวีธาดาบอกว่า อยากเติมเต็มความรักที่เธอสูญเสียไป เธอรู้สึกเจ็บปวดใจและ เสียใจเล็กน้อย

แต่ว่าความรู้สึกแบบนี้ได้หายไปในพริบตา เธอไม่ต้องการความสงสารและความเห็นใจจากใครๆ

เธอไม่ต้องการ!

ดุลยาหันหน้าไปอย่างแข็งกร้าว มองคุณนายทรัพย์ทวีธาดา พร้อมหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดควบคุมแก ก็สามารถควบคุม ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาทั้งตระกูล แม้กระทั่งยังสามารถขึ้นรมน ด้วย ถึงแม้ภายนอกมันดูเย็นชาแล้งน้ำใจ แต่กลับใจอ่อนกว่า ใครๆ เดิมทีฉันกะจะใช้ชีวิตของแกมาขู่นรมน ฉันจะให้มันตาย!ฉันได้ให้คนแจ้งมันไปแล้ว บ่ายสองให้มันมาตระกูลทรัพย์ทวี ธาดา คาดว่านั่งผู้หญิงโง่คนนั้นตอนนี้ยังลังเลอยู่ว่าจะมาหรือ เปล่า ถือว่าฉันเฮงซวย ยังไม่ได้โค่นล้มนรมน แต่กลับถูกพวกแก พบและจับตัวไว้เสียก่อน แพ้เป็นเจ้าชนะเป็นโจร ตอนนี้ฉันพูด อะไรก็ไม่มีประโยชน์แล้ว พวกแกอยากทำอะไรฉันก็เชิญ แต่ถ้า อยากให้ฉันกล่าวขอบคุณและขอโทษพวกแก ฝันไปเถอะ!”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ยินคำพูดของตุลยาแล้ว ซึ่งค้างไว้ อย่างควบคุมไม่ได้

ในหัวของเธอมีคำพูดนั้นของตุลยาโผล่ขึ้นมาอย่างไม่ขาด

สาย

เธอบอกว่า นรมนดูแล้วเย็นชาแล้งน้ำใจ แต่แท้จริงแล้ว

ใจอ่อนกว่าใครๆ

เด็กคนนั้น!

หลานสาวแท้ๆที่ถูกเธอปฏิบัติด้วยวิธีที่ผิด และถูกทำร้ายมา โดยตลอดจะมาจริงๆหรือเปล่า?

ธรณีกลับไม่มีความคิดพวกนี้อย่างคุณนายทรัพย์ทวีธาดา เขา มองตุลยาและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่เธอใช้ร่างกายของแม่ ฉันมาขึ้นรมน? หรือว่าใช้ข้ออ้างอย่างอื่น? ฉันถามเธอ เรื่องที่ กมลถูกลักพาตัวไป เธอเป็นคนทำใช่หรือเปล่า? เธอกะจะหลอก ใช้อันนี้ลอนรมนมาใช่มั้ย?

คําพูด ออกมาปุ๊บ คุณนายทรัพย์ทวิชาตาก็นึกถึงเรื่องนี้ทันที
ครั้งสุดท้ายที่นรมนมาตระกูลทรัพย์ทวีธาดา ก็เพื่อเรื่องที่กมล ถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ? หรือว่าเรื่องนี้ดุลยาจะเป็นคนทําจริงๆ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ