บทที่ 420 คุณแม่จะดีใครให้ตายนะครับ

นรมนไม่สนใจว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดา จะเป็นอย่างไร ตอนนี้เธอมีโทสะถึงที่สุดแล้ว

คุณนายทวีทรัพย์ธาดากลับมาเดือนเธอ

ให้หย่ากับบริศ เพื่อตุลยา นี่มันคืออารมณ์ความรู้สึกอะไรกันแน่ ถึง

ได้ทําให้เธอสามารถเอ่ยพูดเรื่องนี้ออกมาได้

นรมนเดินกลับไปนั่งหงุดหงิดในห้อง

ของตัวเองด้วยโทสะ

หลังจากที่ธิดาและนาวินเชิญคุณนายทวี ทรัพย์ธาดากลับไปได้แล้ว ก็รีบโทรศัพท์หาบุรี ศรีทันที ทั้งยังเล่าเรื่องนี้ให้บุรีศร์ฟังด้วย

บริศร์ฟังถึงตรงนี้แล้ว คิ้วก็ขมวดเป็นปม

พฤกษ์เห็นเขาเป็นแบบนี้แล้ว ก็อดที่จะ เอ่ยถามไม่ได้ว่า “ประธานบุรีศร์ เกิดเรื่องอะไร ข็นหรือครับ”

บอกกับครินทให้ผมด้วยว่า ให้มุ่งเป้า หมายไปที่กิจการของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา อย่างไม่ต้องเสียดายค่าตอบแทน ผมต้องการ ให้เกิดวิกฤตทางการเงินกับกิจการของตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาภายในหนึ่งวัน ร่วมมือกับธุรกิจ ร่วมทุนกับพวกเรา ก็ต้องพุ่งเป้าไปที่ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา! ”

ในคราวนี้บุริศร์มีโทสะแล้วจริงๆ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาพาตุลยามาบีบ บังคับบบ้านตระกูลโตเล็กให้แต่งงานด้วย เขา สามารถทําเป็นไม่สนใจได้ และรู้สึกไม่มีอะไร ตัวเองสามารถรับมือได้ แต่ในเมื่อคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาเป็นผู้ไปพบนรมนด้วยตัวเองถึงที่ ทั้งยังบีบบังคับให้นรมนหย่ากับเขา นี่มันเกิน ไปแล้วจริงๆ !

พฤกษ์ฟังถึงตรงนี้แล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่รีบไปจัดการทันที ตรินท์ถอนคําสั่งการบีบบังคับตระกูลรัต กรวรกุลกลับคืนมา และเริ่มพุ่งเป้าหมายไปที่ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแทน

“ผมว่านะลูกพี่ คุณ ไปทางไหน ผมก็ไป จัดการทางนั้น บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจํากัดต้อง พัฒนาไปทีละขั้น คุณจะให้ผมพุ่งเป้าไปที่ ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาระยะยาวหรือว่าระยะสั้น ครับ ผมต้องดูสถานะทางการเงินของบริษัท พวกเราก่อนนะครับ!”

ตรินท์รู้สึกว่าช่วงนี้บริศร์หุนหันพลันแล่น เกินไปแล้ว

เป็นศัตรูกับตระกูลทวีทรัยพ์ธาดา ไม่ เหมือนกับตระกูลรัตติกรวรกุล ตระกูลรัตติกรร รกุลเพิ่งจะเริ่มต้นกิจการ เงินทุนจำนวนมาก ล้วนถูกผูกเอาไว้กับโครงการ เป็นศัตรูกับพวก เขาค่อนข้างสะดวก เพราะว่าการเคลื่อนไหว ทางด้านเงินทุนของทุกคนล้วนไม่เยอะ แต่ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดานั้นไม่เหมือนกัน

ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นตระกูลนักการ เมือง ระยะนี้เพิ่งจะลงทุนไปกับห้างสรรพ สินค้า แม้ว่าประสบความสําเร็จ เจริญรุ่งเรือง แต่ใครจะไปรู้ว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดานั้นมีเส้น สนกลในเท่าไร

อีกทั้งผู้อยู่เบื้องหลังตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาก็คือเมืองหลวงทางนั้น ดังนั้นการ พิจารณาของครินท์จึงมีความเชื่อใจได้มาก ที่สุด

บริศร์กลับไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เอ่ยเสียง เย็นว่า “ระยะยาว ให้ดีที่สุดก็คือ สามารถกด ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจนถึงขั้นไม่สามารถ พลิกกลับมาได้อีก”

เมื่อประโยคนี้ถูกเอ่ยออกมา ก็ทำให้ตร นท์ตะลึงค้าง

“ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณชายธรณี ไม่เลวไม่ใช่หรือครับ ทำแบบนี้จะเกิน……

“นั่นเป็นเพราะว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ของพวกเขาทําเรื่องชั่วร้าย อย่ามาโทษฉัน เมื่อคําพูดของบริศ เอ่ยออกมาแล้ว ตรี นท์ก็ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรขึ้นมา

“ตกลง ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

ทางด้านตรินท์นั้นเริ่มต้นลงมือ ทางด้าน ธุรกิจร่วมทุนของพฤกษ์นั้นก็เริ่มกดดันไม่ถอย

อย่างไรธรณีก็คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องไม่ คาดฝันขึ้นกับตัวเองอย่างกะทันหัน หุ้นของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดานั้นหยุดนิ่งตลอดทั้งบ่าย ธุรกิจทางด้านนอกก็ถูกผูกขาด เดิมธุรกิจที่ เจรจากันเรียบร้อยแล้ว จู่ๆผู้ขายก็กลับคําเสีย อย่างนั้น ยินยอมที่จะจ่ายเงินค่าผิดสัญญา แต่ ไม่ร่วมมือกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

ถ้าหากว่าตอนนี้ธรณียังมองไม่ออกอีก ว่าตัวเองได้ล่วงเกินคนอื่น ถูกตัดขาดเส้นทาง หาเงินแล้วล่ะก็ เขาก็ถือได้ว่าไร้ซึ่งความ สําเร็จโดยสิ้นเชิงแล้ว

“ไปตรวจสอบให้ผมทีว่า ใครกันแน่ที่พุ่ง เป้ามาทางพวกเรา หรือไม่ก็ตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาของพวกเราล่วงเกินใครเข้า

ธรณีรู้สึกอึดอัดมาก

หลายปีมานี้ในเมืองชลธี ใครๆก็ล้วนเห็น แก่หน้าของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ขณะนี้กลับ เหมือนถูกคนพุ่งเป้าเข้าหา จะเดินก้าวหนึ่งก็ ล่ามากแล้วจริงๆ

ธรณีประสบกับความรู้สึกแบบนี้น้อยมาก แม้ว่าก่อนหน้านี้จะอยู่ในเขตสงคราม ก็ไม่เคย ถูกกระทําจนต้องตื่นตูมแบบนี้มาก่อน

ไม่นาน เลขาก็กลับมา

“คุณชายธรณี เป็นตระกูลโดเล็กครับ!”

“ใครนะ”

ธรณีไม่กล้าเชื่อหูตัวเองจริงๆ แม้ว่าบุรี ศร์จะไม่สนใจความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนระหว่าง พวกเขา แต่ก็ไม่อาจไม่คิดเพื่อนรมน จะพูด อย่างไร ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็เป็นตระกูล ฝ่ายแม่ของนรมน แม้ว่าตอนนี้จะเข้าใจผิดกัน อยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับต้องเด็ดขาดขนาดนี้มั่ง “ตระกูลโตเล็กครับ!”

เลขานึกว่าธรณีได้ยินไม่ชัดเจน จึงพูด ใหม่อีกครั้งหนึ่ง

คิ้วของธรณีขมวดเป็นปม

“หาสาเหตุเจอหรือยัง”

“ดูเหมือนว่าจะมีสาเหตุมาจากการที่ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาท่านไปก่อเรื่องที่บ้าน ของตระกูลโตเล็กครั้งหนึ่งครับ”

เลขาสืบรายละเอียดการพูดคุยระหว่าง คุณนายทวีทรัพย์ธาดากับนรมนไม่ได้ แต่ว่า เรื่องที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาถูกบอดี้การ์ด ของตระกูลโตเล็กเชิญออกมานั้น เลขายังคง รายงานไปตามความจริง

ธรณีรู้สึกเพียงแค่ว่าตอนนี้จนปัญญาเป็น อย่างมาก

ช่วงนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาของพวก เขาเป็นอะไรไปกันแน่ “กลับบ้าน!”

ธรณีไม่กล้ารอช้า วางเรื่องของบริษัทใน มือทั้งหมดทิ้งเอาไว้ และตรงกลับบ้านอย่าง รวดเร็ว

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาถูกทำให้โกรธ เสียจนนั่งด่านรมนอยู่ในห้องรับแขกอย่างสาด เสียเทเสีย ส่วนดุลยาก็นั่งพูดอย่างละอายใจ อยู่ด้านข้าง “คุณยาย คุณยายอย่าโกรธพี่สาว เลยนะคะ อารมณ์ของพี่สาวไม่ดี ดังนั้นถึงได้ ปฏิบัติกับคุณยายแบบนี้ ความจริงแล้วพี่สาวรัก บริศมาหลายปีขนาดนั้น ระหว่างพวกเขาก็มี ลูก เป็นธรรมดา ไม่อยากหย่า วันนี้คุณยาย หุนหันพลันแล่นเกินไปแล้วจริงๆ

“อะไรที่เรียกว่ายายหุนหันพลันแล่นกัน นโมนต่างหากที่หน้าไม่อาย ตัวเองทําเรื่องน่า อับอายขายขี้หน้าผู้คนขนาดนั้น ยังจะเป็นหมา หวงก้างอีก เราก็ไม่ใช่คนอื่น เราเป็นน้องสาว แท้ๆของเธอ ถ้าเราแต่งให้กับบริศร์จริงๆ จะ ปฏิบัติต่อหลานชายของตัวเองไม่ดีอย่างนั้น หรือ สภาพของเธอในตอนนั้น ยังจะสามารถ ยืนอยู่ในตระกูลโตเล็กได้อีกหรือ ยายล้วนพูด ไปหมดแล้วว่า จะมอบทรัพย์สินทั่วไปใน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาให้กับเธอ ให้เธอไปต่าง ประเทศ หาสถานที่ที่ไม่มีคนรู้จัก เพื่อเริ่มต้น ใหม่ หรือว่ายายทําดีต่อเธอไม่มากพออย่าง นั่นหรือ”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดารู้สึกเพียงแค่ว่า นรมนไม่รู้จักดีชั่ว

แม้ว่าดุลยาจะไม่รู้ว่าทรัพย์สินของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีเท่าไร แต่คุณยายกลับ จะมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้กับนรมน เธอก็อด ไม่ได้ที่จะใจเต้น

ถ้าหากว่ามอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้กับ เธอ มูลค่าของตัวเธอก็จะเพิ่มสูงขึ้นตามไป ด้วยใช่หรือไม่

เธอคิดอย่างละโมบ แต่กลับเอ่ยเสียง เบาว่า “คุณยาย ทําไมคุณยายถึงให้พี่สาวจาก บ้านไกลเมืองไปยังต่างประเทศล่ะคะ เธอตัว คนเดียว แม้ว่าจะนำเงินไปมากขนาดนั้น แต่ก็ ไม่มีญาติพี่น้องอยู่ข้างกาย คงจะรู้สึกโดด เดี่ยวนะคะ”

“ดูสิ เรามีจิตใจดีงามขนาดนี้ ทําไมเธอ ถึงมองไม่เห็นความดีของเรากันนะ เราคิดเพื่อ เธอทุกอย่าง แต่เธอล่ะ เธอกลับไม่คิดเพื่อเรา เลยแม้แต่น้อย ยังจะพูดว่าอะไรนะ ให้เงินเรา สักหน่อย จะถือเสียว่าบุริศร์จะเที่ยวผู้หญิงอยู่ ด้านนอกแล้วกัน นี่คือคำพูดที่คนเป็นพี่สาวพูด หรืออย่างไรกัน”

แค่คิดถึงคำพูดนั่นของนรมน คุณนายทวี ทรัพย์ธาดาก็โกรธจนตัวสั่น

นัยน์ตาของดุลยามีแววโหดเหี้ยมพาด

ผ่าน

เห็นเธอเป็นตัวอะไรกัน

โสเภณี แค่เรียก ก็ไปหาถึงที่อย่างนั้น

หรือ

บริศ พูดแบบนั้นก็ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็ เป็นผู้ชายที่เธอชอบ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เธอก็ มีวิธีที่จะทำให้บุรีศร์เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเธอ ได้ แต่นรมนพูดแบบนี้ เลยวก็เกลียดขึ้นมา เสียแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ดูถูกเธอจริงๆ

เธออาศัยอะไรมาดูถูกเธอกัน

เธอ นรมน ยอดเยี่ยมกว่าตัวเองตรงไหน

มือของตุลยาก๋าแน่น เล็บจิกเข้าไปใน เนื้อโดยไม่รู้ตัว

เพียงแต่ว่าเธอเป็นนักแสดงที่ดีคนหนึ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจึงยัง แสดงท่าทน้อยใจและอ่อนแอออกมาอย่าง เต็มที่

“ช่างมันเถอะค่ะ คุณยาย เรื่องนี้ช่างมัน เถอะค่ะ บุริศร์ไม่อยากแต่งงานกับหนู พี่สาวก็ มีท่าทีแบบนี้ หนูอาจจะโชคชะตาอาภัพมา ตั้งแต่เกิด นับจากวันนี้ไปหนูจะอยู่เป็นเพื่อน คุณยาย ที่ไหนก็ไม่ไป บ้านก็ไม่ต้องออกก็ พอแล้วค่ะ”

ดุลยาพูด หน่วยตาแดงระเรื่อ คุณนายทวี ทรัพย์ธาดาที่เห็นอยู่ก็รู้สึกสงสาร

“เราอย่าพูดแบบนี้ เด็กน้อยดุลยา ขอ เพียงแค่ยายยังมีชีวิตอยู่วันหนึ่ง ยายจะไม่ ยอมให้เราได้รับความไม่เป็นธรรม ถ้าหากว่า คนอื่นก็ยังดี แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามกลับเป็นบุรีศร์ แต่ว่ายายก็จะช่วยคิดหาวิธีแทนเรา อย่า ร้องไห้เลย!”

“คุณยาย ช่างมันเถอะค่ะ หนูไม่ขอร้อง แล้ว ถ้าหากว่าพี่สาวมีโทสะขึ้นมาจริงๆ กระทำ เรื่องอะไรต่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดา หรือว่าคุณ ยายขี้นมา ชั่วชีวิตนี้หนูคงใจไม่สงบแล้ว!”

ตุลยาร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

“เธอกล้าหรือ! ถ้าหากว่าเธอกล้าลงมือ กับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยายก็กล้าที่จะตีเธอ ให้ตาย!”

เสียงของคุณนายตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เพิ่งจะสิ้นสุดลง ธรณีก็พาคนเดินเข้ามาแล้ว

“คุณแม่จะตีใครให้ตายหรือครับ”

ธรณีไม่เคยรู้สึกว่ามารดาของตัวเองจะ เลอะเลือนขนาดนี้

ตอนที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นธรณี ก็ มีโทสะขึ้นมาอีก

“นรมน นั่งเด็กสาวที่น่ารังเกียจคนนั้น วัน นี้กล้าที่จะพูดจาไร้มารยาทกับแม่ แม่จะบอก แกให้นะ หลังจากนี้ ถ้าแกยังกล้าพูดแทนเธอ อีกประโยคหนึ่ง แม่จะไม่ถือว่าแกเป็นลูก แล้ว!”

“คุณแม่ไปทําอะไรที่บ้านตระกูลโตเล็ก ครับ คุณแม่พูดอะไรกับนรมนหรือ”

ธรณีไม่สนใจการข่มขู่ของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดา แต่บีบบังคับถามเสียงเย็น

อาจจะเป็นเพราะไม่เคยคิดว่าธรณีที่เชื่อ ฟังและปฏิบัติตามคำพูดของตัวเองมาโดย ตลอด จะมีท่าทแบบนี้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดา จึงตะลึงอยู่สักพัก หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าอำนาจ ของตัวเองได้รับการท้าทาย ส่หน้าจึงเคร่งขรึม

“นี่มันท่าทีอะไรของแกกัน แม่เป็นแม่ แกนะ! แกพูดจาแบบนี้กับผู้อาวุโสอย่างนั้น หรือ”

“ผมถามคุณแม่ว่า วันนี้คุณแม่ไปพูด อะไรกับนรมนหรือครับ หรือว่าคุณแม่ทำอะไร กับนโมน”

ธรณีบีบบังคับถามด้วยใบหน้าที่จริงจัง โดยไม่เหลือท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างใน อดีดอีกแล้ว

ดุลยาเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว จึง พูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า “คุณอาเล็ก ทำไม คุณอาถึงพูดกับคุณยายแบบนี้ล่ะคะ คุณยาย เพิ่งถูกพี่สาวรังแกกลับมา ทำไมคุณอาถึงมา รังแกคุณยายอีกล่ะคะ”

“เธอหุบปาก! ที่นี่ไม่มีที่ให้เธอพูด!” เดิมธรณีก็ไม่ชอบดุลยาอยู่แล้ว ตอนนี้ ยิ่งรู้สึกว่าหายนะทั้งหมดนี้ล้วนเป็นตุลยาที่ก่อ ให้เกิดขึ้นมา

เมื่อเขาตะคอกใส่แบบนี้ ก็ทำให้ดุลยา ตกใจตัวสั่นขึ้นมาทันที หลังจากนั้นก็หน่วย ตาแดงระเรื่อ สะอึกสะอื้นเสียงเบาขึ้นมา

เดิมคุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงตก ตะลึงอยู่บ้าง ตอนนี้เห็นดุลยาถูกธรณีทำให้ ตกใจแล้ว ก็มีโทสะขึ้นมาทันที

“แกทําอะไรน่ะ กลับมาก็มาระบาย อารมณ์กับแม่และตุลยา แกถูกรังแกมาจาก ด้านนอก ก็อย่ากลับบ้านมาระบายอารมณ์กับ พวกเรายายหลานสิ ดูแกสิ นับตั้งแต่ที่แกรู้จัก ยายนรมนนั่น ตอนนี้แกก็ยิ่งกำเริบเสืบสานขึ้น เรื่อยๆแล้ว แม่เป็นแม่แกนะ!

“ถ้าหากว่าคุณแม่ไม่ยอมพูดล่ะก็ ผมจะ ไปสอบถามนโมนที่บ้านตระกูลโตเล็ก ผมคิด ว่า เธอจะบอกผมว่า คุณแม่ทำเรื่องอะไรลงไป กันแน่” ธรณีเอ่ยจบแล้วก็เตรียมจะหมุนตัวจาก ไป แต่กลับถูกคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเรียกเอา ไว้

แกโวยวายอะไรกันแน่ แม่ก็แค่ไปเดือน เธอให้หย่ากับบริศร์ แล้วให้บุรีศร์แต่งกับดุลยา เท่านั้นเอง พวกเธอล้วนเป็นพี่สาวน้องสาว แท้ๆ ตอนนี้เด็กน้อยตุลยาก็มีสภาพแบบนี้แล้ว เธอที่เป็นพี่สาว ทําไมถึงถอยให้ก้าวหนึ่งไม่ ได้กัน อีกทั้ง แม่ยังรับปากด้วยว่าจะมอบ ทรัพย์สินของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาให้กับเธอ ครึ่งหนึ่ง และส่งเธอไปต่างประเทศ ให้เธอไป เริ่มต้นชีวิตใหม่ แม่ดีกับเธอมากพอแล้ว!”

คําพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทําให้ ธรณีตกตะลึงไม่มีที่สิ้นสุด

เขามองเธออย่างตกตะลึง เหมือนกับว่า ไม่เคยรู้จักคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอย่างไร อย่างนั้น หลังจากนั้นก็ยิ้มหยันออกมา

“คุณแม่จะให้หลานสาวแท้ๆของตัวเอง หย่ากับหลานเขย ทั้งยังคิดว่าจะให้นรมนรู้สึก ซาบซึ้งเป็นพระคุณอย่างยิ่งกับคุณแม่หรือครับ คุณแม่คิดว่า นรมนจะเห็นค่าในทรัพย์สินครึ่ง หนึ่งของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างนั้นหรือ ครับ คุณแม่คิดจริงๆ หรือว่า เธอเป็นผู้หญิง ประเภทที่ขายทุกอย่างยิ่งได้เพื่อเงิน คุณแม่ ครับ วันนี้คุณแม่แก่จนเลอะเลือนแล้วจริงๆ! มิน่าล่ะ บุรีศร์ถึงได้พุ่งเป้ามาที่ตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาโดยไม่สนใจอะไร ผมจะบอกคุณแม่ให้ นะครับว่า คุณแม่ไม่ต้องให้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่ง กับนรมนแล้ว เพราะว่าอีกไม่นาน ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาก็จะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว! ”

แกพูดว่าอะไรนะ แก้หมายความว่าอะไร กันแน่”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาสีหน้าเปลี่ยนไป ในทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ