บทที่ 418 เธอก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน

กลิ่นของนํ้าหอมชนิดนี้พิเศษมาก คน ธรรมดานั้นไม่ใช้กัน แต่ในบรรดาคนที่พรมน รู้จัก มีเพียงคนเดียวที่จะใช้น้ำหอมประเภทนี้

ดุลยา!

และก็พูดได้เช่นกันว่าบุรีศร์ไปพบหน้า ดุลยามาหรือ

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว นรมนก็รู้สึกไม่ สบายใจเป็นอย่างมาก

ก่อนหน้านี้ระหว่างบุริศร์และดุลยาก็เพิ่ง จะมีเรื่องอื้อฉาวออกมาให้ผู้คนได้วิพากษ์ วิจารณ์กัน แม้ว่าจะเชื่อมาตลอดว่าบุรีศร์จะไม่ ทําเรื่องอย่างการข็นใจดุลยาออกมา แต่เรื่อง แบบนั้นก็ยังเหมือนกับว่ามีก้างปลาทิ่มแทงอยู่ ที่สําคอ เอาออกก็ไม่ได้ กลืนก็ไม่ลง ก็เหมือน กับกบกระโดดอยู่บนหลังเท้า ไม่ทำร้ายคน แต่ ทำให้คนหวาดกลัวว่าจะถูกทำร้ายอยู่ตลอด

เวลา

สายน้ำในห้องน้ำไหลซู เป็นธรรมชาติที่ บริศร์จะไม่รู้เรื่องชัดเจน แต่ในใจนรมนกลับ หนักอึ้งเป็นอย่างมาก

เธอเปิดหน้าต่าง มองคลื่นน้ำทะเลที่ขึ้นๆ ลงๆ ในใจก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีใยฝ้ายกองหนึ่ง อัดแน่นอยู่ อย่างไรก็รู้สึกไม่สบาย

“ทําไมถึงเปิดหน้าต่างล่ะ ไม่หนาวหรือ ร่างกายของคุณเพิ่งจะดีขึ้นได้ไม่นาน อย่าถูก ลมพัดเข้าเลยล่ะ”

ตอนที่บริศ เดินออกมาก็เห็นนรมนยืน อยู่หน้าบานหน้าต่างพอดี

ลมทะเลพัดผ่านเส้นผมยาวสยายของ เธอ งามสง่าเป็นอย่างมาก แต่กลับทำให้คน รู้สึกเลือนรางอยู่บ้าง ตอนนี้ความคิดของนรมน วุ่นวายซับซ้อน ให้ความรู้สึกเหมือนเดาไม่ออก จับต้องไม่ได้ จนใจไม่สงบเป็นอย่างมาก “คิดอะไรน่ะ”

เขาสวมกอดนรมนจากทางด้านหลัง

หยดน้าหลังจากปลายผม ตกลงสู่แผง

อก

นรมนรีบปิดหน้าต่าง พูดบ่นว่า “ทำไมถึง ไม่เช็ดผมให้แห้งก่อนแล้วค่อยออกมาคะ ไม่ กลัวว่าจะเป็นหวัดหรือ

“นี่ก็ไม่ใช่เพราะว่าคิดถึงคุณหรอกหรือ”

บริศ เกาะติดอยู่บนตัวของนรมน เหมือน กับเด็กน้อย บนร่างของเขามีกลิ่นหอมของ ครีมอาบนํา ทําให้อารมณ์ของนรมนผ่อนคลาย ลงไม่น้อย

“ไปนั่งที่เตียงเถอะ ฉันจะช่วยเป่าผมให้

คุณ”

นรมนไม่มีเกราะป้องกันต่อท่าทางแบบนี้ ของบริศ เลยแม้แต่น้อย บริศร มระรื่น ยอมให้นมนจัดการ

เมื่อหาไดร์เป่าผมเจอแล้ว นรมนก็ยืนเป่า ผมให้เขาอยู่ข้างกาย

เส้นผมของบริศร์ นิ่มมาก ไม่เหมือนกับ ผู้ชายคนอื่น อ่อนนุ่มเสียจนทำให้นรมนูที่เป็น ผู้หญิงเกิดความอิจฉาขึ้นมาเล็กน้อย

มองไปยังบริศร์อย่างละเอียด เครื่อง หน้าได้รูปชัดเจน โดยเฉพาะนัยน์ตายาวดังนก การเวกคู่นั้น ยิ่งทําให้นรมนหลงใหลไม่มีที่สิ้น สุด

ตอนนี้เขากอดร่างของนรมนเอาไว้แน่น แนบใบหน้าเข้ากับท้องของเธอ ลมหายใจ ร้อนทำให้นรมนรู้สึกคันยิบๆเล็กน้อย ทั้งยังมี ความรู้สึกชาวาบไหลวนไปทั้งร่าง

“อย่าเล่น อยู่นิ่งๆหน่อยค่ะ

เสียงของนรมนแหบพร่าเล็กน้อย แต่บุริศร์กลับยิ้มเจ้าเล่ห์ “ร่างกายของคุณดีขึ้นหรือยัง”

ในเมื่อบริศร์ถามแบบนี้แล้ว จึงเป็น ธรรมดาที่นรมนจะรู้ว่า เขาหมายความว่าอะไร แก้มเนียนแดงระเรื่อไปถึงลําคอในชั่วพริบตา

“ยังค่ะ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว คุณคิด เรื่องไม่ดีให้น้อยๆหน่อย”

“นี่เป็นความคิดที่ไม่ดีตรงไหนกัน ผม กําลังปรึกษากับคุณอยู่ไม่ใช่หรือ

พูดแล้ว มือของบุรีศร์ก็เริ่มอยู่ไม่สุข น

มา

นรมนรู้สึกเพียงแค่ว่า ทั่วทั้งร่างถูกจุดไฟ ให้ร้อนขึ้นมา ความร้อนรุ่มเดือดพล่าน อดไม่ ได้ที่จะยื่นมือออกไปตีเขา พลางพูดว่า “อย่า เล่น เหนื่อยจริงๆนะคะ

บุรีศร้เห็นใต้ตาของนรมนยังมีรอยด่า คล้ำอยู่ ถึงได้เก็บความต้องการเอาไว้

“กลับไป ผมต้องไปถามคุณแม่ว่า ทำ อย่างไรถึงจะทำให้สุขภาพของคุณดีขึ้น ไม่ อย่างนั้นผมต้องเก็บกดจนตายแน่

นรมน มึงตามสเขา พลางเอ่ยว่า “คุณมี คนรู้ใจอยู่ด้านนอกไม่ใช่หรือคะ”

“มีที่ไหนกัน คุณอย่ามาใส่ร้ายผมนะ! ผม เป็นคนที่รักษาตัวให้รอดพ้นจากปัญหาวุ่นวาย

ขนาดนี้!”

บริศ รีบแสดงจุดยืนทันที

น่าตกใจ!

คำพูดนี้ล้วนไม่สามารถพูดสุ่มสี่สุ่มห้า

ได้!

ยิ่งกว่านั้น ทำไมจู่ๆนรมนถึงได้พูดคำพูด แบบนี้ออกมากัน นี่ทำให้บุริศร์รู้สึกไม่คาดฝัน อยู่บ้าง

นรมนมองบุริศร์ เห็นนัยน์ตาของเขาใส สะอาด เรื่องตุลยาค้างอยู่ในปากของเธอนาน แล้ว สุดท้ายแล้วก็กลืนกลับลงไป

“ฉันก็แค่พูดไปอย่างนั้น ถึงอย่างไรช่วง น้สื่อมวลชนก็นําคุณมาเป็นคนใหญ่คนโตเบอร์ หนึ่งที่ต้องนํามารายงาน

“คุณฟัง อมวลชนเนี่ยนะ

บุรีศร์ยิ้มบางๆ เอ่ยว่า “หัวใจของผมนั้น ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์สามารถเป็นพยาน สวรรค์สามารถ.

“หยุด!”

นโมนทนไม่ไหวแล้ว

“คุณรู้สึกว่าน้ำเน่าหรือไม่คะ

“คุณชอบฟังก็พอแล้ว”

ก่อนหน้านี้บุริศร์ไม่เคยรู้สึกว่าคำพูด หวานๆจะมีประโยชน์อะไร แต่นับตั้งแต่ตัวเอง ได้อยู่ด้วยกันกับนรมนแล้ว คำพูดพวกนี้เขายิ่ง พูดก็ยิ่งคล่องปาก โดยไม่จำเป็นต้องไปเรียน สงสัยจริงๆว่า บริศร์คนเก่าที่ไม่พูดและไว้ใจ นั้นเป็นตัวเขาจริงๆหรือ

นรมนเป่าผมให้บริศ เสร็จแล้ว ก็พูดว่า “คืนนี้นอกจาก ซุบไก่แล้วยังมีอะไรอีกไหม

“คุณอยากกินอะไร ผมจะไปทำให้คุณ

เมื่อได้ยินว่านรมนอยากจะกินข้าว บริศร์ ก็ลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกนรมนกดให้นั่ง

“คุณเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ช่างมันเถอะค่ะ และก็ไม่จําเป็นต้องให้คุณทำเท่านั้น ให้ธิดา ทําอะไรสักอย่างก็ได้แล้ว ฉันไม่ได้เอาใจยาก ขนาดนั้น”

“สําหรับผมแล้ว คุณมีสิทธิ์และทุนที่จะ เอาใจยาก คุณเป็นภรรยาของผม เป็นผู้หญิง ของผม คุณทําอะไรก็ได้ทั้งนั้น

บริศ อยากจะมอบโลกทั้งใบให้กับนรมน

น้ำใจนี้ทำให้นรมนซาบซึ้งใจมาก จึงรู้สึก ละอายใจต่อความคิดไร้สาระเมื่อครู่นี้ของตัว เองอยู่บ้าง

“คุณอย่าดีกับฉันมากขนาดนี้เลยค่ะ” “ไม่ดีกับคุณ จะให้ผมไปกับใคร

บุรีศรีรู้สึกว่า ประโยคทีมรมนพูดนั้นน่า ขบขัน

เขาสวมชุดนอนเสร็จแล้ว ก็ลงไปบอก กับธิดาวาให้กับข้าวสักหน่อย

นรมนมองห้องนอนที่เงียบขึ้นมา กะทันหันแล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้มีความรู้สึก โดดเดี่ยวมากเป็นพิเศษ

ภายในห้องยังคงหลงเหลือกลิ่นอาย ของบุริศร์อยู่ แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกโดด เดี่ยวแบบนี้นะ

เธอถอนหายใจแล้วนั่งลง เปิด คอมพิวเตอร์ มองดูรูปภาพรูปนั้น ครุ่นคิดว่า ดังเมอยู่ที่ไหนกันแน่ในตอนนี้ ในใจก็รู้สึก

หงุดหงิดแปลกๆ

เธอไม่ชื่นชอบเรื่องวุ่นวายมาโดยตลอด และไม่ชอบเป็นฝ่ายสร้างความวุ่นวายด้วย แต่ ทําไมมักจะมีเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้ตาม เธอมากัน

บรมนย้อนคิดกลับไปถึงเรื่องทั้งหมดใน ห้าปีก่อน ถ้าหากว่าเรื่องราวทั้งหมดในตอน แรกมีตังเมเข้าร่วมด้วยล่ะก็ ทำไมถึงได้เพิ่งจะ เปิดเผยออกมาในวันนี้กัน

หรือว่าเพียงเพื่อแก้แค้นให้กับเขมิกากัน แต่การตายของเขมิกาเกี่ยวข้องอะไรกับ

เธอล่ะ

นาครเป็นคนของบ่อนการพนันของเจต ตอนที่ตัวเองไปที่นั่นเป็นครั้งแรกก็ไม่ได้ถูก ใครพบเข้า แต่หลังจากที่บุรีศร์ไปแล้ว เธอก็ ถูกพบตัวเข้า

สรุปแล้วฝ่ายตรงข้ามพุ่งเป้ามาที่เธอ หรือว่าสะกดรอยตามบุรีศร์กันแน่

นรมนรู้สึกเพียงแค่ว่าวุ่นวายใจ อย่างไร ก็ไม่ชัดเจนแจ่มแจ้งในเบาะแส

ส่วนในวันนี้เห็นได้ชัดว่าบุริศร์ไปเจอกับ ดุลยา แต่กลับมาแล้วบุรี กลับไม่เอ่ยสักคำ พวกเขาพบกันทําไม เพื่อหาตังเม บุริศร์จึงไป หาตุลยาหรือ หรือว่าดุลยามาหาบุริศร์

สื่อมวลชนด้านนอกล้วนจับตามองเรื่อง ราวอื้อฉาวของบุรีศร์และดุลยา เป็นไปไม่ได้ที่ จะไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ

นรมนยิ่งคิด ในใจก็ยิ่งหงุดหงิด มักจะ รู้สึกว่ามีเรื่องมากมายที่ตัวเองไม่รู้แน่ชัด คิด แล้วก็ไม่เข้าใจ

ตอนทานอาหารเย็น นโมนทานอย่าง จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่บ้าง

บริศร์เห็นแล้ว ก็ถามครั้งหนึ่ง นรมนูพูด ว่าไม่มีอะไร เขาก็ไม่ถามแล้ว แต่ในใจก็มีเรื่อง นี้เพิ่มเข้ามา

นิสัยของนรมนก็เป็นแบบนี้ ตอนที่อยาก จะพูด คุณไม่ต้องถาม เธอก็จะบอกกับคุณ แต่ ในตอนที่ไม่อยากพูด แม้ว่าจะถามจนปากฉีก เธอก็จะอมเอาไว้ไม่ยอมพูด

เขาคิดแล้วก็ไม่เข้าใจว่า ทําไมนรมนถึง มีเรื่องหนักใจ นึกว่าเพื่อเรื่องของตังเมกับ นาคร จึงเอ่ยเสียงเบาว่า “คุณวางใจได้ ทาง ด้านเจตต์จะบอกข่าวคราวของนาครให้กับผม ถึงตอนนั้นก็ไล่ตามเบาะแสไป ไม่ต้องกลัวว่า จะหาตังเมไม่เจอ”

“ฉันรู้แล้วค่ะ”

นรมนพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก

เธอทานไม่เยอะ บุรศ จึงไม่มีความ อยากอาหารด้วยเป็นธรรมดา ทั้งสองคนทาน อาหารเสร็จแล้ว ก็เดินเล่นเล็กน้อย หลังจาก นั้นก็ขึ้นไปนอน

ตลอดคืน นรมนเงียบมาก เงียบเสียจน ทำให้บริศร์รู้สึกใจไม่สงบ

เขามักจะรู้สึกว่านรมนมีเรื่องในใจ แต่ กลับบไม่ได้ พาให้เขานอนหลับไม่สบายด้วย

วันรุ่งขึ้น บริศร์ถูกโทรศัพท์สายหนึ่ง เรียกออกไป

นรมนก็ไม่ได้ถาม และอยู่ภายในบ้านแค่ คนเดียว

ตอนนี้ที่ไหนเธอก็ไม่ไปแล้ว คิดอยากจะ ตรวจสอบเรื่องอะไรก็ไม่สะดวก ไม่รู้ว่าต้องทำ อย่างไรถึงจะทำลายสถานการณ์แบบนี้ลงไป ได้

ไม่สามารถนั่งรอความตายแบบนี้ไป ตลอดหรอก

แม้จะรู้ว่าบริศพยายามที่จะกลับคํ พิพากษาให้กับตัวเองมาโดยตลอด แต่การหนึ หรือหลบซ่อนแบบนี้ นรมนรู้สึกว่าไม่ไหวจริงๆ

ดูท่า เธอต้องคิดหาวิธีเบนความสนใจ

ของฝูงชนออกไปถึงจะดี

ในตอนที่นรมนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอยู่ นั้น เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เธอเพิ่งจะเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ แต่กลับ มีคนสามารถโทรศัพท์เข้ามาได้ นรมนก็รู้สึก ประหลาดใจมากเช่นกัน

คนคนนี้จะเป็นใครกันนะ นรมนลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่ก็ยังคงกดรับ

สาย

“นรมน ความรู้สกในตอนนี้เป็นอย่างไร บ้าง ความรู้สึกที่หนูวิ่งข้ามถนน แล้วผู้คนต่าง ร้องให้หมตีนั้นดีมากใช่หรือไม่

เสียงตุ้นหูลอยมา ทำให้นรมนขมวดคิ้ว เล็กน้อย

“ตังเม! ในที่สุดเธอก็โผล่หน้าออกมา แล้ว”

ไม่รู้ว่าทําไม ในใจของนรมนถึงได้ผ่อน คลายลงมาก

ถ้าหากว่าผังเมอยู่ในที่มืดตลอด เธอก็ ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร แต่ในเมื่อเธอติดต่อ ตัวเอง อย่างนั้นก็หมายความว่าเธอไม่มีความ อดทนมากพอแล้ว

ขอเพียงแค่ตั้งเมมีความอดทนไม่มาก พอ เธอก็มีร่องรอยให้ติดตาม

ดังเมได้ยินเสียงที่เรียบเฉยของนรมน แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยเสียงเย็นว่า “เธอคิด จริงๆหรือว่า บุรีศร์จะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต หรือเธอคิดว่า คำสาบานของผู้ชายนั้นน่าเชื่อ ถือขนาดนั้น คําว่ารักที่บุรีศรีพูดกับเธอบ่าวๆ นั้น แค่หันกลับไปก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดุลยาโผล่ ออกมาแล้วไม่ใช่หรือ”

“เธออยากจะพูดอะไร ก็พูดมาตรงๆ

นรมนรีบเชื่อมต่อฐานข้อมูลโทรศัพท์ คิด อยากจะตรวจสอบตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของ ดังเม

เพียงแต่ว่าตังเมก็ไม่ใช่ตะเกียงไร้น้ำมัน อาจจะรู้แต่แรกแล้วว่านรมนจะทำแบบนี้ เธอ เพียงแค่ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “เมื่อวานดุลยากับบริศร์ ได้พบกัน เธอรู้ไหม พวกเขาพูดคุยอะไรกัน เธอรู้ไหม นรมน เธอเป็นคนโง่คนหนึ่ง คนที่โง่ ที่สุดภายใต้ผืนฟ้านี้ เขมิกา ลูกสาวของฉันถูก บุรีศร์หลอกลวง เธอก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน ในไม่ช้า เธอก็จะได้รู้ว่า ตัวเองโง่เขลามาก ขนาดไหน” เอ่ยจบแล้ว ดังเมก็ตัดสายโทรศัพท์ไป อย่างรวดเร็ว

ทางด้านนรมนยังคงค้นหาตำแหน่งทาง ภูมิศาสตร์ของเธอไม่เจอ สัญญาณก็ถูกตัดไป แล้ว

ต้องพูดเลยว่า ตังเม นกลับกลอก ปลื้นปล้อนมาก

นรมนบอกกับตัวเอง ไม่จําเป็นต้องไป สนใจคำพูดของตังเม ถึงอย่างไรเป้าหมาย ของตังเมก็คือ ให้ตัวเองไม่มีความสุข แต่ หัวใจดวงนี้ก็รู้สึกแย่ขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่

เมื่อวานบุรีศร์ได้พบกับดุลยา เป็นตังเม จัดการหรือ หรือว่าเป็นความต้องการของบุริศร์ เอง

บริศร์รู้อยู่แท้ๆว่าตัวเองรังเกียจที่เขากับ ดุลยาเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา แต่เมื่อกลับมาแล้ว ก็ไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้สักคำ เป็นเพราะอะไรกันแน่

เธอบอกตัวเองให้เชื่อบริศร์ แต่กลิ่น นํ้าหอมนั้นดูเหมือนว่าจะอบอวลอยู่ในจมูก ของเธอ ไม่จางหายไป กระตุ้นประสาทรับกลิ่น ของเธอ รบกวนจิตใจเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ