บทที่ 417 เป็นฉันที่ทําให้พวกคุณเดือด ร้อน

เธอหันหน้ากลับไปทันที แต่ก็ไม่เห็นเงา ร่างนั้นแล้ว ดูเหมือนว่าเมื่อครู่นี้ทั้งหมดจะเป็น ภาพลวงตาของเธอเองอย่างไรอย่างนั้น

“ทําไมหรือ”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นตุลยาหยุดลง กะทันหัน ก็อดถามไม่ได้ จนถึงขั้นมองไป รอบๆด้าน

ดุลยารีบส่ายหน้า พลางเอ่ยว่า “ไม่มี อะไรค่ะ คุณยาย วันนี้หนูอาจจะถูกตระกูลโต เล็กทําให้เสียขวัญ จึงมักจะรู้สึกว่ารอบตัวพวก เรา ดูเหมือนจะมีคนจับตามองอยู่

“เด็กโง่ ที่นี่คือตระกูลทวีทรัพย์ธาดา พวกเขาไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก แม้ว่านักข่าวพวกนั้นอยากจะเขียนอะไร ก็ไม่ กล้าเขียนมั่วๆตามใจได้ วางใจเถอะ”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาดบหลังมือตุลยา มปลอบใจเธอ หลังจากนั้นก็พาดุลยาเข้าไป ในบ้าน

ดุลยายังคงรู้สึกอึดอัดอยู่มาก

เธออ้างว่าร่างกายไม่ค่อยสบาย เป็นฝ่าย เริ่มขอตัวกลับห้องไปก่อน

เพิ่งจะกลับมาถึงห้อง เสียงโทรศัพท์ ของเธอก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้า คิ้วตุล ยาก็ขมวดเล็กน้อย

ที่ร่วมมือกับผู้หญิงคนนั้น ก็เพื่อที่จะ หลายนรมน แต่หลังจากเรื่องนี้หลุดออกไป แล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อเธอมาอีก ยิ่ง ไปกว่านั้น รูปภาพของเรื่องนี้ก็ไม่ได้ยอดเยี่ยม อะไร ตอนนี้แม้ว่าการสืบค้นของนรมนยังไม่ ได้เงียบลงไป แต่ก็เห็นได้ชัดว่าบุริศร์จะลงมือ เองแล้ว ขอเพียงแค่บริศ ลงมือ ก็จะมีวิธีที่ทำให้ เรื่องรูปภาพที่เผยแพร่ออกไปของนรมนเกิด โอกาสเปลี่ยนแปลง ถึงตอนนั้นถ้าหากว่าสืบ มาถึงตัวเอง

ดุลยาคิดถึงตรงนี้แล้ว ก็ค้นพบว่าตัวเอง ถูกคนหลอกใช้เป็นเครื่องมือในการโจมตีคน อื่นเสียแล้ว

ในตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นเริ่มติดต่อตัวเธอ มาแล้ว เธอมีความรู้สึกเหมือนกับว่าการอยาก ได้ในสิ่งที่ขัดกับผลประโยชน์ของผู้ที่มีอำนาจ มากกว่านั้นสําเร็จได้ยาก

ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่

มีบุญคุณความแค้นอะไรระหว่างนรมน

กันแน่

ทําไมเธอถึงไม่ลงมือเอง กลับใช้ ประโยชน์จากการลงมือของเธอมากำจัดนรมน

ดุลยาขบคิดมากมาย แต่กลับไม่ได้รับ

สายโทรศัพท์ หลังจากโทรศัพท์ดังอยู่พักหนึ่งก็ตัด

สายไป

ดุลยาอดไม่ได้ที่จะโล่งใจ

สามารถตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้หญิง คนนั้นไปทั้งแบบนี้ก็ไม่เลว เธออยากจะเป็น คุณนายน้อยของตระกูลโตเล็ก อยากจะ ทําลายนรมน ตัวเธอเองก็มีวิธี ทำไมจะต้อง ร่วมมือกับผู้หญิงคนนั้นด้วยล่ะ

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ช่วย เหลือตัวเองเท่าไรไม่ใช่หรือ

ตุลยากําลังครุ่นคิด เสียงโทรศัพท์มือถือ ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เป็นข้อความ MMS ข้อความหนึ่ง

MMS นั้นเป็นคลิปวิดีโอที่ตุลยาถูก เถ้าแก่น้อยสองคนข่มขืน

ช่วงแรก ทั่วทั้งร่างตุลยาแข็งค้างไปแล้ว ร่างกายสั่นระริกอย่างไม่อาจควบคุมได้

เป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน คลิปวิดีโอในตอนแรกนั้น เธอได้ส่งคน กลับไปหาแล้ว แต่หาไม่พบ เธอนึกว่าถูกบุริศร์ เอาไปแล้ว แต่ตอนนี้ดูท่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่ อยู่เบื้องหลัง

บริศร์ไม่ยอมรับว่าตัวเขาแตะต้องเธอมา ตลอด ถ้าหากว่าคลิปวิดีโอนี้แพร่หลุดออกไป อย่างนั้นเธอก็จบแล้วจริงๆ

ดุลยารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสาย กลับไปหาผู้หญิงคนนั้น

“ในที่สุดก็ยอมรับโทรศัพท์แล้วหรือ”

เสียงของผู้หญิงคนนั้นแฝงไปด้วยการ ประชดประชัน

ตุลยากลับถามอย่างตัวสั่นเล็กน้อย “สองคนนี้มันอะไรกันแน่ เป็นคุณที่จัดการหรือ หรือว่าบุรีศรีจัดการกัน

“มีอะไรแตกต่างกันด้วยหรือ ถ้าหากบุรี ศรีไม่พูด จะมีเถ้าแก่ตัวเล็กๆแบบนี้มาต้องดา เธอหรือ ถ้าหากว่าตอนนั้นบุรีศร์อยู่ข้างกาย เธอ เถ้าแก่ตัวเล็กๆสองคนนี้จะฉวยโอกาสมา ข่มเหงเธอได้หรือ ดุลยา ตอนนี้เธอคิดจะสลัด ฉันฟัง แยกตัวไปเคลื่อนไหวเองคนเดียว เธอ คิดจริงๆหรือว่าตัวเองจะสลัดฉันทิ้งไปได้ จริงๆ”

เสียงของผู้หญิงคนนั้นแฝงไปด้วยความ โหดเหี้ยม ทําลายความหวังสุดท้ายของดุลยา ไปจนหมดสิ้น

“คุณจะช่วยอะไรฉันได้ นอกจากรูปภาพ เหล่านั้นของฉันแล้ว ไม่ใช่ว่าอะไรก็เป็นฉันที่ ไปทําเองหรือ ฉันหาคนมาประกาศรูป ฉันแบก รับโทสะของบริศร่คนเดียว จนถึงขั้นที่ต้องจ่าย ค่าตอบแทนอ้นทุกข์ทรมาน คุณล่ะ คุณทำ อะไรเพื่อฉันบ้าง ตอนนี้กลับใช้คลิปวิดีโอนี้มา ข่มขู่ฉัน ผู้หญิงอย่างคุณจะสามารถร่วมมือกับ ฉันด้วยความจริงใจได้อย่างไรกัน

เสียงของตุลยาสั่น แต่ก็โกรธยิ่งกว่า

น้อยครั้งที่เธอจะถูกคนวางแผนตลบ หลัง คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะถูกคนหลอกใช้ ประโยชน์ ตอนนี้กลับถูกคนข่มขู่โดยไม่คาด ฝัน นี่มันเรื่องบ้าจริงๆ

หญิงสาวยังคงเอ่ยเสียงเย็น ไม่ได้รู้สึก อะไรต่อการเอะอะโวยวายของตุลยาเลย แม้แต่น้อย “เธอยังมีทางเลือกอื่นอีกหรือ ไม่ ว่าฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างไร อย่างน้อยที่สุด เป้าหมายของพวกเราก็เหมือนกัน เพื่อที่จะ ทําให้นรมนพ่ายแพ้และเสียชื่อไม่ใช่หรือ ตอน นี้ ถ้าหากว่าเธออยากถอนตัวออกไป ก็ทำได้ แต่ฉันจะนําคลิปวิดีโอนี้ให้กับสื่อมวลชน ฉัน เชื่อว่าสื่อมวลชนจะชอบคลิปนี้มากเป็นพิเศษ ถึงตอนนั้น ความฝันที่เธออยากจะแต่งให้กับบุ ริศร์ก็คงจะแตกสลายแล้วจริงๆ”

ตุลยาโกรธเสียจนตัวสั่น แต่กลับถูกคน

ข่มขู่

สิ่งสําคัญของเธออยู่ในมือของคนอื่น แล้วเธอจะไม่ถูกคนอื่นจูงจมูกเดินได้อย่างไร กัน “คุณต้องการให้ฉันทําอะไรกันแน่

“ทำอะไรหรือ ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไร ก็แค่อยากให้เธอคิดหาวิธีเรียกนรมนออกมา ทําให้เกิดเหตุการณ์เคลื่อนไหวเกี่ยวกับ ภาพถ่าย ก็เพื่อให้นรมนูพ่ายแพ้และเสียชื่อ เสียง ตอนนี้เธอหลบซ่อนตัวอยู่ การโจมตี มากมายจะมีประโยชน์อะไร ถ้าหากว่าเธอไม่ ออกมา เธอก็ตั้งใจจะกล้ำกลืนความน่าสมเพช นี้ลงไปหรือ รอให้บริศ กลับคําพิพากษากับนร มนเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็มองพวกเขา สองสามีภรรยาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความ สุข ส่วนเธออะไรก็ไม่มีอย่างนั้นหรือ

คําพูดของหญิงสาวทําให้ตุลยารู้สึกไม่ สบายใจขึ้นมาทันที

“เรื่องของฉัน ไม่ต้องให้คุณมายุ่ง”

“ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่ง แต่ถ้าหากว่าเธอยัง ไม่ยอมลงมือ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแล้ว กัน” เอ่ยจบแล้ว หญิงสาวก็ตัดสายโทรศัพท์

ตุลยาโกรธเสียจนตัวสั่น

คลิปวีดีโอของเธออยู่ในมือฝ่ายตรงข้าม ไม่อาจจะทําเป็นอะไรก็ไม่สนใจได้ แต่จะล่อ

ให้นรมนออกมาได้อย่างไรกัน

นับตั้งแต่เกิดเรื่อง นรมนก็หลบซ่อนตัว ทันที ตอนนี้หาตัวคนไม่พบจริงๆ ส่วนบริศร์ ยิ่งต้องการกลับคำพิพากษาให้กับนรมน ถ้า หากว่าเรื่องนี้ผ่านไปแล้ว ความสัมพันธ์ ระหว่างนรมนกับบริศร์ก็จะดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ ถึง ตอนนั้นเธอจะทําอย่างไร

ตอนนี้ดุลยามีเพียงความคิดเดียวคือแต่ง เข้าตระกูลโดเล็ก เป็นคนเหนือคน แย่งสิ่งที่ เคยเป็นของนรมนทั้งหมดมา แล้วเธอจะยอม ให้นโมนหลบซ่อนตัวตลอดไปได้อย่างไร

แต่ตอนนั้นรมนไม่ยอมออกมา เธอจะมี วิธีอะไร หรือว่าต้องให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ป่วย กรอบ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ตุลยาก็ส่ายหน้า

ไม่ได้

ระหว่างนรมนกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา นั้นแตกหักกันไปแล้ว จากนิสัยของนรมน แม้ว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะป่วยจริงๆ เธอก็ ไม่จําเป็นต้องโผล่หน้าออกมาเสมอไป

ดูท่าจะต้องใช้วิธีการอื่นๆเสียแล้ว

คิ้วของตุลยาขมวดเป็นปม เธอต้อง วางแผนดีๆสักหน่อย คราวนี้จะต้องไม่ยอมให้ นรมนสามารถพลิกฟื้นกลับมาได้อีก

เป็นธรรมดาที่บริศร์จะไม่รู้ว่าทางด้านตุล ยาเกิดอะไรขึ้น เขานำเค้กมะม่วงที่กานต์ให้ กลับไปยังบ้านพัก

นรมนเพิ่งจะตื่นนอนได้ไม่นาน ได้ยิน พฤกษ์บอกว่าบริศ จะไม่กลับมากินข้าว ทั่วทั้ง ร่างก็ขี้เกียจจะขยับ ตั้งใจจะนอนอีกนิด ก็ได้ ยินเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น คล้ายกับว่าบุริศร์จะ กลับมาแล้ว

สําหรับความไม่แน่นอนของผู้ชายคนนี้ บรมนวนซินเสียแล้ว

เธอไม่ได้รีบลุกจากเตียง แต่เอนพิงข้าง เตียงดื่ม ทั้งอย่างนั้น

ตอนที่บุริศ เปิดประตูห้อง ก็เห็นนรมน นอนอยู่ตรงนั้นเหมือนกับแมวจอมขี้เกียจตัว หนึ่ง กระทั่งดื่มน้ำก็ยังทำให้คนรู้สึกว่าสวย หยาดเยิ้มอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“เคยมีคนพูดหรือไม่ว่า ตอนนี้คุณดู ยั่วยวนใจคนมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

บุริศร์ยิ้ม ก้าวเข้ามา ประคองใบหน้าของ นรมนมาจูบ

นรมนรู้สึกว่าบริศร์ในตอนนี้เหมือนกับ เด็กคนหนึ่ง จึงกลอกตามองบนใส่เขา พลาง เอ่ยว่า “ไม่ใช่บอกว่าจะไม่กลับมาทานข้าวหรือ คะ”

“จู่ๆก็คิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าผมไม่กลับมาแล้ว คุณขี้เกียจทานข้าวจะทำอย่างไร เพื่อ กระเพาะของคุณ ผมจึงรีบกลับมา

คําพูดของบริศ ทําให้นรมนรู้สึกหัวเราะ ไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออกอยู่บ้าง

“พูดแบบนี้แล้ว ฉันยังต้องขอบคุณคุณ คิดถึงกระเพาะของฉันสินะคะ”

“นั่นเป็นเรื่องจําเป็นนะ!”

บริศร์ยิ้ม พลางส่งของในมือให้กับนรมน

“ว้าว เค้กมะม่วงหรือคะ คุณซื้อมาจาก

ที่ไหนหรือ นรมนไม่ได้ทานสิ่งนี้มานานมากแล้ว จึง

ดีใจไม่น้อยเป็นธรรมดา

เห็นท่าทางดีใจของนรมนแล้ว บุริศร์ก็ ดีใจยิ่งกว่าเดิม

“เป็นเจ้าเด็กหน้าเหม็นที่ให้ป้าหวานทำ บอกว่าคุณชอบทาน ให้ผมนำมาให้คุณ ทั้งยัง บอกให้ผมพูดว่า เขากับกมลคิดถึงคุณแล้ว ถ้า หากว่ามีเวลา ให้โทรศัพท์หรือวิดีโอคอลไป หาพวกเขาด้วย คุณก็รู้ว่า พวกลูกๆก็เป็นห่วง คุณเช่นกัน”

นรมนได้ยินบริศ พูดแบบนี้แล้ว นัยน์ตา ก็เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาเล็กน้อย

เธอจะไม่คิดถึงลูกๆได้อย่างไรกัน

แต่ตอนนี้เธอมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่ยังไม่ได้ ล้างมลทินให้สะอาด ออกไปก็รังแต่จะสร้าง ผลกระทบทางด้านลบให้กับลูกๆเท่านั้น

“กานต์กับกมล พวกเขายังไปโรงเรียน อนุบาลไหมคะ”

“ไม่ไปแล้ว หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้น ก็ไม่ ได้ให้พวกเขาไป เดิมกมลก็เพิ่งจะไปโรงเรียน อนุบาล ให้เธอพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ก็ดีใจจนไม่รู้ จะพูดอะไรแล้ว ส่วนกานต์นั้น คุณก็รู้ แม้ว่าจะ ไม่ไปโรงเรียนอนุบาล ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบ อะไรกับเขาหรอก

บริศ ค่อยๆเล่าสถานการณ์ของลูกๆให้ บนรมนฟัง

บรมนรู้สึกเป็นทุกข์อยู่บ้าง

“เป็นฉันที่ทําให้พวกคุณเดือดร้อน

“วางใจเถอะ เรื่องนี้จะผ่านไปในไม่ช้า อย่างไรผมก็ไม่ยอมให้คุณแบกรับชื่อเสียงเห่า เสียแบบนี้ในการดำรงชีวิตหรอก ผู้หญิงของ ผม บุรีศร์ จะต้องใช้ชีวิตได้อย่างเปิดเผย ไม่ ต้องหลบๆซ่อนๆ จิตใจกว้างขวาง”

นรมนเห็นท่าทางแบบนี้ของบุริศร์แล้ว ก็ สบายใจขึ้นมาก

เธอทานเค้กมะม่วงแล้วก็รู้สึกว่ามีกระแส แห่งความอบอุ่นไหลกระเพื่อมเป็นระลอก

“คุณออกไปทําอะไรหรือ

“ไม่มีอะไร ไปตรวจสอบเบาะแสของ นาคร แต่น่าเสียดายที่เจตต์ก็ไม่รู้เช่นกัน

บริศร์ไม่ได้ปิดบังนรมนในจุดนี้

“คุณเป็นอย่างไรบ้างคะ เมื่อคิดถึงคุณนายตระกูลโตเล็กแล้ว นา มนก็รู้สึกละอายใจอยู่บ้าง

“ไม่เป็นไรแล้ว คุณแม่สบายดี ท่านให้ผม มาบอกคุณว่า อย่าคิดฟุ้งซ่าน ตระกูลโตเล็กจะ เป็นที่หลบภัยของคุณตลอดไป

สามารถได้แม่สามีและสามีแบบนี้แล้ว นรมนก็รู้สึกว่าเป็นของขวัญที่สวรรค์ประทาน มาให้จริงๆ

ทั้งสองคนคลอเคลียกันอยู่พักหนึ่ง บุรี ศร์ก็พูดว่า “ผมให้ธิดาตุ๋นไก่บำรุงร่างกายให้ คุณ ยังอยากทานอะไรอีกไหม ผมจะไปทำให้ คุณ”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ ฉันรู้สึกอ่อนเพลีย ไม่ได้ ใส่ใจอะไรกับอาหารเท่าไร คุณก็เหนื่อยมาทั้ง วันแล้ว ไปพักผ่อนสักหน่อยเถอะค่ะ”

“ผมไม่เหนื่อย ใช่แล้ว ผมต้องบอกกับ คุณก่อนว่า สําหรับเรื่องการไกล่เกลี่ยในการ หย่าร้าง น อีกสักพักผมจะประกาศออกไปว่า การไกล่เกลี่ยในการหย่าร้างฝ่ายเดียวของคุณ นั่นเป็นโมฆะ หลังจากนี้ถ้ายังกล้าทำแบบนี้อีก ก็คอยดูเลยว่าผมจะจัดการกับคุณอย่างไร ”

บริศร มึงตาใส่นรมนอย่างดุร้าย แต่น มนกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นและความห่วงใย

“ได้คะ ครั้งหน้าไม่เขียนแล้ว ครั้งหน้าจะ ส่งให้คุณเลย….

“คุณลองพูดอีกประโยคหนึ่งดูสิ!” บริศร์โผเข้าหานรมนอย่างดุร้าย

ทั้งสองคนตะลุมบอนกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขนั้นดังไปทั่วห้อง

ไม่ง่ายเลยที่บุริศร์จะเล่นจนเหนื่อย เห็น เม็ดเหงื่อบนหน้าผากนรมนแล้ว ก็อดพูดไม่ได้ ว่า “ผมจะอุ้มคุณไปอาบน้ำ

“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณไปอาบก่อนเถอะ ฉันจะพักสักหน่อย

นรมนนั้นแรงกายไม่พอจริงๆ เห็นท่าทางแบบ ของนรมนแล้ว บุริศร์ ทำได้เพียงแค่ตามใจเธอ เพียงแต่ในตอนที่ เขาลุกขึ้นนั้น สีหน้านรมนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอได้กลิ่นน้ำหอมอันคุ้นเคยบนร่างของ

เป็นกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ