บทที่ 407 ฉันไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว

“เมื่อกี้คุณว่าไงนะ? พูดสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้

เสียงบุรีศรีไม่ดัง แต่นรมนก็รู้ว่าเขาโกรธ แล้ว

จริงๆ เธอเชื่อใจบริศร์ อย่างไรแล้วก็ไม่มี ใครรู้จักสภาพร่างกายของบุริศร์ในช่วงนี้ไป มากกว่าเธอ แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะพูดโพล่ง ออกไป

ตั้งแต่เริ่มต้นเล่นฉากนี้ ถึงจะรู้ก็ตาม แต่ ภายในใจก็ยังมีความคับข้องใจอยู่

ตอนนี้เห็นบุรีศร์โกรธ นรมนก็ไม่กลัว เธอพูดขึ้นตามคอ ทําไม? คุณทำมันได้แต่ฉัน พูดไม่ได้เหรอ? ต่อหน้าต่อตาฉันก็พูดว่าไม่ได้ ฉันก็ยังต้มยาให้คุณ ปรับสภาพร่างกายให้คุณ ทําไมฉันไม่รู้ว่าคุณมีแรงขนาดนั้น? สามารถ ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าโรงพยาบาลไปได้ บุรี ศร์ คุณว่าคุณยังมีอะไรอีกที่ฉันไม่รู้? คุณคิดจะ หลอกฉันไปถึงเมื่อไร?

คําถามกลับของนรมนทำให้บริศร์โกรธ จนเจ็บหน้าอก

“ในใจของคุณ ฉันเป็นคนแบบนี้เหรอ? ฉันเป็นคนหิวกระหายที่ต้องการผู้หญิงแบบตุล ยามาระบายอารมณ์ตัวเองเหรอ? ฉันที่เป็นคน เกลียดความสกปรกทางร่างกายและความรู้สึก ขนาดนั้น คุณไม่รู้เหรอ? ฉันคิดว่าคนอื่นไม่ เข้าใจฉัน ทำไมคุณก็ไม่เข้าใจ? คุณเองก็เชื่อ ว่าเรื่องตุลยาฉันเป็นคนทำเหรอ?”

“ฉันเข้าใจอะไรคุณ? ฉันอยู่กับคุณมา หลายปี ฉันไม่รู้ว่าหลังจากคุณพบรูปของฉัน แล้วจะไปทะเลาะกับเจตต์ ฉันไม่รู้ว่าเพราะ รังเกียจฉัน คุณเลยต้องการยาอะไรกับป้อง ให้ ตัวเองกลายเป็นตายด้านไม่แตะต้องตัวฉัน! บุรี ศร์ ถ้าคุณรังเกียจฉันจริงๆ คุณก็พูดให้ฉันรู้ไป เลย คุณเอาแต่พูดว่าฉันไม่เชื่อใจคุณ แล้วคุณ เชื่อใจฉันไหม? เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น คุณเคย ถามฉันไหม? คุณไม่เคย! คุณไม่เพียงแต่ไม่ ถาม แต่คุณยังรังเกียจฉันอีก! ต่อหน้าคุณ แสร้งเป็นเอาอกเอาใจฉัน ดีกับฉันมากแค่ไหน ลับหลังกลับทํากับฉันแบบนี้! ถ้าคุณบอกฉัน เรื่องนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ยุ่งกับ คุณ นรมนคนนี้ไม่ได้ นต่ำขนาดนั้น!

เดิมทีไม่ได้ร้องไห้ แต่เมื่อถูกบุรีศร กระตุ้นแบบนี้ นรมนก็เก็บความน้อยใจของตัว เองไม่อยู่

เพื่อตระกูลโตเล็ก เพื่อเด็กๆ เธอก็เลย ซ่อนตัว แต่ความแค้นในใจที่มีต่อบุริศร์ก็มีไม่ น้อย

เธอไม่ได้ทําอะไรทั้งนั้น ก็ได้รับความอ ยุติธรรมมากขนาดนี้ บุริศร์ไม่เพียงแต่ไม่ ปลอบใจเธอ แต่ยังทำเรื่องแบบนั้นอีก

ลองถามดูว่าบนโลกใบนี้ มีผู้หญิงกี่คนที่ ทนได้กับความจริงที่ว่าผู้ชายตัวเองยอมกินยา แกล้งเป็นตายด้านไม่ยอมแตะต้องตัวเอง? เรื่อง นรมนผ่านพ้นมันไปไม่ได้ ไม่ว่า เธอจะโน้มน้าวตัวเองอย่างไร ก็โน้มน้าวไม่ได้

เมื่อบริศ ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ ทั้งร่างก็

ตกตะลึง

คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไร?”

“ทําไม? ตอนนี้อย่าบอกฉันนะว่าไม่ใช่ เรื่องจริง? คุณมีความสามารถที่จะหลอกฉันไป ตลอดชีวิตสินะ! ให้ฉันไม่รับรู้ไปตลอดชีวิต ฉัน อยู่ในการหลอกลวงของคุณตลอดชีวิต ยัง รู้สึกดีกว่าตอนนี้เลย บุริศร ฉันจะบอกคุณให้ ฉันไม่เคยทํา ! ไม่ว่ารูปพวกนั้นจะใช่ของจริง หรือเปล่า นรมนคนนี้ไม่เคยทำเรื่องที่ทำให้ คุณเสียใจเลย! คุณอย่าเอาเรื่องพวกนี้มา รังเกียจฉันเลย ฉันจะบอกคุณว่า เรื่องนี้หลัง จากสืบรู้เรื่องแล้ว คุณกับฉันต่อไปนี้เราแยก กันอย่างจริงจังเถอะ เลิกกันอย่างเด็ดขาด ไม่ ต้องเกี่ยวข้องกันอีก

นรมนยิ่งพูดยิ่งน้อยใจ น้ำตาไหลไม่หยุด ยิ่งเป็นหวัดยังไม่หายดี ใบหน้าไม่รู้ว่าโกรธ หรือเพราะหายใจไม่ออก มันแดงก่ำ

บริศรรีบพูด น เก็บคําพูดของคุณเมื่อกี้ เลย เลิกกันอย่างเด็ดขาด ไม่ต้องเกี่ยวข้องกัน อีกอะไรกัน? คุณคิดจริงๆ เหรอว่าส่งข้อตกลง การหย่ามา คุณก็สุดยอดแล้ว? ฉันจะบอกคุณ ให้ ถ้าบุริศร์คนนี้ไม่ตกลง คุณก็อย่าคิดว่าจะได้

ทําไมคุณเอาแต่ใจขนาดนั้น? ทําไมคุณ เลวแบบนั้น? คุณทําในสิ่งที่คุณอยากทำได้ ทําไมฉันทําไม่ได้? ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ก็ โดนข่าวลือจากข้างนอกจนเป็นแบบนี้ คุณยังดี ใช้ชีวิตอย่างอิสระและสุขสบาย มีข่าวลือกับ ดุลยาได้ ก็ยังวางแผน คิดหาวิธีอย่างมีฝีมือใน บ่อนการพนันได้อีก บนโลกใบนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่ เป็นหมากของคุณชายใหญ่บุริศร์นะ? ฉันจะ บอกคุณให้ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว! คุณพูด อะไรก็ไม่มีประโยชน์! คุณหลบไป! หลบ!”

นรมนร้องไห้จนหายใจไม่ออก ยิ่งผลักบุ ริศร์แรงขึ้น แต่บุรีศร์ก็เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่ ทับร่างกายเธออยู่ ทําให้เธอไม่สามารถขยับ

ได้

“ในเมื่อไม่อยากสัมผัสฉัน ตอนนี้ทํา อะไร? คุณทําได้เหรอ? ยาคุณได้ผลไหม? ตอนนี้คิดจะทําอะไรฉันเหรอ? บุริศร์ คุณคิด จริงๆ เหรอว่าทุกคนต้องเชื่อฟังคุณ คุณพูด อะไรแล้วต้องเป็นอย่างนั้นเหรอ?”

นรมนโกรธมากจนพูดจาน่าเกลียด ไม่ สมเกียรติของบริศร์สักนิด และไม่สนว่าตัวเอง จะทำให้บริศร์โกรธเคือง อย่างไรแล้วความ น้อยใจภายในจิตใจก็เหมือนน้ำท่วม ตอนนี้ถ้า เปิดประตูออกมา มันก็เก็บไว้ไม่อยู่เลย

ตอนนี้ไม่ว่าบุริศร์จะพูดอะไร นรมนก็ไม่

เห็นนรมินที่สะเทือนใจและน้อยใจเช่นนี้ หัวใจบุรีศรีก็สลาย

ทันใดนั้นเขาก็ก้มหน้าลงจูบปากนรมน นโมนไม่ทันได้เตรียมตัว ตกตะลึงไปทั้ง ร่าง เมื่อเธอตอบสนองความโกรธเธอก็พุ่งขึ้น

ไอ้ผู้ชายน่ารังเกียจคนนี้!

เขาเห็นเธอเป็นอะไร?

ทุกครั้งที่ทะเลาะก็ใช้วิธีนี้!

เขาคิดว่าเธอจะยอมเขาเหมือนแต่ก่อน

เหรอ?

นรมนโกรธจนกัดลงไปทันที

“โอ๊ย——”

บุริศร์โดนกัดจนได้กลิ่นคาวลอยมา จึง ปล่อยนรมนทันที ในดวงตาเปื้อนไปด้วยความ ขุ่นเคือง

“คุณบ้าเหรอ?”

“คุณลบ้า! อย่าคิดว่าฉันจะประนีประนอม กับคุณนะ! บุรีศร์ฉันจะบอกคุณให้ ฉันไม่ชอบ คุณแล้ว ! ตั้งแต่คุณใช้ยาควบคุมตัวเองไม่ให้ แตะต้องตัวฉัน ฉันก็ไม่ชอบคุณแล้ว ในเมื่อคุณ รังเกียจฉัน ตอนนี้จะทำอะไร? คุณเป็นคน เกลียดความสกปรกทางร่างกายและจิตใจ ไม่ใช่เหรอ? คุณไม่กลัวเหรอว่าฉันจะนอนกับ ใครหลายคน แล้วทําให้คุณปนเปื้อน! อ้อ……

ได้ยินนรมนยิ่งพูดยิ่งไม่มีเหตุผล ยิ่งพูด ยิ่งไม่เป็นท่าแล้ว บุริศร์ก้มหน้าลงอีกครั้งอย่าง โกรธเคือง ใช้ริมฝีปากปิดกั้นปากเธอไว้

ผู้หญิงคนนี้ถ้าโหดหรือโกรธขึ้นมาก็จะ ไม่มีเหตุผลใดๆ แล้ว

นรมนไม่คิดว่าตัวเองจะพูดแบบนี้แล้ว บุรี ศร์ก็ไม่สนใจจริงๆ ทั้งข่วนทั้งกัดสักพักหนึ่ง อย่างไม่ปรานีเลยสักนิด ไม่นานบนร่างกายบุรี ศร์ก็ทิ้งรอยแผลเล็กๆ ไว้มากมาย

แต่บุริศ ยังไม่จบสิ้นกับนรมน ถึงแม้จะ บาดเจ็บ เขาก็ยังไม่ปล่อยนหมุนไป

กลิ่นเลือดคลังอยู่ในปาก บุริศร์ก็ยัง อดทนบังคับให้นรมนกลืนมันลงไป นรมนรู้สึกผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว! ไม่ใช่แค่ า แต่บ้าอย่างสมบูรณ์!

นี่เรียกว่าการเกลียดความสกปรกที่เขา ว่ามางั้นเหรอ?

แม่ง ไม่ต้องการคนที่เหยียดหยามมีการ เกลียดความสกปรกแบบนี้โอเคไหม?

ทรมานไปสักพักหนึ่ง นรมนก็หมดแรง แล้วจริงๆ เดิมทีร่างกายก็อ่อนแอเป็นหวัด ตอนนีทรมานจนทั้งร่างเหงื่อแตก เสื้อผ้าของ ทั้งคู่ก็ดิ้นจนเกือบสะอาดแล้ว

เมื่อนรมนตระหนักถึงอะไรบางอย่าง บุรี ศรโจมตี กินเธอทันที

“อ๊ะ! บุริศร์ ฉันอยากฆ่าคุณ!

นรมนร้องไห้และตะโกน แต่กำจัดการ ผูกมัดบุรีศรไม่ได้

ในที่สุดร่างกายก็ซื่อสัตย์ ภายใต้การขับ เคลื่อนของบุริศร์ แม้ว่ากำลังโกรธมาก แต่ ร่างกายนรมนก็ทรยศตัวเอง

เธอกำลังร้องไห้และตะโกน สุดท้ายก็ เกือบเป็นลมในอ้อมแขนบุรีศร

ใครบอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีกำลัง?

ใครบอกผู้ชายคนนี้กินยาแล้วดายด้าน?

นี่ยังเป็นคนจริงๆ เหรอ?

นรมนโดนทรมานจนดิ้นเฮือกสุดท้าย ใน

ใจก็อยากจะด่าตัวเอง

ทำไมเธอถึงเชื่อคำลวงโลกของบุริศร์?

บอกว่ากินยาของป้องก็ตายด้านแล้ว ตอนนี้ไหนคือสภาพตายด้าน?

นรมมหายใจหอบอย่างโกรธเคือง

บุรีศร้เห็นเธอไม่มีแรงแล้ว จึงพูดเสียง ทุ้ม “ตอนนี้ตั้งใจฟังฉันพูดได้หรือยัง?”

“คุณออกไปซะ! ออกไป!”

นรมนโกรธจนอยากคำรามอย่างอุ่น เคือง แต่ตอนนี้แม้แต่แรงด่าคนยังไม่มี

บริศ เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันไม่รู้นะว่าคุณไปรู้เรื่องที่ป้องเอายามาให้ ฉันมาจากไหน แต่บางเรื่องคุณต้องถามฉัน ก่อนตัดสินฉันไม่ใช่เหรอ?”

นรมนเบนหน้าไปข้างๆ บอกว่าไม่อยาก ฟังคําอธิบายของบุรีศร์ แต่เพราะนอกจากรอ อยู่ตรงนี้ ไปไหนไม่ได้ ร่างกายไม่มีแรงเลย สักนิดจริงๆ

บริศ เห็นเธอเป็นแบบนี้ จู่ๆ ก็รู้สึกคิดถึง

มาก

ภรรยาตัวน้อยของเขาก็ยังน่ารักขนาด นั่นนี่หน่า

“อันดับแรกคุยเรื่องรูปถ่ายก่อน ฉันก็รู้ เรื่องรูปถ่ายมาจากคมทิพย์ เรื่องนี้เดิมทีมันมี ลับลมคมใน เพราะเรื่องนี้คมทิพย์ก็เกือบชื่อ เสียงป่นปี้ แต่คุณก็รู้ เพราะกลัวว่าคุณจะกังวล และร้อนใจโกรธขึ้นมา เราทุกคนเลยไม่ได้พูด ฉันก็ตามหาเจตต์ และทำลายรูปถ่ายทั้งหมด ฉันส่งคนไปสบที่มาของรูปถ่าย แต่ก็ไม่มี ข้อมูลเลยสักนิด ฉันไม่เคยสงสัยในความ ซื่อสัตย์ของคุณที่มีต่อฉัน และไม่ได้สงสัยใน ความน่าเชื่อถือของรูปภาพพวกนั้น ถึงแม้ รูปภาพพวกนั้นดูแล้วเหมือนเป็นของจริง ฉันก็ ปล่อยวางกับเจตต์แล้ว ฉันแค่คิดว่ารูปภาพมัน หลุดมาจากเขา ไม่ใช่เพราะคุณ ที่ไม่บอกคุณ เพราะกลัวคุณจะโกรธ ยังไงแล้วคุณก็เพิ่ง คลอดลูก ห้ามได้รับการสะเทือนใจ

ได้ยินบริศ พูดแบบนี้ ถึงแม้นรมนจะบอก ตัวเองว่าอย่าฟังคําอธิบายของเขา แต่จิตใจก็ ค่อยๆ สงบลง

เห็นนรมนหยุดไป บริศร์ก็พูดต่อ “สําหรับ เรื่องกินยาไม่แตะต้องคุณ คุณคิดว่าฉันพอใจ เหรอ? ฉันเป็นผู้ชายที่กระฉับกระเฉงนะ ได้ เห็นผู้หญิงสวยๆ อย่างคุณทั้งวัน ฉันจะไม่หวั่น ไหวได้เหรอ? แต่ร่างกายคุณแบกรับเรื่องพวก นี้ไม่ได้ คุณหมอเคยบอกว่า ร่างกายคุณได้รับ ผลกระทบอย่างมากในการแท้งครั้งล่าสุด รักษาร่างกายหนึ่งเดือนมันไม่พอ นอกจากนี้ ภายในสองสามปีคุณห้ามท้องอีก ฉันกลัวว่า ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ไหว แล้วทำให้คุณรู้สึก แย่ ดังนั้นจึงแค่อดทนไว้ แต่ยังไงแล้วฉันก็ เป็นผู้ชาย ฉันทนไม่ไหว ฉันจะทำอะไรได้? ฉันก็ทำได้แค่ไปหาป้องเพื่อสั่งยาให้ฉัน แบบ นี้มันก็จะดีกับคุณและกับฉันด้วย”

นรมนตกตะลึง เธอไม่คิดว่าที่บุริศร์กินยา ไม่ยอมแตะต้องตัวเธอเป็นเพราะเหตุนี้

เธอหันไปมองบุรีศรี ราวกับอยากมอง อะไรบางอย่างบนใบหน้าเขา แต่ก็มองอะไรไม่ ออกเลย แค่เห็นความปวดใจและความเสียใจ ในดวงตาบุรีศร

นรมนรู้สึกงงงวยไปชั่วขณะหนึ่ง

ตัวเองโทษบุริศรเพราะความเข้าใจผิด จริงๆ เหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ