แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 401 เราไปเล่นที่บ่อนการพนันกัน



บทที่ 401 เราไปเล่นที่บ่อนการพนันกัน

เมื่อปุริส พูดแบบนี้ คุณนายตระกูลโต เล็กก็วางใจ

“รู้แล้วก็รีบทํา อย่ารอกลับไปให้ลูกชาย คุณถาม แม่จะดูสิว่าคุณในฐานะพ่อจะพูดเรื่อง พวกนี้กับลูกยังไง”

“ผมได้ยินหมดแล้วฮะ”

ทันใดนั้นเสียงกานต์ก็ดังขึ้น ทำให้ คุณนายตระกูลโตเล็กและบริศ ตกใจสะดุ้ง

“อุ้ยตายพ่อคุณทูนหัวของย่า เด็กน้อย อย่างหนูจะตามมาทำไม? นี่มันเรื่องระหว่าง ผู้ใหญ่นะ หนูไปทําในสิ่งที่ควรทําสีรู้ไหม?”

คุณนายตระกูลโตเล็กรีบยืนขึ้น แล้วอุ้ม กานต์ขึ้นมา

สําหรับหลานชายอัจฉริยะของตน เธอ รู้สีกค่อนข้างหมดหนทางจริงๆ ปกติก็ช่างมัน ทุกครั้งที่เจอเรื่องประเภท น้ อยากเก็บเป็นความลับก็เก็บไม่ได้จริงๆ

กานต์กลับถอนหายใจแล้วพูดขึ้น

“คุณย่าครับ คนคนนั้นคือหม่ามีของผม ผมไม่ กังวลแล้วใครจะกังวล?”

“ก็มีเด็ด ของหนูไม่ใช่เหรอ? ”

แด๊ดดี้คนเดียวก็มีธุระเยอะมากเกินไป แล้ว และศัตรูข้างนอกก็มากด้วย นี่ยังไม่ทัน ทําอะไรเลย ก็ถูกผู้หญิงจับตามองแล้ว มีข่าว ซุบซิบแบบนี้เพิ่มมากขึ้น

กานต์ถือหนังสือพิมพ์ในมือ ถอนหายใจ อย่างเด็กแก่แดด บางครั้งก็เหลือบมองบุรีศร์

บริศร์รู้สึกตัวเองจะโกรธแทบตายแล้ว

เจ้าเด็กแสบ หมายความว่าไง?

“ไม่ใช่ นี่ลูกเป็นลูกชายของพ่อ หรือพ่อ เป็นลูกชายของลูกเนี่ย?

บริศร์ ลิกกลัดกลุ้มมากจริงๆ แค่คุณนายตระกูลโตเล็กกลับพ่นหัวเราะ

ออกมา

“พวกคุณสองพ่อลูกศีลเสมอกันจริงๆ จากนั้นกานต์ก็หัวเราะออกมา

“คุณบุริศร คุณไม่ตอบรับข้อตกลงการ หยาของหม่ามี เพราะอยากสืบว่าข้อตกลงการ หย่าของหม่ามี้มาจากที่ไหน อยากตามหาที่ อยู่ของหม่ามี้ใช่ไหม?”

“ลูกก็รู้นี่”

โดนลูกชายพูดความคิดในใจ บุรี ร้ ค่อนข้างหงุดหงิด

เมื่อคุณนายตระกูลโตเล็กได้ยินก็สนใจ

ขึ้นมา

“หาเจอไหม? ตอนนี้สืบได้หรือยัง?”

“สบได้แล้วครับ แต่มันไม่มีประโยชน์

บริศ นั่งเก้าอี้อย่างค่อนข้างอ่อนแรง

“ที่อยู่ถูกส่งมาจากบ้านเจตต์ เป็นไปได้ อย่างมาก เนรมนจะฝากให้เจตต์ส่งสิ่งนี้มา ช่วงนี้ผมส่งคนไปสืบแหล่งที่อยู่ของเจต ปกติเขาก็ยังกินดื่มเที่ยวเล่นสนุกสนาน ไม่เคย

ไปสถานที่พิเศษมาก่อน”

คําพูดของบริศ ทําให้ความกระตือรือร้น ที่ลุกโชนของคุณนายตระกูลโตเล็กเมื่อครู่นี้ ดับลง

“ก็หมายความว่า ยังหาที่อยู่นรมนไม่

เจอ?”

บุรีศร้สายหน้า

กานต์กลับเอ่ยปากขึ้น

“คุณบุริศร์ หม่ามี้คงไม่ให้อาเจตต์พิมพ์ ข้อตกลงการหย่ามาให้คุณหรอกฮะ คุณดูข้อ ตกลงการหย่า สิ มันชัดเจนแจ่มแจ้งมาก ถึง ขนาดอธิบายว่าผมกับเมลจะเป็นของใครไว้ ด้วย นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างอาเจตต์จะคิดออกมา

ได้”

คําพูดของกานต์ทําให้บุรีศรีชะงักเล็ก น้อย

“ลูกลงมา บอกพ่อว่าหมายความว่ายัง

ไง?”

คุณนายตระกูลโดเล็กก็ไม่คิดว่าจิตใจ กานต์จะละเอียดขนาดนี้ รีบวางกานต์ลงมา

กานต์หยิบข้อตกลงการหย่าฉบับนั้นออก มาอีกครั้ง

“คุณบุริศร์ คุณดู นี่คือน้ำเสียงของหม่ามี้ เหมือนน้ำเสียงตอนปกติเวลาหม่ามี้พูดเลย ข้อตกลงการหย่าแบบนี้มีแค่หม่ามี้เท่านั้นที่ เขียนด้วยตัวเอง และหมายความว่าตอนนี้หม่า ม้พิมพ์ข้อตกลงการหย่าที่บ้านอาเจดด์”

“และหมายความว่า คนที่เจอนรมนเป็น คนสุดท้ายคือเจตต์

“ใช!”

คําพูดของกานต์ทําให้ดวงตาบุริศร์หรี่

ทันที “เจตต์คนนี้ ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรทั้ง นั่นต่อหน้าเรา ที่แท้มันก็ซ่อนนรมนเอาไว้ มี อย่างนี้ที่ไหนกัน! ฉันควรจัดการมันตั้งแต่เรื่อง รูปถ่าย!”

บริศ ยกเท้าเดินไปอย่างโกรธเคือง

กานต์กลับถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “บุริศร์ คุณรู้เหรอว่าจะไปหาหม่ามี้ที่ไหน? ถ้าหม่ามี ไม่ให้เขาพูด คุณคิดว่าเขาจะบอกคุณไหม? ถ้า บอกคุณได้ คงบอกไปตั้งนานแล้ว คุณไปหา อาเจตต์ก็เปล่าประโยชน์”

บริศ เดินไปที่ประตูห้อง ได้ยินคําพูด กานต์ก็ถอยกลับไป

ก็จริง

ถ้านรมนสั่งไว้จริงๆ ถึงจะดีเขาให้ตาย เจตต์ก็ไม่พูดหรอก

เจด เป็นห่วงนรมนขนาดนั้น คราวก่อน เรื่องของคนทิพย์ก็ทำให้เจคต์เกือบเสียเพื่อน อย่างนรมนไป ตอนนี้ถ้านรมนขอความช่วย เหลือจากเขาจริงๆ เขาก็จะช่วยเหลือโดยไม่ คํานึงถึงอะไรทั้งสิ้น

และทั้งเมืองชลธี สามารถซ่อนคนไว้ อย่างเงียบๆ แถมยังทําให้เขาหาไม่เจอ นอก จากเจต แล้วเขาก็หาคนอื่นไม่เจอจริงๆ

“เจ้าเด็กแสบล็บเจออะไรมากันแน่? รีบ พูด ถึงตอนนี้แล้ว อย่าเห็นพ่อเป็นตัวตลกนะ!

บริศร์ยอมรับนิสัยกานต์จริงๆ ถึงตอนนี้

แล้ว ไม่คิดว่าเขายังนั่งนิ่งๆ ได้

กานต์พูดอย่างสงบนิ่ง “ผมจะไปกังวล อะไร หม่ามีอยู่บ้านอาเจตต์ต้องไม่เป็นอะไร อยู่แล้ว แม้แต่คุณก็ยังหาไม่เจอว่าหม่ามีอยู่ ที่ไหน คนพวกนั้นที่อยากก่อกวนต้องหาไม่ เจอแน่นอน ไม่แน่หม่ามีอยู่บ้านอาเจตต์อาจจะ ปลอดภัยกว่าอยู่ตระกูลโตเล็กพวกเราอีก”

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ บุริศร์ก็เกือบลงมือ

“ลูกพูดบ้าอะไร? หม่ามีของลูกกับเจตต์ อยู่ด้วยกันมันดีเหรอ? แล้วเจตต์มีค่าอะไร? มัน ปกป้องหม่ามีลูกให้ปลอดภัยได้เหรอ?”

“เขาทําได้จริงๆ! อย่างน้อยก็ปกป้องหมา ม้ได้ชั่วคราว

ประโยคนี้ของกานต์ทำให้บุรีศร์โกรธจน ยืนขึ้นทันที

คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นดูทําไม่ได้ ก็ รีบลุกขึ้นห้ามบุรีศรี

“ลูกจะทําอะไรน่ะ? จะโกรธอะไรเด็ก? อีกอย่าง เด็กก็พูดถูก ลูกหาที่อยู่นรมนเจอ หรือยัง? ตระกูลโตเล็กของเราคนเยอะขนาดนี้ ยังหาไม่เจอ หรือคนที่ก่อกวนจะมีอำนาจ มากกว่าตระกูลโดเล็กของเรา?”

เห็นแม่บุริศ ปกป้องกานต์ บุริศร์ก็โกรธ จนปอดจะระเบิดแล้ว

“ไม่ใช่ แม่ แม่อยู่ข้างใครกันแน่?

“ใครบอกว่าแม่ยืนอยู่ข้างใคร! ลูกระงับ อารมณ์หน่อย แม่รู้ว่าลูกเป็นห่วงนรมน กานด์ ไม่เป็นห่วงหม่ามี้เหรอ? แต่กานต์ก็พูดถูก ลูก ช่วยฟังเด็กพูดหน่อยได้ไหม”

คุณนายตระกูลโตเล็กก็รู้ว่าบุริศร์เป็นห่วง จนจิตใจวุ่นวาย จึงเริ่มโน้มน้าวอย่างช่วยไม่ได้

บุรีศร์หายใจเข้าลึกๆ แล้วนั่งลง

กานต์เห็นเขาใจเย็นแล้ว จึงพูดเสียงทุ้ม ต่ำ “จริงๆ แล้วคุณบุริศร์น่าจะสังเกตได้ว่าช่วง นี้อาเจตต์ไปบ่อนการพนันอยู่บ่อยๆ

“เขามีเงินไปใช้เล่น ตระกูลรัตติกรวรกุล ก็ไม่กลัวว่าเขาจะแพ้การพนันจนสูญเสียธุรกิจ ของครอบครัวไป

ประโยคนี้ของบริศร์พูดจบ กานต์ก็ไม่พูด อะไร

ภายในห้องเกิดความเงียบสักพักหนึ่ง ทันใดนั้นบุริศร์ก็รู้สึกแปลกๆ

เขามองกานต์ กานต์ก็มองเขา แต่ใน ดวงตากานต่ยังไม่มีอะไรจะพูดอย่างเห็นได้ บุรีศร้อึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็ตระหนักถึง อะไรบางอย่างทันที

“ลูกหมายความว่าหม่ามีลูกอยู่ที่บ่อนการ พนันเหรอ? ไอ้ชั่วเจตต์นั่นมันซ่อนหม่ามีลูกไว้ ในบ่อนการพนันจริงๆ เหรอ?”

บุรี กระโดดขึ้นมาอีกครั้ง

ไอ้เลวไอ้เหี้ยนี่!

ไม่คิดว่ามันจะพาเมียเขาไปซ่อนใน สถานที่ที่อีนุงตุงนังอย่างบ่อนการพนันจริงๆ

ในนั้นมันเป็นที่สําหรับคนอยู่หรือไง?

มีนักพนันอยู่ทุกที่

นักพนันคืออะไร?

คือคนที่ไม่อยากมีชีวิต!

ถ้าเสียพนันแล้วดึงนรมนไปที่โต๊ะพนัน ถึงตอนนั้นมันจะชดเชยภรรยาให้เขาได้ไหม?

บริศ ยังคิดก็ยิ่งโกรธ ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวลใจ รับอยากออกไปข้างนอก แต่กานต์ตะโกนเรียกเขา

น้อยครั้งมากที่กานต์จะเรียกบุริศร์ว่าแด๊ด ดี้จริงๆ อดไม่ได้ที่ทำให้บุริศร์อึ้งเล็กน้อย จาก นั่นก็หยุดฝีเท้า

“ในเมื่อหมา เลือกที่จะอยู่ที่นั่น ก็ต้อง รู้สึกว่ามันปลอดภัยแน่ๆ สำหรับตอนนี้ผมก็คิด ว่าหม่ามี้ทําถูกแล้ว ผมไม่ห้ามให้คุณไปหา หม่ามี้ แต่อย่าไปแบบนี้ ตอนนี้เธอยังกลับไม่ ได้ อย่างน้อยคุณต้องรับประกันความปลอดภัย ของเธอในสองสามวันนี้ว่าไม่มีปัญหาอะไร

คําพูดของกานต์ทําให้บุรีศร์อึ้งสักพัก จากนั้นก็เข้าใจแล้ว

แม่บุริศร์ถอนหายใจ อุ้มกานต์ขึ้นมา ขณะที่ผ่านบริศร์ไปก็พูดขึ้น “ไอคิวคุณตอนนี้ เทียบลูกชายของคุณไม่ได้เลย ลองคิดคำพูด กานต์ดีๆ เจอนรมน บอกเธอว่าแม่พูดว่า ถึงแม้ ฟ้าจะถล่ม แต่ตระกูลโตเล็กก็มีที่สำหรับเธอ อยู่ข้างนอกนานแล้ว อย่าลืมกลับบ้านเร็วๆ ดอกไม้ของแม่ยังรอให้เธอกลับมาพรวนดิน อยนะ”

พูดจบ แม่บุรีศร์ก็อุ้มกานต์ออกจากห้อง

ดวงตาบุริศร์ก็ช่นเล็กน้อย

ไป

ผู้หญิงที่อดทนได้แบบนี้ เขาซาบซึ้ง คุณนายตระกูลโตเล็กจริงๆ

เมื่อในห้องเหลือเขาเพียงคนเดียว บุริศร์ ก็ใจเย็นลง คิดเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบอีกครั้ง

เป็นห่วงจนจิตใจวุ่นวายน่าจะหมายความ ว่าอย่างนี้

สิ่งที่เรียกว่าความมืดใต้แสงไฟ เขาไม่รู้ ได้อย่างไรนะ? แคคิดไม่ถึงว่านรมนจะทําแบบ นี้เท่านั้นเอง

กานต์พูดถูก เขาห้ามไปหาเธออย่าง โจ่งแจ้งแบบนี้ คิดถึงตรงนี้ บริศร์ก็โทรหาพฤกษ์ทันที

“ถอนเงินออกมาจากบัญชีนิดหน่อย เรา ไปเล่นที่บ่อนการพนันกัน

“ฮะ?”

พฤกษ์คิดว่าตัวเองฟังผิด

ไปบ่อนการพนัน

บริศร์โตจนป่านนี้แล้ว ไม่เคยไปที่ไหน มาบ้าง? ที่เดียวที่ไม่เคยไปก็คือบ่อนการพนัน

เพราะบุรี ร่เคยบอกว่า สถานที่ที่เขาไม่ คุ้นเคยมากที่สุดคือบ่อนการพนัน ทำไมตอนนี้ เขาอยากไปเล่นที่บ่อนการพนันล่ะ?

คมทิพย์ข้างๆ เห็นพฤกษ์ถือโทรศัพท์ เหม่อลอย แต่อีกฝ่ายวางสายไปตั้งนานแล้ว ก็ ผลักเขาอย่างอดไม่ได้แล้วถามขึ้น “นายเป็น อะไร? ใครโทรมา? ดูนายสิ จิตวิญญาณก็ไม่มี คงไม่ใช่ผู้หญิงคนไหนมาใช่ไหม?”

“พูดอะไรไร้สาระ ประธานบุรีศร์ต่าง หาก”

” ชาวนรมนเหรอ?”

คมทิพย์กังวลใจขึ้นมาทันที

พฤกษ์ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ประธานบุรี ศรให้ฉันถอนเงินออกมาจากบัญชีนิดหน่อย บอกว่าจะไปเล่นที่บ่อนการพนันกับฉัน”

“คืออะไร? ตอนนี้นอกจากเรื่องของนร มน เขายังไม่ชัดเจนกับดุลยา ฉันว่าต้องไป ถามหน่อยแล้ว นายว่ามันอาจจะเป็นกับดัก หรือเปล่า ตอนนี้มันอะไรกัน? แม้แต่การพนัน เขาก็อยากเกี่ยวข้องเหรอ? พฤกษ์ฉันจะบอก นายให้นะ ครั้งนี้ถ้านายกล้าหยุดฉัน นายกับ ฉันเราไม่จบสิ้นกันแน่!

คนทิพย์ถกแขนเสื้อขึ้นมาทันทีอย่าง โกรธๆ ทําท่าตามหาบุรีศรีสุดชีวิต

พฤกษ์รีบหยุดเธอ

“เรื่องนี้อาจจะเข้าใจผิดกัน คุณอย่าเพิ่ง วุ่นวายใจ คุณฟังฉันนะ มีฉันอยู่ ประธานบุรีศร จะไม่เกิดเรื่องใหญ่โตเกินไป ความรักระหว่าง เขากับภรรยาก็ไม่แยกจากกันเพราะเรื่องเล็ก น้อย”

“นี่เรื่องเล็กเหรอ? พฤกษ์ ตอนนี้นรมน เป็นตายร้ายดียังไง ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง เขา ไม่ชัดเจนกับผู้หญิงคนอื่นก่อน ตอนนี้ยังจะไป เล่นการพนันอีก นายบอกฉันว่านี่เป็นเรื่องเล็ก เหรอ? พวกผู้ชายอย่างพวกนายชอบปกปิดกัน ใชไหม? ฉันจะบอกนายให้ วันนี้ฉันจะต้องไป ถามบุรีศร์ให้เข้าใจว่าเขาจะทำอะไรกันแน่? จะสนใจเรื่องนรมนของเราไหม?”

ขณะที่พูด คมทิพย์ก็ผลักพฤกษ์ออก หัน หลังเดินออกไปข้างนอก


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ