บทที่ 369 เขาก็แค่ร่างกายอ่อนแอไปหน่อย
“กานต์ นายจําไว้เลยนะ ! ”
บริศ กัดฟันพูดอย่างโกรธ
กานต์หัวเราะดีใจพูด : “คุณบุริศร์ คุณมา
ถือสากับเด็กอย่างฉันแบบนี้ จําเป็นต้องถึงขั้น นี้เลยหรอ ? ”
“จําเป็นสิ! ”
บุริศร์ดกหลงรักรอยยิ้มไร้เดียงสาของ ลูกชายเข้าแล้ว
เจ้าตัวแสบคนนี้เจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอก ชัดๆ คนอื่นไม่รู้ แล้วคิดว่าเขาจะไม่รู้หรอ ?
ตอนที่กานต์ยังจะพูดอะไร อ น กมลก็ วิ่งออกมาจากห้อง
“แด๊ดดี้คะ แด๊ดดี้ กิ๊บติดผมอันนี้ของหนู ซิคะสวยมั้ยคะ ? หม่ามี้ซื้อให้หนูเองค่ะ”
กมล ใจเหมือนกับนางฟ้าน้อย สวมชุด เจ้าหญิงแล้วหมุนไม่หยุด สำหรับเธอแล้ว การ ที่ได้ออกไปดูโลกภายนอก เป็นความฝันที่เธอ รอคอยมาใน ปีที่ผ่านมานี้ของเธอเลย
ตอนนี้ความฝันก็จะเป็นจริงแล้ว เธอจะ
ไม่ดีใจได้ยังไงล่ะ ? กานต์เองก็ถูกอารมณ์ของเธอทําเอา
ใจตามไปด้วย
“ใช่เลยครับ ผมโทรหากิจจาดู ลองถาม ว่าเขาอยู่ไหน ? เดี่ยวให้เขาไปกับพวกเรา กว่า“
“ใช่ค่ะ เรียก กิจจามาด้วยเลยค่ะ”
หน้าน้อยๆของกมลแดงไปหมด อารมณ์ ดีของเธอลามไปถึงบุริศร์
สามารถอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าสี่คนพ่อแม่ ลูก จู่ๆเขาก็รู้สึกเต็มอิ่มเป็นพิเศษ
กานต์ไปโทรหากิจจาแล้ว บุริศร์อุ้มกมล มานั่งตักตัวเองแล้วหัวเราะพูด : “ถึงเดี๋ยวจะ ออกไป แต่ต้องเดินตามแด๊ดดี้กับหม่ามีและพี่ กานต์ให้ดีนะคะ จะเดินเองคนเดียวไม่ได้รั บี้ย ?
“ค่ะ หนูรู้แล้วค่ะ หนูจะทําตัวดีๆเลยค่ะ”
กมลแทบอยากจะออกไปตอนนี้เลย แต่ เสียดายที่ทุกคนยังไม่ได้ทานอาหารเช้ากัน เลย
ตอนที่กานต์กลับมานั้นดูผิดหวังนิดๆ สายหัวแล้วพูด : “กิจจาบอกว่ามีเรียนมาไม่ได้ ดูท่าแล้ว พวกเราต้องไปกันเองแล้วล่ะ”
สําหรับกิจจา ช่วงนี้ตรินท์เข้มงวดกับเขา มาก บุริศร ไม่อยากเข้าไปยุ่ง ยังไงซะพวก เขาก็เป็นพ่อลูก
“เอาล่ะ ไปล้างมือแล้วมาทานข้าวได้ แล้ว”
บริศ เห็นนรมนและแม่นรมนออกมาจาก ห้องครัว แล้วรีบพูดกับเด็กๆ
กานต์เลยพากมลไปล้างมือ อาหารวันนี้ดูอลังการน่ากินมาก ที่สําคัญ คือมีน่าซุปด้วย
หลังจากบริศ เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร แล้ว นรมนเลยตักน้ำซุปให้เขาไปถ้วยนึง แล้ว พูดอย่างลับๆล่อๆ : “คุณทานน้ำซุปให้มากๆ นะคะ ห้ามให้เหลือ
“นี่นาซุปอะไรหรอครับ ? ”
บริศร์รู้สึกกลิ่นของนํ้าซุปแรงมาก อดไม่ ได้ขมวดคิ้ว น
นรมนพูดโดยตอบไม่ตรงคําถาม : “ให้ คุณดีมก็ดีมไปคะ คุณกลัวฉันจะวางยาพิษ คุณหรือไง ? ”
“ถ้าคุณภรรยาให้สั่งผมดื่ม ถึงเป็นยาพิษ ก็ต้องดื่มครับ”
คําพูดของบริศ อดไม่ได้พูดออกมา
แม่นรมนแค่เม้มปากยิ้มเบาๆ ไปตามพ่อ นรมนออกมาทานข้าวได้แล้ว ทุกคนมานั่งครบแล้ว ก็เริ่มทานข้าว
บรรยากาศมือเช้านีดีเป็นพิเศษ ทุกคน ต่างก็รู้สึกอบอุ่นใจ
บุรีศร์ดื่มน้ำซุปไปคำนึง รู้สึกรสชาติไม่ เร็ว ไม่ทันไร นรมนก็คีบอาหารให้เขาต่อ
เขารู้สึกว่านรมนในวันนี้เป็นภรรยาแสนดี เป็นพิเศษ
“ขอบคุณาภรรยามากนะครับ
“รับทานเถอะค่ะ”
“หม่ามี้ หนูก็จะเอาด้วยค่ะ ! ”
กมลเห็นนโมนคีบอาหารให้แก่บุรีศร้คน เดียว แถบน้ำซุปก็มีแต่บุริศร์ดื่มอยู่คนเดียว เลยอดไม่ได้เปิดปากพูด
บริศร์หัวเราะพูด : “มา ถ้วยนี้ของแด๊ดดี้
ให้หนู
“ไม่ได้นะคะ ! ”
บรีส ยังไม่ทันพูดจบ นรมนก็แย่งถ้วย ของเขามา ทําเอาบุริศร์อึ้ง
“เด็กจะดื่มก็ให้เขา มสิ ผมดื่มน้อย หน่อยก็ไม่เป็นไรเลยหนิครับ”
“ฉันบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้”
นรมนยืนหยัดมากจากนั้นก็หันไปพูดกับ กมล : “ลูกรัก นี่เป็นน้ำซุปยานะคะ ทำให้แดด ดี้ดื่มโดยเฉพาะ นะคะ ลูกเป็นเด็กดื่มไม่ได้
แด๊ดดี้ไม่สบายหรอคะ ? ”
กมลได้ยินว่าเป็นน้ำซุปยา ก็รีบเก็บมือ น้อยๆกลับไป
สี่ปีมานี้ เธอทานยาเยอะมาก พอตอนนี้ ได้ยินว่าเป็นยาก็รู้สึกขมปาก ไม่กล้าเดินหน้า
อีก
บริศร์ กว่าเธอแค่ขู่เด็กแล้วพูดอย่าง หัวเราะ : “คุณ ก็น่าแปลกจริงๆ ผมก็บอกแล้ว ไงว่าให้เด็กฏมหน่อย”
“ฉันก็บอกแล้วไงคะ ว่าเธอดื่มไม่ได้ นี่ มันทําให้คุณโดยเฉพาะ คุณดื่มได้คนเดียว
คําพูดของนรมนทําให้บริศร์รู้สึกแปลกใจ
“ผมไม่ได้ป่วยสักหน่อย ทำไมต้องให้ผม
ทานยา ?”
คุณเป็นโรคอะไร คุณเองยังไม่รู้สึกหรอ คะ ? โรคบางโรคก็ควรรีบรักษาให้ทันท่วงท้ ตอนนี้คุณอายุยังไม่สามสิบเลยนะคะ ชีวิตต่อ จากนี้ยังอีกยาวไกล อีกอย่าง รอให้กานต์และ กมลโตอีกหน่อย พวกเรายังต้องเอาลูกอีกคน นะคะร่างกายคุณไม่รีบรักษาตอนนี้จะได้ยังไง คะ”
นรมนรู้สึกหน้าแดง
คนที่ดูไม่เป็นธรรมชาติมากที่สุดก็คือพ่อ แม่ของนรมน
พ่อของนรมนไอทีนึงแล้วพูด : มาๆๆ เด็กๆ พวกเราทานข้าวกัน
“ใช่ๆๆ พวกเราทานอย่างอื่นที่อร่อยกว่า กันดีกว่า ! “ แม่นรมนก็รีบเข้าร่วม
ถ้าตอนนี้บุรีศรียังฟังไม่ออก นั้นก็คงโง่ เต็มที่แล้ว
มุมปากของเขาอดไม่ได้กระตุกที่นั่ง
“นี่คือน้ำซุปอะไรครับ ? ”
หน้าของนรมนแดงขึ้นในทันที
“ให้คุณดื่มคุณก็ดื่มไปสิคะ ถามเยอะ ขนาดนั้นทําไมคะ ?”
นรมนนั่งอยู่ที่ข้างกายของบุริศร์ บุริศร์รู้สึกท่าตัวเองแท้ๆ
เมื่อคืน เขาก็แค่กลัวว่านรมนจะคิดมาก เลยบอกไปว่าตัวเองไม่ค่อยสบาย ไม่นึกเลย ว่า เช้านี้นรมนกับแม่นรมนจะทำเรื่องนี้ออกมา
ได้
หรือว่าในสายตาของพวกเขา คิดว่า นกเขาไม่ขันจริงหรอ ?
นี่ขนาดไม่ดื่มน้ำซุปทาน เขาก็ถูกนรมน ยั่วจนลุกเป็นไฟ เกือบจะระเบิดอยู่แล้วนี่ถ้าดื่ม เข้าไปอีก จะขนาดไหนกัน ?
สีหน้าของบริศร์ดูไม่ได้เลย แต่นรมน กลับไม่สนใจเลย นรมนก็ยังคีบอาหารใสด้วย เขาไม่หยุด ทําจนบุรีศร์ไม่รู้ว่าจะกินหรือไม่กิน
“รับทานเลยนะคะ ห้ามให้เหลือ”
เสียงของนรมนเบามาก มีแต่พวกเขา สองคนได้ยิน แต่บริศร์กลับไม่ได้สงบเหมือน เคย แทบอยากจะร้องไห้
“ไม่ต้องจริงๆหรอกนะครับ ผม……
ยังไม่ทันรอให้บุรีศร์พูดจบ จู่ๆนรมนก็ มองมาที่บุริศร์ ดวงตาที่แวววาว ดูท่าใกล้จะมี นํ้าตาไหลออก
“ได้ๆๆ ผมดื่ม”
บริศรู้สึกหัวชาไปหมด บอกความรู้สึก ณ ตอนนี้ไม่ถูกเลย แล้วดื่มน้ำซุปยาไปทั้ง ถ้วย นโมนเห็นเขานิ่มจนหมด ถึงดีใจยิ้มได้
กมลถามอย่างเป็นห่วง : “หม่ามีคะ แด๊ด ดจะเป็นอะไรมั้ยคะ ? ”
“ไม่มีอะไรหรอกจ้า แด๊ดดี้ก็แค่ร่างกาย อ่อนแอน่ะ”
คำๆนี้พูดจนบริศแทบอยากจะมุดหัวลง
หมายความว่าไง ที่ว่าเขาร่างกาย อ่อนแอ ?
เขาไม่มีปัญหาอะไรเลย โอเคมั้ย ?
แต่ก็พูดตอนนี้ไม่ได้ ได้แต่เดินไปแล้ว วางแผนไปเป็นขั้นตอน
ทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จอย่างมีความ สุข บุริศร์กลับรู้สึกร่างกายไม่ค่อยสบาย เหมือนร่างกายกำลังเผาอยู่ในเตาไฟอย่างไร อย่างนั้น
“ผมดื่มนํ้าหน่อย” เขารู้สักปากแห้งมาก รีบไปดื่มน้ำเย็นที่ ห้องครัวไปขวดใหญ่เลย ความร้อนระอุใน ร่างกายก็ไม่ลดลงเลย
นี่ให้เขาทานอะไรไป ?
ทําไมถึงได้ออกฤทธิ์แรงขนาดนี้ ? บุรีศร้พูดอะไรไม่ออก รู้สึกแต่อยากจะ
ร้องไห้
ทันทีที่หันหน้ามา ก็เห็นนรมนกับแม่น มนยิ้มอยู่ด้วยกัน
“เห็นมั้ยล่ะ ฉันบอกแล้วว่ามีผล ไม่อย่าง นั้น ฉันว่าพวกเธออย่าออกไปเลย ฉันพาเด็กๆ ออกไปเอง พวกเธอก็อยู่ที่บ้านอันนั้นแล้วกัน
เสียงของแม่นรมนไม่ดัง แต่ก็ถูกบุริศร์
ได้ยินอย่างชัดเจน
เขาไม่รู้ควรทำยังไงแล้วจริงๆ
หน้าของนรมนแดงขึ้น แล้วพูดด้วยเสียง เบา : “แม่คะ อย่าพูดเลยคะ พาเด็กๆออกไป เที่ยวก่อน ตอนเย็นกลับมาค่อยว่ากันเถอะค่ะ”
เธอมองบุรีศร์ด้วยสายตางอนทีนึง จาก นั่นก็วิ่งจากไป
บริศ รู้สึกว่าแววตาของเธอนั้น ราวกับ กระแสไฟโจมตีเขาอย่างไรอย่างนั้น ทำให้ เขารู้สึกหวานสั่นไปหนึ่งอย่างไม่รู้ตัวยิ่งทำให้ เขาคิดอยากจะทําอะไรอย่างว่า
น้ำเย็นที่เพิ่งดีมไปเหมือนจะไม่มีผลใดๆ เลย ยังรู้สึกเดือดอยู่ในร่าง
แล้วเขาก็รีบดื่มต่ออีกคำนึง
ลูกๆ นเต้นจนรอไม่ไหวแล้ว นรมนได้ แต่เรียกบุรีศร์ให้ไวหน่อย
บริศร์รู้สึกว่าทั้งร่างจะไฟลุกไหม้อยู่แล้ว
แต่ก็ฝืนทนพาลูกๆออกไป
กมลที่ได้ออกไปเที่ยว ราวกับนกน้อยที่มี ความสุขอย่างไรอย่างนั้น ทําๆๆๆ พูดไม่หยุด เห็นอะไรก็ดูตื่นตาแปลกใหม่ไปหมด กานต์อธิบายให้เธอโดยไม่รู้สึกรำคาญ บริศร์ก็ถูกอารมณ์ของเธอทำเอามีความสุขม ขึ้นมา
“เดี๋ยวไปถึงที่สวนสนุกแล้ว กมลต้องเชื่อ ฟังที่พี่กานต์พูดทุกอย่าง ดีมั้ยครับ ? ”
บริศ รู้สึกไม่ค่อยวางใจกมลจริงๆ
“ได้คะ ! ”
กมลรับปากอย่างง่ายมาก
สําหรับเธอแล้ว นี่คือโลกผืนใหม่อย่าง สิ้นเชิญ เธอสามารถสูดอากาศได้อย่างอิสระ
ทั้งครอบครัวได้มาถึงที่สวนสนุก
ที่สวนสนุกคนเยอะมาก
บริศ ขมวดคิ้วบันเบาๆ แล้วพูดด้วยเสียง เบา : หรือว่าผมไปเหมาทั้งสวนสนุกเลยดี
“อย่าค่ะ !”
นรมนรีบห้ามไว้ “ลูกๆมาเที่ยวทีนี่ ก็เพราะมีคนเยอะ คึกคัก คุณไปเหมาทั้งสวนสนุก แล้วลูกๆจะ เล่นอะไรละคะ ? จะให้ลูกๆใช้ชีวิตอยู่แต่ใน โลกส่วนตัวอยู่แต่ในกรมบังไปตลอดมันไม่ได้ นะคะ พวกเขาต้องรู้จักเข้าสังคม เข้าหาผู้คน นะคะ”
คําพูดของนรมนทําให้บริศพยักหน้า เบาๆ แต่ช่วงเวลาที่มือเย็นที่ไร้กระดูกของเธอ แตะโดนเขานั้น ทั้งรางของเขาพร้อมจะโจมตี ได้ทุกเมื่อเช่นเคย ถึงขั้นแค่ได้กลิ่นของเธอ ก็ รู้สึกควรคุมตัวเองไม่ได้
“คุณพาลูกๆรอที่นี่ก่อนนะ ผมขอไปเข้า ห้อง ก่อน
บริศร์รู้สึกว่าตัวเองจะเป็นแบบนี้ไม่ได้อีก เขาวิ่งไปทางห้องน้ำอย่างกับหนีอะไรมา อย่างงั้น
เห็นบริศร์เป็นแบบนี้แล้ว ตอนแรกนรมน ยังคิดว่าบุรีศร้ป่วยจริงหรือเปล่า แต่ตอนนี้ แน่ใจได้เลย
เฮ้ย!
นี่ขนาดอายุแค่นี้ก็เริ่มมีอาการปัสสาวะถี่ แล้วงั้นหรอ ?
เห็นทีเธอจะประมาทเกินไปแล้ว
บริศร์ป่วยเป็นโรคแบบนี้ เธอเองกลับเพิ่ง
รู้
นรมนแอบสาบาปในใจ เธอจะต้องรักษา บริศ ให้หายขาดให้ได้ กลับไม่รู้ว่าบุรีศร์อ้วก แตกอ้วกแตนอยู่ในห้องน้ำ เหมือนเป็นโรคลม แตดไปทั้งคน
เขารีบโทรศัพท์หาพฤกษ์
“หาหมอประจําบ้านที่ดีที่สุดมาที่สวน สนุกให้ฉันคนนึง ฉันต้องการรักษา ด่วน
พฤกษ์คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับบุรีศร์ เลยรีบ ถาม : “ท่านประธานบุรีศร์ ท่านเป็นอะไร ครับ ? – “ฉันไม่ได้เป็นอะไร นายรีบให้ป้องมานั่
หน่อย”
หลังจากวางสายไป บุริศร์ก็เริ่มใช้น้ำเย็น ตบหน้าตัวเอง หวังว่าจะทำให้อุณหภูมิใน ร่างกายเย็นลงได้บ้าง
หลังจากรอไปสิบนาที ป้องก์โทรศัพท์มา
“ส่งตำแหน่งมา”
“เอาของที่ช่วยคลายความร้อนมาด้วย
คำพูดของบุรีศร้ทำให้ป้องอึ้งไปครู่นึง
“นายถูกคนวางยางั้นหรอ ? ”
“ไม่มีเวลามาอธิบายกับนาย รีบมา
ผู้ชายแข็งแรงอย่างบุรีศร์ เวลานี้ถูกคน บังคับให้ทานยาบำรุงเข้าไปเป็นถ้วยใหญ่ และตอนนี้ฤทธิ์ยาก็กำลังออกฤทธิ์อยู่ เขารู้สึก จมูกตัวเองร้อนเป็นพิเศษ พอก้มหน้า ก็มี เลือดแดงสดหยดลงที่หลังมือของตัวเอง
แม่ง ! ตั้งแต่หลังอายุสิบเจ็ดสิบแปด เขาก็ไม่ เคยคําเดาไหลมาหลายปีแล้ว !
วันนี้ ต้องขอบคุณนรมนมาก ที่ทําให้เขา กําเดาไหลจนได้ ?
บริศ ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา แต่ก็กลัวว่า ตัวเองเข้ามานานแล้วไม่ออกไป นรมนกับลูกๆ จะเป็นห่วง เลยส่งข้อความให้นรมนไป ข้อความ ง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
