บทที่ 363 คุณบุริศร์ครับคุณ ช่างเอาถ่าน จริงๆเลยนะครับ
“กมล หนูพูดอะไรหล่ะเนี้ย ? ”
นรมนยังไม่ได้เอ่ยปากเลย กานต์ก็ฟัง ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
ยายเด็กน้อยคนนี้ถึงแม้ชอบบริศร์มาโดย ตลอดก็ตาม แต่ว่าปกป้องเขาเช่นนี้ไม่ได้ หรอกนะ ?
“หนูไม่ได้พูดผิดสักหน่อย เป็นแบบนั้น จริงๆนี่น่ะ”
กมลไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่นิดเดียวว่า ตัวเองพูดอะไรผิดไป
กานต์มองหน้าบุริศร์อย่างดูถูกดูแคลน และพูดว่า “เป็นถึงลูกผู้ชายทั้งแท่งออกจาก บ้านยังต้องให้ผู้หญิงคอยปกป้อง น้องรู้สึกว่า ผู้ชายแบบนี้มีอะไรดีหรือ ? ”
“กานต์ อย่าพูดมั่วๆนะลูก” นรมนกลัวว่ากานต์จะกระตุ้นถึงบริศร์ วัน นี้อารมณ์ของปริศ ไม่ค่อยดีอย่างเห็นชัด
บริศ หรี่ตาข้นมาแล้วจริง
“ไอ้เด็กบ้าคนนี้อยากลองดีกับฉันใช่
มั้ย ?
พ่ายแพ้ที่ข้างนอก กลับมาเอาเด็กอย่าง ผมมาระบายความโกรธ คุณบุริศร์ครับ คุณ ช่างเอาถ่านจริงๆเลยนะครับ
กานต์ไม่กลัวใบหน้าที่เย็นชาของบุริศร์ เลยแม้แต่นิดเดียว ประชดประชันออกไปนึงคํา บริศร์โมโหซะจนแทบอยากจะกระอักเลือด
เดิมทีเรื่องรูปถ่ายนั้นก็ทําให้บริศ หดหู่ ใจมากพออยู่แล้ว ตอนนี้กลับมายังต้องถูกลูก แท้ๆมาพูดจาดูถูกดูแคลนอีกสีหน้าของเขาจึง เข้มขรึมขึ้นมาทันที
“ฉันเอาถ่านอยู่แล้ว !! ”
พูดจบ เขายกขาขึ้นมาและเดินขึ้นไปที่ ข้างบนตึกโดยตรง ดูๆไปแล้วน่าจะโกรธแล้ว จริงๆแหละ
นรมน งไปเลยทั้งคน
กมลเกือบจะร้องไห้แล้วด้วยซ้ำ
“พี่คะ ทําไมถึงเป็นแบบนี้ค่ะ ? พี่เกรง ใจแด๊ดดี้หน่อยไม่ได้หรอกคะ ? หนูไม่ชอบ แล้ว ! ”
พูดจบ เธอกระทืบเท้า และวิ่งไปตามบริ ศร์โดยตรง
“แด๊ดดี้ แอ๊ด
เพียงแต่ว่าบริศ เหมือนไม่ได้ยิน
“ป้ง”เสียงดังขึ้นมานึงครั้ง ปิดประตูห้องไป เรียบร้อยแล้ว
กมลหยุดนิ่ง ณ ที่นั่นทั้งคน มองดูประตู ห้องที่ปิดไปแล้ว หันหน้ากลับมาจ้องหน้า กานต์กับนรมนอย่างดุๆและพูดว่า “หนูเกลียด พวกพี ! เชอะ !”
พูดจบ เธอวิ่งช้าๆกลับมาถึงห้องของตัว เอง เลียนแบบท่าทางของบุริศร์ ปิดประตูแรงๆ อย่างเสียงดังกังวาน
ที่นี่คนที่เบลอที่สุดก็คือนรมนกับกานต์
โดยทั่วไปแล้วบริศ ไม่เคยถือสากับเด็ก เลยนะ วันนี้เป็นอะไรไปเนี้ย ?
กานต์ใช้นิ้วมือทิ่มนรมน ถามเสียงต่ำ ว่า “นี่คุณบุริศร์เป็นอะไรไปครับเนี้ย ? ”
นรมนสายหน้าแบบงงๆและเบลอๆ
“ ฉันก็ไม่รู้ จู่ๆแด๊ดดี้เขาก็เหมือนอย่างกับ เด็กต่อสู้กับเจตต์ที่ข้างนอก หม่ามี้ลากเขา กลับมาก็เป็นแบบนี้แล้ว”
นรมนรู้สึกว่าบริศร์ในวันนี้ดื้อดึงสุดๆ แต่ เขากลับไม่ยอมพูด
ได้ยินหม่ามี้พูดแบบนี้ กานต์เอียงหัวและ ขมวดคิ้วถามว่า : หรือเป็นเพราะว่าหึงหวง ? ”
“หึงหวงอะไรกัน ? ”
นรมนตอบลูกชายอย่างเชื่องช้า กานต์จนคําพูดไปเลยทีเดียว
“หม่ามี้ครับ ก่อนหน้านี้ท่านกับคุณอาเจต ไปมาหาสู่กันค่อนข้างบ่อย คุณบุริศร์คนนั้น ถึงแม้ดูๆไปแล้วค่อนข้างเย็นชาก็ตาม เพียงแต่ ว่า น้อยใจมาก แม้แต่ผมนอนกับท่านเขาก็ยัง ทนไม่ได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคนนอก อย่างคุณอาเจตต์แบบนั้นอีกด้วย”
พูดเหลวไหลอะไรเนี้ย ? ฉันกับเจตต์ไม่ ได้ติดต่อกันตั้งนานแล้ว ต่อให้หึงหวง เขาก็ไม่ ควรมาหึงหวงตอนนี้หรอกนะ หรือว่าศิลปะการ สะท้อนของเขามันยาวขนาดนั้นเลย ? ถึงมี ปฏิกิริยา ณ ตอนนี้ ? ”
“ก็ใช่นะครับ !
กานต์รู้สึกว่านรมนพูดมีเหตุผล
“อ้อ ผมรู้แล้วครับ”
“อะไร ? ”
ทันที นนรมนมองหน้ากานต์ด้วยหน้าตา ที่แบบเข้าอกเข้าใจ ซึ่งดั่งใจฟังโดยไม่รู้ตัว กานต์พูดอย่างหัวเราะว่า “คุณบุริศร์เข้าสู วัยทองแล้วแน่ๆเลยครับ ! ”
“ไอ้เด็กบ้าคนนี้ พูดเหลวไหลอะไร” นรมนตบไปที่หัวของกานต์โดยตรง
“อุ๊ยยย หม่ามี เจ็บนะครับ หากไม่ได้เข้า สู่วัยทอง ทําไมเขาถึงโกรธแบบไม่มีเหตุผล แบบนี้หรอกครับ ?”
กานต์รู้สึกว่าตัวเองเดาไม่ผิด
นรมนกลับถอนหายใจพูดว่า “ไปเลยไป อย่าพูดเหลวไหล แด๊ดดี้นายเพิ่งอายุเท่าไหร่ เอง ยังมีอีกนะ วันๆก็เรียกแค่คุณบุริศร์คณบุรี ศร์ เรียกแด๊ดดี้ดีๆสักคำจะได้มั้ย ? ”
“ครับ รู้แล้วครับ จริงๆซะด้วย ผู้หญิงมี สามีแล้วไม่ต้องการลูกแล้วจริงๆ
กานต์ผิดหวังเล็กน้อยทั้งถอนหายใจ และสายหน้าเหมือนกับคนแก่แดด ทำให้บร มนหัวเราะออกมาโดยตรง “ผีน้อยผู้ฉลาด”
เขาจับหัวของกานต์อย่างยิ้มแย้ม ตัวเอง ก็ยังหดหู่ใจอยู่บ้าง วันนี้บุริศร์ลงมือกับเจตต์ ประหลาดใจอยู่บ้าง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ อะไรกันแน่
ในขณะนี้ พฤกษ์กลับมาจากข้างนอก แล้ว ขณะที่เห็นนรมนอึ้งไปแป๊บนึง
“คุณนายครับ ท่านกลับมาแล้ว ? ”
“อืม นี่นายไป อยองกินมาให้กับทิพย์ หรอ ? ”
ตอนนี้นรมนยิ่งอยู่ยิ่งถูกชะดากับพฤกษ์
ถ้าหากคมทิพย์สามารถแต่งงานกับเขา ก็ถือเป็นคู่ครองที่ไม่เลวเลยทีเดียว
พฤกษ์พยักหน้า
คมทิพย์ออกมาจากห้องนอนอย่างไม่ เคยเป็นมาก่อน ขณะที่เห็นนรมน อ่าๆอึ้งไป
เป็นอะไรเนี้ย ? มีอะไรก็พูดกับฉันสิ ? ” คมทิพย์เพิ่งต้องการจะพูดอะไร พฤกษ์ก็ พูดอย่างยิ้มแย้มว่า “ทิพย์พูดว่าท่านชอบทาน มะม่วง ผมจึงแวะซื้อมาหลายๆลูก คุณนายครับ ท่านรับไว้ก่อนเถอะครับ
นรมนถึงได้เห็นว่าพฤกษ์ถือมะม่วง หลายลูกไว้ในมือจริงๆ
“ทิพย์ยังรู้จักเอ็นดูฉันเลย ไม่เหมือนใคร คนนั้น วันนี้เหมือนไปทานระเบิดมาอย่างนั้น ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องถึงขั้นไปต่อสู้กันบนถนน ด้วย”
นรมนพูดอยู่ก็มองไปที่พฤกษ์ อยากดู จากสีหน้าของพฤกษ์เผื่อจะดูอะไรออกบ้าง
พฤกษ์ก็ถือว่าติดตามบุรีศร้จนกลายเป็น คนเจ้าเล่ห์ไปแล้ว ย่อมรู้อยู่แล้วว่านรมนกำลัง หาข่าวเรื่องที่บุริศร์ผิดปกติในวันนี้ แต่ว่าเรื่อง นี้เขาไม่กล้าพูดสุมสี่สุ่มห้า รีบพูดอย่างยิ้ม แย้มว่า “หลายวันมานี้ประธานบริศร์อาจจะ
อารมณ์ไม่ดี ผมก็ไม่รู้ วันนี้ผมออกไปกับทิพย์ ไม่อยู่บ้านครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาหรอ ครับ ? ”
ได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ เมทิพย์อึ้งไปเล็ก น้อย ซึ่งก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย กลืนคำพูดที่ อยากจะพูดก่อนหน้านี้ลงไป
นรมนได้ยินว่าเขากับคนทพย์ออกไป แล้ว เขาออกไปกับทิพย์ ชั่วขณะหนึ่งดีอกดีใจ
“คืนดีกันแล้ว ? ”
เธอใช้ข้อศอกสะกิดดมทิพย์
คมทิพย์ยิ้มแย้มอย่างไม่ค่อยธรรมชาติ
” ความจริงก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว”
“โธ่เอ๊ย ยังจะไม่มีอะไร หลายวันมานี้ยัง ตัวเองอยู่ในห้อง ทำให้พฤกษ์กังวลจะแย่อยู่ แล้ว ทิพย์วันหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ ! เธอ ต้องการทําให้เราตกใจตายใช่มั้ย”
หน้าตาท่าทางที่เป็นห่วงเป็นใยของนร มนทําให้คนทิพย์มองเห็นแล้วสับสนวุ่นวายใจ
มากเลยทีเดียว ฉันรู้แล้ว ฉันจะอยู่อย่างสบายดี เธอก็ ” ต้องอยู่อย่างสบายดี ไม่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ก็ตาม เธอก็ต้องอยู่อย่างสบายดีรู้รึเปล่า ? ”
ฉันจะมีเรื่องอะไรได้หล่ะ อย่าสนใจฉัน เลย เธอกับพฤกษ์อยู่กันอย่างสบายดี พอแล้ว”
นรมนไม่ได้สนใจ ดึงตัวกานด์และหยิบ มะม่วงไปนั่งที่โซฟาข้างๆ
“ทานรึเปล่า ? แบ่งให้นายลูกนึงนะ !!” นโมนเอามะม่วงเดินไปมาข้างหน้ากานต์
กานต์พูดอย่างจนคำพูด: หม่ามี้ ท่านรู้ ทั้งรู้ว่าผมทานอันนี้ไม่ได้
“เฮเฮ! ”
นรมนรู้สึกว่าล้อเล่นกับลูกเป็นบางครั้ง บางคราวก็สนุกดีนะ
พฤกษ์เห็นภาพนี้ จูงมือคมทิพย์แล้วก็ กลับเข้าไปในห้องคมทิพย์ กลับมาถึงห้องปุ๊บ เมทิพย์ก็สะบัดมือ เขาทิ้งไปเลย นั่งลงไปข้างๆ พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “เรื่องนี้ปกปิดได้หรือ ? ”
“น่าจะได้นะ ประธานสั่งไว้แล้ว เมื่อผม ไปทักทายกับนักข่าวเรียบร้อยแล้วด้วย ข่าวสารที่ไม่ดีต่อบ้านตระกูลโตเล็กล้วนไม่ ปรากฏออกมาในข่าว สบายใจได้เลย”
ได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ คมทิพย์สบายใจ นมาจนได้
“ปริศร หมายความว่าไง ? ไปต่อสู้กับเจต ต์ รู้สึกว่ารูปถ่ายใบนั้นเจตต์เป็นคนถ่ายหรือ ? ”
“ไม่รู้สึ เพียงแต่ว่าน่าจะประมาณนี้แหละ ยังไงซะประธานบุรีศรีเป็นถึงผู้ชาย”
ขณะที่พฤกษ์พูดคำนี้ระมัดระวังมาก กลัว จะไปสัมผัสบาดแผลของคนทิพย์
คมทิพย์เห็นเขาแบบนี้ คิดถึงทุกสิ่งทุก อย่างที่พฤกษ์ได้ทำเพื่อเธอในช่วงนี้ กัดริม ฝีปากล่างและพูดโดยไม่รู้ตัวว่า “คุณไม่แคร์ เรื่องของฉันที่คลับจริงๆหรือ ? ”
” ผมพูดว่าไม่แคร์ คุณไม่เชื่อแน่นอนอยู่ แล้ว เป็นไปไม่ได้ ผมไม่แคร์ คุณเป็นผู้หญิงที่ ผมชอบ ผู้หญิงของตัวเองถูกคนอื่นทำแบบนั้น ผมย่อมมีปมในใจอยู่แล้ว”
ขณะที่พฤกษ์พูดถึงตรงนี้ คมทิพย์รีบหัน หน้าไป หน้าขาวซีดเล็กน้อย
เขาเดินเข้าไปหนึ่งก้าว ไม่สนการดิ้นรน ของคนทิพย์ จับมือของเธอเอาไว้โดยตรง คุกเข่าลงไปและพูดว่า ” ผมแค ผมไม่ปกป้อ คุณ แต่ว่านี่ไม่ใช่ความผิดคุณ ผมเองที่ปกป้อง คุณไม่ดี ผมไร้ความสามารถ เพราะฉะนั้นผม ไม่ควรให้คุณฝืนทน เอาหล่ะ เรื่องนี้ไม่ว่าผล สรุปเป็นยังไงก็ตาม ผมต้องให้คำตอบคุณอยู่ แล้ว แต่ว่าสําหรับคุณ ชาตินี้ผมต้องได้คุณ อย่างแน่นอน ไม่ว่าตอนนี้คุณจะยอมรับผม เปล่า ผมก็ไม่ละทิ้ง ผมค่อนข้างเป็นคนเลว ส่งของและคนที่ชื่นชอบมีไม่มาก แต่ว่าในเมื่อ ชื่นชอบแล้ว ผมก็จะไม่ปล่อยมือ คุณไม่ ยอมรับผม ผมขอรอก็แล้วกัน ถ้าคุณอยากหา คนอื่น ขอโทษด้วยนะ มาคนนึงผมก็สู้คนนึง มาคู่นึงผมก็สู้คู่นึง ยังไงซะชาติ คุณอย่าคิด หนีผมไปไหนเลย
“ทําไมคุณถึงขี้โกงแบบนี้นะ ? ”
คมทิพย์ฟังถึงตอนสุดท้าย จนคําพูดไป เลยทีเดียว
เธอเห็นภายนอกของพฤกษ์สุภาพ เรียบร้อย ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเขาถึงขั้นขี้โกง ขนาดนี้
พฤกษ์กลับพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “ผู้หญิง ดีๆแพ้ผู้ชายดื้อไม่ใช่หรอ ? ขอแค่ผมไม่ล้ม เล็ก คนอื่นก็ไม่มีโอกาส คุณจะลากเวลาไปอีก สักกี่ปี ผมก็ขออยู่เป็นเพื่อนคุณ
พูดว่าคมทิพย์ไม่ซาบซึ้งเลยก็โกหกแล้ว นอกจากเรื่องแบบนี้ เธอคิดจริงๆว่าตัวเองจบ แล้วแน่ๆเลย ตอนนี้เห็นความจริงใจของ พฤกษ์ เธอหวั่นไหวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “คุณว่าบริศ คิดเหมือนคุณมั้ย ? เขาเห็น รูปถ่ายใบ ม จะเข้าใจนโมนผิดไหม ? ”
“ไม่เลย ! ความรักที่ประธานบุรีศร์มีต่อ คุณนาย ลีกซึ้งกว่า ผมมีต่อคุณเสียอีก ย่อม ไม่เชื่ออยู่แล้ว”
คมทิพย์กลับสายหน้าพูดว่า “ถ้าเขาไม่ เชื่อจริงๆ ทําไมถึงโกรธนรมนูหล่ะ ? แล้วเป็น ไปได้ไงที่เสียสติและไปต่อสู้กับเจตต์ ? เขาคือ บริศ เชียวนะ ! บุรีศร์ผู้เย็นชาและไร้หัวใจ ง โด่งดังมาโดยตลอด ตอนนี้ไม่สนภาพพจน์ เพื่อรูปถ่ายใบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าแค้นใจแค่ ไหน ฉันกลัวจริงๆระหว่างพวกเขาจะเกิดเรื่อง อะไรขึ้นมาอีก ไม่ง่ายเลยนะกว่านรมนจะมี ชีวิตที่สงบสุขแบบนี้
เห็นคนทิพย์กังวลใจ พฤกษ์พูดเสียงทุ้ม ต่ำว่า ” ประธานบริศร์ต้องจัดการให้เรียบร้อย อยู่แล้ว วางใจเถอะนะ”
“ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ” ดมทิพย์ยังคงไม่สบายใจ
นรมนกลับยังไม่รู้ว่าทุกคนต่างลังเลและ ทรมานใจเพื่อเธอ เธอเล่นกับกานต์ในห้อง รับแขกอย่างมีความสุข
ปริศ คิดว่านรมนจะขึ้นมาง้อตัวเองบ้าง คิดไม่ถึงเลยว่าขึ้นมาตั้งนานแล้วก็ไม่ได้ยิน เสียงเคาะประตูเลย ในที่สุดโมโหซะจนเขานั่ง ไม่ติดอีกแล้ว เปิดประตูห้องนอน เจอกับนามน และกานต์ที่เล่นกันอย่างสนุกสนาน พริบตา เดียวนั่นเขาโมโหจะแย่อยู่แล้ว
“นรมน ! ”
“อือ ? ”
นรมนถูกบุริศ ตะโกนเรียกจนเบลอๆ หัน หน้ากลับไปปุ๊บ ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ที่บันไดชั้น สองจ้องหน้าเธอด้วยสีหน้าที่เข้มขรึม
เธอไปทําท่าไหนถึงได้ยั่วโมโหเทวดา พิฆาดองค์นี้อีกแล้ว ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
