บทที่ 360 เธอตั้งใจแส่หาเรื่องใช่ไหม

ตุลยากอดตัวเองไว้ด้วยความตกใจ จน ใบหน้าขาว ด

“เกิดอะไรขึ้น? ใครกันที่ตั้งใจหาเรื่อง ฉัน? หรือว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดากัน? เร็วเข้า โทรหาคุณย่า! บอกเธอว่าเกิดเรื่องกับฉัน!”

ดุลยาจับมือของคนขับรถเอาไว้พร้อม ออกคําสั่งด้วยความร้อนรน ยังไม่มันขาดคํา รถข้างหลังได้แซงรถของเธอเสียก่อน ปิดทาง ของเธอเอาไว้

คนขับรถเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา มากประสบการณ์ ขณะนี้ชายหนุ่มขมวด คิ้วอย่างประหลาดใจ พร้อมกับเปิดประตูรถ “เห้เพื่อน ผิดคนหรือเปล่า? เราเป็นคนของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา”

บริศ จ้างนักเลงทั่วไปในการปฏิบัติการ แน่นอนว่าต้องไม่รู้จักคนขับรถของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาแน่นอน แต่ก็ยังเอ่ยด้วยความเย็น ชา “โทษที เราไม่มีความแค้นใดต่อตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา เพียงแต่ผู้หญิงบนรถมีปัญหากับ นายจ้างเรา เรารับเงินของคนอื่น ก็ต้องกำจัด ตามคําสั่ง หวังว่านายจะไม่ขัด

ดุลยาเข้าใจทันทีว่าทุกอย่างนี้มาเพราะ ตน เธอตระหนกจนเปิดประตูรถหวังวิ่งหนี แต่ กลับถูกใครบางคนกระชากหัวเอาไว้

“โอ๊ย! ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! ช่วยด้วย! กลางวันแสกๆ แบบนี้ ยังมีกฎบ้านกฎเมืองอยู่ ไหม ฉันจะบอกอะไรพวกแกให้ ฉันเป็นลูก บุญธรรมของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา หากพวก แกทําอะไรฉัน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ปล่อย พวกแกเอาไว้แน่!

ตุลยาตะโกนเสียงดังลั่น

บริศร์และพฤกษ์นั่งฟังอยู่บนรถที่จอดไม่

ไกล เผยสายตาดูถูก

“เรายังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ก็ยกตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาบันมาขู่ซะแล้ว ดุลยานนา รังเกียจชะมัด”

แม้ว่าบุรีศร์จะไม่ปริปาก แต่สายตาเขา กลับเยือกเย็นราวภูเขาน้ำแข็ง

“ทีแรกตัดสินใจว่าจะโยนเธอลงทะเล เลย แต่ตอนนี้รอก่อน หาที่รกร้าง ให้เธอทน หัวสักหลายวันก่อน

เมื่อได้ยินคำสั่งของบริศร์ พฤกษ์รีบโทร แจ้งลูกน้องทันที

เมื่อตุลยาได้ยินเสียงของปลายสาย เธอ คิดที่จะถือโอกาสน์วิ่งหนี แต่คนพวกนี้ใช่พวก ที่เธอสามารถหลอกล่อได้อย่างนั้นเหรอ?

คนขับรถเองก็คิดที่จะหาวิธีเช่นเดียวกัน แต่กลับถูกฟาดจนสลบไป

ดุลยาถูกยัดเข้าไปในรถอันคับแคบ นํา ตัวออกไป

หลังจบทุกอย่างนี้ บุริศร์ยืดแขนทั้งสอง ข้างพร้อมเอ่ย “ไปกันเถอะ กลับบ้าน บรมน ของเราคงจะตื่นแล้ว”

พฤกษ์เศร้าสลด เมื่อเห็นทีท่าของเขา บริศ เหลือบมองเขาพร้อมกับเอ่ยขึ้น

“ยังทําให้คนทิพย์ดีขึ้นไม่ได้อีกเหรอ?”

“ยัง”

พฤกษ์รู้สึกว่าตนไร้ประโยชน์

แล้วทางด้านตระกูลรัตติกรวรกุลยังไง บ้าง?”

อันที่จริงบุรีศรีเองก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับ เรื่องของตระกูลรัตติกรวรกุล แต่ตอนนี้พฤกษ์ เองยังไม่สามารถจัดการได้ ทําให้จิตใจของ เขาไม่สู้ดีนัก

คมทิพย์เป็นเพื่อนที่นรมนรักที่สุด หาก เรื่องนี้ไม่สามารถจัดการให้เรียบร้อยได้ บรมน เองก็คงจะเศร้าสลดไปด้วย

พฤกษ์เอ่ยตอบ ไม่ว่าจะทำยังไงเจตต์ก็ ยืนยันว่าถูกวางยา เขาไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้ สถานะของผมได้ถูกเปิดเผย เขายิ่งจะหาเรื่อง ผมเข้าไปใหญ่ ไม่ยอมถอยเลย”

“เขาคงต้องการสู้กับนายจนถึงที่สุดเห รอ?”

“อาจจะ ใช่ส์ ประธานบริศร์ ผมสืบเรื่อง อะไรบางอย่างได้

พฤกษ์ขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมเอ่ย “ตอนนั้นคมทิพย์ได้รับสายจากคนอื่นถึงได้ไป หาเจตต์ ผมถามมาแล้ว เจด ไม่ได้เป็นคนโทร แต่คนที่โทรเป็นพวกเพลย์บอยที่อยู่กับเจต พวกเขาอ้างในนามคุณนายถึงได้นัดเธอออก ปได้

หมายความว่ายังไง?”

เมื่อได้ยินชื่อของนรมน บุริศร์หรี่ตาลง ฟังอย่างตั้งใจ

หรือว่านี่อาจไม่ใช่แค่การที่เจต เที่ยวผู้

หญิง?

พฤกษ์ส่ายหน้า “เรื่องนี้ผมได้ถามคน ทิพย์แล้ว แต่เธอไม่ยอมบอกอะไรเลย ผมรู้ จากปากคนอื่น ฝ่ายตรงข้ามเหมือนว่ามี ภาพถ่ายของคุณนายอยู่ เป็นภาพเปลือยของ คุณนาย หากคมทิพย์ไม่ยอมไป พวกเขาจะ ปล่อยภาพเหล่านั้น คนทิพย์ถึงได้ไปตามนัด

“แกว่าไงนะ?”

ดวงตาของบริศร์ในตอนนี้เต็มไปด้วย ความอาฆาตโกรธแค้น

“ภาพเปลือยของนรมนงั้นเหรอ? ส่งไป คมทิพย์ดูแล้วงั้นเหรอ?”

“ครับ ผมสีบเห็นจากโทรศัพท์ของคน ทิพย์สองใบ แม้จะเบลอภาพเอาไว้ แต่ว่า…..

พฤกษ์ไม่กล้าเอ่ยประโยคต่อไป

จะให้เขาบอกบุรีศรีว่าเขาได้เห็นแล้ว อย่างนั้นเหรอ?

ความพยาบาทแผ่ซ่านออกมาจากตัว ของบุริศร์ “นายถามคมทิพย์แล้วหรือยัง? เรื่องนี้ เป็นเรื่องจริงใช่ไหม? ภาพถ่ายนั่นของจริงใช ไหม?”

เผชิญกับความโกรธแค้นของบุริศร์ พฤกษ์ได้แค่เอ่ยเสียงแผ่ว “ผมไม่กล้าถาม ครับ มันเกี่ยวกับชื่อเสียงของคุณนาย

“ไป กลับบ้าน จะไปถามคนทิพย์ให้รู้ เรื่อง”

บริศ รอไม่ไหวอีกต่อไปแม้สักนาที พฤกษ์ไม่รีรอ เขากลับไปที่คฤหาสน์กับ บริศร่ทันที

คมทิพย์ถือโอกาสที่พฤกษ์ไม่อยู่ออกไป สูดอากาศ แต่กลับเห็นพฤกษ์ขับรถกลับมาอีก ครั้ง เธอตกใจจนต้องรีบวิ่งกลับเข้าบ้านไป ดั้งเดิม

หากแต่บุรีศรีไวกว่าเขาคว้าข้อมือของ หญิงสาวเอาไว้ “ขึ้นรถกับผม ผมมีเรื่องที่จะ ต้องถามคุณ!” “ฉันไม่ไป!”

หลังจากที่ผมทิพย์ประสบกับเรื่องนั้นเข้า เธอไม่ออกจากบ้านอีกเลย

เธอรู้สึกว่าหากเธอออกไปจะต้องพบกับ สายตาของทุกคนที่จับจ้องเธออยู่ ทำให้เธอ ไม่สามารถประเชิญหน้าได้

นี่เป็นปัญหาทางจิต เธอรู้ดี แต่เธอไม่ สามารถควบคุมมันได้

น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่นรมน กับเธอเขา ไม่มีความทะนุถนอมหรือสงสารแต่อยากได เขากระชากบอแขนของเธอขึ้นไปบนรถ

“บริศร์ ปล่อยฉัน! ฉันไปออกไป! ฉันไม่

ไป!”

คมทิพย์กลัวว่าจะรบกวนเด็กๆ ทั้งสอง เข้า เธอได้แต่กดเสียงตัวเองไม่ให้ดังจนเกิน ไป แต่ท้ายที่สุดก็ถูกบุริศร์ลากออกไปจนได้ หลังจากที่เธอขึ้นมาบนรถถึงได้รู้ว่าพฤกษ์เอง ก็อยู่ด้วย เธอรู้สึกบรรยากาศบนรถค่อนข้างอึดอัด จนตัวเธอนั่งหดอยู่ที่มุมหนึ่ง อย่างเงียบเชียบ เสมือนกับเด็กน้อยคนหนึ่งที่ถูกรังแก

พฤกษ์รู้สึกเจ็บปวด เมื่อเห็นภาพตรง หน้า เขาอยากพูดอะไรกับเธอ แต่ถูกบริศด ขึ้นเสียก่อน ตอนที่เจตต์ให้เธอไปหาเขา Moonlight Club เขาส่งรูปเปลือยของนร มนให้กับเธอใช่ไหม?

ประโยคที่หลุดออก ทำให้นรมนเบิกตาก

ว้าง

“คุณรู้ได้ยังไง? รูปนั่นหลุดออกไปแล้ว ใช่ไหม? ไอ้เลวเจตต์! ฉันจะไปฆ่ามัน

คมทิพย์เอยอย่างตระหนก

ดวงดาของบริศ เย็นชาขึ้นมาในทันใด

“เธอจะแน่ใจได้ยังไงว่ารูปภาพนั่นเป็น นรมน?”

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอคงปิดบังไม่ ได้อีกต่อไป จึงควักโทรศัพท์ออกมา เปิด รูปภาพนั้นให้กับบริศร์ด พร้อมกลับเอ่ยขึ้น อย่างเป็นกังวล “นรมนรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”

“ยังไม่รู้

บริศ รับโทรศัพท์มาจากเธอ บน

โทรศัพท์ปรากฏภาพเปลือยของนรมนอย่าง ชัดเจน

เธอนอนอยู่บนพื้นไม้ ร่างกายไร้สิ่งปก ปิดใดๆ แม้แต่ชิ้นเดียว โดยเฉพาะจุดแดงสอง จุดบนหน้าอกที่ตระการตา

ดวงตาของบุรีศร้แปรเปลี่ยนเป็นสีเลือด

“ใครสงให้เธอ?”

“เจดต้ เขาใช้โทรศัพท์ของเขาเองส่งให้ กับฉัน ฉันเข้าไปเอาเรื่องเขา ไม่คิดเลย ไม่คิด เลยว่า….”

คมทิพย์ไม่สามารถเอ่ยประโยคถัดไป ออกมาได้ ตัวเธอเริ่มสั่นเทาไปทั่วร่าง

พฤกษ์ เจ็บปวดใจเมื่อเห็นสภาพของเธอ เขาจึงโอบกอดหญิงสาวเอาไว้ที่อ้อมอก

ดมทิพย์ขัดขืน แต่กลับแต่สามารถผลัก ชายหนุ่มออกไปได้

มือของบุรีศรีทั้งของข้าง เอาไว้แน่น หากนี่ไม่ใช่โทรศัพท์ของคมทิพย์ เขาคงโยน มันออกไปแล้ว

พฤกษ์โอบผมทิพย์เอาไว้

คมทิพย์กลับจับจ้องไปทางบุริศร์ “เรื่องนี้ จัดการไม่ได้หรือ หากรูปนี้ถูกแพร่ออกไป ชื่อ เสียงของนรมนคงดับสูญแน่”

บริศร์เองเข้าใจถึงความร้ายแรงของ เรื่องนี้เป็นอย่างดี แต่รูปนี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน แน่? หรือรูปนี่เจตต์แอบถ่ายเอาไว้ในตอนที่น มนหลับอยู่?

เมื่อนึกขึ้นได้ ไฟโกรธของบุรีศร์ปะทุขึ้น หนักกว่าเก่า

ยังมีเรื่องอะไรที่น่าโมโหยิ่งกว่าภรรยา ของตนเองถูกแอบถ่ายอีก? บริศ ออกคําสั่งกับพฤกษ์อย่างโกรธ แค้น “พาคมทิพย์ลงจากรถ ฉันจะไปหาเจด ด้วยตัวเอง”

พฤกษ์ไม่ไว้วางใจบุริศร์ในตอนนี้

บริศ เอ่ยอย่างเย็นชา “คมทิพย์ โทรศัพท์ ผมยืมก่อน ปมจะให้พฤกษ์ซื้อให้

กับคุณใหม่ จบค่า เขาลงจากรถขึ้นไปนั่งบนเบาะคน

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา พฤกษ์ไม่ ปฏิเสธ เขามาคมทิพย์ลงจากรถทันที

คมทิพย์เกรงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับบุริศร์ เธออยากให้พฤกษ์ตามไปด้วย หากแต่บุริศร์ ขับรถออกไปเสียก่อน

เขามาที่ตระกูลรัตติกรวรกุล เจตต์ไม่อยู่ บริศร์จึงไปตามหาเขาในที่ๆ เขาไปอยู่บ่อยๆ สุดท้ายเจอเขาเข้าที่คลับเฮาส์แห่งหนึ่ง ชาย หนุ่มไม่รอช้า เขากระชากคอเสื้อของเจคต์ ออกมาทันที

“บริศร ฉันบอกไว้ก่อน จะมากเกินไป แล้ว! เรื่องเมื่อครั้งก่อนฉันผิดเอง ฉันไม่เอา ความนาย แต่ถ้าวันนี้นายลงมือกับฉันอีก อย่า หาว่าฉันใจร้ายกับนาย!”

หลายวันมานี้เจตต์อารมณ์ไม่ดีจะแย่ ไหนจะเรื่องบ้าบอของคนทิพย์ แล้วยังไอ้ พฤกษ์ผู้ช่วยกระจอกนั่น โผล่ออกมาบอกว่า เป็นลูกชายของตระกูลรัตติกรวรกุล

ที่น่าโมโหมากกว่านั้น คือพฤกษ์เอาผล ตรวจอีเอ็นเอของเขากับคุณท่านออกมา ทํา ให้เจด ไม่สามารถยอมรับได้

เขาไม่ได้กลับบ้านมานานแล้ว บัดนี้เมื่อ เขาถูกบุริศร์กระชากคอเสื้อออกมา กลิ่นเหล้า

ที่ติดตัวยังฟังอยู่เลย

บริศ กลับยกหมัด น สวนเข้าที่ใบหน้า ของเขาเต็มแรง

“ให้ดาย! บุรีศร์ แกตั้งใจหาเรื่องใช ไหม?”

เจตต์โมโหอย่างหนัก แต่เขารู้ดีว่าไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของบุรีศร์ จึงตั้งใจขู่เขาเอาไว้ก่อน ไม่ คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนหัวรุนแรง

เขาลูบจมูกตนเอง ความโกรธได้ถูก ปล่อยออกมาเต็มที่

“แกคิดว่าฉันสู้แกไม่ได้ใช่ไหม? วันนี้ต่อ ให้ฉันสู้นายไม่ได้ ฉันก็จะสู้กับนายสักตั้ง! ทําไม? แกมาหาฉันเพราะพฤกษ์ใช่ไหม? แกรู้ อยู่แล้วใช่ไหม? แกรู้อยู่แล้วว่าพฤกษ์เป็นลูก ของไอ้แก่กับนังแพศยานั่น หลายปีมานี้แก กลับชุบเลี้ยงเขาเอาไว้ข้างกาย ก็เพื่อหัวเราะ เยาะฉันใช่ไหม? บริศร์ แกมันเลว!”

เจตต์พุ่งเข้าใส่บุริศราวกับเสียสติ

ในหัวของบริศร์กลับเต็มไปด้วยรูปของ

นรมน

ผู้ชายตรงหน้าเขาคิดว่าให้เกียรตินรมน มาโดยตลอด เพราะงั้นไม่ว่าเขาจะจีบนรมน ด้วยวิธีไหน เขาก็ยอมฝืนทนเอาไว้ ยังไงซะ เจตต์ก็ช่วยบรมนเอาไว้มาก แต่เมื่อได้เห็น รูปภาพเหล่านั้น เขาถึงได้ค้นพบว่าตนเองคิด ผิดมหันต์

ผู้ชายไม่เอาไหนคนหนึ่ง จะยอมปล่อย ชิ้นเนื้อ ในปากให้หลุดลอยออกไปได้ อย่างไร? เขากล้าลงมือกับนรมน

เขาช่างกล้า!

ไฟแค้นของบริศร์ลุกโซนแผดเผาไปทั่ว บริเวณ เขาจ้องมองเจตต์ที่พุ่งมายังตน ปะทะ เต็มแรงอย่างไม่ไว้หน้า

“ปัง” หมัดของทั้งคู่ปะทะเข้าหากัน

หมัดแข็งกับหมัดแข็งปะทะเข้าหากันจน ชาไปทั้งคู่

แต่ไม่มีใครยอมแพ้ การต่อสู้และความ รุนแรงกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ