บทที่ 334 ฉันล้วนฟังคุณค่ะ

บริศ เพิ่งจะเดือนนรมนไป แต่ในตอนนี้ เห็นสภาพแบบนี้ของเธอแล้ว ก็อดถอนหายใจ ไม่ได้ ปล่อยให้เธอได้ระบายออกมาสักครั้ง

คุณหมอก็บอกว่าภาวะจิตใจซึมเศร้านั้น ไม่ดีต่อผู้หญิงเพิ่งจะที่คลอดบุตร

ร้องไห้ได้สักพัก นรมนก็หยุดแล้ว

ไหล่ของเธอยังคงกระตุกเป็นระลอก จมูกแดงก่ำ เห็นแล้วทำให้คนสงสารเป็นอย่าง มาก

บริศร์หยิบกระดาษเช็ดหน้ามา เช็ดน้ำตา เธอให้แห้งอย่างเบามือ เอ่ยด้วยเสียงอ่อน โยนว่า “ตร้นท์กลับมาแล้ว ผมมอบบริษัทให้ กับเขาแล้ว รอคุณรักษาร่างกายจนหายดีแล้ว ผมจะพาคุณกับลูกๆไปเที่ยว พวกเราไม่ต้อง สนใจเรื่องทั้งหมดที่นี่ และไปใช้ชีวิตของพวก เราเองดีไหม”

นรมน นงงเล็กน้อย

“ได้หรือคะ”

“แน่นอนว่าได้ ตรินท์มีความสามารถมาก เขาสามารถดูแลอาณาจักรรัตติกาลและบริษัท ฮัวยูกรุ๊ปจำกัดให้ดีได้ในเวลาเดียวกัน อีกทั้ง ยังมีคุณแม่ช่วยสนับสนุนอยู่ จะไม่มีเรื่องอะไร เกิด นแน่นอน หลายปีมาแล้ว กมลไม่เคยได้ เจอโลกภายนอกเลย และไม่เคยออกไปด้วย ถือเสียว่าเพื่อลูก พวกเราพาลูกๆออกไปเที่ยว เล่น ดูโลกกว้าง อีกทั้งพวกเราก็สามารถผ่อน คลายได้ด้วย ดีหรือไม่

บุรีศร์พูดได้เย้ายวนใจมากเกินไปแล้ว นี่เป็นความฝันของนรมนมาตลอด

ตอนแรกที่เธอแต่งให้กับบริศร์ ก็เฝ้ารอ ช่วงเวลาที่บุริศร์จะไปเจรจาธุรกิจที่ต่าง ประเทศ พาพวกเธอไปด้วยกัน ดูวิวทิวทัศน์ ด้านนอก ตอนนี้ได้ยินว่าบุริศร์มอบงานสำคัญ ให้กับครินท์แล้ว ตัวเองจึงดีใจเป็นธรรมดา

“ได้ ล้วนฟังคุณค่ะ!”

อย่างนั้นก็พักผ่อนรักษาสุขภาพให้ดี หัวหน้าคมมาเยี่ยมแล้ว เห็นคุณยังไม่ได้สติ กลับไปทําของกินมาให้คุณ ไม่ว่าจะกินลงหรือ ไม่ อีกครู่หนึ่งก็กินลงไปสักหน่อย ผมรู้ว่าตอน นี้สภาพจิตใจคุณยังไม่ดี แต่เพื่อผม เพื่อลูกๆ คุณจะต้องดีขึ้นใช่หรือไม่”

บุรีศร์ยื่นมือออกมา ทัดปอยผมที่ระบบ หน้าของนรมนไปไว้หลังใบหู นัยน์ตาอ่อนโยน ราวกับสายน้ำ ชั่วพริบตานั้นทําให้นรมนตกอยู่ ในความลุ่มหลง

ปลดเปลื้องภาระ อะไรก็ไม่สนใจ อะไรก็ ไม่ไต่ถาม ออกไปท่องเที่ยวกับบุรีศร์เหมือน คู่รักเทพเซียน วันเวลาแบบนี้จะไม่ปรารถนา ได้อย่างไรกัน

เธอรู้ว่าบุริศร์ทําทั้งหมดนี้ก็เพื่อเธอ เพื่อ ให้เธอได้ไปจากสถานที่อันแสนโศกเศร้าแห่ง นี้ เพื่อให้เธอลืมลูกที่ไร้วาสนาคนนั้น

ผู้ชายคนนี้เก็บซ่อนความโศกเศร้าเอาไว้ เพื่อให้เธอสบายใจ แล้วเธอจะยังเศร้าเสียใจ ต่อไปอีกหรือ

ลูกที่ไร้วาสนาคนนั้นก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อ

ไขของบุรีศรีเช่นกัน!

“ฉันล้วนฟังคณค่ะ!”

ตอนนี้นรมนเหมือนกับแกะน้อยที่ว่านอน สอนง่าย แต่กลับทำให้คนรู้สึกสงสารมากกว่า เดิมโดยไม่รู้ตัว

บุรีศร์ให้เธอเอนตัวลงนอน เอ่ยเสียงทุ้ม ต่ำว่า “คุณนอนพักสักหน่อย ตอนนี้ร่างกาย พลัง และจิตวิญญาณ คุณล้วนไม่ไหว ต้องพัก ผ่อนให้มากๆ รอหัวหน้าคมมาแล้ว ผมค่อย ปลุกคุณให้ขึ้นมาทานอาหาร

“คุณจะไปจากที่นี่ไหมคะ”

นรมนคล้ายกับเด็กที่ทําอะไรไม่ถูกคน

หนึ่ง ความจริงแล้ว ผู้หญิงมากมายล้วนเป็น แบบนี้ ในตอนนี้ต้องการให้สามีของตัวเองอยู่ เป็นเพื่อนมากที่สุด

บุรีศร้สายหน้าพลางเอ่ยว่า “ผมไม่ไป ไหนทั้งนั้น จะอยู่เป็นเพื่อนคุณที่นี่”

“ค่ะ”

นโมนสอดมือเข้าไปในฝ่ามือของบุรีศรี ปล่อยให้เขาจับเอาไว้ จากนั้นก็หลับตาลง

สุดท้ายแล้วเป็นเพราะว่าร่างกายได้รับ ความเสียหายมากเกินไป ไม่นานเท่าไร บรมน ก็หลับไป

บริศ เฝ้าเธออยู่ตลอด ไม่ให้คลาด สายตาแม้แต่ก้าวเดียว

ช่วงเย็น คิมนําอาหารมา ด้านหลังยังมี

ธรณีตามมาด้วย

ธรณีร้อนใจเป็นอย่างมาก แต่ตอนที่เห็น บริศ ตั้งอกตั้งใจดูแลนรมนแล้ว ก็หยุดลงตาม สัญชาตญาณ กลัวว่าเสียงเก้าอี้รถเข็นจะ รบกวนนรมนที่พักผ่อนอยู่

“ออกมาคุยกันเถอะ”

ธรณีเอ่ยเสียงเบา

บุรีศรมองคิมและมอบบรมนให้เธอดูแล จากนั้นก็ลุกขึ้น และเดินออกไป

หลังออกจากห้องพักผู้ป่วยแล้ว ทั้งสอง คน คนหนึ่งนํา คนหนึ่งตาม เดินมาถึงด้านหน้า บานหน้าต่างระเบียงทางเดิน

ธรณีจุดบุหรี่มวนหนึ่งส่งให้บริศร์

บริศ มอง พลางสายหน้าเอ่ยว่า “ตอนนี้ สุขภาพของนรมนไม่ดี ดมกลิ่นบุหรี่ไม่ได้ ผม ไม่สูบครับ”

ได้ยินบริศ พูดแบบนี้แล้ว ธรณีก็ดับบุหรี่

“นโมนยังสบายดีสินะ”

ความจริงแล้วธรณีร้อนใจยิ่งกว่าใคร ความรู้สึกพิเศษที่มีตอนรมนนั้นทำให้เขาแทบ จะทนไม่ไหวไปฆ่าป้าโอในตอนนี้ บุรีศรัพยักหน้า เอ่ยว่า “อารมณ์มั่นคง แล้ว แต่ยังจําเป็นต้องพักรักษาตัวให้ดี ผมพูด กับบรมนเรียบร้อยแล้วว่า รอเธอหายดี ผมจะ พาเธอกับลูกๆออกไปเที่ยวเล่น ไปจากสถานที่ ที่มีแต่ความเสียใจแห่งนี้ อาจจะดีขึ้นสัก หน่อย”

มือของธรณีกระตุกเล็กน้อย

“ออกไปเที่ยวเล่นหรือ

“ครับ สิ่งที่เธอทนรับมานั้นมากเกินไป แล้ว สิ่งที่อยู่บนบ่าเธอจากตระกูลโดเล็กก็มาก เกินไปแล้ว เธอบอบบางขนาดนั้น ทั้งยังไม่ได้ เตรียมตัวให้ดี แต่เป็นเพราะรักผม จึงบุกเข้ามา อย่างโง่เขลา เธอไม่รู้ว่าเบื้องหลังของตระกูล โตเล็กนั้นล็กมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าตระกูลโตเล็ก จะทําให้เธอต้องแบกรับความทุกข์ทรมาน มากมายขนาดนี้ ความจริงแล้วทั้งหมดนี้ไม่ ควรจะเป็นสิ่งที่เธอต้องแบกรับ แปดปีก่อน หน้านี้ ผมแต่งงานกับเธอ ก็ไม่ได้ไปฮันนีมูน ท่องเที่ยว ไม่ได้ใช้ชีวิตหวานชื่นใดๆ ชีวิตการ แต่งงานสามปีมีเพียงเธอที่ทุ่มเทมาตลอด แต่ ไม่เคยได้รับอะไรกลับมา สามปีหลังจากนั้น ไฟไหม้ครั้งหนึ่งเกือบจะต้องส่งมอบชีวิตของ เธอออกไป ตอนนี้ในห้าปีให้หลัง เธอยังคงไม่ ได้ใช้ชีวิตอย่าง อยากใช้ ชีวิตคนคนหนึ่งจะมี แปดปีสักกี่รอบกันครับ นรมนอยู่กับผมมาแปด ปีแล้ว เวลาแปดปีนี้ คิดให้ละเอียด ผมให้อะไร กับเธอบ้าง นอกจากลูกชายลูกสาวคู่หนึ่ง ก็ยัง เป็นเธอที่เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ดูเหมือนว่าผมจะ ไม่เคยให้อะไรกับเธอเลย ดังนั้นผมวางแผน จะพาเธอออกไปท่องเที่ยว ขอเพียงแค่เธอ ดีใจ จะที่ไหนก็ได้หมด

เสียงของบุริศร์ไม่สูงไม่ต่ำ แต่กลับทำให้ ธรณีไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรไปชั่วขณะ

“พวกนายจะจากไปนานแค่ไหน

“ไม่รู้ครับ อาจจะปีสองปี หรืออาจจะนาน กว่านั้น”

รีส มองทิวทัศน์ไกลๆด้านนอก ก็ค้น พบว่าหลายปีมานี้ เพื่อตระกูลโตเล็ก เพื่อ บริษัท กรุ๊ปจํากัด เขาไม่ได้มองทิวทัศน์ ข้างนอกดีๆมานานมากแล้ว

ไม่ว่าจะไปทํางานนอกสถานที่หรือว่า อะไร ทุกครั้งล้วนเป็นการไปมาอย่างเร่งรีบ เพราะมักจะมีแค่ตัวเองคนเดียว เขาไม่รู้ด้วย ซ้ำว่าทิวทัศน์ข้างกายตัวเองเป็นอย่างไร

ในตอนนี้ เมื่อคิดว่าชั่วชีวิตที่เหลือหลัง จากนี้จะมีนรมนและลูกๆอยู่เป็นเพื่อน เขาก็ รู้สึกว่าอะไรล้วนไม่สําคัญอีกแล้ว

ธรณีรําพึงว่า “แบบนี้ดูท่าฐานะของนร มนจําเป็นจะต้องรีบแล้ว

ยังไม่ได้เริ่มดำเนินการหรือครับ ผมนึก ว่าเริ่มแล้วเสียอีก”

อาการติดบุหรี่ของบุรีศร์กำเริบ แต่เขา หยิบบุหรี่ขึ้นมาวางไว้ใต้จมูกเท่านั้น พลางเอ่ย ถาม หลังจากนั้นก็หมุนมันเล่นไปมาในมือ

ธรณีสายหน้า เอ่ยว่า “เรื่องนี้ลำบากเล็ก น้อย การจะพิสูจน์ว่าเป็นพ่อแม่ลูกกับนรมน จําเป็นต้องส่งไปตรวจสอบที่เมืองหลวง ทาง เมืองหลวงเพิ่งจะให้ข่าวมาว่า สามารถมอบ ฐานะให้กับนรมนในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้ เพียงแต่ว่าการดำเนินการจำเป็นต้องใช้เวลา นายก็รู้ว่า มีบางเรื่อง พวกเราร้อนใจไม่ได้”

“ใกล้จะถึงวันเกิดนรมนแล้ว”

บุรีศรเอ่ยออกมากะทันหัน ทำให้ธรณี ชะงักไปอีกครั้ง

“คุณจะจัดงานเลี้ยงให้กับเธอหรือ”

“ผมเพียงแค่อยากฉลองวันเกิดกับคนใน ครอบครัวเท่านั้น เรื่องอื่นล้านไม่อยากทํา ก่อนหน้านี้ผมคิดว่า รอให้ถึงวันเกิดของเธอ ผมจะขอเธอแต่งงาน ให้ผู้คนทั้งหมดในเมือง ชลธีได้รับรู้ว่า เธอ นรมนเป็นภรรยาของผม บุรี ศร์ ไม่ว่าจะเป็นก่อนหน้านี้หรือหลังจากนี้ เธอ ล้วนเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของผม บุรีศร์ แต่ หลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นแล้ว ตอนที่เธอฉลอง วันเกิด ร่างกายไม่สามารถทนรับความวุ่นวาย ได้ การขอแต่งงานก็ทําได้เพียงแค่ต้องเลื่อน ออกไปแล้ว”

บุรีศรีบอกความคิดของตัวเองก่อนหน้านี้ กับธรณี

นัยน์ตาของธรณีเป็นประกายเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบาว่า “รอเธอรักษาร่างกายให้หาย ก่อนค่อยขอแต่งงานก็ได้”

“ผมก็คิดแบบนั้น รอพวกเราแต่งงานที่นี่ กันเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็จะพาลูกๆจากไป ออกไปท่องเที่ยว ใช้ชีวิตที่เป็นของพวกเรา

มือของธรณีจับที่เท้ารถเข็นแน่น เอ่ย เสียงเบาว่า “ฉันรู้ว่า ฉันไม่ควรซื้อพวกนาย แต่ ผู้ชราหาหลานชายหลานสาวกลับมาได้อย่าง ยากนําบาก พวกนาย……

“พวกเราจะคอลวิดีโอกับคุณบ่อยๆครับ ประโยคเดียวของบุรีศร์ก็หยุดธรณีเอาไว้

ได้

ธรณียังอยากจะพูดอะไร แต่เห็นนัยน์ตา ที่มองมายังตัวเองตรงๆแล้ว หางตา ของบริศ ข้น ดวงตาเป็นประกายงดงามคู่นั้นทำให้ ธรณีไม่กล้าสบตาตรงๆอยู่บ้างขึ้นมากะทันหัน

“นายมองฉันแบบนี้ทำไม

“ผมคิดขึ้นมาได้กะทันหันว่า อยู่กับนมน เหมือนกับว่าผมต้องเรียกคุณว่าอาเล็ก”

“ไม่จําเป็น

ธรณีรู้สึกเสียดหูเป็นพิเศษเมื่อได้ยิน เสียงที่เรียกว่าอาเล็กดังออกจากปากของบุรี ศร์ชันมากะทันหัน

บุริศร์กลับยิ้ม เอ่ยว่า “ยังคงจำเป็นครับ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร สุดท้ายแล้วพวกเราก็เป็น ครอบครัวเดียวกัน อาเล็ก หลังจากนั้นรมนก็มี ผมดูแลแล้ว คุณไม่ต้องเป็นกังวลมากเกินไป คุณก็อายุสามสิบกว่าปีแล้ว ถึงวัยที่จะหาผู้ หญิงแต่งงานมีครอบครัวแล้ว สาเหตุที่ คุณนายยังห่วงใจในตัวนรมน ก็เพียงเพราะรุ่น ถัดไปของตระกูลทวีทรัพย์ธาดายังคงห่อเหี่ยว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำเพื่ออย่างอื่น แต่ก็เพื่อ คุณนาย เพื่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คุณก็ต้องมี ลูกชายไว้สืบสกุลไม่ใช่หรือครับ”

คําพูดเหล่านี้ทําให้สีหน้าของธรณีไม่น่า ดูเป็นอย่างมาก

ความคิดของเขา บุริศร์ก็รู้

แม้ว่าตอนนี้จะรู้ว่านรมนเป็นลูกสาวพี่ ชายคนโตของตัวเอง รู้ว่าชั่วชีวิตนี้เขากับนร มนไม่อาจเป็นไปได้ แต่นี่ก็ไม่ถึงกับต้องถูกบุรี ศร์บีบบังคับให้แต่งงานแบบนี้หรอกนะ

“คุณจะพานรมนไปจากที่นี่ก็เพราะเรื่องนี้ หรือ

“ไม่ใช่จริงๆครับ ผมก็แค่อยากพาเธอ ออกไปผ่อนคลาย พูดความจริงนะครับ อาเล็ก นรมนไม่รู้อะไรทั้งนั้น ก่อนหน้านี้เห็นว่าคุณ เป็นเพื่อน ตอนนี้กลายเป็นผู้อาวุโส คุณน่าจะรู้ ว่า ในใจของนรมน ครอบครัวสําคัญกว่าอะไร ทั้งหมด ไม่อย่างนั้นเธอก็คงไม่เสี่ยงชีวิตไป ทําเรื่องทั้งหมดหรอก ไม่ใช่หรือครับ วาสนา ของคุณกับเธอเป็นสวรรค์ที่กำหนด ในเมื่อถูก กําหนดเอาไว้ว่าไม่อาจมีบทสรุป ก็ไม่ใช่ว่าไม่ สามารถเลือกในสิ่งที่เป็นของตัวเองตั้งแต่ เนิ่นๆไม่ได้นะครับ พวกเราจากไปในช่วงนี้ สําหรับคุณ นรมน และตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ล้วนเป็นทางเลือกที่ไม่เลว

เดิมบุรีศร์ไม่ได้คิดจะพูดตรงไปตรงมา แบบนี้ แต่ตอนนี้เขาก็รู้เช่นกันว่า ถ้าตัวเองไม่ พูดออกมา เกรงว่าธรณีคงจะฝังใจไปช่วงหนึ่ง

สีหน้าของธรณีกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

“ฉันรู้แล้ว ฉันจะระวัง

“ และก็อย่าทําเรื่องแบบนี้โดยไม่ใส่ใจ อย่างการเลือกผู้หญิงคนไหนมาก็ได้ คุณต้อง รู้ว่า ถึงจะเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา แต่ยังต้องให้ใจของตัวเองชอบด้วย

บริศ ตบบ่าของธรณี สิ่งที่พูดได้ก็มีเพียง แค่สิ่งเหล่านี้ สำหรับส่วนที่เหลือ มีเพียงแค่ ธรณีที่จะต้องไปสัมผัสด้วยตัวเองซ้ำๆ เรื่องที่เจ็บปวดมากที่สุดในชีวิตนี้ ไม่มี อะไรน่าเศร้าไปกว่า สุดท้ายแล้วผู้หญิงที่ตัว เอง นชอบกลายเป็นคนในครอบครัวของตัว เอง

น่าเสียดายที่ธรณ์ไม่สามารถหลุดพ้น จากการแอบรักข้างเดียวนี้ได้

บุรีศร์เอ่ยเสียงเบา “ผมต้องกลับไปแล้ว หากนรมนตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นผม จะเป็น กังวลเอาได้”

เอ่ยจบแล้ว เขาก็หมุนตัวจากไป เหลือไว้ เพียงธรณีที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็น เหม่อมอง ทิวทัศน์ด้านนอกเพียงคนเดียว อย่างไม่รู้ว่าคิด อะไรอยู่

ตอนที่บุริศร์เดินกลับมานั้น จู่ๆก็เห็นเงา ร่างหนึ่งที่มองเข้าไปด้านในผ่านรอยแยกของ ประตูหน้าห้องพักผู้ป่วยอย่างลับๆล่อๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ