บทที่ 330 ต่อให้ถูกฟ้าดินลงโทษแล้วยังไง

ปริศ เดินออกจากห้องไป คราวน์ตรินท์ กลับไม่ขัดขวาง

หลายครั้ง ที่ความกตัญญูและความดีที่ พวกเขายัดติด มักหันกลับมาทําร้ายพวกเขา ทั้งคู่ซะเอง

หากตั้งแต่เริ่มเขาอยู่ในความชอบธรรม ไม่เห็นแก่ตัว อาจจะไม่เกิดเรื่องราวหลังจาก นั้นขึ้นใช่หรือไม่นะ?

ตอนที่บุริศ เดินออกมา ใบหน้าของ พฤกษ์ไม่สู้ดีนัก คมทิพย์ที่อยู่ข้างๆจับจ้องบุรี ศร้ด้วยสายตาโกรธแค้น

นายช่วยทําให้นรมนมีอันตรายน้อยลง หน่อยจะได้ไหม? หากนายไม่สามารถให้ชีวิต ที่สงบสุขแก่เธอได้ ก็ขอให้นายปล่อยเธอไป เถอะ ฉันไม่สนใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างนาย กับนโมนจะเป็นยังไง แต่นายลองคิดดูให้ดี หลังจากที่เธออยู่กับนาย เธอเคยได้ใช้ชีวิต อย่างสงบสุขสักวันบ้างไหม? ความทุกข์ ผู้ หญิงคนหนึ่งควรจะได้รับ หรือไม่ควรได้รับ เธอได้ผ่านมันมาทั้งหมด ฉันไม่สนใจว่านาย ทําอะไรเพื่อเธอบ้าง เสียอะไรไปบ้าง ฉันรู้แค่ ว่า เธออยู่กับนาย เหมือนเธอเธอแขวนชีวิตไว้ กับเส้นด้าย หากนี่เป็นความสุขที่นายจะให้เธอ ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยเธอไปเถอะ”

คราวนี้ เมทิพย์ไม่ดีโพยตีพาย และไม่ โวยวายแต่อย่างใด เธอกลับเจ็บปวดและ เสียใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่บุริศร์ไร้ปฏิกิริยาตอบโต้ คมทิพย์

พฤกษ์กลับลังเล เขาดึงรังคมทิพย์เอาไว้ จากทางด้านหลัง พร้อมเอ่ยเสียงแผ่ว “ประธานบริศร์ นี่คุณกำลังจะไปไหน? ร่างกาย คุณ…..

“ไปหาป้าโอ ตอนนี้เธออยู่ไหน?” นํ้าเสียงของบริศ เต็มไปด้วยความ อาฆาตแค้น

พฤกษ์สายหน้า “กิมจิเท่านั้นที่รู้ เรื่องนี้ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ก็เลย….

“รู้แล้ว ดูแลที่นี่ให้ดี นรมนออกมาเมื่อ ไหร่ โทรหาผมได้เลยทันที”

“ได้ครับ!”

จบคําพฤกษ์ บริศ ยกฝีเท้าขึ้น หากแต่ เมื่อเดินผ่านคมทิพย์ เขากลับโพรงขึ้น กะทันหัน

“ฉันไม่กล้ารับปากหลอกนะว่าเธอจะไม่มี อันตรายหลังจากนี้ แต่ผมจะพยายาม กวาดล้างอันตรายที่อยู่รอบตัวเธอสุดความ สามารถ หวังว่าเธอจะให้โอกาสผมอีกสักครั้ง

สิ้นสุดประโยค เขายกฝีเท้าก้าวเดินจาก

ไป คมทิพย์นิ่งแข็งไปอย่างฉงน เมื่อสักครูบุรี ว่ายังไงนะ? บอกให้เธอให้โอกาสเขาอีกครั้ง?

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผู้สูงส่งอย่างประธานบุรี ศร ได้ลดตัวขอโอกาสจากชาวบ้านธรรมดาด้ว เล็กๆอย่างเธอกัน?

คมทิพย์จ้องมองแผ่นหลังของบุริศร์ด้วย ความสับสน เธอถึงได้สังเกตเห็นไหล่กว้าง ของเขาไม่ได้มั่นคงอีกต่อไปแล้ว

เรื่องของนรมนมีผลกระทบต่อเขามาก แผ่นหลังของเขามีความโค้งงอเล็กน้อย

คมทิพย์รู้สึกแสบจมูกขึ้นมากะทันหัน เธอเบือนหน้าหนีทันทีโดยไม่พูดอะไร สักแอะ

พฤกษ์ที่เห็นทีท่าของเธอ จึงเอ่ยเสียง แผ่ว “เธออคติต่อประธานบริศร์เกินไป”

“ก็อาจจะ”

คมทิพย์ไม่พูดอะไรอีก เธอลุกขึ้นยืนมุ่ง ไปทางห้องผ่าตัด

“คุณเมทิพย์ แม้ว่าคุณจะไม่เป็นอะไร มาก แต่คุณหมอสั่งเอาไว้ว่า คุณต้องได้รับการ พักผ่อน ตอนนี้…”

“มรมกำลังนอนอยู่ข้างในยังไม่พ้นขีด อันตราย ฉันจะพักผ่อนลงได้ยังไง? ผู้หญิงคน นี้ไม่มีสมองหรือไง ตัวเองมีความสามารถแต่ ไหนไม่รู้ตัวบ้างหรือยังไง? ถึงได้กล้าใช้ตัวเอง เป็นเหยื่อล่อ ต่อกรกับป้าโอ เธอคิดว่าตัวเอง เป็นใครกัน? ไอรอนแมน? หรือเซียนจาก ไหน? หรือเป็นปีเตอร์ที่ดีไม่ตายกัน?”

คมทิพย์ยิ่งพูดยิ่งโมโห พร้อมน้ำตาเอ่อ “พอได้แล้ว คุณนายเองเธอรู้ดีแก่ใจอยู่

แล้ว

พฤกษ์เองรู้ดีว่าเขาไม่ควรพูดแบบนี้ แต่ เขาทําได้เพียงปลอบใจเธอ

คมทิพย์เอ่ยเสียงแผ่ว “กานต์รู้หรือยัง?”

“เขายังไม่รู้ คุณชายกานต์ตอนนี้อยู่ที่ ตระกูลธนาศักดิ์ธน ทางด้านคุณหนูเองก็ จัดการเรียบร้อยแล้ว เด็กๆจะไม่ได้รับผลกระ ทบแน่นอน”

ที่จริงพฤกษ์ไม่ต้องการให้คนทิพย์รับรู้ เรื่องพวกนี้ แต่คมทิพย์เป็นเพื่อนสนิทของนา มน เธอใสมจนรมนมาก เขาจึงหลุดปากอย่าง ช่วยไม่ได้

คมทิพย์ไม่พูดอะไรอีก เธอนั่งรอที่หน้า

ห้องผ่าตัดเงียบๆ

บริศ ออกจากโรงพยาบาล มุ่งไปหากิมจิ

เมื่อกิมจิเห็นบุรีศร์ ไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ย ใดๆ ก็ถูกบริศร์ใส่หมัดเข้าให้บนใบหน้าเต็ม ประดา ก่อนที่คอเสื้อของเขาจะถูกบุริศร์ กระชากขึ้น

“นรมนไม่เป็นไรยังดี หากเธอเป็นอะไร ไป ตำแหน่งผู้จัดการของแกก็มาได้เท่านี้”

“ประธานบริศร์ ขอโทษครับ”

กิมจิไม่ตอบโต้แต่อย่างใดเมื่อถูกเขา อย

ความชื่นชมและความรู้สึกผิดที่มีดอนร มน ทำให้เขาไม่รู้ว่าควรเผชิญหน้าต่อบุรีศร อย่างไร

บริศ ผลักเขาออก “หากขอโทษมันมี ประโยชน์ ยังจะมีโศกนาฏกรรมเกิดขึ้นไหม? นรมนเป็นนายหญิงของแกไม่ผิด แกต้องฟัง คําสั่งเธอก็ไม่ผิด

แต่เธอเพิ่งเข้ามาดูแลอาณาจักร

รัตติกาล แผนการอันตรายแบบนี้ เสียงขนาดนี้ แกไม่คิดที่จะห้ามเลยหรือไง?”

“ขอโทษครับ”

ตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์

อีกแล้ว

กิมจิกัมหน้าลง พร้อมกล่าวคําขอโทษ

ไม่ขาดสาย

เขาคิดว่าทุกอย่างได้รับการวางแผนแล้ว อย่างดี คิดว่าป้าโอคงไม่คิดจะที่เอาชีวิตนรมน แน่ ไม่มีใครคาดคิดว่านรมนจะตั้งท้อง

หากเขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก ต่อให้ตายเขา ก็ไม่มีวันยอมให้นมบทำเช่นนั้นแน่

เมื่อบริศ เห็นทท่าของกิมจิ เขาจึงระงับ ความโมโหลง เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ “ป้าโอ อยู่ไหน”

“อยู่ห้องใต้ดินของโรงพยาบาล ตอนนี้ ตำรวจยังไม่มา เรามีเรื่องอีกมากมายที่จะต้อง สักถาม เพราะงั้น…..

ไม่ฟังให้จบประโยคของกิมจิ บุริศร์สาว เท้ามุ่งไปทางห้องใต้ดินทันที

ความอาฆาตในตัวเขาท่าให้กิมจิที่ พบเห็นขนลุกขนพอง

หากตอนนี้ป๊าโอเกิดตายขึ้นมา ไม่รู้ว่า เบื้องบนจะลงโทษหรือไม่

เมื่อนึกขึ้นได้ กิมจิจึงรีบวิ่งตามไปทันที “ประธานบริศร์ ผมรู้ว่าตอนนี้คุณโกรธ มาก อยากจะฆ่าป้าโอทิ้งซะ แต่ตอนนี้เธอยัง ตายไม่ได้ เป้องบนมีคําสั่ง จะมีคนมาเอาตัวป้า โอไป ยังมีเรื่องอีกมากที่ต้องการความร่วมมือ จากป้าโอ”

ประโยคของกิน ทำให้บริศร์หยุดฝีเท้า

“เบื้องบน?”

“ใช่แล้ว อาณาจักรรัตติกาลของเราไม่ เพียงแค่ดูแลความปลอดภัยของบริษัทชัวย กรุ๊ปและประธานบริศร์ เรายังรับใช้ชาติอีกด้วย ตรงนี้ผมคิดว่าประธานบริศร์รู้ดี”

ทําเสียงของกิมาไม่ดังมากนัก มีเพียง แค่เขาและบริศร์เท่านั้นที่ได้ยิน แต่บุริศร์กลับมี สีหน้าที่เปลี่ยนไป

“เธอยังมีความเกี่ยวข้องกับคดีอื่นหรือ?”

“คงใช่ ได้ข่าวว่าเกี่ยวข้องกับระดับชาติ เพราะงั้นประธานบริศร์ ไม่ว่าอย่างไร ขอความ กรุณา ไว้ชีวิตเธอด้วย”

ลง กิมจิเองก็อยากเอาชีวิตป้าโอเซน เดียวกัน

ผู้หญิงชั่วร้ายแบบนั้นไม่มีประโยชน์ที่จะ มีชีวิตบนโลกนี้ต่อไป เสียดายที่คำสั่งนี้ตรงมา จากสํานักงาน หากไม่ใช่เพราะนรมนไม่ได้สติ เรื่องนี้อยู่ในความรับผิดชอบของเธอ

สายตาอาฆาตของบริศร์จางลง

แกหมายความว่า ขอเพียงแค่เธอยังมี ลมหายใจ ขอเพียงแค่มีชีวิตอยู่ อย่างอื่นก็ไม่ เป็นไรใช่ไหม?”

น้ำเสียงของบริศร์เสมือนว่าอาบไปด้วย ยาพิษ

กิมจิเข้าใจความหมายของเขาอยู่แล้ว

แต่กลับสั่นไหวขึ้นมาซะอย่างนั้น

“ประธานบริศร์ ยังไงซะเธอก็เป็นแม่แท้ๆ ของคุณ…..

ไม่มันที่กิมจิได้จบประโยคดี ก็ถูกสายตา ที่เยือกเย็นของบุรีศรีแช่แข็งเสียก่อน ไม่กล้า เอ่ยประโยคต่อไป

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา บุรีศร์ถึงได้ยก ฝีเท้า นจากไป

กิมจิทําอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินตามเขาไป

ทั้งคู่เดินตามกันมาที่ห้องใต้ดิน

ป้าโอเจ็บปวดจนนอนดิ้นทุรนตัวสั่นเทา กับพื้น เธอกัดริมฝีปากแน่น จนเขียวช้ำ พร้อม เหงื่อที่ไหลท่วมกาย ทําให้เธอดูน่าอนาถ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามา ป้า โอแหงนหน้าขึ้น จ้องมองบุริศร์ที่มุ่งมายังตน ชั่ววูบเธอมีความหวังขึ้นมา

“บุรีศร์ ช่วยฉันเร็วเข้า! ช่วยฉันที!”

เธอเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่งที่คลานไป ตรงหน้าเขา พลางเอื้อมมือคว้ากางเกงของ เขาเอาไว้

บุริศร์จับจ้องที่ผู้หญิงที่น่าอนาถตรงพื้น ทำให้เขานึกถึงเด็กน้อยที่ไร้วาสนาของนรมน นึกถึงตอนที่เจอนรมน หยาดเลือด ชโลมไป ทัวรางของเธอ สายตาของเขากลับเย็นชา น

มา

“อยากให้ผมช่วยคุณงั้นเหรอ?” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ป้าโอพยักหน้ารัว

“ใช่ ใช่ ช่วยฉันด้วย บุริศร์ ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นแม่แท้ๆของแก เป็นฉันที่อุ้มท้องแก มาเก้าเดือนทําให้แกเกิดมา หลายปีมานี้ ฉัน ทําทุกอย่างเพื่อแก จัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้ ให้แก ที่ฉันทําทุกอย่างก็เพื่อแกฉันรู้เพราะนร มน ทําให้เราสองคนเข้ากันไม่ได้ แต่สักวันแก จะเข้าใจ! นรมนไม่คู่ควรกับแกเลยสักนิด! เธอ ไม่คู่ควรกับแก!”

“เพราะงั้นคุณก็เลยจะทำอะไรกับเธอ ก็ได้ใช่ไหม! ในสายตาคุณ ชีวิตของคนคือ อะไรกัน? แล้วความสุขของคนอื่นเป็นอะไร?

บุริศ เตะร่างป้าโอปลิวไปอีกทาง ป้าโอคิดไม่ถึงเลยว่าลูกชายตนเองจะ ลงมือกับเธอได้

เธอจับจ้องบุรีศร์ด้วยความไม่อยากจะ เชื่อ ร่างกายเหมือนกับว่าวที่เชือกขาดสะบั้น ชนเข้ากับผนัง จนเลือดของเธอพุ่งออกจาก ปาก

“แก แก…..

ป้าโอยกมือขึ้นทาบอกพร้อมถลึงตาโด

บริศร์มุ่งไปยังเธออย่างเชื่องช้า คุกเข่า ลง ก่อนหัวเราะออกมา เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ป้า โอหวาดกลัว

“แกคิดจะทําอะไร? บุริศร์ แกคิดดูให้ดี ฉันเป็นแม่แท้ๆของแก! ฉันเป็นคนให้ชีวิตกับ แก ตอนนี้แกจะฆ่าฉันเพื่อนั่งแพศยานั่นเหรอ? ไม่กลัวถูกฟ้าผ่าหรือยังไง?

ไม่ทันที่ป้าโอพูดจบประโยค มือของบุรี ศร์บีบคอเธอเอาไว้แน่น ด้วยแรงที่ทำให้ป้าโอ หายใจติดขัด

เธอกลัวนมาแล้วจริงๆ

เพราะในดวงตาของบริศร์ เธอมองไม่ เห็นความอบอุ่นอยู่เลยแม้สักนิด!

บริศ ต้องการฆ่าเธอทิ้งจริงๆ เมื่อความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของป้า

เธอถึงสัมผัสได้ถึงความกลัวขึ้นมา

โอ

“แกจะฆ่าฉันไม่ได้! บุริศร์ แกจะฆ่าฉันไม่ ได้! เรามีความสัมพันธ์ทางสายเลือดต่อกัน แก ทําแบบนี้มันไร้จริยธรรม ฟ้าดินจะลงโทษแก!”

คนอย่างคุณฟ้าดินยังไม่ลงโทษเลย

แล้วผมจะเป็นไปได้อย่างไร? ความจริง ต่อให้ ฟ้าดินลงโทษแล้วยังไง? ไม่ว่าอย่างไร วันนี้ เพื่อลูกที่ไม่ได้กำเนิด กับนรมนที่ยังไม่รู้ความ เป็นความตายทวงความยุติธรรม

บุริศร์จับจ้องป้าโอด้วยสายตาเสมือนคน ที่ตายไปแล้ว

ป้าโอหายใจติดขัด รู้สึกว่าตนกำลังจะถูก บีบรัดจนตาย เธอดิ้นทุรน ตบตีที่แขนของบุรี ศร์ พร้อมเอยอย่างเสียแรงกาย “อย่าฆ่าฉัน! บุ ศรี อย่าฆ่าฉัน!”

“คุณรู้อะไรไหม? ผมอยากฆ่าคุณใจแทบ ขาด อยากแลคุณใจแทบขาด ต่อให้หั่นคุณ เป็นพันชิ้น ก็ไม่สามารถคลายความโกรธ เกลียดของผมได้เลย แต่คุณโชคดี มีคน ต้องการปกป้องชีวิตของคุณ ผมไม่สามารถ ทําให้คุณตายได้ แต่คุณต้องทิ้ง ทิ้งอะไรสัก อย่างเอาไว้ ให้กับลูกที่ไม่ได้กำเนิด กับภรรยา ของผมสักหน่อย

บุริศร์จ้องมองป้าโออย่างเย็นชา ป้าโอ รู้สึกอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

ตอนนี้บริศร์เสมือนกับผีร้ายที่ผุดขึ้นมา จากในนรก ที่ไม่สามารถสื่อสารอะไรกับเขา

ได้เลย ป้าโอยังคงต่อต้านอยู่อย่างนั้น เธอ รวมรวมพละกำลังส่ายหน้าอย่างแรง ต้องการ พูดบางอย่าง แต่กลับได้ยินเสียงบางอย่าง ทันใดนั้นป้าโอร้องเสียงหลงกึกก้องไปทั่วห้อง ใต้ดิน ที่ทำให้ผู้ที่ได้ยินถึงกับขนลุกขนพอง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ