บทที่ 310 คุณวางอุบายฉัน?
บทที่ 310 คุณวางอุบายฉัน?
“เกิดเรื่องอะไรหรอ?
นรมนถูกเสี่ยงข้างนอกรบกวนจนทำให้ตื่นตกใจ เธอออกมาถามไถ่ สักหน่อย พูดกันว่าห้องของนลินเกิดเรื่อง เธอตกใจจึงรีบวิ่งมาทางนี้ ถ้าหากเป็นวันปกติก็ช่างมันเถอะ ถ้าหากนลินเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา เธอรับผิดชอบไม่ไหวจริงๆ
ขณะที่นรมนเพิ่งถามไปไดคำเดียว กานต์ก็ร้องห่มร้องไห้ออกมาซะ
งั้น
“หม่าม ผมถูกผู้หญิงร้ายรังแกครับ! หม่ามีครับ!
เสียงของกานต์ทำให้นรมนอึ้งเล็กน้อย ถัดมารีบเข้าไปข้างหน้า และ ดึงผู้คนออกไป จึงได้เห็นหน้าที่บวมแดงของกานต์
สีหน้าของนรมนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
“ใครทำ? ใคร? ”
ตั้งแต่เล็กจนโตลูกชายของเธอ เธอยังไม่เคยตบตีแม้แต่ครั้งเดียว เป็นใครกันแน่ที่บังอาจขนาดนี้ ตบตีลูกชายเธอจนกลายเป็นแบบนี้?
บุริศร์เห็นนรมนมาแล้ว เอ็นดูทีเดียว
“นรมน เรื่องทางนี้มอบให้ฉันเถอะนะ คุณกลับไปก่อนเถอะ”
นรมนถึงได้พบว่าบุริศร์กับคุณนายโตเล็กต่างก็อยู่ที่นั่น ส่วนแววตา ของคุณนายโตเล็กหลบหนีและเก้อเขินเล็กน้อย
เธอเข้าใจทันที
นรมนหันหน้าอย่างกะทัน สายตามองไปที่นลินโดยตรง
“คุณทำ? ”
นลินถูกสายตาของนรมนทำให้ตื่นตกใจ และกระตุกโดยไม่รู้ตัว เพียงแต่ว่านึกถึงข้อตกลงของตัวเองกับนรมน ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังได้ ช่วยลูกสาวนรมนอีกด้วย เมื่อไม่นานมานี้เธอก็เคยสาดน้ำร้อนไปที่ หน้านรมนเต็มๆไม่ใช่หรอ?
นรมนก็ไม่เห็นทำอะไรกับเธอเลยนิ ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่ความกล้า หาญที่จะไปบอกกับบุริศร์และคุณนายโตเล็กยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ
นึกถึงเรื่องนี้ นลินแกล้งพูดแบบนิ่งเฉยว่า “ฉันไม่รู้ซะหน่อยว่าเขา เป็นลูกชายคุณ เขาเองที่วิ่งเข้ามาที่มแผลของฉัน ฉันจึงตบกลับไป ยิ่ง ไปกว่านั้นเมื่อไม่นานมานี้ฉันยังได้ช่วยเหลือลูกสาวคุณด้วย คุณ
“เปี๊ยะ”เสียงตบดังออกมานึงครั้ง คำพูดนี้ของนลินยังพูดไม่จบเลย ด้วยซ้ำ นรมนเข้าไปข้างหน้าโดยตรง ตบเข้าไปนึงที
การกระทำของเธอแม่นยำมากเลยทีเดียว ทำให้ทุกคนต่างอึ้งกันไป หมด โดยเฉพาะคุณนายโตเล็กกับบุริศร์ส่วนนลินอึ้งไปทั้งคน
“คุณตบฉัน? นรมน ฉันช่วยลูกสาวคุณนะ!
เสียงของนลินหยิ่งยโสโดยไม่รู้ตัว
นรมนกลับท่าหน้าเย็นชา ยกแขนขึ้นมาอีกครั้ง “เปี๊ยะเปี๊ยะเปี๊ยะ”ตบ หน้านลินติดต่อกันตั้งหลายสิบครั้ง ตบจนแขนของตัวเองเมื่อยแล้วถึง
จะหยุด
นลินถูกตบจนมีนไปเลยทีเดียว
เธอคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่า นรมนถึงขั้นดุขนาดนี้ นี่แตกต่างจากนร มนที่เธอเคยรู้จักเมื่อในอดีต
นรมนตบเสร็จแล้วถึงพูดว่า: “คุณช่วยลูกสาวฉันก็จริง ฉันซาบซึ้ง คุณนัก ยิ่งไปกว่านั้นบ้านตระกูลโตเล็กทั้งตระกูลก็ซาบซึ้งคุณด้วย แต่ ว่าคุณก็แค่ผู้มีบุญคุณซึ่งช่วยเหลือลูกสาวฉันเท่านั้น คุณมีสิทธิ์อะไร คุณมีสิทธิ์อะไรมาตบตีลูกชายฉัน? ลูกหลานตระกูลโตเล็กให้คุณมา ตบตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้หรือ? คุณสาดน้ำร้อนใส่หน้าฉันเต็มๆฉันก็ไม่ เอาเรื่องแล้วนะ ไม่ใช่ว่าฉันกลัวคุณหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าคุณเคย ช่วยเหลือลูกสาวฉัน ฉันจึงไว้หน้าคุณ แต่ว่าคุณอย่าหักหน้าตัวเองสิ ลูกสาวและลูกชายฉันสำคัญเท่ากัน คุณคิดว่าบริจาคไตข้างเดียว ก็จะ ตบตีลูกชายฉันได้ยังงั้นหรือ? ฉันจะบอกคุณนะ ฝันไปเถอะ! คุณ ช่วยเหลือลูกสาวฉัน ไตข้างนี้ ตามราคาตลาดมืดก็แค่ไม่กี่แสน ฉันให้ คุณตั้งหนึ่งล้าน ตอนนี้คุณเอาเงินแล้วก็ใสหัวออกไปจากเมืองชลธี ซะ! มิเช่นนั้นคุณอย่าโทษฉันนะโทษว่าฉันทำกับคุณแบบไม่เกรงอก เกรงใจ!
ได้ยินคำพูดที่เด็ดขาดของนรมนเช่นนี้ นลินรับไม่ได้จริงๆ
“เรามีข้อตกลงกันนะ ฉันเคยพูดแล้วว่าฉันไม่ต้องการเงิน ฉันแค่ ต้องการให้บุริศร์อยู่กับฉันสามเดือน สามเดือนนี้คุณพบเจอกับเขาไม่ ได้ และติดต่อกับเขาไม่ได้ คุณเคยรับปากฉันแล้วนะ! มิเช่นนั้นฉันจะ บริจาคไตให้กับลูกสาวคุณได้ยังไง? ชีวิตลูกสาวคุณเป็นตายร้ายดียัง ไงมันเกี่ยวอะไรกับฉันเล่า?
คำพูดนี้ของนลินทำให้บุริศร์ อึ้ง
เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่านรมนถึงกับรับปากข้อเรียกร้องของนลินข้อนี้ ไม่น่าหละนลินถึงได้บริจาคไตให้กับกมล ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง
สีหน้าของคุณนายโตเล็กก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
คิดมาโดยตลอดว่าที่นลินบริจาคไตเพราะว่าเป็นคนที่มีจิตใจดี คิด ไม่ถึงเลยว่าจุดประสงถึงกับคือบุริศร์นี่เอง
เธอยังรู้สึกว่านรมนทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ และขึ้น้อยใจ ที่แท้ ตั้งแต่แรกนลินก็คิดแผนการนี้ไว้ตั้งนานแล้ว
นรมนย่อมรู้สึกได้ถึงแววตาของบุริศร์ แววตานั้นสลับซับซ้อนมาก
เลยทีเดียว แต่ว่าความโกรธเคืองมีมากยิ่งกว่า
เธอรู้ดีว่าบุริศร์โกรธเข้าแล้วอย่างแน่นอน
ไม่มีใครชอบตัวเองถูกคนอื่นเอามาเป็นข้อแลกเปลี่ยนหรอก ยิ่งไม่ ต้องพูดถึงสามีภรรยากันเลย
แต่ว่านรมนไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว ลูกชายกับลูกสาวเป็นแก้วตาดวงใจของเธอเชียวนะ และเป็นที่สุด ของที่สุดของเธอ ผู้เป็นแม่ซึ่งเข้มแข็ง เธอสามารถทนกับการไร้ เหตุผลทุกอย่างของนลินได้ ซึ่งไม่รวมทั้งลูกด้วย
นรมนมองหน้านลินและพูดอย่างเย็นชาว่า:”คุณยังกล้ามาพูด เงื่อนไขกับฉันอีกหรอ? ทำไมคุณถึงไม่คิดถึงเรื่องที่คุณตบลูกชายฉัน แล้วบัญชีนี้ฉันควรคิดยังไง?
“เขาไม่ได้สูญเสียอะไรเลยนิ? ก็แค่ถูกฉันตบตีแค่ไม่กี่ครั้งเอง เทียบกับที่ฉันบริจาคไตไปข้างนึง บาดเจ็บของลูกชายคุณยักษ์เล็ก เจอยักษ์ใหญ่ชัดๆ”
คำพูดที่พูดแบบชุยๆของนลินในขณะนี้ ทำให้คุณนายโตเล็กส่าย หน้าเบาๆ
เด็กผู้หญิงคนนี้ช่วยไม่ได้จริงๆ!
ดีนะยังไม่ได้ไปขอร้องที่บ้านตระกูลธนาศักดิ์ธน มิเช่นนั้นเธอไม่รู้ว่า ควรจะจัดการท้ายเรื่องยังไงดี
ขณะนี้บุริศร์เอยปากขึ้นมาแล้ว
“ลูกชายฉันบุริศร์ให้คนนอกมาตบตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้หรือ? อย่าไป พูดถึงว่าลูกชายฉันไม่เคยทำอะไรเลย ต่อให้ทำแล้วก็ตาม ถือสิทธิ์ที่ เขาเป็นลูกชายของบุริศร์ แตะต้องเธอเป็นบุญของเธอด้วยซ้ำ! เมื่อ สักครูนรมนพูดแล้วว่า ให้คุณหนึ่งล้าน ฉันให้เพิ่มอีกหนึ่งล้าน สองล้าน คุณรีบไสหัวออกไปจากเมืองชลธีซะ! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ความแค้น ของคุณกับบ้านตระกูลโตเล็กให้แล้วกันไป”
“ไม่ได้! ”
นลินตื่นตระหนกทีเดียว
“ไม่ได้? คุณต้องรู้นะว่า ถ้าหากคุณไม่ได้ช่วยเหลือลูกสาวฉัน คุณ ตบตีลูกชายฉัน ฉันก็สามารถเอามือทั้งคู่ของคุณไปแล้วโดยตรง!
คำพูดนี้ของบุริศร์ไม่มีส่วนผสมของการข่มขู่เลยแม้แต่นิดเดียว เขา กะจะทำแบบนี้จริงๆ นลินพบอย่างกะทันหันว่าผู้ชายตรงหน้าเย็นชาและไร้น้ำใจขนาด นั้น ยิ่งไปกว่านั้นเป็นคนเลือดเย็นอีกด้วย เธอเหมือนกับได้เห็นบุริศร์ ซึ่งไม่สนใจใยดีเธอเลยสักนิดคนนั้นอีกครั้งในสถานที่ตรงนั้น
เธอหันไปมองกานต์อย่างกะทันหัน เจอกับรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์
ของกานต์พอดี
ไอ้เด็กบ้าคนนี้จงใจ!
“แก้วางอุบายฉัน?
นลินไม่เชื่อตัวเองเลยด้วยซ้ำว่า ตัวเองถึงกับถูกเด็กสี่ขวบวางอุบาย
เจ้าเล่ห์ขนาดไหนเชียว!
ถึงกับใช้จุดเด่นของอายุและฐานะของตัวเอง ขุดหลุมให้กับเธอ และให้เธอกระโดดลงไปอย่างโง่เขลา เขากลับอยู่ข้างๆและพูดจาตาล ปัดทุกอย่าง!
คำพูดนี้ของนลินกานต์ย่อมไม่เห็นด้วย เขารีบก้มหน้าก้มตา เขย่า แขนและพิงไว้บนบ่าไหล่ของคุณนายโตเล็ก พูดเสียงทุ้มต่ำว่า:”คุณย่า ครับ ผมกลัว”
หัวใจของคุณนายโตเล็กเกือบสะลายแล้ว
หลานคนนี้ตั้งแต่แรกเธอก็ไม่มีโอกษาได้เอ็นดู ตอนนี้เพิ่งกลับมาเอง และถือว่าเจอกันเป็นครั้งแรก ถึงกับถูกคนอื่นรังแกจนเป็นแบบนี้ไป แล้ว ส่วนคนคนนี้เธอเกือบจะรับเป็นลูกบุญธรรมไปแล้วด้วยซ้ำ
หากพานลินเข้าไปที่บ้านตระกูลโตเล็กจริงๆ วันข้างหน้าหลานชาย และหลานสาวของเธอก็แย่เลยสิ?
คิดถึงตรงนี้ปับ คุณนายโตเล็กก็อดที่จะกลัวไม่ได้
นรมนมองหน้านลิน พูดเย็นชาว่า”ไพ่ดีๆซึ่งอยู่ในกำมือถูกตัวคุณ ทำให้เสียไปเอง อย่าโทษใครเลยนะ จัดเก็บสักหน่อยแล้วออกไป เถอะ”
“คุณวางอุบายฉัน! นรมน คุณหลอกใช้ลูกชายคุณวางอุบายฉัน! คุณรู้ทั้งรู้ฉันไม่รู้ว่าคุณมีลูกชาย คุณให้ลูกชายคุณแสดงละครเจ็บตัว คือพวกคุณสองคนแม่ลูกเอง ที่วางอุบายฉัน!
“แล้วแต่คุณจะพูดเถอะ”
ตอนนี้รมนไม่อยากเปลืองน้ำลายกับนลิน
เธอก็โง่ตั้งแต่แรกจริงๆ สำหรับคนที่จิตใจไม่ซื่ออย่างนลินยังจะไป พูดความเชื่อถืออะไรกันเล่า?
นรมนเดินไปตรงหน้าคุณนายโตเล็ก ตอนที่ต้องการกอดกานต์ กลับ ถูกบุริศร์จับแขนไว้ และพูดแบบเย็นชาว่า”คุณรอฉันสักครู่”
เสียงของเขามีความโกรธเคืองซึ่งอดกลั้นอดทนไว้
นรมนรู้ดีตัวเองหลบไมพ้นเสียแล้ว
ความโกรธเคืองของบุริศร์ยังไม่รู้ว่าต้องกำจัดยังไงเลยด้วยซ้ำ เธอถอนหายใจเบาๆ รู้สึกว่าตัวเองทำกรรมไว้เองช่วยไม่ได้นิ บุริศร์ให้คนเก็บข้าวของของนลินโดยตรง อยู่ไม่ได้แม้แต่วินาที เดียวส่งเธอไปจากเมืองชลธีซะทีเดียว
นลินดิ้นรน ยิ่งไปกว่านั้นสุดท้ายยังด่าออกมาอีกต่างหาก พูดว่านร มนเชื่อถือไม่ได้ และแย่งชิงอย่างบ้าอำนาจ แต่ว่าสุดท้ายเธอถูกคน ปิดปากไว้ โยนไปที่เครื่องบินส่วนตัวโดยตรง พาหมอคนนึงไปด้วย และบีบบังคับส่งเธอจากไป
ในที่สุดในห้องก็ได้เงียบสงบลงแล้ว นรมนรู้สึกอย่างกะทันหันว่า บรรยากาศที่กดดันทำให้คนหายใจไม่ออก
เธอต้องการพูดอะไร กลับได้แค่อ้าปาก พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
เธอจะอธิบายยังไงดีหล่ะ?
อธิบายไม่ออกเลยด้วยซ้ำ!
คุณนายโตเล็กถอนหายใจเบาๆ อุ้มกานต์และพูดเสียงทุ้มต่ำ ว่า: “คุณย่าพานายไปทายาดีมั้ย? ครับผม”
ถึงแม้กานต์ไม่รู้ว่าบุริศร์โกรธเรื่องอะไร เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาก็ไม่ กล้าอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว
แผนการเจ็บตัวของเธอหลอกคุณนายโตเล็กยังนับว่าใช้ได้ เป็น เพราะว่าบุริศร์กับนรมเป็นห่วงจึงสับสนวุ่นวายไปหมด รอให้พวกเขา ได้สติกลับมา กันน้อยๆของตัวเองสามารถแตกออกมารึเปล่ายังไม่แน่ เลย
ฉวยโอกาสตอนที่คุณนายโตเล็กซึ่งเป็นที่พึ่งยังอยู่ที่นี่ กานต์จำเป็น ต้องให้ตัวเองกอดขาของคุณนายโตเล็กเอาไว้แบบแน่นๆ ไม่อย่างนั้น เขาต้องแย่แน่ๆเลย
คุณนายโตเล็กกลับไม่รู้ความคิดนี้ของกานต์ในตอนนี้ รู้สึกแค่ว่า เด็กคนนี้ช่างทำให้คนเอ็นดูจริงๆ
เธอไม่สนความแค้นระหว่างนรมนกับบุริศร์ อุ้มกานต์ไปจากห้องผู้ ป่วยโดยตรง อีกทั้งให้คนอื่นๆออกไปจากเหตุการณ์ด้วย
ในที่สุดในห้องก็เหลืองแค่นรมนกับบุริศร์แล้ว
นรมนรู้สึกแค่ว่าหายใจลำบากเล็กน้อย ยิ่งรับไม่ได้กับสายตาของบุ ริศร์
สองวันติดต่อกัน เธอให้บุริศร์มาทางนี้ ที่สำคัญเกิดเรื่องไม่ใช่เพราะ เธอก็เพราะกานต์
เธอยังจะพูดอะไรได้อีกหละ?
“ฉัน..
เอาฉันเป็นเงื่อนไขในการแลกเปลี่ยน ให้ฉันอยู่กับนลินสามเดือน? อิ่ม? ”
บุริศร์พูดแทรกนรมนโดยตรง เอ่ยปากอย่างเย็นชา ในน้ำเสียงมี
ความโกรธเคืองแฝงอยู่ ทันทีนั้นนรมนเหมือนกับลูกโป่งที่ถูกคนจิ้มแตก ไม่มีนิสัยอารมณ์ ร้อนเลยสักอย่าง
“ตอนนั้นฉันไม่มีวิธีนินะ?
เธอบ่นๆ แบบเสียงเบาๆ
เธอก็ไม่อยากทำแบบนี้ ความจริงเลือกทำแบบนี้เธอเสียใจยิ่งกว่า ใครๆเสียอีก เพียงแต่ว่าเห็นลูกจะตายแบบต่อหน้าต่อตาแล้ว เธอทำ ยังไงได้หล่ะ?
นรมนยิ่งคิดยิ่งรู้สึกฝืนทน
ตอนนั้นบุริศร์อยู่ในห้องผ่าตัดซึ่งไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง ผู้หญิง
แบบเธอคนเดียวทำยังไงได้อีกหล่ะ? นลินเป็นโอกาสเดียวและคน เดียวที่จะช่วยเหลือกมลแล้ว! คิดถึงตรงนี้ นรมนกัดริมฝีปากล่างอย่างฝืนทน กลับได้ยินบุริศร์พูด แบบเย็นชาว่า: “หลังจากนั้นทำไมไม่พูดกับฉันหล่ะ? ”
“ก็กลัวว่าคุณจะโกรธไง? อีกอย่างฉันก็ไม่รู้ควรเอ่ยปากยังไงดี”
นรมนตอบกลับแบบเศร้าๆ
สำหรับคำตอบของนรมน บุริศร์ทั้งเอ็นดูและโมโห เขาถามแบบเย็น ชาโดยตรงว่า”ถ้าหากข้อเรียกร้องของนลินคือให้ฉันนอนกับเธอ หล่ะ? คุณก็รับปากเธอใช้รึเปล่า? “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
